|
สนุกสนานวุ่นวายในเนปาล ตอนที่ ๔
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449613975 ใช้โต๊ะญี่ปุ่นตัวนี้ตั้งโน้ตบุ๊กพิมพ์บันทึกการเดินทาง วันเสาร์ที่ ๑๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๗ ตื่นขึ้นมาตอนตีสองครึ่งของเมืองไทยด้วยอาการปวดหัวตึบ ๆ ตามมาด้วยอาการปวดหลังเหมือนเอวจะขาด แบบนี้เจ้ามาลาเรียเพื่อนรักตามมาเที่ยวเนปาลด้วยนี่หว่า ? จัดการถอดปลั๊กใส่แบตเตอรี่กลับเข้ากล้องถ่ายรูปก่อน แล้วเสียบปลั๊กเปิดโน้ตบุ๊กเพื่อพิมพ์งานต่อ ฝืนใจทนจนถึงตีสี่ของเมืองไทยก็ไม่ไหว สังขารทำท่าจะพับลงไปให้ได้... เซฟงาน ถ่ายข้อมูลสำรองใส่แฟล็ชไดร์ฟ แล้วปิดโน้ตบุ๊กออกไปเคาะห้องป้ามอยเพื่อขอยา ลูกปุ๊กเป็นคนมาเปิดรับ พอรู้ว่ามาลาเรียเรื้อรังกำเริบ ก็รีบค้นยาเป็นการใหญ่ ปรากฏว่ามีแต่ยาแก้ไอ ยาแก้แพ้ผิวหนัง ท้ายสุดเจอยาแก้ปวดลดไข้ไทลินอลเข้าทั้งแผง อาตมาแกะมา ๑ เม็ด ฉันร่วมกับวิตามินซี ๑,๐๐๐ มิลลิกรัม กรอกน้ำร้อนลงไปทีเดียวหมดกระบอกเลย... นอนภาวนาส่งใจไปพระนิพพาน ได้อิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๓ จบ เพิ่งขึ้นจบที่ ๔ ยาก็ออกฤทธิ์ เหมือนกับการยกจิตขึ้นสู่ระดับฌาน คือรู้สึกว่าจิตเปลี่ยนสภาพไปในพริบตาเดียว แทบจะได้ยินเสียงดัง "วิ้ง" ดังในหูเลยทีเดียว จึงรักษาระดับกำลังใจเอาไว้แล้วภาวนาต่อไปเรื่อย... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449666555 บรรยากาศดีมาก เสียงยุงเนปาลีตัวที่เข้ามาจับจองพื้นที่ในห้องตั้งแต่วันก่อนบินมา "เก็บภาษี" ถึงรู้ตัวแต่ปล่อยให้กินไปเรื่อย ครู่ต่อมาเสียงนกกระจอกก็คุยกันจุ๊บจิ๊บ ตามมาด้วยเสียง "แอ้..แอ้" ของอีแกเนปาลี รู้สึกว่าอาการปวดหัวหายไปแล้ว เหลือแต่อาการปวดหลังอีกนิดหน่อย จึงลุกขึ้นเปิดโน้ตบุ๊กพิมพ์งานต่อ สักพักเสียงระฆังก็ดังขึ้น แล้วสรรพสำเนียงแห่งชีวิตก็ดังเซ็งแซ่ กลิ่นขนมทอดน้ำมันเริ่มโชยเข้ามาทางหน้าต่าง มองออกไปเห็นบรรยากาศยามรุ่งเช้าที่รู้สึกดีมาก ๆ... เป็นห่วงว่าคนอื่นจะป่วยไข้อะไรหรือเปล่า ? เปิดประตูออกมาเจอป้ามอยกับลูกปุ๊ก ถามดูก็สบายดีทั้งสองคน พอดียายจี๋หอบกระเป๋าย้ายมาอยู่ห้องนี้ เพราะปกติพวกเราต้องเช็คเอาท์แล้ว แต่นี่เราอยู่เกินกำหนดเพราะไปทิเบตไม่ได้ ลูกค้าใหม่เขาจะเข้า ยายจี๋จึงต้องเป็น "สัมภเวสี" เร่ร่อนมาอาศัยห้องนี้ เดี๋ยวเขาจะเอาเตียงมาเพิ่มให้เอง... อาตมาขอดูข้างในหน่อย เห็นว่าห้องนี้กว้างกว่าห้องของอาตมาตั้งเยอะ แบ่งเป็นสองช่วงเช่นกัน แต่ช่วงหน้าห้องน้ำกว้างมาก