|
"สิ่งใดที่โบราณกล่าวไว้ มักจะเป็นภูมิปัญญาที่ตกผลึกแล้ว โอกาสที่ผิดพลาดไปจากคำกล่าวของโบราณนั้นมีน้อยมาก
ท่านว่า "ลำบากก่อนแล้วสบายเมื่อปลายมือ" ถ้าท่านยอมให้ลูกหลานลำบากเสียแต่ต้น ต่อไปก็ไม่มีอะไรลำบากกว่านั้นอีก ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน ก็สามารถที่จะต่อสู้ผ่านไปได้อย่างสบาย แต่นี่ท่านเลี้ยงลูกโดยไม่คิดถึงหลักธรรมของพระพุทธเจ้า ก็คือประมาทในชีวิตเป็นอย่างมาก คิดว่าตัวเองไม่มีวันตาย ต้องอยู่ดูแลลูกได้ตลอดไป ซึ่งเป็นไปไม่ได้" |
"ถ้าไม่ยอมให้ลูกลำบาก เด็ก ๆ ทำอะไรด้วยตัวเองไม่เป็น ถ้าไวรัส covid-๑๙ ระบาดมาถึง ท่านติดเชื้อแล้วตายไป ลูกหลานจะอยู่ได้อย่างไร ?
จงอย่าเลี้ยงลูกแบบ "พ่อแม่รังแกฉัน" คือทำอะไรไม่เป็นแม้แต่อย่างเดียว ถึงเวลาพ่อแม่ตาย ทำมาหากินอะไรไม่เป็น ต้องไปขอทานแบบในนิทาน เมื่อมีคนถามก็ตอบว่าโดนพ่อแม่รังแกมา ท่านต้องการให้ลูกของตนเป็นแบบนั้นหรือ ? จงอย่าประมาทในการดำเนินชีวิต ต้องให้ลูก ๆ ทำอะไรด้วยตนเองให้เป็นโดยเร็วที่สุด เกิดเหตุฉุกเฉินอะไรขึ้นมาจะได้เอาตัวรอดได้ในสังคม ไม่เป็นภาระแก่ใคร และยังจะช่วยบรรเทาภาระให้แก่สังคมและประเทศชาติได้อีกด้วย" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "ในวงฉันอาหารวัดท่าขนุน มีต้มขาหมูชามใหญ่ ท่านพัฒน์ (เลขานุการเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน) รายงานว่า วันก่อนหลวงพ่อบอกว่า สมองมีส่วนประกอบของไขมันเป็นจำนวนมาก ถ้าไม่กินอะไรที่เป็นไขมันเลย บางทีก็เป็นผลร้าย ทำให้สมองเสื่อมได้ เพราะว่าไม่มีส่วนของไขมันที่นำไปสร้างเซลล์สมองใหม่
อาตมาก็คิดว่า สงสัยว่าบรรดาแม่ครัววัดท่าขนุน สมองจะชำรุดหมดแล้ว พอบอกว่าอะไรดีก็ตะบี้ตะบันหามาทุกมื้อ ของทุกอย่างต้องพอดี เป็นมัชฌิมาปฏิปทา จึงจะก่อให้เกิดประโยชน์ น้อยเกินไป หรือมากเกินไป ก็จะก่อให้เกิดโทษได้" |
"เหลียวไปดูอีกด้านหนึ่ง เห็นกล้วยหอมเขียว วงละ ๑ จานใหญ่ ท่านพัฒน์บอกว่า หลวงพ่ออ่านงานวิจัยให้ฟัง ว่ากล้วยหอมเขียวมีสารต้านไวรัส covid-๑๙ โยมก็เลยเอากล้วยหอมมาถวายให้เป็นคันรถ..!
