เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๑๑

[คิมหันต์]

ท่านอาจารย์ปัญญาสามิอุตส่าห์ลุกมารอส่ง บอกว่าหลวงปู่ครูบาแสงหล้า วัดพระธาตุสายเมือง มาพักอยู่ด้วย เมื่อวานไปงานศพมารดาของพล.ท.ขิ่นยุนท์ ที่เมืองตันเลียนมาเช่นกัน อาตมาถึงรู้จักสนิทสนมแค่ไหน ก็ไม่กล้าไปปลุกหลวงปู่ครูบาตอนนี้...!

กราบลาท่านอาจารย์ออกจากย่างกุ้ง ถนนไปเมืองแปรทำดีขึ้นมาก มีด่านเก็บเงินค่าผ่านทางตอนออกจากเมือง วิ่งมาถึงเมืองไต้จีก็มีอีกด่าน ฟ้ายังไม่สว่างด่านบุญต่าง ๆ ยังไม่ทำงาน... ๐๖.๔๕ น. พ้นเขตมณฑลย่างกุ้ง มาเข้าเมืองซายาวดี...

http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=14384&stc=1&d=1315684945
หลวงปู่ครูบาแสงหล้า วัดพระธาตุสายเมือง ท่าขี้เหล็ก

เมืองตงเส่ (สามสิบ) เก็บค่าเข้าเมืองตั้ง ๘๕ จั๊ต หน้าเลือดที่สุด..! เลยหยุดฉันอาหารเช้า จ่ายซ้ำไปอีก ๑,๒๐๐ จั๊ต เอาซะให้เข็ด แต่ข้าวซอยของเขาอร่อยใช้ได้ทีเดียว...

อิ่มแล้วชักจะง่วง แถมลมเย็น ๆ ทำเอาตาปรือไปเลย ช่วงเมืองมินละ ชาวบ้านปลูกทานตะวันแซมในนาถั่วเหลือง ด่านบุญเริ่มออกทำหน้าที่แล้ว ก.ม.ละด่านเลย..! เอาวะ...ทำแค่หมด หมดแล้วจะได้เลิกทำ..!

[คิมหันต์]

ลุงขาววิ่งผ่านเมืองแล้วเมืองเล่า ยิ่งสายรถยิ่งมาก บางเมืองจักรยานแน่นถนนจนต้องคลานตามเขาไป เวลา ๐๙.๑๕ น. มาถึงวัดสแวดอ เมืองป็องแต กราบบูชาพระทันตธาตุกันด้านนอกประตู เขาปิดล็อกกุญแจถึงแปดดอกด้วยกัน..!

กรรมการวัดเก็บกุญแจไว้คนละดอก ช่วงงานกลางเดือน ๑๐ ถึงเปิดออกมาให้ชาวบ้านได้สักการะบูชา มีการนำขึ้นหลังช้างแห่รอบเมืองด้วย คุณลุงไวยาวัจกรบอกว่า เอาไว้รอดูทางทีวีแล้วกัน โธ่ลุง...ถ้าต้องมาดูทีวีถึงเมืองพม่า อาตมาดูของจริงเลยไม่ดีกว่าหรือ..?

http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=14394&stc=1&d=1315739287
เข้าไปกราบพระบรมสารีริกธาตุไม่ได้จะเป็นไรมี..ต้องมีสักวัน..ต้องมีสักวัน..

ทรมานกันต่อ นั่งรถนาน ๆ แถมเป็นรถเก่านี่มันระบมไปทั้งตัว ทั้งปวดทั้งเมื่อยทั้งเพลีย ขนาดถือเงินเตรียมไว้ทำบุญ ดันนั่งสัปหงกจนเลยด่านไปซะได้...ฮ่วย...ถึงเมืองชุยตอง (ภูเขาทอง) เลี้ยวซ้ายเข้าไปตามทางแคบนิดเดียว ๔ ไมล์ผ่านไปก็ถึงวัดชุยนัตตอง (เขาเทพทอง)

ซุ้มทางขึ้นวัดสวยงามสมกับฝีมืออูคันตี ประวัติว่าเทวดากับคนผลัดกันสร้าง คนสร้างตอนกลางวัน เทวดาสร้างตอนกลางคืน องค์เจดีย์ล้อมเสื่อเพื่อบูรณะ มีช่างกำลังตกแต่งพระพุทธรูปอยู่...

