View Full Version : เก็บตกบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๔
ถาม : กระผมพยายามภาวนาคาถาเงินล้านให้ได้หนึ่งร้อยแปดจบทุกวัน แต่ปัญหาคือระหว่างวันที่ภาวนาพระคาถาเงินล้านนั้นก็จะมีการคิดปรามาสพระรัตนตรัยอยู่บ่อย ๆ บางทีก็เป็นภาพลามกที่ไม่ควรเกิดขึ้น ซึ่งการปรามาสนี้กระผมเองก็ไม่ได้อยากให้เกิดขึ้น แต่มันเหมือนเกิดขึ้นมาเองโดยเราไม่ได้ตั้งใจและยับยั้งไม่ทัน
คำถามคือถ้าเกิดระหว่างวันที่สวดภาวนาพระคาถาเงินล้าน เกิดการปรามาสพระรัตนตรัยขึ้นมา และยังไม่ได้มีการขอขมาพระรัตนตรัย การที่เราสวดมนต์ภาวนาพระคาถาเงินล้านต่อไปหลังจากเกิดการปรามาสพระรัตนตรัยแล้วนั้น เรายังจะได้อานิสงส์เกี่ยวกับเรื่องความคล่องตัวและเงินทองจากการสวดภาวนาพระคาถาเงินล้านอยู่ไหมครับ ?
ตอบ : อานิสงส์การภาวนานั้น นับในขณะที่ทรงอารมณ์ความดีได้ ช่วงที่โดนความชั่วเข้ามาแทรกก็เท่ากับทำงานฟรี
ถาม : หากทำอาชีพขายหุ่นขี้ผึ้งไฟเบอร์กลาสพระเกจิอาจารย์ แบบนี้ถือว่าเป็นการปรามาสพระรัตนตรัยไหมครับ ? แล้วจะมีโทษหรือบาปประการใดไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าจัดวางในสถานที่เหมาะสม ไม่แสดงการล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ก็ไม่มีโทษ ถ้าปรามาสด้วยความตั้งใจก็มีอเวจีเป็นที่ไปเท่านั้น..!
ถาม : ถ้าเราภาวนาคาถาเงินล้าน โดยนึกภาพตัวอักษรเป็นภาษาที่เรากำลังเรียนอยู่ เช่น ภาษาเวียดนาม ภาษาเกาหลี อย่างนี้เป็นต้นให้ตัวอักษรไหลไปตามคำภาวนาซึ่งไม่ใช่ภาษาไทย เพื่อเป็นการฝึกภาษาด้วย อย่างนี้เป็นการปรามาสพระรัตนตรัยหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ไม่เป็น ถ้านึกเป็นภาษากูโบ๊ส หรือ กูต๊าบ ได้ จะมีอานิสงส์มากยิ่งขึ้น..!
ถาม : ศาลพระภูมิที่บ้านเช่าที่อเมริกาล้มและมีชิ้นส่วนหักเพราะลมแรง เนื่องจากเช่าอยู่เลยไม่ได้ตั้งศาลพระภูมิถาวร เป็นเพียงศาลไม้ที่ติดกาวอยู่กับฐานปูนนอกชาน และมีความตั้งใจว่าจะย้ายกลับเมืองไทยปีหน้า ควรจะทำอย่างไรดีคะ ระหว่างที่ยังไม่ย้ายควรจะทากาวซ่อมติดกลับไปเหมือนเดิม หรือศาลหักลงมาแล้วควรจะเอาไปไว้ที่วัดคะ ถ้าไม่ควรซ่อมติดกาวสามารถบอกกล่าวและขอขมาพระภูมิว่าไม่สามารถตั้งศาลใหม่ให้ได้เพราะมีความตั้งใจว่าจะย้ายกลับบ้านได้ไหมคะ ถ้าถึงเวลาย้ายบ้านต้องทำพิธีถอนศาลหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ถ้าตั้งใหม่ได้จะดีมาก ถ้าตั้งใหม่ไม่ได้ก็ควรที่จะซ่อมขึ้นมา ไม่เช่นนั้นในระหว่างนั้นเท่ากับเราไม่มี "ยาม" คอยดูแลรักษา ถ้าย้ายบ้านก็ไม่ต้องทำอะไร เป็นภาระของคนที่มาอยู่ใหม่ไปดำเนินการเอง
ถาม : ผมฝันว่าพบหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ได้สนทนากับท่าน ความฝันเหมือนจริงมาก เมื่อสนทนาจบความรู้สึกในฝันจนถึงลืมตาดูเหมือนต่อเนื่องกัน ความฝันนี้คือผมได้คุยกับท่าน หรือท่านอื่นแต่มาในรูปท่าน จริงหรือฝันฟุ้งซ่านไปเองครับ ?
ตอบ : เป็นไปได้ทั้ง ๓ อย่าง ต้องหัดสังเกตเอง เมื่อเจอเข้าบ่อย ๆ ก็จะรู้ว่าจัดอยู่ในข้อใด
ถาม : หากจริงสิ่งที่สนทนาในฝันเชื่อถือได้หรือไม่ครับ ?
ตอบ : ทุกเรื่องจะน้อมใจเชื่อเลยไม่ได้ ต้องรอเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ถาม : คนละคราวกับข้างต้น ผมฝันว่าเป็นพระ บวชในเทศกาลหนึ่งในวัดแห่งหนึ่ง ครบกำหนดที่จะต้องสึก แล้วผมเดินไปตามพระที่ท่านจะทำพิธีสึก ฝันแบบนี้มีความหมายทางโลกทางธรรมอย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : อย่าไปเอาสาระกับความฝัน ฝันดีก็เก็บเอาไว้เป็นกำลังใจ ฝันไม่ดีก็ให้ลืมไปเลย
ถาม : ผมภาวนา จับภาพพระปัจเจกพุทธเจ้า เนื้อเงิน นั่งได้สักพัก ก็ได้กลิ่นหอม คล้ายกลิ่นดอกไม้ ?
ตอบ : ขอบคุณที่เล่าให้ฟัง
"พัง..!" ... "ตี๊ดด..ตี๊ดด..ตี๊ดด.."
"ดี" ... "ตี๊ด" ... ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า..!
ระยะนี้เก็บกด โดนยกเลิกงานไปหลายสิบงาน ไม่มีอะไรจะทำ จึงมาแกล้งเครื่องวัดอุณหภูมิเล่น..!
ตอนแรกก็ยังไม่รู้ ไปเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารกลางวันคณะของท่านอาจารย์ รศ.ดร.สุรพล สุยะพรหม รองอธิการบดีฝ่ายกิจการทั่วไป มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ซึ่งมาตรวจยกห้องเรียนวัดไชยชุมพลชนะสงครามขึ้นเป็นวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี
เดินผ่านเครื่องตรวจวัดอุณหภูมิของร้านอาหารคีรีมันตรา ตี๊ดด..ตี๊ดด..ตี๊ดด..!
เครื่องเออเร่อครับ ขออนุญาตปิดแล้วเปิดใหม่ครับ พนักงานในร้านรีบวิ่งมาแก้ไข แล้วให้อาตมาวัดอุณหภูมิใหม่ ตี๊ดด..ตี๊ดด..ตี๊ดด..! ยังคงเจ๊งกระบ๊งเหมือนเดิม..!
วัดไม่ได้อาตมาก็ไปละนะ ว่าแล้วก็เดินเข้าร้านไปโดยล้างมือด้วยเจลแอลกอฮอล์อย่างเดียว ถ้าติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ มา มีหวังได้แพร่กระจายก็วันนี้แหละ..!
"เป็นเพราะท่านไม่ได้คลายสมาธิออกมาครับ" เสียงของ "วัชระ" (เจ้าแสบ ๑) บอก อาตมาจึงนึกขึ้นมาได้ ว่าปกติถ้าเดินผ่านเครื่อง X - Ray ของสนามบิน ถ้ามีของที่ไม่ต้องการให้ตรวจเจอ ก็จะอธิษฐานภาพพระคลุมตัวเอาไว้ แล้วเดินผ่านไปแบบไร้ปัญหา..!
"ตี๊ดด..ตี๊ดด..ตี๊ดด..!" "เครื่องเออเร่อครับ" ท่านซ้วง (พระศิระ จิตฺตสุโภ) ซึ่งเป็นเวรรับสังฆทานประจำวัน รีบวิ่งมาแก้ไขเครื่องวัดอุณหภูมิประจำศาลาร้อยปีหลวงปู่สาย วัดท่าขนุน แต่อาตมามั่นใจแล้วว่า ถ้าไม่คลายสมาธิออกมา ก็เออเร่อทุกเครื่องนั่นแหละ..!
"นะจังงัง นะบังตัง นะบังจิตตัง นะกาโร โหติ สัมภะโว"
"ตี๊ดด..ตี๊ดด..ตี๊ดด..!"... ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า..!:54bd3bbb:
หลวงพี่...หลวงพี่นี่เป็นคนอย่างไรวะ ? ขอเงินก็ไม่ให้ ขอให้โฆษณาก็ไม่ช่วย !?
