โอรส
24-09-2009, 08:51
ถาม : เกี่ยวกับเรื่องที่เราเลี้ยงปลาเงินปลาทองในตู้ค่ะ การที่เราเลี้ยงปลาเงินปลาทองนี่ เหมือนเราทำบาปกักขังหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ถ้าเราเจตนาเลี้ยงเขาให้ได้รับความสุขความสะดวกสบาย ถ้าเราทำบุญทำกุศลอื่นเอาไว้ ตัวเมตตาปรานีตัวนี้ จะเสริมบุญกุศลนั้นให้สูงยิ่งขึ้นไป แต่ถ้าเราไม่ได้ทำบุญกุศลอื่นใดเอาไว้เลย แต่ว่าเลี้ยงสัตว์โดยการกักขังอย่างเดียว จะเกิดเป็นเวมาณิกเปรต เปรตพวกนี้มีทิพยสมบัติเหมือนเทวดาหมดทุกอย่าง เพียงแต่ออกจากวิมานไม่ได้
ถาม : แล้วอย่างถ้าเราตั้งใจเลี้ยงไว้เพื่อความสวยงามละคะ ?
ตอบ : ก็มีโทษเหมือนกัน แต่ไหน ๆ เราซื้อมาแล้ว ก็เลี้ยงให้เขามีความสุขที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ คือ ถึงเวลาก็ให้อาหาร เจ็บไข้ได้ป่วยก็รักษาพยาบาลไปทำตามหน้าที่ไป เพราะปลาเหล่านี้ เราปล่อยไม่ได้อยู่แล้ว เขาหากินเองไม่เป็น ถ้าอย่างนั้นก็ต้องสงเคราะห์ด้วยความเมตตาต่อไป
ถาม : ถ้าเราไม่ได้ซื้อมา เราก็ไม่ได้กักขังเขาใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ไม่ได้กักขัง
ถาม : ก็ปล่อยเขาใครจะขายก็ขายไป ?
ตอบ : เรื่องของเขา อย่าไปยุ่งกับเขาก็แล้วกัน ถ้ามีมาถึงแล้วก็รับผิดชอบไป แต่เขาตายยาก แถมแตกลูกแตกหลานอีก
ถาม : แล้วอย่างเราเลี้ยงปลาดุกไว้ขายละคะ เราไม่ได้ฆ่า แต่เราเลี้่ยงไว้ขายเฉย ๆ ?
ตอบ : อย่างนั้นของเราต้องตัดกำลังใจลงอย่างแบบภรรยาของพรานกุกุกฏมิตร ท่านเป็นพระโสดาบัน แต่ว่าสามีที่เป็นพรานจะออกล่าสัตว์ แกบอก แม่อีหนูส่งหน้าไม้มา..ก็ส่งให้ แม่อีหนูส่งบ่วงเชือกมา..ก็ส่งให้ แม่อีหนูส่งหอกมา..ก็ส่งให้
คราวนี้พระเห็นก็แปลกใจมาก เป็นพระโสดาบันอีท่าไหนสนับสนุนสามีให้ฆ่าสัตว์ พระพุทธเจ้าตรัสว่าให้กลับไปถามเธอ ว่าเธอคิดอย่างไร พอกลับไปถามท่านบอกว่าท่านเป็นภรรยามีหน้าที่ทำตามคำสั่งสามี ๆ ให้ส่งอาวุธก็ส่งให้ตามคำสั่ง ส่วนสามีจะเอาอาวุธนั้นไปทำอะไรไม่รับรู้ กำลังใจท่านตัดแค่นั้นเลย เพราะฉะนั้นส่วนที่เป็นบาปท่านไม่มี
ฉะนั้น..เราเลี้ยงสัตว์เพื่อการพาณิชย์ก็นำเขามา แล้วตั้งใจเลี้ยงดูเขาให้มีความสุข ความสะดวกสบาย ถ้าคนมาซื้อเราขาย แต่เขาซื้อไปทำอะไรเราอย่าไปคิดต่อแล้วกัน นั่นเป็นเรื่องของเขาแล้ว ตลอดเวลาที่อยู่กับเรา ๆ สงเคราะห์เขาเต็มที่แล้ว ถัดจากนั้นไปไม่เกี่ยวกับเรา
ถาม : ถึงแม้ว่าเราจะตั้งใจว่าเราจะเลี้ยงปลาให้อ้วนแล้วจะได้ราคาดีหรือคะ ?
ตอบ : จ้ะ
ถาม : นั่นไม่โดนหรือคะ ?
ตอบ : ก็โดนอยู่ แต่ว่าเขาจะเอาไปทำอะไรเป็นเรื่องของเขา เราไม่เกี่ยวนี่ เราไม่ได้ตามไปฆ่าเขา เรื่องของธรรมะนี่เขาตรงไปตรงมา ใครฆ่าคนนั้นผิด
ถาม : แต่ก็ขึ้นชื่อว่ากักขังเขา ทำให้เขาอึดอัด ?
