เก็บตกงานเป่ายันต์ วันเสาร์ที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๐

[เถรี]

"หลวงปู่ภูธุดงค์อยู่ ๓๐ กว่าปี กว่าจะหาวัสดุมาทำไม้ครูได้ครบ อันดับแรก เข้าไปในป่าต้องเจอกอไผ่ที่โดนฟ้าผ่าล้ม ชี้ปลายไปทางทิศตะวันออก แล้วต้องขวางทางช้างเดินด้วย ช้างทั้งหมดจะต้องกระโดดข้ามไปโดยไม่ทำอะไรเลย เมื่อเจอท่านก็ทำพิธีพลี ตัดเอาไม้ไผ่นั้นมา แล้วก็มาทำเป็นไม้เท้าคู่ตัว ถึงเวลาเจอศพที่ตายวันเสาร์เผาวันอังคารก็เอาไม้เท้าไปจิ้มศพนั้น ทำให้ได้ครบ ๗ ศพ แล้วถึงเอามาจักเป็นตอก สำหรับบรรจุในตะกรุดไม้ครูหรือที่ท่านเรียกว่า "นิ้วเพชรพระอิศวร"

เราลองมานึกดูว่า หลวงปู่ท่านธุดงค์อยู่ ๓๐ กว่าปี กว่าจะได้วัสดุมา แล้วท่านมาทำตอนอายุเป็นร้อย ถ้าอายุไม่ยืนขนาดนั้นอาจจะไม่มีโอกาสทำก็ได้ นั่นก็เลยทำให้ตะกรุดไม้ครูของท่าน กลายเป็นของวิเศษในตำนานที่ยังหาใครทำต่อไม่ได้ เพราะว่าอาตมาเองก็ธุดงค์มามาก เห็นต้นไผ่ ไม่ต้องล้มหรอก ช้างจัดการถอนรากถอนโคนลงมากิน แล้วที่ล้มขวางทางจะรอดช้างไปได้นั้นหายากสุด ๆ เขาถือว่าแคล้วคลาดเสียยิ่งกว่าแคล้วคลาด ต้องโดนฟ้าผ่าล้มอีกต่างหาก ฟ้าผ่าล้มยังไม่พอ ยังต้องล้มชี้ปลายไปทิศตะวันออกอีก เป็นต้น

ตะกรุดของท่าน "ต้นชี้ตาย ปลายชี้เป็น" สามารถสั่งเป็นสั่งตายได้ เรียกว่านิ้วเพชรพระอิศวร ความจริงเขาเรียกว่าตะกรุดเพราะว่าสั้น ๆ แต่ท่านเรียกว่าไม้ครูหรือไม้พ่อครู"

[เถรี]

"ถ้าถามว่าทำไมอาตมาไม่ทำพิพิธภัณฑ์พระเครื่อง แต่ไปทำพิพิธภัณฑ์เครื่องรางของขลัง ? ก็เพราะว่าเครื่องรางของขลังนั้น เคล็ดวิธีการสร้างต่าง ๆ ยากมาก ความจริงพระเครื่องก็สร้างยากพอกัน พระเนื้อผงที่ต้องลบผงปถมัง อิทธิเจ ตรีนิสิงเห มหาราช อะไรเหล่านั้น เพียงแต่ว่าระยะหลัง ๆ คนมีความอดทนน้อย ก็เลยไม่มีโอกาสที่จะทำการลบผงให้ได้อย่างที่ต้องการ

อาตมาเองไว้มีอารมณ์แล้วจะไปนั่งลบให้ ถ้าลบผง สมัยก่อนหลวงปู่เทียน วัดโบสถ์ จังหวัดปทุมธานี ท่านเขียนนี่ผงชอล์กทะลุกระดานดำลงไปด้านล่าง ทะลุกระดานลงไปยังไม่พอ ยังเดินได้อีกต่างหาก เดินเป็นมดเลย ถึงเวลาเดินไปลงถาดเอง ไม่ต้องเสียเวลาไปกวาดรวมกัน

แล้วพระที่จะทำระดับนั้นได้ ต้องชำนาญในเรื่องของสมาบัติ ๘ เก่งในเรื่องของกีฬาสมาธิ เรื่องของกสิณต่าง ๆ โดยเฉพาะธาตุกสิณทั้ง ๔ จะต้องได้ ถ้าหากว่าไม่ได้ก็ไม่สามารถที่จะทำได้"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ในเรื่องของยันต์เกราะเพชรนั้นมีอานุภาพหลายอย่างด้วยกัน อย่างแรกก็คือผู้รับยันต์เกราะเพชรไป ถ้าไม่ใช่หมดอายุขัยจริง ๆ จะไม่ตายโหง

