มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๔

[สุธรรม]

ภัตตาคารกับร้านขายของที่ระลึกอยู่ติดกัน

เพิ่งจะสิบโมงเท่านั้น แต่พลขับพาเลี้ยวเข้าร้านอาหาร ชื่อร้าน BS Resto อยู่คู่กับร้านขายของที่ระลึกทำจากเงิน ชื่อร้าน Borobudur Silver อาตมาท้วงว่าไปชมบรมพุทโธก่อนแล้วค่อยมากินกันจะดีกว่า คุณอาเล็กบอกว่าซื้อติดมือไปเท่านั้น วันนี้เราจะไปพักกันที่วัดเมนดุต (Mendut Buddhist Monastery) จึงซื้ออาหารไปถวายพระที่วัดนั้นด้วย...

[สุธรรม]

คุณอาเล็กกำลังดูรายการอาหารว่าจะสั่งอะไรดี

คุณอาเล็ก คุณเห็นดี คุณนายเทวีและเกรซ เข้าไปช่วยกันสั่งอาหาร ร้านของเขากว้างขวางมาก มียกพื้นสูงขนาดเป็นชั้นสองได้สบายเป็นที่ตั้งโต๊ะอาหารนับสิบตัว ตกแต่งเอาไว้สวยงามเป็นระเบียบ แม่ป๋อมกำลังถ่ายรูปสถานที่ของเขาอยู่ อาตมาเห็นว่าอาหารคงจะไม่เสร็จง่าย ๆ จึงชวนป้านุชไปดูเครื่องเงินกันดีกว่า...

[สุธรรม]

ของที่ระลึกสารพัดชนิดในร้านขายเครื่องเงิน

เขามีประตูทางด้านร้านอาหารตั้งสองประตู แต่อาตมาเคยชินกับการ “เข้าตามตรอกออกตามประตู” จึงเดินขึ้นทางประตูใหญ่ด้านหน้า เขามีตู้วางสินค้าทำจากเงินสารพัด ทั้งที่เป็นเครื่องประดับและเป็นของสำหรับวางอวดชาวบ้าน ชิ้นใหญ่ ๆ มักจะทำเป็นรูปรถเทียมม้าหลายตัว รูปเรือใบ รูปพระเจดีย์บรมพุทโธ ฝีมือประณีตทีเดียว ที่อาตมาชอบใจที่สุดคือชิ้นที่เขาทำเป็นรูปปลาตะพัด หรือที่บางคนเรียกว่าปลามังกรเงิน เห็นราคาแต่ละชิ้นอย่างน้อยก็สามล้านรูเปียห์ แปลว่าไม่ต่ำกว่าหมื่นบาทไทยขึ้นไปทั้งนั้น...

พนักงานขายทั้งชายและหญิงคอยตามดูอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้มาตื๊อให้ซื้อจนน่ารำคาญแบบบางที่ วนดูสินค้าและถ่ายรูปเข้าไปจนถึงด้านใน เจอแม่ป๋อมที่ขึ้นจากประตูข้างมาถ่ายรูปอยู่เหมือนกัน คุณแม่บอกว่าทางด้านหลังมีโรงงานผลิตเครื่องเรือนจากไม้ ป้ายเขาบอกว่ามีห้องแสดงสินค้าด้วย จึงชวนกันไปดูเผื่อมีอะไรถูกตาบ้าง...

[สุธรรม]

เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ประกอบจากไม้ มุมนี้เป็นของใหม่

มุดผ่านรถตู้ขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ ที่กำลังขนสินค้าขึ้นกันอยู่ คนงานชี้ให้เดินขึ้นไปชั้นบน มีเครื่องเรือนไม้เก่า ๆ มากมาย ดูแล้วเป็นของเก่าจริง ๆ ไม่ใช่ของใหม่แกล้งทำให้เก่า แม่ป๋อมบอกว่า ราคาของเขาบวกค่าขนส่งแล้วยังถูกกว่าบ้านเราอีก ก็จริงอย่างที่ว่า แต่ทองผาภูมิเป็นแหล่งรวมเครื่องเรือนไม้จากฝั่งพม่า สามารถเลือกเอาได้ตามใจชอบ หรือจะวิ่งไปซื้อถึงด่านพระเจดีย์สามองค์ก็ไม่มีใครว่า ถ้าไม่เกิน ๒ ชิ้นก็ไม่ต้องเสียภาษีอีกด้วย ดังนั้น..ถ้าอาตมาสั่งซื้อของจากที่นี่ คนเขาคงว่า "สิ้นสติ" อย่างแน่นอน...

