|
เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันพุธที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันพุธที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ เชิญรับฟังได้ที่ https://youtu.be/oljMxrTCJho ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติไว้ที่ลมหายใจเข้าออก พอรู้สึกว่ามั่นคงทรงตัวแล้ว ก็กำหนดภาพพระไปด้วย หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา หายใจเข้า..ภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ภาพพระไหลตามลมหายใจออกมา |
อย่าเอาความชัดเจน แค่มีภาพพระก็พอแล้ว อย่าใช้สายตาเพ่ง กำหนดนึกถึง ไม่ใช่ตาเห็น
ลมหายใจผ่านจมูก ผ่านอก ไปสุดที่ท้อง ลมหายใจออกจากท้อง ผ่านอก มาสุดที่ปลายจมูก ภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไปในท้อง เลื่อนตามลมหายใจขึ้นมาบนศีรษะ หายใจเข้า..ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ความรู้สึกพร้อมกับภาพพระไหลตามลมหายใจออกมา |
ทุกวินาทีของเราต้องให้ความรู้สึกอยู่ที่ภาพพระ อยู่ที่ลมหายใจ
เผลอไปคิดเรื่องอื่น นึกขึ้นมาได้ ให้รีบกลับมาที่ลมหายใจหรือภาพพระทันที หายใจเข้า..ภาพพระไหลตามลมหายใจไปอยู่ในท้อง หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นไปอยู่บนศีรษะ ความรู้สึกบางคนถ้าชัด ๆ เหมือนกับเราหายใจเข้าผ่านกระหม่อม หายใจออกทางกระหม่อม ไม่ต้องไปสนใจตรงนั้น ให้รู้ว่าเราหายใจพร้อมกับจับภาพพระได้ก็ใช้ได้แล้ว หายใจเข้า..ภาพพระไหลลงไปอยู่ในท้องพร้อมกับคำภาวนา หายใจออก ภาพพระเลื่อนขึ้นไปบนศีรษะพร้อมกับคำภาวนา |
ทันทีที่ตื่นนอนขึ้นมา งานแรกก็คือนึกถึงลมหายใจเข้าออกและภาพพระเอาไว้ จนกระทั่งรู้สึกว่าชัดเจนแจ่มใสแล้ว ค่อยขยับลุกไปทำงานทำการอื่น
หายใจเข้า..ภาพพระเลื่อนลงไปในอก เลื่อนลงไปในท้อง หายใจออก..ภาพพระเลื่อนขึ้นมาในอก เลื่อนขึ้นไปบนศีรษะ เมื่อรู้สึกว่าลมหายใจกับภาพพระมีความมั่นคงแล้ว ก็กำหนดภาพพระให้นิ่งอยู่บนศีรษะของเรา หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ไม่ต้องไหลตามลมหายใจแล้ว ให้นิ่งอยู่บนศีรษะอย่างเดียว |
จำเคล็ดลับให้แม่น ๆ คือ ไม่เอาความชัดเจนของภาพพระ และไม่เอาความสว่างเป็นประมาณ ให้รู้สึกว่ามีภาพพระอยู่กับเรา สว่างขึ้นตามลมหายใจเข้า สว่างขึ้นตามลมหายใจออก จนกระทั่งภาพพระกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวเรา เหมือนกับว่าตัวเราอยู่ในองค์พระ องค์พระก็คือตัวเรา
หายใจเข้า..สว่างไสวออกไปรอบด้าน หายใจออก..สว่างไสวออกไปรอบด้าน กำหนดความรู้สึกให้กระแสความสว่างไสวที่เปรียบเหมือนพระเมตตาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แผ่กว้างออกไป กว้างออกไปรอบด้าน กำหนดความรู้สึกเหมือนกับโยนหินลงในน้ำ แล้วกระแสน้ำกระเพื่อมเป็นวง ๆ กว้างออกไป ๆ หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น |
ภาพพระและตัวเราที่เหมือนกับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แผ่ความสว่างไสวออกไปรอบด้าน สว่างไปทั่วทั้งศาลาแห่งนี้
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น สว่างไปทั่วทั้งศาลา หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น สว่างไปทั้งวัด ความสว่างแผ่กว้างออกไปตามลมหายใจเข้า ความสว่างแผ่กว้างออกไปตามลมหายใจออก กำหนดเอาตามจังหวะการหายใจของเรา อย่าไปกำหนดตามเสียงพูด |
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างไสวออกไปรอบด้าน สว่างไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ทั่วทั้งตำบล ทั่วทั้งอำเภอ ทั่วทั้งจังหวัด