เรื่องนี้อาตมาพิสูจน์ทราบด้วยตัวเอง เพราะว่าโยมแม่โดนรถชน กระดูกด้านขวาตั้งแต่กรามลงไปถึงข้อเท้าหักหมดทุกชิ้น นอนอยู่ห้องไอซียู ๑๘ วันยังไม่ได้สติ อาตมาไปถวายสังฆทานกับหลวงพ่อวัดท่าซุง กราบเรียนท่านว่าแม่โดนรถชนไม่ได้สติมา ๑๘ วันแล้ว ขออนุญาตทำบุญล่วงหน้าให้แม่ด้วย

หลวงพ่อท่านถามว่า "แม่แกรับยันต์เกราะเพชรไปหรือเปล่า ?" อาตมากราบเรียนว่า "รับไปหลายครั้งครับ" หลวงพ่อท่านบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรหรอก รับประกันว่ารอด" แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ท่านว่า หลังจากรักษาตัวอยู่ ๓ ปีก็กลับมาแข็งแรงดีตามเดิม ก็แปลว่ายันต์เกราะเพชรช่วยให้ไม่ตายโหงจริง ๆ"

[เถรี]

"รายที่ ๒ ก็คือ จารุณี สุขสวัสดิ์ ดาราดังในสมัยโน้น หนังเรื่องไหนที่จารุณีเล่นรับประกันว่าได้เงินล้านแน่นอน เขาเล่นหนังเรื่องลูกสาวกำนัน มีอยู่ฉากหนึ่งที่ผู้ร้ายเอาน้ำมันราดลงแม่น้ำแล้วจุดไฟสกัด ไม่ให้นางเอกจารุณีที่ขับเรือเร็วไล่ตามทัน พอไฟลุกเต็มแม่น้ำก็กลายเป็นควันดำ บังจนมองทางไม่เห็น

ฉากนั้นนางเอกเราต้องขับเรือเร็วฝ่าไฟออกไป ด้วยความที่มองทางไม่เห็น เลยพุ่งไปชนตอม่อสะพาน..หลังหัก แต่เนื่องจากว่าจารุณีไปรับยันต์เกราะเพชรที่วัดท่าซุงแล้ว ไม่ตายเหมือนกัน แต่เห็นคุณยายแกบ่น ๆ อยู่จนปัจจุบันนี้ว่า "ปวดหลังเป็นประจำเลย"

นี่คือหลักฐานที่ยืนยันชัด ๆ เลยว่าการรับยันต์เกราะเพชรไปแล้วห้ามตายผิดปกติ "ตายปกติ" ในความคิดของอาตมาเป็นอย่างไร ? ก็คือแก่ตายเฉย ๆ แบบเดียวกับตาของอาตมา ตายตอนอาตมาอายุ ๔ ขวบ ตานั่งบนเก้าอี้โยก เรียกหลาน ๆ ๔ คนมีอาตมาด้วย มาบอกว่า "ตาอายุมากถึง ๘๐ กว่าแล้ว เหมือนผลไม้สุกอยู่บนต้น จะร่วงเมื่อไรก็ไม่รู้ ถ้าตาตายไปพวกแกไม่ต้องเสียใจนะ" แล้วตาก็ขอข้าวคนข้างบ้านกิน ๑ ชาม จากนั้นก็นอนหลับไป ไม่ได้เป็นอะไรเลย หลับตายไปเฉย ๆ"

[เถรี]

"คิวต่อมาก็โยมพ่อของอาตมา โยมพ่อกินอาหารเย็นเสร็จ จากปกติต้องประคองซ้ายประคองขวาไปส่งที่นอน วันนั้นเดินไปเอง พี่สะใภ้ก็ดีใจบอกว่า "เตี่ยหายแล้ว" แต่โยมแม่บอกว่าไม่ใช่ โบราณบอกว่าเป็นเปลวไฟวูบสุดท้าย ให้โทรเลขเรียกญาติมาหมด เหตุที่ต้องใช้โทรเลข เพราะว่าตอนนั้นคือปี ๒๕๑๘ อาตมายังเรียนชั้นมัธยมปีที่ ๓ อยู่ ก็ปรากฏว่าโยมพ่อหลับลึกไปเฉย ๆ จนถึงบ่ายโมงของวันที่ ๑๒ สิงหาคมก็หมดลมไป