ตั้งเตียงสองเตียงแล้วยังเหลือพื้นที่อีกตั้งเยอะ ส่วนอีกช่วงเป็นที่นั่งเล่น ใหญ่พอกับช่วงห้องนอนของอาตมา สามารถตั้งเตียงเพิ่มได้อย่างสบายเลย เมื่อเห็นว่ายายจี๋ไม่ต้องตกระกำลำบากไปกว่านี้ อาตมาค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449690521 มีการถ่ายซ่อมด้วย ออกมาเจอห้องของแม่ป๋อมเปิดประตูทิ้งไว้ อากาศเย็นสดชื่นโชยมาจนถึงด้านนี้ เดินเข้าไปเจอน้องเล็กทำอะไรง่วนอยู่คนเดียว มองออกไปทางหน้าต่างเห็นแม่ป๋อมกำลังซดบะหมี่อยู่ตรงที่อ่านหนังสือ ส่วนน้องเก๋นั่งเล่นอยู่ข้างล่าง พอเห็นอาตมาโผล่ออกไปทางหน้าต่าง น้องเก๋ก็ขอกล้องถ่ายรูป บอกว่าจะถ่ายภาพมุมนี้ให้ กำลังนึกว่าจะเอากล้องลงไปให้ดีหรือไม่ ? น้องเล็กก็คว้ากล้องหย่อนลงไปให้น้องเก๋ที่เอื้อมมือรับพอดี... อาตมาลืมไปว่าอาคารที่นี่ทั้งหลังมีแต่ป้าย "Mind your head" ติดอยู่ทั่วไปหมด เพราะทั้งเพดาน ทั้งประตูต่ำเตี้ยติดดิน คิดว่าชั้นบนสูงเท่าเมืองไทย ที่ไหนได้..เตี้ยนิดเดียวเอง น้องเก๋ได้กล้องไปจัดการกดเป็นการใหญ่ จนอาตมาบอกว่าถ่ายไปหลายรูปแล้วก็ยังไม่แน่ใจ เพราะไม่เคยตั้งระบบถ่ายเร็วแบบนี้ คิดว่ากล้องต้องแสดงภาพที่ถ่ายก่อนเหมือนกล้องตัวอื่น ๆ... น้องเล็กขอภาพมุมนี้บ้าง ถ่ายเสร็จแล้วอาตมาจึงกลับห้องของตัวเอง ยังไม่ทันจะทำอะไรน้องเล็กก็มาตามไปช่วย "ถ่ายซ่อม" ให้หน่อย บอกว่ารูปที่ถ่ายไปทีแรกยังเปิดหน้าต่างไม่หมด เมื่อ "ถ่ายซ่อม" เสร็จแล้วอาตมาก็กลับมาเข้าห้องน้ำ จัดการธุระหนักเบาแล้วไม่กล้าสรงน้ำ ได้แต่ล้างหน้าโกนหนวดเท่านั้น ขืนทำเป็น "นายสะอาด" เกิดไข้ขึ้นซ้ำคงมีแต่คนสมน้ำหน้า เสร็จแล้วมาพิมพ์งานต่อ เพิ่งได้หน้าเศษ ลูกปุ๊กก็เอายาแก้ปวดลดไข้มาถวาย ตามด้วยน้องเล็กที่เอาบะหมี่ซองมาถวายแบบดับเบิ้ล... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449747769 ลานพิธีในบ้านที่แปลงเป็นโรงแรม อาตมาแกะใส่ถ้วยทั้งสองซอง แล้วรอจนน้องเก๋เอาน้ำร้อนมาให้ ก็เทลงไปทีเดียวหมดกระบอกเลย แม่ป๋อมมาถามว่าเอายาลดไข้ไหม ? เมื่อทราบว่ามีแล้วก็หายตัวไป ปล่อยให้ยายจี๋ ป้ามอยและน้องเล็กถวายปัจจัยยามเช้า ทำบุญเสร็จแล้วทุกคนก็ถอยออกไป อาตมาพิมพ์งานจนบะหมี่ได้ที่ก็ปิดเครื่อง หันมาซดบะหมี่ร้อน ๆ แทน... บะหมี่หมดไปครึ่งถ้วยอาตมาก็โยนยาเข้าปาก แล้วซดบะหมี่ที่เหลือทั้งเนื้อทั้งน้ำตามลงไปจนหมด ทุกครั้งก็จะฉันยาพร้อมกับอาหาร ไม่ว่าจะยาก่อนหรือหลังอาหารอาตมาก็ฉันแบบนี้ เสร็จแล้วเอาถ้วยไปส่งคืน จากนั้นมานอนภาวนา คอยจับอาการ "วิ้ง" ตอนยาออกฤทธิ์ งานนี้นานหน่อย