|
"สมเด็จกรมพระยาวชิรญาณวโรรสนี่แหละ ที่เอา ๑๐ สุดยอดฝีมือไปทดสอบพลังจิตกันที่ลานพระปฐมเจดีย์ เอาท่อนซุงวางไว้ แล้วเอากบไสไม้วางไว้ นิมนต์พระนักปฏิบัติไปบังคับให้กบไสไม้เลื่อนไปจนสุดแล้วเลื่อนกลับได้ ถ้าใครทำได้แบบนั้น ท่านจึงถือว่าสอบผ่าน ปรากฏว่าพระเกจิอาจารย์ที่ท่านเอาไปทดสอบเป็นร้อยเลย ผ่านจริง ๆ แค่ ๑๐ รูปเท่านั้น
ด้วยเหตุที่ท่านไม่เข้าใจว่า พระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนั้น แบ่งออกเป็นหลายประเภท ก็คือ สุกขวิปัสสโก เข้าถึงมรรคถึงผล แต่ไม่มีความสามารถพิเศษอื่นมากไปกว่านั้น เตวิชโช เข้าถึงมรรคถึงผลพร้อมความสามารถพิเศษ ๓ อย่าง ฉฬภิญโญ เข้าถึงมรรคถึงผลพร้อมความสามารถพิเศษ ๖ อย่าง ปฏิสัมภิทัปปัตโต เข้าถึงมรรคถึงผลพร้อมความสามารถคลุม ๓ หมวดก่อนหน้านี้ และมีความสามารถพิเศษอีก ๔ อย่าง" |
"ในเมื่อท่านไม่เข้าใจตรงนี้ ก็คิดว่าทุกรูปต้องเหมือนกันหมด เหมือนอย่างกับว่าเอาเด็กจบปริญญาตรีมาวิ่งแข่งกัน พวกจบพลศึกษามาก็ชนะขาดทั้งชาติ แล้วพวกจบหมอจบวิศวะมา จะทำอีท่าไหน ? กว่าจะคลานถึงเส้นชัยก็คงจะแทบตายเลย
บางทีในส่วนของเจ้าคณะปกครองก็ต้องบอกว่า ถ้าขาดความเข้าใจตรงจุดนี้ ก็อาจจะทำให้ปริยัติและปฏิบัติรุ่งเรืองและเสื่อมโทรมสลับกันไป" |
"หลวงพ่อสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ ท่านพยายามที่จะผลักดันเรื่องการปฏิบัติให้สำเร็จ ตั้งใจว่าจะให้ตั้งเป็นกองวิปัสสนาธุระ ซึ่งพวกเราก็คิดว่าถ้าท่านผลักดันสำเร็จ แม่กองวิปัสสนาธุระองค์แรกก็ต้องเป็นท่านนั่นแหละ แต่ปรากฏว่าไม่สำเร็จ ท่านมรณภาพเสียก่อน ก็ต้องรอดูว่าท่านใดจะมาแทน เพราะว่าตอนนี้ฝ่ายมหานิกายของเราก็เท่ากับว่าเหลือหลวงพ่อสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ วัดปากน้ำภาษีเจริญ ซึ่งก็ ๙๐ กว่าปีเข้าไปแล้ว
หลวงพ่อสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ วัดญาณเวศกวัน องค์ท่านก็สุขภาพไม่ดีมาตั้งแต่เด็ก ท่านพยายามระมัดระวังรักษาสุขภาพมาตลอด แต่ก็ออด ๆ แอด ๆ สมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดไตรมิตร ออกงานอยู่ได้รูปเดียว ปัจจุบันนี้ท่านอื่นไปไกลก็ยาก หลวงพ่อสมเด็จพระพุทธชินวงศ์อุตส่าห์ไปงานที่พุทธมณฑลแล้วก็มามรณภาพ" |
"หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสุทัศน์ฯ ก็มรณภาพจนกระทั่งต้องยกตำแหน่งตำแหน่งสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ให้วัดญาณเวศกวันไป
ถ้าหากว่าไม่มีคดีเงินทอน หลวงพ่อพระพรหมดิลก วัดสามพระยา ต้องได้ตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งแน่นอน คราวนี้พอมีคดีเงินทอนขึ้นมาก็เลยกลายเป็นอย่างที่เห็น" |
"ถ้าพูดถึงวัดพิชัยญาติฯ คนหนึ่งที่จะลืมไม่ได้เลยก็คือแม่ชีทศพร ต้องบอกว่าท่านทำให้วัดพิชัยญาติฯ โด่งดังขึ้นมา เมื่อวันที่ ๑๖ มิถุนายนที่จัดงานสืบชะตาหลวงของอาตมา ช่วงบ่ายงานหมด กำลังตรวจสอบรายชื่อผู้ปฏิบัติธรรมอยู่ แม่ชีก็เดินยิ้มหวานเข้ามา ถวายปัจจัยมาแสนกว่าบาท บอกว่าร่วมจัดงานถวายหลวงพ่อด้วย
รุ่นของอาตมาเรียนปริญญาตรี ปริญญาโท ต้องไปปฏิบัติธรรมที่สำนักปฏิบัติธรรมธรรมโมลี ตำบลหนองน้ำแดง อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา เป็นสถานที่ซึ่งแม่ชีทศพรท่านสร้างถวายพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ ตอนที่ยังเป็นพระธรรมโมลี พอไปปฏิบัติธรรมที่นั่นก็เลยคุ้นเคยกับแม่ชี พอเรียนปริญญาโท ก็เรียนรุ่นเดียวกับหลวงพ่อปรีชา วัดเขาอิติสุคโตที่เป็นอาจารย์ของแม่ชีมาโดยตรง ก็เลยสนิทสนมคุ้นเคยกัน บางคนก็สงสัย อยู่ ๆ เห็นแม่ชีไปเปิดโรงทานที่วัดท่าขนุนบ้าง เผลอ ๆ ก็เดินขึ้นมาทำบุญบ้าง รู้จักกันได้อย่างไร ? รู้จักกันมาเป็น ๑๐ ปีแล้ว ตอนนี้แม่ชีน่าจะเปิดโรงทานอยู่ที่พุทธมณฑล ก็คือเลี้ยงบรรดาเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมและตัวแทนที่ไปทบทวนการปฏิบัติธรรมอยู่ที่อาคารปฏิบัติธรรมมหาโพธิญาณวิชชาลัย ถ้าท่านมีธุระปะปังไปที่อื่น ก็มีลูกศิษย์ท่านดูแลแทน ซึ่งส่วนใหญ่ก็รู้จักกัน อาตมาเดินเข้าไปก็กรูกันเข้ามากราบทั้งกลุ่ม คนอื่นก็สงสัยว่าอาตมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่มาจากไหน ?" |
"อาตมามีข้อเสียของคนอื่น แต่เป็นข้อดีของตนเอง ก็คือถ้าไม่จำเป็นจะไม่เรียกใช้ใคร บรรดาท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็รอ เมื่อไรวัดท่าขนุนมีงานแล้วจะโทรไปเรียก ไม่โทรหรอก ถ้าจะไปก็ไปกันเอง"
