เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๕๕

[เถรี]

ถาม : ตอนท่านแม่จามเทวีรบกับเจ้าชายโกสัมภี ท่านแต่งตัวเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ ?
ตอบ : ผู้หญิง

ถาม : แล้วใครชนะครับ ?
ตอบ : เจ้าชายตายฟรี..!

ถาม : แล้วท่านแม่ได้แต่งงานไหมครับ ?
ตอบ : แต่งกับเจ้าชายรามราช ช่วงที่ท่านแม่ท้องอยู่ต้องยกครัวขึ้นไปครองหริภุญไชย ไปถึงได้ไม่นานก็คลอด ลูกแฝดด้วย ท่านแม่เดินทางไปหริภุญไชยใช้ระยะเวลา ๗ เดือน เจ้าชายรามราชเดือนหนึ่งก็แวะไปหาท่านแม่ครั้งหนึ่ง

ถาม : ท่านแม่ใช้ระยะเวลาเดินทางตั้ง ๗ เดือน แล้วเจ้าชายรามราชไปอย่างไรครับ ?
ตอบ : ขี่ม้าไป ตอนนั้นท่านแม่ท่านยกขบวนไป ๗,๕๐๐ คน จึงต้องค่อย ๆ ไป ส่วนเจ้าชายรามราชขี่ม้า การเดินทางจึงเร็วกว่า แต่น่าคิดนะ..ขี่ม้าไปกลับระหว่างลพบุรีกับลำพูน ถ้าไม่รักจริงไม่ไปหรอก ไกลฉิบ..!

ตอนที่หลวงพ่อวัดท่าซุงซื้อเรือเพื่อช่วยพวกน้ำท่วม เรือเร็วที่เข้าไปสำรวจพื้นที่ ชื่อรามราชนาวี ส่วนเรือใหญ่ที่เป็นเรือรักษาพยาบาล ชื่อจามเทวีนาวา เรือสองชื่อนี้หายไปแล้ว คนเขาไม่จำกัน เขาไปจำชื่อที่ท่านแม่ตั้งใหม่ มีคะนึงหา พาถวิล สินสวาท สมัยนี้ถ้าไปถามว่ารามราชนาวีลำไหน เขาหากันไม่เจอหรอก จำกันไม่ได้แล้ว

[เถรี]

ถาม : เจ้าชายรามราชใช่ที่เขาเก็บศพไว้ใต้โบสถ์วัดโขงขาวหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ไม่ใช่จ้ะ เจ้าชายรามราชเป็นพ่อ ท่านมีลูก ๒ คน คือ เจ้าชายอนันตยศกับเจ้าชายมหันตยศ ศพที่อยู่ใต้โบสถ์วัดโขงขาวเป็นลูก สมัยโบราณเขาทำเป็นห้องใต้ดิน แล้วไปสร้างโบสถ์คร่อมไว้

ถาม : ท่านเคยลงไปดูไหมครับ ?
ตอบ : ไปอย่างไรเล่า ? เขาเอาโบสถ์วางไว้ทั้งหลัง

ถาม : แล้วตอนนั้นท่านเกิดเป็นลูกคนโตหรือคนน้องครับ ?
ตอบ : ไม่ได้เป็นหรอก อาตมาได้เป็นลิงในกองทัพก็บุญโขแล้ว สมัยนั้นส่วนใหญ่ที่รบชนะได้ก็เพราะลิง พระยากากวานรเป็นพระยาลิงที่ฤๅษีวาสุเทพมอบให้มาดูแล เอาบริวารมาด้วยอีก ๓๐ กว่าตัว พอถึงเวลาออกรบ พรวดเดียวลิงก็ขึ้นถึงหลังช้างเลย

ถาม : คุยกับคนรู้เรื่องหรือครับ ?
ตอบ : โตมากับคนด้วยกัน สื่อสารกันรู้เรื่อง

[เถรี]

ถาม : เราคิดว่าจะไม่ใส่ใจ เขามาทางธรรมแล้วคงจะไม่อะไรนัก คนเราน่าจะว่ากันผิดถูกตามหลักธรรม เอาเข้าจริงก็ยัง..?
ตอบ : อาตมาเคยเตือนไปหลายคนแล้วว่า วัดดี ผู้นำวัดดี แต่คนที่อยู่ในวัดไม่แน่ว่าจะดี ใช้คำว่า “กิเลสของนักปฏิบัติ” เวลาอยู่ในวัดต่างคนต่างเก็บกด ใครมาใหม่ก็งับเลย..!

