กระดานสนทนาวัดท่าขนุน - เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๖๔

กระดานสนทนาวัดท่าขนุน (https://www.watthakhanun.com/webboard/index.php)

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๖๔

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๖ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ อีกสองวันก็จะเป็นกำหนดการหล่อพระปางห้ามสมุทรทรงเครื่อง ทั้งเนื้อเงินและเนื้อทองคำ ซึ่งจากการหล่อพระพุทธลีลาประทานพรทั้งเนื้อเงินและเนื้อทองคำไป ทำให้ช่างสามารถคำนวณรายละเอียดได้มากขึ้น ก็คือเนื้อเงินระบุมาว่าใช้เม็ดเงิน ๑๔๐ กิโลกรัม แต่เพื่อความปลอดภัย กระผม/อาตมภาพก็เตรียมเม็ดเงินไว้ ๑๕๐ กิโลกรัมเหมือนเดิม ส่วนเนื้อทองคำใช้ทองคำ ๓๕ กิโลกรัม กระผม/อาตมภาพก็เตรียมไว้ ๓๖ กิโลกรัมเช่นกัน และน่าจะมีเกินอีก เพราะว่าคาดว่าตั้งแต่วันนี้และพรุ่งนี้ น่าจะมีญาติโยมอีกจำนวนหนึ่งที่ถวายทองคำเข้ามา

คราวนี้ในงานหล่อพระนั้น ส่วนหนึ่งที่หนักใจก็คือ ทั้งพระและฆราวาสตั้งใจจะมาร่วมงานกัน ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ของกาญจนบุรีก็ระบาดรุนแรงมาก วันก่อนงานกฐินที่วัดใต้ คนก็เพิ่งจะติดเชื้อกันไป แต่ก็ไม่มีใครกลัวกัน ถ้าอย่างนั้นก็รักษาชีวิตรอดกันเอาเองก็แล้วกัน..! เพราะว่าได้ตักเตือนและห้ามทุกคนไว้แล้ว

ในส่วนของการหล่อพระนั้น เราสามารถดูการถ่ายทอดสดและโมทนาตามไปได้ ไม่จำเป็นที่จะต้องมาเสี่ยงกับโรคที่ทองผาภูมิ ซึ่งท่านทั้งหลายอาจจะได้เห็นว่า จนกระทั่งบัดนี้ พระเณรวัดท่าขนุนก็ยังปลอดภัยดี ขอยืนยันว่านี่เป็น "วิธีการพิเศษ" ที่ไม่เผื่อแผ่แก่ญาติโยมทั้งหลาย พูดง่าย ๆ คือพ้นวัดไปเมื่อไรก็ซวยเมื่อนั้น..!

ดังนั้น...ถ้าใครคิดว่าไม่กลัว จะเดินทางมาวัด ก็กรุณาแสดงหลักฐานการฉีดวัคซีน ๒ เข็ม หรือไม่ก็ผล "สวอบ" ที่ไม่เกิน ๓ วันให้แก่เจ้าหน้าที่ อสม. ด้วย ไม่อย่างนั้นก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้างาน

เหตุที่ต้องเข้มงวดก็เพื่อความปลอดภัยของท่านทั้งหลายเอง และอีกอย่างหนึ่งก็คือ กาญจนบุรีอยู่ในพื้นที่สีแดงเข้มมาตลอด จนกระทั่งบัดนี้ ก็ยังได้รับอนุญาตให้จัดงานชุมนุมได้ไม่เกินแค่ ๒๐๐ คนแค่นั้น ซึ่งจากการหล่อพระปีที่แล้วที่แห่กันมาเป็นหมื่น..! ก็ลองนึกดูว่า ถ้าหากมีใครติดเชื้อมาสักคนหนึ่ง ที่เหลือก็จะกลายเป็นกลุ่มเสี่ยงทั้งหมด

ในเว็บวัดท่าขนุนก็ดี ในเฟซบุ๊กก็ตาม มีบัญชีให้ทุกคนสามารถร่วมบุญออนไลน์ได้ แต่เชื่อเถอะว่า..ห้ามญาติโยมไม่สำเร็จ เพราะว่าช่วงที่หายไป ๒ - ๓ วันก็คือเดินทางไปรับรางวัลพระสงฆ์นักพัฒนาการสาธารณะสงเคราะห์ต้นแบบ ได้เห็นว่าญาติโยมทั้งหลายใช้ชีวิตเหมือนกับปกติที่ไม่มีโรคระบาด ก็ดีอยู่ตรงที่ว่าทำให้เราไม่รู้สึกว่าน่ากลัว

แต่ไม่ดีตรงที่ว่า ทำให้ติดโรคไปได้ง่ายมาก แล้วในเรื่องของการหล่อพระนั้น ต้องบอกว่านานทีปีหนจะมีก็ตาม แต่จากคราวที่แล้วที่ผ่านมา เราทั้งหลายที่มาร่วมงานก็จะเห็นว่ามีข้อห้าม มีกำหนดกฎเกณฑ์ที่ค่อนข้างจะเข้มงวด แต่งานนี้จะเข้มงวดหนักขึ้นไปอีก..!

