พระอาจารย์กล่าวว่า "ป้าจี๋จองควายธนูไป ได้ลองหาข้อมูลบ้างไหม ? ถ้าควายธนูต้องหลวงปู่จันทร์ วัดทุ่งเฟื้อ ถ้าวัวธนูดังที่สุดต้องหลวงพ่อน้อย วัดศีรษะทอง แล้วก็หลวงปู่คำแสน วัดสวนดอก ส่วนใหญ่แล้วต้องใช้วัตถุอาถรรพ์ พวกที่ปั้นขึ้นมาจากดิน ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นดิน ๗ ป่าช้า แต่ถ้าสานขึ้นมา ถ้าใช้ไม้ไผ่ต้องเป็นไม้ไผ่ที่ล้มขวางทางเดิน แล้วถ้ายิ่งเป็นทางช้างเดินยิ่งดี ไม้ไผ่ล้มขวางทาง ตัดมาสานหยาบ ๆ ก็พอ ตอนปลุกขึ้นมาก็กลายเป็นวัวเป็นควายทั้งตัว หรือไม่ก็บางคนใช้สายสิญจน์จูงผี หรือสีผึ้งปิดหน้าผี แต่ต้องตายวันเสาร์ เผาวันอังคารเท่านั้น

มีของหลวงพ่อน้อย วัดศีรษะทอง ที่มีวัวธนูแกะจากเขากระทิงด้วย เพราะวัวธนูที่ใช้ครั่งพุทรานั้นหายาก ก็ต้องเอาครั่งจากกิ่งพุทราที่ยื่นไปทางทิศตะวันออกเท่านั้น แกะด้วยเขากระทิงยังหาง่ายกว่า ส่วนควายธนูของหลวงปู่จันทร์ส่วนใหญ่เป็นดินอาถรรพ์

ครูบาอาจารย์เก่ง ๆ มีเยอะ แล้วที่อัศจรรย์ก็คือฆราวาสเก่ง ๆ ก็มีเยอะมาก แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วก็ถ่ายทอดกันในตระกูล ถ้าคนไหนรู้ไปก็อ้อนวอนกันแล้วอ้อนวอนกันอีก ต้องให้ดูพฤติกรรมกันเป็นปี ๆ พอเห็นว่าไม่เอาวิชาไปใช้ในทางที่ผิด มั่นใจแล้วท่านถึงจะยอมถ่ายทอดให้"

ถาม : คนที่รู้จักกัน บ้านเขาก็มีวิชารักษาโรค แล้วก็ถ่ายทอดกันเฉพาะลูกหลาน เหมือนคนในบ้านจะมีความเชื่อว่า ถ้าไม่ใช่ลูกหลานแล้วจะสอนไม่ได้ ไม่เชื่อฟังกัน หรือฟังกันไม่เข้าใจ ?
ตอบ : ตรงนั้นก็เป็นส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งก็คือความหวงวิชา อยากให้เก็บไว้ในตระกูลตัวเอง หลายรายก็ปิดบังวิชาทีเด็ดเอาไว้ กลัวว่าจะไปเจอลูกศิษย์คิดล้างครูเข้า คราวนี้ปิดไปปิดมาก็ตายไปกับตัว

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีผู้ส่งจดหมายน้อยมาถามว่า ผมเป็นลูกศิษย์พระศรีวิสุทธิโมลี (ชุบ มหาวีโร) ท่านป่วยด้วยโรคมะเร็งปอด มรณภาพเมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม วันนี้จะมีงานพระราชทานเพลิงศพที่วัดสระเกศ ผมติดตามกระทู้เก็บตกที่บ้านวิริยบารมี ท่านเคยพูดถึงสมเด็จพระมหาธีราจารย์ วัดชนะสงคราม มรณภาพแล้วไปได้สวย สมกับเป็นศิษย์หลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติ ผมอยากเรียนถามว่าท่านเจ้าคุณชุบคติไปได้สวยเหมือนสมเด็จฯ วัดชนะสงครามหรือไม่ครับ ?

คำถามนี้ต้องแบ่งเป็นหลายประเด็นด้วยกัน ประการที่หนึ่ง...หลวงพ่อวัดท่าซุงสั่งห้ามอาตมาว่า ใครถามว่าคนตายไปไหนห้ามบอก ประการที่สอง...อาตมาไม่ได้ไปงานศพของหลวงพ่อเจ้าคุณชุบ ก็เลยไม่สามารถที่จะสัมผัสได้ว่าท่านตายแล้วไปไหน สวยหรือไม่สวย จาก ๒ ประการที่ว่ามา เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้..!

หลวงพ่อเจ้าคุณชุบ อาตมาเรียกท่านว่าหลวงพี่ชุบมาตั้งแต่ต้น เรียกจนเปลี่ยนไม่ได้ สมัยโน้นหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านมีมือวิ่งทำงานในกรุงเทพฯ ให้ท่านอยู่ ๓ ท่านด้วยกัน คือพระมหาชุบ วัดเลียบ พระมหาวิจิตร วัดภาวนา กับพระมหาดำ วัดขี้เหล็ก ประมาณปี ๒๕๒๖ หลวงพี่ชุบของอาตมาได้รับพระราชทานตั้งเป็นพระราชาชั้นสามัญที่พระศรีวิสุทธิโมลี อาตมาก็ไปแหย่ท่านเล่นกันว่า

“หลวงพี่ครับ ทำไมติดนายพลก่อนรุ่น ?” คือในรุ่นท่านยังไม่มีใครขึ้นเลยสักคน หลวงพี่ชุบของอาตมาท่านก็ตอบเสียงดังฟังชัดตามสไตล์ลูกศิษย์หลวงพ่อวัดท่าซุงว่า “กูก็ไม่ได้อยากเป็นหรอก แต่มันเสือกวิ่งเต้นกันกู กูเลยทำให้มันรู้ว่า คนอย่างกูถ้าจะเอาแล้วต้องได้..!” จบ...เพราะฉะนั้นอย่าวิ่งเต้นกันอาตมานะ เดี๋ยวจะของขึ้นเหมือนหลวงพี่ชุบ..!"

