|
รวมบทกลอนจากพระอาจารย์
เชื่อพระ..ละมาร มารร้ายมากฤทธิ์ เฝ้าคิดทำลาย ชักนำเราไป แต่ทางไม่ดี ชั่วช้าเลวทราม ตกต่ำทุกที ถึงอเวจี ไม่มีรู้ตัว สารพัดหลอก กลับกลอกพันพัว ทั้งเย้าทั้งยั่ว มากเล่ห์แสนกล พระพุทธองค์ ทรงสอนธรรมะ ให้ลดเลิกละ ผละทางมืดมน ทานศีลภาวนา นำพาส่งผล ยกจิตของตน พ้นบ่วงแห่งมาร เชื่อพระดีกว่า ชีพจะเบิกบาน เข้าถึงสถาน นิพพานแน่เอย ที่มา : http://board.palungjit.com/showthread.php?t=106901 |
:f449b82c: หินน้ำตก :f449b82c: น้ำตกฉ่ำเย็นใส............ไหลริน หินไม่ติงกายิน..................หนักแน่น หยาดน้ำชโลมหิน..........เย็นหนัก ยิ่งเฮย หนักแน่นเย็นใจได้.........ผ่านทุก สถานการณ์ บทนี้ท่านบันทึกไว้ว่า ลองประยุกต์โคลงสี่สุภาพของไทย เข้ากับโคลงไฮกุของญี่ปุ่น |
:1025c640: แหงนหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดิน :1025c640: แหงนหน้ากล้าสู้ฟ้า.........ท้าทาย ก้มหน้าสู้ดินไม่..........ขายหน้า เพียงจิตไม่ละอาย.........ต่อมโน ธรรมนา ทำสิ่งใดย่อมกล้า...........ชี้ฟ้า แจงดิน |
:da4c2d5e: ปากคน :da4c2d5e: เมื่อแรกทำ ความดี สิ่งที่พบ คือประสบ ความเจ็บปวด รวดร้าวแสน ถูกเยาะเย้ย ถากถาง ทั้งดินแดน ซ้ำหมิ่นแคลน ดังเราไซร้ ไร้ฝีมือ "คนทำดี มีเท่าใด ในหล้าโลก คิดว่าโชค จะเข้า ข้างเจ้าหรือ ? อยากจะเป็น คนดี ที่โลกลือ ช่างซื่อบื้อ น่าทุเรศ สังเวชใจ..!" "เอาเถิดท่าน ตัวฉัน นั้นย่อมรู้ ว่าฉันทำ อะไรอยู่ ไหวไม่ไหว เมื่อท่านติ ก็เป็นครู ดูต่อไป ถ้าไม่ดี เชิญติใหม่ ไม่ว่ากัน..!" ไม่ย่อท้อ ต่อคำใคร ในโลกหล้า ปณิธาน หาญกล้า ยังคงมั่น จะทำดี ให้เลิศฟ้า กว่าไกวัล ตราบจนถึง ซึ่งนิพพาน ฉันจึงพอ..! บทนี้เก่าที่สุด ท่านเขียนปี ๒๕๒๙ โน่นแน่ะ ไกวัล = สถานที่อันเปี่ยมสุข บางทีใช้แทนคำว่านิพพานได้ .. |
:fea27916: สู้แค่ตาย :fea27916: ข้าจะสู้ ถึงแม้รู้ ว่าต้องแพ้ ข้าสู้แน่ ถึงแม้ชีพ จะสลาย ข้าจะสู้ ให้โลกรู้ สู้แค่ตาย ถึงชีพวาย ให้มารรู้ ข้าสู้แล้ว..! |
:875328cc: มีดดีต้องตี เหล็กดีต้องทุบ :875328cc: อุปสรรคมากมีที่ขัดขวาง ต้องถากถางบุกบั่นไม่หวั่นไหว ถึงทุกข์ยากลำบากสักเพียงใด ย่อมฝ่าฟันพ้นไปได้สักวัน ของสิ่งใดการได้มาถ้าลำบาก ต้องทุกข์ยากมักมีค่ามหาศาล ดุจเหล็กกล้าผ่านการทุบชุบเป็นนาน จึงตระการเป็นอาวุธสุดแหลมคม |