นอกจากป้านุชถ่ายรูปเครื่องเรือนบางชิ้นไปแล้ว อาตมากับแม่ป๋อมแค่เดินดูเฉย ๆ เมื่อเห็นว่าเวลาพอสมควรแล้ว จึงเดินกลับมาที่ร้านอาหาร ยังต้องรออีกพักใหญ่กว่าที่อาหารจะเสร็จ แต่พลขับบริการดีมาก เห็นพวกเราเดินกลับมาก็จัดแจงติดเครื่องรถ เปิดเครื่องปรับอากาศให้เข้าไปนั่งรอได้เลย อาตมาจึงหยิบ “เรืองรุ้งบนลายเมฆ” มาอ่านรอเวลาไปพลาง ๆ...

[สุธรรม]

พระเจดีย์เมนดุตที่ทุกคนต้องแวะก่อนไปยังพระมหาเจดีย์บรมพุทโธ

เมื่อทุกอย่างพร้อมก็ออกรถ วิ่งผ่านร้านขายเครื่องเงินใหญ่ ๆ และสถานที่หลายแห่งที่น่าจะเป็นที่พักแรม ไปได้ไม่ไกลก็เห็นรูปที่คุ้นตาเพราะค้นคว้าในอินเตอร์เน็ตมาก่อน ว่าหน้าตาแบบนี้ก็คือพระเจดีย์เมนดุต พลขับวิ่งอ้อมโค้งไปจอดบริเวณร้านขายของที่ระลึก ที่เป็นร่มเงาของต้นไทรขนาดใหญ่ อาตมาลงไปถ่ายรูปพระเจดีย์เมนดุตเอากำไรไว้ก่อน...

[สุธรรม]

ยินดีต้อนรับสู่วัดเมนดุตเจ้าค่ะ

คุณอาเล็กที่คุ้นเคยกับสถานที่ พาเดินลอดประตูข้างเข้าไปในวัดเมนดุต ซึ่งตั้งอยู่คนละฝั่งของถนนแคบ ๆ กับพระเจดีย์เมนดุตที่เป็นโบราณสถาน พอเข้าไปก็พบแถวของพระเจดีย์เรียงรายอยู่สองข้างทาง มีรูปกินรียกพานน้อมต้อนรับ บนพานเป็นดอกไม้สดที่จัดแบบตั้งใจอีกด้วย ภายในวัดกว้างขวางสะอาดสะอ้าน ดูร่มเย็นด้วยต้นไม้มากมาย...

[สุธรรม]

พระพุทธรูปแบบพม่าบนหิ้งบูชาแบบจีน

พวกเราเข้าไปในสถานที่ซึ่งน่าจะเป็นหอฉัน มีพระพุทธรูปแบบพม่าอยู่บนหิ้งบูชาแบบจีน ดูผสมผสานกันงดงามทีเดียว อาตมากราบพระแล้วจึงถ่ายรูปไปด้วย ทั้งคุณอาเล็ก คุณเห็นดี คุณนายเทวีและเกรซ ไปมะรุมมะตุ้มกับอาหารกล่องที่ซื้อมา คนของทางวัดรีบเอาถ้วยจานชามช้อนออกมาให้ แล้วมาพาอาตมาไปดูที่พักของคืนนี้...