[คิมหันต์]

มาพม่าหลายครั้งเพิ่งสังเกตเห็นขอทานที่นี่เอง ควักย่ามหยอดให้ไปคนละ ๕ จั๊ต ขาลงจากเขา พลขับมือหนึ่งเล่นเหยียบคลัชปล่อยรถไหลปรู๊ดลงไปเลย เกือบจะเฉี่ยวรถม้ากระจายทั้งคัน..! เลี้ยวซ้ายขึ้นถนนใหญ่ แล้วแยกลงซ้ายอีกที...

http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=14409&stc=1&d=1316116506
หลวงพ่อโตชุยเมี้ยตมานกับแว่นตากรอบทองอันเบ้อเริ่ม..!

วัดชุยเมี้ยตมานมีพระพุทธรูปองค์โตใส่แว่นตากรอบทองอันเบ้อเริ่ม ทำด้วยทองหนักถึง ๒๔ บาท สร้างถวายโดยพระเจ้าทัตตะบอง เจ้าเมืองแปรที่พระจักษุมืด พอถวายแว่นให้หลวงพ่อโต พระจักษุก็กลับดีตามเดิม...

กราบทำบุญแล้วมาฉันเพลที่ภัตตาคารจีนชื่อมอร์นิ่งฟลาวเวอร์ เห็นกับข้าวจานใหญ่ สามผัดหนึ่งแกงจืด อาตมาก็สยองขวัญแล้ว งบอาหารมื้อละพันห้า คงจะต้องชักเนื้อกันคราวนี้กระมัง ?

http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=14410&stc=1&d=1316116506
ลิฟท์ขึ้นพระเจดีย์สแวซานดอ ค่าบริการคนละ ๒ จั๊ตเท่านั้น

โดนไป ๑,๗๕๐ จั๊ต เกินงบเป็นครั้งแรก และหวังว่าจะเป็นครั้งเดียว...ลุงขาวพาเลาะชายฝั่งแม่น้ำอิระวดีตรงเข้าสู่เมืองแปร พระเจดีย์สแวซานดอถูกหุ้มเสื่อเช่นเดียวกับที่อื่น ลิฟท์คู่สูง ๑๔๔ ฟุต ตั้งตระหง่าน จ่ายค่าลิฟท์ ๖ คนแค่ ๑๐ จั๊ต คุ้มกว่าพระเจดีย์ไจ๊เข้าหลายเท่า..

[คิมหันต์]

กราบพระเจดีย์แล้วลงบันไดไปทางทิศใต้ กราบหลวงพ่อโตเส่ทัดจี (หลวงพ่อโตเท่าตึก ๑๐ ชั้น) ความสูง ๗๓ ศอก ๗ นิ้ว หน้าตักกว้าง ๔๕ ศอก เจ้าหน้าที่คุยว่าใหญ่ที่สุดในโลก อาตมาไม่อยากบอกว่า เมืองไทยมีใหญ่กว่านี้อย่างน้อย ๒ องค์ ที่วัดพิกุลทอง (สิงห์บุรี) กับวัดผาทั่ง (อุทัยธานี)...