เหมือนตัวเราสูงขึ้น ใหญ่ขึ้น สูงขึ้น ใหญ่ขึ้น จนมองเห็นกว้างไกลออกไป ไกลออกไป หายใจเข้า..รัศมีสว่างไสวขององค์พระแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป กว้างไปทั้งประเทศ กว้างไปทั้งทวีป กว้างไปทั้งโลก เหมือนตัวเราและภาพพระโตเต็มแผ่นดินแผ่นฟ้า ความสว่างไสวสามารถแผ่ครอบคลุมทั่วโลกที่เป็นวัตถุเล็ก ๆ ภายใต้ร่างกายได้อย่างง่ายดาย ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ได้ตกล่วงไปแล้วในวันหนึ่งคืนหนึ่ง ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงไปเสวยสุขในสุคติภพโดยถ้วนหน้ากันเถิด |
หายใจเข้า..ความสว่างไสวขององค์พระแผ่กว้างออกไปโดยไม่มีประมาณ
หายใจออก..ความสว่างไสวขององค์พระแผ่กว้างออกไปโดยไม่มีประมาณ จะกำหนดให้องค์พระสว่างไสวอยู่เหนือศีรษะของเราก็ได้ จะให้สวมลงมาจนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับร่างกายเราก็ได้ ในความรู้สึกคือร่างกายนี้ใหญ่โตเต็มจักรวาล พระเมตตาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแผ่ปกออกไปสู่สรรพสัตว์ ทุกภพ ทุกภูมิ ทุกหมู่ ทุกเหล่า ขอให้เขาทั้งหลายพ้นจากกองทุกข์ ขอให้เขาทั้งหลายอยู่ดีมีสุข มีความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป |
ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น ตกอยู่ในความทุกข์ยากเศร้าหมอง เดือดร้อนลำเค็ญ ทุกข์กายทุกข์ใจ เจ็บไข้ได้ป่วย พิกลพิการใด ๆ ก็ดี ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงล่วงพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายนั้นเถิด
หายใจเข้า..รัศมีสีขาวของพระเมตตาคุณแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป หายใจออก..รัศมีองค์พระแผ่กว้างออกไป กว้างออกไป เบื้องบนจรดพรหมชั้นที่ ๑๖ เบื้องล่างถึงอเวจีมหานรก เบื้องขวางก็คือจักรวาลที่ประกอบไปด้วยโลกธาตุต่าง ๆ ที่มีมนุษย์และสัตว์มากมายจนนับไม่ถ้วน |
ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ผู้ที่ชีวิตของท่านทั้งหลายเหล่านั้น มีความสุขความเจริญดีอยู่แล้ว ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้น จงมีความสุขความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยเถิด
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างไสวโดยไม่มีประมาณ หายใจออก..ภาพพระสว่างไสวโดยไม่มีประมาณ เราแค่อาศัยความหวังดีปราถนาดีของตน เกาะรัศมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ส่งไปถึงสรรพสัตว์ทั้งหลาย ทุกภพ ทุกภูมิ ทุกหมู่ ทุกเหล่า ให้ตั้งใจว่า มนุษย์ทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลาย ผู้เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น พึงเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่กันและกัน เสียสละให้ปัน ช่วยเหลือเกื้อกูลแก่ผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์ยากยิ่งกว่าตนให้พ้นทุกข์ เพื่อยังโลกทั้งหลายไปสู่สันติสุขอันสมบูรณ์ด้วยเถิด |
กำหนดใจอยู่กับภาพพระที่สว่างไสวไม่มีประมาณ เมื่อรู้สึกว่ามั่นคงดีแล้ว ก็กำหนดภาพพระให้แน่วนิ่งอยู่บนศีรษะของเรา
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น อย่าเอาความชัดเจน และอย่าเอาความสว่างเป็นประมาณ โดยปกติแล้วสำหรับพวกเราถ้าระดับความสว่างเหมือนมองในที่มืดก็ถือว่าดีมากแล้ว ความสว่างไสวและความชัดเจนจะมีมากก็ต่อเมื่อสมาธิทรงตัวสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป เอาแค่รู้สึกว่ามีภาพพระใส ๆ สว่างอยู่บนศีรษะของเรา หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น |
ตัวเราตอนนี้เหมือนกับเป็นเปลือกกลวง ๆ โล่ง ๆ ไม่มีอะไร มีแต่องค์พระสว่างไสวอยู่ในห้วงนึก น้อมจิตน้อมใจกราบลงที่องค์พระ นั่นคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เสด็จมาสงเคราะห์พวกเราทั้งหลาย เราเห็นพระองค์ท่านคือเราอยู่ใกล้กับพระองค์ท่าน เราอยู่ใกล้กับพระองค์ท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น |
หลังจากนั้นตั้งใจขออาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กำหนดความรู้สึกย้อนหลังไป..