โยมแม่ของอาตมา ทางบ้านโทรมาบอกว่า "แม่นอนหมดแรงไปเฉย ๆ ขอให้หลวงพ่อเล็กไปดูแม่หน่อย" ไปก็ไป ปรากฏว่าแม่มีอาการหลับลึกแบบเดียวกัน เรียกก็แค่อือ ๆ เท่านั้น ก็เลยบอกกับแม่ว่า "ลูกกำลังสร้างสมเด็จองค์ปฐม ๒๑​ ศอก ให้แม่โมทนา แม่ได้ยินใช่ไหม ?" แม่ก็พยักหน้า ก็เลยปล่อยแม่นอนหลับแล้วก็ไปเลย

นี่คือสิ่งที่อาตมายืนยันว่าคนตายปกติต้องตายแบบนี้ ไม่ใช่เป็นมะเร็งตาย ไม่ใช่รถชนตาย ไม่ใช่โดนเสือกัดตาย สมัยนี้ยังมีไหม..เสือกัด ? ถ้าตะกายลงไปหาเสือในกรงก็ช่วยไม่ได้นะ"

[เถรี]

"ประการที่ ๒ คนรับยันต์เกราะเพชรไปแล้ว จะไม่ตายด้วยสัตว์มีพิษ อาตมาพิสูจน์ด้วยตัวเองมา ๒ ครั้งโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ครั้งที่ ๑ งูกะปะมากินลูกไก่ในวัด อาตมาจับขังกรงไว้ตั้งแต่ ๑ ทุ่ม พอหลังทำวัตรเช้าเสร็จ ก่อนบิณฑบาตก็ไปล้วงออกจากกรงมาเพื่อที่จะเอาไปปล่อย เพราะว่าเริ่มสว่างไก่ก็ออกหากินแล้ว กลางคืนไก่จะตาบอด ตาฟาง มองไม่เห็น จึงหนีงูไม่ได้ ตอนกลางวันแล้วไม่กลัว ไก่หนีได้แน่

พอล้วงงูออกมา ปรากฏว่างูดิ้นเพื่อที่จะให้ได้อิสรภาพ เนื่องจากว่าอดหิวมาแล้วทั้งคืน ดิ้นหลุดจากมือขวา อาตมาก็จับด้วยมือซ้าย ดิ้นหลุดจากมือซ้ายก็จับด้วยมือขวา พอจะดิ้นหลุดจากมือขวาอีกทีหนึ่ง ยื่นมือซ้ายไปจะจับ โดนฉกเข้าตรงชีพจรข้อมือพอดี ทุกวันนี้รอยแผลเป็น ๔ เขี้ยวยังอยู่เต็ม ๆ

อาตมาต้องบีบปากงูเพื่อที่จะดึงออก หลังจากเอาไปปล่อยเสร็จ ก็กลับมาล้างน้ำ เอาพลาสเตอร์แปะ บรรดาพระในวัดแทบจะสลบไสล มีอยู่ท่านหนึ่งบ้านอยู่สงขลา บอกว่า "อาจารย์ครับ...ไอ้ตัวแบบนี้ชอบอยู่ในสวนยาง เวลาโดนกัดนี่ขนาดเลือดออกตามผิวหนังเลยนะครับ แล้วก็จะเน่าหล่นไปทีละข้อ ๆ"

อาตมาบอกว่า "ผมรับยันต์เกราะเพชรมาแล้วเป็น ๑๐ ครั้ง ถ้าผมต้องตายเพราะพิษสัตว์ แปลว่าผมทำชั่วด้วยการกินเหล้าหรือลักขโมยเขา ในเมื่อถ้าเป็นพระแล้วชั่วได้ขนาดนั้นก็สมควรตาย...!" ปรากฏว่าอาการเจ็บปวดวิ่งจากชีพจรเข้ามือมาถึงข้อศอก วิ่งเป็นเส้นรู้ชัด ๆ เลย ต้องบอกว่าปวดสุดใจขาดดิ้น วิ่งขึ้นมาถึงข้อศอก แล้วก็โดนอานุภาพยันต์เกราะเพชรยันกลับคืนไป แล้ววิ่งขึ้นมาใหม่ก็โดนยันกลับคืนไป เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงก็หายไปเฉย ๆ

