เวลาใครนินทาคนอื่นให้ฟังแล้วหงุดหงิดไม่ชอบใจควรวางตัววางใจอย่างไรดีคะ
 

ช่วงนี้ดิฉันมีปัญหาที่ทำให้แปลกใจตัวเอง คือ อยู่ ๆ ดิฉันก็เกิดอาการรู้สึกหงุดหงิด ไม่ชอบใจ เวลาที่ฟังคนอื่นติฉินนินทา ซึ่งจริง ๆ เขาไม่ได้ติฉินนินทาว่าร้ายดิฉันเลย เขาว่าคนอื่นให้ดิฉันฟัง แต่ดิฉันฟังแล้วมีความรู้สึกไม่ชอบใจ และไม่อยากฟังมาก ๆ ฟังแล้วเกิดความหงุดหงิดใจ

ซึ่งดิฉันก็พยายามรับฟัง เพราะเข้าใจว่าเขาต้องการเพียงระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจ ดิฉันก็รับฟัง บ้างก็เออออ บ้างก็ร่วมวงด้วย เพื่อไม่ให้เขารู้สึกว่าเราไม่ใส่ใจเขา ที่ผ่านมาดิฉันก็รับฟังมีส่วนร่วมได้โดยไม่มีปัญหา

แต่ช่วงระยะนี้ดิฉันกลับมีอาการคือ ไม่ชอบใจ หงุดหงิด และคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่คนอื่นมาบ่นให้ดิฉันฟังเรื่อย ๆ ดิฉันเข้าใจทุกสถานการณ์ดีอยู่แล้ว เพราะดิฉันก็ได้รับผลกระทบเช่นเดียวกับที่เขารับเหมือนกัน แต่จิตใจดิฉันมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา และปล่อยวางได้แล้ว การบ่นซ้ำซากเหมือนตัวเราเอามือไปขยี้แผลตัวเองซ้ำ ๆ ซึ่งดิฉันมองว่าไม่มีประโยชน์ และบาปอีกด้วย ตัวดิฉันเองเลยพยายามเลิกบ่นแล้ว แต่คนอื่นยังอดบ่นไม่ได้ ซึ่งหลายครั้งเวลาที่ดิฉันร่วมเออออไปด้วย ก็รู้สึกละอายใจกับตัวเองเหมือนกัน ว่าตัวเรานี้อยากจะไปนิพพานแต่ยังเลิกนินทาผู้อื่นไม่ได้เลย

ช่วงก่อนหน้านี้ดิฉันก็รับฟัง ร่วมวงไปด้วยได้อย่างปกติดี แต่ระยะหลัง ๆ มานี้ดิฉันมักมีอาการหงุดหงิด ไม่ชอบใจ ย้อนแย้งในใจอย่างประหลาด จนทนไม่ไหวพูดออกมาตรง ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ว่าร้ายอะไรดิฉันเลย เขาว่าคนอื่น แต่ดิฉันกลับไม่พอใจ ไม่ชอบที่จะฟัง พยายามอธิบายให้คนอื่นฟัง ก็อธิบายไม่ถูก กลายเป็นทะเลาะสร้างเวรสร้างกรรมไปอีก ถ้าเป็นคนอื่นดิฉันยังพอหลีกเลี่ยงไม่ยุ่งได้ แต่นี่เป็นคนในครอบครัว ยากที่จะหลีกเลี่ยงจริง ๆ ค่ะ

ดิฉันใคร่เรียนถามและขอคำชี้แนะจากหลวงพ่อว่าเป็นเพราะเหตุใดคะ ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ปฏิบัติธรรมหวังพระนิพพานชาตินี้ ดิฉันควรวางตัววางใจอย่างไร ถ้าไม่อาจหลีกเลี่ยงสถานการณ์เช่นนี้ได้ โดยที่บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น เพราะดิฉันก็เข้าใจว่าคนที่เขาบ่นกับดิฉัน เขาก็แค่ต้องการระบาย ซึ่งดิฉันเคยรับฟังด้วยความใจเย็นได้ แต่ตอนนี้กลับไม่สามารถทำได้ ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ เหมือนตัวดิฉันไม่สามารถเป็นที่รับฟัง หรือที่ปรึกษาให้ใครได้ แถมตอนนี้ก็มาผิดใจกันอีก

ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตทางโลกค่อนข้างลำบาก แต่จะให้ไปบวชจริงจังตอนนี้บุญก็ยังไม่ถึงพอ หาโอกาสยังไม่ได้ ทุกวันนี้ดิฉันพยายามทำตามครูบาอาจารย์สอน ที่ว่าโลกไม่ให้ช้ำธรรมไม่ให้ขุ่น แต่ตอนนี้ดิฉันรู้สึกว่า ทางโลกก็เริ่มช้ำธรรมก็เริ่มขุ่น เลยต้องกราบขอคำปรึกษาจากหลวงพ่อ เพื่อเป็นแสงสว่างนำทางชีวิตดิฉันต่อไปค่ะ