อาจจะเป็นเพราะมีอาหารลงไปขวางยาเอาไว้ ภาวนาพระคาถาชินบัญชรจนถึงจบที่ ๗ จึงมีอาการให้รู้ สงสัยเหมือนกันว่า มีใครจับอาการตอนยาออกฤทธิ์ได้แบบนี้บ้าง ? จนฤทธิ์ยาเริ่มคลายตัวก็ออกจากสมาธิ มาเปิดดูเวลาในกล้อง จะเจ็ดโมงครึ่งอยู่แล้ว ทำไมไม่มีใครมาเรียกไปฉันเช้าหว่า ? เปิดโน้ตบุ๊กพิมพ์งานต่อจนแปดโมงก็หอบกระเป๋าโน้ตบุ๊กและน้ำร้อนน้ำเย็นลงมาข้างล่าง เจอฝรั่งหญิงชายกำลังกินอาหารเช้ากันอยู่ แล้วพวกเราหายไปไหนกันหมด ? เห็นพนักงานชายคนหนึ่งกำลังกวาดบริเวณที่บูชากลางลาน จึงนึกขึ้นมาได้ว่านี่เป็นลานสำคัญของคนฮินดูเขา ที่เมื่อวานเราเข้าไปดูในพระราชวังปาทานก็เป็นลานแบบนี้เช่นกัน แสดงว่าบ้านนี้เขารวยจริง ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีลานพิธีทางศาสนาเอาไว้ในบ้านแบบนี้หรอก... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449784413 เซ็นสมุดเยี่ยม เห็นช่องประตูก่อนถึงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ มีแจกันทองเหลืองใบอ้วนคู่หนึ่ง ใส่ดอกไม้สีแดงคล้ายดอกชบาวางอยู่สองข้างประตู อาตมาจึงถ่ายรูปเอาไว้ แล้วเกิดสงสัยว่าข้างในมีอะไรกันแน่ จึงเดินเข้าไปดู เห็นมีภาพวาดสวย ๆ ทั้งแบบเหมือนจริง (Realistic) และแบบเหนือจริง (Abstract) ติดอยู่เต็มไปหมด กำลังจะเดินดูก็เห็นสมุดเยี่ยมของทางโรงแรมวางอยู่ในช่องข้างผนัง... หยิบสมุดเขามาเปิดดู เห็นมีคนชาติต่าง ๆ เขียนที่อยู่และความเห็นไว้เต็มไปหมด อาตมาจึงเขียนชื่อที่อยู่ลงไปบ้าง ส่วนช่องความเห็นลงไปว่า "Beautiful Newari house & Good Service" ลงชื่อและวันเดือนปี แล้วนำกลับไปวางไว้ที่เดิม จากนั้นเดินดูผลงานภาพวาดต่อ... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449831833 ห้องภาพแสดงฝีมือของ ๕ อัจฉริยะรุ่นเยาว์แห่งเนปาล เห็นมีแผ่นพับแนะนำศิลปินเจ้าของผลงาน เป็นทั้งภาษาอังกฤษและภาษาสันสกฤต อาตมาที่ไม่ทำให้ท่านอาจารย์ ดร.สุรวัฒน์ ทองเกลี้ยง ผู้สอนภาษาสันสฤตตอนปริญญาตรีต้องขายหน้า ยังพออ่านออกว่า ศิลปินเหล่านี้เป็นศิลปินรุ่นใหม่มาแรง มีชื่อว่า "ห้าอัจฉริยะภาพพิมพ์รุ่นเยาว์" (Five Young Talented Artist in Print Making) ประกอบด้วย... ............................................................๑. คุณภัทราลัย (Bhattarai Anita Khanal) ............................................................๒. คุณแมนจู (Manju Khadka) ............................................................