|
พระอาจารย์กล่าวว่า "วันนี้อาตมาทำโอที ลงมาเช้าหน่อย เดี๋ยวจะสะสมชั่วโมงไว้ เพราะวันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๖๒ จะต้องหนีงานครึ่งค่อนวัน ๖ ตุลาคมเป็นวันรับสังฆทาน-สอนกรรมฐานที่บ้านเติมบุญ แต่จะเอาผ้าป่าไปสร้างวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี เพราะฉะนั้น..ขอหนีไปทำบุญหน่อย ญาติโยมท่านใดจะไปจัดรถ ให้ตรงไปยังที่ซึ่งกำลังสร้างวิทยาลัยสงฆ์อยู่ได้เลย ก็คือข้างโรงเรียนวัดห้วยสะพาน อำเภอพนมทวน
จากทางด้านบ้านเติมบุญนี้ ถ้าวิ่งไปจะง่ายมากเลย ตรงไปทางด้านสุพรรณบุรีจนถึงสี่แยกนพวงศ์ก็เลี้ยวซ้าย วิ่งผ่านอำเภอบางเลน กำแพงแสนเข้าพนมทวนก็ถึงแล้ว จากนี่วิ่งไปประมาณชั่วโมงเดียว กะว่าไปถวายเงินร่วมสร้างวิทยาลัยสงฆ์ คราวนี้อยู่ในฐานะประธานจัดหาทุนให้ ก็ต้องบอกว่าทั้งวิทยาลัยสงฆ์ก็คือภาระของอาตมา ใครร่วมทำบุญมามากเท่าไรก็ลดภาระอาตมาไปเท่านั้น ตอนนี้ที่ได้ยินมาก็มีหลวงพ่อเต้ วัดพุน้ำร้อน เพื่อนกันท่านให้หนึ่งล้าน หลวงพ่อท่านเจ้าคุณพระราชวิสุทธาภรณ์ หรือหลวงพ่อเจ้าคุณทองดำ วัดพระแท่นดงรังวรวิหาร บอกว่าจะให้หนึ่งล้าน เพราะฉะนั้น...อาคารเรียนหลังแรก ๕๐ ล้าน ตอนนี้ก็น่าจะได้มาบ้างแล้ว" |
"ช่วงนี้จะหาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ถ้าไปวัดใต้แล้วไม่เจอ ให้ไปที่สร้างวิทยาลัยสงฆ์นั่นแหละ ท่านอยู่นั่นทุกวัน โดยเฉพาะพระครูศรีธรรมวราภรณ์ เดินตากแดดเหงื่อไหลซิกอยู่ทุกวัน เพราะว่าช่วงนี้กำลังทำถนนอยู่ ซึ่งเป็นนโยบายที่ถูกต้องเลย ถ้าถนนเรียบร้อยก็จะเอาของทุกอย่างเข้าง่ายมาก คราวนี้ทางด้านท่าน นายก อบจ. กาญจนบุรี ก็คือท่านรังสรรค์ รัศมีฤกษ์เศรษฐ์ ส่งรถส่งเครื่องมือเครื่องไม้ พร้อมกับให้งบประมาณในส่วนการสร้างถนนไปด้วย ให้งบเสร็จแล้วก็ไปสร้างเอาเงินคืน เอาเถอะ...ขอให้ได้ถนนก็แล้วกัน
ท่านใดที่คอยจัดรถไปวัดท่าขนุน วันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๖๒ นี้ก็จัดรถไปพนมทวน ไปให้เขาเห็นบ้างว่าเด็กวัดท่าขนุนหน้าตาเป็นอย่างไร ถ้าไม่มีข้าวให้เรากินก็ไม่เป็นไร แค่แวะสถานีบริการน้ำมัน หาซื้อข้าวกล่องกินกันเอง อาตมาเป็นขาประจำข้าวกล่อง ถึงเวลาก็แวะซื้อ ผัดกะเพราไข่ดาว ๑ กล่อง...จบ ไม่ต้องเสียเวลานั่งรอนาน เข้าไปถึงก็อุ่นให้ ๓ นาที แล้วนั่งฉันไปบนรถ" |
"ไปนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระธรรมโพธิมงคล วัดนิมมานนรดี รักษาการเจ้าคณะภาค ๑๔ ก็เหมือนกัน ท่านไปตระเวนตรวจงานที่นั่นที่นี่ วิ่งทั้งวัน ถึงเวลาก็แวะซื้อข้าวกล่อง ท่านเป็นเจ้าคุณชั้นธรรม ใหญ่ ๆ โต ๆ พระอาจารย์เล็กเป็นแค่พระครูสัญญาบัตร เป็นแค่รองเจ้าคณะอำเภอ แต่ก็เป็นสาวกข้าวกล่องเหมือนกัน ไม่ได้เข้าร้านอาหารใหญ่ ๆ โต ๆ เพื่อความหรูหราอะไรหรอก ถ้าที่ไหนหรูมากก็ไม่เข้า ที่ไหนถวายอาหารฟรี ไปครั้งเดียวแล้วก็ไม่เข้าอีก..เกรงใจเขา
ร้านวุ้นเส้นท่าเรือ เข้าไปด้วยความปลาบปลื้มยินดี ตั้งใจจะเลี้ยงพวก เข้าไป ๕ - ๖ รูป สั่งเต็มที่เลย ก็เราตั้งใจเลี้ยง คิดว่าจะจ่ายเอง จึงสั่งเต็มที่เลย ปรากฏว่าพอฉันเสร็จ ทางร้านบอกว่าถวาย งวดหน้าขอให้แวะมาใหม่ อย่าหวังเลยว่าจะแวะไป..! อีกที่หนึ่งก็ครัวชุกโดน พระท่านสอบได้ก็พาไป ๗ -๘ รูป ไปฉลองกัน นั่นก็สั่งมาฉันเต็มที่ โดยเฉพาะหอยทอดกะทะร้อน สั่งกันมาแบบไม่ต้องยั้ง ฉันเสร็จ จะไปจ่ายเงิน เจ้าของร้านบอกขอถวายครับ..!" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "ในพิธีสืบชะตา ทางเจ้าพิธีเขามาขอเล็บมือ เล็บเท้า เส้นผม แล้วก็จีวรเก่า บอกว่าจะเอาไปเผาสะเดาะเคราะห์ ก็เลยแจ้งไปว่า "คุณขอช้าไป ตอนนี้โกนหัวล้านเหม่งอยู่แล้ว คุณจะให้ไปเอาที่ไหนมา เล็บมือเล็บเท้าก็เพิ่งจะตัดไปเอง" ท้ายสุดก็เลยต้องเอาพวกจีวรไปเท่านั้น โดยเฉพาะที่เสียดายก็คือสบงกับอังสะ เย็บจนไม่มีที่จะให้เย็บแล้ว ใส่มา ๑๐ กว่า ๒๐ ปี พอถึงเวลาซักบ่อย ๆ ก็เปื่อยขาด แม่ชีชื่นก็เย็บให้ ถึงเวลา "หลวงพ่อ..เดี๋ยวแม่ชีตัดให้ใหม่" "ไม่เอา..ของเก่ายังใช้ได้" ก็ใช้มาเรื่อย
เผาไปเรียบร้อยแล้ว ทางเจ้าพิธีจะเป็นลมตาย เพราะว่าเอาไปเผาในเตาขยะ ทั้ง ๆ ที่เตาเมรุก็มี มีคนเขามาถามว่าทำไมต้องไปเผาในเตาเผาขยะ ? อ้าว...ของเหลือใช้แล้วก็เป็นขยะสิครับ" |
พ่อแม่พาเด็กอ่อนมาถวายสังฆทาน "เจ้านี่เก็บเงินเก่ง เพราะฉะนั้น..หาซื้อพันธบัตร ซื้อสลากออมสินอะไรใส่ชื่อเขาไปตั้งแต่เล็ก ๆ
