|
ถาม : ยันต์เกราะเพชรมีที่มาจากยันต์ธงมหาพิชัยสงคราม มีข้อห้ามเรื่องห้ามลักขโมยและห้ามดื่มสุรา หากในสงครามทหารที่มีธงมหาพิชัยสงครามคุ้มครอง ต้องปล้นเสบียงและอาวุธของข้าศึก อานุภาพของธงมหาพิชัยสงครามจะคุ้มครองทหารเหล่านั้นหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ธงมหาพิชัยสงครามไม่ใช่ยันต์เกราะเพชร ไม่มีข้อห้ามแบบนั้น |
ถาม : การถวายสังฆทานที่มีการคิดถึงว่า พระบางรูปที่รู้จักในวัดนั้น ท่านแพ้อาหารบางประเภท สังฆทานจึงไม่มีอาหารเหล่านั้น จะยังเป็นสังฆทานหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าพระรับร่วมกันสี่รูปขึ้นไปก็ยังเป็นสังฆทาน ถ้ารับไม่ถึงสี่รูปไม่จัดเป็นสังฆทาน เพราะว่าเราไปเจาะจงพระบางรูปเอาไว้ |
ถาม : รากฟักข้าว รากตำลึง รากรางจืด สำหรับแก้ยาสั่งนั้นคือ จะแก้ให้คนถูกยาสั่งหายเป็นปกติ หรือแค่แก้ผู้ที่ถูกยาสั่งไม่ให้เสียชีวิตครับ ?
ตอบ : ตอนแรกเอาไม่ตายก่อน แล้วหลังจากนั้นชำรุดเท่าไร ค่อยพยายามรักษาไปตามอาการก็แล้วกัน |
ถาม : เคยกราบเรียนถามหลวงพ่อ เรื่องคนอายุมากผ่าตัดเพราะมีปัญหาหนังตาตก ขนตาเข้าตา จะทำให้โหงวเฮ้งเปลี่ยนจนเกิดปัญหาหรือไม่ จึงได้ทราบว่า ถ้าอายุเกิน ๔๐ ไม่มีปัญหา ปรากฏว่าหมอที่จะทำการผ่าตัดบอกเพิ่มเติมว่า ต้องผ่าแถวขมับสองข้างเพื่อช่วยยกหางตาด้วย จะเกิดปัญหากับโหงวเฮ้งในจุดนี้หรือไม่ มีข้อควรปฏิบัติอย่างไรครับ ?
ตอบ : บริเวณนั้นจะมีผลตอนอายุ ๙๐ ขึ้นไป ถ้ายังไม่ถึงก็ไม่เป็นไร ถ้าเลยไปแล้วก็ตัวใครตัวมัน |
ถาม : อานิสงส์ของการสวดมนต์ภาวนาพระคาถาเงินล้าน นอกจากจะได้เรื่องลาภผลความเป็นอยู่คล่องตัวแล้ว จะสามารถช่วยกันโรคระบาดได้ด้วยไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าหากว่า "โรคละบาท" กันไม่ได้ ถ้า "โรคหลายล้าน" น่าจะกันได้ ในเรื่องของคาถาเป็นเครื่องโยงใจให้เป็นสมาธิ เมื่อเกิดสมาธิแล้ว กำลังที่เกิดเราจะใช้อะไร ก็อธิษฐานเอาเอง ถ้ากำลังสูงพอก็สามารถช่วยกันได้ ถ้ากำลังสูงไม่พอก็ไปหาหมอดีกว่า |
ถาม : ยันต์เกราะเพชรสามารถป้องกันเชื้อไวรัสโคโรนาได้ไหมครับ ?
ตอบ : ยังไม่ได้ลอง เพราะว่าเพิ่งจะเกิดขึ้น |
ถาม : หากผมตั้งใจถวายสังฆทานกับคณะสงฆ์ แต่ตัวแทนที่รับสังฆทานของผมเป็นบุคคลผู้ต้องอาบัติปาราชิก ผมจะยังได้รับอานิสงส์สังฆทานหรือไม่ ?
ตอบ : ถ้าเขาเป็นตัวแทนไม่เป็นไร แต่ถ้าหากว่าเป็นของเฉพาะตน ก็มีอานิสงส์เท่ากับให้ทานกับบุคคลที่มีศีลแล้วศีลขาด |
มีพระยื่นกระดาษคำถามให้พระอาจารย์ พระอาจารย์อ่านแล้วกล่าวว่า “คำว่า วัดดัง ผมเกลียดที่สุดเลย สมัยนี้สื่อมวลชนชอบใช้คำว่า วัดดังโน้น วัดดังนี้ อาตมาเองอยู่ในวงการพระแท้ ๆ ยังไม่เคยได้ยินชื่อวัดนั้นเลย แล้วจะดังได้อย่างไร ? ก็คือเขาตั้งใจจะขายข่าว เพราะฉะนั้น..ต่อไปให้เลิกเขียนคำว่าวัดดังได้แล้ว”
|
ถาม : คุณแม่เคยรับสัจจะที่วัดดังในสระบุรี ให้นับถือพุทธและห้ามขายพระ ปัจจุบันผมบวชเป็นพระ ต้องช่วยขายพระให้ห้องบูชาวัตถุมงคลในวัด และต้องออกเงินซื้อก่อนให้พ่อแม่พี่น้อง เก็บมา ๔-๕ ปี จนกว่าเขาจะเห็นทางธรรมแล้วขายให้ ทำให้ติดคำอธิษฐาน เกล้ากระผมจะถอนคำอธิษฐานนี้ได้อย่างไร ?
