เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๖๐

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ทุกวันนี้ที่ภัยธรรมชาติคุกคามหนัก ต้องบอกว่าเป็นไปโดยสภาพปกติ เพราะว่าคนไปคุกคามธรรมชาติก่อน ปัจจุบันโลกเราแทบจะไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว เพราะว่าผืนป่าที่เป็นตัวผลิตออกซิเจน โดนทำลายไปเกือบหมด อากาศจึงแปรปรวนมาก

แค่นั้นยังไม่พอ ผืนป่าที่เคยช่วยกันเปลี่ยนคาร์บอนไดออกไซด์ก็ลดน้อยถอยลง จนเปลี่ยนไม่ทัน คาร์บอนไดออกไซด์ขึ้นไปจับตัวเป็นเกราะอยู่ข้างบน สะท้อนความร้อนกลับลงมา กลายเป็นภาวะเรือนกระจก ที่เรียกว่า Greenhouse Effect ทำให้อากาศร้อนผิดปกติ

น้ำแข็งขั้วโลกละลาย แต่ว่าต่อให้น้ำแข็งทั่วโลกละลาย น้ำก็ยังไม่ท่วมโลกมาก แต่ที่น้ำจะท่วมโลกมาก เหมือนกับเรามีน้ำอยู่กะละมังหนึ่ง แล้วเราไปทำกะละมังนั้นล้ม น้ำสาดโครมไปรอบด้าน ไม่ว่าจะมดแดงแมลงน้อยก็เดือดร้อนกันหมด

โลกเราที่กำลังเสียสมดุลเพราะว่าศูนย์ถ่วงเสีย อย่างเช่นว่าสายน้ำไหลลงสู่มหาสมุทร โดนแดดเผากลายเป็นไอ ลอยขึ้นไปข้างบน จับตัวควบแน่นตกลงมาเป็นฝน แต่ตอนนี้ปัจจุบันมีการปิดกั้นเส้นทางไหลของน้ำ โดยเฉพาะบรรดาเขื่อนใหญ่ ๆ

เมื่อเขื่อนกักน้ำมาก ๆ ทำให้จุดศูนย์ถ่วงเสีย เหมือนอย่างกับล้อรถ ถ้าศูนย์ถ่วงเสียก็วิ่งตุปัดตุเป๋ คราวนี้ถ้ายังวิ่งได้ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าผิดจังหวะวิ่งไม่ได้ รถคันนั้นจะหยุด เราลองนึกถึงว่ารถที่วิ่ง ๆ ไปแล้วอยู่ ๆ หยุดลง เหมือนอย่างกับรถเบรกกะทันหัน คนในรถจะเกิดอะไรขึ้น ? สถานเบาก็หัวทิ่ม สถานหนักก็ทะลุกระจกปลิวไปไหนก็ไม่รู้ !!?

คราวนี้ถ้าหากว่าศูนย์ถ่วงโลกเสีย ถึงขนาดหยุดหมุนชั่วคราว เราลองนึกถึงแรงเฉื่อยที่เหวี่ยงอยู่ตลอดเวลา ทำให้น้ำในทะเลหรือมหาสมุทรรักษาสมดุลเอาไว้ได้ อยู่ ๆ ก็หยุดกึก แต่น้ำยังเหวี่ยงไปตามแรงเดิม ก็ตูมเดียวทะลักขึ้นไปครึ่งโลก คราวนี้รู้หรือยังว่าถ้าน้ำท่วมโลกเกิดจากอะไร ? ของบางอย่างฟุ้งซ่านมากก็ไม่ดี ฟังแล้วก็ลืมไปเถอะ"

[เถรี]

"สรุปว่าที่เล่าเรื่องน้ำท่วมโลกเมื่อครู่นี้ ไม่ได้แปลว่าน้ำเพิ่มขึ้นมาก แต่เป็นน้ำที่โดนสาดไปเพราะศูนย์ถ่วงของโลกเสีย คราวนี้เราลองนึกถึงตอนน้ำสาดไป ก็กวาดทุกอย่างราบเป็นหน้ากลองไปเลย...ใช่ไหม ? พวกเราก็คิดว่าพอน้ำผ่านไปก็โล่งอก ที่ไหนได้...พอไหลไปแล้วก็ต้องต้องกลับมาที่เดิมใหม่ ก็เท่ากับอีกตูมหนึ่ง...เฮ้อ...! ไม่อยากนึกถึงอนาคตเลย ตูรีบตายก่อนดีกว่า..! น้ำขึ้นไป ไม่ใช่ทิศทางที่ควรจะอยู่ พอขึ้นไปสุดกำลังก็เทกลับ ใครสร้างเวรสร้างกรรมไว้มากก็โดนหลายเด้งหน่อย

