กระดานสนทนาวัดท่าขนุน - อธิษฐานในสิ่งที่ไม่เกินวิสัย

ถาม : อยากขายที่ได้ อยากได้เงิน อยากขอโน่นขอนี่ อยากบนบานศาลกล่าว แต่พอไปใส่บาตรหลวงปู่ท่อน หนูก็ไม่คิดอะไรเลย ท่องคาถาเงินล้านอย่างเดียว... ?
ตอบ : ของเราเต็มพอดี ตอนที่ยังไม่เต็ม ขวนขวายเท่าไรก็ยังไม่ได้ สตางค์เราไม่พอซื้อของ พอไปถึงตรงนั้นหลวงปู่ท่านเติมเต็มพอดี ก็ได้ของที่เราต้องการมาแค่นั้นเอง เรื่องของธรรมะนั้นแปลกอยู่อย่างหนึ่งว่า ถ้าเราอยากเราจะไม่ได้

ถาม : อย่างนี้ต้องอธิษฐานว่า...ต้องอธิษฐานหนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า อธิษฐานสิ่งที่เราต้องการมากที่สุด ?
ตอบ : ไม่ใช่จ้ะ ต้องอธิษฐานในสิ่งที่ไม่เกินวิสัย

ถาม : พอจะมีทางเป็นไปได้หรือคะ ?
ตอบ : เอาแค่พระนิพพานก็พอ ...(หัวเราะ)... พระนิพพานเป็นยอดเขาสูงสุด กว่าจะไปถึงยอดสูงสุดต้องผ่านหมดทุกอย่าง บอกเอาแค่พอจะเป็นไปได้ แต่นี่เอาสุดยอดไปเลย ...(หัวเราะ)... จำไว้ว่าเรื่องของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ใช้คำว่าอัปปมาโณ คือประมาณไม่ได้ ในเมื่อประมาณไม่ได้นี่หวังอะไรก็ไม่เกินวิสัยทั้งนั้นแหละ เพียงแต่ว่าสิ่งที่เราทำมานั้นเพียงพอไหม ? เรื่องของศาสนาเรานั้น พระพุทธเจ้าท่านบอกความจริงให้รู้ เป็นเรื่องของเหตุกับผล ถ้าเราสร้างเหตุไม่พอ ผลก็ไม่เกิด เพราะฉะนั้น..เราต้องทำเหตุไปเรื่อย ถ้าพอเมื่อไรผลเกิดทันที

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๕