ตอนที่เราเดินมาที่ศาลาแห่งนี้ ตอนที่เราเข้าห้องน้ำห้องส้วม ตอนที่เรานอนอยู่ ก่อนนอน การทำกิจกรรมก่อนนอน.. ไล่ไปถึงตอนทำวัตรค่ำ ตอนปฏิบัติธรรมช่วงบ่าย ตอนทำบุญช่วงเช้า.. ย้อนไปถึงวันก่อนที่เราปฏิบัติธรรม ย้อนไปถึงตอนที่เราไปเปิดร้านค้าชุมชน.. ย้อนไป ๓ วันที่แล้ว ๔ วันที่แล้ว ๕ วันที่แล้ว ๗ วันที่แล้ว ๑๐ วันที่แล้ว ๑๕ วันที่แล้ว.. เดือนที่แล้ว ๒ เดือนที่แล้ว ๓ เดือนที่แล้ว ๔ เดือนที่แล้ว ๕ เดือนที่แล้ว ๖ เดือนที่แล้ว.. ๑ ปีที่แล้ว ๒ ปี ๓ ปี ๔ ปี ๕ ปี ๖ ปี ไล่ไปเรื่อย.. จนไปถึงวันที่เราเป็นจุดปฏิสนธิ์เล็ก ๆ อยู่ในท้องแม่ โดนไฟธาตุของแม่เคี่ยวเข้า ก็แตกเซลล์ออกมาจาก ๑ เป็น ๒ จาก ๒ เป็น ๔ จาก ๔ เป็น ๘ จาก ๘ เป็น ๑๖ จาก ๑๖ เป็น ๓๒ จาก ๓๒ เป็น ๖๔ จาก ๖๔ เป็น ๑๒๘ จาก ๑๒๘ เป็น ๒๕๖ |
จนกระทั่งปรากฏดวงตา เริ่มมีกะโหลกศีรษะ มีจมูก มีปาก มีหู งอกปัญจสาขา คือ ๒ แขน ๒ ขามาด้วย ค่อย ๆ มีอวัยวะใหญ่น้อยภายในภายนอกสมบูรณ์บริบูรณ์
ครบถ้วน ๑๐ เดือนก็คลอดก็เคลื่อนจากท้องแม่ออกมา เป็นเด็กเล็กนอนหงายตะกายอากาศ พ่อแม่เลี้ยงดูมาด้วยน้ำนม ด้วยก้อนข้าว ค่อย ๆ หัดพลิกคว่ำ หัดตะเกียกตะกาย หัดคลาน หัดยืน หัดเดิน หัดวิ่ง ไม่มีฟันก็มีฟัน โตขึ้นเป็นเด็กเล็ก เป็นเด็กโต เป็นเด็กหนุ่มเด็กสาว เป็นหนุ่มสาวเต็มตัว เป็นวัยกลางคน เป็นคนแก่ เป็นคนตาย เมื่อวานเราดูมาถึงตรงนี้ เห็นชัดเจนว่าร่างกายนี้ของเรามีแต่ความไม่เที่ยงแท้แน่นอนเป็นปกติ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ถูกต้องทุกประการแล้ว เราขอยอมรับในความไม่เที่ยงของร่างกายนี้ |
วันนี้เรามาดู พระองค์ท่านตรัสว่า "สัพเพสังขารา ทุกขา" สังขารนี้ประกอบไปด้วยความทุกข์
ตอนเราเป็นจุดปฏิสนธิ์เล็ก ๆ อยู่ในท้องแม่ โดนไฟธาตุของแม่เคี่ยวเผาลนอยู่ตลอดเวลา เพื่อที่ก่อเกิดกำเนิดร่างกายนี้ขึ้นมา ความร้อนนั้นเหมือนกับอยู่ในหม้อนึ่ง เมื่อค่อย ๆ เติบโตขึ้นมา ที่ทางก็คับแคบลงไปเรื่อย.. เรานั่งอยู่ท่าเดียวไม่กี่นาที ยังปวด ยังเมื่อย นั่นต้องขดอยู่ในท้องแม่ ๙ เดือน ๑๐ เดือน.. ทั้งร้อน ทั้งอึดอัด ทั้งคับแคบ ทั้งปวดเมื่อย ถึงเวลาก็ดิ้นรนถีบซ้ายเตะขวาเพื่อให้พ้นจากอาการทุกข์ยากลำบากเหล่านั้น |