เรื่องของโหงวเฮ้ง เสียดายที่ว่าครูบาอาจารย์ท่านไม่ให้ถ่ายทอดต่อ ครูบาอาจารย์ของอาตมานี่เก่งเรื่องโหงวเฮ้งสุด ๆ ขนาดบอกได้ว่าใครจะตายเวลาไหน โดยเฉพาะส่วนหนึ่งที่อยากจะถ่ายทอดมากเลยก็คือ ดูออกว่าผู้ชายหรือว่าผู้หญิงคนนั้นมีผัวมีเมียหรือยัง หลอกกันไม่ได้เลย อยากจะถ่ายทอดให้เด็ก ๆ สมัยนี้ จะได้ไม่ต้องให้คนอื่นเขาหลอก ต่อให้บอกว่าไม่มี ถ้าโหงวเฮ้งยืนยันว่ามี ก็แปลว่ามีแน่นอน" |
"ที่เสียดายเพราะว่าครูบาอาจารย์ท่านสั่งห้ามไว้ตั้งแต่แรก เพราะว่าเรื่องอย่างนี้เอาไป "แบล็คเมล์" คนได้ เขากลัวว่าถ้าลูกศิษย์นอกคอก นอกทุ่งนอกท่าเมื่อไร อาจจะเอาวิชาไปหากิน ไปข่มขู่ชาวบ้านเขา ก็เลยให้สาบานเอาไว้สาหัสเลยว่าจะไม่บอกใครต่อ ไม่อย่างนั้นท่านก็ไม่สอนให้
ที่บอกว่าเขาดูอาเจ็กข้างบ้านว่าวันนี้ลื้อจะตายก่อนเพล อาเจ็กข้างบ้านแกก็ไม่เชื่อ จะเก่งแค่ไหนวะ ? วันนั้นอาเจ็กแกก็ไม่ไปไหน แกนอนอยู่ในมุ้ง "กูอยู่ในมุ้ง ให้รู้ไปว่าจะตาย..!" ปรากฏว่าสัก ๑๐ โมง แม่ไก่ออกไข่ แล้วก็บินขึ้นไปบนขื่อ ไปกะต๊ากอยู่ข้างบน ปรากฏว่าบนขื่อเขาพาดหอกเอาไว้ แม่ไก่เหยียบปลายหอกพอดี พุ่งปราดลงในมุ้ง โดนเสียบตายคามุ้งเลย..! ด้วยความที่เป็นเด็กอยากรู้อยากเห็น อาตมาก็ทึ่งมาก ขนาดบอกเวลาตายได้เลยหรือ ? ท่านบอกว่าบอกได้ แบ่งใบหน้าเป็นส่วน ๆ แต่ละส่วนนี่ ช่วงอายุเท่าไรดูได้เลย ถ้ามีลักษณะอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้น ท่านบอกได้หมด" |
ถาม : ช่วงนี้เจอเรื่องแย่ ๆ เยอะค่ะ อยากขอกำลังใจ ?
ตอบ : ไม่มีอะไรหรอก ภาวนาพระคาถาเงินล้านให้เยอะเข้าไว้ ถ้าภาวนาแล้วกำลังใจทรงตัว ทุกอย่างจะดีขึ้น ส่วนใหญ่พวกเราพอถึงเวลาแล้วก็ไปนั่งกลุ้มอยู่กับเรื่องแย่ ๆ ถ้าเห็นว่าปกติของเราต้องเป็นอย่างนั้น เราก็จะไม่ไปนั่งเครียด อะไรที่มาถึงก็ตั้งหลักรับเอาไว้ ถึงเวลาก็หาทางทำดีของเราไปเรื่อย เดี๋ยวสิ่งดี ๆ ก็เข้ามาเอง |
ถาม : ไม่ลงปาฏิโมกข์โดนอาบัติไหมครับ ?
ตอบ : อาบัติ ๒ เด้ง เด้งแรกก็คือโดนอาบัติทุกกฎ เด้งที่สองก็คืออาบัติปาจิตตีย์ ข้อ ไม่เอื้อเฟื้อพระวินัย ถาม : ถ้ามอบฉันทะ ? ตอบ : ต้องมีความจำเป็น ถ้าไม่มีความจำเป็นต้องลงเอง ฉันทะส่วนใหญ่ที่มอบเพราะว่าป่วยจนลงปาฏิโมกข์ไม่ได้ หรือติดภารกิจที่อื่นกลับมาไม่ทัน ถ้าอยู่ในวัดอย่างไรก็ต้องลง |
โยมถวายปัจจัยร่วมบวชพระ "ขออนุโมทนา มีแต่ทำบุญบวชพระ ไปบวชเองบ้างสิ มีหลายคนเขาใช้คำพูดแบบมักง่ายว่า บวชพระแล้วดี...สบาย สบายแล้วทำไมเอ็งไม่ไปบวชวะ ? ข้านี่สงสัยเป็นอย่างยิ่งเลย"
|
พระอาจารย์กล่าวว่า "ดินฟ้าอากาศเปลี่ยน บางทีก็ทำให้สัตว์บางชนิดระบาดมาก ช่วงนี้เป็นช่วงที่แมลงวันระบาด ไม่ว่าไปทางไหนก็จะเจอแต่แมลงวัน ยังดี..เพราะว่าต่างประเทศบางแห่งนี่ตั๊กแตนระบาด ตั๊กแตนปาทังก้าระบาด กินทุกอย่างจนหมด แม้กระทั่งต้นไม้ใหญ่ ๆ ก็เหลือแต่ก้านที่เคี้ยวไม่เข้าเท่านั้นแหละ
มีอยู่ปีหนึ่งที่เกาะพระฤๅษีมีหนอนใบสักระบาด กินใบไม้ทุกใบที่มีอยู่จนเกลี้ยงเลย แม้กระทั่งใบสัก แล้วก็อพยพเข้ามาจะหาที่สำหรับเข้าดักแด้ ที่เกาะพระฤาษีเลี้ยงไก่ป่าไว้เกือบ ๒๐๐ ตัว เจ้าพวกไก่กินหนอนจนไม่มีปัญญาจะกิน ท้ายสุดก็ได้แต่ยืนมองแบบหมดอาลัยตายอยาก เพราะว่าเยอะมาก เดินกันมานี่เหมือนอย่างกับพื้นเคลื่อนที่ได้อย่างนั้นเลย" |
"โบราณที่เขาทำไร่นาสวนผสม ที่เรียกว่าสวนสมรม ก็เพราะป้องกันการระบาดของพวกนี้ เพราะว่าสัตว์ชอบอาหารแต่ละชนิดไม่เหมือนกัน ถ้าปลูกต้นไม้อย่างเดียวกันแล้วไปเป็นอาหารที่เจ้าพวกหนอนพวกแมลงชนิดนี้ชอบก็พอดี...เป็นอันว่าหมด ไม่เหลืออะไร
แต่ถ้าปลูกหลาย ๆ อย่าง อย่างที่ไม่ชอบก็จะเหลืออยู่บ้าง แต่ในชีวิตส่วนที่เจอสัตว์รวมกลุ่มกันมาก ๆ ก็คือปลา ช่วงเด็ก ช่วงวัยรุ่นเจอหลายครั้ง ถึงเวลาเขาเรียกว่า "ปลาออ" ปลาจะจับฝูงกัน น่าจะขึ้นไปผสมพันธุ์ แห่กันมาเต็มแม่น้ำไปหมด โดยเฉพาะพวกปลาสร้อย ซึ่งเป็นปลาที่นิยมที่สุดในการเอามาหมักน้ำปลา ไม่ต้องทำอะไรหรอก แค่เอาเข่งตักก็ได้เต็มเข่งแล้ว เวลามาเสียงปลาจะดังอุบอิบ ๆ ดังไปหมดทั้งแม่น้ำ แซ่ไปหมด ปลาดุกมาก็เสียงออด ๆ ๆ ๆ ที่น่ากลัวก็คือพวกงูที่ตามหลังปลามา คอยกินตัวที่รั้งท้าย ถ้าจะจับปลาพวกนั้นก็ต้องหัว ๆ ขบวน ถ้าท้ายขบวนอาจจะติดงูเห่ามาด้วย" |
พระอาจารย์สอนโยมว่า "เวลายกของหนัก ให้หายใจเข้าให้สุด หายใจออกจนหมดแล้วค่อยยกขึ้น ส่วนใหญ่พวกเราไปเข้าใจว่าต้องหายใจเข้าแล้วยกขึ้น..ใช่ไหม ? หนักตายเลย"
|
ถาม : ที่บ้านงูมาก จะทำอย่างไรดีคะ ?
