โทษของการกล่าวโทษพระอริยะ ๑๐
 

โทษของการกล่าวโทษพระอริยะ ๑๐ ประการ ได้แก่
๑.ไม่บรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ
๒.เสื่อมจากธรรมที่บรรลุแล้ว
๓.สัทธรรมย่อมไม่ผ่องแผ้ว
๔.เป็นผู้เข้าใจว่าตนได้บรรลุในสัทธรรมทั้งหลาย
๕.ไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์
๖.ต้องอาบัติเศร้าหมองอย่างใดอย่างหนึ่ง
๗.ย่อมถูกโรคอย่างหนัก
๘.ถึงความเป็นบ้ามีจิตฟุ้งซ่าน
๙.เป็นผู้หลงใหลกระทำกาละ(ตายอย่างขาดสติ)
๑๐.เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาตนรก
จาก"พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ ข้อ ๘๘

เถรีสงสัยค่ะว่า การกล่าวโทษพระอริยเจ้าแล้วมีผลดังกล่าวข้างต้น หมายถึงกล่าวโทษเฉพาะพระอรหันต์หรือเปล่าคะ

แล้วอย่างพระอริยเจ้าที่ไม่ใช่พระอริยเจ้าเบื้องสูง เช่น พระโสดาบัน พระสกิทาคาจะให้ผลแบบนั้นด้วยหรือไม่ เพราะอ่านดูแล้วโทษแลหนักเหลือเกิน วันหลังจะได้ไม่ไปแตะท่าน :154218d4::154218d4:

โทษจะหนัก จะเบา ตามระดับความเป็นพระอริยเจ้า เช่นเดียวกับเวลาทำบุญกับพระอริยเจ้าเลยใช่ไหมครับ?
อย่างนี้ก็ไม่ควรประมาท เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าท่านใดเป็นพระอริยเจ้าบ้าง?
และการขอขมาต่อพระรัตนตรัยบ่อย ๆ เพื่อความปลอดภัย จะช่วยได้ไหมครับ?

ถ้าระวังตัว ระวังใจ คงช่วยได้มากสุด แหะ ๆ

เพราะเหตุนี้แล เวลาข้าพเจ้าอยู่ในรัศมีของพระอาจารย์ ข้าพเจ้าจะสำรวมที่สุด(ใบ้รับประทาน)เพราะไม่ไว้ใจคำพูดตัวเองครับ:l43841274qn5:

ต่อไปนี้เวลาจะถามหลวงพี่เล็ก
จะทำอย่างไรดี

ถามด้วยความเคารพสิครับ อย่างพี่ในทัศนคติส่วนตัวผมจัดว่า "พอรับได้" นะครับ เพราะเป็นการถามขยายความเพื่อคนหมู่ใหญ่ และสร้างความรื่นเริงในธรรมได้ตามสมควรดีครับ

พอดีอ่านหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่มที่ ๑๐

หลวงพ่อสอนว่า : ให้ขอขมาตรงต่อพระพุทธเจ้า
ปรามาสตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ขอขมาโทษเป็นส่วนตัวไม่หาย
ต้องขอขมาโทษตรงต่อพระพุทธเจ้า

คุมกายคุมวาจานั้นยังง่าย แต่คุมใจไม่ให้ปรามาสนี่สิ ยากมาก ต้องพยายามกำหนดจิตให้อยู่ในองค์ภาวนา หรือไม่ก็อยู่ที่ลมหายใจตลอดสำหรับคนที่จิตยังไม่ละเอียด คนที่ละเอียดแล้วจิตก็จะลดการปรามาสตามกำลังใจ สมัยฝึกใหม่ ๆ แหม...อย่าให้เล่าเลย ไม่รู้คิดไปได้อย่างไรเลวจริง ๆ พอได้ความรู้จากหลวงพี่สมปองก็ค่อย ๆ เข้าใจมากขึ้น ดูเจตนาเป็นอันดับแรก บางทีเราไม่ได้ต้องการคิดอย่างนี้ แต่มันปรุงแต่งให้คิดอย่างนี้เพราะตัวสังขารขันธ์ ไม่ใช่เราเป็นผู้ปรุงแต่ง แต่เมื่อมันเกิดแล้วก็ต้องขอขมาทุก ๆ ครั้งที่เรารู้ตัว