ฟุ้งเฟ้อตามโฆษณา

[เถรี]

เด็กรุ่นใหม่ที่ไปเรียนมหาวิทยาลัย มักจะโดนสภาพของสิ่งแวดล้อมพาให้ฟุ้งเฟ้อ ถ้าไม่ใช่คนที่รักสันโดษด้วยตนเองแล้ว บางทีก็อดไม่ได้หรอก ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า บางคนราคาหลายแสนเลยก็มี

จริง ๆ แล้ว บรรดาพ่อค้าแม่ค้าก็ใช้หลักของจิตวิทยา โดยเจาะเข้ามาตรงจุดอ่อนตรงที่ว่า แต่ละคนย่อมรักสวยรักงาม อยากเด่นอยากดัง อยากเป็นที่รู้จัก เป็นที่ยอมรับของคนอื่น แล้วก็กำหนดเป็นแบรนด์สินค้าต่าง ๆ ขึ้นมา

โดยเฉพาะการเอาพรีเซ็นเตอร์รูปร่างหน้าตาสวยงามมาโฆษณา ก็เลยทำให้คนอยากได้ โดยลืมไปว่าตัวเองกับพรีเซ็นเตอร์นั้นเป็นคนละคนกัน

เคยมีโอกาสเข้าไปดูการประชุมเพื่อออกสินค้าตัวใหม่ของบริาัทหนึ่ง ได้ข้อสรุปง่าย ๆ ว่า สินค้าอะไรก็ตาม ถ้าออกมาแล้ว จัดหาพรีเซ็นเตอร์หน้าตาดี ๆ โหมโฆษณาเข้าไป เดี๋ยวเด็กก็จะเห็นว่ามีความจำเป็นเอง แล้วก็จะซื้อไปใช้ เวลาที่เด็ก ๆ ขอเงิน พ่อแม่มักจะไม่ปฏิเสธ ทำให้เขาขายสินค้านั้นได้

ที่จริงแล้วก็เป็นการใช้หลักจิตวิทยาที่ไม่ค่อยจะถูกต้องนัก เพราะเขามุ่งเอาประโยชน์ตัวเองอย่างเดียว โดยไม่ได้ดูว่าทำให้เด็กฟุ้งเฟ้อ เพราะว่ายังทำงานเองไม่ได้ อย่างโยมเมื่อครู่นี้ เขาก็พยายามจะเบรกลูกตัวเองเอาไว้ มีแต่อาตมาที่คอยไปให้ท้ายลูกเขา

ถาม : แล้วทำไมถึงไปให้ท้ายเขาละคะ ?
ตอบ : เด็กบางคนเขามีความฝันของเขา ว่าอยากจะได้อย่างนั้น อยากจะได้อย่างนี้ อยากจะเป็นอย่างนั้น อยากจะเป็นอย่างนี้ ถ้าหากไม่ได้ เดี๋ยวเขาไปใช้วิธีที่ผิดเพื่อหามา..แล้วจะยุ่งกว่านี้..!


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงเช้า ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันพุธที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