ตอบ : กำมะถันผงโรยไว้รอบ ๆ บ้าน งูกลัวกำมะถัน เพราะกำมะถันเหม็น งูได้กลิ่นแต่ไกลก็ไม่เข้ามา ถาม : ยุงก็ชุมด้วยค่ะ ? ตอบ : ไล่งูไปก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลัง ถ้าหากำมะถันผงไม่ได้ ก็ซื้อกำมะถันแท่ง ๆ เอามาตำ แล้วก็ไปโรยไว้รอบ ๆ รั้วบ้าน ความจริงบ้านไหนงูเยอะก็ดีนะ หนูกับคางคกจะไม่มี เพราะว่าโดนงูกินเรียบ ถาม : งูกินกบเยอะเลยค่ะ ? ตอบ : แสดงออกว่า ถ้าไม่ใช่ในบ้านรก ก็ข้างบ้านรกมาก ข้างบ้านเป็นที่รกร้างว่างเปล่าใช่ไหม ? ถาม : ใช่ค่ะ ? ตอบ : นั่นแหละสาเหตุเลย เพราะว่างูกับยุงอาศัยอยู่ในนั้น |
พระอาจารย์เล่าว่า "เรื่องการสร้างวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี ถ้าดูจากหนังสือแต่งตั้ง จะเห็นว่าท่านแต่งตั้งอาตมาเป็นประธานการจัดหาทุนตั้งแต่ปี ๒๕๕๙ ลองนึกดูว่าทำไมมาเริ่มต้นปีนี้ ? ก็เพราะว่าเรื่องของที่ดินสำหรับสร้างวิทยาลัยสงฆ์ไม่ลงตัว
ตอนแรกจะใช้ที่ของกรมธนารักษ์ตรงบริเวณกรมการสัตว์ทหารบก ปรากฏว่าผู้ว่าราชการจังหวัดคนเก่าอนุมัติให้ใช้ พอไม่นานท่านย้ายไป รองผู้ว่าฯ ขึ้นมาเป็นผู้ว่าฯ บอกว่าไม่ให้ใช้ ก็ต้องเปลี่ยนที่ใหม่ ไปดูที่ของหลวงพ่อลำใย ตรงหลังศูนย์สงเคราะห์คนชรา ปรากฏว่าคนแถวนั้นเขากลัวความเจริญจะมาถึงลูกหลาน มีอยู่ ๗ - ๘ คนออกมาต่อต้านไม่ให้สร้าง ในเมื่อกลัวว่าลูกหลานจะเจริญ เราก็เลยต้องหาที่ใหม่ ก็ไปได้คุณหญิงสมทรง อดีต ส.ส. ๕ สมัยของกาญจนบุรี คุณหญิงถวายที่ให้ประมาณร้อยไร่อยู่ตรงวังด้ง แต่ปรากฏว่าเป็นชื่อของลูก ๒ คน คุณหญิงท่านก็สุขภาพไม่ค่อยดี ลูกก็ไปต่างประเทศบ่อย พอแม่บอกว่าให้มาเซ็นยกที่ให้ทำมหาวิทยาลัยสงฆ์เขาหน่อย ลูกก็อยู่ต่างประเทศทุกครั้ง ท้ายสุดทางเรารอไม่ไหว เพราะว่าผ่านมาหลายปีแล้ว จากปี ๒๕๕๙ มาถึงปี ๒๕๖๒ ก็เลยไปขอที่ดินของกรมธนารักษ์ตรงบริเวณข้างโรงเรียนบ้านห้วยสะพาน ซึ่งห่างออกจากตัวเมืองไป ๒๐ กว่ากิโลเมตร ปรากฏว่าที่นั่นเหมือนอย่างกับธรรมะจัดสรร ชาวบ้านเขาบอกว่าหลวงพ่อพระธรรมคุณาภรณ์ อดีตเจ้าคณะจังหวัดเคยมาดูไว้แล้ว" |
"เมื่อประสานกับทุกฝ่าย ที่ตรงนี้กลับได้มาง่าย ๆ กรมธนารักษ์ก็พยายามทำเรื่องที่จะให้เสียค่าเช่าให้ถูกที่สุด โดยการดึงเอาสำนักงานพุทธศาสนาจังหวัดเข้ามาด้วย ให้สร้างอาคารสักหลังหนึ่ง ให้เป็นที่ทำงานของสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัด จะได้เป็นการขอใช้ที่ของหน่วยราชการซึ่งจะเสียค่าเช่าถูกมาก
ต่อไปถ้าหากว่าจะเรียนก็ต้องมีคนเดินทางเพิ่มขึ้นประมาณ ๒๐ กิโลเมตร แต่ก็จะได้ลงตัวสักที ขยับไปขยับมาเพิ่งจะมาลงตัวเอาปีนี้แหละ หนังสือแต่งตั้งจะสร้างตั้งแต่สมัยเฉลิมพระเกียรติในหลวงรัชกาลที่ ๙ พระชนมายุ ๙๐ พรรษา ปรากฏว่า ๘๙ พรรษา พระองค์ท่านก็ไปแล้ว ถ้าจำไม่ผิด หลังจากแต่งตั้งอาตมาได้อาทิตย์หนึ่ง ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ก็สวรรคต ถ้าเห็นหนังสือแต่งตั้ง จะเห็นว่ายังสร้างวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี เพื่อเฉลิมพระเกียรติในหลวงรัชกาลที่ ๙ พระชนมายุ ๙๐ พรรษา รวมแล้วเนื้อที่ตรงนั้นประมาณ ๑๓๖ ไร่ ก่อนหน้านี้ทางวัดถาวรวรารามของหลวงพ่อองสรภาณมธุรส ให้ที่ตรงบริเวณเขาตองไว้เกือบ ๑๒๐ ไร่เหมือนกัน ปรากฏว่าที่เขาสวยเกินไป คำว่าสวยเกินไปก็คือติดถนนยาว ๆ ไปเลย เป็นกิโลเมตร ซึ่งถ้าจะสร้างอาคารพาณิชย์หรืออะไรนี่จะสุดยอดมากเลย เพราะด้านหน้าติดถนนตลอดแนว คราวนี้ถ้าหากว่าสร้างวิทยาสงฆ์ แล้วเราลองนึกดูว่า อาคารก็จะยาว ๆ ไปตามถนน จะไม่เหมาะ ต้องบอกว่าทางด้านหลวงพ่อองสรภาณมธุรสท่านเสียสละมาก ที่สวยขนาดนั้นยังยกให้สร้างวิทยาลัยสงฆ์ ที่ดินลักษณะอย่างนั้นถ้าให้เช่าทำอาคารพาณิชย์ก็รวยตายชักเลย" |
"เมื่อไม่ได้ใช้ที่ของทางด้านวัดญวน ก็ต้องหาที่กันใหม่ ถึงได้ยืดเยื้อกันมาจนกระทั่งมาลงตัวเอาปีนี้