พระครูวิบูลเจติยานุรักษ์ (ประไพ ปุญฺญกาโม) รองเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี โวยใส่ทันทีที่เห็นหน้า ในงานปลุกเสกเหรียญและพระกริ่งสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ณ อนุสรณ์สถานดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อหาทุนสร้างวิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรี
วะ..ไอ้นี่..! ผมก็สร้างวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีอยู่เหมือนกันนะโว้ย..! เอาเงินให้คุณแล้วผมจะเหลืออะไรวะ ? แล้วเรื่องโฆษณา ถ้ายังไม่ทำพิธีปลุกเสก ผมจะเอาอะไรมาพูดวะ ? จะต่อว่าอะไรก็เอาหัวแม่เท้าคิดบ้างซีโว้ย..!
เหตุที่มึงวาพาโวยใส่กันได้ เพราะว่าเป็นเพื่อนรักเพื่อนเกลอกันมานาน เรียนระดับประกาศนียบัตร ปริญญาตรี ปริญญาโท มาด้วยกัน จนถึงปริญญาเอกท่านติดภารกิจของห้องเรียน มจร. วัดป่าเลไลยก์ จังหวัดสุพรรณบุรี จึงแยกออกไปเรียนในมหาวิทยาลัยอื่น บริหารงานจนได้เป็นผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรี ทางคณะสงฆ์ก็เป็นถึงรองเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี
งานนี้ท่านมุ่งมั่นมาก ในเมื่อหาเงินจากคณะสงฆ์ยากนัก ก็มาเอาจากญาติโยมดีกว่า กำชับนักหนาว่าจะต้องมาเสกให้ท่านให้ได้ ทั้งที่ในงานนิมนต์ทั้งหลวงปู่พัฒน์ วัดห้วยด้วน หลวงปู่ชุบ วัดวังกระแจะ หลวงปู่หวั่น วัดคลองคูณ เจ้าคุณสุรศักดิ์ วัดประดู่ เจ้าคุณชำนาญ วัดชินวราราม ฯลฯ อาตมาผู้น้อยก็ต้องมาตามคำขอร้องแกมบังคับของเพื่อนแต่โดยดี...
เมื่อเริ่มพิธีอาตมาก็กราบขอบารมีพระ พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์ ตามที่ศึกษามา ขอให้ทุกท่านทุกองค์เมตตา ประสิทธิ์ประสาทให้วัตถุมงคลทุกชิ้นเปี่ยมด้วยอานุภาพ เห็นภาพนิมิตองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงเจ้าพระยาไชยานุภาพ ยืนตระหง่านค้ำฟ้า...
เข้าสมาบัติเต็มที่แล้วว่าพระคาถานี้ จนกว่าจะบอกให้เลิก ท่านปู่ท้าวสหัมบดีพรหมที่ก่อนสิ้นชีวิตเป็นพระแท้ ๆ แต่ถนัดบทบู๊ยิ่งกว่า จา พนม สั่ง..!
"สุกิตติมา สุภาจาโร สุสีละวา สุปากะโต
ยัสสะสิมา วะเจธะโร เกสะโรวา อะสัมภิโต"
รอบข้างทั้งภายนอกภายในมีอะไรก็ไม่ต้องไปสนใจแล้ว จนกระทั่ง "พระองค์ดำ" ฟาดพระแสงของ้าวแสนพลพ่ายลงมากลางพิธี คลื่นพลังแผ่กระจายครอบคลุมประหนึ่งเกิดแผ่นดินไหว ท่านปู่ท้าวสหัมบดีพรหมจึงให้ถอนสมาธิ เลิกการปลุกเสกได้...
"ใช้พระคาถานี้เป็นการอาราธนาวัตถุมงคลชุดนี้ก็ได้ อานุภาพเป็นมหาอำนาจ ชนะศัตรู เทวดารักษา อมนุษย์มิกล้ากล้ำกราย" ขอบพระคุณครับท่านปู่...
"พ่อชื่อธนเสฏฐะ จำไว้ให้ดีนะลูก"
ระหว่างที่ทุ่มเทสรรพกำลังพระภิกษุสามเณรวัดท่าขนุน เพื่ออัญเชิญพระปัจเจกพุทธเจ้าเนื้อเงิน ซึ่งหล่อจากเม็ดเงิน ๖๐๐ กิโลกรัมเข้าที่ประทับ พระองค์ท่านก็เมตตาบอกพระนามให้ทราบ...
พระรูปพระโฉมของพระองค์ท่าน ปรากฏสว่างไสวไปทั้งท้องฟ้า ประหนึ่งพระจันทร์วันเพ็ญที่ประกอบด้วยรัศมีทรงกลด รุ่งเรืองสดใสยากที่จะหาสิ่งใดเปรียบปาน..!
ขออนุโมทนา ที่ลูกทุกคนช่วยกันสร้างรูปเปรียบของพ่อขึ้นมาไว้บูชา โดยเฉพาะสร้างขึ้นจากเงินแท้ ซึ่งนับแล้วเป็นโอทาตกสิณ สามารถใช้ดวงจันทร์แทนดวงกสิณได้ ตรงกันข้ามกับปีตกกสิณ ที่ใช้ดวงอาทิตย์เป็นดวงกสิณ ขอให้ทุกคนมีความเป็นอยู่ที่คล่องตัว มีความปรารถนาที่สมหวังจงทุกประการเทอญ
ตั้งแต่ยุคหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ศึกษาพระคาถา พระปัจเจกโพธิ์โปรดสัตว์ มาจากพ่อปู่ครูผึ้ง ชาวนครศรีธรรมราช เจ้าของฉายา ผึ้งบุญ หรือ ผึ้งผู้ใจบุญ มาจนถึงสมัยหลวงปู่เล็ก วัดบางนมโค หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง ก็ไม่มีการเปิดเผยพระนามของพระองค์ท่านแต่ประการใด
อาตมาเข้าใจดีว่า การถามพระนามของพระระดับนั้น ไม่ใช่เรื่องที่สมควรทำอย่างเด็ดขาด จึงไม่เคยสงสัยไต่ถามมาก่อนเลย จนกระทั่งมีพระเมตตาประทานมาให้เองในวาระนี้
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา เวลากราบขอบารมีพระ ......ฯลฯ...... พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ มีสมเด็จพระพุทธธนเสฏฐปัจเจกพุทธเจ้า เจ้าของพระคาถาเงินล้านเป็นประธาน สมเด็จพระพุทธอุปริฏฐปัจเจกพุทธเจ้าเป็นที่สุด ......ฯลฯ...... อาตมาจะตั้งใจเช่นนี้ตลอดมา
ไม่ตายเพราะโควิดหรอกครับ แต่จะตายเพราะท้องร่วงแทน..!
เฮ้ย..ก็ตูกำลังล้างมืออยู่นี่
นั่นแหละครับ..ฟองน้ำแช่ค้างคืนอยู่ในน้ำยาเก่า เพาะเชื้อโรคเป็นล้าน ๆ เลย..!
ตายห่..ใครจะไปรู้วะ !?
เอา...นกเอ๋ยนกกระจาบครับ
"นกเอ๋ย..นกกระจาบ..................เห็นใบพงลงคาบค่อยเพียรขน
มาสอดสอยด้วยจะงอยปากของตน...ราวกับคนช่างพินิจคิดทำรัง
ช่างละเอียดเสียดสลับออกซับซ้อน...อยู่พักร้อนนอนร่มได้สมหวัง
แม้นทำงานหมั่นพินิจคิดระวัง..........ให้ได้ดังนกกระจาบไม่หยาบเอย"
กว่าจะล้างเสร็จแทบมือถลอกปอกเปิก นี่ตูมี "บริวาร" หรือ "ครูไหวใจร้าย" กันแน่วะ ? คอยดูนะ..งานหน้าพ่อจะแต่งกลอนดอกสร้อย "แมงเอ๋ย..แมงภู่คำ" ให้แทน..!
ถาม : พระอาจารย์ที่สอนในมหาวิทยาลัยสงฆ์ในวิชาพระวินัยบอกว่า การมีเพศสัมพันธ์กับตุ๊กตายางไม่ต้องอาบัติปาราชิก เพราะว่าไม่ใช่ผู้หญิง จริงหรือไม่ครับ ?
ตอบ : เรื่องนี้ต้องตอบแยกเป็น ๒ ประเด็น คือ
๑. การต้องอาบัติปาราชิกโดยตรง สมัยนั้นยังไม่มีตุ๊กตายาง จะปรับอาบัติโดยตรงไม่ได้ แต่เราต้องมาคิดว่า การต้องอาบัติปาราชิกนั้น พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้อย่างไรบ้าง ?
ได้แก่ การมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง พอห้ามไว้ก็ไปมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์เดรัจฉานตัวเมีย พอห้ามไว้ก็ออกไปหาบัณเฑาะว์ ผู้ชาย ซากศพ ห้ามอวัยวะเพศก็ไปทวารหนัก ไปทวารปาก ไปกระทั่งรอยแผลบนซากศพ ฯลฯ
คราวนี้ซากศพต่างจากตุ๊กตายางตรงไหน ? เพราะว่าไม่มีชีวิตเหมือนกัน ถ้าห้ามกระทั่งรอยแผลบนซากศพ แล้วตุ๊กตายางไม่แย่กว่าศพหลายเท่าหรือ ? สมัยนี้จับนั่งดี ๆ แทบจะดูไม่ออกว่าเป็นหุ่น แถมบางรุ่นยังเคลื่อนไหวได้ ส่งเสียงได้อีกต่างหาก พอที่จะต้องอาบัติปาราชิกหรือยัง ?