ต้องทนทุกข์ทรมานอึดอัด ปวดเมื่อยอยู่ ๑๐ เดือนเป็นอย่างน้อย..
แล้วค่อยคลอด ค่อยเคลื่อนออกมาสู่ภายนอก กระทบความหนักของอากาศ แสบร้อนไปทั้งกาย ร้องไห้จ้า.. ร่างกายสกปรกต้องชำระล้าง หิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม.. ปวดอุจจาระ ปวดปัสสาวะ ต้องอึ ต้องฉี่.. เจ็บไข้ได้ป่วย ต้องรักษาพยาบาล.. มีแต่ความทุกข์อยู่ตลอดเวลา |
ของใครมาถึงตรงนี้ รู้สึก(ภาพพระ)เลือนลางไม่ชัดเจน ก็กลับไปหาภาพพระใหม่
หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจเข้า..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น หายใจออก..ภาพพระสว่างขึ้น ตัวเราสว่างขึ้น |
เมื่อรู้สึกหนักแน่นมั่นคงชัดเจนแล้ว ก็กำหนดใจดูต่อว่า..
เจ้าเด็กตัวเล็กนั้น นอนหงายไปนาน ๆ ก็ปวดก็เมื่อยก็ทุกข์.. พยายามพลิกคว่ำ กว่าจะหัดคว่ำลงได้ ทุ่มเทแรงกายแรงใจ เหนื่อยแทบขาดใจ.. หัดคืบไปข้างหน้า หัดคลาน หัดยืน ตั้งไข่ หกล้มหกลุก กว่าจะยืนได้มั่นคง.. กว่าจะหัดเดินก้าวแรก กว่าจะมั่นคงจนสามารถเดินได้เร็วขึ้น จนกระทั่งวิ่งได้.. แต่ละขั้นตอนล้วนแล้วแต่เหนื่อยยากลำบากทั้งสิ้น ระหว่างนั้นก็ยังหิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระต้องอึ ปวดปัสสาวะต้องฉี่ สกปรกโสโครกต้องอาบน้ำชำระร่างกาย เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล เป็นอันว่า..รอดจากความทุกข์ทั้งหลายโดยไม่ตาย |
เติบโตขึ้นมาเป็นเด็กเล็ก พ่อแม่เป็นห่วง กลัวจะทำมาหากินไม่เป็น..
ส่งลูกเข้าเรียนตั้งแต่เด็กเล็ก ตั้งแต่อนุบาล.. คราวนี้ก็ลำบากเดินทางไปโรงเรียนก็เหนื่อยยาก โดนเพื่อนแกล้ง โดนครูตี.. ต้องกอบโกยเอาความรู้ใส่หัวตัวเอง ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด ค่อย ๆ ผ่านแต่ละวิชาแต่ละปี จากอนุบาล ๑ อนุบาล ๒ อนุบาล ๓ เป็น ป.๑ ป.๒ ป.๓ ป.๔ ป.๕ ป.๖ วิชาการต่าง ๆ มากขึ้น..มากขึ้น กว่าจะจบการเรียนรู้แต่ละวัน ก็หัวร้อนมึนไปหมด.. แล้วก็ยังหิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระต้องอึ ปวดปัสสาวะต้องฉี่.. สกปรกโสโครกต้องอาบน้ำอาบท่า.. เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล |
ตีเสียว่าเราเป็นสุดยอดมนุษย์ เรียนไม่เคยตกเลย..