"ตอนหลังหลวงพี่ชุบควรจะได้เป็นเจ้าอาวาสวัดเลียบ แต่ปรากฏว่าไม่ได้เป็น ก็เลยไปอยู่ป่าดีกว่า แม้ตอนหลังหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดชนะสงคราม จะขอให้ท่านมาเป็นเจ้าอาวาสวัดราชคฤห์วรวิหาร ท่านบอกว่าคนอย่างท่านคิดทีเดียว ทำทีเดียว เรื่องอะไรที่หันหลังแล้วไม่ย้อนคืนมาอีก ท่านก็เลยไปอยู่คลองสะท้อนที่นครราชสีมา อยู่น่าจะถึง ๓๐ ปี พวกอาตมาก็แวะไปเยี่ยมไปยามท่านบ้างเหมือนกัน

แต่อาจจะเป็นเพราะว่าท่านอยู่ป่าจนเบื่อความวุ่นวายทางในเมืองแล้ว เมื่อพวกเรานิมนต์มางาน ท่านก็มักจะไม่ได้มา เมื่อไม่นานนี้ท่านก็เข้าโรงพยาบาล พวกอาตมาเห็นแล้วใจคอไม่ดี เพราะว่าท่านผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก ท้ายสุดก็เป็นเหมือนกับผู้เป็นมะเร็งทั่วไป ก็คือ หมดสภาพแล้วก็มรณภาพไป

บุคคลที่ไปเยี่ยมมากที่สุดก็คือหลวงพ่อพระเทพมหาเจติยาจารย์ หรือหลวงพ่อเจ้าคุณชัยวัฒน์ เจ้าคณะจังหวัดนครปฐม หลวงพ่อเจ้าคุณชัยวัฒน์ติดอยู่ที่ตำแหน่งพระศรีรัตนมุนี ๒๓ ปี หลวงพ่อเจ้าคุณท่านก็ไม่ดิ้นไม่รน ไม่ขอ ให้ก็รับ ไม่ให้ก็ไม่เอา จนกระทั่งเพื่อนร่วมรุ่นอีกท่านหนึ่งก็คือ สมเด็จพระวันรัต เจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศน์วิหารปัจจุบันนี้ ขึ้นเป็นพระพรหมมุนีแล้ว ก็นึกถึงเพื่อนว่าติดอยู่นานเหลือเกิน จึงช่วยขอเลื่อนเป็นพระราชรัตนมุนี ปัจจุบันท่านเป็นพระเทพมหาเจติยาจารย์

เราจะได้เห็นว่าจริง ๆ แล้วพระที่มาทางสายปฏิบัติ เรื่องของยศของตำแหน่งจะอยู่ในลักษณะที่ว่า "ให้ก็รับไว้ ไม่ให้ก็ไม่ไขว่คว้า" บรรดาท่านประเภทนี้ก็มักจะไม่ได้รับความนิยมจากผู้บังคับบัญชาเท่าไร เพราะว่าประจบใครไม่เป็น อย่าลืมว่าหลวงพ่อสมเด็จพระวันรัตท่านเป็นสมเด็จพระราชคณะแล้ว หลวงพี่ชุบของอาตมาที่เป็นเพื่อนร่วมรุ่น ยังเป็นเจ้าคุณชั้นสามัญอยู่ตามปกติของท่านนั่นแหละ เพราะว่าท่านไม่เอายศเอาตำแหน่งอะไร"

"ญาติโยมบางคนที่สงสัยว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงสั่งอาตมาห้ามบอกญาติโยมที่ถามว่าคนตายแล้วไปไหน เพราะท่านบอกว่าบอกไปแล้วมีแต่เสมอตัวกับขาดทุน ไม่มีกำไร เนื่องจากว่าสมัยก่อนอาตมามักจะบอกเขาบ่อย อาตมากราบเรียนถามเหตุผลหลวงพ่อวัดท่าซุงแล้ว ท่านบอกว่า

“ถ้าคนทำดีมาทั้งชีวิต แต่ถึงเวลาก่อนตายใจเศร้าหมองแล้วลงนรก แกคิดว่าลูกหลานเขาจะมีอารมณ์ทำความดีไหม ? แล้วถ้าคนทำชั่วมาทั้งชีวิต ก่อนตายคิดถึงความดีได้ไปสวรรค์ คนก็ทำชั่วกันบรรลัยหมด..!”

ในเมื่อเป็นคำสั่งของหลวงพ่อวัดท่าซุง อาตมาก็ไม่เคยละเมิดคำสั่งนั้น แล้วท่านอาจจะสงสัยต่อไปว่าแล้วทำไมเรื่องของหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดชนะสงคราม อาตมาถึงบอก ที่บอกเพราะโยมไม่ได้ถาม..! ก็ท่านสั่งว่าใครถามห้ามบอก อาตมาก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกกล่าวอะไรหรอก แค่เจออะไรก็เอามาเล่าให้ฟัง...! คราวนี้โยมถามมาเลยบอกไม่ได้ ถ้าไม่ถามอาจจะบอกไปแล้ว