๒. ในเมื่อสมัยนั้นไม่มีตุ๊กตายาง ก็ต้องอาศัยมหาปเทส ๔ ที่พระพุทธเจ้าทรงให้ไว้ในการตัดสินพระธรรมวินัย สิ่งที่ไม่สมควร พิจารณาแล้วว่าไม่สมควร สิ่งนั้นย่อมไม่สมควร แค่นี้คุณก็จะเห็นว่า พระอาจารย์ของคุณนั้น น่าจะโดนอาบัติปาราชิกได้อย่างง่าย ๆ เลย..!
"รู้ว่าไม่ไหวก็อย่าไปฝืนเลยลูก" หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค เมตตาบอก หลังจากที่อาตมาอาราธนาบารมีพระ พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์ ครอบลงมาทั้งประเทศไทย เพื่อช่วยป้องกันไวรัส "ห่าลงปอด" ในงานปลุกเสกวัตถุมงคลของวัดพุทธพรหมยาน เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓ แต่..พยายามถึงสามครั้งแล้วก็ไม่สำเร็จ...
"อะไรที่เป็นวาระกรรมของคนหมู่มาก เกินกำลังของเราที่จะรับไหว ก็ต้องปล่อยวางบ้าง ความเป็นพุทธภูมิของแกมีมากเกินไป ถึงลาแล้วก็ยังอดไปยุ่งกับวาระกรรมของคนอื่นไม่ได้อยู่ดี" หลวงพ่อฤๅษีฯ เสริมขึ้น ผมก็แค่คิดว่าบารมีพระย่อมไร้เทียมทานเท่านั้นครับ แฮ่..!
เอาอย่างนี้สิลูก ท่านย่าเอ่ย แกไปขอกับพระท่านโดยตรง ดีกว่าแอบเอาเงินในกระเป๋าของพระองค์ท่าน มาทำตัวเป็นเศรษฐีจ่ายไม่อั้นแบบนี้ แฮะ..แฮะ..ขอยืดหน่อยก็ไม่ได้...
เมื่อกราบลงแทบพระบาท ยังไม่ทันจะเอ่ยปาก พระองค์ท่านก็เมตตาตรัสว่า โกมารภัจจ์ ไปช่วยลูกหลานเขาหน่อย ทำเอาอาตมากราบลงอีกรอบแบบไม่ทันจะตั้งตัว..!
รูปพระวิสุทธิเทพจางลง กลับกลายเป็น "ปู่หมอ" ในชุดขาว โอบแขนผนึกเอา "พลัง" ทั้งหมดที่ทุกท่านทุกองค์เมตตา พุ่งลงไปยังกองวัตถุมงคลจนสว่างเจิดจ้าไปทั้งศาลา...
เนิ่นนานกว่าที่ "ปู่หมอ" จะเอ่ยปากว่า "เสร็จแล้ว..เสกให้ทั้งศาลาเลย วัตถุมงคลทุกชนิดในที่นี้ สามารถป้องกันโรค "ห่าลงปอด" ได้ ให้อาราธนาด้วยพระคาถา "สัพพะโรคา วินาสสันติ โสตถิ ลาภัง ภะวันตุ เม" เพราะว่าเผื่อด้านลาภผลให้ด้วย"
กราบขอบพระคุณอย่างยิ่งครับ แล้วแบบนี้ไม่เป็นการฝืนกฎของกรรมหรือครับ ?
ถ้าใครได้ไป แปลว่าวาระบุญของเขายังพอที่จะผ่านพ้นภัยอันตรายตรงนี้ได้ จำไว้ว่า ป้องกัน นะ ไม่ใช่ รักษา ต้องอาราธนาไว้ทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น ก็ยิ่งดี ถ้าใครไม่มีก็มาจุดธูปขอน้ำมนต์กับองค์พระในศาลานี้ไปใช้แทน
ทีของผมเองพ่อปู่ไม่เห็นให้แบบนี้บ้าง นั่น..มีต่อว่าด้วย
เจ้าคิดว่า พุทโธ อัปปมาโณ ยังไม่พอใช่ไหม ? ความจริงวัตถุมงคลชุดล่าสุดที่เข้ากรรมฐาน ๓ วัน ใช้แบบนี้ได้ทุกชิ้น เจ้าไม่รีบเอาออกมากระจายให้พวกเขาเองต่างหาก
ผมเห็นว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี ก็เลยไม่อยากไป รีดเลือดกับปู ครับ
ก็ขายถูกลงหน่อยซีโว้ย..! หลวงพ่อฤๅษีฯ ไม่ได้มาแค่เสียง แต่มาพร้อมกับไม้เท้าที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน ? ทำเอาอาตมาต้องเผ่นชนิดกราบลาพระแทบไม่ทัน..!
ถาม : จุลโสดาบันคืออะไรครับ ?
ตอบ : คำนี้จะพบในสายการปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ แบบพองยุบ เมื่อโยคีบุคคลผ่านญาณ ๑๖ ตั้งแต่นามรูปปริจเฉทญาณ ไปจนถึงผลญาณแล้ว สายนี้เชื่อว่าได้เป็นพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ถ้าไม่ถึงพระโสดาบัน ก็จะเทียบได้กับจุลโสดาบัน
คำว่า "จุล" แปลว่า "เล็ก" ประมาณว่าเป็นพระโสดาปฏิมรรค แต่อันตรายตรงที่ว่า ปัจจุบันนี้ครูบาอาจารย์สายนี้ที่เก่งจริงหาได้ยากมาก พอลูกศิษย์ไป "ส่งอารมณ์" ถ้ามีอาการในญาณใดญาณหนึ่งแม้เพียงนิดหน่อย พระวิปัสสนาจารย์ผู้ควบคุมการปฏิบัติ ก็จะฟันธงว่าผ่านญาณนั้น ๆ แล้ว..!
เมื่อเป็นเช่นนั้นก็อาจจะพาให้โยคีบุคคลผู้เข้าปฏิบัติในสายนี้ หลงทางเตลิดเปิดเปิง ออกทะเลหาฝั่งไม่เจอ เหมือน "คนตาบอดขี่ม้าตาบอด" มีสิทธิ์ที่จะพากันไปตกเหวตายได้ทุกเวลา ทำให้เสียดายแทนท่านที่เป็นเช่นนั้น ซึ่งอาจจะเป็นถึงระดับมิจฉาทิฏฐิ เห็นผิดเป็นชอบไปเลย..!
ถาม : หลวงพ่อครับ พระสมเด็จวัดระฆังดูอย่างไรครับ ?
ตอบ : ไปหาหนังสือในห้องสมุดของผมชื่อ "พระพันตา" เอามาดูก่อน จำพิมพ์ จำเนื้อให้แม่น แล้วจำเอกลักษณ์ก้อนขาว จุดแดง ก้านดำ รอยปูไต่ ฯลฯ อะไรประมาณนี้ให้ได้ จากนั้นค่อยไปขอส่ององค์จริงจากท่านที่มี
ในวงการเขามีสโลแกนว่า "เล่นพระสมเด็จ..เสร็จทุกราย" ถ้าไปโลภมาก เห็นแก่ของราคาถูก ตาไม่ถึง เอาแต่ฟังนิทานประกอบ มีแต่ตายกับตาย..! ยิ่งพระ "ลาวตกรถ" หรือสมัยหลังเรียกว่า "ตกควาย" ไม่ใช่ตกปลา โปรดทราบว่า "ควาย" ที่เขาตกก็คือคุณนั่นแหละ..!
ถาม : ถ้าอย่างนั้นก็ให้หลวงพ่อจับพลัง ?
ตอบ : การจับพลังใช้ไม่ได้ ไม่เป็นสากล ยิ่งถ้าเป็นผมจับ องค์ไหนก็ใช้ได้ทั้งนั้น..! จำไว้ว่า "ของดีราคาถูก" หาได้ยากในโลก อย่าไปหวังฟลุก ไม่อย่างนั้น "ค่าหน่วยกิต" แพงมาก..!
"ฝีมือนายยอดเยี่ยมขึ้นทุกวันเลยนะ"
"ขอบคุณที่ชม..ยอดฝีมือก็ต้องพัฒนาตัวเองไปเรื่อย "น้ำนิ่งก็คือน้ำเน่า" ครับ" อีกฝ่ายนั่งไขว่ห้างกระดิกขา แคะฟันเล่นแบบ "ชิล" มาก...
"สร้างความปั่นป่วนวุ่นวายไปทั้งประเทศ จนรัฐบาลไม่มีเวลามาสนใจเรื่องโควิด ๑๙ พอถึงเวลาก็ทิ้งบอมบ์ตูมลงมา จนติดเชื้อกันกระจาย ทำเอารัฐบาลปั่นป่วนจนรับมือไม่ถูก แล้วนายยังมีอะไรอีก ?" อาตมาถามดื้อ ๆ แบบไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะตอบ...