จบชั้นประถมก็เข้าเรียนมัธยม จบชั้นมัธยม ยังอุตส่าห์โชคดีเอ็นทร้านซ์ติด.. เข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ละครั้ง แต่ละตอนล้วนแล้วแต่ยากลำบาก.. ถือว่าเราโชคดีสุด ๆ เรียนจบมาได้ด้วยความเหนื่อยยาก ก็ต้องตะเกียกตะกายหางานทำเพื่อที่จะเลี้ยงตัวเอง ในระหว่างที่เรียนอยู่ หรือระหว่างทำงาน ก็มีคนมาชอบ หรือว่าเราชอบเขา.. ทันทีที่รักกันชอบกันก็ทุกข์แล้ว กลัวเขาจะไม่รักเรา กลัวเขาจะไม่ชอบเรา.. กลัวเขาจะไม่ยินดีแต่งงานกับเรา กลัวคนจะมาแย่งเขาไป.. มีแต่ความทุกข์อยู่ตลอดเวลา |
ก็อย่างที่บอกไว้เราเป็นคนโชคดี เรียนจบมาคะแนนดีมาก การงานก็ดี แถมยังแต่งงานกับคนที่รักได้อย่างใจนึกอีก แต่คราวนี้ความทุกข์สาหัสก็เพิ่มมากขึ้น จากที่หิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระต้องอึ ปวดปัสสาวะต้องฉี่ เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล สกปรกโสโครกต้องชำระร่างกาย
คนเดียวก็ลำบากจะแย่ โผล่มาอีกคนหนึ่ง.. คราวนี้เราหิวจะไม่กิน เดี๋ยวค่อยกิน แต่ตอนนี้มีเขาอยู่ด้วย ถึงเวลาก็เป็นห่วง เขาจะหิวหรือเปล่า เราเจ็บไข้ได้ป่วย อดเอาทนเอา พอเขาเจ็บไข้ได้ป่วย ต้องรีบดูแลเป็นอย่างดี แล้วใครที่เหนื่อย ใครที่เครียด ใครที่เป็นห่วงเป็นใยจนหน้าเหี่ยวผมหงอก ความทุกข์ทั้งหลายเหล่านี้ทับถมเราอยู่ตลอดเวลา |
แล้วโดยสัญชาตญาณของมนุษย์และสัตว์ก็ต้องสืบพืชสืบพันธุ์ต่อไป ก็มีเจ้าเทวดาจ้อยนางฟ้าจิ๋วเกิดขึ้นมา ตอนมาก็หวังว่าจะเป็นเทวดานางฟ้าตัวน้อย ๆ พอเลี้ยงเข้าไป กลายเป็นเด็กนรก สร้างแต่ความทุกข์ยากลำบากให้กับพ่อแม่ตลอดเวลา ไม่เคยได้นอนเต็มตาสักคืน
เดี๋ยวอึ เดี๋ยวฉี่ เดี๋ยวร้อง เดี๋ยวเจ็บไข้ได้ป่วย พ่อแม่ต้องอดตาหลับ ขับตานอน ดูแลอยู่ตลอดเวลา ด้วยความรักความห่วงใยในตัวลูก แล้วเป็นอย่างไร ก็เหนื่อย ก็ง่วง เครียด ลูกป่วยก็เหมือนกับตัวเองป่วยไปด้วย ความทุกข์ทับถมมากขึ้น..มากขึ้น แถมยังร่างกายเสื่อมโทรมลงไปอีก จากหนุ่มสาวแข็งแรงก็เป็นวัยกลางคน เป็นคนแก่ ความทุกข์เท่าเดิม ก็คือ หิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระต้องอึ ปวดปัสสาวะต้องฉี่ สกปรกโสโครกต้องคอยขัดสีดูแล เจ็บไข้ได้ป่วยต้องรักษาพยาบาล จนมันแก่ขึ้น ทำอะไรยากขึ้น ความทุกข์เท่าเดิมก็เหมือนกับทุกข์มากขึ้น แล้วยังต้องทุกข์เพราะลูก ทุกข์เพราะหลาน หวังจะให้ประสบความสำเร็จก็ไม่เอาอ่าว ไปติดยาเสพติดบ้าง ท้องก่อนแต่งบ้าง ความทุกข์ก็ทับถมลงมา เครียด หัวหงอก หน้าเหี่ยว |
จนกระทั่งพออายุมากขึ้น ความเจ็บไข้ได้ป่วยที่เคยพอทนได้ก็ดูเหมือนหนักขึ้น ๆ อาการเวทนาบีบคั้นมาก ๆ ร่างกายที่แก่ชราทนไม่ไหว ตาย