เรื่องของครูบาอาจารย์ท่านสั่งอย่างไรต้องทำอย่างนั้น ฉะนั้น... ๒ เรื่องที่ท่านสั่งไว้เพราะอาตมาเฮี้ยนไปหน่อย ก็คือ ห้ามให้หวย กับห้ามบอกว่าคนตายแล้วไปไหน จึงต้องทำตามที่ท่านสั่ง ทำให้หนทางทำกินหายไปเยอะเลย ไม่อย่างนั้นให้หวยสัก ๒-๓ งวดก็ไม่ต้องเสียเวลามานั่งรับสังฆทานหรอก จะเอาสตางค์สร้างวัดเท่าไรก็ได้"

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีท่านใดจะส่งเสริมงานของสมาพันธ์ปกป้องคุ้มครองพุทธศาสนา ก็ซื้อหนังสือที่ตั้งไว้ข้าง ๆ อาตมานี่ อาตมาเป็นที่ปรึกษาสมาพันธ์เขาอยู่ หาทุนให้เขา เดี๋ยวนี้จะรอให้พระคุ้มครองอย่างเดียวไม่ได้แล้ว เราต้องคุ้มครองพระบ้าง

ลองอ่านดูจะได้รู้ว่าสถานการณ์พุทธศาสนาเราในปัจจุบันย่ำแย่ขนาดไหน ศาสนาอื่นส่วนใหญ่แล้วเขาชิงออกเป็นกฎหมายแล้วได้รับการสนับสนุน ของเราจะออกกฎหมายทีไรโดนเตะสกัดสุดชีวิต ก็เลยไม่สามารถที่จะแก้ไขอะไร

ตอนนี้สิ่งที่พวกเรารออยู่ก็คือคนที่สนับสนุน ถ้ามีโอกาสเลือกตั้งก็ได้แต่หวังว่าเขาจะได้รับเลือกเข้าไปทำหน้าที่ให้ แต่ส่วนใหญ่แล้วก็ต้องบอกว่า คนทำงานด้านพุทธศาสนาชื่อเสียงไม่เพียงพอ เพราะมักจะเป็นคนดีเกินไป ในเมื่อเป็นคนดีเกินไป ไม่ซื้อเสียง ไม่โจมตีคนอื่น ก็กลายเป็นว่าชาวบ้านส่วนใหญ่เขาก็ไม่เลือก"

พระอาจารย์กล่าวว่า “เดี๋ยวออกพรรษาแล้วอาตมาจะทำงานใหญ่ งานใหญ่นี่ไม่ใช่งานอะไรหรอก งานเอาวัตถุมงคลของครูบาอาจารย์มาหลอม ก็ตั้งใจว่าจะทำ "ไม้ถือ" กับ "บาตรน้ำมนต์"

คราวนี้มีวัตถุมงคลของครูบาอาจารย์ที่สามารถหลอมได้ ก็คือ พวกมีดหมอ มีดตั้งแต่สมัยหลวงปู่รุ่ง หลวงพ่อเดิมลงมา หลวงพ่อกวย หลวงพ่อแจ่ม หลวงพ่อบุญมี และอีกมากมายเยอะแยะ หรือไม่ก็ยุคเก่ากว่านั้นก็ หลวงปู่บุญ หลวงปู่ยิ้ม หลวงปู่ทองเฒ่า วัดเขาอ้อ ต้องบอกว่าสำนักไหนมีชื่อเสียงก็ใส่ไป อย่างน้อยก็ชิ้นหนึ่ง ถ้าสำนักไหนมีมาก ๆ อย่างหลวงพ่อกวยก็อาจจะลงไปถึง ๘ เล่ม ๑๐ เล่ม

แต่ก่อนที่จะทำอย่างนั้นก็ต้องทำพิธีขอขมาก่อน จึงกลายเป็นงานใหญ่ ไปนึกถึงว่าวัตถุมงคลแต่ละชิ้นราคาสูงมาก ถึงเวลาทำออกมาเสร็จเรียบร้อย ญาติโยมจะมีปัญญาบูชากันไหม ?”

พระอาจารย์กล่าวว่า “วันก่อนมีญาติโยมท่านหนึ่งบอกว่า มีอาการเหมือนกับถูกของมานานแล้ว ช่วยแก้ไขให้หน่อย อาตมาก็บอกว่าให้ไปหาหมอ บอกหมอว่าแก่แล้วฮอร์โมนพร่อง ช่วยจัดยาให้หน่อย เขาไม่รู้ตัวว่าเป็นวัยทอง อยู่ในวัยร่ำวัยรวยแท้ ๆ

บางคนอาการวัยทองจะมีอาการแปลก ๆ ก็เลยคิดว่าไปโดนไสยศาสตร์มา อาตมาเป็นตอนอายุ ๕๕ ปี นอน ๆ อยู่เหงื่อแตกท่วมตัวเลย ไปหาหมอ เขาบอกว่าไม่มีอะไรครับ เป็นวัยทอง เลยสงสัยว่าผู้ชายเป็นวัยทองด้วยหรือ ? เขาบอกว่าเป็นครับ พอหลัง ๓๕ ก็เริ่มเป็น เพียงแต่ว่าของพระอาจารย์ทำไมมาช้านัก มาตอนอายุ ๕๕ ปี แสดงว่าอาตมาทำบุญไว้น้อยเลยรวยช้า คนอื่นเขาวัยทองกัน ๓๕-๔๐ ปี อาตมาเป็นตอน ๕๕ ปี

ช่วงวัยทองนับเป็นวัยวิกฤตชีวิต ถ้ามีลูกมีหลานก็กำลังวัยรุ่นเลย กำลังฮอร์โมนเกิน ส่วนคนพ่อแม่หรือพี่ป้าน้าอาก็กำลังฮอร์โมนพร่อง ทะเลาะกันบ้านแตกทุกรายแหละ คนหนึ่งเกินคนหนึ่งขาด ไม่มีพอดีสักราย ฉะนั้น...ต้องปฏิบัติธรรมเพื่อให้มีสติ จะได้รู้ยับยั้งชั่งใจตนเอง ไม่อย่างนั้นอยู่ ๆ ได้ทะเลาะกันบ้านแตกสาแหรกขาดไม่รู้ตัว"