ตอบ : คุณแม่เป็นคนรับแล้วไปเกี่ยวอะไรกับคุณ ? คนละคนกัน มีอะไรก็ทำแทนแม่ไปสิ เรื่องของสัจจะ เรื่องของอธิษฐาน เรื่องของบุญเรื่องของกรรม เป็นเรื่องเฉพาะตัว ในเมื่อคนหนึ่งเขารับปาก แต่เราไม่ได้รับปากก็ทำไปเลย แม่เป็นคนรับปากก็ให้น้องเขาดูแลแทนไป |
พระอาจารย์กล่าวว่า “ในเรื่องการบน มีหลายคนถึงเวลาแล้วต่อรอง เรื่องของการบนคือการให้สัจจะ ต้องตรงไปตรงมา บนว่าบวชก็คือบวช บนว่าถวายสังฆทานก็คือถวายสังฆทาน ไม่ใช่ตอนบนอะไรก็ได้ แต่ตอนแก้บนไม่ยอมทำสักที โปรดระวังไว้ว่าจะดวงเฮงมาก เพราะว่าถ้าท่านที่รับบนทนไม่ไหวเมื่อไร บริวารท่านจะเล่นงานเอา”
|
พระอาจารย์อธิบายว่า “เรื่องของการปฏิบัติ ถ้าทำไปจนเกิดผลแล้วคำภาวนาไม่ต้องใช้ก็ได้ อย่างเช่นว่าการใช้มโนมยิทธิ พอมีความคล่องตัว แค่คิดก็ถึงแล้ว เรื่องของการใช้คำภาวนาเป็นเรื่องที่ใช้ในระหว่างที่ฝึกหัดอยู่ ดังนั้น..ไม่ว่าเรื่องเกี่ยวกับอะไรก็ตาม ถ้าหากว่าเป็นช่วงฝึกหัด ยังจำเป็นต้องใช้คำภาวนาอยู่ พอมีความคล่องตัวก็ไม่จำเป็นแล้ว”
|
พระอาจารย์อ่านชื่อบนซองทำบุญ “ยังดีที่ไม่สามคนสามนามสกุล ชวนให้นึกถึงลุงปาน (นายปาน เมืองมูล) มีลูกห้าคน คนละแม่หมดเลย แต่ลุงปานไม่ใช่คนเจ้าชู้ พอภรรยาทิ้งไปก็ค่อยไปหาคนใหม่ แล้วก็บังเอิญเหลือเกิน แต่ละคนมีลูกให้หนึ่งคนแล้วก็ไป มีลูกให้หนึ่งคนแล้วก็ไป เหตุที่ภรรยาทิ้งไม่ใช่อะไรหรอก ถึงเวลาลุงปานก็แบกปืนออกป่า ครึ่งค่อนเดือนกว่าจะกลับบ้าน แกบอกว่านอนในป่าแล้วมีความสุข นอนในบ้านแล้วร้อน นิสัยแบบนี้จริง ๆ น่าจะบวชพระแล้วไปธุดงค์
พูดถึงเรื่องการธุดงค์สมัยนี้ก็ลำบาก ลำบากตรงที่ว่าพื้นที่ซึ่งพระจะเข้าไปโดยถูกกฎหมายมีน้อยลงไปเรื่อย ๆ อย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือบรรดาท่านที่ออกธุดงค์ มีอยู่ส่วนหนึ่งที่อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมไม่ได้ กลายเป็นว่าแปลกแยกจากสังคมก็เลยต้องไปธุดงค์ บางท่านทะเลาะเบาะแว้งเอามีดสปาร์ตาฟันหัวกันก็มี บางท่านก็เสพยาบ้าแล้วก็แข่งกันวิ่งขึ้นเขา อาตมาเห็นแล้วก็อนาถใจ แต่จะไปว่าท่านก็ไม่ได้ เพราะว่าทางบ้านกระทำกับท่านเหมือนอย่างกับเอาหมาเอาแมวไปปล่อยวัด ก็คือพอเกเรเกตุง พ่อแม่เอาไม่อยู่ ก็ส่งไปบวช บวชแล้วนิสัยท่านก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าเดิม แต่ว่ากฎเกณฑ์กติกา ตลอดจนกระทั่งเครื่องแบบในการดำเนินชีวิตเปลี่ยนไป จะไปอยู่ร่วมกับคนอื่นก็ลำบาก ก็เลยต้องออกป่าแทน" |
"พอส่วนหนึ่งเป็นเช่นนี้ ก็สร้างความเสียหายให้กับพระพุทธศาสนา แล้วบรรดาผู้สื่อข่าวมักจะใช้คำว่า "วัดดัง" ถ้าอาตมารู้ว่าใครเป็นคนเขียนข่าวใช้คำว่าวัดดังแล้วอยู่ใกล้ ๆ จะ "โบก" ให้สักทีหนึ่ง...! เพราะอ่านข่าวมาเป็นร้อย ๆ เรื่อง ทุกเรื่องวัดดังหมด แต่ตัวอาตมาเองอยู่ในวงการสงฆ์แท้ ๆ ไม่เคยได้ยินชื่อวัดนั้นเลย เขาเรียกว่าเขียนข่าวเอามัน เป็นการทำลายศาสนาโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว พอถึงเวลาก็พระวัดดัง ถ้าคนวงในยังไม่รู้จัก แล้วจะดังได้อย่างไร ?