นี่คือการที่กำลังใจไม่มีหลักธรรมเป็นเครื่องยึด พอได้ยินว่าอะไรดี ก็ไปกอบโกยหามาจนมากเกินไป มีสิทธิ์ที่จะกลายเป็นโทษมากกว่า เพราะว่าอาตมาต้องขอให้พระช่วยกันรับผิดชอบ ฉันกล้วยหอมอย่างน้อยรูปละ ๑ ผลต่อมื้อ มีหวังได้เป็นลมตายกันบ้าง..!" |
่"ช่วงต้นเดือนมีนาคมซึ่งรับสังฆทานอยู่ที่บ้านเติมบุญ มีโยมนำน้ำมาถวาย ๑ กระบอก แจ้งว่าเป็นน้ำอบเชยผสมผงขมิ้น กินแล้วต้านไวรัส covid-๑๙ ได้ อาตมาเกิดอาการที่วัยรุ่นเรียกว่า "น้ำตาจิไหล"
กลิ่นและรสของอบเชยก็เหลือทนพอแล้ว ยังผสมผงขมิ้นเข้าไปอีก แน่จริงกินเองสิวะ..! อาตมาค่อนข้างมั่นใจว่า คนเอามาถวายก็ไม่กินเองหรอก สรุปว่าถ้าช่วงนั้นเขาเห่ออะไร อาตมาก็จะกลายเป็นหนูลองยาเมื่อนั้น ถ้าฉันเข้าไปแล้วไม่ตาย โยมก็จะได้ไปกินกันบ้าง..!" |
"หลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น เราต้องสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่ใช่มาปฏิบัติธรรมแล้ว บางคนหลายสิบปีผ่านไป ก็ยังถือมงคลตื่นข่าวอยู่
อาตมาขอร้องว่า ถ้าคิดว่าอะไรดี จงลองกับตัวเองให้แน่ใจเสียก่อน ถ้าตัวเองไม่ตาย และมีผลดีจริง ๆ ค่อยเอามาถวายพระก็ยังทัน สรุปว่าอาหารมื้อนั้น พระต้องฉันอย่างอื่นน้อยลง เพื่อให้เหลือที่ในกระเพาะพอที่จะใส่กล้วยหอมลงไปได้ ผู้ถวายคงจะปลื้มใจมาก ที่ได้สร้างความลำบากให้กับพระทั้งวัด ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูง..!" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "ช่วงนี้ปัญหาใหญ่ของทางวัดก็คือโทรศัพท์ ไม่ว่าจะเป็นของใครในวัดก็ตาม ดังได้ทุกนาที ถามเรื่องเดียวกันหมด ก็คือไม่มีเป่ายันต์เกราะเพชรแล้วจะทำอย่างไร ? ซึ่งอาตมาถือว่าเป็นคำถามที่ค่อนข้างจะปัญญาอ่อน..! ในเมื่อไม่มีการเป่ายันต์เกราะเพชรก็ไม่ต้องทำอะไร แล้วคุณยังจะทำอะไรอีก ?
หลายคนก็พยายามจะล้วงให้ได้ ว่าหลวงพ่อจะแอบเป่ายันต์เป็นการภายในหรือเปล่า ? อาตมาสรุปแทนว่า หลวงพ่อเป็นพระที่เชื่อถือไม่ได้ หน้าไหว้หลังหลอก..! บอกว่าไม่เป่ายันต์ แต่อาจจะไปแอบเป่ากันเอง" |
"เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ทำให้เห็นชัดว่า กำลังใจของบุคคลส่วนใหญ่แล้วต่ำมาก เพราะว่าคนเรากำลังใจมีอยู่แค่ไหน ก็จะคิดแค่นั้น พูดแค่นั้น ทำแค่นั้น และมักจะคิดว่าคนอื่นก็เป็นเหมือนกับตนเอง
เป็นที่น่าเสียดายว่า บุคคลที่มีโอกาสได้เข้าวัด แต่ไม่ใช้โอกาสให้คุ้มกับที่มี ซ้ำยังอาจจะปรามาสพระรัตนตรัยโดยไม่รู้ตัว ก่อให้เกิดทุกข์โทษเวรภัยแก่ทั้งตนเองและผู้อื่น ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เกิดจากกิเลสในใจของตน โดยเฉพาะการขาดความพยายามที่จะสร้างความดีด้วยตนเอง ไปคาดหวังว่าจะได้รับคุณความดีจากผู้อื่น ความคาดหวังนี่แหละ...ที่อาตมาคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งซึ่งทำให้ประเทศของเราไม่เจริญมาจนทุกวันนี้..!" |
