มีโยมมาถวายสังฆทานอุทิศให้คนตาย "คนตายส่วนใหญ่สบาย ส่วนเราต้องรีบทำบุญให้มากไว้ ถึงเวลาจะได้ไม่ต้องรอใครเขาทำให้"

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันนี้เป็นวันทำบุญบ้านเป็นครั้งที่สอง รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก พักเดียวก็ย่างเข้าปีที่ ๒ มา ๔-๕ เดือนอีกแล้ว ต้องบอกว่าในส่วนของเวลา พระพุทธเจ้าท่านตรัสเอาไว้ว่า สายน้ำและเวลาล่วงเลยไปแล้วไม่สามารถกลับคืนมาได้ ในส่วนนี้พวกเราต้องพึงสังวรเอาไว้ โดยเฉพาะท่านเปรียบเหมือนกับชีวิตของเรา ที่ล่วงเลยไปแล้วก็ไม่สามารถที่จะนำคืนมาได้ ระหว่างที่มีชีวิตอยู่ ทำอย่างไรที่จะสร้างสาระแก่นสารให้กับตัวเราให้มากที่สุด ซึ่งก็คือในเรื่องของการสร้างบุญ สร้างกุศล

ทำไมต้องสร้างบุญกุศลด้วย ? ก็เพราะว่าบุญกุศลนั้นให้ประโยชน์สุขโดยส่วนเดียว พูดง่าย ๆ ก็คือไม่มีโทษเลย ยกเว้นคนขี้รำคาญอย่างอาตมา ทำบุญไว้มากเกินไปก็ต้องมานั่งรำคาญ เพราะว่าถึงเวลาคนอื่นก็มายัดเยียดให้มากเหลือเกิน

ในส่วนนี้ถ้าเราสร้างบุญสร้างกุศล ไม่ว่าจะเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนา ยิ่งสมบูรณ์พร้อมเท่าไร ในการดำเนินชีวิตของพวกเราก็จะสะดวกสบายเท่านั้น ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้เป็นทั้งในชาติปัจจุบัน ในชาติต่อ ๆ ไป และเป็นบันไดให้ก้าวล่วงพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน"

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวันสวดพระคาถาเงินล้านญาติโยมไปร่วมงานกันมาก อาตมาเอาลูกประคำไปเข้าพิธี ๑ หอบ เนื่องจากว่ามีไม้พะยูงเก่า ๆ เหลืออยู่หน่อยหนึ่ง แล้วพระที่บวชเข้าไปท่านมีฝีมือ จึงให้ท่านทำเป็นลูกประคำ ท่านเองก็ยังสงสัยว่า ของแพงขนาดนี้แล้วจะจำหน่ายอย่างไร ? ปรากฏว่ามีโยมที่ไม่กลัวของแพงแย่งกันบูชาไปหมดแล้ว

ไม้พะยูงเป็นไม้ที่เนื้อค่อนข้างจะแข็ง ทำยาก กลึงยาก คราวนี้พระท่านก็ค่อย ๆ ทำไป เวลาว่างเว้นจากภารกิจเฉพาะของตนเองแล้ว ก็ภาวนาไป กลึงไป ขัดไป ถือว่าเป็นการปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่งเหมือนกัน เมื่อได้ปัจจัยมาก็ใช้ในขอบเขตการงานของคณะสงฆ์ ถือว่าส่วนหนึ่งก็เป็นสังฆทาน ใช้ในการบูรณปฏิสังขรณ์วัดก็เป็นส่วนวิหารทาน ใช้ในการอนุเคราะห์สงเคราะห์แก่นักเรียนนักศึกษาของพระและฆราวาสก็เป็นส่วนของธรรมทาน

ถ้าหากว่าเหลือถึงนี่เมื่อไรก็คงจะได้เห็นกัน ไม่อย่างนั้นก็นั่งจินตนาการไปก่อนว่าหน้าตาเป็นอย่างไร"

พระอาจารย์กล่าวว่า "หัวใจสำคัญของงานวันนี้ก็คือการบวงสรวง ซึ่งทำสำเร็จเรียบร้อยไปแล้ว โดยได้รับการอนุเคราะห์สงเคราะห์จากหลวงพี่มหาเอของพวกเรา หรือก็คือท่านอาจารย์พระมหานันทวัฒน์ เขมธมฺโม และคณะจากวัดปากน้ำภาษีเจริญ แล้วก็ได้รับการสนับสนุนปัจจัยส่วนหนึ่งจากชมรมโมทนาบุญ เว็บพลังจิต ซึ่งนำโดยหัวหน้าชมรม คือ คุณชยาคมน์ ธรรมปรีชา

ต้องบอกว่างานใหญ่ ๆ ติดต่อกันหลายงานเหลือเกินสำหรับทางด้านชมรมโมทนาบุญเว็บพลังจิต ซึ่งญาติโยมแต่ละคนก็ตั้งใจร่วมบุญกันโดยไม่มีการเบื่อหน่ายหรือท้อถอย เพราะว่าเพิ่งจัดงานสวดพระคาถาเงินล้านเสร็จ ก็เป็นงานทำบุญบ้านเติมบุญ แล้วอาตมายังมอบหมายให้ช่วยดูแลรับภาระในเรื่องของการช่วยหลวงพ่อนิลท่านสร้างอาศรมศรีชัยรัตนโคตรอีกด้วย"