กราบขอบพระคุณค่ะ

ถาม : ช่วงนี้ดิฉันมีปัญหาที่ทำให้แปลกใจตัวเอง คือ อยู่ ๆ ดิฉันก็เกิดอาการรู้สึกหงุดหงิด ไม่ชอบใจ เวลาที่ฟังคนอื่นติฉินนินทา ซึ่งจริง ๆ เขาไม่ได้ติฉินนินทาว่าร้ายดิฉันเลย เขาว่าคนอื่นให้ดิฉันฟัง แต่ดิฉันฟังแล้วมีความรู้สึกไม่ชอบใจ และไม่อยากฟังมาก ๆ ฟังแล้วเกิดความหงุดหงิดใจ

ซึ่งดิฉันก็พยายามรับฟัง เพราะเข้าใจว่าเขาต้องการเพียงระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจ ดิฉันก็รับฟัง บ้างก็เออออ บ้างก็ร่วมวงด้วย เพื่อไม่ให้เขารู้สึกว่าเราไม่ใส่ใจเขา ที่ผ่านมาดิฉันก็รับฟังมีส่วนร่วมได้โดยไม่มีปัญหา

แต่ช่วงระยะนี้ดิฉันกลับมีอาการคือ ไม่ชอบใจ หงุดหงิด และคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่คนอื่นมาบ่นให้ดิฉันฟังเรื่อย ๆ ดิฉันเข้าใจทุกสถานการณ์ดีอยู่แล้ว เพราะดิฉันก็ได้รับผลกระทบเช่นเดียวกับที่เขารับเหมือนกัน แต่จิตใจดิฉันมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา และปล่อยวางได้แล้ว การบ่นซ้ำซากเหมือนตัวเราเอามือไปขยี้แผลตัวเองซ้ำ ๆ ซึ่งดิฉันมองว่าไม่มีประโยชน์ และบาปอีกด้วย ตัวดิฉันเองเลยพยายามเลิกบ่นแล้ว แต่คนอื่นยังอดบ่นไม่ได้ ซึ่งหลายครั้งเวลาที่ดิฉันร่วมเออออไปด้วย ก็รู้สึกละอายใจกับตัวเองเหมือนกัน ว่าตัวเรานี้อยากจะไปนิพพานแต่ยังเลิกนินทาผู้อื่นไม่ได้เลย

ช่วงก่อนหน้านี้ดิฉันก็รับฟัง ร่วมวงไปด้วยได้อย่างปกติดี แต่ระยะหลัง ๆ มานี้ดิฉันมักมีอาการหงุดหงิด ไม่ชอบใจ ย้อนแย้งในใจอย่างประหลาด จนทนไม่ไหวพูดออกมาตรง ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ว่าร้ายอะไรดิฉันเลย เขาว่าคนอื่น แต่ดิฉันกลับไม่พอใจ ไม่ชอบที่จะฟัง พยายามอธิบายให้คนอื่นฟัง ก็อธิบายไม่ถูก กลายเป็นทะเลาะสร้างเวรสร้างกรรมไปอีก ถ้าเป็นคนอื่นดิฉันยังพอหลีกเลี่ยงไม่ยุ่งได้ แต่นี่เป็นคนในครอบครัว ยากที่จะหลีกเลี่ยงจริง ๆ ค่ะ

ดิฉันใคร่เรียนถามและขอคำชี้แนะจากหลวงพ่อว่าเป็นเพราะเหตุใดคะ ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ปฏิบัติธรรมหวังพระนิพพานชาตินี้ ดิฉันควรวางตัววางใจอย่างไร ถ้าไม่อาจหลีกเลี่ยงสถานการณ์เช่นนี้ได้ โดยที่บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น เพราะดิฉันก็เข้าใจว่าคนที่เขาบ่นกับดิฉัน เขาก็แค่ต้องการระบาย ซึ่งดิฉันเคยรับฟังด้วยความใจเย็นได้ แต่ตอนนี้กลับไม่สามารถทำได้ ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ เหมือนตัวดิฉันไม่สามารถเป็นที่รับฟัง หรือที่ปรึกษาให้ใครได้ แถมตอนนี้ก็มาผิดใจกันอีก

ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตทางโลกค่อนข้างลำบาก แต่จะให้ไปบวชจริงจังตอนนี้บุญก็ยังไม่ถึงพอ หาโอกาสยังไม่ได้ ทุกวันนี้ดิฉันพยายามทำตามครูบาอาจารย์สอน ที่ว่าโลกไม่ให้ช้ำธรรมไม่ให้ขุ่น แต่ตอนนี้ดิฉันรู้สึกว่า ทางโลกก็เริ่มช้ำธรรมก็เริ่มขุ่น เลยต้องกราบขอคำปรึกษาจากหลวงพ่อ เพื่อเป็นแสงสว่างนำทางชีวิตดิฉันต่อไปค่ะ ?
ตอบ : เปลี่ยนกำลังใจมาเป็นสงสารพวกเขา ที่ยังไม่เห็นโทษในการกระทำของตนเอง แล้วแผ่เมตตาให้พวกเขาทุกวัน