"ทุกวันที่ ๑ และวันที่ ๑๖ เราก็ไปคาดหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะถูกหวยรวยเบอร์ขึ้นมา เป็นเศรษฐีโดยไม่ต้องทำงานทำการ ซึ่งความหวังเหล่านี้ทำลายชาติของเราให้เสียหายอย่างมาก เพราะว่าประชาชนไม่เป็นอันทำมาหากิน แต่ไปฝากความหวังไว้กับสิ่งที่จับต้องไม่ได้
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลที่ลงสู่ทุคติ มีจำนวนมากเท่ากับขนวัว ส่วนบุคคลที่เข้าสู่สุคติ มีจำนวนเท่ากับเขาวัว แค่มองดูก็รู้แล้วว่าจำนวนนั้นต่างกันขนาดไหน เหตุก็เพราะว่าเราไม่ยอมลงมือทำอะไรจริงจังด้วยตนเอง ฝากความหวังไว้กับสิ่งภายนอก จนลืมสิ่งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า อตฺตาหิ อตฺตโน นาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน ไปหวังพึ่งพิงผู้อื่นอยู่เสมอ" |
"ถ้าท่านทั้งหลายตั้งใจปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างจริงจังแล้ว ถึงไม่มียันต์เกราะเพชร คุณงามความดีที่ท่านสร้างไว้ ก็จะคุ้มครองรักษาตัวท่านเอง ดังพระบาลีที่ว่า ธมฺมจารี สุขํ เสติ ผู้ประพฤติธรรม ย่อมอยู่เป็นสุข
ดังนั้น...ทุกท่านจึงควรที่จะแสวงหาความดีภายใน ซึ่งมั่นคงและยั่งยืน ดีกว่าการแสวงหาความดีภายนอก ซึ่งไม่ยั่งยืน มีโอกาสชำรุดสูญหาย เสื่อมไปได้ตามเวลา ไม่ใช่ที่พึ่งที่ระลึกอันเกษม และได้โปรดอย่าเอากำลังใจของตน ไปวัดครูบาอาจารย์ว่าต้องทำอย่างโน้น ควรทำอย่างนี้ ซึ่งโอกาสผิดพลาดมีถึงร้อยเปอร์เซ็นต์ ซ้ำยังอาจจะก่อให้เกิดโทษแก่เราเองอีกด้วย" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (อมฺพรมหาเถร) มีพระบัญชา ให้ทุกวัดที่มีศักยภาพ ตั้งโรงทานช่วยเหลือประชาชน ซึ่งประสบความยากลำบากจากไวรัส covid-๑๙
โดยการดำเนินการนั้นคือ ให้บุคคลที่เดือดร้อน มารับเอาอาหารกลับไปกินที่บ้านของตน ซึ่งโดยปกติแล้วนั้น อาตมาในฐานะที่ผ่านการฝึกแบบทหารมาก่อน ถือคติที่ว่า "คำสั่งผู้บังคับบัญชาคือเสียงสวรรค์ ทหารต้องทำตามโดยไม่มีข้อแม้" |
"แต่ว่าพระบัญชานี้ หากทางวัดท่าขนุนธรรมทำตามเมื่อไร ค่อนข้างแน่ใจว่าจะเป็นการแพร่กระจายเชื้อไวรัสทันที ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้คือ
๑. วัดท่าขนุนเป็นวัดเปิด เนื่องจากว่าถนนเข้าวัดทั้ง ๒ สาย สร้างโดยเทศบาลตำบลทองผาภูมิ เพื่อให้ประชาชนได้ใช้สัญจรเข้าออกบ้านวังท่าขนุน โดยมีข้อตกลงกับทางวัดว่า ห้ามปิดประตู แล้วยังมีเส้นทางอื่นอีก ได้แก่ ทางด้านสะพานแขวนหลวงปู่สาย ซึ่งช่วยให้ประชาชนจากในตลาดสามารถเข้ามาในวัดได้สะดวกขึ้น และเส้นทางข้ามห้วยทางด้านทิศใต้ของวัด ซึ่งปกติแล้วเป็นเส้นทางออกบิณฑบาตของพระวัดท่าขนุน เมื่อมีเส้นทางเข้าออกหลายทาง และไม่สามารถที่จะปิดได้ เพราะว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้สัญจร ทำให้ไม่สามารถที่จะควบคุมคนได้อย่างมีประสิทธิภาพ" |
"๒. ประชาชนในเขตอำเภอทองผาภูมินั้น ส่วนใหญ่เป็นพี่น้องมอญพม่า เมื่อวัดท่าขนุนมีโรงทานเมื่อไร ก็จะประดังกันมามืดฟ้ามัวดิน ไม่สนใจกฎระเบียบใด ๆ ทั้งสิ้น..!
