การท่องคาถา
 

ถาม : การท่องคาถานี่เป็นธรรมทานไหม ? ถ้าเกิดเราท่อง.....(ฟังไม่ชัด) ......มีผลอย่างไร ?
ตอบ : เฮ้ย..คุณท่องคาถาเป็นธรรมทาน ไม่เข้าใจคำถามคุณว่ะ ?

ถาม : อ๋อ คือเรื่องเป็นอย่างนี้ครับ คือผมท่องคาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า แล้วทีนี้สังเกตว่ารู้สึกว่าจะผิด...(ฟังไม่ชัด)...?
ตอบ : เรื่องของคาถาถึงจะผิด ถ้าใจเราเชื่อมั่นก็มีผลตามนั้น นะโมพุทธายะ กลายเป็นนะโมพุทธาเเยะ เขายังเสกหินมากินได้เลย เคยได้ยินเรื่องนี้ไหม ? เออ..นั่นแหละ หลวงตาออกธุดงค์กลางป่า อาจารย์ก็สอนให้ภาวนานะโมพุทธายะ หลวงตาหนังสือหนังก็หาไม่เคยเรียนมา..ใช่ไหม ? พออยู่ป่าเผลอกลายเป็นนะโมพุทธาแยะ แต่ท่านก็แยะมากำลังใจมั่นคง อภิญญาจึงเกิด จับหินขึ้นมาอธิษฐานให้กลายเป็นอาหารก็เป็นอาหาร ให้เป็นขนมก็กลายเป็นขนม กินได้สบายเลย

ทีนี้ไปเจอพระนักเรียนเข้าไปธุดงค์เหมือนกัน ไปถึงก็อยู่สบายกินสบาย อยากกินอะไรหลวงตาก็ทำให้ ทำไปทำมาก็ท่านสงสัยก็ถาม "อาจารย์ครับ อาจารย์ใช้คาถาอะไรถึงเสกหินเป็นอาหารกินได้ ?" หลวงตาบอกว่าใช้นะโมพุทธาแยะ

พระนักเรียนเขาก็รู้ว่าผิด "ไม่ใช่ครับหลวงตา ต้องนะโมพุทธายะ ผมเรียนมา นะโมพุทธาแยะนี่ไม่ใช่แน่.." เล่นเอาหลวงตาหมดกำลังใจ เสกหินเมื่อไรก็เป็นหินเหมือนเดิม..อดทั้งคู่ ต้องตะกายกลับวัดมา ถามพระอุปัชฌาย์ใหม่ พระอุปัชฌาย์ก็บอก "คุณ..นะโมพุทธาแยะนั่นตัวเมีย ใช้ได้อยู่ แต่ถ้าจะให้ดีใช้ตัวผู้ นะโมพุทธายะ ดีกว่าเยอะเลย.."

หลวงตาเกิดความมั่นใจขึ้นมาอีก ทีนี้แยะก็ได้ยะก็ได้ ถ้าไม่ได้อาจารย์เก่งนี่เจ๊งเลย..ใช่ไหม ? เขาหมดความมั่นใจไปแล้ว ถ้าคุณมั่นใจถึงคาถาผิดก็ใช้ได้ผล แต่ถ้าหากว่าคุณขาดความมั่นใจ มัวแต่ไปสงสัยอยู่ ผลก็จะน้อย เพราะฉะนั้น..เปลี่ยนเอาตัวที่เรามั่นใจ

ถาม : อยากจะขอคาถาสะเดาะกุญแจไว้ เผื่อว่า.............(ฟังไม่ชัด).....?
ตอบ : คาถาสะเดาะกุญแจในหนังสือประวัติหลวงปู่ปานก็มี ก็ใช้นะมะพะทะ ถอยหลังก็ใช้ทะพะมะนะ แต่เคล็ดลับมีอยู่นิดเดียว คืออยู่ที่อย่าไปคิดว่าเป็นกุญแจ หรืออย่าคิดว่ากุญแจล็อกอยู่ ลองกับลูกบิดก็ได้ ตอนที่คุณเปิดลูกบิด คุณรู้ว่าลูกบิดไม่ได้ล็อก คุณบิดด้วยความสบายใจอย่างไร ตอนที่ล็อกแล้วคุณก็ว่าคาถาทำใจให้ได้อย่างตอนนั้น ทีเดียวก็หลุดเลย

