อดีตที่ผ่านพ้นตอนที่ ๒๓ : หวยร้อน ๆ จ้ะ

[คิมหันต์]

๒๓. หวยร้อน ๆ จ้ะ

คนไทยทุกคนมีสายเลือดการพนันอยู่ในตัว ขนาดเด็ก ๆ ยังเล่นยิงลูกหิน ทอยกอง เป่ากบ ใครแพ้จ่ายมาซะดี ๆ... หัดพนันกันตั้งแต่เล็กแต่น้อย พื้นฐานดีแบบนี้นี่เอง การพนันถึงได้ระบาดไปทุกหัวระแหง ขนาดธุดงค์ไปกลางป่ากลางดง พวกกะเหรี่ยงยังตามขอหวย ถามว่าจะไปเล่นกันที่ไหน...? เขาบอกว่าฝากกันไปแทงข้างนอก ยอดจริง ๆ...!

คนไทยเราพนันทุกอย่างที่ขวางหน้า แม้แต่หมากัดกันก็เล่นได้เสียกันแล้ว แต่ที่แพร่หลายที่สุดคือหวย เป็นเหตุให้พระเจ้า ผีสาง เทวดา ตลอดถึงต้นไม้ใบหญ้า เดือดร้อนไปตาม ๆ กัน และเป็นเหตุให้เกิดนักคิดคอมพิวเตอร์ เก็งตัวเลขขายแก่บรรดานักเล่น จนร่ำรวยไปตาม ๆ กัน ขณะที่คนเล่นหมดตูดเหมือนเดิม...! (ให้อาจารย์มาเล่นเองก็เจ๊ง...!)

ทุกเรือนชานบ้านช่องหายใจเข้าออกเป็นแต่หวย ทุกวันหวยออก ระบบต่าง ๆ แทบจะชะงักงันไปทั่วประเทศ เพราะผู้คนมัวแต่ไปเฝ้าอยู่หน้าวิทยุ คอยลุ้นตัวเลขของตนอย่างเคร่งเครียด พอหวยออกก็หงอยเป็นไก่ชนแพ้ แต่ไม่มีเสียล่ะที่ความหวังจะสิ้น งวดหน้าแก้ตัวใหม่ ยิ่งแก้ก็ยิ่งยุ่ง เป็นหนี้เป็นสินอีรุงตุงนัง บ้านแตกสาแหรกขาดมานักต่อนักแล้ว...!

ที่พึ่งของลูกช้างนักเล่นหวย ได้แก่บรรดาสิ่งศักดิ์สิทธิ์สารพัด ซึ่งบางอย่างไม่รู้ไม่เห็นด้วยซักนิด ก็ถูกตีเป็นหวยไปหมด ของแปลก ๆ พิลึกกึกกือ อย่างแมวออกลูกเป็นช้าง หมามีหน้าเหมือนลิง กระทั่งจอมปลวกก้อนอิฐก้อนหิน ล้วนกลายเป็นที่พึ่งของบรรดาลูกช้างหน้ามืดทั้งหลาย ถูกบ้างผิดบ้างแล้วแต่เวรแต่กรรม...!

ที่เดือดร้อนที่สุดก็คือหลวงปู่ หลวงพ่อ ตามวัดต่าง ๆ นั่นแหละ ไม่เป็นอันกินอันนอนกันล่ะ ยิ่งวันหวยออกยิ่งไปเฝ้ากันแน่นขนัด จะอุจจาระ ปัสสาวะ มันตีเป็นหวยหมด ขนาดปัสสาวะแกมผายลม ยังเอาไปตีเป็นสี่แปด ดันถูกซะอีกแน่ะ...! งวดต่อไปเลยต้องอั้นจนหน้าเขียว เดี๋ยวมันออกซ้ำเจ้ามือจะเดือดร้อน หรือไม่ก็ลูกช้างนั่นแหละ ได้มาเท่าไรจะเอาไปคืนเขาหมด...!

เรื่องของความบ้ามันพูดยาก ขอให้เห็นพระเป็นรี่เข้ามาขอหวย ไม่ให้ก็โกรธด้วยนะ หาว่าให้หวยไม่เป็นแล้วบวชมาทำไม...? วะ...อาตมาบวชมาเพื่อนิพพานโว้ย...ก่อนไปนิพพาน ขอเตะปากโยมซะก่อนดีมั้ย...? เจอพระวัดเส้าหลินแบบนี้เข้าเลยเปิดแน่บ...!