ตอนนี้มีปัญหาอยู่ก็คือว่า ที่ดินนั้นเราดูด้วยสายตา จะราบเรียบน่าสนใจมาก ที่สวยจริง ๆ แต่พอถึงเวลาจับระดับน้ำเพื่อจะสร้างอาคาร ตัวอาคาร ๓๐ เมตร หัวท้ายสูงต่างกัน ๒ เมตร..! ก็คงต้องถมดินกันเยอะ แล้วสถานที่ ถ้าถมดินก็มีโอกาสทรุดได้ คราวนี้มีอย่างเดียวก็คือ หาให้ได้ว่าจะต้องตีเสาเข็มกี่เมตร เอาให้อยู่ก่อน หลังจากนั้นพอถมดินขึ้นมาเสร็จสรรพเรียบร้อย ก็ใช้วิธีเหมือนอย่างกับก่อกำแพงกันดินทรุด" |
โยมถวายที่ดินให้พระอาจารย์ "อาตมาไม่คิดจะรับที่ดินใครเลย ส่วนใหญ่พวกเราถวาย เป้าหมายคือจะให้ไปสร้างวัด แล้วตูจะเอาเวลาที่ไหนไปสร้าง ? ถ้าหากว่าอยากจะสร้างวัด ไปถวายที่อื่นที่เขาคิดจะสร้าง ถวายอาตมาก็อยู่แค่นั้นทั้งปีทั้งชาติ อาจจะไม่ได้ทำอะไรเลย
พวกนี้ถ้าหากว่าโอนเป็นของวัดเมื่อไร ก็จะเป็นของสงฆ์ไปจนชั่วฟ้าดินสลาย" |
"ทางด้านคุณวีรชัย เจ้าของเว็บพลังจิตแจ้งมาว่าทางแคลิฟอร์เนียจะถวายที่ให้ ๕ เอเคอร์ ก็บอกกับเขาไปว่า ถ้าตั้งใจให้สร้างวัดให้ไปถวายท่านอื่น แต่ถ้าถวายแล้วไม่รู้ว่าชาติไหนจะไปสร้างให้ อาตมาก็จะรับไว้
ปีที่แล้วเพิ่งจะปฏิเสธทางด้านเชียงรายไป ตรงนั้น ๒๒ ไร่ พื้นที่สวยมาก มีทั้งเขา มีทั้งห้วย ก็เลยบอกเขาว่าให้ขายทำรีสอร์ทหรือไม่ก็ถวายวัดอื่นไป ท้ายสุดเจ้าของก็ไปถวายหลวงพ่อเยื้อน" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "ของทุกอย่างต้องพอดีถึงจะก่อประโยชน์ มากเกินไปก็เป็นโทษ หลายคนรู้ว่าสิ่งนี้ดีก็กินไปเรื่อย กว่าจะรู้ก็เกือบตายแล้ว มีอยู่บ้านหนึ่งเป็นลูกคนจีน ได้แต่เห็นปู่ย่าตายายต้มน้ำรากบัวให้ลูกกิน ก็ไม่รู้ว่าเขาต้มให้กินแก้ร้อนใน ก็ต้มให้ลูกชายกินไปเรื่อย ลูกชายอายุ ๓๐ ปีหมดสมรรถภาพ เพราะว่ากินแต่ของเย็นเข้าไป ทำลายธาตุร้อนหมด ไฟราคะหมดเลย
ดังนั้น...ที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้นั้นใช้ได้ทุกอย่าง ต้องพอดีถึงจะเกิดประโยชน์ ขาดหรือเกินก็เป็นโทษ แต่พวกเราส่วนใหญ่ไม่มีคำว่าพอดี พออะไรเห่อขึ้นมาก็แห่ตามกัน ถั่งเช่าของแท้ยากที่จะปรากฏในโลก เพราะว่าบรรดาเศรษฐีจีนหรือเจ้าของร้านยาใหญ่ ๆ ไปจ่ายเงินให้ชาวบ้านล่วงหน้าแล้ว พอถึงเวลาขุดได้ต้องขายให้เขา ได้ของแท้มาปรากฏว่าได้มาแต่เปลือก เพราะว่าเขาเอาไปต้มสกัดเอาตัวยาไปหมดแล้ว เอาเปลือกมาตากแห้งขายให้เราอีกรอบหนึ่ง ตอนไปทิเบต เขาขายเฉลี่ยตัวละ ๒,๕๐๐ บาท ต้มกินวันละ ๓ ตัว วันละเกือบหมื่น..! อาตมาก็ได้แต่นั่งหัวเราะ แพงขนาดนี้ตูไม่กินหรอก" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "พิธีสามหาบคือเอาข้าวของเครื่องใช้ที่ควรแก่สมณบริโภค แล้วก็ข้าวปลาอาหารใส่หาบ ไปเดินวนรอบเมรุเรียกผู้ตาย ถามว่าเขาทำอย่างนั้นทำไม ? เผื่อว่าผู้ตายยังไม่ไปไหน ยังวนเวียนอยู่ จะได้มาทำบุญครั้งสุดท้าย ถึงเวลาเรียกวนครบ ๓ รอบก็มาประเคนพระ พระรับเสร็จก็ฉันตรงนั้นเลย แล้วให้พร
พิธีกรรมหลายอย่างที่โบราณเขาทำมีจุดมุ่งหมายชัดเจน เพียงแต่คนรุ่นหลังรู้ทันหรือเปล่า ? เห็นหาบเรียกผีเหย็ง ๆ ก็ไปคิดว่าเรียกทำไม ? ที่ตลกยิ่งกว่านั้นก็คือไม่มีใครหาบเป็นสักคน ท้ายสุดพระต้องไปแนะนำว่า เวลาคุณหาบเอามือขวาจับกระจาดหน้า มือซ้ายไขว้ไปจับกระจาดหลัง เวลาหาบต้องย่อตัวหน่อยหนึ่ง จังหวะไม้คานจะเด้งพอดีกับจังหวะเดินของเรา พวกนี้ไม่เคยหาบ เด็กบ้านนอกอย่างอาตมาหาบมาเยอะแล้ว โดยเฉพาะหาบน้ำ ถึงเวลาน้ำกินน้ำใช้ในบ้านต้องไปเอาในบ่อ หาบแล้วเดินมา ยิ่งลูกเจ๊กอย่างอาตมาส่วนใหญ่ทำไร่ผัก ต้องหาบน้ำรดผักเดินกันจนน่องโต" |
"เห็นเขาทำอะไรไม่ค่อยเป็น ก็เลยสงสัยว่าทำไมตูทำเป็นทุกเรื่องเลย ? ถึงได้บอกว่าภูมิใจในความเป็นเด็กบ้านนอก จะหาอยู่หากินอย่างไรก็ต้องเป็น ถ้าไม่เป็นก็อด โดยเฉพาะการเรื่องวางกับดักสัตว์ สุดยอดมือฉมังเลย มีไอ้บ้าที่ไหนถือเบ็ดตกปลาลุยน้ำลงไปครึ่งตัวยังตกได้กิน สร้างเวรสร้างกรรมอะไรขึ้นได้ขนาดนั้น...! ปกติคนลงน้ำปลาก็หนีหมดแล้ว ผู้ใหญ่เขายึดทำเลดี ๆ บนริมฝั่งหมด อาตมามองซ้ายมองขวาไม่มีที่ดี ๆ เหลือเลย จึงลุยลงไปกลางน้ำ แช่น้ำอยู่ครึ่งตัวตกปลา