ถาม : การที่ผมยกชุดสังฆทานมาถวายหลาย ๆ ชุดโดยให้คนนั้นคนนี้ทีละชุด กับถวายทีเดียว มีผลต่างกันหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ต่างกันที่ง่ายกว่าหรือยากกว่าเท่านั้นเอง เมื่อเราทำบุญ บุญนั้นเป็นของเรา จะให้ใครก็อยู่ที่เราตั้งใจอุทิศให้ บุญไม่ได้มีการแยกเป็นส่วน ๆ ว่า ทำแล้วส่วนนี้ให้คนนี้แล้ว จะให้คนอื่นไม่ได้

ถาม : ถ้าต้องการจะให้แบบเจาะจง ?
ตอบ : ถ้าจะเจาะจงเมื่อทำเสร็จแล้วอุทิศส่วนกุศล ก็ออกชื่อออกนามสกุลไปทีละคน หลังจากนั้นแล้วจะให้ทั่วไปก็ได้ ต่อให้เราไม่ได้ทำใหม่ บุญเก่าที่เราทำก็มีอยู่ สามารถอุทิศให้ได้ทุกเวลา

ถาม : เราจะทราบได้อย่างไรว่าแนวทางที่ครูบาอาจารย์สอน เราจะทำได้ไหม ?
ตอบ : ทำไม่ได้ก็ต้องทำ ไม่ใช่มาพิจารณาว่าทำได้ไหม

ถาม : ทำไว้ก่อน จะทำได้หรือไม่ได้เป็นอีกเรื่องหนึ่งใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ใช่...มัวแต่มาพิจารณาก่อนว่าทำได้ไหมก็เสียเวลาเปล่า ๆ ไม่ทำก็ไม่ทำ ทำก็ทำสิวะ..!

ถาม : ถ้าทำไปแล้ว ไม่ได้ตามผลก็ไม่เสียเปล่าใช่ไหมครับ ?
ตอบ : อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าแบบนี้เราทำไม่ได้

ถาม : ในแต่ละวันผมเห็นอะไรก็มาพิจารณาถึงความทุกข์อะไรไปเรื่อย ๆ ถูกต้องไหมครับ ?
ตอบ : ต้องทำอย่างนั้นให้เป็นปกติ

ถาม : เคยนั่งรถแล้วพิจารณาไปเรื่อย ๆ แล้วมีเสียงก้องเข้ามาในหัวว่า “ไอ้เหี้...ดัดจริต..!” ?
ตอบ : ตอบไปว่า “ดัดจริตก็เรื่องของกู ไม่ใช่เรื่องของมึง” การปฏิบัติธรรมต้องประกอบไปด้วยศรัทธา และต้องเป็นอจลศรัทธา คือมั่นคงไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใด ๆ ต่อให้ครูบาอาจารย์สั่งให้เราไปตายเราก็ต้องไป คนอื่นเขาจะคัดค้านอย่างไรเราก็ไม่ใส่ใจ เพราะว่าศรัทธามั่นคงเสียแล้ว ถ้าหากว่ายังหวั่นไหวอยู่ ประเภทยังเป๋ตามเขาอยู่ ก็แปลว่าศรัทธาเรายังน้อยเกินไป

ถาม : ภาวนามยปัญญา เราต้องใช้สมาธิระดับใดถึงจะภาวนาแล้วเกิดปัญญาได้ครับ ?
ตอบ : ปฐมฌานขึ้นไป

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของการปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องของการสั่งสมบารมี เพราะเราไม่ใช่บุคคลประเภทอุคฆฏิตัญญู ฟังธรรมแล้วบรรลุเลย ก็ต้องค่อย ๆ สร้าง ค่อย ๆ สมไปทีละเล็กละน้อย

ถ้าไปดูในอรรถกถามหาสติปัฏฐานสูตร หลวงพ่อรูปหนึ่งท่านบวชตั้งอายุ ๒๐ ปี ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติในอานาปานสติ ก็คือ พิจารณากายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม โดยไม่ว่างเว้น แม้กระทั่งถ้ำที่ตัวเองอยู่มีรูปเขียนสีสวยงามอย่างไรก็ไม่เคยเห็น เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาเดินจงกรมพิจารณาอยู่ จน ๖๐ ปีให้หลัง คือท่านอายุได้ ๘๐ ปี สิ่งที่ท่านปฏิบัติมาไม่ว่าจะเป็นสมถะและวิปัสสนาก็รวมตัวกันเพียงพอ จึงได้บรรลุมรรคผลตอนนั้น

ฉะนั้น...ที่บอกว่าทำแล้วทำไม่ได้ นั่นทำมาครบ ๖๐ ปีแล้วหรือยัง ? พวกเราสมัยนี้ส่วนใหญ่ใจร้อนเกินไป พอใจร้อนเกินไปถึงเวลาทำได้ ๓ วัน ๕ วันไม่เห็นผลก็เบื่อ อยากจะเลิกแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็อีกหลายชาติกว่าจะได้อะไรกับเขาบ้าง"