เรื่องบางอย่างเป็นการทำลายศาสนา เราชาวพุทธรู้เข้าก็ควรที่จะช่วยกันทักท้วง ช่วยกันห้ามปราม แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วเราไม่เห็นโทษ ก็เลยกลายเป็นสนิมกัดกร่อนพระพุทธศาสนาไปเรื่อย ๆ" |
"แต่เราจะไปตั้งความหวังให้บริสุทธิ์ผุดผ่องก็ไม่ได้ ถ้าพระพุทธศาสนาเป็นโรงงาน ถือว่าเป็นสุดยอดของโรงงาน เพราะว่าวัตถุดิบนี่เกรดห่วยมาก..! ระดับเกรดซี เกรดดีเลย แต่ว่าผลิตออกมากลายเป็นสินค้าเกรดเอได้มากต่อมากด้วยกัน
ที่กล่าวอย่างนี้ก็เพราะว่าปัจจุบันนี้น่าจะถึง ๖๐ - ๗๐ เปอร์เซ็นต์ ที่ถึงเวลาแล้วทางบ้านเอาไม่อยู่ ก็ส่งไปบวช ในเมื่อเป็นของเหลือเลือก ประเภทที่ว่าตกเกรดเขาคัดทิ้งแล้ว มาถึงพระพุทธศาสนาซึ่งเป็นสุดยอดโรงงาน ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง จนกระทั่งท้ายสุดออกมาเป็นสินค้ามีราคา โยมก็ช่วยกันทึ้งเป็นการใหญ่ ไม่มีการบันยะบันยัง กว่าจะปั้นท่านให้ดีให้เด่นขึ้นมาได้ก็ใช้เวลาพอควร แต่เราใช้เวลาไม่กี่ปีถลุงจนบางทีท่านตายคาญาติโยมไปเลย อาตมาเจอมาด้วยตัวเองยังรู้สึกอนาถใจ เห็นครูบาอาจารย์เจ็บไข้ได้ป่วย ออกซิเจนคาจมูกอยู่ ร้องห่มร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า รักหลวงปู่อย่างนั้น รักหลวงพ่ออย่างนี้ แล้วส่งแผ่นโลหะให้หนึ่งปึก ช่วยจารให้หนูด้วย..!" |
"ผู้อยู่ในเหตุการณ์โปรดอย่าหัวเราะ เจอมาจริง ๆ คนแก่ป่วยจนนั่งไม่ไหว อุตส่าห์กัดฟันนั่ง พยุงสังขารต้อนรับ แทนที่จะรู้ตัว รีบทำบุญ รีบกลับ ก็นั่งเฝ้าอยู่นั่นแหละ ถึงเวลาโยมนั่งอยู่ พระจะพักก็พักไม่ได้ ไล่ให้กลับ ก็บอกว่าหลวงปู่ยังไม่ได้ยิ้มให้หนูเลย..!"
|
พระอาจารย์กล่าวว่า "วันที่ ๓๑ มีนาคมนี้อาตมาจะบวชสามเณรภาคฤดูร้อน ในกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่ประกาศงดการบวช คาดว่าจะมีส่วนหนึ่งทะลักไปที่โน่น เพราะโดยปกติก็มีอยู่แล้วทุกปี นอกจากเด็กในพื้นที่แล้วก็มีเด็กต่างจังหวัดอีกส่วนหนึ่งไปกัน คราวนี้อาจจะมากกว่าปกติสักหน่อย
คราวนี้ก็จะเกิดเหตุสองประการด้วยกัน ประการแรกก็คือเด็กอยู่รอดปลอดภัย ไม่มีใครติดเชื้อไวรัส เจ้าอาวาสวัดท่าขนุนก็จะดัง แต่ถ้ามีเด็กติดเชื้อแม้แต่คนเดียว ก็จะดังยิ่งกว่านั้นอีก สรุปแล้วดังทั้งขึ้นทั้งล่อง..!” |
ถาม : งานเป่ายันต์เกราะเพชรวันที่ ๒๘ มีนาคมจัดใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ทำเป็นปกติ จะเลื่อนไปไหน งานไหว้ครูประจำปี เลื่อนได้ก็ดีสิ ถาม : หลายที่เขาเลื่อนเพราะ COVID-๑๙ ? ตอบ : อาตมาบังเอิญไม่กลัวไวรัส เดี๋ยวอะไรที่เขาเลื่อนจะจัดให้หมด..! |
พระอาจารย์กล่าวถึงสมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิต “เดี๋ยวหักหลังพวกขายล่วงหน้าในเฟซบุ๊กดีกว่า ไปถึงประกาศเหรียญละ ๕๐๐ บาทไปเลย..! พวกที่ขาย ๔๕๐ บาทจะได้รับผิดชอบเขา อาตมายังไม่ทันจะเอาของออกเลย เขาลงขายกันเหรียญละ ๔๕๐ บาทแล้ว”
|
ถาม : สมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิตมีจำกัดการบูชาไหมครับ ?
