|
เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันอาทิตย์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๓
เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันอาทิตย์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๓ เชิญรับฟังได้ที่ https://youtu.be/614jQFuTUso ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติของเราเอาไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า... ตามดูตามรู้เข้าไปจนสุด หายใจออก... ตามดูตามรู้ออกมาจนสุด การตามดูก็คือ ตามความรู้สึกที่ลมไหลเข้าไป ตามความรู้สึกที่ลมไหลออกมา จะกำหนดจุดกระทบกี่จุดก็ได้ จะกระทบจุดเดียว ๓ จุด ๗ จุด หรือรู้ตลอดกองลม ก็แล้วแต่ความชำนาญของเรา คำภาวนา..ให้ใช้คำภาวนาเดิมที่เรามีความถนัด มีความชำนาญ อย่าเปลี่ยนคำภาวนาบ่อย การเปลี่ยนคำภาวนาบ่อย จะทำให้พวกเราพะวงหน้าพะวงหลัง ของเก่าก็ยังไม่ได้ ของใหม่ก็ยังไม่ดี |
คำภาวนา..ถ้าไม่มีผลพิเศษอื่น จะเป็นคำภาวนาอะไรก็ตาม เป็นเพียงเครื่องโยงใจให้เป็นสมาธิเท่านั้น ให้ใช้ของเก่าที่เราเคยชิน สภาพจิตยอมรับได้ง่าย
เมื่อความรู้สึกและคำภาวนาไหลตามลมเข้าไป ไหลตามลมออกมา รู้สึกว่าคิดเรื่องอื่น ก็ให้รีบดึงความรู้สึกทั้งหมดกลับมาที่ลมหายใจใหม่ ถ้าฝึกใหม่ ๆ ก็จะเป็นทุกคน เพราะสภาพจิตเคยชินกับความฟุ้งซ่าน กรรมฐานช่วงเช้ามีความดีอยู่อย่างหนึ่งคือ สภาพจิตเริ่มสงบจากการที่ได้พักผ่อนมาทั้งคืน ทำให้สามารถกำหนดได้ง่าย อารมณ์ทรงตัวได้ง่าย หายใจเข้า... ตามดูตามรู้เข้าไปจนสุด หายใจออก... ตามดูตามรู้ออกมาจนสุด |
ความรู้สึกจดจ่อผูกติดอยู่กับลมที่ไหลเข้าไป ไหลออกมา
หายใจเข้า... ตามลมเข้าไป หายใจออก... ตามลมออกมา เมื่อรู้สึกว่าลมหายใจและคำภาวนาเริ่มมั่นคงทรงตัวแล้ว ให้กำหนดภาพพระพุทธรูปที่เรารักเราชอบ จะเป็นสมเด็จองค์ปฐมก็ได้ พระวิสุทธิเทพก็ได้ หรือพระพุทธรูปสำคัญอื่น ๆ อย่างพระแก้วมรกต พระพุทธชินราช หลวงพ่อโสธร หลวงพ่อวัดไร่ขิงก็ได้ ชอบใจองค์ไหนเอาองค์นั้น หรือจะเป็นวัตถุมงคลที่เป็นรูปพระพุทธรูป ที่เรารักเราชอบ เราเคารพนับถือ นึกให้เห็นภาพท่านอยู่บนศีรษะของเรา หายใจเข้า... ภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก... ภาพพระไหลตามลมหายใจออกมา |
การกำหนดภาพพระเป็นการนึกถึง ไม่ใช่สายตาเห็น อย่าไปใช้สายตาเพ่งให้ภาพพระชัดเจน เป็นการทำที่ผิด ถ้าเพ่งมาก ๆ เวลาเลิกปฏิบัติจะปวดหัวมาก
นึกถึงเบา ๆ สบาย ๆ ว่ามีพระพุทธรูปอยู่บนหัวของเรา ขนาดองค์ของท่านพอดีกับที่เรากำหนดได้ จะใหญ่เล็กแค่ไหน แล้วแต่ชอบใจ หายใจเข้า... ภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้อง หายใจออก...ภาพพระเลื่อนขึ้นไปอยู่บนศีรษะ นึกถึง ไม่ใช่ตาเห็น อย่าใช้สายตา นึกเหมือนเรานึกถึงบ้าน นึกถึงคนอื่น เราไม่ได้เห็นด้วยตา แต่สามารถรู้เห็นได้อย่างชัดเจน เป็นการเห็นด้วยใจ หายใจเข้า... ภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้อง หายใจออก... ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ |
อย่าเอาความชัดเจนของภาพพระ ให้รู้ว่ามีพระอยู่กับเราก่อน ความชัดเจนจะมาทีหลังเมื่อสมาธิทรงตัวมากขึ้น
หายใจเข้า... พร้อมกับภาพพระและคำภาวนาไหลลงไป หายใจออก... ภาพพระพร้อมคำภาวนาไหลขึ้นมา จะหายใจเข้า... ให้ภาพพระเล็กลง เล็กลง ไปอยู่ในท้อง หายใจออก... ให้ภาพพระใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น ไปอยู่บนศีรษะ หรือจะหายใจเข้า... ให้ภาพพระใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนครอบเราไว้ทั้งตัว หายใจออก... ให้ภาพเล็กลง เล็กลงไปอยู่บนศีรษะก็ได้ |
ถนัดแบบไหนให้ทำแบบนั้น อย่าเพิ่งกำหนดพระหลายองค์ ถ้าไม่มีความคล่องตัวแล้ว จะพะวักพะวงแล้วไม่ชัดเจน เอาภาพพระแค่องค์เดียวก่อน และระวังอย่าใช้สายตา