พระอาจารย์กล่าวว่า "จนป่านนี้ยังไม่มีข่าวว่าจะประกอบพิธีบรมราชาภิเษกถวายพระองค์ท่านกันตอนไหน เนื่องจากว่าเป็นระยะเวลาเกือบ ๗๐ ปีแล้ว ประมาณ ๑ ชั่วคน บรรดาผู้รู้ต่าง ๆ ในชุดก่อน ๆ ก็ล่วงลับดับขันธ์กันไป คนรุ่นใหม่ ๆ ที่สืบทอดความรู้ ก็ต้องเปิดตำราว่ากันให้ถูกต้องที่สุด ห้ามมีข้อผิดพลาดอย่างเด็ดขาด

ในส่วนหนึ่งก็คือการถวายน้ำมูรธาภิเษก ธรรมเนียมนี้เป็นธรรมเนียมมาจากอินเดียว่า กษัตริย์ที่ขึ้นครองราชย์ถ้าไม่ได้รับการถวายน้ำมูรธาภิเษก ไม่ถือว่าเป็นการครองราชย์โดยสมบูรณ์ บ้านเราจะมีการนำน้ำศักดิ์สิทธิ์จากแหล่งต่าง ๆ ถวายเข้าไปในวัง ซึ่งก่อนหน้านี้ก็คือไปประกอบพิธีกันในวังเลย

แต่มาระยะหลัง ๆ ก็คือ แต่ละแหล่งก็จะนิมนต์หลวงปู่หลวงพ่อที่เป็นที่เชื่อถือว่า เป็นผู้มีศีลาจารวัตรงดงาม ประกอบไปด้วยฌานสมาบัติ มาปลุกเสกแล้วค่อยส่งถวายเข้าไปในวัง อาตมาเองช่วงที่ผ่านมาก็ได้ร่วมพิธีด้วย ๒ ครั้ง คือตอน ๖๐ พรรษาของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ช่วงที่ยังอยู่วัดท่าซุง ซึ่งตอนนั้นก็เป็นแค่ส่วนประกอบในพิธีเท่านั้น อีกครั้งหนึ่งที่ผ่านมาจำไม่ได้ว่าเป็นงาน ๗๒ พรรษาหรือ ๘๐ พรรษา น่าจะ ๘๐ พรรษา ไปในฐานะผู้อยู่ในพิธีกรรมเพราะว่าได้รับนิมนต์ให้ไปเสกน้ำศักดิ์สิทธิ์โดยตรง ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าครั้งต่อไปจะได้ร่วมพิธีเมื่อไร"

พระอาจารย์กล่าวว่า "ส่วนใหญ่พวกเราพอได้ยินว่ายากแล้วก็ท้อถอย การท้อถอยเกิดจากกำลังใจไม่พอ กำลังใจที่ไม่พอเกิดจากกำลังสมาธิมีน้อยเกินไป ฉะนั้น...ใครท้อง่าย ถอยง่าย พยายามนั่งสมาธิเข้าไว้ ถ้ามีกำลังสมาธิก็สามารถตื๊ออยู่ได้ทุกงาน ถ้ากำลังสมาธิดีก็ตื๊อจนสำเร็จทุกงาน"

พระอาจารย์กล่าวว่า "งานบวงสรวงไหว้ครูและเป่ายันต์เกราะเพชรที่วัดท่าขนุน มีญาติโยมแสดงความจำนงจะแสดงถวายเป็นพุทธบูชามา ๔ รายด้วยกันแล้ว ถ้าหากว่ายังมีอีกให้รีบแจ้งมา โดยเฉพาะถึงเวลาแล้วอย่าลืมนำเพลงที่เราจะแสดงไปมอบให้แก่เจ้าหน้าที่ฝ่ายเครื่องเสียงด้วย

ต้องบอกว่างานเป่ายันต์เกราะเพชรงานนี้ มีบางคนใจจดใจจ่ออยากจะไปมาก เพราะว่าทำยันต์เกราะเพชรสูญไปเรียบร้อยแล้ว เป็นการสูญโดยตั้งใจ ไม่ใช่ไม่ตั้งใจ ต้องบอกว่าสมควรตาย เสียดายที่รอดมาได้...!"