ตอบ : น่าจะต้องจำกัด ไม่อย่างนั้นคงว่าหมดตั้งแต่คนแรกเลย..! เอาไปสักคนละองค์แล้วกัน ได้แล้วค่อยไปเข้าแถวใหม่ |
พระอาจารย์กล่าวว่า “ระยะนี้พวกเราจะประหยัดมากขึ้น เพราะว่าไปเดินห้างก็ไม่ได้ ไปดูหนังก็ไม่ได้ กินข้าวนอกบ้านก็ไม่ได้ ถ้าทำอย่างนี้ตั้งแต่แรก โรคก็ไม่ระบาดแล้ว คราวนี้ไม่ทำ ดันมาทำตอนโรคระบาด ต้องบอกว่าโดนโรคบังคับ แต่โรคแบบนี้ไม่ค่อยมีใครอยากเป็นหรอก..ราคาถูก “โรคละบาท” เอง..!
สัตว์โลกเมื่อถึงเวลามีจำนวนมาก ๆ เข้า ถ้าไม่ทำลายกันเองก็จะเกิดโรคภัยขึ้นมา เพื่อทำลายล้างไปส่วนหนึ่งให้สมดุลธรรมชาติคงอยู่ เชื้อไวรัส COVID-๑๙ กลัวความร้อน เพราะฉะนั้น..ถ้าทุกประเทศยิงนิวเคลียร์พร้อม ๆ กัน เชื้อก็จะหมดไปเอง ...(หัวเราะ)...” |
ถาม : ต้องการถวายพระไตรปิฎก ?
ตอบ : ที่วัดมีเยอะมากเลย ขนาดให้คนอื่นเขาไปแต่ละปี ๆ แล้ว ยังเหลืออยู่ที่วัดอีก ๕-๖ ตู้ ยังดีว่าที่วัดพระเรียน มจร.เยอะ ซึ่งท่านต้องใช้ ก็เลยทำให้ไม่เสียเปล่า ถ้าเป็นที่อื่นก็คงตั้งให้ฝุ่นจับอยู่อย่างนั้นแหละ ลองหาวัดที่เขาต้องการจริง ๆ ดูก็แล้วกัน |
พระอาจารย์กล่าวถึงท้าวเวหน “ไม่ว่าใครก็จะใช้คำว่า ท้าวเวหน แต่จริง ๆ คือ ท้าววาหน วาหนะที่แปลว่าพาหนะ เครื่องอาศัย คราวนี้ก็อย่างว่า...ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด จดก็ไม่จด จำก็ไม่จำ จึงมั่วกันไปหมด น่าจะมีการสังคายนาให้เหมือน ๆ กันเสียที ไม่อย่างนั้นพอถึงเวลาก็มาสงสัยอีก ว่าที่อาตมาจำมานั้นผิดหรือเปล่า ?”
|
พระอาจารย์กล่าวถึงไม้เท้าเวสสุวรรณที่ลูกศิษย์ทำ “ส่วนใหญ่แล้วเหมือนกับเป็นอาญาสิทธิ์ ได้ดูแฮร์รี่ พอตเตอร์ไหม ? ที่โวลเดอมอร์ทำฮอร์ครักซ์ นั่นแหละ...ลักษณะอย่างนี้เลย แบ่งพลังไปใส่ คนเขียนเขาคงพอรู้เรื่องนี้เหมือนกัน คราวนี้ของใช้ทุกอย่างปกติก็มีพลังอยู่แล้ว ถ้าหากว่าเราตั้งใจทำอันไหนมากก็จะมีพลังมากเป็นพิเศษ และมีผลกระทบถึงตัวเราเหมือนกัน"
|
ถาม : นักบวชที่รู้จัก ท่านประกาศมาว่าจะปิดวาจาหรือจะเข้ากรรมฐานหลายวัน แต่ท่านเล่นเฟซบุ๊กโต้ตอบอยู่ ถือว่าท่านได้ปิดวาจาไหมคะ ?