ถาม : โยมภาวนาคาถาเงินล้านวันละ ๑๐๘ จบ ปรากฏว่าขายที่ได้ ๒ แปลง เป็นเรื่องเหลือเชื่อมากเลยค่ะ ?
ตอบ : ไม่ต้องเหลือเชื่อหรอก อาตมาสร้างวัดมา ๙ วัด ๑๐ วัดก็ด้วยพระคาถาบทเดียวนี่แหละ เพราะว่าพระปัจเจกพุทธเจ้าท่านมาบอกว่า ถ้าสามารถภาวนาได้วันละ ๑ ชั่วโมงจะสร้างโบสถ์กี่หลังก็ได้ ก็เลยอยากจะทดสอบดูว่าจริงไหม ปรากฏว่าได้จริง ๆ จะทำอะไรก็ได้ ขนาดสร้างศาลาหลวงปู่สายเขาประเมินราคาไว้ ๔๐ ล้านบาท ทำไปจริง ๘๐ กว่าล้าน ให้ไปทำต่อ...จะได้ขายได้อีก

ถาม : เมื่ออาทิตย์ที่แล้วป่วยเป็นไข้หวัด ไซนัส ปวดหัวมาก เลยจับลมหายใจ แล้วตื่นมาก็เหมือนฝัน หรือเป็นจิตหลุดไป คำถามคือกลับมานี่จิตหลุดไปหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ถ้าหลุดก็คือไปสถานที่อื่น ถ้าอยู่กับที่ก็คือทรงสมาธิอยู่ตรงนั้น เพราะฉะนั้น...เราต้องรู้เองว่าเราไปที่อื่นหรือเปล่า ถ้าไปที่อื่นก็แปลว่าออกไปแล้ว ถ้าไม่ได้ไปก็แปลว่าจิตเข้าสมาธิลึกกว่าเดิมเท่านั้นเอง

ถาม : ผมพกวัตถุมงคลติดตัว ผมอยากจะให้อานุภาพวัตถุมงคลทุกชิ้นส่งผลเวลาภาวนา ?
ตอบ : ควรจะเป็นเช่นนั้น

ถาม : ก็คือพกชิ้นใดชิ้นหนึ่งแล้วภาวนา ดีกว่าใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ดี...เพราะกำลังใจคุณห่วยแตก ต้องหลาย ๆ ชิ้นถึงจะดี

ถาม : มรณานุสติจะทำให้เป็นฌาน เราต้องพิจารณาอย่างไรครับ ?
ตอบ : พิจารณาจนถึงที่สุดแล้วภาวนาต่อ

ถาม : คำภาวนาที่เราใช้คือ ?
ตอบ : ก็แค่ต่อยอดการพิจารณาด้วยอานาปานสติแค่นั้นเอง จะใช้ "มรณัง...มรณัง" ก็ได้

ถาม : ฝึกภาวนาแล้วหลุดออกไป ผมไปที่ไหนครับ ?
ตอบ : แล้วตูจะรู้ไหม ? ตั้งใจไปไหนก็ที่นั่นแหละ ดันมาถามคนอื่น

ถาม : ถ้าเรายกจิตขึ้นพระนิพพาน แต่ผมไม่รู้ว่าได้ไปถึงพระนิพพานจริงหรือเปล่า ?
ตอบ : ไม่ต้องไปใส่ใจ อันดับแรกให้นึกได้ก่อน ถ้าเรานึกถึงอยู่ตลอดเวลาก็เป็นอนุสติ ต่อไปถ้ากำลังของ ศีล สมาธิ ปัญญา ดีขึ้นก็จะไปได้เอง

ถาม : ถ้ายกจิตขึ้นไปได้จริง เห็นได้จริง เราจะได้ประโยชน์อะไรบ้างครับ ?
ตอบ : อันดับแรกระหว่างที่เห็น รัก โลภ โกรธ หลง ไม่มี ประโยชน์มหาศาลเพียงพอหรือยัง ? อันดับที่ ๒ ถ้าหากว่าสงสัยก็หาท่านใดที่เจอแถวนั้น ถามอะไรที่พิสูจน์ได้ในระยะสั้น ๆ แล้วกลับมาพิสูจน์ว่าจริงไหม

การปฏิบัติธรรมที่สำคัญที่สุดคือให้ รัก โลภ โกรธ หลง หมดไปจากใจของเรา การที่เราได้ไปเห็นอะไรแสดงว่าสมาธิต้องทรงตัว รัก โลภ โกรธ หลง ไม่มี ถึงจะมองเห็น แล้วกำลังใจขนาดนั้นจะไม่มีประโยชน์หรืออย่างไร ?

ถาม : ถ้าตัวเรา รัก โลภ โกรธ หลง น้อย พฤติกรรมเราเปลี่ยน ถือว่าเป็นส่วนที่เห็นได้ชัดเจนหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ขนาดนั้นถ้าคิดว่ายังไม่ชัดเจน ก็จงโง่ต่อไป..!

ถาม : เวลาที่ภาวนา ลมหายใจเบาก็รู้ ลมหายใจหนักก็รู้ แล้วถ้าลมหายใจหายไป เราต้องดึงกลับมาที่ลมหายใจ หรือ..?
ตอบ : ก็ให้กำหนดรู้ว่าลมหายใจไม่มี เหมือนกับเราขึ้นบันไดไป ๗-๘ ขั้น จะถึงขั้นท้าย ๆ แล้วเรากลับมาหาลมหายใจก็เท่ากับมาเริ่มต้นขึ้นขั้นหนึ่งใหม่ แต่ส่วนใหญ่ก็กลับมาเริ่มที่ขั้นหนึ่งใหม่ทุกทีเพราะกลัว อยู่ ๆ ไม่หายใจเลยตะเกียกตะกายไปหายใจกันใหม่ ก็ไม่ต้องไปไหนกันสักที

แสดงว่าลืมไม้ตายที่ครูให้ไว้ ครูทุกท่านจะให้ไม้ตายไว้ว่า "ถึงตายลงไปเราก็ยอม" แม้กระทั่งตอนสมาทานพระกรรมฐาน ก็บอกว่า "ขอมอบกายถวายชีวิต" แต่พอรู้สึกว่าจะตายทีไร ก็เลิกมอบกายถวายชีวิตทุกที สรุปแล้วปฏิบัติไปก็เสียเวลาเปล่า

ถาม : เราแผ่เมตตากับอุทิศส่วนกุศล ต่างกันอย่างไรครับ ?
ตอบ : เมตตาเหมือนกับเรายื่นร่มให้ในเวลาที่เขาร้อน อุทิศส่วนกุศลเหมือนเรายื่นอาหารให้ในเวลาที่เขาหิว ต่างกันไหมเล่า ?