สิ่งที่โบราณเขาบอกว่าส่วนใหญ่เป็นภูมิปัญญาที่ตกผลึกแล้ว มักจะเป็นความจริงเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ท่านบอกว่าลำบากก่อนแล้วสบายเมื่อปลายมือ พอทำเรื่องยากได้แล้วต่อไปไม่มีอะไรยากเกินนั้นอีก ถึงเวลาอาตมามักจะวิ่งหางานยากทำ ส่วนพวกเรามักจะหาที่ง่าย ๆ หรือไม่ก็อู้ไม่ต้องทำได้เลยยิ่งดี ความสำเร็จถึงได้ต่างกัน" |
"เรื่องของการปฏิบัติธรรมเป็นการทวนกระแส ไม่สังเกตหรือว่าเรานั่งหลับตาเมื่อไรก็จะมีเสียงว่า “อยากจะเป็นพระอรหันต์หรือ ?” “อยากจะบรรลุหรืออย่างไร ?” “เดี๋ยวก็บ้าหรอก” สารพัดจะว่า ในเมื่อทวนกระแสก็ต้องแกร่งพอ โดนเขาว่าต้องไม่ยุบ มีใครเคยอ่านไหม ? เรื่อง "ปากคน" ที่อาตมาเขียนไว้ ตั้งแต่พรรษาแรกเลยนะ
เมื่อแรกทำความดีสิ่งที่พบ........คือประสบความเจ็บปวดรวดร้าวแสน ถูกเยาะเย้ยถากถางทั้งดินแดน.........ซ้ำหมิ่นแคลนดั่งเราไซร้ไร้ฝีมือ คนทำดีมีเท่าใดหล้าโลก................คิดว่าโชคจะเข้าข้างเจ้าหรือ ? อยากจะเป็นคนดีที่โลกลือ..............ช่างซื่อบื้อน่าทุเรศสังเวชใจ ฯ ไปหาอ่านเอา..ยังเหลืออีกครึ่งหนึ่ง เขียนมา ๓๔ ปีแล้ว ๓๔ ปีแล้วยังจำได้ นั่นก็คือประสบการณ์จริงที่เจอมา คือนอกจากไม่ยินดี ไม่โมทนาด้วยแล้ว ยังสารพัดจะเยาะเย้ยถากถาง แม้กระทั่งคนในครอบครัวเดียวกันก็เป็น แต่ถ้าเราฝ่าฟันฝืนสู้ไป ท้ายที่สุดก็จะประสบความสำเร็จ ต้องสู้ทนจนถึงครายามฟ้าคืน กลับพลิกฟื้นเป็นรุ้งทองผ่องอำไพ" |
"อาตมากับพระครูแสง (พระน้องชาย) นอนอยู่ห้องเดียวกัน อาตมาก็ฝึกกสิณของตัวเองไป เจ้านั่นวันดีคืนดีก็โผล่หน้ามา “ใกล้จะบ้าแล้ว” คราวนี้พอตัวเองบวชได้ ๓-๔ พรรษาก็มาบ่น “รู้อย่างนี้ผมทำอย่างหลวงพี่ตั้งแต่ตอนนั้น..ผมก็สบายแล้ว” “อ้าว...ก็ตอนนั้นเอ็งว่าข้าบ้าไม่ใช่หรือ ?”
ตอนที่ฝึกกสิณใจจะคลาดจากดวงกสิณไม่ได้ ก็ต้องมีดวงกสิณอยู่รอบทิศรอบทาง แม้กระทั่งหลังคามุ้งนอนอยู่ก็ต้องเห็น คราวนี้สิ่งที่ทำไม่เหมือนเด็กวัยรุ่น เด็กวัยรุ่นที่ไหนจะมาตั้งหน้าตั้งตาฝึกกรรมฐาน ก็มีแต่กินแต่เที่ยว ทุกคนเลยว่าบ้า เพื่อนฝูงก็ว่าบ้า ครูบาอาจารย์ก็ว่าบ้า คนในครอบครัวก็ว่าบ้า ก็สำคัญที่ว่าเรามั่นคงแค่ไหน ? รู้จริงหรือไม่ว่าสิ่งที่ทำมีประโยชน์ ? ถ้ารู้จริงก็ไม่จำเป็นต้องฟังใคร ก็บ้าของเราไปเรื่อย ๆ ท้ายสุดคนอื่นก็ต้องบ้าตามเราเอง" |
"ส่วนใหญ่พอพวกเราโดนหน่อยก็ไม่ไหวแล้ว เลิกดีกว่า...เกรงใจกิเลส แต่ถ้ารู้ว่าสิ่งที่เราทำจะเป็นทุกข์เป็นโทษกับคนอื่นก็แอบทำ ฝึกฝนมาจนป่านนี้แล้วปัญญาต้องมี อย่าไปทำต่อหน้าคนอื่น ไม่อย่างนั้นแล้วต่อให้เราไม่ได้คิด ไม่ได้พูดอะไรที่เป็นโทษกับเขา แต่โทษก็จะเกิด เพราะเขาคิด เขาพูด เขาทำกับเรา
ถึงเวลารักษาศีลก็ไม่จำเป็นต้องไปบอกว่าเรารักษาศีล เขาชวนกินเหล้าก็ “กินไม่ได้หรอก แพ้แอลกอฮอล์” ถ้ายังจะตื๊ออีกก็บอกว่า “หมอบอกว่าคนที่แพ้แอลกอฮอล์กินเข้าไปก็ถึงตาย” นั่นคนแพ้แอลกอฮอล์...ไม่ใช่เรา ส่วนเราแพ้เพราะว่าเราไม่กิน ถึงเวลาเหมือนอย่างกับน้ำกลิ้งบนใบบอน ก็กลิ้งไปได้เรื่อย ถึงเวลารักษาศีล ๘ เขาชวนกินข้าวเย็น ก็ไม่จำเป็นต้องไปบอกว่ารักษาศีล ๘ ก็บอกว่า “อ้วนแล้ว ขอลดความอ้วนหน่อย ตอนนี้ยังไม่กินข้าวเย็น” อันนี้เขารับได้ แต่ถ้าบอกว่ารักษาศีล ๘ เขาจะมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเลย กลายเป็นสัตว์ประหลาดไป" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "วันนี้หลวงพี่มหาเอถวายทองคำ น่าจะประมาณ ๒๕ บาท ให้เนื่องในวันเกิด ถ้ารู้ว่าวันเกิดเขาให้อะไรเยอะขนาดนี้อาตมาคงเกิดไปนานแล้ว เพราะว่าจนป่านนี้ยังไม่ได้กลับวัดไปดูเลย เมื่อคราวงานวัดรับมาก็แยก ๆ ใส่กะละมังไว้ จำได้ว่ามีพระเลี่ยมทองหลายองค์ ยังไม่ได้ดูว่ามีอะไรบ้าง เวลาจะดูยังไม่มีเลย ถ้าอยู่ถึงก็พบกันอีกทีตอนอายุ ๗๒ ปี จะจัดงานวันเกิดอีกรอบหนึ่ง พยายามกัดฟันหายใจไว้ เดี๋ยวก็ถึงเอง แค่อีก ๑๒ ปีเท่านั้น..!