ตอบ : เรื่องปิดวาจานี่พระพุทธเจ้าทรงห้าม เพราะว่ามีพระสงฆ์อยู่หมู่หนึ่งไปจำพรรษาอยู่ด้วยกัน ด้วยความที่ก่อนนี้ท่านถือศาสนาอื่นมาก่อน ศาสนานั้นเขาประพฤติมูควัตร ก็คือการไม่พูดกันเหมือนกับคนใบ้ พระทั้งหลายเหล่านี้มาบวชในพระพุทธศาสนาแล้วก็ยังถืออย่างนี้อยู่ จึงต่างคนต่างไม่พูดต่อกัน พอถึงเวลาออกพรรษาไปกราบพระพุทธเจ้า พระองค์ท่านถามสารทุกข์สุขดิบและแนวการปฏิบัติ พวกท่านก็กราบทูลว่า ท่านประพฤติมูควัตร ก็คือการไม่พูดจาต่อกัน พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า “ดูก่อนโมฆบุรุษ ไฉนจึงทำอย่างพวกสัตว์ประเภทแพะ แกะ วัว ควาย กระทำต่อกัน ? การสำรวมในวาจา ประกอบด้วยสติ จึงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง” |
คราวนี้เรื่องการปิดวาจา ถ้าโยมได้ฟังหลวงปู่บุดดาจะชัดมาก หลวงปู่บุดดาถามว่า “ไม่พูดแล้วมันคิดไหมเล่า ?” ...(หัวเราะ)... เพราะฉะนั้น..ประเภทไม่พูดกับคนอื่นแต่กลายไปเป็นนักเลงคีย์บอร์ดนี่แย่กว่าพูดอีก
การสำรวมวาจา ประกอบด้วยสติ ที่เขาเรียกว่าสำรวมอินทรีย์ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แล้วก็อย่าไปตำหนิเขา อย่าไปตอบโต้กับเขา เพราะว่าโอกาสที่เราขาดทุนมีเยอะมาก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทำอย่างไรจะรักษาใจเราให้ดี คนอื่นถ้ายังไม่เห็นทุกข์เห็นโทษตรงนั้น เขาคิดว่าดีเขาก็จะทำ แบบที่อาตมายกตัวอย่างว่า ที่ทุกคนเขาว่าดีทั้งนั้นแหละ ปล้นเขากินก็ดี..สบายดี ...(หัวเราะ)... |
พระอาจารย์กล่าวว่า “ในสมัยพุทธกาล ถ้าไม่มีพระพุทธเจ้านี่จะปวดหัวเป็นพิเศษ เพราะว่านักบวชสารพัดลัทธิ พอถึงเวลาเลื่อมใสก็ขอบวชในพระพุทธศาสนา แต่บางท่านก็ติดความเคยชินเก่า ๆ มา ถ้าไม่ใช่เป็นพระอริยเจ้าไปเลย บางทีก็ทำตัวตามแบบของตัวเอง เพราะคิดว่าทำได้ เพราะว่าพระพุทธเจ้าทรงตั้งพระพุทธศาสนามา ๒๐ ปี จึงค่อยมีการละเมิดศีล แล้วท่านค่อยบัญญัติข้อห้ามขึ้นมา
ปฐมอาบัติปาราชิกที่พระสุทินนกลันทบุตรล่วงนั่นคือ ๒๐ ปีไปแล้วนะ เพราะว่ายุคแรก ๆ มีแต่พระอรหันต์ มีแต่พระอริยเจ้า ทั้งพระทั้งฆราวาสเยอะมาก ทุกคนรู้โดยอัตโนมัติว่าต้องประพฤติปฏิบัติ กาย วาจา ใจ อย่างไร พระพุทธเจ้าจึงไม่ต้องบัญญัติศีล ปรากฏว่า ๒๐ ปีผ่านไป เริ่มมีความด่างพร้อยเกิดขึ้น ปะฐะมัง ปาราชิกัง กัตถะ ปัญญัตตันติ ถามว่าปฐมอาบัติปาราชิกบัญญัติขึ้นที่ไหน ? เวสาลิยัง ปัญญัตตันติ บัญญัติขึ้นที่เมืองเวสาลี กัง อารัพภาติ ด้วยปรารภเรื่องอะไร ? สุทินนัง กะลันทะปุตตัง อารัพภาติ ปรารภเรื่องของพระสุทินนกลันทบุตร ปุราณะทุติยิกายะ เมถุนัง ธัมมัง เสพเมถุนกับภรรยาเก่า ปุราณะ โบราณหรือเก่า ...(หัวเราะ)...” |
ถาม : สุดท้ายท่านก็เป็นพระอริยเจ้าใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ท่านก็เป็นพระอรหันต์ของท่าน เพราะว่าท่านเป็นอาทิกัมมิกะ คือต้นบัญญัติ ไม่ถือว่าเป็นอาบัติ เพราะว่ากฎหมายยังไม่มี แต่หลังจากบัญญัติมาแล้ว ใครทำต่อนี่โดนทุกคน แล้วโทษท่านก็ไม่ได้ เพราะว่าท่านเป็นลูกเศรษฐี กติกาของสมัยโน้นก็คือ ลูกชายเป็นคนสืบสมบัติ ถ้าไม่มีลูกชายคอยดูแลสมบัติ เขาจะยึดเข้าเป็นของหลวงหมด ทางด้านนี้ในเมื่อไม่มีลูกก็ต้องหาหลาน จึงไปขอร้องพระสุทินนกลันทบุตรให้ไปนอนกับเมียหน่อย ให้มีหลานสักคนเถอะ ตอนนั้นไม่มีข้อห้ามอะไร ท่านก็คิดว่าได้ แต่พอทำไปแล้วก็มากังวลว่า นี่ไม่ใช่เรื่องของผู้ประพฤติพรหมจรรย์จะทำกัน ท่านก็เครียดเสียจนกระทั่งเพื่อนพระสงสัย พอถามท่านก็เล่าให้ฟัง เรื่องจึงแพร่กระจายออกไปตามโซเชียล พวกตามกดไลก์ กดแชร์กันกระจาย..! เรื่องถึงพระพุทธเจ้าจึงต้องเรียกมาถาม |
ถาม : แสดงว่าตอนนั้นท่านยังไม่เป็นพระอริยเจ้าใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ยังไม่เป็น พระพุทธเจ้าเรียกท่านมาสอบถาม ท่านก็ยอมรับว่าท่านทำจริง ๆ พระพุทธเจ้าจึงบัญญัติข้อห้ามขึ้นมา คราวนี้ในอนาปัตติวาร คือเหตุที่ไม่ต้องอาบัติ ท่านก็จะบอกไว้ด้วยว่าอย่างไรถึงไม่ต้อง ส่วนหนึ่งก็คืออาทิกัมมิกะบุคคลไม่ต้องอาบัติ พระภิกษุที่เพ้อคลั่งเพราะป่วยไข้ไม่ต้องอาบัติ เป็นต้น |
ถาม : ตอนที่อยู่ที่หน้ามณฑปหลวงพ่อกวย เห็นว่ามีอักขระลงมา แล้วก็เหมือนว่ากำลังใจของแต่ละคนก็เข้าไปถึงจุด ๆ หนึ่ง ไปถึงจุดที่เบาสบายมาก ๆ เหมือนไม่ใช่สมถะ และไม่ใช่วิปัสสนา ผมเห็นแต่ว่าจะทำอย่างไรให้ผมเข้าไปถึงตรงนั้นได้บ้างครับ ?