ระยะนี้การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ของทองผาภูมิ ก็ยังอยู่ในระดับที่หนักมาก ถ้าหากว่าญาติโยมทั้งหลายติดตามยอดการแพร่ระบาดและยอดผู้เสียชีวิตของ ศบค.อยู่ทุกวัน จะเห็นว่ายังสูงมาก และขอยืนยันว่านั่นไม่ใช่ยอดที่แท้จริง ยอดที่แท้จริงมากกว่านั้นอีก..!

แต่ว่าทางราชการไทย ส่วนใหญ่แล้วก็คือทำงานเอาใจเจ้านาย รู้ว่าถ้ารายงานยอดต่ำ ๆ แล้วจะเป็นที่พอใจ จึงพยายามกดยอดเอาไว้ ก็เลยทำให้ท่านทั้งหลายรู้สึกว่าไม่น่ากลัว...ก็ใช่ แต่ถ้าหากว่าโดนเข้าแล้วอาการหนักเมื่อไร กว่าจะรู้ว่าน่ากลัว บางทีก็ไม่ทันแล้ว..!

อย่าลืมว่าพระพุทธเจ้าสอนพวกเราให้ไม่ประมาทในการใช้ชีวิต โดยเฉพาะไม่ประมาทต่อชีวิต ซึ่งอาจจะสิ้นสุดลงไปได้ทุกเวลา ใครจะรู้ว่ากรรมหนักในอดีตที่เราทำ จะเข้ามาสนองเมื่อใด ตรงจุดนี้ถ้าหากว่าพวกเราประมาทแล้วติดโรคไป ถึงรักษาทัน ร่างกายก็ยังไม่ปกติ แต่ถ้ารักษาไม่ทัน ก็ต้องบอกว่าพิธีกรรมต่าง ๆ เกี่ยวกับงานศพก็ไม่มี เพราะส่วนใหญ่ก็คือโดนทางราชการบังคับให้เผาเร็วที่สุด

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านใดที่คิดว่าจะมาเสี่ยงดวงเอา ก็ต้องดูว่าอันดับแรก ท่านมีผลการฉีดวัคซีนหรือผล "สวอบ" มาหรือเปล่า ? อันดับที่สอง สามารถผ่านการคัดกรองได้หรือเปล่า ? และอันดับที่สาม ท่านจะเป็นคนที่ ๒๐๐ พอดีหรือเปล่า ?

ระยะนี้เป็นระยะในการแพร่ระบาดของเชื้อโรคที่ดีมาก เพราะว่าอยู่ในเทศกาลกฐิน แล้วขณะเดียวกันก็เปิดประเทศรับนักท่องเที่ยว ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ปัจจัยเสี่ยงสูงมาก แต่ก็ดีอยู่ตรงที่ว่า ถ้าหากว่าติดเชื้อหนัก ๆ แล้วครึ่งเป็นครึ่งตาย สำหรับนักปฏิบัติแล้ว ถือว่าเป็นการทดสอบที่ดีที่สุดว่า กำลังใจของเราใช้ได้หรือเปล่า ? ทันทีที่รู้ว่าติดเชื้อ กลัวตายไหม ? สามารถที่จะวัดตัวเองได้เช่นกัน

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านทั้งหลายจะลองดูว่ากำลังใจของตนเองอยู่ในระดับไหนก็ได้ แต่อย่าถึงขนาดกลัวจนขาดสติเมื่อรู้ว่าตัวเองติดเชื้อ เพราะว่าโอกาสที่รักษาหายก็มี ในขณะเดียวกันโอกาสที่จะตายก็มีเหมือนกัน..!