ถาม : การท่องคาถาเป็นกรรมฐาน เวลาเราจะใช้ สมมติว่าจะสะเดาะกุญแจ อารมณ์นี่ต้องถึงขั้นไหน ?
ตอบ : เรื่องของคาถานี่ตั้งแต่อุปจารฌานก็ได้ผลแล้ว คือมากกว่าตอนนี้นิดเดียวก็เริ่มใช้ได้ผล ยิ่งสมาธิสูงเท่าไรยิ่งได้ผลมากเท่านั้น อารมณ์แน่นกว่าปกตินิดเดียวก็เริ่มมีผลแล้ว ส่วนใหญ่เป็นเพราะอยากมากเกินไปก็เลยไม่มีผล

ตอนนี้ที่วัดมีพระอยู่รูปหนึ่งอยากทุกเรื่อง แต่อยากแล้วไม่ทำ ชาติหน้าบ่าย ๆ คงจะได้อย่างที่ตัวเองอยาก ระยะหลังนี้ท่านกลัว ไม่กล้าเข้าใกล้เลย อาตมาอยู่ทางด้านนี้ ท่านจะหนีไปอยู่อีกมุมวัด เพราะว่าท่านอยู่ใกล้ ๆ แล้วคิดอะไรอาตมาจะพูดออกไปหมด เพื่อเตือนสติ ท่านเข็ด..ไม่กล้าอยู่ใกล้ อาตมาก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาคิดผิดอาตมาก็จะบอกเขาว่าอย่างนั้นผิด ต้องตั้งอารมณ์อย่างนี้ ว่าไปหลายทีด้วยความเมตตาแท้ ๆ ดันกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้เลย ...ตกลงว่าคุณอ่านลายมือคุณผิดใช่ไหม ? ท่องคาถาเป็นกรรมฐาน อ่านไปว่าเป็นธรรมทาน ขนาดเขียนเองยังอ่านไม่ออกเลย ...(หัวเราะ)...

ถาม : เวลาท่องคาถา ถ้าเกิดอารมณ์เลยฌาน ๑ แล้วจะมีกรรมฐาน จะต้องติดต่อกันไหม ?
ตอบ : ถ้าหากว่ากำลังใจของคุณละเอียดอยู่ในลักษณะของฌานใช้งาน ก็จะภาวนาอยู่ ยังเป็นอยู่ตลอด แต่ถ้าหากว่าไม่ใช่ลักษณะฌานใช้งาน เป็นการเริ่มต้นใหม่ ๆ ถ้าถึงช่วงนั้นแล้ว คำภาวนาจะหายไป บางทีลมหายใจก็จะหายไปด้วย

พอจิตกับประสาทเริ่มแยกเป็นคนละส่วนกัน เราจะบังคับร่างกายไม่ได้ พอบังคับร่างกายไม่ได้ ต่อให้หายใจอยู่...เราก็ไม่รับรู้ ฉะนั้น..บางทีคำภาวนาหายไป ไม่หายไปเปล่าลมหายใจก็หายไปด้วย ถึงตรงนี้อย่าตกใจตะกายไปหายใจใหม่ ไม่เป็นอะไรหรอก เราอยู่ได้สบายมาก

ถาม : จำเป็นไหมครับต้องหลับตา หรือลืมตาก็ได้ ?
ตอบ : อยู่ที่ตัวเรา บางคนหลับตาแล้ว ป้องกันอะไรที่เข้าทางประสาทตา ตัวเองจะได้ไม่วอกแวก หรือจะลืมตาภาวนาก็ได้ เก่งกว่าด้วย แต่ถ้าหากว่าเรารู้สึกว่าลืมตาแล้วเดี๋ยวอันนั้นมา เดี๋ยวอันนี้มา ทำให้วอกแวกไปสนใจ จะเสียการภาวนา เราก็หลับตาเสีย


สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนสิงหาคม ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