คราวนี้ในช่วงปัจจุบันที่มั่นใจว่าศูนย์ถ่วงโลกเสีย เพราะว่าแผ่นดินไหวถี่มาก เกิดจากน้ำหนักที่กดลงบนผิวโลก การเคลื่อนที่ของแผ่นพื้นโลกผิดปกติ เขาเตือนเราแล้ว ที่เม็กซิโกซวยมาก เดือนเดียวเจอ ๓ ครั้ง ระดับ ๘ ระดับ ๗ ทั้งนั้นเลย ที่โดนน่าจะเป็นสหรัฐ แต่ทำไมไปโดนเม็กซิโกแทนก็ไม่รู้ ไม่เป็นไร...ช่วงที่ผ่านมาสหรัฐเจอน้ำท่วมไป ๒ ยกก็ปางตายแล้ว"

[เถรี]

ถาม : มีความคิดว่า สิ้นปีจะไปสังเวชนียสถาน แต่รู้สึกว่าที่นั่นสถานการณ์ไม่ค่อยดี ?
ตอบ : สมควรไป เพื่อที่จะสร้างอนุสติของเราให้มั่นคงไว้ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวตายแล้วจะไม่ได้อะไร

ถาม : ไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ ?
ตอบ : อยู่ที่ไหนก็ตาย...ไปเถอะ ขนาดที่เขากลัวกันนักกลัวกันหนาอย่างปากีสถาน อาตมายังไปมาแล้วเลย มีแต่ทหารถือปืนคอยอารักขาอยู่

ถ้าไม่กลัวตาย ชีวิตจะได้กำไรเยอะ ถ้ากลัวตายอยู่ไม่กล้าทำอะไร ก็ขาดทุนไปเรื่อย ตอนนี้บอกว่าอาตมาไปเที่ยวปากีสถานมาแล้ว มีแต่คนอิจฉา เพราะเขาไม่กล้าไปกัน โดยเฉพาะถนนสายคาราโครัม วิ่งมาแล้วเป็นพันกิโลเมตร วิ่งไปก็เจอหิมะถล่มไป หินถล่มไป หนีทันบ้าง ไม่ทันบ้าง แล้วแต่เหตุการณ์

อีกไม่กี่เดือนมีคนชวนไปญี่ปุ่น ก็สงสัยว่าคนหนักแผ่นดินอย่างเราไปญี่ปุ่นแล้ว จะจมหายไปทั้งประเทศเลยไหม ?

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "รู้ว่าอายุมากต้องไม่ประมาท เพราะถ้านับแล้ว ชีวิตเราอยู่ในขาลง ถ้าตีว่าคนเราปัจจุบันนี้ชีวิตอยู่ที่ ๗๕ ปีเป็นประมาณ เกิน ๓๗ ปีครึ่งไป ถือว่าเริ่มเป็นขาลงแล้ว

ในเมื่อเริ่มเป็นขาลง ใครที่เกิน ๓๗ - ๓๘ ปีไป ยิ่งมากเท่าไรก็ยิ่งลงมากเท่านั้น ตีเสียว่าแก้ทางอยู่ ๓๗ ปี แต่ถ้าไปไม่ถึงปลายทาง แหกโค้งลงเหวไปก่อน ก็ได้น้อยกว่านั้น ฉะนั้น...จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสั่งสมบุญกุศล

คราวนี้การสั่งสมบุญกุศลมีเป็น ๑๐ วิธี วิธีเดียว คือ การให้ทานที่เราต้องใช้ทรัพย์สินสิ่งของ การรักษาศีล ที่มีอานิสงส์สูงกว่าทาน ไม่ต้องใช้อะไร นอกจากรักษากาย วาจา ใจของเรา

