ตื๊อเท่านั้น..ถึงจะรอด !
 

ถาม: (คุยเรื่องคู่ครอง )
ตอบ: เรื่องของเนื้อคู่นี้ ถ้าเป็นบุพเพสันนิวาส คือเคยเนื่องกันมาแต่ชาติก่อนจริง ๆ พบเจอหน้าเลี่ยงกันไม่พ้นหรอก ยิ่งเกิดมากเท่าไรความผูกพันก็มากเท่านั้น

อาตมาสมัยบวชใหม่ ๆ เจอหน้าผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาก็ไม่ได้อยู่ในลักษณะที่ชอบเลย รูปร่างก็ไม่ใช่ แต่มีแรงดึงดูดมหาศาลเลย ชนิดที่ทำอะไรไม่ถูก เห็นเข้า..โอ๊ย ! ตายละวา ...เจ้าหนี้ตามทวง ความรู้สึกออกมาอย่างนั้นเลย สิ่งที่สามารถจะช่วยเหลือตัวเองให้หลบรอดไปได้ คือ สติสัมปะชัญญะ แต่สติที่มีอยู่...เกิดหายไปเกินค่อน สมาธิก็หายไปเหมือนกัน

ทำวัตรก็มองหน้าเขา นั่งกรรมฐานแทนที่จะหลับตาก็ลืมตามองเขาอยู่อย่างนั้น ความรู้สึกบอกว่า "ถ้าพูดกับเขาแม้แต่คำเดียว เราเสร็จแน่" แล้วยายนั่นเขาก็รู้เหมือนกัน ถึงเวลาก็ต้องแถเข้ามาใกล้ ๆ พอถึงเวลาเขาพูดอะไร ความรู้สึกบอกว่า ถ้าตอบแม้แต่คำเดียวเราเสร็จแน่ อาตมายอมเสียมารยาท กำลังคุยกับคนอื่น พอเขาเสียบเข้ามา เอ่ยปากถาม..อาตมาจะเดินหนีไปเลย

หลบอยู่ ๓ - ๔ วัน เห็นท่าไม่รอดแน่... พอดีหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสั่งให้ไปประจำอยู่ที่หน้าตึกของท่าน ตรงจุดนั้นถ้าไม่มีธุระจริง ๆ ห้ามเข้า ก็เป็นอันว่ารอดไป..ไม่อย่างนั้นเสร็จ..!

เรื่องพวกนี้ ถ้าช่วงวาระของเขามาถึง บุญกรรมที่ส่งมาถึงจะทำให้เราอยู่ไม่ได้ แต่ถ้าเราสามารถตื๊อให้พ้นช่วงนั้นไปได้ ก็จะพ้นไปเลย จนกว่าจะมาบรรจบครบรอบกันอีกครั้งหนึ่ง


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนสิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