๓. คุณกฤษณา (Krishna Maya Suwal) ............................................................๔. คุณสุจิตรา (Sujita Maharjan) ............................................................๕. คุณซัสมา (Sushma Sakya) ทางโรงแรมจัดห้องแสดงภาพ Newa Chen Art Gallery นี้ขึ้นมา เพื่อแสดงภาพของห้าอัจฉริยะนี้โดยเฉพาะ นับว่าใจกว้างมาก ที่เปิดโอกาสให้ศิลปินดาวรุ่งมีที่แสดงฝีมือต่อสาธารณชน กำลังบันทึกข้อมูลเพลิน ๆ ก็ได้ยินเสียง "Good Morning, Sir." ปากหลุดออกไปแบบอัตโนมัติว่า "Good Morning." ตอบเสร็จเงยหน้าขึ้นมา เจอพนักงานชายยกถาดอาหารขึ้นไปข้างบน แสดงว่าเริ่มเสิร์ฟอาหารเช้าแล้ว... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449868513 อาหารเช้าของทางโรงแรม อาตมาจึงตามขึ้นไปชั้นบน เจอยายจี๋ ป้ามอย น้องเก๋ น้องเล็ก และลูกปุ๊กกำลังเริ่มกินกันอยู่ ถามหาแม่ป๋อมได้ความว่า คุณแม่ออกไป "ล่า" ศูนย์ฝึกสอนโยคะ เผื่อจะได้ฝึกในช่วงเช้าสักชั่วโมงสองชั่วโมง บอกไว้ว่าถ้ามาไม่ทันก็ไม่ต้องรอ ให้พวกเราไปเที่ยวกันก่อนเลย... พออาตมานั่งลง ลูกปุ๊กก็ฉวยอาหารที่ยังไม่มีใครกินมาถวาย มีทั้งโรตีกรอบ แกงดาล (ถั่ว) แบบน้ำใส ไข่ต้ม ๑ ฟอง น้ำส้ม ๑ แก้ว และผลไม้รวมที่เป็นกล้วยเล็บมือนาง มะละกอ และแตงโมหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ อีก ๑ จานเล็ก อาตมาหยิบโรตีกรอบที่หั่นเป็นชิ้นขึ้นมา ตักแกงดาลใส่ลงในช่องตรงกลางแล้วส่งเข้าปาก อือม์..รสชาติระดับชวนชิมทีเดียว... กวาดอาหารทั้งหมดลงท้องภายในสองนาที แล้วไปลุ้นบรรดาป้า ๆ ยาย ๆ ว่าจะกินกันทุลักทุเลขนาดไหน เห็นพนักงานชายกำลังงง เพราะอาตมาฉันน้ำส้มไม่หมด แล้วยกไปให้ลูกปุ๊กกินแทน ทำให้เขานับแก้วน้ำส้มผิด แต่ก็ตัดสินใจเสิร์ฟถ้วยที่ควรจะเป็นของอาตมาลงไป ลูกปุ๊กหยิบลูกกวาดถุงใหญ่ใส่ถาดให้ พลางถามน้องเก๋ว่า "ใช่คนนี้หรือเปล่า ?" น้องเก๋ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอก "ใช่ที่ไหนเล่า ? คนนั้นหล่อกว่านี้ตั้งเยอะ เจ๊จำไม่ได้หรือ?" พนักงานชายยืนงงว่าตกลงจะให้ตูจริงหรือไม่? อาตมาเห็นดังนั้นจึงตัดบทว่า "Gift for you." น้องเก๋รีบตามน้ำว่า "OK ... OK" พ่อหนุ่มที่น่าสงสารจึงค่อยยิ้มออกและเดินถือถาดจากไป... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449917515 "ใช่คณะของคุณกมลาหรือเปล่า ?" ปล่อยให้ทุกคนกินกันต่อไป อาตมาลงไปนั่งเขียนบันทึกข้างล่าง อีกพักใหญ่ทุกคนก็หอบกระเป๋าตามลงมา ลูกปุ๊กบอกให้อาตมาส่งกุญแจคืนพนักงานต้อนรับก่อน วันนี้เขาจะได้ไปทำความสะอาดห้องให้ อาตมาจึงฝากกุญแจไปเลย แล้วนั่งเขียนบันทึกต่อไป... หนุ่มใหญ่ล่ำสัน ผมหายไปครึ่งหัว แถมที่เหลือก็บางเต็มที แต่หนวดเครารกครึ้มแถมสะพายเป้มาด้วย เดินมาถามน้องเก๋ว่าใช่คณะของ คุณกมลา หรือไม่ ? เขาเป็นมัคคุเทศก์ประจำวันนี้ น้องเก๋ร้องบอกพวกเราด้วยความโล่งอกว่า "ไกด์มาแล้ว" อาตมาหันมาจะคว้ากระเป๋า ก็เห็นแม่ป๋อมเดินเข้ามาพอดี จึงบอกให้รีบกินอาหารเช้าก่อน... คุณแม่บอกว่าไม่ต้องก็ได้ แต่อาตมาไม่ยอม คุณแม่ผอมแห้งแรงน้อยขนาดนี้ ถ้ายังปล่อยให้อดอาหารอีกก็เกินไป น้องเก๋ถามนายเคราว่า ให้คนในคณะกินอาหารเช้าก่อนได้หรือไม่ ? ไม่น่าจะเกิน ๑๕ นาที นายเคราบอกว่าได้ อาตมาร้องบอกพนักงานชายว่า Breakfast, please. พลางชี้ไปที่แม่ป๋อม พนักงานรูปหล่อรีบเดินเข้าครัวทันที หันกลับมาอีกทีแม่ป๋อมหายไปแล้ว..! |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449952255 ดันมาจอดอยู่หน้าโรงแรม เลยนึกว่าเขาเอารถแบบนี้มารับ พักใหญ่ทีเดียวกว่าจะกลับมา ที่แท้คุณแม่เธอไป วิ่งผ่านน้ำ มา กำลังนั่งมัดผมอยู่ พนักงานดีเด่นก็ยกโต๊ะอาหารมาวางให้ถึงตรงหน้า พลางยกอาหารมาเสิร์ฟให้ พวกเราปรบมือกันเกรียวกับบริการยอดเยี่ยมแบบนี้ คุณแม่ตักแกงดาลโปะลงบนแผ่นโรตีกรอบ แล้วดำเนินทุกรกิริยาด้วยการกล้ำกลืนฝืนทนกินเข้าไป จนได้สองชิ้นกับไข่ขาวอย่างเดียวก็ทำท่าจะขย้อน ร้องบอกให้พนักงานยกอาหารที่เหลือกลับไป... ลูกปุ๊กร้องลั่นว่า "เฮ้ย..เดี๋ยว...เราจะเอาโรตีกรอบ" พลางวิ่งมาฉวยไปซึ่ง ๆ หน้า ทำเอาคุณแม่บ่นโขมงโฉงเฉงว่า "แทนที่จะบอกแต่แรก ปล่อยให้เขากินจนเกือบตายแล้วค่อยมาช่วย" อ้าว..ใครจะไปรู้ว่าคุณแม่จะกินแค่ไหน เกิดเขาบอกก่อนแล้วตัวเองเจริญอาหารมากจะทำอย่างไร? น้องเล็กไม่สนใจบรรดา เจ๊ ที่ทะเลาะกัน คว้าน้ำส้มมาเทใส่ขวดซึ่งมีอยู่แล้วเกินครึ่งจนหมด อาตมาจึงบอกให้ทั้งคณะออกเดินตามมัคคุเทศก์ไปยังหน้าโรงแรม... "โห..ของจริง ๑๖ ที่นั่งมาแล้ว" อาตมามัวแต่ถ่ายรูปสิงห์หน้าประตูโรงแรม จึงไม่ทันเห็นว่ารถที่ลูกปุ๊กเห็นแล้วครางอ๋อยนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร พอหันมาดู ตายห่..รถเมล์ที่วิ่งกันเกลื่อนถนนนั่นเอง แต่มัคคุเทศก์เคราดกบอกว่าไม่ใช่คันนี้ ให้เดินตามเขาไปขึ้นรถตู้ที่จตุรัสดูบาร์สแควร์โน่น... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1450011117 เดินไปขึ้นรถที่จตุรัสดูบาร์ "นายเครา" เดินหายไปแล้ว..! ทุกคนโล่งใจที่บริษัท Friendship Nepal Tours & Travels ยังไม่มาตรฐานตก พากันจ้ำตามนายเคราที่ ตามควาย ไปลิ่ว ๆ เอ..