กระดานสนทนาวัดท่าขนุน - เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๖๕

กระดานสนทนาวัดท่าขนุน (https://www.watthakhanun.com/webboard/index.php)

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๖๕

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพมีภารกิจต้องเดินทางไปจังหวัดสกลนคร จึงต้องมาบันทึกเสียงนอกเวลาตามเคย

เมื่อวานนี้กระผม/อาตมภาพได้รับนิมนต์จากนาวาอากาศเอกพรประเสริฐ ผ่านภพ ผู้บังคับการกองบิน ๕ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ให้ไปร่วมพิธีมังคลาภิเษกวัตถุมงคลพญาครุฑ รุ่น ๑๐๐ ปีแห่งการสถาปนากองบิน ๕ ที่ห้องดุสิตา อาคารอากาศคำรณ กองบิน ๕ อำเภอเมือง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยการประสานงานของนาวาอากาศโททวีศักดิ์ ดวงดี หรือที่เรียกกันแบบคุ้นเคยว่า "กัปตันโน้ต" นักบินประจำกองบิน ๕

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าบุคคลที่อยู่ในบริเวณนั้น ส่วนใหญ่ก็รู้จักมักคุ้นกันทั้งสิ้น อย่างเช่นท่านพระครูสมุห์คำนวณ ปริสุทฺโธ วัดแก้วเจริญ หรือที่บรรดาลูกศิษย์เรียกกันว่า หลวงพ่อนวณ

ท่านพระครูโสภณภัทรเวทย์ (อิทธิพล ปธานิโก) วัดสายไหม หรือที่คนคุ้นเคยเรียกกันว่า พระอาจารย์อ๊อด

หลวงพ่อสมนึก ท่านพระครูพิทักษ์อินทมุนี วัดหรงบน ซึ่งรายนี้ต้องบอกว่ารู้จักคบหากันมาเกิน ๓๐ ปีแล้ว

อีกท่านหนึ่งก็คือพ่อท่านประสูติ วัดในเตา หรือที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า วัดพุทธโกสีย์ สมณศักดิ์ของท่านก็คือ พระครูรัตนสิกขการ

เนื่องจากว่าเป็นบุคคลที่ร่วมยุคสมัยเดียวกัน หรือเรียกง่าย ๆ ว่าอายุกาลพรรษาใกล้เคียงกันหมด เมื่อเวลาออกงานแต่ละครั้ง ส่วนใหญ่ก็พบเห็นหน้าตากันดีแล้ว จึงได้ทักทายพูดคุยกันแบบสนิทสนม จนกระทั่งประธานในงาน ก็คือพระเดชพระคุณพระราชพัฒนากร หรือที่เรียกกันแบบคุ้นเคยว่า ท่านเจ้าคุณสมชาย วัดปริวาสราชสงคราม เดินทางมาถึงก็เริ่มเข้าสู่พิธีการ

เมื่อเข้าไปในมณฑลพิธี กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วชอบใจเป็นอย่างยิ่ง อันดับแรก เมื่อได้รับการติดต่อจากท่านกัปตันโน้ต กระผม/อาตมภาพก็ยังเห็นว่า ระบบการทำงานของบรรดาข้าราชการทหารอากาศในกองบิน ๕ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์นั้น มีการแบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจนว่า บุคคลใดต้องต้อนรับพระเกจิอาจารย์ท่านใด ทั้งการประสานงานในระหว่างที่เตรียมการอยู่ ทั้งการแจ้งวันเวลาสถานที่ ทั้งการต้อนรับเมื่อไปถึงแล้ว ทุกอย่างมีความคล่องตัวมาก ยังชื่นชมอยู่ว่าเขาจัดงานได้เป็นระบบดี

แต่เมื่อเข้าไปในปะรำพิธีแล้ว สิ่งที่ชื่นชมที่สุดก็คือว่า วัตถุมงคลที่ทำการมังคลาภิเษกในครั้งนี้คือพญาครุฑ ไม่ว่าจะเป็นขนาดบูชาแบบตั้งโต๊ะก็ดี ขนาดบูชาแบบติดหน้ารถยนต์ก็ดี หรือว่าแบบเล็ก ๆ สำหรับแขวนติดตัวก็ตาม เมื่อตั้งวัตถุมงคลแล้ว ทางด้านเจ้าภาพนำเอาพระพุทธรูปวางไว้ด้านบนสุดของกองวัตถุมงคล ตรงจุดนี้ต้องบอกว่าถูกใจกระผม/อาตมภาพเป็นอย่างยิ่ง

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลาย ตลอดจนญาติโยมทั้งหลายจำได้ จะได้ยินกระผม/อาตมภาพบอกเสมอว่า แม้ตัวของกระผม/อาตมภาพเองจะรักชอบในเรื่องของเครื่องรางของขลังอื่น ๆ มากขนาดไหนก็ตาม กระผม/อาตมภาพจะเอาพระพุทธเจ้านำหน้าเสมอ