เดินดูของลงมาตามบันไดหน้าวัดจนถึงด้านล่าง นี่เราใช้สิทธิ์การขึ้นลงลิฟท์แค่จั๊ตเดียว เดินกลับขึ้นไปลงทางลิฟท์กันเถอะ “ผมยอมเสียฟรีไม่ขอใช้สิทธิ์ครับ..” ท่านนาวินว่า ทุกคนหัวเราะกันครืน..!

http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=14412&stc=1&d=1316117075
หลวงพ่อโตเส่ทัดจีที่พม่าเชื่อว่าใหญ่ที่สุดในโลก

มีวณิพกนายหนึ่งเที่ยวเดินไปนวดคนโน้นคนนี้ ขยำทีสองทีแล้วขอเงิน อาตมาบอกว่าสำหรับพระไทยแล้วคนนวดต้องให้เงิน มันทำหน้าเหรอหราแล้วรีบเดินหนีไปก่อนที่จะต้องจ่ายเงิน...เด็กน้อยอีกคนเที่ยวสะกิดขอเงินกินข้าว ต้องโวยใส่หน้าว่า "เอ็งเพิ่งเอาไปเมื่อกี้นี้เองนะโว้ย..!" มันจึงยิ้มแหย ๆ จากไปแต่โดยดี...

ยอดโชเฟอร์พาน้องชายชื่อ หม่อง หม่อง เมียนท์ มา นายเมี้ยนเขาเป็นช่างเครื่องประจำป่าไม้จังหวัดปี (แปร) ทำงานที่นี่มา ๒๐ กว่าปีแล้ว ที่ทำงานอยู่ใกล้เมืองปีเก่า มานำทางพวกเราออกนอกเมืองไปแล้ว เลี้ยวขวาประมาณ ๕ ไมล์ เลี้ยวขวาอีกที...

[คิมหันต์]

ที่นี่คือพิพิธภัณฑ์เมืองแปรโบราณ ถ้าลูกทราย (เนตรทราย พันหา) มาเห็นจารึกเมืองปี หรือโกศหินบรรจุกระดูกที่งามสมบูรณ์ปานนี้ มีหวังกรี๊ดสลบ..! เพราะยายหนูเธอชอบของเก่ามาก...

http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=14429&stc=1&d=1316204786
พระเจดีย์พะยามาร์ประจำเมืองแปรโบราณที่บูรณะเสร็จแล้ว

จากนั้นไปดูพระเจดีย์ประจำสี่มุมเมืองของเมืองแปรเก่า ทิศตะวันออกคือพระเจดีย์พะยามาร์ ทิศเหนือคือพระเจดีย์พะยาจี เขาบูรณะจนสมบูรณ์แล้ว ขณะที่อีกสองทิศยังพังทลายแบกะดินอยู่...

ประตูเมืองเก่าชื่อประตูมังกรหฤโหด มีแนวกำแพงเก่ายาวสุดลูกหูลูกตา เห็นสภาพอ่อนระโหยโรยแรงของทั้งพระทั้งโยมแล้ว วันนี้เอาแค่นี้ก็แล้วกัน จัดการติดต่อเปิดที่พักแรมคนเดินทางหน้าวัดสแวซานดอ พักผ่อนให้เต็มที่ซักวัน...

http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=14430&stc=1&d=1316204786
รูปพระทันตธาตุที่ซื้อมาจากร้านขายของที่ระลึก

ค่าที่พัก ๒๐๐ จั๊ต แถมยุงอีกครึ่งเมือง..! ค่าห้องน้ำต่างหาก สรงน้ำ ๖ จั๊ต เข้าส้วม ๓ จั๊ต อาตมาถือโอกาสซักผ้าด้วย แล้วมาจัดการบัญชีรับจ่ายของส่วนรวม กว่าจะลงตัวเล่นเอาเกือบหัวหงอก..!

ผ้าแห้งดีก็ขึ้นไปกราบพระบรมสารีริกธาตุ และชมทิวทัศน์เมืองแปรยามเย็น ควักเงินส่วนตัวซื้อภาพพระเจดีย์ กับพระทันตธาตุไปอย่างละรูป รวม ๖๐ จั๊ต กลับที่พักต่างคนต่างทำวัตร ท่านชาได้กลิ่นหอมของดอกไม้ เดินหาจนรอบก็ไม่เจอสักดอก..!

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป (http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=2914)