พอถึงเวลาวีซ่าหมด ถ้าต่อไม่ทัน ก็ขอบ๊ายบายไปก่อน อาตมาสร้างเวรสร้างกรรมไว้เยอะ ตั้งแต่อายุ ๒๗ ปีก็หมดวาระแล้ว ที่อยู่มาจนบัดนี้ใช้วีซ่ามาตลอด ตอนตายเพื่อนผู้หญิงเห็น โอ๊ย...ใจคอไม่ดี จะขาดใจตายแทน พออาตมาฟื้นคืนมาใหม่ ดันหัวเราะเยาะอาตมาเหมือนคนบ้าเลย..!" |
"จริง ๆ แล้วเพื่อนหญิงคนนี้เขาเป็นนักปฏิบัติที่สุดยอดมาก เป็นคู่แข่งกัน คราวนี้อาตมารู้ว่าบอกไปแล้วเขารับได้ ก็เลยบอกว่าวันนี้หมดอายุ จะตายวันนี้แหละ เขาก็เฝ้าดู ตอนไปเขาทำท่าจะตายแทน พอฟื้นคืนมาใหม่ ดีใจเป็นไอ้บ้าไปเลย สรุปว่าไล่อาตมาไม่ทัน ยินดียินร้ายมากเกินไป กำลังใจไม่มั่นคง โดนอาตมาแซงเลย ไม่อย่างนั้นปกติแล้วหนีกันไม่พ้น อาตมาได้อะไรเขาได้อย่างนั้น เขาได้อะไรอาตมาได้อย่างนั้น
ที่ชอบที่สุดก็คือ เวลาไปหาท่านที่ทำได้มากกว่า ทั้งสองคนนิสัยขโมยเหมือนกัน ถ้าคนที่ทำได้มากกว่าเล่าให้ฟังว่าทำแบบไหน พวกเราจะทำได้เดี๋ยวนั้น ขโมยกันต่อหน้าต่อตา ทั้งสองคนเป็นเหมือนกัน ฟังอารมณ์ปฏิบัติของรุ่นพี่หรือรุ่นอาจารย์ เขาทำถึงตรงไหน อาการเป็นอย่างไร จะขโมยมาต่อหน้าต่อตาเลย ทำได้เหมือนเขาเดี๋ยวนั้นเลย ตรงจุดนี้ต้องบอกว่า เกิดจากคุณูปการที่ฝึกสมาธิไว้มาก เหมือนคนมีเงินเยอะ พอจะซื้ออะไร ถ้าเขาซื้อได้ บอกว่าซื้อได้ด้วยวิธีนี้ พวกเราก็ควักกระเป๋าซื้อเลย ถึงได้กล้ายืนยันว่าสมาธิเป็นคำตอบในการปฏิบัติเกือบทุกอย่าง ยกเว้นตอนเปลี่ยนอารมณ์เป็นพระอริยเจ้าเท่านั้น" |
"ฉะนั้น...ใครบอกว่าฝึกสมาธิมากจะติดในสมาธิ คนพูดประเภทยังทำไม่ได้จริง ถ้าทำได้จริงต้องรู้ว่าสมาธิมีคุณค่าอย่างไร ขนาดพระพุทธเจ้ายังยืนยันว่าถ้าทรงฌานได้ มารจะมองไม่เห็น รัก โลภ โกรธ หลง โดนกดดับชั่วคราว กิเลสต่าง ๆ เกิดไม่ได้ชั่วคราว แล้วมารที่ไหนจะครอบงำได้ ? หลังจากนั้นก็อาศัยกำลังสมาธิมาช่วยในการพิจารณาตัดกิเลส
ถ้าหากว่าพวกเรามีคู่แข่งในการปฏิบัติลักษณะเดียวกับอาตมา จะทำอะไรได้เร็วมาก เพราะว่าไม่อย่างนั้นเราจะตามเขาไม่ทัน มีอยู่อย่างหนึ่งก็คือหนีเขาได้ไหม ? ถ้าหนีเขาไม่ได้ต้องตามเขาให้ทัน พอดีอาตมาโชคดีเจอคู่แข่งลักษณะนั้นเข้า เจอหน้ากันแต่ละทีก็มาไล่อารมณ์การปฏิบัติกัน ที่หลวงพ่อฤๅษีท่านใช้คำว่า ถึงเวลาแล้วยันกัน ก็คือความรู้เท่ากัน ไม่มีใครได้มากกว่า ของอาตมาก็หมดกระเป๋าพอดี ของเขาก็หมดกระเป๋าพอดี มีคู่แข่งแล้วจะกระตือรือร้น ถ้าไม่มีก็ต้องแข่งกับตัวเอง จริง ๆ แล้วสมาธิในการเล่นเกมส์ บางคนระดับนิโรธสมาบัติเลย เห็นเด็กฝรั่งคนหนึ่งที่เล่นเกมจนตาย เล่นต่อเนื่องกันเป็นเดือน กำลังระดับนั้นถ้าเอามาตัดกิเลสก็บรรลุไปนานแล้ว ถึงเวลาอาตมากับเขาก็นั่งคุยนั่งไล่อารมณ์การปฏิบัติกัน พ่อเขาก็สงสัย มาจีบลูกสาวทำไมไม่เอ่ยปากขอเสียที ถึงเวลาก็หิ้วกาน้ำชา ถือถ้วยมา นั่งซดน้ำชาไป ๒ กา "คุยอะไรกันวะ ? ฟังไม่รู้เรื่อง ไปดีกว่า" ก็พ่อเขาไม่ใช่นักปฏิบัติ คิดว่าอาตมาไปจีบลูกสาวเขา พวกเราถ้าไม่มีใครเป็นคู่แข่ง ก็ให้แข่งกับตัวเอง" |
พระอาจารย์กล่าวว่า “ญาติโยมที่ซื้อเทียนพรรษามาถวาย ไม่ต้องเอาแบบแกะลายมา แบบแกะลายนั้นแพง จะแกะหรือไม่แกะมา อาตมาก็หลอมทำผางประทีปหมด เพราะฉะนั้น...ลายจึงไม่มีประโยชน์ ยกเว้นว่าชอบของสวยก็ว่าไปอีกอย่าง”
|
พระอาจารย์กล่าวว่า “เมื่อวานหลวงปู่ปวง สมณศักดิ์ คือ พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ สมเด็จพระราชาคณะชั้นหิรัญบัฏ วัดศรีโคมคำ จังหวัดพะเยา ท่านมรณภาพด้วยอายุ ๑๐๒ ปี พรรษา ๘๒
ต้องบอกว่าเป็นพระเถระที่อาวุโสพรรษาสูงสุดในประเทศของเรา แต่ยังไม่ทำลายสถิติ สถิติเดิมเป็นของหลวงปู่สี ฉนฺทสิริ วัดเขาถ้ำบุญนาค อำเภอตาคลี จังหวัดนครสวรรค์ ท่านมรณภาพอายุ ๑๒๘ ปี พรรษา ๘๘ คนเราจะอยู่ให้ได้ ๘๘ ปีก็ยากแล้ว นี่เฉพาะที่บวช ๘๘ ปี..! หลวงปู่สีท่านเคยบวชตามประเพณี เสร็จแล้วก็สึกมามีครอบครัว มีลูกมีเมีย ทำมาหากินเหมือนคนอื่นเขา จนอายุ ๔๐ ปี ท่านเห็นว่าแก่มากแล้ว ลูกเมียครอบครัวก็ไม่เดือดร้อนอะไรแล้ว จึงขอไปบวช กะว่าจะตายในผ้าเหลือง ท่านกลับอยู่มาอีก ๘๘ ปี หลวงปู่มรณภาพตอนอายุ ๑๒๘ ปี อาตมาตอนนั้นยังไม่ได้เศษอายุของท่านเลย” |
ถาม : หลวงปู่ท่านมรณภาพปีไหนครับ ?
