หลายท่านคงเคยได้ยินหลวงพ่อพูดประโยคหนึ่งอยู่บ่อย ๆ นั่นก็คือ "จงวางตัวให้เป็นผู้ใหม่อยู่เสมอ"

"จงวางตัวให้เป็นผู้ใหม่อยู่เสมอ ...ให้มีความเกรงใจเหมือนรู้จักกันใหม่ ๆ ..พวกที่ถือว่าเป็นญาติเป็นคนสนิทแล้วทำอะไรไม่เกรงใจ....ระวังจะโดนเข้าสักวัน

การจะขออนุญาตก็ต้องขอก่อนทำ..ไอ้ที่ทำแล้วมาขอ....นั่นมันไม่มีมารยาท ทำแล้วค่อยมาบอก....มันคือผู้ใหญ่มาบอกกล่าวเด็กให้รู้ แก่แล้วก็ให้มันรู้จักคิดกันบ้าง....ไม่ใช่แก่แล้วแก่เลย ไม่มีอะไรพัฒนาขึ้นเลยสักอย่าง

พวกเรานี่พอไม่โดนด่าแล้วมันไม่รู้จักคิด ไม่รู้จักมีมารยาทกันเลย อย่างพวกเอาซองที่อื่นมาเรี่ยไรนี่ก็เหมือนกัน มันไม่เคยรู้ตัวเลยว่าทำอย่างนี้มันไม่มีมารยาท มันเห็นเราไม่ว่าอะไรก็ยิ่งเอาใหญ่ จำเอาไว้เลยนะว่างานของที่หนึ่งอย่าเอามาปะปนกับงานอีกที่หนึ่ง ถ้าไปทำอย่างนี้ที่อื่นเขาจะเคืองเอาว่าทำให้เขาเสียรายได้.....ถึงพระจะไม่เคืองแต่ลูกศิษย์ลูกหาเขามีเขาจะเคือง..บาดหมางใจกันเปล่า ๆ

จริง ๆ แล้วหลวงพ่อ(ฤๅษี)ท่านอายุขัยยังอีกตั้งนาน แต่ก็เพราะไอ้ลูกศิษย์ที่ไม่รู้จักคิดไม่รู้จักพัฒนา ตัวเองนี่แหละ ท่านเลยไม่รู้จะแบกสังขารแบกโรคไปทำไม..อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์..ไปดีกว่า"

บางรายตั้งใจสร้างวัตถุมงคลมาถวายพระอาจารย์ แต่ไม่ได้บอกกล่าวท่านก่อน มาบอกเอาตอนเสร็จแล้ว ท่านก็พูดว่า "ส่วนใหญ่เป็นเหมือนกันหมด สร้างเสร็จแล้วค่อยมาบอก จะด่าแม่มัน แม่ของมันก็ยังไม่รู้เรื่องเลย..! "

ดังนั้น ก็คือ จะทำอะไรควรพินิจพิจารณาให้รอบคอบและกราบเรียนขออนุญาตจากท่านก่อนจะดีกว่าค่ะ

ตอนเรียนที่เชียงใหม่ เถรีได้มีโอกาสไปกราบหลวงพ่อบุญรัตน์ที่วัดโขงขาว ท่านได้กล่าวว่า "อย่ามองว่าสิ่งที่อยู่บนโลกนี้เป็นของแปลก ให้มองว่าธรรมดา จริงอยู่สิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสสอนเป็นสิ่งประเสริฐ ล้ำค่า แต่ท่านได้นำสิ่งธรรมดามาสอนเรา สิ่งธรรมดาที่เป็นความจริง มีอยู่ตามธรรมชาติ"

ท่านยังกล่าวต่ออีกว่า " ฟันในปากเดี๋ยวมันก็หัก สายตาเดี๋ยวมันก็มัว มันเป็นอนิจจัง
ร่างกายที่เรามองเห็นอยู่ ถ้าเราลองมองข้างในดู จะรู้ว่ามีแต่ตับไตไส้พุง แต่ถูกเนื้อหนังอันหนาปกปิดไว้ ลองเอาพลาสติกใสมาหุ้มไว้สิ เอาพลาสติกใสหุ้มแทนเนื้อ ถ้าเห็นแบบนั้น แล้วยังจะรู้สึกชอบกันอีกไหม"