[สุธรรม]

เตียงนอนของพระที่เอื้อเฟื้อแก่ลูกศิษย์ด้วย

ที่พักก็คืออาคารที่อยู่ติดกับหอฉันนั่นเอง เป็นห้องพักพร้อมห้องน้ำห้องส้วมอยู่ทางซ้ายและขวาอย่างละห้อง ตรงกลางเป็นห้องโถงสำหรับรับแขก ห้องที่เขาเปิดให้อาตมามีเตียงสูงต่ำ ๒ หลัง หลังต่ำที่สอดไว้ข้างใต้น่าจะสำหรับลูกศิษย์ที่มากับพระ แต่อาตมาพักคนเดียวแบบนี้ก็เลยปล่อยให้ซ้อนอยู่อย่างเดิมนั่นแหละ...

[สุธรรม]

พระพุทธรูปงาช้างที่อยู่ในมณฑปเล็ก ๆ

ในห้องโถงตกแต่งได้ถูกใจอาตมาจริง ๆ ดูเรียบง่ายแต่งดงาม มีพระพุทธรูปและรอยพระพุทธบาทประดิษฐานอยู่ฝั่งซ้ายมือคนละมุมห้อง ทางขวามือเป็นชุดรับแขก ๒ ชุด มีพระพุทธรูปประทับยืนองค์เล็กน่าจะแกะสลักจากงาช้าง อยู่ในมณฑปไม้เล็ก ๆ ตรงมุมห้องด้วย อาตมานั่งรอหลวงพ่อเจ้าอาวาสอยู่ในห้องนี้...

หลวงพ่อเจ้าอาวาสคือท่านเจ้าคุณพระปัญญาวราภรณ์ ท่านเป็นชาวอินโดนีเซีย ไปบวชที่วัดบวรนิเวศวิหาร สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก สมัยดำรงสมณศักดิ์ที่พระสาสนโศภณ ส่งท่านมาบุกเบิกพระพุทธศาสนาในประเทศอินโดนีเซีย จนกระทั่งสามารถตั้งวัด และรับพระธรรมทูตจากประเทศไทยมาเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่นี่ได้...

[สุธรรม]

คุณอาเล็กช่วยประเคนอาหารเพล

ป้านุช แม่ป๋อมและเกรซ มาตามไปฉันเพล เวลาของอินโดนีเซียตรงกับประเทศไทย เพลของที่นี่กับเพลของบ้านเราจึงไม่แตกต่างกันเลย เห็นพระท่านนั่งรับประเคนของอยู่รูปหนึ่ง อาตมาไหว้ท่านก่อน พร้อมกับถามว่าท่านชื่ออะไร ? อยู่กันกี่รูป ? แต่ท่านนั่งรับประเคนเฉยอยู่ อาตมาจึงไม่มั่นใจว่าท่านกำลังปฏิบัติเข้มด้วยการ “ปิดวาจา” หรือว่าฟังภาษาไทยไม่ออกกันแน่ ?

สักครู่หนึ่งมีพระเถระอีกรูปมานั่งด้วย แล้วพูดกับท่านแรกด้วยภาษาอินโดนีเซีย อาตมาจึงแน่ใจว่าท่านต้องฟังภาษาไทยไม่ออก จากนั้นมีสามเณรอีก ๓ รูปเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารอีกโต๊ะหนึ่ง เณรสองรูปตัวใหญ่เหมือนกับพระเลย พอเจอหน้าก็รีบไหว้อาตมาก่อน...

[สุธรรม]

ให้พรแก่ญาติโยมด้วยบท "สัพพะโรคะ วินิมุตโตฯ"

เมื่อรับประเคนเสร็จแล้ว พระเถระท่านที่เข้ามาทีหลัง ก็นำให้พรด้วยบท “สัพพะโรคะ วินิมุตโต ฯ” จังหวะการสวดเป็นแบบของวัดบวรนิเวศวิหารจริง ๆ พวกคุณอาเล็กตอบคำถามของท่านด้วยภาษาอินโดนีเซีย แล้วถอยออกไปรอพระฉันกันข้างนอก...