ตอบ : จำไม่ได้ น่าจะปี ๒๕๒๐ ตอนนั้นอาตมายังไม่ได้เศษ ๆ ๒๘ ปีของท่านเลย อย่าว่าแต่ร้อยปี จำได้แต่ว่าพระน้องชายตอนนั้นยังเป็นวัยรุ่นอยู่ด้วยกัน พาไปตามหาเหรียญหลวงปู่ เพราะว่าของหลวงปู่ท่านเหนียวชนิดเชื่อขนมกินได้ ขนาดชานหมากท่านเคี้ยวอยู่ในปาก คายออกมาเดี๋ยวนั้น ทหารชักปืนลองยิง ไม่ออกสักนัดเดียว..! ไปหาเหรียญหลวงปู่กัน ตอนนั้นเหรียญนวโลหะของท่านราคา ๘๐ บาท ในความรู้สึกของอาตมาคือ โคตรแพงเลย..! เพราะว่าช่วงวัยรุ่นนั้นทำงานเป็นลูกจ้างรายวัน วันละ ๒๕ บาท เหรียญหลวงปู่ราคา ๘๐ บาท เท่ากับค่าแรงสามวันกว่า ด้วยความที่เป็นเด็ก เงินทองก็ไม่ได้มีมาก จ่ายค่ารถไปกลับแล้ว เหลือเงินบูชาเหรียญท่านได้เหรียญเดียว ...(หัวเราะ)... ตอนหลังเก็บเงินได้ใหม่ก็ไปใหม่ ไปบูชาพระปิดตาท่านมา ปรากฏว่าใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อตอนซ่อมรถ ตอนถอดเสื้อทำงาน เอาเสื้อพาดประตูรถไว้ ถึงเวลาเปิดปิดประตูรถเพื่อเข้าออกทำงาน ดันไปหนีบพระของท่านแตก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร แตกเป็นชิ้น ๆ แล้ว จึงกลืนลงท้องไปเลย ...(หัวเราะ)... |
สมัยที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านรวมพระสุปฏิปันโน เพื่อให้ลูกหลานได้ทำบุญกับเนื้อนาบุญชั้นสุดยอด พี่อรรณพตอนนั้นมียศร้อยตำรวจโท ยังเป็นตำรวจตระเวนชายแดนอยู่ ตอนหลังพี่อรรณพย้ายจาก ตชด. มาอยู่ส่วนกลาง พี่อรรณพเป็นคนไปนิมนต์หลวงปู่ หลวงปู่ท่านบอกว่า “ตัวไปไม่ได้” คำว่าตัวไปไม่ได้ก็คือ ร่างกายไปไม่ไหว เพราะว่าท่านอายุเป็นร้อยปีแล้ว ท่านอั้นปัสสาวะไม่ได้ ถ้าปวดนี่ต้องเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนั้นเลย จึงไปงานเขาลำบาก แต่ท่านก็มอบสังฆาฏิของท่านมาให้ทำวัตถุมงคล
หลวงปู่สีท่านเล่าว่าที่ท่านอายุยืนมาก เพราะว่าช่วงธุดงค์ตอนอยู่รอยต่อไทย–พม่า ท่านไปเจอชาวลับแล เขาทำยาอายุวัฒนะกินกัน หลวงปู่ไปถึง เขากินกันเสร็จแล้ว เขาก็เลยรวบรวมเศษ ๆ ที่หกติดใบไม้อยู่ให้หลวงปู่ฉันเข้าไป นั่นขนาดกินเศษนิดเดียว อายุถึง ๑๒๘ ปี ถ้ากินเต็มที่ตามสูตรเขา ไม่รู้ว่าจะอายุเท่าไร..!? |
หลังจากหลวงปู่สีแล้ว ก็ไม่มีพระมหาเถระที่อายุขัยยืนยาวขนาดนั้นอีก ส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ร้อยปี ร้อยปีนิดหน่อย ก็จะมีหลวงปู่สุภา วัดเขารัง จังหวัดภูเก็ต ท่านอายุได้ ๑๑๔ ปี ส่วนหลวงปู่น้อย วัดภูกำพร้า กับหลวงปู่ละมัย ที่เพชรบูรณ์ อันนั้นท่านไม่มีหลักฐาน มีแต่วาจา บอกว่าอายุเท่านั้นเท่านี้
อีกท่านหนึ่งก็คือ หลวงปู่สรวง ออยเตียนสรูล มีแต่คนบอกว่า ตอนปู่ย่าตาทวดเป็นเด็กก็เห็นหลวงปู่อยู่แล้ว จนกระทั่งมารุ่นหลาน ๆ แก่หมด หลวงปู่ก็ยังอยู่ ก็เลยไม่รู้ว่าท่านอายุเท่าไร ? นี่ก็มีแค่คำบอกเล่า เพราะว่าหลักฐานชัดเจนไม่มี ถ้าหากว่าอย่างของหลวงปู่สี หลักฐานชัดเจนนั้นมี เพราะว่ามีบันทึก มีหนังสือสุทธิในการบวช แม้ว่าหนังสือสุทธิจะมามีในปี ๒๔๘๐ แต่ว่าหลวงปู่ก็ไปขึ้นทะเบียนลงประวัติไว้ชัดเจน |
พระอาจารย์กล่าวว่า “ถ้าจากประสบการณ์ของอาตมาเอง ชาวลับแลมีอยู่ทั่ว ๆ ไป เหมือนอย่างกับว่าเขาซ้อนอยู่กับโลกของเรานี่แหละ เพียงแต่ว่าเขาจะเปิดให้เราเข้าไปหรือเปล่า ? ถ้าไม่เคยมีเวรมีกรรมเนื่องกันมาก็ไม่มีโอกาสได้เข้าไป
ที่รอยต่อระหว่างจังหวัดสุพรรณบุรี กาญจนบุรี กับอุทัยธานี มีอยู่จุดหนึ่งเรียกว่า เขาเทวดา ตรงนั้นเป็นแดนลับแล ชาวบ้านเขาบอกว่า ก่อนหน้านี้พวกชาวลับแลยังออกมาช่วยเกี่ยวข้าว ช่วยนวดข้าว แต่พอผู้ชายไปวุ่นวายกับสาวของเขามาก ๆ เขาก็เลยไม่ออกมาอีก ช่วงที่ยังเป็นพระใหม่เดินธุดงค์อยู่ อาตมาก็เตือนรุ่นน้องว่า ตรงจุดนั้นถ้าจะเข้าไปต้องระวังให้ดี เพราะถ้าพลาดจะหลุดเข้าไปในเขตของลับแล” |
“ปรากฏว่ารุ่นน้องจากวัดท่าซุงคือ พระสหชาติ สุธมฺมเทวธฺมโม ท่านธุดงค์ไปเจอชาวบ้านแล้วถามทาง เดินหายไปหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน ออกมาแล้วบอกสั้น ๆ แค่ว่า "หลงทาง" แล้วไม่พูดเรื่องอะไรอีกเลย ส่วนอีกท่านคือ ท่านชาติชาย สุธมฺมธนปาโล ก็รุ่นน้องที่วัดท่าซุงเหมือนกัน ท่านบอกว่าก้มหน้าก้มตาเดินแล้วรู้สึกผิดปกติ เพราะว่าแสงสว่างไม่เหมือนกับดวงอาทิตย์ คือสว่างมาทุกทิศทุกทาง ไม่มีเงา ท่านก็เลยรีบถอยออกมา ท่านบอกว่าตอนที่เดินเข้าไป ดูนาฬิกาแล้วประมาณแปดโมงครึ่ง แค่ไม่กี่นาทีถอยออกมา เกือบบ่ายสองโมง ระยะเวลาของเขาต่างกับเรามาก
ส่วนอาตมาเองนั้นไปเจอที่ทางฝั่งพม่า วันพระญาติโยมเขามาทำบุญกันมาก ดูวุ่นวาย อาตมาก็หลบไปหลังวัด นั่งกรรมฐานเงียบ ๆ อยู่คนเดียว ปรากฏว่ามีคนโผล่มาตรงหน้า เห็นแล้วผิดปกติ มาลักษณะอย่างนี้ จู่ ๆ มาปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่น่าจะใช่คนทั่วไป ก็เลยถามว่าเขาเป็นใคร มาจากไหน ? เขาบอกว่าเขาเป็นหัวหน้าชาวลับแลอยู่ตรงจุดนั้น ก็เลยถามเขาว่าการปรากฏตัวแบบนี้ เป็นอภิญญาหรือกัมมวิปากชาฤทธิ์ ?” |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 13:50 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.