ช่วงที่กระผม/อาตมภาพไปรับรางวัล ก็มีการคัดกรองที่เข้มงวดมาก แล้วบุคคลที่อยู่ในพิธีทั้งหมดก็โดนจำกัดยอด แม้จะนั่งเว้นระยะแล้ว ก็ยังอยู่ในระดับที่ประมาณ ๖๐ รูป/คนเท่านั้น เพราะว่าทางด้านเจ้าของสถานที่ คือวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม หรือว่า "วัดโพธิ์" ตามที่ชาวบ้านเรียกกัน ก็เกรงเหมือนกันว่าตนเองจะเป็นสาเหตุให้เกิดการแพร่ระบาดแบบกลุ่มก้อน หรือที่เรียกกันว่า "คลัสเตอร์" ขึ้นมา แล้วขณะเดียวกัน พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาธีราจารย์ก็สูงวัยมากแล้ว ถ้าพลาดติดเชื้อเข้าไป ก็ไม่สามารถที่จะประกันได้เลยว่าอาการจะหนักเบาเท่าไร

ส่วนหนึ่งที่ได้ฝากเอาไว้ โดยเฉพาะฝากไว้กับท่านเจ้าคุณสมบัติ (พระมงคลวชิรากร) ที่เป็นเลขานุการฝ่ายสาธารณสงเคราะห์คณะสงฆ์ไทย ก็คือในส่วนของพระนักพัฒนาการสาธารณสงเคราะห์ต้นแบบทั้งหมด ทุกคนทำงานด้วยใจ ไม่ว่าจะมีงบประมาณสนับสนุนหรือว่าไม่มี ไม่ว่าจะมีรางวัลให้ หรือว่าไม่มี ทุกคนทำการสงเคราะห์เป็นปกติอยู่แล้ว สำคัญอยู่ตรงที่ว่าแต่ละรูป แต่ละท่าน ถ้าหากว่าไม่ใช่บุคคลที่บริหารงานเป็น ก็จะอยู่ในลักษณะของการทำอยู่เฉพาะแวดวงของตน

ถ้าเปรียบไปแล้ว ก็เหมือนอย่างกับเป็นแค่ห่วงวงหนึ่ง ห่วงทั้งหลายเหล่านี้ก็อยู่ตรงโน้นวงหนึ่ง ตรงนี้วงหนึ่ง และใช้ประโยชน์ได้น้อยมาก แต่ถ้าสามารถประสานห่วงทั้งหลายเหล่านี้เข้ามา เกาะเกี่ยวร้อยกันเป็นโซ่ ก็คือเป็นเครือข่าย ก็จะสามารถทำให้ใช้ประโยชน์ได้มากมาย

ขณะเดียวกัน ถ้าหากว่ารัฐบาลหรือสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติมีความฉลาด ยื่นมือเข้ามาสนับสนุนเล็กน้อยเท่านั้น ก็จะได้ผลงานทั้งหมดที่บรรดาพระสงฆ์ต้นแบบได้ทำมาตลอดทั้งชีวิตไปเป็นงานของตนเองเลย ก็คือสามารถอ้างได้ในฐานะที่เป็นผู้สนับสนุนให้มีการทำงานสาธารณสงเคราะห์ตรงจุดนี้

ส่วนที่สำคัญก็คือช่วยเป็นกำลังใจให้แก่พระที่ทำงาน แม้ว่าจะเป็นการทำที่มาจากใจจริง ๆ ก็ตาม แต่เวลาเจอปัญหาอุปสรรคมาก ๆ หลายท่านก็มีการท้อได้เหมือนกัน เพียงแต่ว่าโดยวิสัย ทนเห็นความลำบากของคนอื่นไม่ได้ ต่อให้มีปัญหาอุปสรรคหนักหนาขนาดไหนก็สู้ ท้ายสุดก็ต้องกัดฟันทำต่อไป

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือกองงานฝ่ายสาธารณสงเคราะห์ของมหาเถรสมาคม ซึ่งองค์ประธานก็คือ พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาธีราจารย์ ต้องทำหน้าที่ประสานให้ทุกภาคส่วนมีการดำเนินงานร่วมกันในลักษณะเป็นเครือข่าย ถ้าหากว่าอยู่ในลักษณะอย่างนี้ ผลงานก็จะออกมาเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนมาก

แต่คราวนี้ด้วยความที่กระผม/อาตมภาพสุขภาพก็ไม่ค่อยจะดีนัก เมื่อรับรางวัลเสร็จ ถ่ายรูปเรียบร้อยแล้ว ก็กราบขอประทานอนุญาตจากพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ว่า "ขออนุญาตไปหาหมอครับ แต่ว่าจะติดตามทางระบบซูมที่ถ่ายทอดแทน" ด้วยความที่พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ต้องบอกว่าอายุมากกว่าหลายปี เข้าใจดีว่าเวลาคนแก่ป่วยแล้วเป็นอย่างไร จึงอนุญาตให้แต่โดยดี