อาตมายกนาซิโกแร็ง (ข้าวผัด) มาทั้งจาน ตักกับข้าวหน้าตาเหมือนน้ำราดหน้า ราดทับลงไปแล้วเริ่มฉัน พระเถระท่านชวนคุยเป็นภาษาอังกฤษ ถามอาตมาว่า “เฟิร์ส ไตม์ ยู โก ดี๊ส ? (First time you go this ?)” สำเนียงของท่านฟังยากมาก ไวยากรณ์ก็พิลึกดี แต่พอเดาได้ว่า ท่านถามว่าอาตมาเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกใช่ไหม ? รู้จักกับคุณลูกีโต (คุณอาเล็ก) ตั้งแต่เมื่อไร ? ทำเอาอาตมาชักงงว่าตัวเอง go หรือ come กันแน่ ?

[สุธรรม]

ขวาสุดคือหลวงพ่อโชติธมฺโม นายกสมัชชาสงฆ์เถรวาทอินโดนีเซีย

ท่านเองมีชื่อว่า "โชติธมฺโม" เป็นนายกสมัชชาสงฆ์เถรวาทแห่งอินโดนีเซีย มีคณะสงฆ์ฝ่ายเถรวาทที่อยู่ภายใต้การดูแลของท่านจำนวน ๖๔ รูป (เป็นธรรมยุตทั้งหมด) มีวัดทั่วอินโดนีเซียประมาณ ๕๐๐ วัด ส่วนมากเป็นวัดมหายาน มีพระอยู่อาศัยบ้าง แต่ส่วนใหญ่เป็นวัดที่ยังไม่มีพระสงฆ์พักอาศัย มีแต่ชาวพุทธที่อยู่ในบริเวณนั้นเป็นผู้ดูแล และเข้าร่วมกิจกรรมตามโอกาส โดยพระสงฆ์ที่มีอยู่สลับกันไปทำกิจกรรมร่วมกับชาวพุทธในพื้นที่ต่าง ๆ

ท้ายสุดสรุปว่า ถ้าอาตมาจะอยู่อินโดนีเซีย เมื่อพูดภาษาพื้นเมืองไม่ได้ก็ต้องใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก ตอนนี้หลวงพ่อเจ้าคุณปัญญาวราภรณ์ไม่อยู่ ท่านไปร่วมงานศาสนกิจที่วัดอื่น ถ้าอาตมาค้างอยู่ที่นี่หลายวันหน่อยก็อาจจะได้พบ...

[สุธรรม]

เตียงนอนเมื่อซ้อนเก็บเข้าไปแล้ว

ฉันจวนจะอิ่มอยู่แล้ว อาตมาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่า อาหารของที่นี่ทุกอย่างเป็นอาหารเจทั้งสิ้น มิน่าล่ะ..ท่านถึงไม่แตะต้องหมูสะเต๊ะที่ทางพวกเราซื้อมาเลย เมื่อฉันของหวานที่เป็นขนมถั่วทุบ และกล้วยน้ำไทกับสละอินโดนีเซียแล้ว หลวงพ่อโชติธมฺโมก็บอกให้ลุกได้...

เมื่อญาติโยมเข้ามากินต่อ อาตมาถามเรื่องอาหารเจ คุณอาเล็กยืนยันว่าท่านฉันทั้งสองอย่าง แล้วทำไมวันนี้เขาถึงจัดมาแต่เจก็ไม่รู้ ? อาตมาปรารภว่า ในเมื่อมีห้องนอนเป็นสัดส่วนอย่างนี้ เราก็น่าจะขนกระเป๋ามาเก็บไว้เลย การเดินทางไปไหนจะได้สะดวกคล่องตัว ทุกคนล้วนแต่เห็นด้วยทั้งสิ้น...

อาตมาจึงไปยกกระเป๋าส่วนตัวเข้าที่พัก เอาคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คออกมาเปิด แล้วพิมพ์บันทึกประจำวัน แต่เต้าเสียบไฟที่นี่เป็นแบบสองขาทั้งหมด ไม่สามารถที่จะต่อไฟเข้าเครื่องได้ จึงต้องพิมพ์แบบย่อ ๆ เพื่อถนอมไฟเอาไว้ จนกว่าจะหาเต้าเสียบได้ค่อยว่ากันอีกที...