ดังนั้น...สิ่งที่พกติดตัวอยู่ แม้ว่าจะเป็นเครื่องรางของขลังเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ว่าส่วนที่ต้องนำหน้าเลยก็คือ พระสมเด็จองค์ปฐมลอยองค์ รุ่น ๒ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ตามมาด้วยพระ ๒๕ พุทธศตวรรษ เนื้อดินเผา พระสมเด็จคำข้าว พระสมเด็จหางหมาก และองค์สุดท้ายก็คือ พระขุนแผนเนื้อผงอิทธิเจ ของ หลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ

หลังจากนั้นแล้วจึงเป็นเครื่องรางของขลังต่าง ๆ ซึ่งจะต้องแขวนหรือว่าใส่ไว้ในกระเป๋าที่ต่ำกว่าพระเสมอ เมื่อเห็นบุคคลอื่นมีการจัดการในสถานที่ลักษณะเดียวกัน ก็คือ ให้ความเคารพพระรัตนตรัยเป็นใหญ่ จึงเกิดความชื่นชมยินดียิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อเริ่มพิธีการ พระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณสมชายทำการเจิมเทียนชัย จุดเทียนชัย กระผม/อาตมภาพเริ่มเข้าสู่สมาธิ ภาพแรกที่เห็นก็คือ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมาบนพญาครุฑ เหินเข้ามาในบริเวณพิธี เมื่อพญาครุฑท่านกลับกลายเป็นหนุ่มน้อยรูปร่างล่ำสัน หน้าตาหล่อเหลา อาราธนาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับกลางมณฑลพิธีแล้ว ก็ยังมาทำความเคารพพระเกจิอาจารย์ทุกรูป และทำความเคารพท่านท้าวมหาราชทั้ง ๔ ที่กระผม/อาตมภาพกำหนดจิตอัญเชิญมาด้วย

โดยเฉพาะกราบทูลองค์ท้าวมหาราชทั้ง ๔ ว่า "ขออนุญาตให้บรรดาหลวงพี่หลวงพ่อทั้งหลาย ได้ทำการเสกรูปของข้าพเจ้าด้วย" ตรงจุดนี้ยิ่งทำให้ชื่นชมหนักเข้าไปอีก เพราะว่าแม้พญาครุฑจะมีมากต่อมากด้วยกัน และจัดอยู่ในเขตชั้นเดียวกับชั้นจาตุมหาราช ถึงจะเป็นสัตว์เดรัจฉานมีฤทธิ์ แต่ว่าก็ยังรู้ผิด รู้ถูก รู้สูง รู้ต่ำ รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร

เมื่อมาจึงได้อัญเชิญองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับมาเหนือเศียรเหนือเกล้าของตน เมื่ออัญเชิญเสด็จเข้าสู่ที่ประทับแล้ว ก็ยังมีการทำความคารวะ กราบไหว้พระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา และยังทำความเคารพผู้ที่เป็นเจ้านายของตนเองด้วย

ตรงจุดนี้ก็เลยทำให้ยิ่งชื่นชมหนักเข้าไปว่า บุคคลที่จัดงานนั้นจะต้องมีกำลังใจที่เข้าถึงพระรัตนตรัยอย่างน้อยก็ส่วนหนึ่ง คือมีความเคารพพระรัตนตรัยเป็นอย่างยิ่ง ไม่เช่นนั้นแล้วก็จะจัดงานออกมาในรูปลักษณะนี้ไม่ได้ และเมื่อบุคคลผู้จัดงาน หรือว่าเจ้าของงานจัดงานในลักษณะนี้ บุคคลที่มา โดยเฉพาะพญาครุฑเจ้าของรูปตัวเอง ก็ยังมีความเคารพในพระรัตนตรัย ถึงขนาดอัญเชิญเสด็จองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาด้วย

ตรงจุดนี้ กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วก็ยังนึกขำอยู่ในใจว่า คนอื่นเห็นแต่พระนารายณ์ทรงครุฑ หรือถ้าอย่างที่พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี เจ้าคณะใหญ่หนกลางเคยสร้างเอาไว้นั้น ก็คือพระนารายณ์ทรงครุฑประทับบนหลังพระราหู แต่ว่ากระผม/อาตมภาพได้เห็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงครุฑ ซึ่งไม่เหมือนใครที่ไหนและไม่เคยเห็นมาก่อน นับว่าเป็นบุญตาเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อถึงเวลาเสร็จพิธีแล้ว ก็ได้ทำน้ำพระพุทธมนต์ประพรมทั่วบริเวณ และโปรยข้าวตอกดอกไม้ถวายเป็นพุทธบูชา เมื่อรับปัจจัยไทยธรรมจากท่านเจ้าภาพแล้วก็กราบลาทุกรูป ซึ่งมีบางรูปได้เดินทางกลับไปก่อนแล้ว ในช่วงที่กระผม/อาตมภาพยังเข้าสมาธิอยู่

