หนูควรพัฒนาการวางสติอย่างไรคะ

[ตัวเล็ก]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ กาหลง

โดยปกติเวลาหนูจับลมหายใจพร้อมกับอิริยาบถต่าง ๆ อย่างมากก็แค่รู้สึกลมหายใจแนบแน่นมากขึ้น การเคลื่อนไหวทางร่างกายช้าลง ยังไม่เคยเกิดอาการแบบคำถามต่อไปนี้ค่ะ

วันนั้นพักจากงานหนูไปเข้าห้องน้ำ ตอนนั่งในห้องน้ำหนูก็จับลมหายใจไปเรื่อย ๆ แล้วหนูก็ยกมือขึ้นมาเพื่อจะเกาศีรษะ แต่จู่ ๆ ความรู้สึกมันไหลลงมารวมที่ลมหายใจไม่รู้สึกถึงอย่างอื่นเลยค่ะ เพียงครู่เดียวมันก็ออกจากอารมณ์นั้น ความรู้สึกแรก คือ งงว่าตัวเองว่าอยู่ที่ไหน กำลังทำอะไรอยู่ จนกระทั่งความรู้สึกขยายไปทั่วทั้งตัวจึงเห็นว่ามือที่ยกขึ้นเกาศีรษะก็ยังยกค้างอยู่ท่าเดิม จากนั้นความจำทุกอย่างเริ่มกลับมาค่ะ

จากอาการข้างต้น หนูควรแก้ไขหรือทำอย่างไรเพื่อพัฒนาสติให้ดีขึ้นกว่านี้คะ

ขอบคุณมากค่ะ

[ตัวเล็ก]

ถาม : วันนั้นพักจากงานหนูไปเข้าห้องน้ำ ตอนนั่งในห้องน้ำหนูก็จับลมหายใจไปเรื่อย ๆ แล้วหนูก็ยกมือขึ้นมาเพื่อจะเกาศีรษะ แต่จู่ ๆ ความรู้สึกมันไหลลงมารวมที่ลมหายใจไม่รู้สึกถึงอย่างอื่นเลยค่ะ เพียงครู่เดียวมันก็ออกจากอารมณ์นั้น ความรู้สึกแรก คือ งงว่าตัวเองว่าอยู่ที่ไหน กำลังทำอะไรอยู่ จนกระทั่งความรู้สึกขยายไปทั่วทั้งตัวจึงเห็นว่ามือที่ยกขึ้นเกาศีรษะก็ยังยกค้างอยู่ท่าเดิม จากนั้นความจำทุกอย่างเริ่มกลับมาค่ะ จากอาการข้างต้น หนูควรแก้ไขหรือทำอย่างไรเพื่อพัฒนาสติให้ดีขึ้นกว่านี้คะ ?

ตอบ : ไม่ต้องแก้ไข แสดงว่าเป็นลูกหลานหลวงปู่พระอานนท์ พระอานนท์ตั้งใจจะเร่งการปฏิบัติ เพื่อให้เข้าถึงอรหัตผลก่อนที่จะสังคายนาพระไตรปิฎก ปรากฏว่าทำเท่าไรก็ไม่ได้ จนกระทั่งรุ่งเช้าวันสังคายนาท่านเหนื่อยเต็มทีแล้ว คิดว่าจะขอพักสักหน่อย ก็เลยหย่อนตัวลงที่เตียง เอนตัวลง เท้าพ้นพื้นข้างหนึ่ง ตัวก็ยังไม่ทันจะกระทบพื้นเตียง บรรลุอรหันต์ตอนนั้นพอดี

สภาพจิตตอนที่ท่านเร่งรัดมรรคผลเป็นตอนที่กำลังใจเกิน ส่วนตอนที่ท่านคลายออกมาเป็นกำลังใจที่พอดี จึงไปได้อรหัตผลเอาตอนนั้น ลักษณะเดียวกับโยมที่ถาม ในขณะที่ตัวเองกำลังจะทำกิริยาใดกิริยาหนึ่ง บังเอิญว่าอารมณ์ใจลงช่องพอดี เมื่อลงตรงจุดนั้นเข้าสู่อัปปนาสมาธิแบบหยาบ ก็ทำให้ตัดอาการรับรู้ภายนอกไป

มีอย่างเดียวก็คือ ซักซ้อมให้สามารถเข้าออกได้ทุกเวลาตามที่เราต้องการ ก็จะแก้อาการนั้นไปได้เอง ถ้าเป็นสายวัดป่าท่านบอกว่าเป็นอาการที่จิตรวม เพียงแต่อาการที่ว่ามารวมแล้วเป็นสมาธิหยาบไปหน่อย สติตามไม่ทัน จึงเหมือนกับหายไปเฉย ๆ