เรื่องของบาป

[รุ้งทรงกลด]

ตอนที่ผมกำลังเรียนอยู่ มีเพื่อนผมคนหนึ่งมักจะโดนเพื่อน ๆ ในห้องแกล้งเสมอ ทั้งด่า ทั้งล้อเลียน จิกผม ดึงผม ทั้งเตะทั้งต่อย เบาบ้างแรงบ้าง โดยพวกที่แกล้งก็มักจะมีความสนุกสนานเฮฮา ส่วนผมและคนอื่น ๆ ในห้อง ก็ไม่กล้าเข้าไปช่วยเพราะกลัว จึงได้แต่ยืนดู ที่ช่วยได้ก็มีแค่ไม่เข้าไปซ้ำเติมเขา

ซึ่งบางครั้งผมก็เห็นเขาโมโหที่โดนแกล้ง ทั้งโมโหทั้งร้องไห้ เห็นแล้วรู้สึกตลก ก็เลยเผลอหัวเราะออกมาบ้าง พอได้สติว่าเขากำลังโดนแกล้งอยู่ก็เลยเลิกหัวเราะ

และที่ผมไม่เข้าไปร่วมแกล้งเขา ผมได้บุญไหมครับ
และที่ผมเผลอไปหัวเราะที่เขาโดนแกล้ง ผมบาปไหมครับ

[ตัวเล็ก]

ถาม : ตอนที่ผมกำลังเรียนอยู่ มีเพื่อนผมคนหนึ่งมักจะโดนเพื่อน ๆ ในห้องแกล้งเสมอ ทั้งด่า ทั้งล้อเลียน จิกผม ดึงผม ทั้งเตะทั้งต่อย โดยพวกที่แกล้งก็มักจะมีความสนุกสนานเฮฮา ส่วนผมและคนอื่น ๆ ในห้อง ก็ไม่กล้าเข้าไปช่วยเพราะกลัว จึงได้แต่ยืนดู ที่ช่วยได้ก็มีแค่ไม่เข้าไปซ้ำเติมเขา

ซึ่งบางครั้งผมก็เห็นเขาโมโหที่โดนแกล้ง ทั้งโมโหทั้งร้องไห้ เห็นแล้วรู้สึกตลก ก็เลยเผลอหัวเราะออกมาบ้าง พอได้สติว่าเขากำลังโดนแกล้งอยู่ก็เลยเลิกหัวเราะ และที่ผมไม่เข้าไปร่วมแกล้งเขา ผมได้บุญไหมครับ ? และที่ผมเผลอไปหัวเราะที่เขาโดนแกล้ง ผมบาปไหมครับ ?

ตอบ : ดูที่เจตนา ถ้าเจตนาที่เราไม่แกล้งเขาเพราะว่าเราอยากได้บุญก็ได้ ขณะเดียวกันดูที่ว่าเราหัวเราะเขา เราตั้งใจหัวเราะเยาะเขาหรือไม่ ? ถ้าไม่ได้ตั้งใจโทษก็น้อย ถ้าตั้งใจโทษก็มาก