ถาม : อย่างนี้เวลาเราภาวนาเสร็จ แล้วเราอุทิศส่วนกุศลให้กับครูบาอาจารย์ ท่านจะได้ใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ตั้งใจระลึกถึงท่านแล้วอุทิศไปเถอะ ท่านจะรับหรือไม่รับ ใช้ได้หรือใช้ไม่ได้ก็ขอให้เราได้ทำ

ถาม : แต่ผมคิดว่าเป็นการแผ่เมตตา ?
ตอบ : ถ้าเราตั้งใจนึกถึงขอให้ท่านโมทนาบุญก็เป็นการอุทิศส่วนกุศล ถ้าตั้งใจนึกถึงท่านด้วยความหวังดีปรารถนาดีก็เป็นการแผ่เมตตา

ถาม : อากาสานัญจายตนะ อารมณ์ที่ว่าพอเปลี่ยนเป็นอรูปฌาน ระหว่างเกิดเป็นจักรวาลกับเห็นเป็นอากาศขาว ๆ อย่างไหนเรียกว่าอากาสานัญจายตนะ ?
ตอบ : ความว่าง ไม่มีอะไรเลย

ถาม : มืดอย่างเดียว ?
ตอบ : ไม่จำเป็นต้องมืด ถ้าสมาธิคุณดีจะสว่างกว่าที่คิด

ถาม : แต่ไม่มีสี ?
ตอบ : จะมีหรือไม่มีขึ้นอยู่กับสมาธิของเรา

ถาม : แล้ววิญญาณนัญจายตนะ ?
ตอบ : เอาอย่างแรกให้ได้ก่อน ถ้าอย่างแรกไม่ผ่านอันที่สองก็ทำไม่ได้

ถาม : อย่างแรกจะรู้ได้อย่างไรว่าผ่านครับ ?
ตอบ : สามารถทรงฌาน ๔ เต็มกำลังขณะที่กำหนดความว่าง

ถาม : เคยได้ยินคำว่า ฌานใช้งาน คืออะไรครับ ?
ตอบ : ฌานใช้งานคือสามารถทรงฌานได้ทุกที่ทุกเวลา จะทำอะไรอยู่ก็สามารถทรงฌานได้

ถาม : เป้าหมายของผมทางโลกคือจะสร้างธุรกิจ ระหว่างเวลาที่ผมภาวนาตอนกลางคืนระหว่างอาบน้ำ ไม่ได้นั่งเป็นชั่วโมง กับเวลาที่ผมนั่งภาวนาพระคาถาเงินล้าน ผมควรจะฝึกภาวนาคาถาเงินล้าน หรือคาถาอภิญญา ?
ตอบ : ตัดสินใจเอาเอง

ถาม : ถ้าผมจะฝึกภาวนาคาถาอภิญญา จำเป็นต้องฝึกภาวนาในห้องเงียบ ๆ หนึ่งชั่วโมง หรือฝึกในระหว่างวันได้ ?
ตอบ : ถ้าหากคุณอยากทำให้เกิดผลก็ต้องให้เวลา อยากจะสะสมเงินซื้อรถเบนซ์ แล้วให้เวลาแค่ช่วงอาบน้ำก็คงจะพออยู่หรอก..!

ถาม : ถ้าผมจะเปลี่ยนจากคาถาเงินล้านเป็นคาถาโสตัตตะภิญญา ?
ตอบ : อยากทำก็ทำ อาตมาไม่ได้เดือดร้อนอะไรด้วย

ถาม : เวลาที่กระดูกเป็นพระธาตุ อะไรเป็นเหตุครับ ?
ตอบ : อำนาจจิตของเรา

ถาม : มีคนสันนิษฐานว่า ท่านทรงสมาบัติอยู่ตลอดจนกิเลสไม่มี ทำให้ฟอกกระดูกจนเป็นพระธาตุ ?
ตอบ : สภาพจิตของท่านที่สะอาดบริสุทธิ์ เมื่อกำลังแผ่ออกไปทำให้ส่วนอื่นก็พลอยบริสุทธิ์ไปด้วย ถ้าอยากรู้ชัด ๆ ก็ทำเองให้ได้

ถาม : ความแตกต่างระหว่างอิทธิฤทธิ์ บุญฤทธิ์ พุทธานุภาพ และกฎแห่งกรรม ?
ตอบ : อิทธิฤทธิ์เกิดจากการสร้างสมมาในเรื่องของฌานสมาบัติ ด้วยอำนาจของกสิณ บุญฤทธิ์เกิดจากการสั่งสมความดีใน ศีล สมาธิ ปัญญา เอาไว้ ต่อให้ไม่ได้ฌานได้สมาบัติก็เกิดบุญฤทธิ์ได้ พุทธานุภาพเป็นทั้งอิทธิฤทธิ์และบุญฤทธิ์รวมกัน

