อนิจจา
09-04-2017, 00:44
กราบเรียนถามหลวงพ่อครับ
หากผมจะเปรียบเทียบเพื่อความเข้าใจเรื่องนิพพาน ในลักษณะของคนที่เล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ กับตัวละครที่อยู่ในเกมส์คอมพิวเตอร์ จะถูกต้องไหมครับ
คือเปรียบมนุษย์เราดั่งตัวละครที่อยู่ในเกมส์คอมพิวเตอร์ซึ่งไม่มีอะไรเป็นความจริงเลย ทั้งความมีตัวตน ความสัมพันธ์ เวลา และ สถานที่ แต่ต้องดำเนินไปเพราะว่าผู้ที่เล่นเกมส์ สำคัญผิดว่า ตนเองเป็นตัวละครที่อยู่ในเกมส์นั้น ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นผู้ที่เล่นเกมส์ มีตัวตนอยู่นอกเกมส์ แต่ด้วยความที่เล่นเกมส์อย่างหลงมัวเมา ทำให้ลืมตัวตนที่แท้จริงที่อยู่ภายนอก แต่คิดไปว่าเราเป็นตัวละครในเกมส์นั้น ต้องใช้ชีวิตปลอม ๆ ในบทต่าง ๆ ของเกมส์ในระดับต่าง ๆ มีทั้งขึ้นข้างบน (ถ้าชนะ ได้พลังบุญ) และลงข้างล่าง (ถ้าแพ้ สูญเสียพลังบุญ) วนเวียนไปไม่รู้จบ จนต่อมาเมื่อได้ปัญญาค้นพบตัวเองว่า ที่ได้เห็นและรับรู้อยู่นั้น ไม่มีอะไรเป็นเรื่องจริงสักอย่าง เป็นโลกสมมุติของเกมส์เท่านั้นเอง ตัวจริงของผู้เล่นเกมส์จึงเริ่มจะยอมรับและเริ่มมีสติตื่นจากความหลงที่เล่นอยู่ในเกมส์นั้น จนได้กลับมามีความรู้สึกถึงตัวตนของตนเองที่เป็นผู้เล่นเกมส์ที่อยู่นอกเกมส์ในที่สุด จึงได้ทำการปิดและทำลายเครื่องเล่นเกมส์นั้น กลับมาเป็นตัวตนที่แท้จริง ในสภาวะแห่งความเป็นจริงดั้งเดิม ซึ่งก็คือสภาวะแห่ง "นิพพาน" นั่นเอง
ความคิดเปรียบเทียบในแบบจำลองเพื่อความเข้าใจเรื่องนิพพานแบบนี้ พอจะถูกต้องอยู่บ้างไหมครับ ขอกราบขอบพระคุณครับ
อนึ่ง หากแบบจำลองดังกล่าวพอจะมีความถูกต้องอยู่บ้าง ทำให้ผมเข้าใจถึงคำว่า "อนัตตา" สำหรับชีวิตที่อยู่ในเกมส์อย่างชัดเจน แต่ผมไม่แน่ใจว่าสำหรับตัวตนที่แท้จริงที่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วนี้ เป็น "อัตตา" หรือก็ยังเป็น "อนัตตา" อยู่ดีครับ ขอหลวงพ่อได้โปรดชี้แนะด้วยครับ ขอกราบขอบพระคุณครับ
หากผมจะเปรียบเทียบเพื่อความเข้าใจเรื่องนิพพาน ในลักษณะของคนที่เล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ กับตัวละครที่อยู่ในเกมส์คอมพิวเตอร์ จะถูกต้องไหมครับ
คือเปรียบมนุษย์เราดั่งตัวละครที่อยู่ในเกมส์คอมพิวเตอร์ซึ่งไม่มีอะไรเป็นความจริงเลย ทั้งความมีตัวตน ความสัมพันธ์ เวลา และ สถานที่ แต่ต้องดำเนินไปเพราะว่าผู้ที่เล่นเกมส์ สำคัญผิดว่า ตนเองเป็นตัวละครที่อยู่ในเกมส์นั้น ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นผู้ที่เล่นเกมส์ มีตัวตนอยู่นอกเกมส์ แต่ด้วยความที่เล่นเกมส์อย่างหลงมัวเมา ทำให้ลืมตัวตนที่แท้จริงที่อยู่ภายนอก แต่คิดไปว่าเราเป็นตัวละครในเกมส์นั้น ต้องใช้ชีวิตปลอม ๆ ในบทต่าง ๆ ของเกมส์ในระดับต่าง ๆ มีทั้งขึ้นข้างบน (ถ้าชนะ ได้พลังบุญ) และลงข้างล่าง (ถ้าแพ้ สูญเสียพลังบุญ) วนเวียนไปไม่รู้จบ จนต่อมาเมื่อได้ปัญญาค้นพบตัวเองว่า ที่ได้เห็นและรับรู้อยู่นั้น ไม่มีอะไรเป็นเรื่องจริงสักอย่าง เป็นโลกสมมุติของเกมส์เท่านั้นเอง ตัวจริงของผู้เล่นเกมส์จึงเริ่มจะยอมรับและเริ่มมีสติตื่นจากความหลงที่เล่นอยู่ในเกมส์นั้น จนได้กลับมามีความรู้สึกถึงตัวตนของตนเองที่เป็นผู้เล่นเกมส์ที่อยู่นอกเกมส์ในที่สุด จึงได้ทำการปิดและทำลายเครื่องเล่นเกมส์นั้น กลับมาเป็นตัวตนที่แท้จริง ในสภาวะแห่งความเป็นจริงดั้งเดิม ซึ่งก็คือสภาวะแห่ง "นิพพาน" นั่นเอง
ความคิดเปรียบเทียบในแบบจำลองเพื่อความเข้าใจเรื่องนิพพานแบบนี้ พอจะถูกต้องอยู่บ้างไหมครับ ขอกราบขอบพระคุณครับ
อนึ่ง หากแบบจำลองดังกล่าวพอจะมีความถูกต้องอยู่บ้าง ทำให้ผมเข้าใจถึงคำว่า "อนัตตา" สำหรับชีวิตที่อยู่ในเกมส์อย่างชัดเจน แต่ผมไม่แน่ใจว่าสำหรับตัวตนที่แท้จริงที่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วนี้ เป็น "อัตตา" หรือก็ยังเป็น "อนัตตา" อยู่ดีครับ ขอหลวงพ่อได้โปรดชี้แนะด้วยครับ ขอกราบขอบพระคุณครับ