หรือว่า ควายกำลังตาม กันแน่หว่า ? อีกไม่กี่นาทีจะเก้าโมงของเนปาล ร้านค้ายังเปิดแค่ไม่กี่ร้านเอง บ้านนี้เมืองนี้เขาไม่ได้รีบร้อนทำมาหากินดีแฮะ ผ่านเทวาลัยฮินดูไปยังจตุรัสดูบาร์สแควร์ที่ผู้คนพลุกพล่านตามเคย... อาตมาชี้ให้น้องเก๋ดูร้านขายของที่ระลึกสารพัด ซึ่งน้องเก๋บอกว่าเช้าวันก่อนไม่เห็นมี วันนี้พอเห็นเข้าเต็มตาคงจะยอมรับเสียที ว่าที่ แอ๊บ หน้าเด็ก ไม่ยอมใส่แว่นนั้นเป็นอย่างไร เมื่อมองไปยังมัคคุเทศก์ โน่น..จ้ำไปเกือบสุดจตุรัสแล้ว มียายจี๋ ป้ามอย แม่ป๋อม กับน้องเล็ก ที่ โกยสุดชีวิต จึงตามไปทัน พวกเราสองคนจึงจ้ำอ้าวตามไปบ้าง... พลขับคือ "นายยู่ยี่" คนเดิมของเมื่อวาน นำรถตู้ใหม่เอี่ยมแทรกการจราจรที่หนาแน่นมาถึงพอดี พอนายเคราเปิดประตู พวกเราก็พรวดขึ้นไปทันที ที่ต้องทำเวลาเพราะว่ารถตู้คันใหญ่ จอดทีบังไปเกือบทั้งถนน รถอื่นไปไม่ได้จึงติดกันเป็นแพ คันที่ใจร้อนก็เริ่มบีบแตรไล่แล้ว... |
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1450043800 "ผมชื่อกฤษณ์ครับ..ชื่อเต็มว่ากฤษณ์ชอร์" "Namaste...Good Morning" ถึงจะหน้ายับแต่ก็อัธยาศัยดี พวกเราสวัสดีตอบขณะที่ นายยู่ยี่ นำรถแทรกการจราจรไปอย่างชำนาญ เห็นการขับรถของบรรดาเนปาลีแล้ว พวกเรายอมแพ้กันทุกคน เพราะแม้การจราจรจะดูหนาแน่น มอเตอร์ไซค์เบียดเสียดเยียดยัดสับสนวุ่นวาย แต่เขาก็พากันไปได้แบบสบาย ๆ เพียงแต่บีบแตรเตือนกันมากหน่อยเท่านั้น และบรรดาพลขับก็ฟังรู้เรื่องเสียด้วย ว่าแตรไหนที่กำลังเตือนตัวเอง... อาตมาถามชื่อนายเคราก่อน "Krish, My full name is Krishore." นายกฤษณ์ตอบกลับมาด้วยสำเนียงฟังยากแบบแขกพูดอังกฤษ ซ้ำยังกลัวว่าพวกเราออกเสียงผิด จึงสะกดทีละตัวให้ด้วย พลางบรรยายว่า สถานที่ซึ่งเราไปในวันนี้คือเมืองภักตรปุระ เป็นเมืองเก่าแก่สร้างมาตั้งแต่ศตวรรษที่ ๘ เมืองปาทานออกแบบเป็นรูปกลมแบบมันดาลา เมืองกาฐมาณฑุออกแบบเป็นรูปยาวเหมือนกับมีดขนาดใหญ่... แต่เมืองภักตรปุระนี้ออกแบบเป็นรูปกรวย แม้จะเป็นเมืองที่เก่าแก่ สร้างมาเนิ่นนานขนาดนั้นก็ตาม แต่ผู้คนก็ยังดำเนินชีวิตอยู่ตามปกติ จัดเป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีชีวิต เพียงแต่ว่าเมื่อผู้คนมีมากขึ้น พื้นที่ในการทำการเกษตรก็น้อยลง ส่วนหนึ่งจึงหันมาเผาอิฐหรือทำของที่ระลึกจำพวกผ้าต่าง ๆ เพื่อขายให้กับนักท่องเที่ยว ถ้าพวกท่านสงสัยอะไร ให้สอบถามจากผมได้.." |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 16:33 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.