กระดานสนทนาวัดท่าขนุน - เก็บตกบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกรกฎาคม ๒๕๖๓

พระอาจารย์กล่าวว่า “เรื่องของการวัดกำลังใจที่อาตมากล่าวมาตลอดสองวัน เห็นได้อย่างชัดเจนว่า ญาติโยมบางคณะก็ยังอยู่ในระดับกำลังใจที่ค่อนข้างต่ำ ไม่ได้ทำอะไรครบถ้วนเต็มพิธี จะรู้สึกเหมือนกับไม่ได้ทำ

ส่วนบางท่านก็กำลังใจสูงเสียจนคนอื่นมองหน้าแบบแปลก ๆ..! เพราะว่าท่านทำด้วยอุเบกขา เดินเข้ามาใส่ปัจจัยลงขัน แล้วถอยออกไปกราบด้านนอกโน่น ก็เลยกลายเป็นความสุดโต่ง ก็คือระหว่างต่ำกับสูง ทำให้ช่องว่างตรงกลางห่างกันมาก น่าจะได้เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ นี่แหละ มาช่วยลดช่องว่างตรงนี้

เพราะว่าทุกคนมีเวลาจำกัด ก็ต้องเร่งรัดกำลังใจตนเอง ถึงรับไม่ได้ก็ต้องพยายามรับ เมื่อพยายามหลาย ๆ ครั้งเข้าก็กลายเป็นความเคยชิน เท่ากับยกระดับกำลังใจตนได้ ส่วนอีกหลายคนก็อาจจะหลุดวงโคจรไปเลย เพราะว่ารู้สึกไม่ชอบใจ เนื่องจากว่าไม่มีเวลามาอธิษฐานนาน ๆ ...(หัวเราะ)...

เมื่อเช้าน้องเปิ้ล ไอ้ตัวเล็กที่มาหาอาตมาตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่ ตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ปีสอง ไม่ได้เจอหน้าหลวงตาหลายเดือน นั่งอธิษฐานเสียนานเลยต้องดุหน่อย อธิษฐานนานเกินไม่ดี เอาสั้น ๆ หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกว่า “ถ้าตั้งใจเอาพระนิพพานอย่างเดียว อย่างอื่นก็ได้ด้วยทั้งหมด” ถามว่าทำไมเป็นอย่างนั้นครับ ? ท่านบอกว่า “พระนิพพานเป็นยอดเขาสูงสุด ก่อนที่จะถึงยอด ตลอดเส้นทางมีอะไรเราก็ต้องได้หมดอยู่แล้ว”

แต่คราวนี้บางท่านก็เผื่อไปยันชาติต่อไปอีกหลายชาติ หากข้าพเจ้ายังไม่ถึงซึ่งพระนิพพานเพียงใด ขอความ อย่าได้ อย่ามี อย่าเจ็บ อย่าจน โอ๊ย..สารพัด..! อาตมาได้ยินเองแล้วก็ขำ แต่คนอื่นเขาไม่ได้ยิน ...(หัวเราะ)... ถ้าอธิษฐานลักษณะนั้นแปลว่าตั้งใจจะเกิดใหม่อีก เผื่อไว้เยอะเหลือเกิน”