การนับถือพระพุทธศาสนา
 

พระพุทธเจ้า ทรงวางกฎไว้ว่า คนที่เข้าถึงความดีได้ต้อง

๑. ไม่เอาจิตไปกังวลกับเรื่องของชาวบ้านชาวเมืองคนอื่น คนอื่นเขาจะอย่างไรก็ช่าง เราควบคุมของเราเท่านั้นเป็นพอ อย่างนี้ชื่อว่าเข้าถึงสะเก็ดความดีของพระพุทธศาสนา

๒. ทรงศีล ๕ เอาศีล ๕ ก็แล้วกัน สามสี่ไม่ต้องพูดกัน สามสี่ก็คือศีล ๕ เราจะไม่ละเมิดศีล ๕ ด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้บุคคลอื่นละเมิดศีล ๕ และไม่ยินดีเมื่อเขาละเมิดแล้ว ทำใจได้หรือไม่

๓. ระงับนิวรณ์ ๕ ประการ

๔. ทรงพรหมวิหาร ๔ มีจิตเยือกเย็น อารมณ์จิตของบรรดาญาติโยมพุทธบริษัท และพระคุณเจ้าที่เคารพจะทรงฌานอยู่เสมอ

อันนี้จำได้หรือไม่ แล้วก็ทำด้วยนะครับ พระคุณเจ้าที่เคารพ ผมเคารพพระไม่มากนะครับ พระที่บวชมาใครจะมียศถาบรรดาศักดิ์ขนาดไหนก็ตาม มีฐานะอันดับไหนก็ตาม ผมไม่นับถือเป็นสำคัญ ผมถือมีความสำคัญอย่างเดียวคือ"ผู้ทรงธรรม" ทรงอยู่ในความดี ถ้าทรงอยู่ในประการทั้งสี่ตามที่กล่าวมาแล้ว ผมเคารพทุกองค์ แม้แต่บรรดาญาติโยมพุทธบริษัทก็เหมือนกัน อาตมาก็รับฟังคำพูด แต่คนที่ไม่ทรงอยู่ในคุณธรรมเช่นนี้แล้วจะเป็นอะไรก็ตาม ไม่ยอมรับนับถือ จะไปแบกยศถาบรรดาศักดิ์มาข่มขู่กัน ไม่ยอมรับนับถือแน่นอน เพราะพบมามากแล้ว คนมียศมากแต่ขาดคุณธรรมจะมีความหมายอะไรสำหรับพระพุทธศาสนา