"ตอนนี้ก็ซ้ำด้วยอบายมุข ยาเสพติด ความหนาว ต่อไปก็ความอดอยาก แห้งแล้ง กระตุ้นให้คนไม่พอใจมากยิ่งขึ้น แค่นี้ก็คงปวดหัวพอแล้ว รัก โลภ โกรธ หลง นี่ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัยครับ"
ฟังแล้ว "น้ำตาจิไหล" รบกันเป็นส่วนตัวก็ยังพอไหว แต่รบเพื่อคนหมู่มากที่ไม่มีกำลังใจจะต่อสู้นี่ แทบจะมืดแปดด้าน มองหาทาง "ชนะ" ไม่เจอ...
"อย่างน้อยท่านก็ยังมี "ไทยชนะ" กับ "หมอชนะ" ละน่า.."
ทำไมกลายเป็น "มาร" มาปลอบใจ "พระ" ไปได้วะ ?
"หลวงพ่อครับ...หลวงพ่อมีนัดกับทางโรงพยาบาล ๐๙.๓๐ น. นะครับ" เลขาฯ พัฒน์ (พระพัฒน์ ฐิตาจาโร) เลขานุการเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน มาเคาะประตูสำนักงานแจ้งให้ทราบ...
เฮ้อ..อากาศ ๑๓.๓ องศาเซลเซียส กำลังน่า "เลื้อย" เป็นที่สุด หลังฉันเช้าเสร็จ มาทำบัญชีรายชื่อเด็กนักเรียนรับทุนเพิ่งจะเสร็จ งานต่อไปก็มารออีกแล้ว...
ทั้งงัดทั้งแงะ "น้องเล็ก" ที่ไข้จับจนลุกไม่ขึ้นออกจากที่นอน ให้ขับรถที่ยืมมาจาก "ช่างยศ" ไปส่งที่โรงพยาบาลทองผาภูมิ เจอหมอนุ้ย (แพทย์หญิงนวลจันทร์ เวชสุวรรณมณี) ผู้อำนวยการโรงพยาบาลทองผาภูมิ พร้อมกับคณะแพทย์ พยาบาล มารออยู่แล้ว...
หมอนุ้ยน่าจะเป็นตัวอย่างของหญิงผู้เป็นเบญจกัลยาณีได้เป็นอย่างดี ตั้งแต่มารับตำแหน่งผู้อำนวยการจนป่านนี้ สิบกว่าปีผ่านไปหน้าตาก็ยังเหมือนเด็กไม่เปลี่ยนแปลง รู้จักกันใหม่ ๆ อาตมาเรียกว่า "ผอ.เด็กน้อย" ไปยืนคู่กับเด็กเพิ่งเรียนจบได้สบายเลย...
ในจำนวน "หมวก" เกือบสามสิบใบที่อาตมาสวมอยู่นั้น มีอยู่ใบหนึ่งคือ ประธานคณะกรรมการโครงการพัฒนาโรงพยาบาลทองผาภูมิ ที่อาตมาเรียกว่า "ตำแหน่งจ่ายเงิน" ซึ่งงานนี้ทางโรงพยาบาลทองผาภูมิเปิดห้องผ่าตัด (OPD) แต่ว่าเครื่องมือบางอย่างแพงมาก กระทรวงยังไม่มีงบประมาณให้ ต้องวิ่งไปหยิบยืมจากโรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนาในตัวเมืองกาญจนบุรี ซึ่งอยู่ห่างออกไป ๑๔๐ กิโลเมตร..!
อาตมาเองเพิ่งสร้างหน่วยไตเทียม ซึ่งประกอบด้วยเครื่องมือฟอกไต ๑๒ ยูนิตให้กับทางโรงพยาบาลได้ไม่นาน เพิ่งหาเครื่องฟอกไตให้กับทางโรงพยาบาลได้ ๗ ยูนิตเท่านั้น หมอนุ้ยไม่กล้ารบกวน แต่การวิ่งไปกลับครั้งละเกือบ ๓๐๐ กิโลเมตร เพื่อยืมและคืนเครื่องมือ ทำให้อาตมาที่ได้ทราบเรื่องแล้วทนไม่ได้...
จึงหอบวัตถุมงคลมาให้ "ไอ้ตัวเล็ก" เปิดกระทู้ร่วมบุญซื้อเครื่องมือแพทย์ในเว็บวัดท่าขนุน ซึ่งได้รับการตอบรับจากญาติโยมอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง เมื่อเป็นเช่นนั้นหมอนุ้ยก็เลยขอเพิ่มเครื่องมืออีกหนึ่งตัว จากยอดเดิม ๓ ล้าน ๘ แสนบาท จึงกระโดดไปเป็น ๔ ล้าน ๑ แสนบาท..!
อย่าคิดว่าจะท้อ ในเมื่อมีพระคาถาเงินล้านอยู่กับตัวจะไปกลัวอะไร อาตมาจึงตอบรับทันที และวันนี้ก็ต้องมาทำพิธีมอบเงินจำนวน ๔ ล้าน ๑ แสนบาทกันที่หน้าห้องผ่าตัดเลย..!
เมื่อมอบเงินและรับเกียรติบัตรเสร็จ อาตมาก็ลากลับวัดท่าขนุน จากนั้นทุกเวลาในการทำวัตรเช้าเย็น ต่อหน้าพระรูปของสมเด็จพระพุทธธนเสฏฐปัจเจกพุทธเจ้า ซึ่งหล่อจากเม็ดเงิน ๖๐๐ กิโลกรัม อาตมาก็ต้องภาวนาพระคาถาเงินล้านถวายและเผื่อแผ่ให้แก่ญาติโยมผู้ร่วมบุญด้วยทุกท่านเป็นปกติ...
"นาสังสิโม พรัหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะลายันติ ฯลฯ"
ถาม : พระรูปหนึ่งบนท่านปู่ท่านย่าและท่านแม่ทั้งสามไว้ แล้วเก็บผ้าไตรไว้ในห้องโดยวิกัปเป็นสองเจ้าของ ถ้ายังไม่ถอนวิกัป สามารถเก็บไว้ในห้องตัวเองไปเรื่อย ๆ เพื่อรอถวายได้ไหมครับ ?
ตอบ : วิกัปแล้วถ้ายังไม่ถอน จะเก็บไว้กี่ชาติก็ได้
ถาม : กระผมสามารถบังคับให้ตัวเองขนลุกตอนไหนก็ได้ตั้งแต่เด็ก ๆ โดยแค่นึกก็เป็นแล้ว อาการแบบนี้เป็นความสามารถทางร่างกายหรือว่าเป็นปีติครับ ?
ตอบ : เป็นอาการปีติ แสดงว่ามีความคล่องตัวในสมาธิระดับนั้นมาก
ถาม : ถ้าเป็นอาการปีติ ถ้าจำไม่ผิดหลวงพ่อบอกว่า ถ้าข้ามแล้วจะไม่เจออีก อย่างนี้ผมคือยังไม่ข้ามถูกไหมครับ ?
ตอบ : ก็ไม่แน่ ถ้ามีความคล่องตัว เราต้องการสมาธิระดับไหน ก็สามารถเข้าออกได้ทันทีตามที่ต้องการ
ถาม : โยมแม่ผมมีหนี้อยู่ ๔๐,๐๐๐ บาท กระผมนำวัตถุมงคลส่วนตัวไปปล่อยเพื่อหาเงินให้แม่ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าเป็นวัตถุมงคลส่วนตัวจริง ๆ ก็ได้เลย
หมอกมืดมัวจนแทบมองไม่เห็นทาง อาตมาต้องช่วยน้องเล็กเพ่งดู คนหนึ่งสายตายาว คนหนึ่งสายตาสั้น เวลามีอะไรผิดปกติจะได้เตือนกันทัน หือม์..ผิดปกติ..??
"ใช่..ท่านจะไปรับบิณฑบาต ผมก็ต้องทำหน้าที่ขวางตามระเบียบ" โธ่..ไอ้เขี้ยวนี่เอง ไม่มีอะไรจะทำแล้วหรือวะ ? "มีครับ ก็ขวางท่านอยู่นี่ไง..!"
"ถามจริง..มีความสุขมากใช่ไหม ที่ได้ขวางคนอื่นเขา ?"
"ไม่ใช่ครับ นี่เป็นหน้าที่ซึ่งต้องทำต่างหาก ผมอุตส่าห์ไล่คนออกจากวัด เห็นไหมครับ..? งานพิธีทางศาสนาห้ามมีคนเกิน ๒๐ คน แต่งานรื่นเริงมีได้ ๒๐๐ คน ทำจนขนาดนี้แล้ว ท่านยังทำโครงการดึงคนเข้าวัดอีก ผมก็ต้องขวางเป็นธรรมดา"
เอาวะ..เอ็งขวางได้ก็ขวางไป อาตมากลับไปถึงวัดท่าขนุนตีห้าเศษ กลัวว่าถ้านอนพักจะโดนพ่อเจ้าประคุณแกล้งให้เผลอหลับยาว จึงนั่งอ่านหนังสือจนหกโมงสิบห้านาที ก็นำพระเณรออกบิณฑบาตเลย แต่..พอเดินถึงหน้าตลาด รู้สึกง่วงจนแทบจะเดินไม่ออก..!
"อะไรอีกวะนี่ ?"
"ยาครับ..ยาที่ท่านฉันเมื่อตอนออกเดินทาง เพิ่งจะออกฤทธิ์ครับ..!"