การนั่งสมาธิภาวนาอานิสงส์สูงกว่าศีลอีก ก็แค่นั่งควบคุมความคิดของเราให้อยู่กับลมหายใจเข้าออก ไม่ไป รัก โลภ โกรธ หลง ถ้าสามารถคุมความคิดได้ คือคุมกำลังใจได้ คุมกำลังใจได้ก็เท่ากับคุมกายและวาจาได้ ในเมื่อกายไม่ทำชั่ว วาจาไม่พูดชั่ว ใจไม่คิดชั่ว กรรมใหม่ไม่มี เมื่อกรรมใหม่ไม่มี กรรมเก่าเหมือนกับหนี้ เราไม่สร้างหนี้ใหม่เสียอย่าง ของเก่าค่อย ๆ ผ่อนใช้ไปเดี๋ยวก็หมด

เพราะฉะนั้น...บุคคลที่จะหลุดพ้นได้ ไม่ได้แปลว่าต้องบริสุทธิ์โดยสิ้นเชิงมาตั้งแต่เกิด หากแต่ว่าเรามารักษากำลังใจของเราให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ในปัจจุบันนี้ และพยายามประคับประคองให้ยาวนานไปจนถึงอนาคตให้ได้"

[เถรี]

"ถ้าเป็นหลักธรรมก็คือ หลักปธาน ๔ ของพระพุทธเจ้า มีสังวรปธาน เพียรระมัดระวังไม่ให้อกุศลกรรมเกิดขึ้น ปหานปธาน พยายามกำจัดอกุศลกรรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ภาวนาปธาน พยายามเสริมสร้างกุศลกรรมให้เกิดขึ้น อนุรักขนาปธาน พยายามรักษากุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว หลักการมีง่าย ๆ แค่นี้ ก็คือละชั่ว ทำดี ชัด ๆ เลย เพียงแต่ว่าดึงเข้ามาหา ศีล สมาธิ ปัญญา ตามหลักไตรสิกขาของพระพุทธเจ้าเท่านั้น

ส่วนใหญ่แล้วพวกเรา "เรียนเกิน รู้เกิน ทำเกิน" สิ่งที่พระพุทธเจ้าต้องการ เป็นแค่ "พอดี" ในเมื่อเรา "ทำเกิน ไม่พอดี" จึงไม่ประสบความสำเร็จสักที เหมือนคนตั้งใจจะออกจากสถานที่หนึ่ง แต่เดินไม่ตรงประตู อย่างไรก็ไปไม่ได้ เพราะฉะนั้น...ก็ต้องเดินให้ตรงช่องประตู ที่พระพุทธเจ้าเรียกว่ามรรคมีองค์ ๘

ทั้ง ๘ ข้อพอย่อลงก็เป็น ศีล สมาธิ ปัญญา เพราะสัมมาทิฐิ สัมมาสังกัปปะ การมีความเห็นถูก การมีความดำริถูก เป็นปัญญา

สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ การพูดถูก การกระทำถูก การเลี้ยงอาชีพถูก จัดเป็นศีล

สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ความเพียรที่ถูกต้อง การตั้งสติที่ถูกต้อง การทำสมาธิที่ถูกต้อง จัดอยู่ในหมวดสมาธิ

สรุปแล้วหลักธรรมของพระพุทธเจ้า ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ไม่ได้ไปไหนเลย อยู่ในไตรสิกขานั่นแหละ"

[เถรี]

"พระพุทธเจ้าเป็นสุดยอดอัจฉริยะมนุษย์ คำสอนมากมายมหาศาลขนาดนั้นไม่ขัดกันเลย สามารถปรับรวมใช้ด้วยกันได้ทั้งหมด เพราะว่าจุดใหญ่ใจความแตกออกไปจากจุดเดียวคือใจ ในเมื่อกิเลสทั้งหมดออกไปจากใจ ก็กลับมาในใจของเราเพื่อชำระกิเลส คือ ชำระด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา

ศีลชำระกิเลสอย่างหยาบ ที่ล้นออกไปข้างนอก คือ ออกไปทางกาย ทางวาจา สมาธิชำระกิเลสอย่างกลาง ที่คอยเป็นตัวยุแหย่ให้เราละเมิดศีล ปัญญาชำระกิเลสอย่างละเอียดที่นอนนิ่ง ซุกซ่อนอยู่ในใจของเรา นานนับชาตินับภพไม่ถ้วน