ทุกวันนี้อาตมายังสบายดี ใครบอกว่างูกะปะกัดไม่มีเซรุ่มแก้ ต้องตายทุกคน อย่าไปเชื่อ อาตมาโดนเข้าเต็ม ๆ ยังไม่ตายเลย"

[เถรี]

"ครั้งที่ ๒ เกิดจากน้ำท่วมวัด มีงูตระกูลงูแมวเซาหนีน้ำขึ้นมา ชาวบ้านเขาเรียกว่า งูกล่อมนางนอน อาตมาไม่เห็นจึงเหยียบเข้าเต็ม ๆ เจ้างูก็กัดติดหลังเท้า ด้วยความตกใจที่อยู่ ๆ ปวดแปล๊บขึ้นมา อาตมาก็ตวัดเท้าไปข้างหน้า ทั้งรองเท้าและงูเฉียดหัวเพื่อนพระข้างหน้าไปนิดเดียว..!

ลักษณะเดียวกัน เขาบอกว่าเจ้างูนี่เป็นงูพิษอ่อน กัดแล้วภายใน ๗ ชั่วโมงถึงจะตาย อาตมาล้างแผลเสร็จ ปิดพลาสเตอร์ แล้วก็ไปนอน ปรากฏว่า ๓ ชั่วโมงก็ตื่น...ไม่ตาย แปลว่าถ้าเรามั่นใจในเรื่องของยันต์เกราะเพชร โดนงูพิษกัดไม่จำเป็นต้องรักษาก็ได้ แต่ถ้าไม่มั่นใจว่าเราไปเผลอกินอาหารที่มีเหล้าหรือเปล่า ? อาจจะทำให้ยันต์เกราะเพชรเสื่อมสูญไป เราก็ไปหาหมอฉีดเซรุ่มแก้พิษงู"

[เถรี]

"ประการที่ ๓ จะไม่ตายด้วยอำนาจของไสยศาสตร์ ไสยศาสตร์มีและอาตมาเจอมาเยอะสมัยที่ออกธุดงค์ โดยเฉพาะในแดนกะเหรี่ยง ไสยศาสตร์กะเหรี่ยงน่ากลัวที่สุด แต่ไม่ดัง เพราะว่าทุกคนที่โดน..ตายสถานเดียว..!

แต่หมอผีกะเหรี่ยงมีข้อห้ามอยู่ว่า ถ้าตัวเองไม่โดนเขาทำถึงน้ำตาตก ๓ ครั้ง ห้ามใช้ไสยศาสตร์ทำร้ายคนอื่น เขาก็แค่ลองวิชาเท่านั้น หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกว่ายันต์เกราะเพชรกันไม่ให้ตายด้วยไสยศาสตร์ ไม่ใช่กันไม่ให้โดนไสยศาสตร์ คนที่จะไม่โดนไสยศาสตร์ต้องภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัว ถ้ากำลังของเราสูงกว่า ไสยศาสตร์ก็กระทบไม่ได้

ข้อที่ ๔ อานุภาพของยันต์เกราะเพชรจะสะท้อนไสยศาสตร์กลับคืนไปหมด ใครทำเราตั้งใจให้โดนหนักแค่ไหน เขาจะโดนกลับคืนไปหนักแค่นั้น โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย เหมือนกับเขาขว้างลูกบอลใส่ผนัง ยิ่งขว้างใส่แรงเท่าไรก็เด้งกลับแรงเท่านั้น แต่ว่าท่านที่รับยันต์ไปแล้ว ต้องรักษายันต์ได้ถึงจะป้องกันได้ ถึงจะมีอานุภาพทั้ง ๔ ประการนี้"

[เถรี]

"การเป่ายันต์เกราะเพชรนั้น ตามสายครูบาอาจารย์ตั้งแต่หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ลงมาจนถึงหลวงพ่อฤๅษีวัดท่าซุง ท่านให้เป่ายันต์ได้เฉพาะวันเสาร์ ขึ้น ๕ ค่ำเท่านั้น จะเป็นเดือนอะไรก็ได้ ถือว่าเป็นวันบวงสรวงไหว้ครูประจำปี และถ้าหากมีคำสั่งของพระท่าน ก็ให้เป่ายันต์เกราะเพชรเพื่อสงเคราะห์แก่ญาติโยมด้วย

