การสวดพระคาถาโดยนึกเห็นเป็นตัวหนังสือไปด้วย

[เมืองอินทร์]

กราบนมัสการพระอาจารย์ที่เคารพ

โยมใช้การตรึกนึกถึงพระแก้วใสในการภาวนา สามารถนึกได้ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ในบางครั้งเมื่อสวดมนต์หรือท่องคาถา ก็จะใช้การตรึกนึกเป็นตัวอักษรไทยบ้าง อักขระขอมบ้าง และมีข้อสงสัยเรียนถามพระอาจารย์ดังต่อไปนี้

๑. เมื่อโยมนึกพระคาถาเป็นอักษรไทย บางครั้งจะนึกเห็นประเภทตัวอักษร (ฟ้อนต์) ไม่ซ้ำกับที่เคยนึกเห็นและไม่ได้ตั้งใจนึกมาก่อน เช่น เดิมเคยนึกเห็นอักษรฟ้อนต์คอร์เดียก็กลายเป็นฟ้อนต์อังสนา เช่นนี้แล้ว โยมควรจะนึกเห็นไปตามนั้น หรือว่าควรนึกย้อนกลับไปหาฟ้อนต์เดิมที่เคยเห็นครับ ?

๒. บางครั้งการนึกเห็นตัวอักษรฟ้อนต์ใหม่ก็ไม่ชัดเจน เหมือนกับอ่านหนังสือในที่มืดมีแสงเลือนราง แต่มีความรู้สึกว่าตัวสระพยัญชนะมีการโค้งอย่างนั้น มีการหยักอย่างนี้ ฯลฯ นี่เกิดจากความทรงจำหรือเกิดจากการนึกเห็นจริงครับ ?

กราบขอบพระคุณพระอาจารย์เป็นอย่างสูง

[ตัวเล็ก]

ถาม : โยมใช้การตรึกนึกถึงพระแก้วใสในการภาวนา สามารถนึกได้ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ในบางครั้งเมื่อสวดมนต์หรือท่องคาถา ก็จะใช้การตรึกนึกเป็นตัวอักษรไทยบ้าง อักขระขอมบ้าง และมีข้อสงสัยดังนี้

เมื่อโยมนึกพระคาถาเป็นอักษรไทย บางครั้งจะนึกเห็นประเภทตัวอักษร (ฟอนต์) ไม่ซ้ำกับที่เคยนึกเห็นและไม่ได้ตั้งใจนึกมาก่อน เช่น เดิมเคยนึกเห็นอักษรฟอนต์คอร์เดียก็กลายเป็นฟอนต์อังสนา เช่นนี้แล้ว โยมควรจะนึกเห็นไปตามนั้น หรือว่าควรนึกย้อนกลับไปหาฟอนต์เดิมที่เคยเห็นครับ ?
ตอบ : ควรจะเปลี่ยนเป็นไทยสารบรรณ เพราะเดี๋ยวนี้บังคับใช้แล้ว...!

ถาม :บางครั้งการนึกเห็นตัวอักษรฟอนต์ใหม่ก็ไม่ชัดเจน เหมือนกับอ่านหนังสือในที่มืดมีแสงเลือนราง แต่มีความรู้สึกว่าตัวสระพยัญชนะมีการโค้งอย่างนั้น มีการหยักอย่างนี้ ฯลฯ นี่เกิดจากความทรงจำหรือเกิดจากการนึกเห็นจริงครับ ?
ตอบ : การนึกเห็นก็รู้อยู่แล้วว่านึกเห็น ถ้าเราไม่ได้นึกแล้วเห็นได้จึงจะเป็นความทรงจำ แต่คราวนี้เรานึกแล้วถึงจะเห็นคือการนึกของเราในปัจจุบันตอนนั้น