ไม่ว่าคำสอนของพระพุทธเจ้าจะมีมากขนาดไหน ท้ายสุดก็สรุปลงที่เดียว เพียงแต่ว่าเราจับตรงไหนที่เหมาะแก่สภาพปัจจุบันของตัวเอง แล้วค่อย ๆ เร่งทำไป พอเราทำได้แล้วก็ค่อย ๆ ก้าวขึ้นหน้าไปทีละก้าวอย่างมั่นคง อย่าท้อถอย อย่าขี้เกียจ อย่าหยุด

ค่อย ๆ ไปแบบเต่า มีใครเห็นเต่าเดินถอยหลังบ้าง ? เชื่อเถอะคนทั้งโลกไม่เคยเห็นเต่าเดินถอยหลัง เพราะว่าเต่าเดินขึ้นหน้าอย่างเดียว เต่าไปช้า แต่ไปเรื่อย ๆ ไปไม่หยุด ถึงเวลาเจออันตรายก็เก็บหัวเก็บขา เก็บหางเงียบอยู่ในกระดอง พออันตรายผ่านพ้นไปก็ยื่นออกมาแล้วเดินต่อ"

[เถรี]

"คนเราก็เหมือนกับเต่า ค่อย ๆ ก้าวขึ้นหน้าไป ตามแนวศีล สมาธิ ปัญญา ที่พระพุทธเจ้าสอนเอาไว้ กิเลสตีมากก็เก็บตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจเสีย ดูสักแต่ว่าดู เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน ได้กลิ่นสักแต่ว่าได้กลิ่น ได้รสสักแต่ว่าได้รส สัมผัสสักแต่ว่าสัมผัส ไม่สนใจ ไม่ปรุงแต่ง

หยุดคิด...จะประสบความสำเร็จ ถ้าหยุดความคิดไม่ได้ ชีวิตนี้ก็เอาดีไม่ได้ เพราะความคิดของเราถ้าไม่ไปเรื่องอดีต ก็คือคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา ไม่ก็ฟุ้งซ่านถึงอนาคต แล้วเราก็เครียด นอนไม่หลับ ทุกข์เพราะความคิดตัวเองแท้ ๆ

ฉะนั้น...ให้เลียนแบบเต่า ถึงเวลากิเลสมาก็หยุด ระวังรักษาใจไว้ ปลอดภัยแล้วค่อยไปต่อ คนที่ขึ้นหน้าอยู่ตลอดเวลา ถึงจะไปช้าแค่ไหน ท้ายสุดก็ถึงจุดหมายปลายทางได้ เจอบกตะกายขึ้นบก ลงน้ำก็ว่ายน้ำ เต่าเป็นตัวอย่างที่สุดยอดจริง ๆ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ปีหน้ามีเดือน ๘ สองหน เขาเรียกอธิกมาส คือเดือนเกิน แต่เป็นปกติวาร ก็คือวันปกติ ในเมื่อเป็นวันปกติ เดือนกุมภาพันธ์จะมี ๒๘ วัน ไม่ใช่ ๒๙ วัน ถ้าหากว่าเป็นจันทรคติ จะไม่มีแรม ๑๕ ค่ำเดือน ๗ จะมีแรมแค่ ๑๔ ค่ำเท่านั้น"

[เถรี]

ถาม : ถ้าเราต้องไปทำงานร่วมกับเพื่อนที่พูดจาไม่ดีกับเราลับหลัง เราควรจะทำอย่างไรคะ ?
ตอบ : แกล้งโง่ให้เป็น ถ้าแกล้งโง่ไม่เป็น ก็เป็นใหญ่ไม่ได้ เราคิดดี ทำดี พูดดีกับเขา ส่วนเขาจะคิดร้าย พูดร้าย ทำร้ายกับเรา ก็ช่างหัวมัน เดี๋ยวกรรมก็ลงโทษเขาเอง

[เถรี]

ถาม : (พระถาม) ห้องมีผีอยู่ โยมเขานิมนต์ให้ไปจัดการ ?
ตอบ : คุณจะทำอย่างไรให้ผีฟังคุณ ไม่ฟังคนอื่น มีดหมอหลวงพ่อแจ่มนำหน้าไปก่อนเลย จะคุยกันดี ๆ ไหม ? ถ้าไม่คุยกันดี ๆ ก็มีปัญหานะ หลวงพ่อแจ่มท่านทำมีดหมอไว้สำหรับผีโดยเฉพาะ ของสายอื่นยังมีผลอื่นบ้าง ของท่านเน้นเรื่องไล่ผี ขับผี สะกดผีโดยเฉพาะเลย