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันจันทร์อาตมาต้องจ่ายค่าเหรียญรอยพระพุทธบาทหลังท้าวเวสสุวรรณ ๖๔๕,๐๐๐ บาท ตอนแรกว่าจะทำเหรียญที่ระลึกงานเปิดนมัสการรอยพระพุทธบาทอย่างเป็นทางการ ปรากฏว่าออกแบบเหรียญเป็นรอยพระพุทธบาทแล้ว ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรใส่ด้านหลัง ? ท่านท้าวเวสสุวรรณเมตตาบอกว่า "เอารูปผมก็ได้" ในเมื่อให้เอารูปหล่อ ๆ ของท่านลง ก็ต้องขอท่านว่าถึงเวลาแล้วช่วยเสกให้ด้วย ท่านก็รับปาก ทันหรือไม่ทันงานเป่ายันต์ฯ ท่านก็จะช่วยเสกให้ คำว่าทันหรือไม่ทัน ก็คือทันงานวันที่ ๑๙ นี้หรือไม่ก็ตาม เพราะว่าขอให้ท่านช่วยอนุเคราะห์สงเคราะห์ไว้แล้ว

ท้าวเวสสุวรรณเป็นหัวหน้าเทวดาชั้นจตุมหาราช ถามว่าเป็นหัวหน้าเทวดาเป็นอย่างไร ? ชั้นจตุมหาราชประกอบไปด้วยเมืองเทวดา ๔ ทิศ ทิศตะวันออกมีท่านท้าวธตรฐเป็นหัวหน้า ทิศใต้มีท่านท้าววิรุฬหกเป็นหัวหน้า ทิศตะวันตกมีท่านท้าววิรูปักษ์เป็นหัวหน้า และทิศเหนือมีท่านท้าวเวสสุวรรณ หรือบาลีเรียกว่าท้าวกุเวรเป็นหัวหน้า ซึ่งทั้งหมดนี้ท่านยกให้ท่านท้าวเวสสุวรรณเป็นผู้นำ ถ้าหากว่ามีอะไรที่ต้องตัดสินใจร่วมกัน ท่านท้าวเวสสุวรรณก็ต้องออกหน้า แต่ถ้าเฉพาะเขตเฉพาะทิศ ท่านท้าวธตรฐ ท้าววิรุฬหก ท้าววิรูปักษ์ ก็สามารถตัดสินใจสั่งการได้เฉพาะในทิศของตน ในเมื่อมีแม่ทัพเทวดาระดับนั้นช่วยสงเคราะห์ให้ ก็คาดว่าเหรียญรุ่นนี้น่าจะมีอานุภาพอะไรพิเศษบางอย่าง ซึ่งต้องรอท่านบอกทีหลัง"

พระอาจารย์กล่าวว่า "แจ้งกับญาติโยมที่จองวัตถุมงคลในกระทู้คนมีเงินให้ทราบว่า วัตถุมงคลกระทู้นี้ที่ไม่ส่งทางไปรษณีย์ เพราะว่าวัตถุมงคลบางชิ้น ถ้าสูญหายจะหาใหม่อีกนี่เลือดตากระเด็น อย่างตะกรุดมหาระงับหลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม ในชีวิตของอาตมาเพิ่งได้มาสามดอกเท่านั้น ราคาแพงมากอีกด้วย หายเสียดอกหนึ่งก็นั่งร้องไห้เลย แค่ดอกที่ท่านเจ้าคุณปิงบูชาไป ในตลาดราคาเป็นแสน แต่อาตมาคิดราคาครึ่งเดียว"

พระอาจารย์กล่าวว่า "ญาติโยมเอารถมาบ้านเติมบุญแล้วจอดยาก อาตมามีข้อแนะนำว่า ใครมีรถรีบขายให้เร็วที่สุด แล้วก็เปลี่ยนไปใช้บริการรถสาธารณะแทน อาจจะลำบากในระยะแรก แต่ว่าขายตอนนี้ยังพอที่จะมีกำไรบ้าง ถ้ารอให้รถยนต์ไฟฟ้ามาเต็มประเทศไทยแล้วจะขายไม่ออก

ต้องบอกว่าขยับก่อนได้เปรียบ ใครขยับช้า รถน้ำมันจะขายไม่ออก ไม่ว่าจะเบนซิน ดีเซลหรือแก๊ส โลกยุคหน้าเป็นโลกของรถไฟฟ้า"

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมากำลังให้พระที่วัดศึกษาเกี่ยวกับแผงโซลาร์เซลล์รูปกระเบื้องมุงหลังคา (Solar Roof) ถ้าราคาพอสู้ไหวจะเปลี่ยนหลังคาตึกแดงทั้งหลังเป็นโซลาร์รูฟ อันดับแรกคือต่อให้น้ำไม่มี ปั่นไฟไม่ได้ ที่อื่นตายหมด แต่อย่างน้อยตึกหลังนี้จะมีไฟฟ้าใช้อยู่ โซลาร์เซลล์มีจุดบอดตรงที่ว่าต้องคอยทำความสะอาด อย่าให้ฝุ่นเกาะ ซึ่งก็ไม่น่าจะยาก ถึงเวลาก็ฉีดน้ำล้างไปเลย"

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้าเจอหมากทุยลูกใหญ่หน่อย มีสิทธิ์เป็นของหลวงปู่รอด วัดนายโรง ที่ทำเบี้ยแก้ในตำนาน ท่านทำหมากทุยด้วยเหมือนกัน บางคนก็ร้ายมาก เอาสลับไปขายเป็นเบี้ยแก้ก็มี ถ้าเราสังเกตดูเบี้ยแก้จะน้ำหนักมากกว่า

