ไม่มีเจตนาที่จะด่าพระ

[เถรี]

ถาม : บางทีเวลานั่งรถ เราก็นึกถึงครูบาอาจารย์ แต่บางทีก็มี ที่เรานึกถึงคำหยาบคายอะไรก็ไม่รู้ เราก็คิดว่าอย่าทำ ๆ ไม่รู้ว่าจะหาวิธีแก้ไขอย่างไรให้สงบ ?
ตอบ : ลักษณะอย่างนี้ เป็นกำลังใจของคนที่กำลังก้าวเข้าไปหาความดี คราวนี้ "เขา" รู้ว่า ถ้าเราก้าวลึกไปกว่านั้นเราจะพ้นมือเขา เขาก็พยายามขัดขวางเราด้วยวิธีการต่าง ๆ สิ่งนี้เรียกว่ากิเลสมาร เขาจะกระตุ้นให้เราคิดไม่ดี พูดไม่ดี แล้วทำไม่ดี ต้องถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ถ้าเขามาอย่างนี้ เราก็ตั้งใจขอขมาพระรัตนตรัย แล้วก็ดึงอารมณ์เข้ามาสู่การภาวนาใหม่ ถ้าหากว่ารั้งแล้วไม่มาก็ตามดูว่า เขาจะมีปัญญาไปถึงไหน เอ็งคิดได้แต่ข้าจะไม่พูด ข้าจะไม่ทำ อย่างน้อย ๆ ก็เอาชนะได้ ๒ ใน ๓ หลังจากนั้นก็ตั้งใจกราบขอขมาพระบ่อย ๆ

เขาตั้งใจจะกวนเราให้ขุ่นว่า ทั้ง ๆ ที่เราตั้งใจจะทำดีแท้ ๆ แต่ทำไมไปคิดแต่ในทางชั่ว ถ้าเราไปหงุดหงิดจะเข้าทางเขาเลย แต่ถ้าเราทำไม่รู้ไม่ชี้ เอ็งจะเป็นก็เป็นไป ข้าก็จะขอขมาพระไปเรื่อย ๆ ภาวนาได้ก็ภาวนาไป ภาวนาไม่ได้ก็ดูว่าจะไปได้สักเท่าไร ถ้าเราทำอย่างนี้บ่อย ๆ เขาเห็นว่าเราไม่หวั่นไหว เขาก็จะถอยไปเอง

ถาม : เป็นบ่อยมาก
ตอบ : เป็นทุกคน

ถาม : บางทีด่าคำหยาบคาย คำผวนบ้าง ด่าหลวงพ่อบ้าง บางทีก็แปลกใจว่าทำไมเราเป็นอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่เราก็รู้ตัว ?
ตอบ : ขอให้รู้ไว้เลยว่าจริง ๆ แล้วไม่ใช่เรา แต่เป็นการกระตุ้นของกิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรมต่าง ๆ ที่เราเคยทำมา รวมกันเพื่อที่จะรั้งให้เราอยู่แค่นี้ ต้องคิดว่า เอ็งมีปัญญาก็ทำของเอ็งไป ข้าก็จะทำของข้าอย่างนี้

ถาม : เราก็เลยกลัวว่าจะเป็นบาป ?
ตอบ : นั่นเป็นแค่มโนกรรม ถ้าหากว่าปากไม่ได้พูด กายไม่ได้ทำ นี่ถึงผิดก็โทษน้อย


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ถาม-ตอบ ช่วงเย็น ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๕๒