ตอบ : จุดนั้นจะอยู่ตรงกลางพอดี ก็คือพอถึงเวลาของคุณถ้าเข้าสมาธิเต็มที่แล้ว ให้ถอยออกมาพิจารณาวิปัสสนาญาณแล้วเข้าใหม่อีกรอบ อันนี้ก็คือการฝึกนะ แต่ตอนนั้นคือการใช้ ถาม : ตอนนั้นเหมือนว่าเราเข้าได้เลย ไม่ต้องถอยเข้าถอยออก ? ตอบ : ก็คุณถามนี่หว่า..ถ้าหากว่าจะฝึกก็ต้องฝึกอย่างที่ว่ามา |
พระอาจารย์กล่าวว่า “อะไรที่พูดไปแล้วอย่าเปลี่ยน เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาหลายครั้งเดี๋ยวคนเขาเลิกคบ ถึงไม่ใช่กษัตริย์ก็ต้องตรัสแล้วไม่คืนคำ ...(หัวเราะ)...”
|
พระอาจารย์กล่าวว่า “ในเรื่องของไวรัส COVID-๑๙ ก็คือปี ๒๐๑๙ คนที่ไม่กลัวมีสองประเภท ประเภทที่หนึ่งก็คือคนที่ไม่กลัวตายเป็นปกติ ประเภทนี้จะหายาก กำลังใจไม่ถึงจริง ๆ ทำไม่ได้ ส่วนประเภทที่สองคือผู้ประมาท
บุคคลที่เข้าถึงธรรมแล้ว ส่วนใหญ่ไม่มีใครเห็นความดีในร่างกายนี้ ในเมื่อไม่เห็นความดีในร่างกายนี้ ก็พร้อมที่จะไปจากร่างกายนี้ ฟังดี ๆ นะ ไม่ได้อยากตายนะ แต่พร้อมเสมอที่จะตาย บุคคลที่อยากตาย จะว่าไปแล้วกำลังใจนั้นเศร้าหมอง บุคคลเหล่านี้กำลังใจของท่านจะอยู่ในลักษณะว่า อยู่ก็ได้ตายก็ดี ถ้ายังอยู่เราก็ได้สร้างบุญสร้างบารมี ถ้าตายเราก็ไปพระนิพพาน เพราะฉะนั้น..ท่านทั้งหลายเหล่านี้จะไม่มีการเกรงกลัวต่อภัยอันตรายใด ๆ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ป้องกันอะไรเลย ด้วยความไม่ประมาทท่านก็ป้องกันเป็นปกติ เพียงแต่ว่าถ้าทำหน้าที่จนสุดความสามารถแล้วป้องกันไม่ได้ ก็ยอมรับว่านี่เป็นกฎของกรรม เพราะว่าเรื่องของการเจ็บไข้ได้ป่วย ถ้าเป็นขึ้นมาแล้วตาย..ไม่มีปัญหา แต่ถ้าไม่ตายแล้วทรมานนาน ลำบากทั้งตัวเองและผู้ที่คอยดูแล" |
"ดังนั้น..ประเภทที่สองที่ไม่กลัวไวรัสเพราะว่าประมาท อันนั้นต้องบอกว่าน่าตำหนิ เพราะฉะนั้น..เราต้องดูว่าตัวเราเองอยู่ในประเภทไหน แม้แต่พระอริยเจ้าที่คติของท่านมั่นคงแล้ว ท่านก็ยังระมัดระวังด้วยความไม่ประมาท แล้วเราเป็นใคร ? ถามตัวเองดู ถ้าถามตัวเองแล้วไม่รู้ ก็ไปถามตามผับตามบาร์ว่า “มึงรู้ไหมกูลูกใคร ?” เดี๋ยวจะมีคนช่วยบอกให้..!