ถาม : (ไม่ได้ยิน)
ตอบ : เรื่องที่ไปอ้างว่าเป็นศิษย์หลวงพ่อสมัยนั้น แล้วทำอะไรสู้คนใหม่ไม่ได้ก็น่าขายหน้า พวกมาทีหลังเขาคว้าเอาของดีไปหมด ต้องบอกว่า “เสียแรงที่คุย” ถ้าจะอวดกันก็อวดสิว่าเราทำความดีอะไรได้ ไม่ใช่ไปอวดกิเลสว่าเราอยู่มานาน

วันก่อนจำไม่ได้ว่าคุยกับใคร ที่คนจีนเขาเกทับกันว่า “ข้าพเจ้ารับประทานเกลือมา มากกว่าท่านรับประทานข้าวอีก” อะไรอายุจะมากกว่ากันขนาดนั้น..!

[เถรี]

ถาม : วันก่อนเห็นคนที่บ้านเขาตบยุง แต่เราก็พูดเตือนไม่ได้ เลยเฉย ๆ ?
ตอบ : ต้องอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าพูดโทษเขาอาจจะหนักกว่านั้นเยอะ อาจจะมีการปรามาสพระรัตนตรัยไปเลย เพราะฉะนั้น..ปล่อยเขาไป ใครทำใครได้

ไม่ใช่แต่โยมนะ ปัจจุบันแม้กระทั่งพระเณรบางวัดก็ตบยุงตบแมลงวันกันเป็นเรื่องปกติ พออาตมานั่งเฉย ๆ ยังมีหน้ามาถามอีกว่า “อาจารย์ไม่โดนกัดบ้างหรือ ?” อาตมาเลยบอกว่า “อ๋อ..ผมแก่แล้ว..เลือดเย็น ยุงเลยไปกินแต่พวกคุณ”

[เถรี]

ถาม : คาถามหาประสาน ถ้าคนที่เก่งจริง แผลติดเลยหรือคะ ?
ตอบ : แผลติดเลยจ้ะ ไม่ต้องเย็บ แผลเป็นก็ไม่มี

ถาม : ต้องใช้กำลังฌานสี่หรือคะ ?
ตอบ : ไม่ต้องหรอก โบราณเขาให้กลั้นใจว่าคาถา อยู่ที่ความมั่นใจ บางคนว่าคาถามหาประสานต้องให้ดำน้ำ เพราะดำน้ำก็เท่ากับบังคับให้กลั้นใจ เวลาคนกลั้นใจจิตจะนิ่ง จะเป็นสมาธิ ที่นิ่งไม่ใช่เพราะอะไรหรอก พอไม่ได้หายใจแล้วจะตาย จิตไม่รู้จะดิ้นไปไหนต้องรีบกลับมาอยู่กับตัว พอจิตกลับมาอยู่กับตัวกำลังก็มี ไปลองซ้อมดูก็ได้

ถาม : หนูใช้เท่าไรก็ไม่ติดเสียที
ตอบ : ไม่รู้ว่าที่อาตมาทำได้ไม่เต็มที่ เพราะถ้าทำได้เดี๋ยวจะซนหรือเปล่า ท่านก็เลยให้แค่หยุดเลือดได้ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเที่ยวไปไล่กรีดแล้วก็ประสานให้เขาดู ก็เลยเป็นคาถาบทหนึ่งที่อาตมาทำได้ไม่ถึงที่สุด

[เถรี]

ถาม : คาถาเงินล้านของหลวงพ่อวัดท่าซุง กับคาถามหาจักรพรรดิของหลวงปู่ดู่ มีอานุภาพต่างกันไหมคะ ?
ตอบ : อยู่ที่ความมั่นใจ ถ้าเรามั่นใจว่าคาถาอะไรก็ได้ ตั้งใจจะให้รวยก็รวยเอง เพราะสำเร็จด้วยใจ เพียงแต่ว่าถ้าเราได้คาถาที่ตรง เป็นคาถาที่พระหรือว่าพรหมเทวดาท่านให้ เวลาเราภาวนาคาถานั้นท่านก็ส่งกำลังมาช่วย ก็ได้ง่ายขึ้น ได้มากขึ้น

ฉะนั้น..จะกี่หลวงพ่อก็ว่าไปเลย ทำให้ขึ้นสักบท ที่เหลือก็เหมือนกัน กำลังใจเท่ากัน เขาบอกว่า “ศิษย์มีครูเปรียบเหมือนงูมีพิษ" เพราะฉะนั้น..ศิษย์สารพัดครูก็จะกลายเป็นงูสารพัดพิษ..!