ตอบ : ตรงนี้มีส่วนอยู่แน่ แต่อย่าลืมว่าถ้าหากว่าเราไม่เลี้ยงเขา ๆ ก็ไม่รอด มีบุญมีบาปอยู่ด้วยกัน ให้ใจของเราเกาะในด้านบุญไว้เสมอ อย่าเผลอไปเกาะในด้านบาป ส่วนใหญ่ของเราคิดหานรกเก่งมากเลย เขาไม่ให้ลงก็ตะเกียกตะกายจะลงให้ได้ ตัดความคิดตัวเองให้เป็น เอาอย่างภรรยานายพรานกุกุกฏมิตร ท่านตัดแค่นั้น ทำตามหน้าที่ หลังจากหน้าที่แล้วไม่รับรู้
สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔
ตอบ : ถ้าเราเจตนาเลี้ยงเขาให้ได้รับความสุขความสะดวกสบาย ถ้าเราทำบุญทำกุศลอื่นเอาไว้ ตัวเมตตาปรานีตัวนี้ จะเสริมบุญกุศลนั้นให้สูงยิ่งขึ้นไป แต่ถ้าเราไม่ได้ทำบุญกุศลอื่นใดเอาไว้เลย แต่ว่าเลี้ยงสัตว์โดยการกักขังอย่างเดียว จะเกิดเป็นเวมาณิกเปรต เปรตพวกนี้มีทิพยสมบัติเหมือนเทวดาหมดทุกอย่าง เพียงแต่ออกจากวิมานไม่ได้
ถาม : แล้วอย่างถ้าเราตั้งใจเลี้ยงไว้เพื่อความสวยงามละคะ ?
ตอบ : ก็มีโทษเหมือนกัน แต่ไหน ๆ เราซื้อมาแล้ว ก็เลี้ยงให้เขามีความสุขที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ คือ ถึงเวลาก็ให้อาหาร เจ็บไข้ได้ป่วยก็รักษาพยาบาลไปทำตามหน้าที่ไป เพราะปลาเหล่านี้ เราปล่อยไม่ได้อยู่แล้ว เขาหากินเองไม่เป็น ถ้าอย่างนั้นก็ต้องสงเคราะห์ด้วยความเมตตาต่อไป
ถาม : ถ้าเราไม่ได้ซื้อมา เราก็ไม่ได้กักขังเขาใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ไม่ได้กักขัง
ถาม : ก็ปล่อยเขาใครจะขายก็ขายไป ?
ตอบ : เรื่องของเขา อย่าไปยุ่งกับเขาก็แล้วกัน ถ้ามีมาถึงแล้วก็รับผิดชอบไป แต่เขาตายยาก แถมแตกลูกแตกหลานอีก
ถาม : แล้วอย่างเราเลี้ยงปลาดุกไว้ขายละคะ เราไม่ได้ฆ่า แต่เราเลี้่ยงไว้ขายเฉย ๆ ?
ตอบ : อย่างนั้นของเราต้องตัดกำลังใจลงอย่างแบบภรรยาของพรานกุกุกฏมิตร ท่านเป็นพระโสดาบัน แต่ว่าสามีที่เป็นพรานจะออกล่าสัตว์ แกบอก แม่อีหนูส่งหน้าไม้มา..ก็ส่งให้ แม่อีหนูส่งบ่วงเชือกมา..ก็ส่งให้ แม่อีหนูส่งหอกมา..ก็ส่งให้
คราวนี้พระเห็นก็แปลกใจมาก เป็นพระโสดาบันอีท่าไหนสนับสนุนสามีให้ฆ่าสัตว์ พระพุทธเจ้าตรัสว่าให้กลับไปถามเธอ ว่าเธอคิดอย่างไร พอกลับไปถามท่านบอกว่าท่านเป็นภรรยามีหน้าที่ทำตามคำสั่งสามี ๆ ให้ส่งอาวุธก็ส่งให้ตามคำสั่ง ส่วนสามีจะเอาอาวุธนั้นไปทำอะไรไม่รับรู้ กำลังใจท่านตัดแค่นั้นเลย เพราะฉะนั้นส่วนที่เป็นบาปท่านไม่มี
ฉะนั้น..เราเลี้ยงสัตว์เพื่อการพาณิชย์ก็นำเขามา แล้วตั้งใจเลี้ยงดูเขาให้มีความสุข ความสะดวกสบาย ถ้าคนมาซื้อเราขาย แต่เขาซื้อไปทำอะไรเราอย่าไปคิดต่อแล้วกัน นั่นเป็นเรื่องของเขาแล้ว ตลอดเวลาที่อยู่กับเรา ๆ สงเคราะห์เขาเต็มที่แล้ว ถัดจากนั้นไปไม่เกี่ยวกับเรา
ถาม : ถึงแม้ว่าเราจะตั้งใจว่าเราจะเลี้ยงปลาให้อ้วนแล้วจะได้ราคาดีหรือคะ ?
ตอบ : จ้ะ
ถาม : นั่นไม่โดนหรือคะ ?
ตอบ : ก็โดนอยู่ แต่ว่าเขาจะเอาไปทำอะไรเป็นเรื่องของเขา เราไม่เกี่ยวนี่ เราไม่ได้ตามไปฆ่าเขา เรื่องของธรรมะนี่เขาตรงไปตรงมา ใครฆ่าคนนั้นผิด
ถาม : แต่ก็ขึ้นชื่อว่ากักขังเขา ทำให้เขาอึดอัด ?
ตอบ : ตรงนี้มีส่วนอยู่แน่ แต่อย่าลืมว่าถ้าหากว่าเราไม่เลี้ยงเขา ๆ ก็ไม่รอด มีบุญมีบาปอยู่ด้วยกัน ให้ใจของเราเกาะในด้านบุญไว้เสมอ อย่าเผลอไปเกาะในด้านบาป ส่วนใหญ่ของเราคิดหานรกเก่งมากเลย เขาไม่ให้ลงก็ตะเกียกตะกายจะลงให้ได้ ตัดความคิดตัวเองให้เป็น เอาอย่างภรรยานายพรานกุกุกฏมิตร ท่านตัดแค่นั้น ทำตามหน้าที่ หลังจากหน้าที่แล้วไม่รับรู้
สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