เราอาศัยธาตุขันธ์ร่างกายนี้อยู่ เพื่อปฏิบัติให้พ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน สังขารนี้เป็นเพียงธาตุสี่ คือดิน น้ำ ไฟ ลม ที่เรายืมโลกนี้มาใช้ชั่วคราว โดยมารยาทของผู้ยืมที่ดี ก็ต้องดูแลสิ่งของที่ยืมมาให้ดีที่สุด ถึงเวลาจะได้ส่งคืนไปในสภาพที่ดีที่สุด ไม่ใช่ถลุงใช้แบบไม่บันยะบันยัง เพื่อนพระสังฆาธิการตลอดจนผู้บังคับบัญชาหลายท่านถามอาตมาว่า “อาจารย์เล็ก..วัน ๆ หนึ่งทำงานเยอะแยะขนาดนั้นได้อย่างไร ท่านไหวหรือ ?” เรียนท่านทั้งหลายเหล่านั้นไปว่า “ผมทำเพราะว่าผมมีวันนี้วันเดียว ผมไม่หวังว่าจะมีวันพรุ่งนี้อีก เพราะฉะนั้น..ทุกอย่างผมต้องทำให้เต็มที่” |
"แต่ส่วนที่ไม่ได้บอกกับท่านก็คือ อาตมาทำด้วยความไม่ประมาท ขึ้นรถเมื่อไรก็ภาวนาส่งใจไปหาพระไว้ก่อน พลาดพลั้งเป็นอะไรไปอย่างน้อยคติของเราจะได้มั่นคง แล้วขณะเดียวกันงานทุกอย่างก็ทำเพื่อพระพุทธศาสนา ทำเพื่อมรรคผลนิพพาน ในเมื่อเป้าหมายชัดเจน ทำโดยไม่ประมาท อยากจะทำเท่าไรก็ทำไป แต่ถ้าเป้าหมายไม่ชัดเจน คิดว่าตัวเองมีเวลามาก จะรอไปทำวันอื่นก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ถ้ามีอันเป็นไปเสียก่อนก็จะไม่ได้ทำ พูดไปพูดมาเหมือนเชียร์ตัวเอง พอดีกว่า..!
เพราะฉะนั้น..ญาติโยมพอถึงเวลาให้ทำงานแบบคนมีวันนี้วันเดียว นิสัยนี้คล้าย ๆ คนญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นทุ่มเทให้กับงานด้วยตัวและหัวใจ ดังนั้น..บ้านเมืองเขาเจริญเร็วมาก ส่วนของเรานี่มักจะหาความสุขใส่ตัวไปวัน ๆ” |
พระอาจารย์ดูภาพงานที่ทางวัดส่งมาแล้วกล่าวว่า “ด้วยความเคยชิน คุณป้ากะเหรี่ยงทาทานาคามาหน้าลายพร้อยเลย เดี๋ยวท่านผู้ตรวจฯ เห็นได้หัวเราะตาย จะมาทอด้ายกี่เอวให้ดู
ถึงเวลาเขาขายผ้าราคาถูกแล้วคนก็แย่งกันซื้อหมด พออาตมาไปถามว่าทำไมขายถูกแท้ เพราะว่าปกติชิ้นหนึ่งสองพันกว่าถึงสามพันบาท นี่ขายแค่ ๔๐๐-๕๐๐ บาท ? เขาบอกว่าได้ค่าแรงก็พอแล้ว ได้ยินแล้วน้ำตาจะเล็ด..! เพราะว่าด้ายทั้งหมดนั่นเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนซื้อให้ เขาเลยไม่คิด มิน่าว่าทำไมถึงขายหมดภายใน ๑๕ นาที..! วันนี้ผู้ตรวจราชการกระทรวงวัฒนธรรมไปวัดท่าขนุนอยู่ ก็เลยต้องตามข่าวใกล้ชิดหน่อย เนื่องจากว่าโดยปกติแล้วตัวอาตมาเป็นประธานชุมชนคุณธรรมต้นแบบ คำว่าต้นแบบก็คือ ที่เหลืออีก ๗-๘ พันแห่งทั่วประเทศเขาต้องเลียนแบบ แทนที่จะอยู่เพื่อที่จะนำเสนอเรื่องราวเองกลับไม่อยู่ มาอยู่ที่บ้านเติมบุญนี่แทน” |
ถาม : หลวงพ่อมีเคล็ดลับในการละกามราคะไหมครับ ?
ตอบ : อันดับแรก...อย่าหลุดจากการภาวนา หลุดเมื่อไรเป็นเรื่องเมื่อนั้น อันดับที่สอง...ต้องสำรวมอินทรีย์ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทุกอย่างระมัดระวังอย่างสูงสุด อันดับสาม...จับกายคตานุสติกรรมฐาน ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสภาพร่างกายนี้ไม่ใช่แท่งทึบ ใต้ผิวหนังลงไปก็คือ เลือด เนื้อ กระดูก เส้นเอ็น อวัยวะภายในภายนอกเกลื่อนกลาดไปหมด ไม่มีอะไรน่ารักน่าใคร่ อันดับสุดท้าย...พิจารณาให้เห็นชัดว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ประกอบไปด้วยความทุกข์ มีแต่สร้างความเดือดร้อนให้กับเราอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ต้นจนจบ ควรที่จะเบื่อควรที่จะหน่ายหรือยัง ? ถ้าสามารถทำอย่างนี้ได้ตลอดโดยที่ไม่หลุดไปไหนก็สบายมาก แต่อันดับแรกอย่าให้หลุดจากสมาธิก่อน ถ้าหลุดจากสมาธิเมื่อไร สี่ข้อข้างหลังไม่ได้ทำหรอก..พังก่อน ตื่นเช้าขึ้นมาตี ๒ ตี ๓ รีบโกยกำลังใจให้สมาธิสูงที่สุด ไม่อย่างนั้นคุณตายแน่..! เพราะว่าเผลอนิดเดียวก็จะฟุ้งไปแล้ว |