หายใจเข้า... รู้สึกว่ามีภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้อง หายใจออก... รู้สึกว่ามีภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ กำหนดเบา ๆ สบาย ๆ อย่าไปเคร่งเครียด อย่าเอาความชัดเจน อย่าเอารายละเอียด และอย่าใช้สายตา หายใจเข้า... ภาพพระไหลลงไปในท้อง หายใจออก... ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ |
เมื่อรู้สึกว่าภาพพระและลมหายใจ เริ่มกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก็กำหนดภาพพระให้นิ่งอยู่บนศีรษะของเรา
หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น อย่ากำหนดลมตามเสียงพูด ถ้าไม่ใช่สมาธิเท่ากัน จะกำหนดตามได้ยาก หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น ลมหายใจแรงหรือเบา ยาวหรือสั้น คำภาวนาอย่างไร แล้วแต่เราถนัด แล้วแต่เราชำนาญ จะช้าจะเร็วกว่าเสียงพูดไม่ใช่สาระ สาระคือวิธีการทำ หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น |
ความสว่างมากน้อยก็ไม่ใช่ประมาณเช่นกัน เพราะว่าความสว่างจะมากจะน้อยอยู่กับสมาธิของเรา ให้รู้สึกว่ามีภาพพระสว่าง ๆ อยู่บนศีรษะของเรา
หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น เมื่อรู้สึกมั่นคงดีแล้ว ภาพพระตั้งอยู่บนศีรษะเรา สว่างไสวไม่เคลื่อนคลายไปไหน เมื่อหายใจเข้า... ให้ความสว่างนั้นคลุมตัวเราลงมา หายใจออก... ให้ความสว่างนั้นคลุมตัวเราลงมา ค่อย ๆ ลงทีละนิดก็ได้ หรือจะคลุมทีเดียว สว่างหมดทั้งตัวก็ได้ หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจเข้า...ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก...ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น |
บอกแล้วว่าอย่าเพิ่งเน้นรายละเอียด และอย่าไปใส่ใจความสว่าง ให้รู้ว่ามีภาพพระอยู่กับเรา ไหลตามลมเข้าไป ไหลตามลมออกมา รู้สึกว่าภาพพระสว่าง ตัวเราสว่างก็พอ อย่าไปใส่ใจสิ่งอื่นที่อยู่ภายนอก อยู่แค่ลมหายใจเข้าออกและภาพพระของเราเท่านั้น
เมื่อรู้สึกว่าภาพพระสว่างไสวมั่นคงดีแล้ว ก็ให้กำหนดว่า ความสว่างขององค์พระนั้นคือพระเมตตาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่แผ่ปกลงมายังสรรพสัตว์ทั้งหลาย ทุกภพ ทุกภูมิ ทุกหมู่ ทุกเหล่า โดยเฉพาะตัวเรา หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น |
ให้ความสว่างค่อย ๆ แผ่กว้างออกไปรอบตัวเรา ลักษณะเหมือนโยนหินลงน้ำ แล้วน้ำกระเพื่อมเป็นวงออกไปรอบข้าง
หายใจเข้า... สว่างกว้างออกไป กว้างออกไป หายใจออก...สว่างกว้างออกไป กว้างออกไป สว่างไปหมดทั้งศาลาหลังนี้ สว่างออกไปทั่วทั้งวัด สว่างไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ให้ตั้งใจว่า..มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ตกล่วงไปแล้วในวันหนึ่งคืนหนึ่ง ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงไปเสวยสุข ในสุคติภพโดยถ้วนหน้ากันเถิด เอาทั้งหมด ไม่ใช่เฉพาะภาพผู้ตายจากเหตุการณ์ที่โคราช* หมดทั้งโลกนี้และโลกอื่น ๆ ------- *หมายเหตุ: เหตุการณ์ที่โคราชเป็นเหตุการณ์ที่สะเทือนใจคนหมู่มากในเวลานั้น |
หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น ความสว่างแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป ทั่วทั้งศาลา ทั่วทั้งวัด ทั่วทั้งหมู่บ้าน ทั่วทั้งตำบล ทั่วทั้งจังหวัด ทั่วทั้งภาค ทั่วทั้งประเทศ ทั่วทั้งโลก
ให้ตั้งใจว่า..มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ตกอยู่ในความทุกข์ยาก เศร้าหมอง เดือดร้อน ลำเค็ญ ทุกข์กาย ทุกข์ใจ เจ็บไข้ได้ป่วย พิกลพิการใด ๆ ก็ดี ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงได้ล่วงพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายนั้นเถิด มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น มีความสุขความเจริญดีอยู่แล้ว ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงมีความสุขความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยเถิด |
หายใจเข้า... ความสว่างไสวแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป ครอบคลุมไปทั้งประเทศ ทั้งทวีป ทั้งโลก เหมือนตัวเราโตเต็มแผ่นดินแผ่นฟ้า โลกเป็นวัตถุเล็ก ๆ อยู่ใต้ร่างกายของเรา สามารถกำหนดจิตครอบคลุมให้ทั่วถึงได้ง่าย แล้วแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป ยังโลกธาตุหรือดวงดาวอื่น ๆ ที่มีมนุษย์และสัตว์
ให้ตั้งใจว่า..มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น พึงเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่กันและกัน เสียสละให้ปัน ช่วยเหลือเกื้อกูลแก่ผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์ยากยิ่งกว่าตนให้พ้นทุกข์ เพื่อยังโลกทั้งหลายไปสู่สันติสุขอันสมบูรณ์ด้วยเถิด |
หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น
หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น หายใจเข้า... ความสว่างแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป หายใจออก... กลับมาสว่างไสวบนศีรษะของเรา หายใจเข้า... สว่างออกไป กว้างออกไป กว้างออกไป หายใจออก... กลับมาสว่างไสวบนศีรษะของเราตามเดิม พยายามซักซ้อมบ่อย ๆ ซักซ้อมทุกวัน โดยเฉพาะท่านที่ปรารถนาอภิญญาสมาบัติ สิ่งที่บอกกล่าวไปนี้เป็นการรวมกรรมฐาน ๔๐ กองและมหาสติปัฏฐานไว้ด้วยกัน จะกำหนดได้ยากสำหรับผู้ที่มีพื้นฐานการปฏิบัติน้อย แต่ก็ไม่ยากเกินกำลัง สำคัญตรงที่พวกเราต้องขยันทำทุกวัน ซักซ้อมทุกวัน |
กำหนดภาพพระให้สว่างไสวนิ่งบนศีรษะของเรา
หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น ความสว่างให้มาจากข้างใน ถ้ากำหนดแบบนั้น เราจะรู้สึกเหมือนมีเงามืดบังอยู่ เพราะอุปาทานไปยึดว่าพระท่านบังเรา การใช้ใจกำหนด ไม่ใช่สายตาปกติ ไม่มีอะไรขวางกั้นได้ ภาพพระสว่างไสวกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเรา หายใจเข้า... ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก...ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น |
เมื่อความสว่างไสวกลมกลืนชัดเจนแล้ว ก็น้อมจิตน้อมใจกราบลงที่องค์พระ นั่นคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เสด็จมาโปรดเราเป็นการเฉพาะ
ให้ตั้งใจว่า..ถ้าวันนี้เราหมดอายุขัยตายลงไปก็ดี หรือเกิดอุบัติเหตุอันตรายใด ๆ จนถึงแก่ชีวิตก็ตาม เราขออยู่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่นี่ ซึ่งองค์สมเด็จพระชินสีห์ไม่ได้อยู่ที่ใดเลย นอกจากพระนิพพาน เราเห็นพระองค์ท่านคือเราอยู่ใกล้พระองค์ท่าน เราอยู่ใกล้พระองค์ท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน ประคับประคองรักษาภาพพระ และอารมณ์ใจของเราให้ทรงตัวไว้อย่างนี้ ถ้ายังมีลมหายใจ ตามดูลมหายใจไปด้วย ถ้ายังมีคำภาวนา กำหนดคำภาวนาไปด้วย ถ้าลมหายใจเบาลง ให้รู้ว่าลมหายใจเบาลง ถ้าคำภาวนาหายไป ให้รู้ว่าคำภาวนาหายไป เอาใจจดจ่อแน่วแน่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบนพระนิพพานเอาไว้ จนกว่าจะหมดเวลา |
(สัญญาณบอกว่าหมดเวลา)
พุทโธ พุทโธ พุทโธ ได้ยินหนอ ได้ยินหนอ ได้ยินหนอ ค่อย ๆ คลายสมาธิออกมานะจ๊ะ แบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งอยู่ที่ภาพพระและอยู่ที่การภาวนาของเรา ความรู้สึกส่วนอื่นจะได้ควบคุมร่างกายในการทำหน้าที่ประจำวัน อย่าลืมแบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งอยู่ที่ภาพพระหรือคำภาวนา จะขยับ จะลืมตา จะพูด กำหนดใจให้นิ่งอยู่จุดใดจุดหนึ่งก่อน เมื่อถึงเวลาแล้วค่อยขยับ ค่อยกราบพระ ไม่อย่างนั้นแล้ว สมาธิจะหลุดหายไปในเวลาอันรวดเร็ว เดี๋ยวพวกเรากราบพระพร้อมกันจ้ะ พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันอาทิตย์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๓ (ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย) |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 04:31 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.