ถาม : ใช้คาถา ทุ สะ นิ มะ ?
ตอบ : พา มา นา อุ กะ สะ นะ ทุ หัวใจพาหุง ทุ สะ นิ มะ นั่นหัวใจอริยสัจ อยู่ที่กำลังใจของเรา พูดง่าย ๆ ว่าจะใช้อาวุธอะไร กำลังของเราก็ต้องดีด้วย

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "จริง ๆ แล้วของหลวงพ่อกวย ไม่ต้องมีวัตถุมงคลหรอก แค่เรานึกถึงท่านก็ใช้ได้แล้ว ไม่รู้อะไรก็ "หลวงพ่อกวย นามะเต อาจาริโย เม ภันเต โหหิ" ก็จบแล้ว"

[เถรี]

สนทนาเรื่องการทำวิทยานิพนธ์ "คุณแยกวิเคราะห์กับสังเคราะห์ออกไหม ? วิเคราะห์คือแยกแยะเนื้อหาให้เป็นหมวดหมู่เพื่อให้เข้าใจที่ง่ายที่สุด ส่วนสังเคราะห์คือหยิบเอาเนื้อหาที่เป็นประโยชน์ขึ้นมาเพื่อใช้งาน

ฉะนั้น...ถ้าเขาบอกให้วิเคราะห์ก็คือลักษณะนี้ แยกแยะออกมาเป็นหมวดเป็นหมู่ ดึงความเกี่ยวเนื่องเชื่อมโยงถึงกันและกัน จากนั้นก็สรุป ถ้าเราสรุป ส่วนที่สรุปก็เป็นสังเคราะห์ คือ เราสามารถยกเอาไปใช้งานได้เลย"

ถาม : แสดงว่าบทที่ ๕ คือ สังเคราะห์ ?
ตอบ : ต้องแนะนำเขาด้วยว่าต่อไปจะทำอย่างไร อาตมาใส่ลงไป ๑๖ ข้อ ท่านอาจารย์สุรพลร้อง โอ้โฮ...มีเรื่องแนะนำเขาเยอะขนาดนี้เลยหรือครับ ? ตอบท่านว่าใช่ ท่านว่าตั้งแต่ผมตรวจวิทยานิพนธ์มา ยังไม่เคยเจอใครแนะนำเยอะขนาดนี้ ส่วนใหญ่เต็มที่ก็ ๔-๕ ข้อ นี่ลงไป ๑๖ ข้อ แต่ท่านก็เถียงไม่ได้สักข้อ คนที่ไม่ลงเยอะ เขากลัวว่ากรรมการถามแล้วจะตอบไม่ได้

[เถรี]

การเก็บข้อมูลในบางที่จำเป็นต้องระมัดระวัง เนื่องจากบุคคลในสถานที่นั้นอาจจะไม่เข้าใจภาษาไทย นี่เป็นคำแนะนำข้อหนึ่ง เพราะเจอมาด้วยตัวเอง

ผมส่งแบบสอบถามไป พระ ๕ รูป นั่งบื้อกันหมด บอกท่านว่า "ทำเลยครับ ผมจะรอเก็บ" ท่านว่า "ทำไม่ได้ครับ" ถามว่าทำไม ? "อ่านหนังสือไทยไม่ออกครับ" ถ้าอ่านไม่ออกแล้วจะทำได้อย่างไร เป็นพระต่างด้าวล้วน ๆ ทั้งมอญทั้งกะเหรี่ยง

เราก็ไม่รู้ เห็นแต่งตัวเหมือน ๆ กัน นึกว่าพระไทย เข้าไปขอเก็บข้อมูล ส่งแบบสอบถามไป ไม่มีใครทำได้สักคน เลยมีข้อแนะนำประหลาด ๆ อย่างนี้ออกมาด้วย

กระดาษนี่คุณทิ้งไม่ได้เลยนะ โดยเฉพาะตอนนั่งรถ บางทีความคิดเกิดขึ้นมาตอนนั้นพอดี เป็นอะไรที่สนุกมาก ได้บรรทัดสองบรรทัดก็ต้องเอา เพราะไปขยายความได้ เขาบอกว่า ปริญญาตรีเรียนรู้ตามที่อาจารย์สอนก็จบได้แล้ว ปริญญาโททำให้อาจารย์รู้ว่าเรามีความรู้ก็จบได้แล้ว ส่วนปริญญาเอกนี่เขาว่าต้องหลอกอาจารย์ให้ได้