[สุธรรม]

จะนักท่องเที่ยวหรือเจ้าของบ้านก็จ่ายเท่ากัน

เมื่อทุกคนอิ่มและช่วยทางวัดเก็บล้างแล้ว คุณเห็นดีก็พาไปชมพระเจดีย์เมนดุต เพิ่งจะเห็นว่าพ่อเจ้าประคุณพกกล้องดิจิตอลมาตัวเบ้อเริ่ม เดินผ่านร้านขายของที่ระลึกที่เป็นคนอิสลาม เขายกมือไหว้เรียกอาตมาว่า “บันเต” กันทั้งนั้น แถมยังชวนให้ “บันเต” ซื้อของอีกด้วย..!

จะต่างด้าวหรือต่างดาวบัตรเข้าชมก็ราคา ๓,๓๐๐ รูเปียห์เท่ากัน พอเข้าไปภายในรั้วก็เห็นว่า บนพื้นมีแต่ฝุ่นจากขี้เถ้าภูเขาไฟเต็มไปหมด พระเจดีย์เป็นทรงสี่เหลี่ยมยอดตัด ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจสร้างแบบนี้หรือว่ายอดถล่มพังไปกันแน่ พวกเราเดินขึ้นบันไดไปข้างบน มีนักท่องเที่ยวหญิงคลุมผ้าฮิญาบเดินสวนลงมาหลายคน...

[สุธรรม]

ฝรั่งเขาว่าพระพุทธรูปองค์นี้สวยที่สุดในโลก

เข้าไปกราบพระพุทธรูปปางปฐมเทศนา ซึ่งฝรั่งเขาว่าเป็นพระพุทธรูปที่สวยที่สุดในโลก สองข้างองค์พระมีรูปพระโพธิสัตว์เคียงข้าง เห็นคุณนายเทวีเตรียมจุดธูป อาตมาก็เอาอย่างบ้าง แต่เขามีธูปมีเทียน ไม่มีไฟแช็กให้ ดีที่คุณอาเล็กล้วงมาจากไหนก็ไม่รู้ จึงได้จุดธูปบูชากันสมใจ แล้วถ่ายรูปกันตามอัธยาศัย...

[สุธรรม]

ถ่ายรูปหมู่หน้าพระเจดีย์เมนดุต

เสร็จแล้วกลับลงมา สวนทางกับนักท่องเที่ยวตามเคย พวกเราถ่ายรูปหมู่ตรงบันไดฐานพระเจดีย์ แม่ป๋อมโบกมือไล่นักท่องเที่ยวอื่น ๆ ให้หลบไป แต่อาตมาบอกให้ถ่ายไปเลย มัวแต่ไปไล่เขา เดี๋ยวเจ้าถิ่นหมั่นไส้ไล่เราบ้างมันจะยุ่ง..!

จากนั้นอาตมาเดินวนถ่ายรูปไปรอบองค์พระเจดีย์ เห็นมีซากอาคารไม่เป็นรูปเป็นร่างแบกับดินอีกหลังหนึ่ง ชำรุดเกินกว่าจะจัดเป็นองค์ขึ้นมาได้...

[สุธรรม]

เห็นสินค้าที่เอามาเสนอขายแล้ว ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมฝรั่งถึงปรามาสพระอยู่บ่อย ๆ

ถ่ายรูปจนรอบพระเจดีย์แล้วจึงพากันกลับออกมา บรรดาพ่อค้าแม่ค้าตะโกนให้ซื้อของที่ระลึก ส่วนใหญ่คือพระมหาเจดีย์บรมพุทโธจำลอง อาตมาเดินหลีกไปถ่ายรูป ปล่อยเขาไล่ตามตื๊อคนอื่น ๆ ให้ช่วยซื้อไปตามอัธยาศัย...