"เฮ้ย..ตั้งสามสี่ชั่วโมงมาแล้วนะ..?"
"จำได้ไหมครับ ? เมื่อ ๒๙ ปีที่แล้ว หลวงพ่อของท่านแทบจะยืนไม่ติด ตอนที่ออกรับแขก ขนาดต้องหามใส่เก้าอี้ไป" นั่นก็ฝีมือเอ็งหรอกหรือ ?
"รับด้วยความภูมิใจว่าใช่ครับ ผมทำหน้าที่อย่างเต็มที่เลยนะนั่น"
"ถามจริงอีกที..เอ็งทำได้อย่างไรวะ ? ยากินลงไปตั้งนานเนกาเล แล้วไม่ออกฤทธิ์ ?"
"ง่ายจะตายไป..ก็แค่ใช้พลังงานห่อหุ้มเอาไว้ก่อน พอจะให้ออกฤทธิ์ตอนไหนก็ค่อยปล่อยให้ละลาย อาศัยขันธมาร ๕ ส่วน อภิสังขารมาร ๔ ส่วน เทวปุตตมารอย่างผมออกแรงแค่ ๑ ส่วนเท่านั้น"
"อภิสังขารมารเกี่ยวอะไรด้วยวะ ?"
"ท่านอย่าทำเป็นความจำสั้น ออกรบมากี่ครั้ง ? วางยาข้าศึกไปเท่าไร ? ผมก็แค่เอาการกระทำของท่านมาส่งคืนให้ท่านเท่านั้นเอง..!"
เออ..เอ็งเก่ง..! พยายามตั้งสติเดินให้ตรงทาง ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเราจริง ๆ แทบจะบังคับให้เดินไม่ได้เอาเลย ต้องใช้กำลังกายกำลังใจแบบสุดความสามารถ ที่จะต้านฤทธิ์ยาเอาไว้ ไม่ให้หลับหรือล้มจนคนเขาแตกตื่นกันทั้งตลาด พยายามหายใจยาว ๆ เพื่อเรียกความสดชื่นให้กับร่างกาย แต่หน้ากากอนามัยก็ทำให้หายใจไม่ถนัดอีก นายแน่มากเลยว่ะ..!
มาถึงสวนสาธารณะหัวสะพานแขวนหลวงปู่สาย ท่านนายกฯ ประเทศ บุญยงค์ นำชาวบ้านและนักท่องเที่ยวมารออยู่แล้ว ทีข้าบ้างละนะ..!
"สะหัสสะเนตโต เทวินโท ทิพพะจักขุง วิโสธายิ อิกะวิติ พุทธะสังมิ โลกะวิทู"
แสงสว่างลำมหึมาแหวกม่านหมอกมืดมัวของ "พลังมาร" พุ่งตรงลงมาครอบคลุมทั่วบริเวณจนสว่างไสวไปทั่ว อาตมาให้ศีล ให้พร แล้วเดินรับบาตรแบบสบายใจเฉิบ..!
"เก่งเหมือนกันนี่หว่า ถึงแม้ว่าจะขี้โกงด้วยการใช้กำลังของพระของเทวดามาช่วยก็เถอะ"
"แน่น้อนนน..ขืนแสดงตั้งแต่ต้นทาง เอ็งก็เปลี่ยนวิธีแกล้งอีก จึงต้องรอจนวินาทีสุดท้ายค่อยปล่อยไม้ตาย ขงเบ้งบอกว่า "แกล้งโง่ไม่เป็น เป็นใหญ่ไม่ได้โว้ย..!"
ถาม : กรณีร้านอาหารเอารูปบุคคลคล้ายพระสงฆ์ สักลายทั้งตัว กินอาหารแบบมูมมามเลอะเทอะ รับอาหารโดยแตะมือผู้หญิง มาลงโฆษณา พระอาจารย์มีความเห็นว่าอย่างไรครับ ?
ตอบ : เรื่องนี้น่าจะยาว ต้องว่ากันทีละประเด็น
๑. ประเด็นจริยธรรมของร้านอาหาร เห็นได้ชัดว่าต่ำเตี้ยพอกับที่เคยมีผู้วาดภาพพระพุทธเจ้าให้มีพระเศียรเป็นอุลตราแมน ทั้งที่รู้ว่าทำโฆษณาแบบนี้ออกมา จะกลายเป็นกระแสทันที แต่เพื่อเรียกกระแสก็ยังขืนทำ ถ้าเป็นพระสงฆ์ก็จัดอยู่ในประเภทต้องอาบัติโดยไม่ละอาย รู้แล้วยังขืนทำ แปลว่าทั้งคุณและผมบกพร่องต่อหน้าที่เป็นอย่างมาก ที่ไม่สามารถอบรมญาติโยมให้มีต่อมจริยธรรมตื้นกว่านี้ จะได้รู้จักละอายชั่วกลัวบาป พวกเราต้องกลับไปทำหน้าที่ให้หนักกว่านี้..!
๒. ประเด็นการ "กิน" ของบุคคลคล้ายพระสงฆ์ในโฆษณา แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ในสายตาของญาติโยมนั้น ภาพพจน์ของพระภิกษุสามเณรต่ำเตี้ยเรี่ยดินขนาดไหน..!?
ผมมีเพื่อนหลายรูป ที่มื้อไหนไม่ได้นั่งร้านอาหารหรู ๆ จะฉันไม่ลง ไม่มีกุ้งเผาฉันข้าวไม่ได้ บางรูปไปกิจนิมนต์ ถ้าเห็นว่าเจ้าภาพเลี้ยงอาหารไม่ดี รับไทยธรรมแล้วก็หาข้ออ้างเลี่ยงว่าต้องไปงานอื่นต่อ แล้วไปหาอาหารที่ตัวเองชอบมาฉัน ขืนไปกับผมที่ฉันแต่ข้าวกล่องร้านสะดวกซื้อมีหวังได้ขาดใจตาย จะไปตำหนิญาติโยมก็ไม่ถนัด เพราะว่าเราไปทำภาพพจน์แบบนั้นให้เขาเห็นจนฝังใจญาติโยมไปแล้ว
พระพุทธเจ้าทรงสอนให้เรามี "โภชเนมัตตัญญุตา" รู้จักประมาณในการกิน กินเพื่อระงับเวทนาเก่า กินเพื่อป้องกันเวทนาใหม่ กินเพื่อให้มีกำลังพอที่จะประพฤติพรหมจรรย์ ไม่ใช่กินเพื่อความอร่อย กินเพราะมัวเมาในรสอาหาร กินอวดร่ำอวดรวย พวกนั้นผมถือว่ามีปมด้อยด้วยซ้ำไป น่าจะประมาณว่าตอนเด็ก ๆ คงจะอดอยากยากจน พอมีโอกาสถึงสวาปามแบบไม่ยั้ง เสียสมณสารูปหมด ถึงได้โดนเขาเอามาทำโฆษณาแบบนั้น..!
๓. ประเด็น "กาม" ของบุคคลคล้ายพระสงฆ์ในโฆษณา นี่เขายังเกรงใจนะที่ทำให้เห็นแค่แตะมือกัน ระยะนี้คุณจะเห็นข่าวคราวเกี่ยวกับพระสงฆ์ ที่ไปเกี่ยวข้องยุ่งขิงกับสีกา จนถูกจับสึกไปบ้าง หนีสึกไปเองบ้าง มากมายหลายข่าวในแต่ละปี ภาพจำเหล่านี้เด่นชัดจนญาติโยมส่วนหนึ่งเสื่อมศรัทธา ขนาดไม่เข้าวัดกันแล้ว คุณรีบกลับไปทำโครงการอะไรก็ได้ ที่ดึงศรัทธาคนให้กลับมาเข้าวัดอีกที จะต้องใช้เวลานานแค่ไหนก็ต้องทำ แต่ต้องไม่ใช่ไปสร้าง "ไอ้ไข่" นะครับ..!
๔. ประเด็นการสักลายของบุคคลคล้ายพระสงฆ์ในโฆษณา เรื่องการสักลายของพระภิกษุสงฆ์นั้น ถ้าสักมาก่อนบวชก็แล้วไป แต่ถ้ามาสักหลังจากการบวชก็ต้องดูว่าสักเพื่ออะไร ?
๔.๑ สักเป็นเครื่องป้องกันตัว ตามสายครูบาอาจารย์ที่ศึกษามา อย่าลืมว่าบรรพบุรุษของเรา สามารถกู้ชาติกู้แผ่นดินมาพวกคุณเหยียบย่ำได้อย่างเต็มเท้า ไม่ต้องไปเป็นทาสใคร ก็ด้วยเครื่องรางของขลังที่ท่านทั้งหลายยึดมั่นเหล่านี้ แต่ก็ต้องระมัดระวัง ควรให้เป็นหัวใจพระคาถาที่มาจากพระไตรปิฎก หรือเป็นรูปที่ไม่ห่างไกลไปจากพระรัตนตรัย ไม่ใช่ไปสักเป็นรูปผู้หญิงแก้ผ้า สักปลัดขิก สักอีเป๋อ แบบนั้นก็เป็นเดรัจฉานวิชาจนกู่ไม่กลับ ไม่ว่าจะมองในแง่มุมไหนก็ไม่สมควร
๔.๒ สักเพื่อความสวยงาม แบบนี้ไม่สมควรอย่างยิ่ง อย่าลืมว่าสามเณรหรือญาติโยมที่ถือศีลแปด ก็ห้ามประดับตกแต่งร่างกายอยู่แล้ว ถ้าพระภิกษุเราไปสักเพื่อความสวยงาม ถือเป็นการตกแต่งร่างกาย เท่ากับโดนอาบัติกินอยู่ทุกวัน แล้วความเป็นพระจะเหลืออยู่หรือ ? แต่ผมว่าทั้งคุณและคนที่เข้าไปวิพากษ์วิจารณ์ตามกระทู้นั้น "ตาถั่ว" ว่ะ..! รูปวาดบนผิวหนังแท้ ๆ ดันเห็นเป็นรอยสักไปได้..!