[เถรี]

ถาม : คาถาสะเดาะกลอนประตู ?
ตอบ : บางทีอยู่ในลักษณะว่าไม่ทันได้ใช้อะไร แค่กำลังใจไม่ได้นึกว่าประตูล็อก ก็บิดเปิดไปเลย วันนั้นอาตมาวิ่งหนีฝน พอไปถึงประตูสำนักงานหน่วยจัดการต้นน้ำ อาตมาก็บิดพรวดเข้าไปเลย แต่ทางด้านเจ้าหน้าที่ป่าไม้เขาถามว่า “อาจารย์เปิดได้อย่างไร ? ผมเองล็อกไปแล้ว” เขาดันจำได้อีก..!

[เถรี]

ถาม : มีคาถาที่ใครเข้าบ้าน แล้วทำให้เขาใจเย็น ใจสบาย บ้างไหมคะ ?
ตอบ : ต้องภาวนาคาถาเมตตาให้เป็นปกติเลย ถ้าเราภาวนาแผ่เมตตาเป็นปกติ กระแสเย็นจะคงอยู่ พอทำบ่อย ๆ เข้า เราเคยชินก็ไม่รู้สึก แต่คนเข้ามาใหม่จะรู้สึก เหมือนอย่างกับเขาอยู่ที่ร้อนแล้วเข้ามาในห้องปรับอากาศ จะรู้สึกเย็นวูบเลย

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีญาติโยมหลายคนที่กลัว ๒๐๑๒ วันสิ้นโลก ถึงขนาดทิ้งการทิ้งงานไปซื้อที่อยู่แถวเชียงใหม่เชียงรายเพื่อที่จะหนีภัยพิบัติ ต้องบอกว่าความกลัวเป็นเรื่องดี ทำให้เรารู้จักระมัดระวังแล้วก็ป้องกันไว้ก่อน แต่ถ้ากลัวจนขาดสติ บางทีก็สร้างความเสียหายได้เหมือนกัน

ขนาดทิ้งที่ ทิ้งบ้าน ทิ้งการทิ้งงานเพื่อไปอยู่อีกทีหนึ่งเพราะกลัวตาย รู้สึกว่าเหลวไหลอย่างไรไม่รู้ ช่วงที่เขาแห่กันไปซื้อที่แถวเขาใหญ่ วังน้ำเขียว จนราคาที่ขึ้นไปไร่จะเป็นล้านบาท เพราะคนไปแย่งกันซื้อ

จริง ๆ แล้วถ้าเกิดแผ่นไหวขนาดใหญ่ขึ้นมา อีสานเราแย่ที่สุด เพราะแม่น้ำโขงไหลผ่าน ถ้าเกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่แล้วเขื่อนที่ประเทศจีนพัง น้ำจะทะลักลงมาทางแม่น้ำโขงก่อน พอตูมลงมา ระบายไม่ทันน้ำก็เข้าอีสาน ไม่ใช่ย้ายไปอีสานแล้วจะปลอดภัยเสียเมื่อไร

ต้องเชื่อตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ ถ้าไม่ได้สร้างกรรมร่วมกับเขาอย่างไรก็รอด ถ้าสร้างกรรมร่วมกับเขาไว้ก็ยึดให้มั่นคงในพระรัตนตรัย อย่างไรก็เอาปลอดภัยเฉพาะหน้า ยกเว้นอายุขัยมาถึงจริง ๆ เราเกาะพระอยู่ก็ไปดี ดูอย่างปีที่อุทกภัยถล่มที่กะทูน นครศรีธรรมราช น้ำกวาดหมดหมู่บ้านเลย แต่ก็มีคนรอดเพราะขี่ท่อนซุงไป ปกติซุงเวลาลอยน้ำจะไปไม่เป็นทิศเป็นทาง แต่เขาก็ยังอุตส่าห์รอดมาได้"