หลวงพ่อบอกว่า พระที่ท่านรู้หวยจริง ๆ มีถมไป เช่น หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่อเรื่อง วัดใหม่พิณสุวรรณ หลวงพ่อเขียน วัดสำนักขุนเณร เป็นต้น ท่านทั้งหลายเหล่านี้ ใช้ทิพจักขุญาณรู้วาระบุญของคน ว่าคนนี้บุญจะให้ผลท่านจึงให้ ไม่ใช่ให้ส่งเดช การให้ก็มีทั้งการให้ตรง ๆ และใบ้เป็นปริศนาให้ไปคิดเอาเอง...

หลวงพ่อจง และหลวงพ่อเรื่องนั้น ทั้งให้ตรง ๆ และใบ้เป็นปริศนา หลวงพ่อเขียนท่านเขียนให้ตรง ๆ เลย เคยให้หลวงพ่อมา ๒๐ งวดติดกัน ตั้งแต่รางวัลที่ ๑ ถึงเลขท้าย ๒ ตัว ไม่มีพลาดซักตัวเดียว แต่ท่านห้ามเล่น อยากพิสูจน์ดีนักให้เอาไปดูเฉย ๆ ถ้าอยากได้ไปเล่น งวดต่อไปค่อยไปเอา จนป่านนี้หลวงพ่อยังไม่ได้ไปเอาเลย...!

หลวงพ่อเขียนสอนวิธีให้หวยแก่หลวงพ่อท่านว่า “คุณมันมีของดีแล้วใช้ไม่เป็น การให้หวยก็ใช้ทิพจักขุญาณนั่นแหละ” เพียงแต่ใช้ในด้านอนาคตังสญาณดูอนาคตว่า งวดไหนเลขมันจะออกอะไร แล้วใช้อตีตังสญาณบวกกับปัจจุปันนังสญาณ ดูวาระบุญของเขา ถ้าบุญเก่าของเขาจะให้ผล ก็รีบให้ไปเลย...

ส่วนมากถ้าให้หวยแบบนี้ ต้องจำกัดจำนวนการเล่น ไม่อย่างนั้นเจ้ามือเจ๊ง...! พระก็อาจถึงตาย เพราะเจ้ามือตามมายิงกลิ้งคากุฏิ หรืออย่างที่หลวงพ่อให้ไปตรง ๆ ลืมจำกัดการเล่น หลวงปู่ปานเลยฟาดซะหัวปูดเป็นลอนไปหลายวัน ท่านบอกว่า แบบนี้มันไปปล้นเขาชัด ๆ... เป็นการละเมิดกฎของกรรมด้วย...!

หลวงพ่อเนื่อง วัดจุฬามณี ท่านเป็นราชันย์ในการให้หวยจริง ๆ ให้ติดต่อกันมาหลายสิบปี วิธีเล่นหวยของท่าน หลวงพ่อบอกว่าให้ตามไปเรื่อย ๆ งวดแรกเล่น ๑๐ บาท ถ้าไม่ออก งวดสองเล่น ๒๐ บาท งวดสาม ๓๐ บาท เพิ่มไปเรื่อย ๆ ไม่เกิน ๑๒ งวดออกแน่นอน แต่ถ้าต้องการเร็ว ให้ตัดท้ายไปเล่นตัวเดียว ส่วนมากงวดแรกก็มาเลย...!

พี่ก้องเกียรติพี่ชายอาตมา ได้หวยจากหลวงพ่อเนื่องไป ตามแค่สามงวดก็ทิ้ง งวดที่สี่ออกเจ๋ง ๆ สามตัวตรง ๆ แทบจะเขกกบาลตัวเอง โดนไปสองงวดก็เข็ด ไม่ไปขออีกเลย และเป็นที่น่าเสียดายอย่างสุดซึ้งคือ เมื่อหลวงพ่อเนื่องมรณภาพแล้ว หลวงพ่อจึงเปิดเผยว่า หลวงพ่อเนื่องเป็นพระอรหันต์...! ขอหวยจนพระอรหันต์ไปนิพพานทั้งองค์...!