๕. ประเด็น "เกียรติ" ข้อนี้ผมเพิ่มเติมให้เอง เกียรตินั้นมาจากการยกย่องของผู้อื่น อย่างเช่นว่า ยศ ตำแหน่ง สมณศักดิ์ ถ้าเรื่องเหล่านี้มาถึง เราต้องไม่ลืมที่โบราณว่า "ยศช้าง ขุนนางพระ" ช้างได้ยศเป็นคุณพระ เป็นพระยา ก็ยังคงกินหญ้า กินกล้วย กินอ้อย เหมือนเดิม
พระเราได้ยศได้ศักดิ์มา ก็ยังคงต้องสำรวมระวัง ทำอะไรให้เหมาะสมกับสมณสารูป ไม่ใช่ไปขี่รถรุ่นใหม่ป้ายแดงราคาคันละหลายล้าน อยู่กุฏิทรงสเปนติดเครื่องปรับอากาศ ใช้โทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุด แบบนั้นผมไม่ถือว่าเป็นพระ บุคคลที่ทรงคุณความดี ไม่ต้องใช้ของเหล่านี้มายกฐานะของตน
ฐานะ ยศศักดิ์ เป็นสิ่งที่คนอื่นเขายกย่องเรา โดยเฉพาะตำแหน่งนั้นมาพร้อมกับหน้าที่ ยศศักดิ์มาพร้อมกับเกียรติคุณ ต้องทำหน้าที่ให้สมกับที่ผู้บังคับบัญชาไว้วางใจ ต้องทำตัวให้สมกับยศศักดิ์ที่ท่านยกย่อง บาลีว่า "ยโส ลทฺธา น มชฺชเชยฺย" บุคคลได้ยศแล้วไม่พึงเมา ท่านเห็นความดีของเรา ท่านให้มาเราก็รับไว้ แต่อย่าไปดิ้นรนเพื่อให้ได้มา ไม่อย่างนั้นภาพพจน์ของพระภิกษุในพระพุทธศาสนาจะย่ำแย่ลงไปทุกวันเพราะการกระทำของพวกเราเองครับ
ถาม : มีลาภตกที่อริในตำราพรหมชาตินั้น ลาภจะมาในลักษณะแบบไหนครับ ?
ตอบ : มาแบบไหนก็ได้ สำคัญตรงที่ว่า ผู้ที่ อริ ตก ลาภะ นั้น ได้มาเท่าไรก็มีอันหมดไปในเวลาอันรวดเร็ว จัดอยู่ในจำพวก "กระเฌอก้นรั่ว" ได้มาก็ตกเรี่ยเสียราดหมด
ถาม : อ่านหนังสือเก่าพบข้อมูลหลวงพ่อฤๅษีฯ ตอบปัญหาว่า ในงานสะเดาะเคราะห์วัดท่าซุงครั้งหนึ่ง มีคนต้องการจะถวายพระพุทธรูปเพื่อป้องกันไฟไหม้ หลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านว่า พระยายมราชบอกว่า ถ้าต้องการป้องกันไฟไหม้ ให้เอากระดาษแดงรองพระพุทธรูป การถวายพระพุทธรูปที่มีกระดาษแดงรองเพื่อป้องกันไฟไหม้ ต้องทำเฉพาะในงานสะเดาะเคราะห์ถึงได้ผลเท่านั้น หรือทำตอนถวายสังฆทานปกติก็ได้ผลเช่นกันครับ ?
ตอบ : ทำเมื่อถวายสังฆทานที่มีพระพุทธรูปหน้าตัก ๕ นิ้วขึ้นไป จะถวายเมื่อไรก็ได้
ถาม : จากความเดิมศาลพระภูมิล้มที่บ้านอเมริกา เริ่มซ่อมแซมศาลแล้วค่ะ บังเอิญว่าฐานศาลพระภูมิเป็นเก้าอี้เหล็กและมีสนิมขึ้น เลยสั่งซื้อใหม่แล้วเอาของเดิมไปทิ้งถังขยะ แม่ทักว่าควรเอาไปไว้ที่วัดไม่ใช่ทิ้งถังขยะ แต่วัดไกลบ้านค่ะและอยู่ในช่วงปิดโควิดด้วย จึงขออนุญาตพระภูมิเอาใส่ถุงทิ้งถังขยะแทน จะมีโทษไหมคะ ?
ตอบ : ปัญหานี้ควรที่จะถามพระภูมิเองโดยตรง..! โบราณท่านให้ลอยน้ำไป หรือเอาไปไว้ที่โคนไม้ใหญ่ ซึ่งก็คือเป็นการแสดงออกซึ่งความเคารพ ถ้าไม่ใช่รูปพระไชยมงคล (พระภูมิ) หรือ ตายาย ถ้าเราไม่สบายใจก็จุดธูปบอกกล่าวท่านถึงข้อขัดข้อง ก่อนที่จะเอาไปทิ้ง แต่ถ้าเป็นรูปพระไชยมงคล (พระภูมิ) หรือ ตายาย ก็ควรทำตามแบบที่โบราณได้ให้ไว้
ถาม : เนื่องจากผมต้องการบวชพระ แต่มีเวลาว่างไม่มากครับ จึงตั้งใจจะบวชสัก ๑ เดือน ถ้าแบบนี้จะได้อานิสงส์มากน้อยเพียงใด และระยะเวลาในการบวชมีผลกับบุญกุศลที่ได้รับไหมครับ ?
ตอบ : การบวชนั้น เมื่อสำเร็จเป็นพระสงฆ์ อานิสงส์หรือบุญที่ได้ก็ครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว การอยู่ต่อจะมีอานิสงส์มากน้อยเท่าไร ขึ้นอยู่กับการปฏิบัติของคุณเอง ถ้าทำดี ทำถูก อานิสงส์ก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ถ้าทำไม่ดี ทำไม่ถูก ก็ลดลงเป็นทวีคูณเช่นกัน ระยะเวลาที่บวชจึงไม่ใช่เครื่องชี้วัดใด ๆ ทั้งสิ้น
ถาม : เวลาที่มีอาการหงุดหงิดโมโห ปกติคนเราจะมีกลิ่นเหม็นเขียวออกจากตัวไหมเจ้าคะ ? ถ้ามีเป็นเพราะอะไร ? แต่พออารมณ์ดีขึ้น ช่างมันกับสิ่งที่หงุดหงิด กลิ่นนั้นก็หายไป พยายามดมกลิ่นก็ไม่ได้กลิ่นแบบเดิมอีกเจ้าค่ะ
ตอบ : ในแต่ละอารมณ์ ร่างกายของเราจะหลั่งสารเคมีออกมาไม่เหมือนกัน เวลาดีใจก็อย่างหนึ่ง เวลาเสียใจก็อย่างหนึ่ง เวลาโกรธก็อย่างหนึ่ง ฯลฯ หายโกรธแล้วร่างกายเลิกหลั่งสารเคมี ทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพเดิม
ถาม : เวลาสวดมนต์บางครั้งพอช้าก็เริ่มฟุ้งซ่าน เลยเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นมีสมาธิดีขึ้น แต่พอเร็วขึ้นสักพักก็ฟุ้งซ่าน เปลี่ยนกลับมาช้าก็มีสมาธิดีขึ้นอีกพักหนึ่ง การสวดแล้วช้าบ้างเร็วบ้างเพื่อให้ไม่ฟุ้งซ่านตามสถานการณ์แบบนี้ กับเร็วหรือช้าอย่างใดอย่างหนึ่งไปเลยอันไหนดีกว่ากันครับ ?
ตอบ : อย่างไหนทำให้ใจสงบได้ ก็ให้ทำอย่างนั้น จะเปลี่ยนไปกี่แบบก็ให้เอาผลที่ใจสงบเป็นที่ตั้ง
ถาม : นำเงินทำบุญวิระทะโยมาชำระหนี้สงฆ์ จะผิดวัตถุประสงค์หรือไม่ครับ ?