วนนอกรั้วถ่ายรูปจนพอใจแล้วจึงกลับมาที่รถ ปรากฏว่าบรรดาพ่อค้าแม่ค้าล้อมรถจนไปไหนไม่ได้ พอเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ ก็มีมือยื่นของที่ระลึกตามมา เรียกว่าบริการจนถึงที่นอนเลย ในที่สุดคุณเห็นดีก็ต้องยอมซื้อให้ป้านุช แม่ป๋อมและเกรซคนละชิ้น...

อาตมาถามเรื่องปลั๊กสามตา คุณนายเทวีบอกว่าพอหาได้ เดี๋ยวถ้าวิ่งผ่านร้านขายของใหญ่หน่อยแล้วค่อยไปถามซื้อกัน พลขับออกรถวิ่งย้อนกลับทางเดิม เฮ้ย..ตูดูแผนที่มาแล้ว บรมพุทโธไปอีกด้านนี่หว่า ?

[สุธรรม]

การจราจรของเขาแน่นหนาทีเดียว รถเมล์มีแต่คันเล็ก ๆ

เขาอธิบายว่า ตอนนี้แดดกำลังร้อนมาก ๆ จึงพาพวกเราไปหาซื้อของกันก่อน รอให้แดดอ่อนลงอีกหน่อยค่อยกลับมาชมบรมพุทโธกัน แม้ว่าอาตมาจะไม่กลัวแดด แต่เขาเป็นเจ้าถิ่นก็ต้องเชื่อเขา ขืนไปขัดคอเดี๋ยวก็หมดสนุกกันเท่านั้นเอง...

รถมอเตอร์ไซค์ข้างหน้ายกตีนขวายื่นเหมือนจะขวางหน้ารถของเรา แล้วก็เปลี่ยนช่องทางไปวิ่งทางขวาแบบหน้าตาเฉย..! เออ..เข้าท่าเว้ย..สัญญาณไฟเลี้ยวแบบนี้ ขอจำเอาไปใช้ที่เมืองไทยบ้างได้ไหมนี่ ? เสียดายที่ถ่ายรูปไว้ไม่ทัน ทุกคนพากันหัวเราะจนไส้คลอนเพราะไม่คิดว่าจะได้เจออะไรแบบนี้...

[สุธรรม]

ข้าวของในร้าน Dowa ส่วนใหญ่เป็นกระเป๋าถือสำหรับสุภาพสตรี

รถของเราวิ่งฝ่าเปลวแดดร้อนเปรี้ยง แทรกตัวไปตามการจราจรที่ค่อนข้างสับสนวุ่นวาย แต่ก็ไม่ถึงกับรถติด ไปกันไกลไม่น้อยเลยกว่าที่จะเลี้ยวเข้าร้านขายของที่ระลึกชื่อร้าน Dowa เป็นอาคารชั้นเดียวแต่มีหลายห้อง ข้าวของส่วนใหญ่เป็นกระเป๋าถักด้วยมือ เขาชำนาญขนาดถักได้เท่ากันทุกใบเลย...

[สุธรรม]

ประตูทางเข้าร้าน Dowa ประดับไม้แกะสลักลงสี

อาตมาเดินดูข้าวของข้างในรอบหนึ่ง ไม่เห็นมีอะไรที่พระจะใช้ได้ จึงเดินออกมาดูการตกแต่งร้านทางด้านนอก ชอบใจลวดลายประตูของเขา ที่เป็นไม้แกะสลักคล้ายลายกนกบ้านเรา แต่ของเขามีลงสีด้วย จึงถ่ายรูปเอาไว้ดู แล้วไปนั่งอ่านหนังสือรอทุกคนอยู่ที่ข้างกอไผ่...

สรุปว่ามีคุณนายเทวีคนเดียวที่ซื้อของ นอกนั้นสมัครเป็นกองเชียร์ เสร็จแล้วขึ้นรถวิ่งย้อนกลับมาทางเดิม ตกลงว่าถนนสายหลักเขามีอยู่เส้นเดียวเท่านั้น วิ่งจนอาตมาจำทางได้หมดแล้ว มาถึงวัดเมนดุตก็วิ่งเข้าโค้งที่เลยวัดไปหน่อย มุ่งตรงไปยังบรมพุทโธ...