มีหลายที่ซึ่งเป่ายันต์ทั้งวันเสาร์วันอาทิตย์ก็มี รุ่นพี่ของอาตมาเอง ออกชื่อก็ได้ ท่านอาจารย์แป๊ะ วัดแคแถว เคยไปวัดท่าซุงสมัยบวชใหม่ ๆ คลุกคลีตีโมงอยู่ด้วยกันมา สมัยนี้ก็ยังคบหาเป็นเพื่อนเป็นฝูงกัน แต่ท่านอาจารย์แป๊ะเก่งมาก เป่ายันต์เกราะเพชรได้ทั้งวันเสาร์และวันอาทิตย์ แสดงว่าอาตมาเก่งสู้ไม่ได้

ประการต่อไปคือ บางท่านเป่ายันต์ได้ทุกวัน ไปขึ้นขันครู ๒๙๙ บาท ก็เป่าให้ได้ทันที อาตมายืนยันว่าถ้าตามสายครูบาอาจารย์ของหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ไม่มีการกระทำประเภทนี้ ปัจจุบันนี้หลายท่านอ้างว่าเรียนการเป่ายันต์เกราะเพชรมาจากหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค หลวงปู่ปานมรณภาพปี ๒๔๘๑ ห่างจากตอนนี้ ๘๐ ปีถ้วน ๆ ถ้าบุคคลนั้นอายุ ๘๐ ปียังไม่สามารถที่จะเรียนจากหลวงปู่ปานได้เลย ถ้าบวชเป็นพระก็ต้องบวกอีก ๒๐ ปี แปลว่าต้องอายุร้อยหนึ่งขึ้นไป

เมื่อเป็นเช่นนั้นโปรดใช้วิจารณญาณด้วยว่า ใช่ลูกศิษย์หลวงปู่ปานอย่างที่เขากล่าวอ้างหรือเปล่า ?"

[เถรี]

"ส่วนสมัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านครอบครูเป่ายันต์เกราะเพชรให้นั้น ตอนแรกท่านสั่งพระทั้งวัดให้รับการครอบครูเป่ายันต์เกราะเพชร แต่คณะกรรมการสงฆ์วัดท่าซุงตีความผิดว่า การเป่ายันต์เกราะเพชรนั้นเป็นหน้าที่ของหลวงพ่อท่านเท่านั้น ถ้าใครต้องการเป่ายันต์เกราะเพชร แปลว่าคิดวัดรอยเท้าครูบาอาจารย์ ก็เลยสั่งห้ามไม่ให้ครอบครู

แต่อาตมาเองนั้น สิ่งใดที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสั่งคือต้องทำด้วยชีวิต จึงไปขอขันครูจากโยมศุภาพร ปุษยะนาวิน ซึ่งเป็นหัวหน้าคณะบายศรีวัดท่าซุง ด้วยความเมตตาของโยมว่า พระหนุ่มเณรน้อยประเดี๋ยวจะตายฟรี ก็เลยทำขันครูเผื่อพระผู้ใหญ่ที่รับใช้โดยรอบหลวงพ่อที่ศาลา ๑๒ ไร่ด้วย จึงได้รับการครอบครูไปทั้งหมด ๙ รูป แต่ตอนนี้สึกหาลาเพศไปหลายรูป ออกจากวัดมาหลายรูป อาตมาคาดว่ายังอยู่ในวัดไม่เกิน ๒ รูปเท่านั้น

ประหลาดตรงที่ว่าหวยมาออกตรงที่อาตมาก่อน ท่านสั่งให้เป่ายันต์เกราะเพชรเพื่อสงเคราะห์แก่ญาติโยม ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ อาตมาเองก็ไม่สามารถที่จะเลี่ยงได้ เพราะว่าเป็นคำสั่งครูบาอาจารย์ โยมจะเห็นว่าเวลาที่อื่นทำบวงสรวง จะเปิดเทปเสียงหลวงพ่อวัดท่าซุง แต่วัดท่าขนุนอาตมาต้องว่าเอง

เพราะว่าสมัยออกจากวัดท่าซุงมาใหม่ ๆ ไปอยู่ที่สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี ทำการบวงสรวงไหว้ครูประจำปี เปิดเครื่องเสียง เสียงหลวงพ่อวัดท่าซุงด่าใส่หูมาชัด ๆ ว่า "เอ็งใช้ข้าจนตายแล้วยังจะใช้ต่ออีกหรือ ? เมื่อไรจะทำเองสักที" ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จะเห็นว่าอาตมาบวงสรวงด้วยตนเองมาตลอด โดยกราบขอบารมีพระและครูบาอาจารย์ ตลอดจนกระทั่งพรหม เทวดาทั้งหลาย ให้สงเคราะห์ตามที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสอนมา"

