ถูกฝึกให้นั่งได้นาน ๆ
 

ถาม : คืนนี้ต้องลองนั่งดูบ้าง ?
ตอบ : ลองดูก็ได้ ตอนหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสอนให้นั่ง อาตมาทรมานมาก รู้สึกว่าปวดหัวเข่าจะหลุดออกไปอยู่แล้ว แต่ใครจะนึกว่าสุดท้ายก็ต้องเอามาใช้

ช่วงนั้นเวลาวันพระ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านจะลงเทศน์ที่ศาลา ๒ ไร่ เมื่อถึงเวลาที่หลวงพ่อท่านเทศน์ ญาติโยมก็จะประเคนอาหารให้พระฉัน หลวงพ่อท่านเทศน์ไปพระก็ฉันไป (หลวงพ่อท่านฉันข้าวต้มมาแล้ว)

พอถึงเวลาหลวงพ่อเทศน์เสร็จก็รับสังฆทานต่อ ตอนนั้นพระก็จะกราบลาไปกันเกลี้ยง วันนั้นท่านบอกว่า "เมื่อถึงเวลาฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ให้พระนั่งอยู่จนกว่าข้าจะสั่งให้ลุก" โอ้โฮ...ตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่งล่อเสียบ่ายสี่โมงครึ่ง รู้สึกว่าปวดจนหัวเข่าจะหลุด..!

หลังจากนั้นท่านบอกว่า ทุกงานให้นั่งอยู่ในลักษณะอย่างนี้ เพราะว่าญาติโยมที่เขามาวัด ถ้าเขาได้เห็นพระมาก ๆ แล้วเขาจะสบายใจ เขาชื่นใจ นั่งอยู่ให้เขาดูหน่อย อาตมาก็...หลังจะขาด...ขาจะหลุดอยู่แล้ว แต่หลวงพ่อท่านนั่งคุยกับโยม โยกหน้าโยกหลังแจกของให้โยมทั้งวัน ท่านแย่กว่าเราตั้งเท่าไร ?

หลังจากนั้นมาแต่ละท่านก็อ้างว่าติดงานประจำ ไม่ยอมลงศาลาวันพระ แต่อาตมาอ้างไม่ได้เพราะงานของอาตมาก็คือ เฝ้าหน้าห้องของหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านอยู่ที่ไหนอาตมาก็ต้องอยู่ที่นั่น ก็เลยเฮงอยู่คนเดียว จะมีหลวงตาแก่ ๆ อย่างหลวงปู่ทองเทศ หลวงตาเจริญ หลวงตาสมชาย นั่งอยู่ด้วยกัน สงสารคนแก่จริง ๆ อาตมาเองบางครั้งก็ต้องยกมือขอเวลานอก ขอไปห้องน้ำหน่อย เพราะอั้นไม่อยู่จริง ๆ

ตอนนั้นรู้สึกทรมานเหมือนใจจะขาด ไม่รู้ว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านจะให้นั่งไปทำไม ? หลังจากที่ออกจากวัดมาแล้ว และต้องมานั่งตรงนี้จน ๑๐ ปีผ่านไป ก็รู้แล้วว่าทำไมท่านถึงต้องฝึกนั่งในตอนนั้น ...(หัวเราะ)...

หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสายตายาวไกลทุกอย่าง ท่านเห็นแจ้งแทงตลอดไปหมด อาตมามองไปไม่ถึง แค่เฉพาะหน้าที่รบกับกิเลสก็ไม่ไหวแล้ว ถึงเวลาก็แล้วแต่หลวงพ่อท่านจะสงเคราะห์เถิด...


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๕