ในช่วงแรกสมัยที่หลวงปู่สาย ท่านอาจารย์สมเด็จ และ ท่านอาจารย์สมพงษ์ เป็นเจ้าอาวาส เมื่อวัดท่าขนุนมีโรงทาน แม่ชีชื่น (หัวหน้าแม่ชีวัดท่าขนุน) ต้องปากเปียกปากแฉะ บางทีก็ถึงขนาดต้องด่าว่า เพื่อที่จะให้ทุกอย่างมีระเบียบ แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จ ทุกคนมาเพื่อที่จะกอบโกยให้มากที่สุด หอบลูกจูงหลานมากินกันอย่างเต็มที่ แล้วก็ขนเอากลับบ้านไปอย่างชนิดที่ไม่ต้องเกรงใจเจ้าของโรงทาน แม่ชีต้องเครียดทุกครั้ง เพราะว่าบุคคลที่มาจากที่อื่น แทบจะไม่มีโอกาสได้ใช้บริการจากโรงทานเลย" |
"จนมาถึงยุคที่อาตมาเป็นเจ้าอาวาส ให้นโยบายกับแม่ชีว่า ทำอาหารไว้ให้มากที่สุด เราตั้งใจแจกทานอยู่แล้ว เขาช่วยขนไปก็ถือว่าสมกับเจตนาของเรา หมดเมื่อไรก็ปิดโรงทานเมื่อนั้น อาการ "เสียเซลฟ์" ของแม่ชีถึงได้ดีขึ้นมาบ้าง
ในเมื่อสภาพของวัดท่าขนุน และบริบทของประชาชนรอบวัดเป็นแบบนี้ จึงไม่สามารถที่จะกำหนดให้ตั้งแถวโดยยืนห่างกัน ๑.๕ เมตร เพื่อให้ปลอดภัยจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส ตามแบบที่หมอและทางราชการกำหนดไว้ให้ ดังนั้น..ถ้าหากว่าทางวัดท่าขนุนตั้งโรงทานเมื่อไร ก็จะกลับกลายเป็นแหล่งแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส covid-๑๙ ไปในทันที กลายเป็นว่าหวังดีแต่ประสงค์ร้าย..!" |
"คิดว่าอีกหลายวัด อย่างเช่น วัดไชยชุมพลชนะสงคราม ของพระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ก็ไม่สามารถที่จะตั้งโรงทานได้ เพราะว่ามีชุมชนรอบวัดนับ ๑๐ ชุมชน ตั้งโรงทานเมื่อไร โรงพยาบาลคงต้องรับผู้ติดเชื้อกันไม่หวาดไม่ไหว..!
เมื่อเป็นเช่นนี้ ทั้งที่เป็นคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาสูงสุด แต่ทางวัดท่าขนุนก็ไม่สามารถที่จะปฏิบัติตามได้ เพราะว่าสภาพวัด ตลอดจนกระทั่งประชาชนรอบวัด ไม่เอื้ออำนวยให้ดำเนินการ จึงต้องกราบเท้าขออภัย ต่อพระเดชพระคุณท่านเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราชมาเป็นอย่างสูง ณ ที่นี้" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมามีโรคประจำตัวคือมาลาเรียเรื้อรัง เป็นมาตั้งแต่อายุ ๒๒ ปี จนถึง ๖๑ ปีแล้ว ไม่มีใครรักษาได้ ไม่ว่ายาตำรานั้นจะดีขนาดไหน ยาแผนโบราณ ยาแผนปัจจุบัน ยาพระบอก ยาผีบอก ฉันยาไปแล้วรวมกันน่าจะเกิน ๑๐ ตัน สภาพร่างกายย่ำแย่ เพราะว่ายาบางตัวนั้น บีบจนตัวเราจะตาย แต่เชื้อโรคกลับไม่ตาย..!
ขนาดนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหายได้ มียาอยู่ตัวหนึ่งที่ไปกดภูมิคุ้มกัน ทำให้อาตมาเป็นคนไม่มีภูมิคุ้มกัน เหมือนกับคนเป็นโรคเอดส์ ใครเป็นโรคอะไรติดเชื้อผ่านมาใกล้ อาตมาจะเป็นไปด้วยทันที ทุกครั้งที่ต้องพบปะกับผู้อื่น มักจะได้โรคภัยไข้เจ็บมาเสมอ โดยเฉพาะช่วงรับสังฆทานและสอนกรรมฐานต้นเดือน ต้องนอนซมไปอย่างน้อยก็ ๒ - ๓ วัน" |
"เมื่อไวรัส covid-๑๙ ระบาด อาตมาก็คิดว่าแย่แน่ งานนี้คงจะรับมาแล้วเป็น Super spreader ได้แพร่ให้กับผู้อื่นโดยไม่ต้องนับ กลายเป็นคนดังของโลกอย่างแน่นอน
ช่วง ๒ - ๓ วันนี้ มีอาการเจ็บคอ ก็หลงดีใจว่าเราได้รับเชื้อแล้ว จะได้ทำการแพร่กระจายตามประสาคนมีเมตตามาก ต้องเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่คนอื่นให้เต็มที่ แต่ที่ไหนได้..ดันมีน้ำมูกตามมาด้วย...! จากเอกสารการระมัดระวังป้องกันเบื้องต้น ที่ทางราชการแจกให้ ระบุว่าหากติดเชื้อไวรัส covid-๑๙ จะมีอาการไอแห้ง ๆ ไม่มีน้ำมูก จึงทำให้อาตมาต้องผิดหวังมาก คิดจะเป็นคนดังเสียหน่อย ก็ไม่ค่อยจะสมหวัง ยังคง "โนเนม" เหมือนเดิม" |
"อาการเจ็บไข้ได้ป่วยนั้น ส่วนหนึ่งมาจากกรรมปาณาติบาต ซึ่งตัวของอาตมาเองนั้น หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านช่วยรับรองให้ว่า เป็นทหารมาทุกชาติ รบราฆ่าฟันสร้างกรรมปาณาติบาตไว้มหาศาล ชาตินี้จะต้องป่วยหัวอาทิตย์ท้ายอาทิตย์
แต่ครูบาอาจารย์ท่านก็ยังเมตตา บอกวิธีแก้ไขให้ว่า ให้ไปปล่อยชีวิตสัตว์ที่เขาจะฆ่า อย่างเช่นว่าปลาในตลาด อย่างน้อยเดือนละตัวสองตัว ทำให้ต่อเนื่องสม่ำเสมอ แล้วจะบรรเทากรรมส่วนนี้ลงไปได้" |
"อาตมภาพเป็นคนเชื่อครูบาอาจารย์ เมื่อท่านบอกก็กระทำตาม โดยการปล่อยชีวิตสัตว์เป็นประจำทุกเดือน เริ่มตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๒๙ มาจนถึงปัจจุบัน ปล่อยทั้งสัตว์สี่เท้า สัตว์สองเท้า สัตว์ไม่มีเท้า สัตว์น้ำ สัตว์บก สัตว์ปีก รวมแล้วหลายล้านชีวิต เนื่องจากเวลาเห็นว่าเขานอนตาปริบ ๆ รอความตาย ก็ทำใจไม่ได้ที่จะซื้อแค่ตัวสองตัว ต้องเหมาหมดทุกครั้ง ช่วยชีวิตสัตว์ให้รอดไปได้จำนวนมหาศาล
ผ่านไป ๓๐ กว่าปี อาตมาเบื่อหน่ายที่จะกินยาแล้ว จึงทิ้งยาประจำทั้งหมด กลายเป็นว่าสุขภาพดีขึ้น อาจจะเป็นเพราะกรรมตรงนี้เริ่มบรรเทาลงก็ได้ ทำให้เห็นความน่ากลัวของกรรม ซึ่งคอยตามสนองผู้กระทำอยู่เสมอ หากว่าท่านทั้งหลายยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ อย่างไรเสียก็หนีกรรมตรงนี้ไปไม่พ้น จึงขอให้ทุกท่านตั้งหน้าตั้งตาทำความดีหนีกรรมให้เต็มความสามารถ ถ้าหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้ กรรมทั้งหลายก็จะสิ้นสุดลง ได้เป็นอโหสิกรรมไปโดยอัตโนมัติเอง" |
พระอาจารย์กล่าวว่า "การแพร่ระบาดของไวรัส covid-๑๙ ในครั้งนี้ ทำให้วิถีชีวิตของผู้คนเปลี่ยนไปหมด ก่อนนี้แม้มีคนคิดว่าสามารถทำงานอยู่กับบ้านได้ แต่ก็ไม่ได้รับการสนับสนุน ยกเว้นพวกธุรกิจอิสระบางราย แต่ตอนนี้แทบทุกหน่วยงาน ต่างก็สนับสนุนให้คนของตัวเองทำงานอยู่กับบ้าน
การออกไปเที่ยวเตร่เฮฮาเถิดเทิงนอกบ้าน ก็กลายเป็นว่าเลิกไปโดยปริยาย อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน พ่อแม่ลูกเมียได้เห็นหน้ากันมากขึ้น อาจจะช่วยให้สถาบันครอบครัวมั่นคงยิ่งขึ้น การใช้รถยนต์ที่ผลาญน้ำมัน ซึ่งเป็นรายจ่ายมหาศาลที่สุดของประเทศชาติ ก็ลดน้อยถอยลง ถนนในกรุงเทพฯ เกือบจะเป็นถนนในเมืองร้าง ทำให้ประหยัดงบประมาณของชาติและรายจ่ายของประชาชนไปอย่างมหาศาล" |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 21:59 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.