[เถรี]

ถาม : เวลาผมแผ่เมตตา จังหวะที่เราดึงกลับเข้ามา ทำไมบางครั้งผมรู้สึกว่ามีไอร้อนติดมาด้วย ?
ตอบ : เริ่มต้นใหม่ เหมือนกับว่าที่อื่นร้อนหมด เราเอาเย็นให้เขาไป เขาก็กลืนไปเสียเยอะ แล้วตอนกลับมาก็เลยเย็นไม่เท่าเดิม

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ซุ้มเรือนแก้วของพระพุทธชินราช ก็คือฉัพพรรณรังสี ช่วงที่พระองค์ท่านเสวยวิมุติสุข ๔๙ วัน มีอยู่ ๗ วันที่ท่านเสด็จเดินจงกรมอยู่ในรัตนฆรเจดีย์ ก็คือซุ้มฉัพพรรณรังสี รัตนะ แปลว่า แก้ว ฆระ แปลว่า เรือนหรือบ้าน"

[เถรี]

ถาม : ช่วงที่ผ่านมาฝันร้ายค่ะ ฝันว่าไปหาหมอ..?
ตอบ : เขาเรียกว่ากรรมนิมิต ในช่วงวาระที่กรรมแสดงเหตุให้รู้ เราต้องอยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น เพราะเป็นช่วงที่สภาพจิตรับอะไรได้ชัดเจนที่สุด ถ้ากำลังนั้นยังกดอยู่ เราขยับไม่ได้หรอก ต้องเลยไปก่อนถึงจะขยับได้

ถาม : เป็นเรื่องของกรรม ?
ตอบ : เรื่องของบุญของกรรมที่เราทำมาแสดงเหตุให้รู้ แก้ไขโดยรีบไปปล่อยชีวิตสัตว์ไว ๆ ถ้าเข้าไปเจออะไรที่เขาตั้งใจจะฆ่าในตลาด รีบซื้อปล่อยไปเลย สัก ๓ - ๔ ตัวก็ได้

[เถรี]

ถาม : คนในครอบครัวไปนับถือศรัทธาร่างทรงองค์เทพต่าง ๆ ?
ตอบ : ถ้าเขาจะไปก็ปล่อยเขาไป วาระของใครของมัน อย่าลืมว่าพระพุทธเจ้าก็สอนเรื่องเทวตานุสติ คือ การระลึกถึงความดีของเทวดา แต่พระองค์ท่านไม่ได้สอนให้ไปวิงวอนร้องขอ ต้องการอย่างนั้นอย่างนี้ พระองค์ท่านสอนในลักษณะที่ว่า เราเองก็สามารถที่จะปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงความเป็นเทวดา เป็นพรหมอย่างเขาได้เหมือนกัน

ฉะนั้น..การที่เราไปบูชาเทวดา ไปขอความช่วยเหลือ ก็ถือว่าทำได้ แต่เราต้องยกเอาไว้ในใจของเราว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่งสูงสุดของเรา ไม่ใช่ว่าเราพึ่งในหลวง แต่กำนันผู้ใหญ่บ้านเราไม่แลเลย เดี๋ยวอาจจะเดือดร้อน เพราะฉะนั้น..เราก็พึ่งท่านบ้าง แต่ถ้าถึงขนาดจะต้องไปครอบครู ต้องไปรับขัน ถ้าขนาดนั้นถ้าเลี่ยงได้ก็ให้เลี่ยงไป

ถาม : เราบอกเขาไปว่า ถ้าเป็นเทพก็ต้องมีความเมตตา ก็ไม่ต้องไปครอบครู ?
ตอบ : ส่วนใหญ่ที่เจอมาก็คือ พอไปรับการครอบครู รับขันอะไรก็ตาม เขาจะดึงไปให้เป็นตัวทำเงินให้เขา ถึงเวลาก็ต้องไป เพราะว่าไปอยู่ใต้อำนาจเขาแล้ว เพราะฉะนั้น..เรื่องพวกนี้ถ้าเลี่ยงได้ให้เลี่ยงไป

ถาม : เขาถึงขนาดโทรเรียก ?
ตอบ : เปลี่ยนเบอร์โทรไปเลยก็ได้

ถาม : แล้วขันที่รับมาทำอย่างไรคะ ?
ตอบ : จะไปยากอะไร ก็ลอยน้ำไปสิ..!