หมากทุย หลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง ส่วนใหญ่แล้วลูกเล็ก ๆ โตเต็มที่ประมาณไม่เกินหัวแม่มือ เพราะว่าหมากตายพรายส่วนใหญ่ตายตั้งแต่ยังเป็นลูกเล็ก ๆ ถ้าโตแล้วไม่ค่อยตายหรอก โตแล้วก็มักจะแก่ไปเลย"

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยก่อนมีการควบคุมประชากรตามธรรมชาติ ถึงเวลาไม่มีที่ไปก็ต้องอพยพ การควบคุมประชากรแบบธรรมชาติก็คือเกิดทุพภิกขภัย ฉาตกภัย ทำให้อดอยากล้มตายกันมาก ๆ แล้วก็จะเกิดพวกโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ตายกันทีเป็นแสนเป็นล้าน หรือไม่ก็เกิดสงคราม เป็นการควบคุมประชากรให้เพียงพอกับทรัพยากรที่มีอยู่

แต่ปัจจุบันนี้คนเราต้องบอกว่าฉลาดขึ้น รู้ว่าถ้ารบราฆ่าฟันกันจะตายกันไม่ต้องนับ ก็พยายามหลีกเลี่ยง คนจึงมีมากขึ้นไปเรื่อย ๆ วิทยาการทางการแพทย์ก็ดีขึ้นเรื่อย รักษาโรคต่าง ๆ ได้ทั้ง ๆ ที่สมัยก่อนต้องตายชนิดนับไม่ถ้วน สมัยนี้รักษาได้ มีวัคซีนป้องกัน ก็ทำให้ทรัพยากรมีน้อยลง แต่คนมีมากเกินไป

อาตมากำลังรออยู่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะว่าตอนนี้สองเกาหลีก็จับมือกันแล้ว ๖๕ ปีผ่านไป ตั้งแต่โดนแบ่งเป็นเกาหลีเหนือเกาหลีใต้ที่เส้นขนานที่ ๓๘ แต่จะว่าไปแล้วสงครามระหว่าง ๒ เกาหลี นำพาทหารไทยของเราดังระเบิดเถิดเทิง เขาเรียกทหารผี หลวงปู่หลวงพ่อยุคนั้นเขาเรียกกันว่า ๔ จตุรเทพ "จาด จง คง อี๋"

ส่วนใหญ่แล้วท่านก็มอบวัตถุมงคลให้ลูกศิษย์ไป แล้วก็ปลอดภัยกลับมา โดนปืนหงายทั้งยืนยังลุกขึ้นมาสู้ใหม่ได้ จนต่างชาติเรียกกันว่าเป็นทหารผี โดยเฉพาะจุดยุทธศาสตร์เนินพอร์กช็อป ทหารอเมริกันเข้าตีอยู่ ๔ วันเต็ม ๆ ไม่สำเร็จ ลำดับต่อไปก็ทหารฟิลิปปินส์ ลำดับต่อไปจำไม่ได้ว่าอะไร ตายกันแบบไม่ต้องนับ ทหารไทยเราเข้าตีเป็นชุดสุดท้าย เพราะว่าไม่มีใครเชื่อฝีมือ ปรากฏว่าแค่ครึ่งวันทหารไทยก็ขึ้นไปยึดอยู่บนยอดเนินแล้ว"

"อาตมาถามร้อยตรีสงัด สุขแจ่ม ซึ่งท่านได้เหรียญกล้าหาญกางเขนเหล็กมา ท่านอยู่กองร้อยเดียวกับอาตมา เป็นตั้งแต่นายสิบจนกระทั่งขึ้นไปเป็นนายร้อย ผ่านสงครามเกาหลีมาแล้ว ถามท่านว่า “ผู้หมวด...ทำไมทหารไทยยึดได้ทั้ง ๆ ที่อาวุธกระสุนสู้ใครไม่ได้เลย ?” ผู้หมวดแกพูดขำ ๆ ว่า “พวกมันโดนตีมาเป็น ๑๐ วันแล้ว” พูดง่าย ๆ ก็คือถ้าเป็นคนก็โดนกระทืบจนอ่วมแล้ว เราอยู่ ๆ ถือไม้ไปซ้ำก็เลยชนะ แต่ความจริงในสายตาคนอื่น ทหารไทยโดนยิงเท่าไรก็ไม่ตายสักที จนถอดใจเลยต้องถอนกำลังหนี"

ถาม : ทำไมถึงไม่เสกหุ่นพยนต์เป็นทหาร ?
ตอบ : พระเราที่ทำได้ก็คงไม่ไปยุ่งกับการรบ ตอนที่อาตมาเป็นทหารอยู่ เล็งอยู่อย่างเดียวว่า ที่เรายังไม่มีเลยคือกางเขนเหล็ก เมื่อไรมีศึกมีสงครามแบบนี้จะอาสาออกหน้าก่อนเพื่อนเลย ปรากฏว่าไม่มี ไปอยู่ชายแดนเพื่อนได้ผ่านศึกชั้น ๑ บ้าง ชั้น ๒ บ้าง อาตมาก็นั่งเซ็ง ปะทะกันทีไรกูไม่เคยโดนอะไรสักที แล้วเมื่อไรจะได้กับเขาบ้าง ต้องโทษหลวงพ่อวัดท่าซุงที่วัตถุมงคลของท่านขลังเกิน ไปเท่าไรไม่เคยเป็นอันตรายกับใครสักที