ในช่วงเดินทางกลับนั้น ไม่ทราบเหมือนกันว่าในระยะนี้ กรมทางหลวงหรือว่ากรมพัฒนาชนบทได้รับงบประมาณมากมายมหาศาลขนาดไหนก็ไม่ทราบ ถึงได้มีการซ่อมถนนทั่วประเทศไทย ไม่ว่าจะไปทางด้านไหนก็เจอการปิดถนนซ่อมอยู่เสมอ จึงทำให้การเดินทางเป็นไปโดยยาก โดยเฉพาะช่วงบ้านยางชุม ซึ่งบริเวณนั้นรถติดยาวหลายกิโลเมตรมาก

แต่ต้องบอกว่ากระผม/อาตมภาพนั้นสร้างบุญเอาไว้ดี นอกจากจะสร้างบุญเอาไว้ดี มีความคล่องตัวแล้ว พลขับก็คือน้องเล็ก (จิราพร ซื่อตรงต่อการ) ยังมีไหวพริบปฏิภาณมาก เมื่อเห็นมีรถฉุกเฉินของโรงพยาบาลคันหนึ่งนำหน้า ก็โฉบตามไปทันที ทำให้สามารถที่จะลัดเลาะหลุดออกจากบริเวณที่รถติดหนักมาได้

ขณะเดียวกันก็อาศัย "พี่กู" ผู้ยอดเยี่ยมยุทธในเส้นทางต่าง ๆ ไม่ว่าจะบอกว่าไปทางไหน สามารถย่นระยะเวลาได้ ๓ นาที ๕ นาที น้องเล็กก็ไปหมด ทำให้หลุดมาถึงที่พักในเวลาทุ่มกว่า ๆ เท่านั้น ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่คล่องตัวจนเหลือเชื่อ เพราะจากที่ประมาณการณ์เอาไว้ก็คือ ๓ ทุ่มได้พักก็เก่งแล้ว

เมื่อมาถึงจึงรีบจัดกระเป๋า เนื่องเพราะว่าจะต้องเดินทางต่อไปยังอาศรมศรีชัยรัตนโคตร หมู่ที่ ๕ ตำบลพังขว้าง อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร ร่วมงานของหลวงพ่อนิล หรือท่านพระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม พรรคพวกเพื่อนฝูงที่คบหากันมาตั้งแต่ยังไม่กี่พรรษา และโดยเฉพาะเพื่อนฝูงในยุคนั้น ปัจจุบันนี้ก็ล้มหายตายจากกันไปเกือบหมด เหลือมองหน้ากันอยู่แค่ ๒ คนนี้เท่านั้น..!

ในวันที่ ๑ พฤษภาคมนี้ กระผม/อาตมภาพก็ยังต้องเดินทางไปเพื่อเผาศพเพื่อนฝูงที่สำคัญ ก็คือ "หลวงหว่าง" หรือท่านพระครูประโชติรัตนานุรักษ์ (สว่าง จนฺทวํโส) อดีตเจ้าอาวาสวัดรัตนานุภาพ อดีตเจ้าคณะอำเภอสุไหงปาดี ที่โดนผู้ก่อการร้ายยิงเสียชีวิต ซึ่งถ้าหากว่ากลับจากสกลนครมา ไม่ว่าจะดึกดื่นขนาดไหนก็ตาม เช้ามืดก็ต้องไปขึ้นเครื่องให้ทัน ๖ โมงเช้า เพื่อที่จะได้ไปให้ทันพิธีพระราชทานเพลิงศพที่วัดรัตนานุภาพ บ้านโคกโก ตำบลโต๊ะเด็ง อำเภอสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส

ญาติโยมทั้งหลายอย่าเพิ่งเหนื่อยแทนกระผม/อาตมภาพ โดยเฉพาะญาติโยมทางปักษ์ใต้นั้นรอกระผม/อาตมภาพมา ๒ ปีแล้ว ตั้งแต่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ระบาดหนัก ก็แทบจะไม่ได้เดินทางใกล้กรายลงไปที่ปักษ์ใต้เลย

ในระยะนี้ที่ยอมเสี่ยงลงไปก็เพื่อไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพของเพื่อนรักเพื่อนเกลอ แล้วก็ฉวยโอกาสที่พอมีเวลาอยู่ ปรากฏตัวให้ญาติโยมทั้งหลายได้เห็นหน้าที่หาดใหญ่ ญาติโยมที่อยู่บริเวณข้างเคียงทั้งหมด ตั้งแต่นครศรีธรรมราชลงมาก็ดี หรือว่าตั้งแต่สุไหงโกลกขึ้นมาก็ดี เมื่อทราบข่าวนี้แล้วก็ให้ไปพบได้กันในสถานที่เดิม

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกรที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)