มีความทุกข์ตั้งแต่เกิดยันตาย มีความทุกข์ตั้งแต่ลืมตาตื่นจนหลับตาลงไป แม้แต่นอนอยู่เฉย ๆ ก็ทุกข์ มันปวด มันเมื่อย ต้องพลิกซ้ายพลิกขวาโดยไม่รู้ตัว บางคนก็ดิ้นมันทั่วห้องเลย ความทุกข์ทั้งหลายเหล่านี้อยู่คู่ตัวเรา อยู่คู่กับโลก เรามองเห็นอย่างชัดเจนแล้ว ขอยอมรับนับถือในความจริงที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสเอาไว้ ขึ้นชื่อว่าร่างกายที่หาความเที่ยงแท้แน่นอนไม่ได้ ขึ้นชื่อว่าร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาในโลกที่หาความเที่ยงไม่ได้ และเต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ จะไม่มีสำหรับเราอีกแล้ว ตายลงไปเมื่อไร เราขอไปพระนิพพานที่เดียว |
กำหนดภาพพระให้สว่างไสว ชัดเจนแจ่มใส ถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ กำหนดคำภาวนาไปด้วย ถ้ามีลมหายใจอยู่ ตามดูลมหายใจไปด้วย ถ้าหากว่าลมหายใจเบาลง กำหนดรู้ว่าลมหายใจเบาไป ถ้าคำภาวนาหายไป กำหนดรู้ว่าคำภาวนาหายไป ถ้าลมหายใจหายไป กำหนดรู้ว่าลมหายใจหายไป
ให้ตั้งใจว่า วันนี้ถ้าเกิดอุบัติเหตุอันตรายใด ๆ ก็ดี หรือหมดอายุขัยตายลงไปก็ตาม เราขอมาอยู่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่พระนิพพานนี้ที่เดียวเท่านั้น แล้วประคับประคองรักษาอารมณ์นี้ไว้ จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา |
(สัญญาณบอกว่าหมดเวลา)
พุทโธ พุทโธ พุทโธ ได้ยินหนอ ได้ยินหนอ ได้ยินหนอ ค่อย ๆ คลายความรู้สึกออกมาช้า ๆ แบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งอยู่ที่ภาพพระ หรืออยู่ที่พระนิพพาน ความรู้สึกส่วนใหญ่จะได้ใช้ในการควบคุมร่างกายประกอบกิจกรรมของเรา ทุกครั้งที่ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว กำหนดใจให้แน่วนิ่งอยู่กับจุดใดจุดหนึ่งของร่างกายก่อน จนกระทั่งมั่นใจว่ามั่นคง ขยับแล้วสมาธิไม่เคลื่อนแล้วค่อยขยับ เวลาสวดมนต์ไหว้พระ แบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งจับภาพพระไว้ ความรู้สึกอีกส่วนหนึ่งก็ใช้ในการสวดมนต์ไหว้พระกันต่อไป หัดประคับประคองเอาไว้อย่างนี้ เราจะได้สามารถทรงฌานใช้งานได้เร็วขึ้น พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. เทศน์ช่วงทำกรรมฐานเช้า วันพุธที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ (ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย) |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 22:28 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.