มีคนเคยสงสัยว่าหลวงพ่อเล็กท่านเป็นพระอรหันต์หรือเปล่า ท่านก็บอกไปว่า "ตาดีก็ดูเอาเอง" :154218d4:

ผมไม่สงสัยครับ :cebollita_onion-17:

หลวงพ่อเคยเปรยให้เถรีฟังว่า บางคนพูดคุยถึงเรื่องการปฏิบัติ ตัวเองยังไม่ทันจะทำเลย มาชวนคนอื่นเขาคุยแลกเปลี่ยนการปฏิบัติเสียแล้ว

ท่านก็เปรียบว่า "เหมือนคนที่จะกินข้าว ยังไม่ทันได้กินเลยก็กลัวว่าตนเองจะอิ่ม ให้มันกินเสียก่อนเถอะ"

"ไม่ทันจะกินแล้วไปห่วงว่าอิ่มหรือเปล่านี่ เลิกไปเลย"

หลวงพ่อได้เมตตาเล่าในเรื่องของศีลข้อกาเมว่า "ในเรื่องศีลข้อที่สาม บางทีเราคิดว่าเด็ก ๆ ไม่ผิดศีลข้อกาเม แต่บางทีเด็ก ๆ ผิดศีลข้อกาเมได้เยอะมาก ๆ เพราะคำว่า กามะ แปลว่า ความใคร่ แปลว่า ของอันเป็นที่รักก็ได้ เพราะฉะนั้นเด็กไปแย่งของเล่นที่เขารักเขาหวงมันผิดศีลข้อที่สามเลย "

มีคนถามหลวงพ่อเล็กว่า "แล้วอย่างนี้ถ้าพ่อแม่ทิ้งลูก ไม่รักลูก เราไปยุ่งกับลูกเขา ก็ถือว่าไม่ผิดศีลข้อที่สามอย่างนั้นสิครับ เพราะพ่อแม่ไม่ได้รักไม่ได้หวงลูกแล้ว"

หลวงพ่อเล็กท่านก็ตอบว่า "อย่าลืมว่ามีพ่อปกครอง มีแม่ปกครอง มีพี่ปกครอง มีน้องปกครอง มีพระราชาปกครอง มีผู้จองไว้แล้ว และท้ายที่สุดกระทั่งมีธรรมปกครอง คุณจะลอดไปรูไหน....ถามหน่อย? พระราชาปกครองในปัจจุบันนี้ก็คือกฎหมายคุ้มครอง ต่อให้เจ้าตัวเต็มใจคุณก็โดนข้อหาพรากผู้เยาว์อยู่ดี"

เมื่อคราวงานเป่ายันต์ปี ๒๕๕๑ หลวงพ่อท่านกล่าวว่า

" การที่เราจะทำความดีอะไร ที่จะให้ในหลวงทรงมีกำลังใจที่จะอยู่นาน ๆ ก็คือ การที่เราสร้างความดีใน ศีล สมาธิ ปัญญา ที่ในหลวงทรงโปรดที่สุด เพราะพระองค์ท่านทรงปฎิบัติมาทั้งชีวิต"

เมื่อต้นเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว วันนั้นเป็นวันหวยออกพอดี หลวงพ่อเล็กถามว่า "งวดนี้หวยออกอะไร บังเอิญอาตมารู้ หลวงปู่สรวงมาบอก"

แล้วท่านก็เริ่มบรรเลงเล่าเรื่องราวของหลวงปู่สรวงให้ฟัง ว่าปกติคนที่มาหาหลวงปู่สรวงมักมาหาท่านอยู่ ๒ เรื่อง คือ เรื่องขอหวยกับเรื่องรักษาโรค

สำหรับในเรื่องหวยนี่ คนขอหวยถูกเป็นสิบล้านไปแล้วก็มี ส่วนเรื่องรักษาโรคคนเป็นเอดส์มาหาแล้วหายดีก็มี เพียงแต่ว่าวิธีการรักษาของท่านจะแปลก ๆ