ถาม : สมัยก่อนท่านจารตะกรุดไม่ไผ่ให้เป็นรอยดำได้อย่างไรคะ ?
ตอบ : รู้สึกว่าท่านจะใช้เหล็กเผาไฟ แต่คราวนี้เราต้องคิดดูว่าเหล็กเผาเราจับใกล้ก็ไม่ได้ ก็ต้องค่อย ๆ เขียนทีละนิด ๆ กว่าจะลากเส้นได้ เพราะถ้าช้าก็เย็น เขียนไม่ติด ถ้าเร็วก็ร้อนจับไม่ได้

ท่านทำตะกรุดมหาจักรพรรดิด้วยไม้ไผ่ จารอักขระตีลายตีตารางสวยมาก ๆ มาตอนหลังอายุมาก ๆ แล้วไม่มีแรงจะทำ อย่างอาตมาไปไม่ต้องอะไรมาก ท่านเป่าหัวให้ก็พอแล้ว

มีอยู่วันหนึ่งไปเจอท่านหมอบอยู่หน้ากุฏิ โอ๊ย....ตาย ๆๆ รีบไปประคองหลวงปู่ขึ้นมา "หลวงปู่...เป็นอย่างไรบ้างครับ ?" ท่านบอกว่า "เมื่อคืนเขามากัน ๓ คันรถ บอกว่าจะรีบไปที่อื่น มาทุบประตูเรียกข้าออกมาตอนตี ๒" ท่านสรุปว่า "ตอนหนุ่ม ๆ ข้าอยากดัง ตอนนี้แก่แล้วดังซะให้เข็ด" คนก็ไม่ได้นึกเลยว่าหลวงปู่อายุ ๘๐ ปีแล้ว ไปทุบประตูเรียกออกมาตอนตี ๒ ลองไปทุบที่วัดท่าขนุนดูบ้างสิ ดูว่าจะเจออะไรบ้าง...!

ถาม : การไปรบกวนพระจะเกิดกรรมอะไรคะ ?
ตอบ : ตายแล้วก็รู้ ไม่ต้องคิดอะไรมาก หลวงปู่ท่านนอนดึก นอนทีก็เที่ยงคืน ตี ๑ พอตี ๒ ก็ไปทุบประตูเรียกท่านออกมา พอท่านรับแขกเสร็จเรียบร้อย ท่านก็ฟุบหลับอยู่ตรงหน้าประตูนั่นแหละ อาตมาไปเห็นใจหายวาบเลย นึกว่าหลวงปู่ไปแล้ว..! เพราะเห็นนอนหน้าไถพื้น รีบเข้าไปประคอง อาตมาตั้งใจไปตอนประมาณ ๖ โมงเช้า เพราะว่าเป็นเวลาที่ท่านออกมาฉันเช้า จะได้ไม่ไปรบกวนท่านมาก

คนเราส่วนใหญ่แล้วต้องบอกว่าเห็นพระเป็นทาส แล้วอีกอย่างก็คือกำลังใจต่ำเกิน ที่ว่ากำลังใจต่ำเกินคือ ไปแล้วถ้าไม่ได้ทำบุญกับท่าน รู้สึกเหมือนกับว่าไม่ได้ไป อะไรประมาณนั้น

แม้กระทั่งงานวัดเขาวงที่ผ่านมา อาตมาพุทธาภิเษกเสร็จก็บอกกับพี่ ๆ ว่า "ผมกลับก่อนนะ ไม่ได้อยู่หล่อพระหรอก" เดินออกมาโยมก็แย่งกันใส่ย่าม พวกที่มาช้าอาตมาขึ้นรถไปแล้ว โยมที่ไปด้วยจะช่วยรับให้ บอกว่า "ส่งมาเลย" เขาก็ไม่ส่ง อย่างไรก็ต้องใส่ย่ามอาตมาเองให้ได้ อาตมาก็ไปแล้ว ไม่ต้องทำกันแล้ว ต้องบอกว่าทำบุญโดยขาดอุเบกขา ขาดปัญญาแล้วยังยึดมั่นถือมั่นอีก แบบนั้นเต็มที่ก็ไปได้ไม่เกินกามาวจรสวรรค์

ถาม : หลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ มาสายไหนครับ ?
ตอบ : สายหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน ท่านมีสามทหารเสือ คือ หลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง หลวงปู่ภู วัดท่าฬ่อ หลวงพ่อเตียง วัดเขารูปช้าง

พระอาจารย์กล่าวว่า "บ้านเราเคยชินกับการหยิบจับอะไรได้ก็เดินไปกินไป ถ้าไปญี่ปุ่นอย่าไปทำอย่างนั้น เขาถือว่าเสียมารยาทมาก จะกินต้องนั่งกินอย่างเป็นทางการ นั่งละเลียดกันเลย