[เถรี]

มีโยมเอาวัตถุมงคลมาถวาย

"พระกริ่งจักรตรี เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถในยุคนั้น เป็นของที่ระดมพระเกจิอาจารย์ทั่วประเทศเป็นพันรูปมาเข้าพิธี เป็นพิธีใหญ่ทั้งภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคใต้ เข้าพิธีภาคไหนก็ระดมอาจารย์ภาคนั้นมาจนหมด

แต่เป็นเรื่องแปลกเนื่องจากว่า คนทำไม่ใช่เซียนพระ ก็เลยกลายเป็นของดีราคาถูก จนป่านนี้ราคายังไม่ขยับไปไหนเลย สภาผู้แทนราษฎรทำเพื่อเฉลิมพระเกียรติ

ยุคแรก ๆ ที่อาตมาเอาพระผงนางพญา สก. มาแจก ก็คือ เหมามาจากที่นั่นแหละ ทำพร้อมกัน"

ถาม : พิธีเดียวกัน ?
ตอบ : พิธีเดียวกัน พระกริ่งจักรตรี และพระผงนางพญา สก. เป็นพระที่ระดมคณาจารย์เสกมากที่สุดในประเทศไทย

[เถรี]

ถาม : เพื่อนวางตำราครูไว้กับพื้น ต่อมาก็คอเคล็ดอย่างไม่มีสาเหตุ สุดท้ายต้องขอขมาจึงหาย ?
ตอบ : เข้าใจคำว่า "ครูแรง" ไหม ? จะได้รู้เสียบ้างว่า "แรงครู" เป็นอย่างไร

สมัยก่อนคำว่า "ครู" คือ ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ถึงเวลาเอ่ยอ้างถึงครูด้วยความเคารพสุดจิตสุดใจ อย่างที่แสนตรีเพชรกล้าบอกพลายงามว่า

พระครูผู้บอกวิทยา.................ชื่อว่าศรีแก้วฟ้ากล้าแข็ง
สถิตยังเขาคำถ้ำวัวแดง............ทุกหนแห่งเลื่องลือนับถือจริง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ในชั่วชีวิตของเราไม่ต้องไปหาแล้วนะ พระเจ้าแผ่นดินแบบนี้ โลกนี้ก็คงไม่ต้องหาแล้วด้วย สมัยก่อนพระเกจิอาจารย์อายุ ๘๐-๙๐ ปีเป็นพระเกจิฯ สามแผ่นดินสี่แผ่นดิน สมัยนี้แผ่นดินเดียวยังก้าวไม่ข้ามเลย ๗๐ ปีครองราชย์

แต่ว่าแผ่นดินรัชกาลที่ ๑๐ เป็นเรื่องอะไรที่ประหลาดที่สุด เป็นอนาคตที่มองไปแล้วว่างโล่งไปเฉย ๆ อย่างนั้นอาตมาก็ตีความไม่ถูกเหมือนกัน หรือเป็นเรื่องที่ยังไม่สมควรรู้หรืออย่างไรก็ไม่รู้ ?"

[เถรี]

"ตอนนี้ให้เขาทำฉากเฉลิมพระเกียรติอยู่ ติดรูปในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทั้งสองด้าน เป็นรูปที่สามารถเปลี่ยนได้เรื่อย ๆ เมื่อเบื่อ บอกช่างว่าไม่ต้องประหยัดงบ เอาให้เต็มที่ ด้านหนึ่งจะเอาพระบรมราโชวาทที่พระองค์ท่านให้ตอนรัตนโกสินทร์ ๒๐๐ ปี หลักธรรมที่ทุกคนควรจะมีอยู่ เช่น อดทน อดกลั้น อดออม อีกด้านหนึ่งจะเอาของที่ตัวเองเขียนเองลง

สามโลกจักหาใคร........................ไป่มี
พ่อดังพระสุริยศรี........................คู่ฟ้า
สว่างหล้าธาตรี............................ใครเปรียบ เทียบฤๅ
นามพ่ออยู่คู่หล้า...........................ตราบฟ้า ดินสลาย"