ถาม : อะไรแรงที่สุดครับ ?
ตอบ : กรรมวิบากแรงที่สุด

ถาม : ... (ไม่ชัด) ...
ตอบ : ขึ้นอยู่กับความสามารถของเรา ถ้าหากว่าสามารถทำได้อย่างท่านจูฬปันถก ก็สามารถแยกกายมาทำหลายอย่างพร้อม ๆ กันได้ ก็แปลว่า ถ้าทำความสะอาดวัดก็เสร็จเร็ว มีคนช่วยกันทำเป็นพัน ส่วนของเราก็แค่คิดหลาย ๆ เรื่องพร้อมกันได้ แล้วอาจจะชวนให้ฟุ้งซ่านทีหลังด้วย พอถึงเวลาก็ภาวนาอาจจะเผลอแยกจิตไปคิดเรื่องอื่น เลยกลายเป็นไม่สงบอย่างแท้จริง

ถาม : ผมลดความอ้วนอยู่ได้ระดับหนึ่งแล้ว แต่อยากจะไปต่อ อยากจะขอกุศโลบายครับ ?
ตอบ : ไปภาวนาแต่ใช้วิธีวิ่งภาวนา เอาให้ได้อย่างน้อยวันละ ๓ กิโลเมตร จะใช้เวลาประมาณ ๔๕ นาทีเท่านั้น ประมาณ ๕ นาทีแรกจะเหนื่อยหน่อย แต่หลังจากนั้นจะอยู่ตัว ซึ่งจะเป็นช่วงการสลายไขมัน ไม่ต้องถึงขนาดวันละ ๑๒ กิโลเมตรเหมือนกับทหารเขาหรอก เอาวันละ ๓ กิโลเมตรก็พอแล้ว

การลดความอ้วนที่ยั่งยืนที่สุดคือการออกกำลังผลาญไขมัน ยกเว้นการว่ายน้ำเท่านั้น การว่ายน้ำนอกจากจะไม่ช่วยลดความอ้วนแล้ว ยังทำให้อ้วนหนักขึ้น การว่ายน้ำได้แค่ทำให้มวลกล้ามเนื้อกระชับตัวขึ้น แต่การที่ตัวเองแช่อยู่ในความเย็นอยู่ตลอด เลยสร้างชั้นไขมันพิเศษขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง คุณจะสังเกตได้ว่าพวกนักว่ายน้ำแต่ละคนหุ่นหนาเป็นควายทั้งนั้น พอถึงเวลาออกกำลังร่างกายจะเผาผลาญให้สลายไขมัน แล้วถ้ามีน้ำหล่อเย็นอยู่ จะไปผลาญอะไรได้ ?

ถาม : การที่เราบูชาพระด้วยเสียง จะมีอานิสงส์อะไรครับ ?
ตอบ : เชื่อกันว่าการบูชาด้วยเสียง เกิดไปกี่ชาติก็จะโด่งดัง ถ้าไม่อยากดังก็อย่าไปบูชา..!

ถาม : เราอยากได้วัตถุมงคลเกี่ยวกับด้านการงาน ?
ตอบ : หาวัตถุมงคลที่เป็นประเภทลิงหรือหนุมาน หนุมานเขารับใช้เจ้านายทุกงานสำเร็จไม่มีพลาด

ถาม : แบบนี้ก็เหนื่อยฉิบหา..เลยครับ
ตอบ : ก็ให้คนอื่นเขา เขาจะได้ทำให้เรา..!

ถาม : บทสวดขันธปริตร เกี่ยวกับอะไรครับ ?
ตอบ : สวดแสดงความเป็นมิตรต่อบรรดาสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย โดยเฉพาะพญานาคทั้ง ๔ ตระกูล

ถาม : สัตว์เลื้อยคลานประเภทไหนครับ ?
ตอบ : ทุกประเภท จะมีพิษหรือไม่มีพิษใช้ได้ทั้งหมด

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงพ่อกวย ถ้าใครเห็นท่านลบผงแล้วจะหนาว ลบผงทะลุกระดานเลย นั่นแหละ...วิชานะปัดตลอด"

ถาม : หลวงพ่อวัดท่าซุงได้เรียนวิชานี้ไหมครับ ?
ตอบ : ท่านจะไปขอเรียน แต่ปรากฏว่าครูที่สอนคือลิเกหอมหวล พอนอกพรรษาหลวงพ่อว่าง แกก็ไปตะลอน ๆ เล่นลิเก พอถึงเวลาหลวงพ่อไม่ว่างในพรรษา แกก็หยุดพัก เลยไม่ต้องเจอกันทั้งชาติ

ถาม : ท่านลบผงได้อย่างไร ?
ตอบ : พลังจิตล้วน ๆ

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตกลงว่าวัดเราจะมีพระพุทธรูปสามกษัตริย์ ทองคำ นาก เงิน หล่อปีละองค์ เริ่มจากปีหน้า ๒๕๖๐ หล่อนาก ๒๕๖๑ หล่อเงิน ๒๕๖๒ หล่อทองคำ ไหน ๆ ก็จะทำแล้ว ทุนก็มีเยอะแล้ว ทำให้สะใจไปเลย"

พระอาจารย์กล่าวว่า "ศาสนาอื่นเขาตั้งพรรคการเมือง มีนักการเมือง มีนักกฎหมาย มีนักการปกครอง ศาสนาพุทธของเราไม่มี เราควรหาวิธีเลียนแบบเขาบ้าง"

พระอาจารย์กล่าวกับโยมว่า "ถวายสังฆทานอย่าลืมพระพุทธรูป ถ้าลืมพระ...เดี๋ยวพระลืมเราแล้วจะยุ่ง..!"