ญี่ปุ่นเขามีทรัพยากรน้อย อาหารต่าง ๆ ก็ซ้ำ ๆ กันทุกวัน ก็เลยต้องประดิษฐ์ประดอยให้มีรูปร่างหน้าตาแปลก ๆ มีสุนทรียะทางสายตาด้วย ในขณะเดียวกันเรื่องของรสของกลิ่นก็ต้องได้ด้วย

แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่อย่างไรอาตมาทำใจกินกันไม่ค่อยลง คือหัวไชเท้าสดที่เขาขูดมา เพราะว่าบาดลิ้น ส่วนใหญ่อาตมาก็ประเภทคำเดียวหมดทั้งขยุ้ม ค่อย ๆ ละเลียดไม่เป็น กวาดเรียบภายในไม่กี่นาที

ถ้าใครไปญี่ปุ่นต้องหัดใช้ตะเกียบให้เป็น ญี่ปุ่นมีแต่ตะเกียบให้อย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นอูด้ง ราเมนหรืออะไรก็ตาม จะคีบยากแค่ไหนก็ใช้ตะเกียบ ถ้ายากก็ยกซดเลย ไปญี่ปุ่นดีอยู่อย่างไม่ต้องเสียทิป อย่าไปให้ทิปคนญี่ปุ่น เขาถือว่าดูถูก ใช้งานเท่าไรก็ใช้ไปเถอะ เขาบริการดีแค่ไหนไม่ต้องให้ ตอนอาตมาไปคนขับรถเป็นคนไทยเขาไม่รังเกียจทิป ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นไปให้แบบนั้นเขาจะถือว่าดูถูกกัน"

ถาม : ฝรั่งทางตะวันตกเดี๋ยวนี้เขาเชื่อแต่ระบบ ใช้สัญชาตญาณไม่เป็นแล้ว ไม่เหมือนทางตะวันออกเรา ?
ตอบ : ของเขาต้องมีเครื่องมือเครื่องไม้มากกว่านี้ แบบเดียวกับที่กู้ศพนักศึกษาที่รถตกเหวในสหรัฐ ถ้าเป็นกู้ภัยไทยวันนั้นก็ขึ้นมาแล้ว แต่ฝรั่งเขาเอาความปลอดภัยของคนเป็นเข้าว่า ถ้าสภาพพื้นที่ไม่ให้ ภูมิอากาศไม่ให้ เขารอจนกว่าจะได้เวลาที่เหมาะสม ความบ้าและกล้าตายของเขาไม่มี เขาถือว่าคนเป็นมีค่ากว่า กว่าที่จะสั่งสมประสบการณ์มาถึงระดับนั้น ไม่ทราบว่าสูญเสียทรัพยากรไปเท่าไรต่อเท่าไร เพราะฉะนั้น...เขาจะรักษาชีวิตคน แต่ของเรานี่เสี่ยงกันทุกรูปแบบ เพราะมั่นใจว่ามีหลวงพ่อดี..!

สมัยในหลวงรัชกาลที่ ๖ ส่งข้าราชการไปศึกษาต่างประเทศ โดยเฉพาะบรรดาทหารที่ไปฝึกการบินที่ต่างประเทศ ปรากฏว่าทหารไทยทำได้ดีจนครูฝึกฝรั่งยอมกลัวใจ โดยเฉพาะการบินผาดโผน ดับเครื่องดำดิ่งลงมาบ้าง ร่อนในลักษณะใบไม้ร่วงบ้าง เขามีกติกาว่าห่างจากพื้นอย่างน้อย ๒,๐๐๐ ฟุตให้ติดเครื่อง แต่ปรากฏว่าทหารไทยบางทีเหลือแค่ ๒๐๐-๓๐๐ ฟุตถึงได้ติดเครื่อง

ที่เป็นอย่างนี้มีอยู่ ๒ อย่างด้วยกัน อย่างแรกคือคนไทยมั่นใจว่าพระดี อย่างที่ ๒ คือ ตื่นเต้นจนนึกไม่ทันว่าจะต้องติดเครื่อง ลงมาจนเกือบถึงพื้นแล้วค่อยนึกได้ ไปตาลีตาเหลือกติดเครื่องตอนนั้น ฝรั่งก็นึกว่าเรากล้า ...(หัวเราะ)...