[เถรี]

ถาม : ที่เกิดเหตุดีหรือไม่ดี เพราะเขาพึ่งพาเราจริง ๆ หรือเปล่าคะ ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วถ้าเรามั่นคงในเรื่องของศีล สมาธิ ปัญญา อย่างอื่นทำอะไรเราไม่ได้หรอก ถ้าจะแก้ก็คือภาวนา ถ้าเราภาวนาจับลมหายใจจนกำลังของเราทรงตัว กำลังของเราจะเท่ากับพรหม ก็แปลว่าเหนือกว่าเขาเยอะ เขาจะทำอะไรเราไม่ได้ ฉะนั้น..ถ้าต้องการจะแก้ตรง ๆ ก็ภาวนาไปเลย

ส่วนใหญ่แล้วพวกตำหนักทรง แรก ๆ เทวดาท่านมา หรือพรหมบางท่านมาเพื่อสงเคราะห์จริง ๆ แต่พอเกิดผล คนไปกันมาก ความโลภเกิดขึ้นในใจของคนทรง บางทีไม่ใช่วาระที่ท่านมาก็ทรงปลอม ๆ ไปเรื่อย ท้ายสุดเมื่อความโลภเกิดขึ้นมาก ท่านก็ไม่สงเคราะห์ให้อีก ไม่มาอีก บางทีพวกเปรตพวกอสุรกายเขาก็มาแทรกแทน

ฉะนั้น..ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ อย่าไปยุ่งกับเขา ถ้าใครคิดว่าไม่ไปแล้วเขาจะขัดขวาง ทำให้เราหากินไม่เจริญ ทำให้เราประสบสิ่งไม่ดีต่าง ๆ ก็ให้ภาวนาจนกำลังใจทรงตัว ถ้าเราภาวนาจนกำลังใจทรงตัวอย่างต่ำสักปฐมฌาน กำลังของเราจะเท่ากับพรหม ซึ่งมักจะสูงกว่าเขาทั้งหมด เขาจะทำอะไรเราไม่ได้

วิธีง่าย ๆ เลยก็คือไปภาวนาไว้ ถ้าภาวนาจนกำลังใจทรงตัวนี่ไม่ใช่แต่พวกตำหนักทรงอย่างเดียว ไสยศาสตร์ต่าง ๆ ก็ทำอะไรไม่ได้ด้วย เพียงแต่ว่าเพื่อความแน่นอน ก็อาราธนาวัตถุมงคลติดตัวไว้ด้วย เพราะว่าตัวเรามีโอกาสเผลอได้ แต่เทวดาที่ท่านรักษาวัตถุมงคลท่านไม่เผลอ ถึงเวลาเราเผลอท่านก็ป้องกันให้ แต่ถ้าเราไม่เผลอ เราภาวนาเองกำลังใจทรงตัวได้ ก็เท่ากับเราป้องกันตัวเองได้

[เถรี]

ส่วนใหญ่ที่เจอมาร้อยละ ๙๙.๙๙ จะมาดีในตอนแรก พอความโลภเกิดขึ้น เทวดาหรือพรหมท่านไม่สงเคราะห์อีก ก็ทรงปลอมกัน ปลอมไปปลอมมามีตัวปลอมแทรกเข้ามาจริง ๆ คราวนี้ก็ไปกันใหญ่เลย

เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องน่าตำหนิ เพราะหลายอย่างเขาทำแล้วเกิดผล แล้วเป็นผลทันตา เป็นผลในลักษณะของการฝืนดวงฝืนกรรม จึงทำให้บางคนเลื่อมใสหัวทิ่มตัวตำ แต่พอเราไปรับขันหรือครอบครูของเขาเข้า บางแห่งเขาก็ใช้ผีคุม บางแห่งก็ใช้ไสยศาสตร์คุม พอถึงเวลาเขาก็ดึงเราไป ก็ต้องตะเกียกตะกายไปหาเขา เอาเงินเอาทองไปประเคนให้เขา กลายเป็นสร้างความร่ำรวยให้กับเขามากขึ้น ๆ

