โทษของการกล่าวโทษพระอริยะ ๑๐

[ทิดตู่]

http://i398.photobucket.com/albums/pp69/tidtou/134007a1.jpg

โทษของการกล่าวโทษพระอริยะ ๑๐ ประการ ได้แก่
๑.ไม่บรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ
๒.เสื่อมจากธรรมที่บรรลุแล้ว
๓.สัทธรรมย่อมไม่ผ่องแผ้ว
๔.เป็นผู้เข้าใจว่าตนได้บรรลุในสัทธรรมทั้งหลาย
๕.ไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์
๖.ต้องอาบัติเศร้าหมองอย่างใดอย่างหนึ่ง
๗.ย่อมถูกโรคอย่างหนัก
๘.ถึงความเป็นบ้ามีจิตฟุ้งซ่าน
๙.เป็นผู้หลงใหลกระทำกาละ(ตายอย่างขาดสติ)
๑๐.เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาตนรก
จาก"พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ ข้อ ๘๘

[เถรี]

เถรีสงสัยค่ะว่า การกล่าวโทษพระอริยเจ้าแล้วมีผลดังกล่าวข้างต้น หมายถึงกล่าวโทษเฉพาะพระอรหันต์หรือเปล่าคะ

แล้วอย่างพระอริยเจ้าที่ไม่ใช่พระอริยเจ้าเบื้องสูง เช่น พระโสดาบัน พระสกิทาคาจะให้ผลแบบนั้นด้วยหรือไม่ เพราะอ่านดูแล้วโทษแลหนักเหลือเกิน วันหลังจะได้ไม่ไปแตะท่าน :154218d4::154218d4:

[พรศักดิ์]

โทษจะหนัก จะเบา ตามระดับความเป็นพระอริยเจ้า เช่นเดียวกับเวลาทำบุญกับพระอริยเจ้าเลยใช่ไหมครับ?
อย่างนี้ก็ไม่ควรประมาท เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าท่านใดเป็นพระอริยเจ้าบ้าง?
และการขอขมาต่อพระรัตนตรัยบ่อย ๆ เพื่อความปลอดภัย จะช่วยได้ไหมครับ?

[ตัวแสบจำเป็น]

ถ้าระวังตัว ระวังใจ คงช่วยได้มากสุด แหะ ๆ

[ต้อมบางพูน]

เพราะเหตุนี้แล เวลาข้าพเจ้าอยู่ในรัศมีของพระอาจารย์ ข้าพเจ้าจะสำรวมที่สุด(ใบ้รับประทาน)เพราะไม่ไว้ใจคำพูดตัวเองครับ:l43841274qn5:

[หมูติดยันต์]

ต่อไปนี้เวลาจะถามหลวงพี่เล็ก
จะทำอย่างไรดี

[ทิดตู่]

ต่อไปนี้เวลาจะถามหลวงพี่เล็ก
จะทำอย่างไรดี

ถามด้วยความเคารพสิครับ อย่างพี่ในทัศนคติส่วนตัวผมจัดว่า "พอรับได้" นะครับ เพราะเป็นการถามขยายความเพื่อคนหมู่ใหญ่ และสร้างความรื่นเริงในธรรมได้ตามสมควรดีครับ

[ฅนเมืองพริบพรี]

พอดีอ่านหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่มที่ ๑๐

หลวงพ่อสอนว่า : ให้ขอขมาตรงต่อพระพุทธเจ้า
ปรามาสตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ขอขมาโทษเป็นส่วนตัวไม่หาย
ต้องขอขมาโทษตรงต่อพระพุทธเจ้า

[นิยายธรรม]

คุมกายคุมวาจานั้นยังง่าย แต่คุมใจไม่ให้ปรามาสนี่สิ ยากมาก ต้องพยายามกำหนดจิตให้อยู่ในองค์ภาวนา หรือไม่ก็อยู่ที่ลมหายใจตลอดสำหรับคนที่จิตยังไม่ละเอียด คนที่ละเอียดแล้วจิตก็จะลดการปรามาสตามกำลังใจ สมัยฝึกใหม่ ๆ แหม...อย่าให้เล่าเลย ไม่รู้คิดไปได้อย่างไรเลวจริง ๆ พอได้ความรู้จากหลวงพี่สมปองก็ค่อย ๆ เข้าใจมากขึ้น ดูเจตนาเป็นอันดับแรก บางทีเราไม่ได้ต้องการคิดอย่างนี้ แต่มันปรุงแต่งให้คิดอย่างนี้เพราะตัวสังขารขันธ์ ไม่ใช่เราเป็นผู้ปรุงแต่ง แต่เมื่อมันเกิดแล้วก็ต้องขอขมาทุก ๆ ครั้งที่เรารู้ตัว