ดังนั้น...ในส่วนที่รับรางวัลมา ถ้าโดยส่วนตัวแล้วก็คือ สิ่งที่เราทั้งหลายได้ช่วยกันทำจนกลายเป็นผลงานของวัดท่าขนุน อยู่ในสายตาของทางเจ้าคณะปกครองและญาติโยมทั้งหลาย

โดยเฉพาะทีมงานของพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาธีราจารย์ ทำงานได้สุดยอดมาก ไม่ใช่ชมเพื่อประจบผู้ใหญ่ แต่ตั้งแต่ไปงานมา ยังไม่มีวัดไหนที่ดูแลได้รอบคอบทั่วถึงขนาดนี้ เริ่มตั้งแต่ที่จอดรถ ที่ลงทะเบียน ที่ฉันอาหาร ห้องน้ำห้องส้วม ที่พักผ่อน น้ำร้อนน้ำเย็นที่ตามมาถวาย เพราะว่าเท่าที่เคยไปงานมา ส่วนที่แทบไม่ได้รับการดูแลเลยก็คือที่จอดรถ ไปเสี่ยงดวงกันเอาเองว่าจะมีให้หรือเปล่า ?

โดยเฉพาะยอดจำนวนผู้เข้างาน ทางเจ้าหน้าที่ประสานงานย้ำแล้วย้ำอีก ถึงขนาดขอรายชื่อ ขอเบอร์โทรของแต่ละคนเอาไว้หมด ส่วนหนึ่งก็คือไม่ต้องการให้คนเกินจำนวนที่ตั้งใจไว้ ส่วนที่สองก็คือ ถ้าหากว่ามีการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ขึ้นมา ก็จะได้ติดต่อแจ้งทุกคนได้อย่างรวดเร็ว เพื่อที่บุคคลที่เป็นกลุ่มเสี่ยงก็จะได้บริหารจัดการตัวเองได้ทัน ไม่ให้เกิดการแพร่ระบาดมากขึ้น พอเห็นระบบการทำงานตรงนี้แล้ว กระผม/อาตมภาพรู้สึกชื่นชมทุกคนเป็นอย่างมาก

แต่ขณะเดียวกัน ก็เหมือนอย่างกับโดนแกล้งหรือทดสอบ เพราะว่าระบบมอบเกียรติบัตรให้กับผู้เข้าร่วมงาน ไม่ทราบเหมือนกันว่า เป็นเพราะคนเข้าไปใช้บริการพร้อมกันเป็นจำนวนมากหรืออย่างไร ? เกิดรวนขึ้นมาเฉย ๆ แต่เจ้าหน้าที่ทุกคนก็แก้ไขกันแบบสุดความสามารถ ก็คือในเมื่อไม่สามารถที่จะโหลดเองได้ ก็แจ้งชื่อแจ้งนามสกุล แจ้งเบอร์โทรเข้ามา แล้วทางเจ้าหน้าที่ก็ทำส่งในกลุ่มไลน์ให้ไปเลย ก็ถือว่าเป็นการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าที่ได้รับการชื่นชมมาก ว่ารวดเร็วทันใจดี แค่แจ้งไปไม่กี่นาที วุฒิบัตรก็ปรากฏขึ้นในกลุ่มไลน์แล้ว

ตรงจุดนี้ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุสามเณร หรือญาติโยมที่ช่วยเหลืองานวัดท่าขนุนอยู่ ขอให้ดูเอาไว้เป็นตัวอย่าง อะไรที่ดีเราต้องเก็บมาใช้งาน ส่วนไหนที่ผิดพลาด บกพร่อง แก้ไขอย่างไร เราก็นำมาเป็นบทเรียนของเราด้วย

วันนี้รบกวนเวลาของพวกเรามากแล้ว เนื้อหาสาระต่าง ๆ ก็ไม่มีเท่าไร ยกเว้นอยู่อย่างเดียวคือความน่าหนักใจที่ว่า ญาติโยมอาจจะดื้อมาร่วมงานกันมาก แล้วถึงเวลาเดือดร้อนเพราะโรคภัยไข้เจ็บ ก็ต้องแบกรับความเสี่ยงกันเอาเอง ตามเวรตามกรรมที่ได้ทำมา..!

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๖ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)