:6e45ec9e: ตามรอยเท้าพ่อ :6e45ec9e: หนทางแม้สุดไกล ขอมุ่งไปกว่าจะถึง ยากเข็ญมิคำนึง ถึงทุกข์ทนสักเพียงไร เดินตามรอยเท้าพ่อ มั่นคงต่อธรรมวินัย พ่อชี้หนทางใด จะมุ่งไปไม่ลังเล จิตมั่นด้วยศรัทธา ทุกเวลามิหันเห ผู้ใดจะรวนเร มิซวนเซตามเขาไป พ่อนำทางให้ลูก มีแต่ถูกลูกมั่นใจ ขอเดินตามพ่อไป ตราบจนถึงซึ่งนิพพาน พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ ๑ มกราคม ๓๖ |
:4412144b:หนทางพิสุทธิ์ :4412144b: วิสัยพยัคฆา ย่อมท่องป่าโดยลำพัง ไร้ห่วงพะวงหลัง เพียงตั้งหน้าฝ่าดงไป ผองเราก็เช่นกัน หากหมายมั่นปลาตไกล วัฏฏสงสารไซร้ ได้ก้าวล่วงบ่วงแห่งมาร ย่อมไปแต่เพียงเอก ไม่แสร้งเสกปรุงสังขาร แจ่มใสและเบิกบาน ด้วยไร้ห่วงถ่วงกายใจ มาเถิด..ผองเรามา วางภาราทุกอย่างไว้ สู่ทางพิสุทธิ์ใส นำเราถึงซึ่งนิพพาน พระอาจารย์ท่านบันทึกต่อท้ายไว้ว่า เขียนเมื่ออ่านมหาสติปัฏฐานสูตร "เอกายโน อยํ ภิกฺขเว มคฺโค สตฺตานํ วิสุทฺธิยา" ปลาต อ่านว่า ปะ - ลาด แปลว่า หนีห่าง ภารา มาจากภาษาบาลี = ภาระ |
สาธุ น้องเถรี พี่ชอบอ่านของพระอาจารย์มากครับ อ่านแล้วใจฮึกเหิมดีจัง
|
ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาที่บ้านอนุสาวรีย์ พระอาจารย์ท่องกลอนที่มีเนื้อหาธรรมะเรื่องสันโดษให้ฟัง ไพเราะจับใจ หลังจากนั้นต่างพากันใช้วิชาถามกู(เกิ้ล) มาโพสต์ลงไว้ในสมุดเยี่ยมของเว็บกระโถนฯ ขอนำผลการค้นของ "นางมารร้าย" แห่งเว็บกระโถนฯ มาลงไว้ตรงนี้
.................พอใจให้สุข................... แม้มิได้เป็นดอกกุหลาบหอม........ก็จงยอมเป็นเพียงลดาขาว แม้มิได้เป็นจันทร์อันสกาว..........จงเป็นดาวดวงแจ่มแอร่มตา แม้มิได้เป็นหงส์ทะนงศักดิ์..........ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา แม้มิได้เป็นน้ำแม่คงคา.............จงเป็นธาราใสที่ไหลเย็น แม้มิได้เป็นมหาหิมาลัย.............จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น แม้มิได้เป็นพระจันทร์คืนวันเพ็ญ....ก็จงเป็นจันทร์แรมที่แจ่มจาง แม้มิได้เป็นสนต้นระหง..............จงเป็นพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง แม้มิได้เป็นนุชสุดสะอาง............จงเป็นนางที่มิใช่ไร้ความดี อันจะเป็นสิ่งใดไม่ประหลาด........กำเนิดชาติดีทรามตามวิถี ถือสันโดษบำเพ็ญให้เด่นดี.........ในสิ่งที่เราเป็นเช่นนั้นเทอญ ประพันธ์โดยอาจารย์ฐะปะนีย์ นาครทรรพ ผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านภาษาไทย ผู้ประพันธ์ตำราภาษาไทย อดีตอาจารย์ใหญ่ โรงเรียนดัดดรุณี (โรงเรียนสตรีประจำจังหวัดฉะเชิงเทรา) |
อ้างอิง:
---------------------------------- แด่น้อง..วรุณกาญจน์ หยาดฝนน้อยค่อยค่อยหล่นบนผืนหล้า ไหลรวมเป็นสายธารามหาศาล ท้องทะเลห้วงสมุทรสุดประมาณ คือผลงานของหยาดฝนหยดน้อยน้อย พยายามทำความดีทุกที่เถิด ผลความดีที่เกิดทีละหน่อย ดังหยาดฝนหยดจากฟ้าว่าเล็กน้อย ยังเคลื่อนคล้อยเป็นสมุทรสุดสายตา ตัวน้องคือ "วรุณกาญจน์" ต้องหาญกล้า ต้องฟันฝ่าแดดลมฝนทนข่มฝืน ต้องสู้ทนจนถึงครายามฟ้าคืน กลับพลิกฟื้นเป็นรุ้งทองผ่องอำไพ เมื่อสู้ทนจนถึงครายามฟ้าสวย ทุกคนคงจะยิ้มด้วยสุขสดใส ชัยชนะในวันนั้นงามปานใด ด้วยสมใจสมศักดิ์ศรีที่รอคอย บทนี้พระอาจารย์เขียนไว้ตั้งแต่ก่อนบวช ท่านบันทึกไว้ว่า "เขียนให้ "วรุณกาญจน์" น้องสาวที่รักยิ่ง (เราเรียกเธอว่า "หยาดฝนน้อย") จะเป็นกำลังใจให้สู้ชีวิตต่อไป ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี" ---------------------------------- |
ปวงข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ขอน้อมถวายพระราชบรรณาการ โดยโอฬารกุศล แด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราช เนื่องในวโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษา ขอองค์เจ้าพสุธาทั้งสอง อีกทั้งผองพระประยุรวงศ์เทิดไท้ สถิตย์มั่นอยู่ในไอศวรรย์ราชสมบัติ ตราบจิรัฏฐิติกาลสมัย ทรงเป็นร่มฉัตรชัยแก่ปวงข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ตราบสิ้นกาลนานเทอญ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ |
บทสรรเสริญคุณครูบาอาจารย์ ข้า ฯ ขอนอบน้อมคุณ แด่ท่านครูผู้อารี กรุณาและปรานี อุตส่าห์สอนทุกทุกวัน ยังไม่รู้ก็ได้รู้ ส่วนของครูสอนทั้งนั้น เนื้อความทุกสิ่งสรรพ์ ดีชั่วชี้ให้ชัดเจน จิตมากด้วยเอ็นดู อยากให้รู้เหมือนแกล้งเกณฑ์ รักไม่ลำเอียงเอน หวังให้แหลมฉลาดคม เดิมมืดไม่รู้แน่ เหมือนเข้าถ้ำเที่ยวคลำงม สงสัยและเซอะซม กลับสว่างแลเห็นจริง คุณส่วนนี้ควรไหว้ ยกขึ้นไว้ในที่ยิ่ง เพราะเราพึ่งท่านจริง จึงได้รู้วิชาชาญ บทสรรเสริญคุณครูบาอาจารย์นี้ ท่านจางวางอยู่ เหล่าวัตรผู้ประพันธ์ ลิขสิทธิ์ของ หลวงปู่หลุย(พระโศภณสีลคุณ) วัดเทพศิรินทราวาส หลวงปู่มหาอำพัน เมตตาท่องให้ท่านอาจารย์ฟังทุกคืน |
พ่อแม่รักลูกแม้น........แก้วตา ยังส่งลูกรักมา.........มอบให้ ของเราสิรักษา.............ดีสุด ใจเฮย ของเขาที่มอบให้........ยิ่งต้อง ทวีคูณ |