พระอาจารย์กล่าวกับโยมคนหนึ่งว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก..พ่อไปดีแล้ว เหลือแต่พวกเราที่ยังลำบากกันอยู่
คือพ่อเขาตายก่อนหมดอายุ โดนรถชน คราวนี้ลูกหลานรู้จักทำบุญให้ก็สบาย พวกเราเองไปคิดว่าคนโดนรถชนตาย คนตายโหงน่าจะไปไม่ดี จะว่าไปแล้วเป็นความโชคดีเสียด้วยซ้ำไป ส่วนพวกที่หมดอายุแล้วตายนี่บางทีลงตรงไปเลย โอกาสแก้ตัวไม่มี” |
พระอาจารย์กล่าวว่า “จะว่าไปแล้วหน้ากากที่ทางรัฐบาลเขาให้ทำกันเอง การใช้ผ้าทั่ว ๆ ไปแทบจะกรองเชื้อโรคไม่ได้เลยนะ ยกเว้นอย่างเดียวว่าใครสั่งขี้มูกก็ลอดช้าหน่อย..! แล้วที่สมควรใช้งานที่สุดคือผ้าอ้อมเด็ก คราวนี้ผ้าอ้อมเด็กมียี่ห้อก็แพง ถึงเวลาเราจะไปเอามาทำหน้ากาก เกิดแห่ไปซื้อกันหลาย ๆ คน เดี๋ยวก็ขึ้นราคาอีก บ้านเรานี่ทำอะไรก็ลำบากไปหมด”
|
พระอาจารย์กล่าวว่า “ตอนนี้คุณกนกโดนถล่มจมดินไปเลย เรื่องผู้พิพากษายิงตัวตายนี่แหละ ดันไปวิจารณ์ในทางไม่ดี ต้องบอกว่าเป็นเรื่องละเอียดอ่อน แล้วเป็นเรื่องที่เหมือนกับโครงกระดูกในตู้ คือวงในเขาไม่อยากให้ดังออกมาข้างนอก ในวงการจะเละเทะขนาดไหนก็ปล่อยให้เละไป..!
โครงกระดูกในตู้เป็นนิยายต่างประเทศ ที่เขาซ่อนเรื่องในวงศ์ตระกูลของตัวเองเอาไว้ไม่ให้คนอื่นรู้” |
พระอาจารย์กล่าวว่า “เมื่อเดือนก่อน มีท่านหนึ่งส่งมีดหมอชาตรีปี ๒๕๓๕ หนึ่งเล่มไปให้อาตมาที่วัดท่าขนุน บอกว่าช่วยดูให้ทีว่าของแท้หรือเปล่า ? ถ้าหากว่าไม่แท้ หลวงพ่อโยนทิ้งไปได้เลยครับ..ไม่รับคืน แต่ถ้าหากว่าแท้ให้ใส่ซองที่สอดมาข้างในนี้ส่งคืนด้วย อาตมาดูเสร็จก็เก็บขึ้นหิ้ง ...(หัวเราะ)... เพราะว่าที่ส่งมานั้นไม่ใช่ของแท้ เป็นของทำเลียนแบบ
ถามว่ารู้ได้อย่างไรว่าเป็นของทำเลียนแบบ ? มีดหมอชาตรีรุ่นสุดท้ายมีแค่ ๘๕๐ เล่ม สร้างปี ๒๕๓๕ มาถึงบัดนี้ก็ ๒๗ ปีเต็มขึ้น ๒๘ ปีแล้ว ประเภทมดไม่ไต่ ไรไม่ตอมแบบนี้ก็ปลอมแน่ ๆ อันดับแรก...ถ้าใช้ติดตัว งาจะต้องเก่า อันดับที่สอง...ถ้าไม่ใช้ติดตัว ใบมีดจะต้องเก่า อันนี้ทุกอย่างใหม่เอี่ยมหมดเลย แล้วอักขระที่ตีเป็นคนละลายมือกัน แต่อาตมาไม่ทิ้งหรอก..เสียดายของ ติดตัวไว้เสกสัก ๓ - ๔ ปี เดี๋ยวขายได้แพงพอ ๆ กันนั่นแหละ ...(หัวเราะ)...” |
ถาม : ไม่ทราบว่ามีดเล่มนี้เป็นของที่ไหนครับ ?
ตอบ : ดูแนวแล้วของหลวงพ่อรุ่ง ไปได้จากไหนมา ? ถาม : ทำบุญจากในวัดครับ ตอบ : ให้ดูที่ใบมีด ถ้าหากว่าของเก่า สนิมขุมจะกินแบบนี้ คือจะกินเข้าเนื้อเลย ทำอย่างไรก็เอาไม่ออก ยกเว้นอย่างเดียวคือคุณต้องขัดเนื้อทิ้งไปเลย เขาขายแพงไหม ? ถาม : ตอนนั้นบูชามา ๗,๐๐๐ บาทครับ ตอบ : คุ้มมากเลย ...(หัวเราะ)... ถาม : ใช้น้ำมันจันทน์ทาได้ไหมครับ ? ตอบ : ทาแล้วต้องเช็ดแห้ง ถ้าไม่เช็ด สนิมเขียวจะขึ้น มีดทุกประเภทภาษาอังกฤษเขาว่า Clean and dry ก็คือทำความสะอาดแล้วต้องเช็ดแห้งทั้งหมด |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 22:54 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.