[เถรี]

ถาม : เมื่อวันงานครบรอบ ๘๐ ปีตุ๊พ่อสิงห์ หนูดูถ่ายทอดสดที่บ้านกับคุณยาย คุณยายอยากเห็นว่าครูบาพรรณท่านอยู่ที่ไหน ก็เลยบอกว่าคุณยายว่า องค์ที่ก้ม ๆ แบบนี้คือครูบาพรรณ ทำท่าก้มให้คุณยายดู หนูก็ไม่สบายใจค่ะ ?
ตอบ : แบบเดียวกับนางขุชชุตรา ก็ขอขมาพระสิ ถึงเวลาก็กราบขอขมาหน้าหิ้งพระ ถ้าเจอองค์ท่านก็ขอขมาต่อองค์ท่านด้วย

นางขุชชุตตรา ทำท่าพระปัจเจกพุทธเจ้าแบบนั้นเลยเกิดเป็นคนหลังค่อม ๕๐๐ ชาติ ขุชชะ แปลว่าหลังค่อม ขุชช + อุตรา แปลว่า นางอุตราหลังค่อม สมัยก่อนไม่มีนามสกุลเลยต้องเอาฉายาใส่แทน

[เถรี]

ถาม : ....(พระถาม)....ถามเขาว่าทุกข์ไหม เขาบอกว่าไม่ทุกข์ ?
ตอบ : ถามเขาว่าลำบากไหม ? ปวดหัวไหม ? ปวดท้องไหม ? ไม่ต้องไปเอาคนอื่นหรอก แม่ของผมเอง ครูพรรณีถามว่าเกิดมาทุกข์ไหม ? แกบอกว่าไม่ทุกข์ ครูออกจากห้องสอนออกมาหัวเราะเลย บอกว่าท่านเล็กสอนแม่อย่างไร ? แม่บอกว่าไม่ทุกข์

ผมก็บอกว่าครูถามผิด ถ้าถามแม่ว่าเกิดมาลำบากไหม ? แกบรรยายได้ ๓ วัน ๓ คืน บางทีก็ขึ้นอยู่กับครู คือคนถามด้วย ถ้าเราถามผิดคำตอบก็ผิด

ถาม : ....(ไม่ชัด)....
ตอบ : ทุกข์อย่างน้อยก็เป็นสภาวทุกข์ เพียงแต่เขาไม่เข้าใจเอง ถามว่าโยมเกิดมาแก่ไหม ? แก่เป็นสภาวทุกข์ ปวดขี้ปวดเยี่ยวไหม ? เป็นปกิณกทุกข์ หิวไหม ? เป็นนิพัทธทุกข์

ถาม : บอกเขาว่าการเกิดเป็นทุกข์ เขาก็เฉย ?
ตอบ : ต้องเข้าใจด้วยว่าเกิดมาเจออะไรบ้าง ถ้าไปบอกว่าทุกข์คือการเกิด เขาก็ไม่รู้ว่าคืออะไร ก็ต้องอธิบายด้วย สมัยนี้บุคคลประเภทเนยยะมาก ต้องปากเปียกปากแฉะ จ้ำจี้จ้ำไชไปเรื่อย ๆ พวกอุคฆฏิตัญญูไปตั้งแต่สมัยพุทธกาลเสียจนเกือบหมดแล้ว

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมาเป็นคนไม่กลัวเสียงดังมาตั้งแต่เด็ก แทนที่จะรู้สึกกลัว กลับรู้สึกว่าสนุก แม้กระทั่งเสียงฟ้าผ่าก็ไม่ได้ตกใจกับใคร แปลกดีเหมือนกัน

อาจจะเป็นเพราะว่าผ่านช่วงการฝึกกรรมฐานมายาวนาน ทำให้กำลังใจค่อนข้างจะไม่หวั่นไหวกับสิ่งกระทบภายนอก เวลาคุยกัน อยู่ ๆ ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา โยมตกใจหมด อาตมานั่งยิ้ม ที่ตกใจเพราะเราส่งกำลังใจออกข้างนอก พอเกิดเหตุอะไรขึ้น สภาพจิตวิ่งกลับร่างกายด้วยความเร็วสูง เพื่อรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น อาการที่มาเร็วเกินไป คืออาการที่เราเรียกกันว่าตกใจ"