:onion_wink: บทสรรเสริญคุณพ่อแม่:onion_wink: ข้าขอกราบไหว้คุณ....ท่านบิดาและมารดา เลี้ยงลูกเฝ้ารักษา....แต่คลอดมาจึงเป็นคน แสนยากลำบากกาย...ไป่คิดยากลำบากตน ในใจให้กังวล.....อยู่ด้วยลูกทุกเวลา ยามกินเมื่อลูกร้อง.....ก็ต้องวางวิ่งมาหา ยามนอนห่อนเต็มตา....เมื่อลูกร้องก็ต้องดู กลัวเรือดยุงไรมด.....จะกวนกัดคิดอุ้มชู อดกินอดนอนสู้.....ทนลำบากหนักมิเบา คุณพ่อแม่มากนัก....เปรียบน้ำหนักยิ่งภูเขา แผ่นดินทั้งหมดเอา....มาเปรียบทุนไม่เท่าทัน เหลือที่จะแทนคุณ.....ของท่านนั้นใหญ่อนันต์ เว้นไว้แต่เรียนธรรม์.....เอามาสอนพอผ่อนทุน สอนธรรมที่จริงให้......รู้ไม่เที่ยงไว้เป็นทุน แล้วจึงแสดงคุณ......ให้เห็นจริงตามธรรมดา นั่นแหละจึงนับได้......ว่าสนองซึ่งคุณา ใช้คุณข้าวป้อนมา......และน้ำนมที่กลืนกิน บทสรรเสริญพระคุณพ่อแม่นี้ ท่านจางวางอยู่ เหล่าวัตรผู้ประพันธ์ ลิขสิทธิ์ของ หลวงปู่หลุย(พระโศภณสีลคุณ) วัดเทพศิรินทราวาส หลวงปู่มหาอำพัน เมตตาท่องให้ท่านอาจารย์ฟังทุกคืน |
มือลูกสิบนิ้วยกขึ้นเหนือคิ้วต่างธูปเทียนทอง มุ่นมวยเกศาต่างมาลากรอง ดวงเนตรทั้งสองต่างประทีปถวาย ผมเผ้าเกล้าเกศต่างปทุเมศบัวทองพรรณราย วาจาเพราะพร้องต่างละอองจันทร์ฉาย ขอน้อมถวายบูชาทรงธรรม์ |
พระ เถระปฎิบัติต้อง.......พุทธธรรม ภาวนา ละนิวรณ์นำ...........จิตว่าง ปัญญา เกิดเห็นธรรม......ดับอวิช ชาแฮ วิสุทธิ์ ด้วยกิเลสร้าง........ปล่อยสิ้นปัญจขันธ์ บทนี้ผู้แต่งคือ ทันตแพทย์เพชรไพฑูรย์ จันทร์ชูเชิด จากสมุดที่ท่านอาจารย์ถวาย หลวงปู่มหาอำพัน (พระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ )วัดเทพศิรินทราวาส |
พ่อพระผู้ชี้ทาง ชีพสิ้น พ่อยินยอม เพียงลูกพร้อม ตามพ่อไป หนทาง ลำบากไกล หากก้าวล่วง บ่วงแห่งมาร ข้างหน้า โน่น..ลูกเอ๋ย.. ตรงไปเลย..พระนิพพาน จะพ้น จากสงสาร สราญสม ดังใจจง เร่งรีบ ยุรยาตร ตามรอยบาท พุทธองค์ ขันธ์ห้า ละวางลง ตรงเข้าสู่ ประตูชัย เมืองแก้ว งามแพร้วเพริศ แสนประเสริฐ สุขสดใส มิเกิด แก่ เจ็บ ตาย นิรทุกข์ สุขนิรันดร์ พ่อพระ = หลวงพ่อวัดท่าซุง ยุรยาตร = ก้าวเดิน |
ดัดเทียน ต้องเอามือดัด ดัดไม้ ต้องเอาไฟลน ดัดเหล็ก ต้องใช้ฆ้อนตี ดัดคนทั้งที ต้องดูที่ใจ พระราชธรรมาภรณ์ (หลวงพ่อเงิน) วัดดอนยายหอม ครูบาอาจารย์องค์หนึ่งของท่านอาจารย์ |
กลอนปีใหม่ สุข...สดชื่นสมหวัง ทั้งปี สันต์...สวัสดิวัฒน์มี ถ้วนหน้า วัน.....เวลานาที พ้นผ่าน ปีใหม่.มาถึงแล้ว จุ่งแผ้ว เกษมศานติ์ พระครูธรรมธรเล็ก ๑ มกรา ๒๕๕๒ |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 05:21 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.