ตอบ : เงินวิระทะโยจัดเป็นสังฆทาน สามารถเอาไปชำระหนี้สงฆ์ได้
ถาม : ถ้าได้พระเครื่องที่ไม่แน่ใจว่าได้มาจากวัดอย่างถูกต้องมา ต่อมาคนที่ได้รับพระเครื่องได้ร่วมบุญสร้างพระพุทธรูป ๔ ศอกปิดทองชำระหนี้สงฆ์ไปแล้ว ยังต้องนำพระพุทธรูป ๕ นิ้วไปแทนพระเครื่องแต่ละองค์อีกหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ถ้าเจ้าของเดิมทำแล้วก็จบกันไป แต่ถ้าเรายัง "คาใจ" จะถวายพระพุทธรูปอีกก็ได้
ถาม : มารใช้วิธีกระตุ้นกิเลสที่มีอยู่แล้วในใจคนให้กำเริบขึ้น ทำให้คนเราทำความชั่วได้ง่าย ในทางกลับกัน เราพอจะมีวิธีกระตุ้นให้ความดีในใจคนให้รุนแรงขึ้น เพื่อที่คนเราจะได้มีกำลังใจในการทำความดีเพิ่มขึ้น แบบมีประสิทธิผลไม่แพ้มารบ้างไหมครับ ?
ตอบ : นั่งสมาธิให้ได้ตั้งแต่ปีติขึ้นไป กระตุ้นดียิ่งกว่าเสพยาบ้าอีก แต่ต้องระวัง..ถ้าขยันจนลืมการพักผ่อน มารจะแทรกเข้ามาได้ง่าย..!
ถาม : ฆราวาสถือศีลแปด ชงนมเอนชัวร์กินตอนเย็น จะผิดศีลแปดไหมเจ้าคะ ? นมเอนชัวร์ใช้สำหรับผู้ป่วยพักฟื้น หรือขาดสารอาหารเจ้าค่ะ
ตอบ : เอนชัวร์จัดอยู่ในประเภทอาหาร ถ้าเลี่ยงได้ควรที่จะเลี่ยง ไปหาน้ำผึ้ง น้ำอ้อย น้ำตาล ฯลฯ หรือสิ่งอื่นที่กินได้ตั้งมากมายมาแทนจะดีกว่า
"อิติปิ โส ภควา ยาตรายามดี ได้ยามพระศรี สวัสดีลาโภ นะโมพุทธายะ"
ยกเบี้ยแก้ตัวครู หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้วขึ้นเหนือเศียรเกล้า น้อมจิตรำลึกถึงครูบาอาจารย์ตามสายวิชาการสร้างเบี้ยแก้ ภาวนาพระคาถาอาราธนา ๓ จบ เพื่อนำติดรถเดินทางในช่วงที่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ระบาด ตั้งใจขอให้ป้องกันโดยเฉพาะ
"หลวงปู่ครับ เชื้อโรคก็ดี ผีก็ดี ไสยศาสตร์บางประเภทก็ดี ทำไมถึงกลัวเบี้ยแก้ด้วยครับ ?"
"ปรอทเป็นธาตุที่มีวิญญาณแล้ว ในสายตาคนทั่วไปก็คือธาตุกายสิทธิ์ สามารถไปได้ มาได้ กินอาหารได้ เพื่อเพิ่ม "พลัง" ในการพัฒนาตัวเองให้แกร่งกล้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป
ในส่วนของอาหารที่กินนั้น มักจะเป็น "พลังงาน" ต่าง ๆ โดยเฉพาะพลังชีวิตบางประเภทที่ยังไม่สมบูรณ์ เช่น เชื้อโรค หรือพลังปราณของสัตว์ในภพภูมิต่าง ๆ
คราวนี้พลังปราณที่ปรอทกลืนกินง่ายที่สุด สะดวกที่สุด สามารถกลืนกินได้โดยตรงเลย ก็คือพลังของพวกผี หรือจิตวิญญาณขั้นต่ำ ซึ่งไม่มีแรงต่อต้านมากเหมือนกับพวกที่อยู่ในภพภูมิที่สูงกว่า
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าหากว่าพวกนี้มาอยู่ในเขตที่ธาตุปรอทส่งพลังงานถึง ก็อาจจะถึงกับสูญสลาย คือ ตายไปจากภพภูมินั้น ๆ เลย ในเมื่อเป็นเช่นนั้นเขาจึงพยายามหลีกเลี่ยงให้ไกล กลายเป็นว่าปรอทสามารถป้องกันพวกเชื้อโรคหรือพวกผีได้
ส่วนไสยศาสตร์นั้น ถ้าเป็นพวก "คุณผี" จะกันได้แน่นอน แต่ถ้าเป็นประเภทอื่น ก็ขึ้นอยู่กับความ "แรง" ที่เขาทำมาด้วย ถ้า "แรง" มาก บางทีก็กันไม่ไหวเช่นกัน"
"กราบขอบพระคุณอย่างยิ่งครับ"
"ถ้าหลวงพ่อชอบ ผมถวายเลยครับ" พระครูเทพ (พระครูปฐมสาธุวัฒน์) เจ้าอาวาสวัดสี่แยกเจริญพร กล่าวขึ้นก่อนพิธีพุทธาภิเษก...
ของชิ้นที่ว่าก็คือ "งาช้างกำจัด" เป็นปลายงาชิ้นใหญ่เกือบเท่าฝ่ามือ..! ที่สุดยอดกว่านั้นก็คือ แกะสลักเป็นรูปพระพิฆเณศวรทรงช้าง ฝีมือระดับบรมครู งามสุดใจจริง ๆ...
อาตมาเพิ่งจะซื้อ "พระพิฆเณศวรปางเสวยสุข" แกะสลักมาจากกระดูกกรามช้าง ซึ่งจำหน่ายอยู่ที่ ศูนย์คชศึกษา บ้านตากลาง จังหวัดสุรินทร์ ได้ไม่นาน ก็มาพบของสวยชิ้นนี้ที่พระครูเทพเอามาเข้าพิธี...
โดยปกติแล้วอาตมาจะไม่ "แย่งของรัก" ของใคร จึงไม่ตอบคำของพระครูเทพ เมื่อถวายเครื่องบวงสรวง กราบขอบารมีพระ พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์ ทำการเสกวัตถุมงคล ช่วงท้ายของพิธี "ท่านพี่" ก็มาปรากฏตัว แต่ไม่ได้มีเศียรเป็นช้าง ซ้ำยังหล่อกว่า "โอ๊ปป้า" อีก..!
"จำคาถาบูชาพระพิฆเณศวรได้ไหม ?" แหม..ถามแบบนี้ดูถูกสมองกันชัด ๆ
"โอม ศรี คเณศายะ นะมะหะ" ถึงไม่เคยรับประทานสุกร ก็เคยเห็นสุกรมาบ้างนะเว้ย..!
"นั่นแหละ..ต่อด้วย สัพพะธะนัง สัพพะโภคัง ประสิทธิ เม"
"แล้วบอกผมทำไมวะ ?" อีกฝ่ายยิ้มแบบ "หล่อมาก"
"เผื่อว่าจะได้ใช้ ถ้าภาวนาแบบนี้แล้วพี่จะมาช่วย"
พี่ท่านน่าจะคิดผิด ไอ้น้องตัวแสบถึงซื้อรูปของพี่ไป ก็ทิ้งให้นอนเอ้เต้เสวยสุขอยู่ที่ห้องพักใน "อาคารปฐมา" เท่านั้น ถึงจะเอาเข้ากรรมฐาน ๓ วันมาแล้วก็เถอะ...
"หลวงพ่อเลือกเอาเลยครับ จะเอาเหรียญทองคำกี่เหรียญก็ได้" หลังจากพรมน้ำมนต์และถวายข้าวตอกดอกไม้บูชาแล้ว พระครูเทพก็ยกวัตถุมงคลมาเสนอทั้งถาด...
อาตมาหยิบเอาเหรียญพญาเต่ามังกรพลิกชีวิต เนื้อทองคำขนาดใหญ่และเล็ก มาอย่างละ ๑ เหรียญ พระครูเทพหยิบพระพิฆเณศวรงาช้างกำจัดถวายมาด้วย...
"เขาขอบูชาผมแสนหนึ่งผมยังไม่ปล่อย หลวงพ่อช่วยผมมามากแล้ว ผมขอถวายบูชาครูเลยครับ"
"พี่บอกแล้ว เผื่อว่าจะได้ใช้" เออ..ถึงเวลาจะเรียกให้ช่วยลูกศิษย์ทั่วโลกซะให้เข็ด..!
ถาม : กราบเรียนพระอาจารย์ครับ ท่านอาจารย์สุชาติฝากเรียนถามเกี่ยวกับเรื่องแบบพระปางห้ามสมุทร ที่เคยคุยกันว่าจะให้ปั้นทรงเครื่องเป็นแบบรัตนโกสินทร์ ตอนนี้ท่านอยากจะขอปั้นปางห้ามสมุทรในแบบยุคสุโขทัย ทรงเครื่องน้อยชิ้น จะได้ไหมครับ..?