ปี ๒๕๒๖ น้ำท่วมมาก ที่อาตมาทำงานอยู่ถูกท่วมหมด เลยต้องเป็นพ่อพวงมาลัย ลอยไปวัดบ้าง บ้านสายลมบ้าง เงินทองร่อยหรอไปทุกที วันหนึ่งที่บ้านสายลม ครูฝึกมารายงานผลการฝึกมโนมยิทธิว่า มีผู้ฝึกได้ ๙๘ คน มีผู้ถามว่า "ออกมั้ยครับ...?" เล่นเอาฮาตึง...หลวงพ่อบอกว่า "เอาอย่างนี้ซิ...๙๘ ลบออกจาก ๓๐๐ เหลือเท่าไหร่...?"

ทุกคนมัวแต่นิ่ง หลวงพ่อเลยตัดบทว่า "ไอ้ขี้หมา...! แค่นี้ก็คิดไม่ทัน..." แล้วท่านก็ชวนคุยเรื่องอื่น...อาตมาไปหาซื้อเลข ๒๐๒ แม่ค้าคงเห็นเป็นหมูมาชนปังตอ เพราะเป็นเลขที่เพิ่งจะออกไปหยก ๆ เลยยัดเยียดมาให้ซะ ๘ คู่ เลขมันออกซ้ำ งวดนั้นฟันมา ๘,๐๐๐ บาท แต่ด้วยความโลภมาก งวดถัดไปเลยเอาไปคืนเจ้ามือหวยเถื่อนซะหมด...!

การเล่นหวยมันติดยิ่งกว่าเฮโรอีน อาตมาเห็นมานักต่อนักแล้ว เป็นหนี้เป็นสินล้นพ้นตัว บอกให้เลิกแต่ไม่ยอมเลิก กู้หนี้ยืมสินเขามาเล่นก็เอา ลูกเมียจะลำบากอย่างไร ข้าไม่สน...! ขอให้ได้ลุ้นตัวโก่งวันหวยออกเป็นใช้ได้...

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้อย่างชัดเจนว่า หนทางแห่งความฉิบหายคืออบายมุข นั้นประกอบด้วย
๑. ดื่มน้ำเมา
๒. เที่ยวกลางคืน
๓. เที่ยวดูการละเล่น
๔. เล่นการพนัน
๕. คบคนชั่วเป็นมิตร
๖. เกียจคร้านการทำงาน

การพนันนั้น อาตมายังไม่เคยเห็นใครรวยเพราะมันซักรายเดียว มันเป็นเงินอาถรรพ์ ได้มาแล้วต้องหมดไปทุกที ไม่เห็นมีใครเก็บไว้ได้เลย ในที่สุดเรือนชานบ้านช่อง ตลอดถึงทรัพย์สินต่าง ๆ ก็ฉิบหายวายวอดไปกับการพนัน จนกล่าวกันว่า "โจรปล้น ๑๐ ครั้ง ไม่เท่าไฟไหม้ครั้งเดียว แต่ไฟไหม้ ๑๐ ครั้ง ไม่เท่ากับการเล่นการพนัน" มันมีแต่หมดกับหมด...!

อาตมากราบเรียนถามหลวงพ่อว่า "เล่นหวยผิดศีลไหมครับ...?" ท่านเมตตาตอบว่า "ไม่ผิดหรอกลูก แต่...มันร้อน...!" อาตมาได้ฟังถึงกับสะดุ้งเฮือก...ใช่...มันร้อนจริง ๆ ยิ่งวันหวยออกด้วยแล้ว มันร้อนรุ่มกระวนกระวาย อยากจะรู้ผลเร็ว ๆ รอแล้วรออีก เมื่อไรจะประกาศผลซักที คิดฝันไปล่วงหน้าสารพัด ว่าถ้ารวยแล้วจะเอาเงินไปทำอะไรดี...?

เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อชี้ทางสว่างให้แล้ว ถ้าไม่เดินก็โง่เต็มที อาตมาจึงหย่ากับหวยอย่างเด็ดขาด กองสลากขาดลูกค้าที่ดีไปหนึ่งราย พอ ๆ กับพญามารที่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธา "ไม่น่ารู้ตัวเล้ย...กำลังจะดึงมันลงนรกทั้งเป็นอยู่ทีเดียว...!"

๒ มีนาคม ๒๕๓๓
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