แม้กระทั่งปัจจุบันนี้สำนักอาจารย์บางแห่ง ที่เป็นอาจารย์สักชื่อดัง ก็กลายเป็นของปลอมไปแล้ว เพราะเมื่อเกิดความโลภขึ้น ครูบาอาจารย์ท่านไม่สงเคราะห์ สักไปแล้วก็ได้แค่รอยสักไปเฉย ๆ อานุภาพอะไรต่าง ๆ ที่จะพึงมีก็ไม่มี เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

ในชีวิตเจอพวกถือของ โดยเฉพาะรอยสัก ถือแล้วขึ้น ๓ - ๔ ราย แต่พวกนี้ของขึ้นไม่เป็นเวลา คือตอนจะเอาจริงใช้จริงกลับไม่ขึ้น ไปขึ้นในเวลาที่ไม่สมควร มีอยู่รายหนึ่งไปทัวร์ธรรมะทำบุญกันที่เพชรบุรี ขากลับเขาตั้งวงดื่มเหล้ากันท้ายรถ คาดว่าไปผิดครูตรงที่ไปดื่มเหล้าเหลือเดนเขา เลยของขึ้น รายนี้สักเสือสมิง มือเปล่า ๆ ตะกุยกระจกรถทัวร์แตกกระจาย..! แต่พอเสือออกแล้วต้องควักกระเป๋าจ่ายเขาอานไปเลย เพราะรถทัวร์เขาไม่ยอม โดยเฉพาะกระจกหลังแผ่นละเป็นหมื่น..!

[เถรี]

อีกรายหนึ่งก็ลักษณะเดียวกัน คนนี้ลิงลมเข้า ตอนนั้นยังเป็นทหารอยู่ อาตมาไปตามจับตามฟัดเอง เพิ่งจะรู้ว่าเวลาของของขึ้นแล้วพวกนี้แรงเหลือเฟือ ขนาดจับยกลอยทั้งตัวเขายังดิ้นหลุดได้

ปกติคนเราพอขาลอยพ้นพื้นจะดิ้นไม่ได้แล้ว จับเขากดไว้กับเตียง เอาผ้าขาวม้ามัดติดเตียงไว้ เขายกเตียงไปทั้งหลังเลย..! ความจริงเพื่อนบอกว่าให้ตบบ้องหูเดี๋ยวก็ออก แต่อาตมาไม่ทำ จะลองดูว่าเขาจะแน่สักแค่ไหน ไล่ฟัดกับเขาอยู่หลายยกจนกระทั่งเพื่อนอีกคนทนไม่ไหว เอาน้ำเย็นทั้งถังสาดโครมเข้าให้ หายเดี๋ยวนั้นเลย

เวลาต้องการใช้งานจริง ๆ อย่างเช่นจะโดนเขารุมกระทืบดันปลุกของไม่ขึ้น เพราะกำลังใจไม่มั่นคง ถ้าใครอยากดูพวกของขึ้นให้ไปที่งานไหว้ครูประจำปีของหลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ สมัยหลวงพ่อเปิ่นยังอยู่ต้องขอทหารมาเป็นกองร้อยเลย ถึงเวลาของขึ้นพร้อม ๆ กันต้องให้ทหารช่วยกันล็อก สมัยนี้ไม่รู้เป็นอย่างไร เพราะไม่ได้ไปดูนานแล้ว

[เถรี]

ถาม : (ไม่ได้ยิน)
ตอบ : ถ้าจะนับอานิสงส์จริง ๆ แล้วเท่ากัน ก็คือเป็นสังฆทานเหมือนกัน แต่ถ้าเราได้สละทรัพย์ออกมากกว่า สมมติเกิดใหม่เป็นมหาเศรษฐีเขาจะมีเงิน ๘๐ โกฏิ สิ่งที่เรามีจะมีเกินนั้น ดังนั้น..ต่างกันแค่นี้นิดเดียวเอง

จริง ๆ แล้วจะมีมากมีน้อยไม่เป็นไรหรอก ให้เป็นมหาเศรษฐีก็แล้วกัน เขามี ๑๒๐ โกฏิ เรามี ๘๐ โกฏิก็ใช้ไม่ไหวแล้ว

[เถรี]

เก็บตกเดือนตุลาคมจบแล้วค่ะ
ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยทาริกา คะน้า เถรี และรัตนาวุธ