๑. จะได้สอดคล้องกับพระพุทธลีลาประทานพร ไม่โดดกันเกินไป
๒. เราต้องย่อขนาดลงมาเพื่อหล่อองค์ทองคำด้วย ถ้าเป็นของยุครัตนโกสินทร์ซึ่งมีรายละเอียดมาก องค์ที่ย่อก็จะไม่คมชัด ซึ่งถ้าจะให้คมชัดไม่เป็นปื้น ก็ต้องปั้นองค์ใหญ่ให้มีรายละเอียดที่หยาบ ซึ่งส่งผลให้องค์ใหญ่ไม่สวย
ดังนั้น ท่านอาจารย์สุชาติจึงให้เรียนถามพระอาจารย์ดูก่อนที่จะขึ้นงานครับ
ตอบ : ตามแต่ท่านอาจารย์สุชาติจะเห็นสมควรครับ สายตาระดับ "ครูช่าง" เหนือกว่าพวกเราจนประมาณไม่ได้ ท่านว่าอย่างไรเหมาะสมก็ต้องตามนั้นเลยครับ
"๕๐๐ องค์"
"ถ้าแค่นั้นมีรายการเหยียบกันตายแน่นอนครับ ขอเพิ่มสักหน่อยเถิดครับ"
"แกลืมที่พวกมันเอาไป "เล่น" คนอื่นถึงตายมาแล้วหรือ ?"
"ไม่ลืมครับ แต่นั่นเป็นแค่คนส่วนน้อยเท่านั้น จากครั้งก่อนที่พระท่านสงเคราะห์ช่วงเข้ากรรมฐานพิเศษ ๓ วัน ญาติโยมที่ต้องการตะกรุดมหาสะท้อนมีมากกว่าวัตถุมงคลหลายเท่า ยิ่งเป็นพระรูปสมเด็จองค์ปฐมอีกด้วย ต่อให้คนมีตะกรุดแล้วก็คงต้องการในส่วนของพุทธานุสติเพิ่มขึ้น ใจผมอยากได้สักหนึ่งหมื่นองค์ หลวงพ่อโปรดเมตตาลูกหลานที่ต้องช่วยงานพระพุทธศาสนาด้วยเถิดครับ"
"ในเมื่อแกเอางานพระศาสนามาอ้าง เอาไปแค่ ๕,๐๐๐ องค์ก็แล้วกัน มากขนาดนี้เดือดร้อนท่านปู่ของแกต้องจัดเทวดาไปคุมประพฤติกันไม่หวาดไม่ไหวแล้ว"
ในเมื่อหลวงพ่อท่านไม่ใจอ่อน อาตมาก็คงได้แต่ "ครับ" เท่านั้น..!
"ช่วยขอเนื้อทองคำติดปลายนวมให้สัก ๕ องค์ด้วยครับ"
ขอแค่ ๕ องค์..เอ็งไปขอเองเถอะ ขอแต่ละครั้งเสี่ยงชีวิตยิ่งกว่าไปเดินตลาดกลางกุ้งสมุทรสาครเสียอีก..! ขอไปทีโควตาก็หายไปครั้งหนึ่ง คราวก่อนเรื่องรูปหล่อพระปัจเจกพุทธเจ้าก็เกือบ "โดน" มาแล้ว เพราะท่านบอกไม่ให้ตั้งแต่แรก...
"เหตุผลเดิมครับ เพื่อช่วยงานพระพุทธศาสนา"
"ตีนแน่ะ..! เอ็งช่วยขนาดไหนวะ ? ช่วยแบบอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ แล้วปล่อยข้าไปตายคนเดียว..!"
"โธ่..!"
"รอไปก่อนโว้ย..! ถ้าหลวงพ่อท่านมีเรื่องใช้งานแล้วค่อยขอ "รางวัล" กันทีหลัง"
ระหว่างที่ลงฟังพระปาฏิโมกข์ มีเสียงเรอดังขึ้น พระอาจารย์จึงกล่าวว่า
"ไปดูในโทณปากสูตร สคาถวรรค สังยุตตนิกาย พระสุตตันตปิฎก จะเจอที่พระพุทธเจ้าตรัสกับพระเจ้าปัสเสนทิโกสลว่า
ฯ..ผู้มีสติอยู่ทุกเมื่อ รู้จักประมาณในการกิน ย่อมมีเวทนาเบาบาง เขาย่อมแก่ช้า มีอายุยืนนาน..ฯ
พระเจ้าปัสเสนทิโกสลชอบพระทัย สั่งให้สุทัสสนมาณพไปเรียนพระคาถานี้ไว้ แล้วท่องให้ฟังในขณะที่เสวยพระกระยาหาร จึงหายจากการ "ทรงพระอ้วน" ได้..!"
บันทึกไว้เผื่อลูกหลาน
มาตราการนับเลขโบราณ
สิบ..............มีศูนย์......๑.........ตัว
ร้อย.............มีศูนย์......๒.........ตัว
พัน..............มีศูนย์......๓.........ตัว
หมื่น............มีศูนย์......๔.........ตัว
แสน............มีศูนย์......๕.........ตัว
ล้าน............มีศูนย์.......๖.........ตัว
โกฏิ............มีศูนย์.......๗.........ตัว
ปโกฏิ..........มีศูนย์......๑๔.........ตัว
โกฏิปโกฏิ.....มีศูนย์......๒๑.........ตัว
นหุต...........มีศูนย์......๒๘.........ตัว
นินนหุต........มีศูนย์......๓๕.........ตัว
อักโขภิณี......มีศูนย์.......๔๒.........ตัว
พินทุ...........มีศูนย์.......๔๙.........ตัว
อพุทะ..........มีศูนย์.......๕๖.........ตัว
นิระพุทะ........มีศูนย์.......๖๓.........ตัว
อหหะ...........มีศูนย์.......๗๐.........ตัว
อพพะ...........มีศูนย์.......๗๗.........ตัว
อฏฏะ...........มีศูนย์.......๘๔.........ตัว
โสคันธิกะ.......มีศูนย์.......๙๑.........ตัว
อุปละ...........มีศูนย์.......๙๘.........ตัว
กมุทะ...........มีศูนย์......๑๐๕.........ตัว
ปทุมะ...........มีศูนย์......๑๑๒.........ตัว
ปุณฑริกะ.......มีศูนย์......๑๑๙.........ตัว
อกถาน..........มีศูนย์......๑๒๖.........ตัว
มหากถาน.......มีศูนย์......๑๓๓.........ตัว
อสงไขย.........มีศูนย์......๑๔๐.........ตัว
หมายเหตุ : ตั้งแต่โกฏิขึ้นไป แต่ละหลักเพิ่มเลขศูนย์ ๗ ตัว
............: นหุต เคยใช้แทนเลขหลักหมื่น เช่น กรุงศรีสตนาคนหุต มาจาก สต = ๑๐๐ , นหุต = ๑๐,๐๐๐ , นาค = ช้าง , ช้างร้อยหมื่น คือ กรุงล้านช้าง
............: อุปละ กมุทะ ปทุมะ ปุณฑริกะ ใช้เป็นชื่อดอกบัว
............: อักโขภิณี สมัยอาตมายังเด็กถือว่าเป็นจำนวนมากที่สุด เช่น "มีทรัพย์นับอักโข ฯ" คือมีมากจนประมาณไม่ได้
............: พินทุ สมัยนี้ใช้แทนคำว่า วงกลม น่าจะมาจากการที่มีแต่เลขศูนย์ถึง ๔๙ ตัว
............: อพุทะ พระพุทธเจ้าตรัสถึงในอินทกสูตร กล่าวถึงการกำเนิดมนุษย์ น่าจะมีการแบ่งเซลล์ได้จำนวนนี้พอดี
"งานนี้หลวงพ่อรับรูปเดียวนะคะ" กำลังนั่งรอเวลาอยู่ในห้องประชุมแควใหญ่ ศาลากลางจังหวัดกาญจนบุรี น้องคิด (นางสาววิจิตตรา หวังกุ่ม) นักวิชาการวัฒนธรรมชำนาญการ สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรี ในฐานะผู้ประสานงานประจำอำเภอทองผาภูมิ ก็เข้ามาแจ้งให้ทราบ
"รางวัล CPOT (Cultural Product of Thailand ชุมชนคุณธรรมต้นแบบการพัฒนาต่อยอดผลิตภัณฑ์วัฒนธรรมไทย) นั้น ทางกระทรวงวัฒนธรรมมอบให้กับชุมชนคุณธรรมจังหวัดละชุมชนเดียวเท่านั้นค่ะ" อือม์..ไม่เป็นไร หลวงพ่อไม่เขินหรอก..!
ปกติเวลามารับรางวัล อย่างน้อยก็ต้องมีพระสงฆ์รับด้วย ๓ ๕ รูป งานนี้ One Monk Show จริง ๆ รอจนนายจีระเกียรติ ภูมิสวัสดิ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดกาญจนบุรี นำข้าราชการทุกหน่วยงานไหว้พระเสร็จ เจ้าหน้าที่กลุ่มพิธีการฯ ก็รีบจัดสถานที่ แล้วนิมนต์อาตมาไปนั่ง...
"กราบขอบพระคุณหลวงพ่อมากนะครับ ที่ช่วยงานราชการมาโดยตลอด" ท่านผู้ว่าฯ กล่าวในขณะที่ถวายรางวัล "อาตมาขอขอบคุณท่านผู้ว่าฯ ด้วยเช่นกัน ที่สละเวลามามอบรางวัลให้"
ปีที่แล้วรับไป ๑๐ รางวัล ปีนี้เพิ่งจะต้นปีคว้ารางวัลมาอีกแล้ว ยังจะมีตู้ใส่อีกไหมนี่ ?
vBulletin® v3.8.11, Copyright ©2000-2025, vBulletin Solutions Inc.