เจ้าแม่กวนอิม

[โอรส]

ถาม : เจ้าแม่กวนอิม ท่านเป็นใครกันแน่ ?
ตอบ : เกิดไม่ทันจ้ะ ท่านเกิดก่อนเป็นพันปี เลยเกิดไม่ทันท่าน..!

ถาม : มีตำนานเล่าว่าท่านเป็นพระโพธิสัตว์ แต่ว่าคนในปัจจุบันเรียกท่านว่าเจ้าแม่ ?
ตอบ : ชาติที่ท่านมีชื่อเสียงมาก คือชาติที่ท่านเกิดเป็น "องค์หญิงเมี่ยวซ่าน"

เวลาท่านบวช ท่านมีฉายาว่า "กวนอิม" คือผู้คอยฟังในความทุกข์คนอื่น

เขาก็เลยติดว่าในชาตินั้นที่ท่านมีชื่อเสียงมากที่สุด คนให้ความเคารพนับถือมากใช่ไหม ? ทั้งประเทศเห็นตามท่านหมด เขาก็เลยถือเอาชาตินั้นเป็นสัญญลักษณ์ ชาติต่อไปท่านจะเป็นใคร เขาไม่ฟังแล้ว เอาชาตินั้นเป็นหลัก

ชาตินั้นท่านสละแขนตนเองเพื่อประกอบยาให้พ่อ อย่าลืมนะ ลีลาพระโพธิสัตว์ การตัดแขน ตัดขา ตัดศีรษะ ควักดวงตา ควักหัวใจ เพื่อสงเคราะห์ผู้อื่น ท่านทำกันเป็นปกติ

แล้วพอหนัก ๆ ขึ้นมา สละลูก สละเมีย เป็นทาน การสละลูกเมียเป็นทานนั้นยากกว่าตัดหัวตัวเองอีก ถ้าเป็นเราสมัยนี้ก็รีบเอาไปเถอะ ขอให้ตนเองรอดไว้ก่อน ประเภทนี้กำลังใจไม่ถึงหรอก

[โอรส]

ท่านเองเกิดมาพร้อมกับความดี แต่ว่าพ่อเป็นจักรพรรดิ ไปตีบ้านตีเมืองอื่นเขาแหลกไปเลย ท่านคัดค้านพ่อไม่สำเร็จ ซ้ำยังโดนไล่ออกจากวังไปอีก ท่านอยากบวชก็ได้บวช แต่ก็ถูกบังคับให้คนในสำนักบวชของท่าน ใช้ท่านทำงานให้หนักที่สุดเท่าที่จะหนักได้

คราวนี้ท่านอยู่กับความรื่นเริงเบิกบาน อยู่กับบุญ จิตใจเกาะบุญอยู่ตลอด ไม่ได้สนใจว่าภายนอกจะเป็นอย่างไร ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานไป ยิ่งทำงานก็ยิ่งหนัก แต่ไม่ว่างานหนักแค่ไหนท่านก็ทนได้ ขอให้ได้ประพฤติพรหมจรรย์เท่านั้น พ่อก็เลยโกรธ สั่งให้ทหารไปฆ่าเสีย

ตามประวัติว่าท่านตายแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ แล้วก็ไปอยู่ที่เกาะฝงไหล ปฎิบัติจนกระทั่งเป็นพระโพธิสัตว์ใหญ่ จุดนั้นทำให้ท่านมีบุญมีบารมีมากที่สุด

ถึงวาระสุดท้ายกรรมเก่าตามทัน พ่อก็เลยตาบอด แล้วก็เกิดโรคร้ายขึ้นมา รักษาไม่ได้ หมอบอกว่า "ต้องใช้ดวงตา หรือแขนของผู้ที่เป็นพระโพธิสัตว์มาเป็นตัวยา ถึงจะรักษาได้"

ทางพ่อก็ไม่รู้ว่าเจ้าแม่กวนอิมที่คนเขาศรัทธากันนักหนาก็คือลูกสาวตัวเอง จึงให้มหาอำมาตย์ไปขอ แล้วได้แขนมาจริง ๆ พอรักษาหาย ก็ไปกราบขอบคุณ ไปถึงเพิ่งจะรู้ว่าเป็นลูกของตัวเอง


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๔