ถาม : เบี้ยแก้ใช้ในด้านไหนครับ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่เป็นเรื่องการแก้คุณไสย กลับร้ายกลายเป็นดี ดูภายนอกอย่างนี้ไม่ได้หรอก เพราะเขาเลี่ยมปิดทึบจากร้านเดียวกัน แล้วเอาไปให้หลวงพ่อท่านจารอักขระ ต้องเขย่า...ถ้าหากว่าเขย่าแล้วดังขลุก ๆ ๆ ก็เป็นของหลวงพ่อนุ่ม วัดนางใน ถ้าเสียงดังแซ่ก ๆ ก็ของหลวงพ่อคำ วัดโพธิ์ปล้ำ

อาตมาพกเบี้ยแก้ของหลวงพ่อคำและหลวงพ่อนุ่มอย่างละตัว ดันไปวางแปะติดกับแหวนจักรพรรดิ ปรอทเลยกินแหวนเสียกระดำกระด่างกลายเป็นแหวนยาจกไปเลย เหลือแต่หัวแหวนใสแจ๋ว ปรอทนี่ใกล้ทองไม่ได้จริง ๆ นะ

ถาม : ไม่ได้เลี่ยมหรือครับ ?
ตอบ : อันนี้ก็เลี่ยม แต่ก็โดนกิน

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมัยอาตมายังเด็ก รอบบ้านมีแต่พระเกจิอาจารย์ที่มีความสามารถอย่างแท้จริง หลวงปู่แตง วัดดอนยอ อยู่เขตบางเลน หลวงพ่อเต๋ วัดสามง่าม อยู่เขตดอนตูม หลวงพ่ออินทร์ วัดสระสี่มุม อยู่เขตกำแพงแสน ตอนพุทธาภิเษก พอท่านนั่งลงขันน้ำมนต์ก็ดิ้นเลย ผู้ใหญ่ก็ผลักอาตมามุดเข้าไปดูใต้อาสนะ ว่ามีใครผูกเชือกดึงหรือเปล่า ? อาตมามุดเข้าไปข้างใต้ก็ไม่เห็นจะมีเชือกอะไร"

ถาม : ท่านไม่ได้แตะขันน้ำมนต์ ?
ตอบ : ไม่ได้แตะเลย นั่งหลับตาเฉย ๆ ขันน้ำมนต์ก็ดิ้นตึง ๆ หกไปตั้งครึ่งตั้งค่อน อาตมามุดเข้าไปข้างใต้จึงเอาหัวไปรับเลย บางทีเป็นเด็กก็ได้เปรียบ ทำอะไรผู้ใหญ่ก็ไม่ว่า

ถาม : ใช้สมาธิอย่างเดียวหรือครับ ?
ตอบ : สมาธิอย่างเดียว เขาเรียกว่าฌานฤทธิ์ ฤทธิ์ที่เกิดจากฌานสมาบัติ

ถาม : นครปฐม พระเกจิฯ เยอะ ?
ตอบ : เยอะมาก ช่วงนั้นที่อาวุโสสูงสุดคือ หลวงปู่เพิ่ม วัดกลางบางแก้ว, หลวงปู่เงิน วัดดอนยายหอม, หลวงพ่อน้อย วัดธรรมศาลา, หลวงพ่อเต๋ วัดสามง่าม, หลวงปู่แตง วัดดอนยอ, หลวงพ่ออินทร์ วัดสระสี่มุม บ้านใกล้เรือนเคียง ก็มีหลวงพ่อแดง วัดทุ่งคอก, หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว

พระอาจารย์กล่าวกับผู้มารับวัตถุมงคลว่า "มีดหมอของหลวงปู่ทองเฒ่า วัดเขาอ้อ รายการนี้ของหนักเลย พวกไม่รู้คุณค่าก็ช่างเขา เราดูรัก ดูความเก่าก็พอ ไม่ต้องดูอย่างอื่นหรอก สมัยก่อนท่านทำไม่เน้นความสวยงามเหมือนสมัยนี้ เน้นความขลังมากกว่า"

ถาม : ชอบมีคำพูดเข้ามาในหู แต่ไม่มีความหมายค่ะ ?
ตอบ : ให้สังเกตว่าตอนนั้นเรากำลังเพลิน ๆ หรือว่าสติเริ่มจะตั้งตัว พวกนี้ก็จะแทรกเข้ามา เขาเรียกว่าอาการของความเป็นทิพย์ขั้นต้น สมาธิเริ่มเข้าที่ก็จะรับพวกนี้ได้ ถ้าเลยจุดนี้ไปก็รับไม่ได้ ต้องไปให้ถึงที่สุดถึงจะรับได้อีก ฉะนั้น...เราทำสมาธิให้สูงกว่านี้นิดเดียวก็ไม่ได้ยินแล้ว

ถาม : แต่ก็ไม่มีความหมายค่ะ ?
ตอบ : ไม่ใช่ไม่มีความหมาย แต่ว่าเราได้ยินแล้วไม่เข้าใจเอง ก็บอกแล้วว่าถ้าสมาธิเราถึงช่องพอดีก็จะได้ยินเอง จะได้เห็นเอง ถ้าทำสมาธิให้สูงกว่านั้นนิดหนึ่งจะไม่ได้ยิน แต่ถ้าสูงถึงที่สุดก็จะได้ยินอีกได้เห็นอีก แล้วชัดกว่าเดิมด้วย

ถาม : หนูอ่านธรรมะจากหลายฝ่ายเกินไป จนตอนนี้หนูรวน ตีกัน หนูไม่รู้ว่าจะเริ่มจากจุดไหน ?
ตอบ : รักษาศีลให้บริสุทธิ์ ตั้งใจทำสมาธิให้ทรงตัว เดี๋ยวปัญญาก็เกิดเอง อย่าลืมว่าหลักที่พระพุทธเจ้าสอน คือ ไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา เอาที่พระพุทธเจ้าท่านสอนเป็นหลัก อันไหนง่ายและสะดวกกับเราก็ทำไป