รุ่นนั้นกลับมารับราชการ เป็นท่านขุน เป็นคุณหลวง เป็นคุณพระกันหมด ไม่มีพี่หมื่นเลยสักคน...! หลวงสันทัดยนตรกรรม พระทะยานอากาศ หลวงทะยานพิฆาต ขุนรณนภากาศฯ อะไรทำนองนั้น

ถาม : ที่ว่าอาศัยชายผ้าถุงแม่รักษาตัวเรารอด เป็นบารมีของแม่คนนั้นหรือคะ ? แล้วถ้าแม่ไม่มีศีลมีธรรมละคะ ?
ตอบ : ไม่ใช่แม่คนนั้น ที่รักษาลูกได้คือความเป็นแม่ ไม่ใช่ความประพฤติของแม่ ฟังให้ดี ๆ นะ ถ้าหากลูกมีความกตัญญู มีความเคารพ ปฏิบัติต่อแม่ได้ถูกต้อง ต่อให้แม่ทำผิดพลาดขนาดไหนก็ตาม พระคุณของความเป็นแม่ย่อมรักษาลูกได้

พระอาจารย์เล่าว่า "อาตมาฝึกมาตั้งแต่สมัยเป็นทหาร ตั้งแต่ได้ยินเสียงนกหวีด จนกระทั่งเก็บที่นอนหมอนมุ้ง แต่งตัว เข้าห้องน้ำห้องส้วม ล้างหน้าแปรงฟัน จัดแถว เสร็จภายใน ๓ นาที...! ตอนแรกก็คิดว่าใครจะทำได้ พอนานไปก็ทำได้ จนกระทั่งทุกวันนี้พระอาคันตุกะไปวัดท่าขนุน ส่วนใหญ่จะฉันไม่อิ่ม พอพระวัดท่าขนุนอิ่มหมดแล้วนั่งมอง ท่านก็เลยเขิน

แรก ๆ อาตมาก็โดนพระใหม่ประท้วง พอรู้ว่าก่อนหน้านี้ทุกอย่างเสร็จใน ๓ นาที นี่ให้ตั้ง ๑๕ นาทีแล้ว เวลาไปฉันที่วัดอื่น พระวัดท่าขนุนจะทุกข์ทรมานมาก เพราะว่าอิ่มไป ๗-๘ รอบแล้วเขาก็ยังไม่อิ่มกันสักที"

ถาม : ที่พระปัจเจกพุทธเจ้าบอกว่า ถ้าภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑ ชั่วโมงหรือทำกรรมฐาน ภาวนากับการทำกรรมฐานนี่รวม...?
ตอบ : ภาวนาพระคาถา พร้อมกับจับลมหายใจเข้าออก เหมือนกับตอนที่นั่งปฏิบัติกรรมฐาน

ถาม : ตอนนี้สวดแบบนึกตัวอักษรค่ะ ?
ตอบ : ทำอย่างไรก็ได้ ให้มีลมหายใจเข้าออกควบไปด้วยก็แล้วกัน

ถาม : ถ้าเร่งให้จบ ไม่มีคุณภาพ จะทำให้ผลออกช้า หรือไม่มีผลเลย หรือผลมีน้อย ?
ตอบ : มีผลน้อยมาก เพราะว่างานไร้คุณภาพ

ถาม : มีความอยากรวยก่อนสวด ?
ตอบ : ถึงเวลาให้ลืมความอยาก ถ้าลืมไม่ได้ผลก็โดนตัดไปอีก

ถาม : ถ้าจะทำธุรกิจ เราเห็นผู้อื่นเขาทำแล้วประสบความสำเร็จ แล้วเราทำตามนี่ เรียกว่าเป็นการขโมยไอเดียหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : เรียกว่าโง่ ทำตามคนอื่นอย่างไรก็ไล่เขาไม่ทัน เพราะว่าเขาเริ่มก่อน

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระนี่เขาให้ใช้ฉายา อย่าไปใช้นามสกุล พวกที่ใช้นามสกุลเป็นที่น่ายินดี เพราะว่าเตรียมสึกทุกราย หรือไม่ได้มีความเป็นพระอยู่ในใจ ก็เลยใช้นามสกุล"

ถาม : พระอาจารย์เคยสอนว่า ถ้าอยากได้งานให้จุดธูป ๕ ดอกกลางแจ้ง อธิษฐานขอกับพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน เรื่องนี้ใช้กับเรื่องอื่นได้ด้วยหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ท่านบอกว่าเฉพาะเรื่องงาน ท่านใช้คำว่าพระวิสุทธิเทพ ไม่ได้บอกว่าสมเด็จองค์ปฐมหรือองค์ปัจจุบัน

ถาม : อธิษฐานต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ?
ตอบ : ก็บอกว่าให้ขอกับพระวิสุทธิเทพ ยังจะพยายามเปลี่ยนอีก ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมถึงได้พลาดกันอยู่เรื่อย

ถาม : ข้อมูลในอินเตอร์เน็ตเพี้ยนมาก ?
ตอบ : ไม่ผิดเพี้ยนหรอก พวกแสนรู้ไปเปลี่ยนต่างหาก เขาบอกให้อธิษฐานขอกับพระวิสุทธิเทพ ดันไปขอกับสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถามว่าพระพุทธเจ้าใช่พระวิสุทธิเทพไหม ? ใช่...แต่พระวิสุทธิเทพอยู่บนพระนิพพานมีตั้งเท่าไรที่ไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้า เขาให้ขอรวมทุกท่าน เราไปขอแค่บางท่าน ก็อดต่อไป

พระอาจารย์กล่าวว่า "ทำการค้าหัวใจสำคัญอยู่ที่การบริการ บริการดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ลูกค้าก็อยากมาอีก พวกร้านสะดวกซื้อในปัจจุบันหุ่นยนต์ชัด ๆ เข้าไปถึงก็ “สวัสดีค่ะ” ทั้ง ๆ ที่ก้มหน้าก้มตานับเงินอยู่ ได้ยินเสียงประตูกริ๊ง “สวัสดีค่ะ” อาตมาหันไปดู เห็นหมายื่นหัวเข้ามา...!