เช่น มีผู้ชายคนหนึ่งพาเมียที่เป็นเอดส์มาให้หลวงปู่สรวงรักษา จู่ ๆ หลวงปู่หยิบขันน้ำขึ้นมา ผู้ชายก็คิดว่าหลวงปู่จะทำน้ำมนต์ให้ แต่ที่ไหนได้ หลวงปู่กลับเอาไปล้างเท้า ผู้ชายเลยรีบพาเมียของตนที่เป็นเอดส์ไปตรงใต้ถุน รองรับน้ำล้างเท้านั้น ทีนี้คนเป็นเอดส์มันจะพรุนตามร่างกาย พอโดนน้ำเข้าก็ปวดแสบปวดร้อน ร้องทรมาน เขาก็คิดว่าอาการคงจะหนักกว่าเดิม ปรากฏว่ากลับดีวันดีคืน จนกระทั่งเอดส์หายไปเลย.....

บางคนมาขอเรียนวิชากับท่านก็มี ท่านก็พาเข้าป่าหายไปเป็นปี ๆ คนที่ตามหลวงปู่ไปเล่าว่า บางทีตนเกิดอาการหิวขึ้นมา ในป่ามันจะมีอะไรให้กิน หลวงปู่สรวงหยิบใบไม้ยื่นมาให้กิน คนนั้นบอกว่ากินใบไม้ที่หลวงปู่ให้มาไม่กี่ใบเท่านั้น แต่ดันอิ่ม !!!

อีกอย่างก็คือ เป็นที่รู้ ๆ กันว่าในย่ามของหลวงปู่ไม่มีอะไร ทีนี้มีคนดันเกิดอาการหิวขึ้นมาอีก หลวงปู่สรวงก็บอกให้ยื่นมือเข้าไปในย่าม คนนั้นก็ล้วงไปไม่เจออะไร แต่พอชักมือออกมาจากย่ามเท่านั้น อิ่มเลย !!!

อีกอย่างหนึ่งของหลวงปู่สรวงก็คือ ชอบเอาเงินมาแจกลูกศิษย์ แจกชนิดที่ว่าโปรยให้เลย

เถรีเคยได้ยินมาว่า หลวงปู่สรวงท่านอายุยืนมาก บางคนบอกว่า ๕๐๐ ปีก็มี แต่ที่แน่ ๆ หลวงพ่อเล็กท่านบอกว่า หลวงปู่สรวงท่านเป็นพระโพธิสัตว์ค่ะ ที่หลวงพ่อเล็กท่านกล้าเล่าเรื่องของหลวงปู่สรวง ก็เพราะว่าหลวงปู่ท่านมรณภาพไปแล้ว

หลวงพ่อเคยสอนว่า "จำไว้นะ การที่เราบอกว่าเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อฤๅษีก็ดี ลูกศิษย์อาจารย์เล็กก็ดี มันต้องพิสูจน์ได้ คือใครท้าอะไรมาต้องทำได้ ให้รู้ว่าเราเป็นศิษย์ยังได้ขนาดนี้ แสดงว่าอาจารย์เราย่อมเก่งจริง
ไม่ใช่อะไรก็ทำไม่ได้ คนอื่นเขาจะด่าครูบาอาจารย์เราได้"

หลวงพ่อเล็กท่านสอนว่า "จำไว้ว่าอย่ากลัวผิด โบราณเขาว่าไว้ผิดเป็นครู เพราะถ้าผิดท่านจะบอกว่าเราผิดตรงไหน แล้วเราจะได้แก้ไขให้มันถูก

เคยอ่านประวัติของโทมัส แอลวา เอดิสัน คนคิดหลอดไฟ เขาทดลองแล้วทดลองอีก ทดลองผ่านไปเป็นเดือนเป็นปี ลูกศิษย์เขาก็บอกว่า อาจารย์ล้มเหลวมาสองร้อยกว่าครั้งแล้ว เอดิสันพูดว่า อะไรล้มเหลว นี่ผมประสบความสำเร็จมาสองร้อยกว่าครั้งแล้ว รู้ว่าอันนี้ฉันใช้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ไอ้สองร้อยกว่าอย่าง เราไม่ต้องไปยุ่งกับมัน หาใหม่อย่างเดียว "