อย่างไรถ้ามนุษย์สัมพันธ์ดี อยู่ในทำเลดี ทำร้านอาหารแล้วมีฝีมือบวกเข้าไปด้วย โอกาสร่ำรวยก็มีสูง ทำอย่างไรถึงจะเห็นลูกค้าเป็นพระเจ้า งี่เง่าขนาดไหนเราก็โกรธเขาไม่ได้ บ่นไม่ได้ ถึงเวลาเหลืออดเหลือทนก็เข้าห้องน้ำ เปิดน้ำดัง ๆ แล้วก็ตะโกน หรือไม่ก็เอาหน้าทิ่มใส่โอ่ง ปิดฝาแล้วตะโกน"

พระอาจารย์กล่าวว่า "แจ้งให้ญาติโยมทราบว่า ต่อไปถ้าจะเอาผ้าไตรมาถวายให้เปลี่ยนเป็นสีกรักทองแบบพระราชนิยม เพราะว่าต้องเปลี่ยนเป็นสีเดียวกันทั้งประเทศ"

พระอาจารย์กล่าวว่า "สีผึ้งหลวงพ่อทาบอย่าไปดูตลับ เพราะว่าตลับเหมือนกันยาก เนื่องจากว่าสมัยที่แจก ทางวัดให้ญาติโยมหาตลับไปกันเอง จำอย่างเดียวว่าสีผึ้งมีลักษณะแบบไหน ตลับเก่าได้อายุไหม ? แล้วก็อย่างน้อยมีตะกรุดสาริกาไว้ ๒ ดอก บางตลับโชคดีมีนางกวักติดไปด้วย

สีผึ้งที่เก่าจริง ๆ ที่อาตมามีอยู่เป็นของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว แล้วก็หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก นั่นแข็งเป็นหินไปเลย"

ถาม : สายมีดหมอของหลวงพ่อฤๅษีต้องนับมาจากใครครับ ?
ตอบ : ของหลวงพ่อฤๅษีจริง ๆ ต้องนับสายหลวงพ่อเดิม ของหลวงพ่อมาในแบบเทพอาวุธ ขอบารมีพระและท่านท้าวมหาราชช่วยสงเคราะห์

ถาม : สายหลวงพ่อเดิมละคะ ?
ตอบ : สายหลวงพ่อเดิมจะมาในลักษณะขออำนาจอาวุธเทวดามาเหมือนกัน

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีดหมอหลวงพ่อรุ่งส่วนใหญ่ท่านตั้งใจให้ใช้งานจริง ๆ ทำเป็นมีดใช้งานของชาวบ้าน ก็เลยทำเล่มใหญ่

พอรุ่นหลวงพ่อเดิม ท่านเห็นว่าบางทีคนใช้งานเปะปะ ไม่ได้ระมัดระวัง เสียดายของ ก็เลยทำเล่มเล็กให้เป็นการเฉพาะ"

ถาม : พระรุ่นนี้หลวงพ่อมีจารให้หรือไม่ครับ (พระขุนแผนมหาอุตม์) ?
ตอบ : ที่ทำไว้ ถ้าไม่ได้จารจะตอกเลข ๕ ไว้ข้างหลัง ถ้ามีตอกเลขก็ใช่ ถ้ามีเวลาก็จารให้ ถ้าไม่มีเวลาของเก่าเขาตอกไว้อย่างนั้น ที่จารให้ก็ตอนที่ลงไปทำบุญที่ปักษ์ใต้กัน

โยมมารับมีดหมอ "จำลายมือให้แม่น ๆ ลายมือนี้คือลายมือหลวงพ่อแจ่ม ลายมือส่วนใหญ่ที่เราเห็นตัวหนา ๆ นั่นเป็นลายมือหลวงพ่อชินที่ตอนนั้นรับใช้หลวงพ่อแจ่มอยู่ ส่วนลายมือนี้เป็นลายมือของท่านเอง ท่านเป็นคนเขียนหนังสือสวยมาก

มีดหมอหลวงพ่อแจ่มท่านใช้วิธีด้นสด ด้นสดก็คือนึกอยากเขียนอะไรก็เขียนลงไป แต่ละเล่มไม่เหมือนกันหรอก มาถึงตอนนั้นท่านท่องคาถาอะไรอยู่ก็ลงให้ไปเรื่อย"

พระอาจารย์กล่าวว่า "ล่าสุดที่ตรวจสอบทองคำสำหรับหล่อพระ อยู่ที่ ๑๑๑ กิโลกรัมกับอีกหน่อยหนึ่ง ลงเลขตองพอดี ยังขาดอีก ๒๙ กิโลกรัมเท่านั้น ขาดอยู่อีกนิดเดียว"