หลวงพ่อเล็กท่านบอกว่า "จริง ๆ แล้วกรรมฐานทั้ง ๔๐ กอง สามารถประยุกต์เข้าหาได้กันหมด เพียงแต่ว่าพวกเราจะมีความคล่องตัวเท่าไหน หลวงพ่อเองท่านก็อยากจะสอนหมด
เพียงแต่ท่านเห็นว่าการแยกสอนทีละกองมันจะง่ายกว่า แล้วอีกอย่างหนึ่งจะดูว่าลูกศิษย์มีปัญญาแค่ไหน "

หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านให้โอวาทว่า
"การบวชน้อย....ถ้าตั้งใจทำดี ก็เปรียบเหมือนเพชร ถึงเม็ดเล็กแต่มีค่ามาก
การบวชมาก...ถ้าทำแต่ความเลว ก็เปรียบเหมือนกับขี้ ยิ่งกองใหญ่เท่าไรก็เหม็นมากเท่านั้น"

หลวงพ่อกล่าวว่า "ถ้าผู้ใดสามารถทรงฌานสมาบัติได้ตั้งแต่ปฐมฌานขึ้นไป แล้วรักษาอารมณ์นั้นเอาไว้ได้ จะสามารถทรงตัวเนกขัมมะบารมีนั้นได้ง่าย เนื่องจากว่ากำลังของฌานสมาบัติสามารถกดกามราคะให้ดับลงได้ชั่วคราว ดังนั้นผู้ที่จะทรงเนกขัมมะบารมีอย่างต่ำสุดต้องได้ปฐมฌานขึ้นไป ถ้าจะเอาให้ปลอดภัยทีเดียวต้องทรงฌานสี่ให้คล่องตัว ชนิดที่นึกเมื่อไหร่ก็ทรงฌานได้เมื่อนั้น ไม่อย่างนั้นแล้วไม่สามารถจะต่อสู้กับมันได้"

หลวงพี่เอกบอกว่า "เจริญในธรรม ก็วัดความก้าวหน้ากันตรงละกิเลสได้นี่แหละ"

หลวงพ่อบอกว่า "ความจริงจังมันวัดได้ว่าบารมีของเรามันพร้อมหรือเปล่า มาถึงระดับนี้รักที่จะไปนิพพาน บารมีมันต้องพร้อม เพียงแต่เพิ่มความขยันเข้าไปหน่อยเท่านั้นเอง"

หลวงพ่อบอกว่า "ความศรัทธาที่มั่นคงเชื่อมั่นจริง ๆ ถ้าเป็นแบบนั้น วัตถุมงคลก็จะมีอานุภาพมาก"

ในเรื่องการปฏิบัติหลวงพ่อสอนว่า "ถ้าจิตยอมรับจริง ๆ มันจะไม่ดิ้นรน มันจะเห็นสภาพธรรมดา มันจะไม่เบื่อ ไม่หน่าย ไม่ได้อยากตาย แต่มันอยู่ในสภาพที่พร้อมที่จะตาย"

ท่านเคยบอกว่า พวกที่บ่นว่าอยากตายนั่น แสดงว่ายังใช้ไม่ได้ ถ้าสังเกตให้ดีจะรู้ว่านั่นเป็นอารมณ์โทสะ เพราะเกิดอารมณ์ไม่พอใจนั่นเอง

หลวงพ่อเล็กท่านบอกว่า "จริง ๆ แล้วกรรมฐานทั้ง ๔๐ กอง สามารถประยุกต์เข้าหาได้กันหมด เพียงแต่ว่าพวกเราจะมีความคล่องตัวเท่าไหน หลวงพ่อเองท่านก็อยากจะสอนหมด เพียงแต่ท่านเห็นว่าการแยกสอนทีละกองมันจะง่ายกว่า แล้วอีกอย่างหนึ่งจะดูว่าลูกศิษย์มีปัญญาแค่ไหน"

หลวงพ่อสอนว่า "ไปตายข้างหน้าอย่างคนกล้า ดีกว่าถอยมาตายอย่างคนขลาด"

หลวงพ่อเคยสอนว่า " ไม่หิวแล้วยังจะกิน ไม่ง่วงแล้วยังจะนอน ทำแบบนี้เมื่อไหร่จะได้(มรรคผล)ล่ะ "