[เถรี]

"คราวนี้ในสมัยที่อาตมายังอยู่วัดท่าซุง มีพระพี่พระน้องอยู่ด้วยกัน ๔๔ รูป พระอาคันตุกะไปร่วมงานครั้งหนึ่งประมาณ ๓๐๐ รูป รวมทั้งท่านอาจารย์แป๊ะด้วย หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า บรรดาท่านทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าภายภาคหน้าเขาอ้างว่าเป็นลูกศิษย์ข้า ข้าก็ปฏิเสธไม่ได้ แต่ให้พวกแกดูว่าเขาได้ทำตามปฏิปทาของข้าหรือเปล่า ?

บุคคลที่ศึกษาเกี่ยวกับยันต์เกราะเพชรไปนั้น อันดับแรกต้องมีทิพจักขุญาณแจ่มใส อย่าใช้ความสามารถคือฌานสมาบัติของตัวเองเป็นอันขาด เพราะว่าจะทำได้ไม่ถึง ๒ เปอร์เซ็นต์ พระท่านสั่งอย่างไรให้ทำอย่างนั้นเท่านั้น

ประการที่ ๒ อยู่ในวัดไหนให้ทำที่วัดนั้นเท่านั้น ห้ามเดินสายรับกิจนิมนต์เป่ายันต์อย่างเด็ดขาด อาตมาเพิ่งปฏิเสธไป ๒ รายเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา นิมนต์ไปจัดงานเป่ายันต์ที่วัดของท่าน จะถวายให้ ๒ แสนบาท อาตมาบอกว่า เงิน ๒ แสนบาท ผมนั่งที่นี่เฉย ๆ ก็ได้แล้ว

ประการที่ ๓ ก็คือ ในเรื่องของการเป่ายันต์เกราะเพชร ต้องทำเฉพาะสงเคราะห์ญาติโยมเท่านั้น ห้ามทำเพราะหวังชื่อเสียงหรือลาภผลเป็นอันขาด

ดังนั้น...ในส่วนนี้ท่านบอกว่า ถ้าเขาอ้างว่าเป็นลูกศิษย์ของข้า ให้ดูว่าทำตามปฏิปทาเหล่านี้หรือเปล่า ? ถ้าทำตามข้าก็ยอมรับว่าเป็นลูกศิษย์ แต่ถ้าไม่ได้ทำตาม ต่อให้อยู่ในวัด ข้าก็ไม่ถือว่าเป็นลูกศิษย์ นี่คือสิ่งที่หลวงพ่อท่านสั่งเอาไว้"

[เถรี]

"บางท่านถามว่า ผ้ายันต์ที่แจกไปนั้นต่างกับการรับยันต์อย่างไร ? การที่ท่านรับยันต์ติดตัวไปนั้น ถ้าเผลอไปกินเหล้าหรือว่าลักขโมย ยันต์จะสูญหายทันที แต่ท่านไปไหนไม่ลืมแน่ เพราะว่ายันต์อยู่ในตัว แต่ในการที่ท่านรับผ้ายันต์เกราะเพชรไปติดตัว ถ้าลืมหรือว่าสูญหายก็แปลว่าไม่มีอะไรคุ้มครองตัวเอง แต่ถ้าเผลอไปกินเหล้าหรือลักขโมย ผ้ายันต์ก็เลิกคุ้มครองเฉพาะช่วงนั้น

แปลว่าควรที่จะมีไว้ทั้ง ๒ อย่าง เพื่อความปลอดภัยอย่างแท้จริง และโดยเฉพาะว่าระยะหลัง ๆ นี้ เรื่องของไสยศาสตร์เฟื่องฟูมาก หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า น้ำถึงไหน ปลาก็ถึงนั่น พุทธศาสตร์อยู่ที่ไหน ไสยศาสตร์ก็อยู่ที่นั่น เพราะว่าเป็นเหรียญ ๒ ด้านตรงกันข้าม พุทธะ แปลว่า ตื่น ไสยะ แปลว่าหลับ

แต่คราวนี้เมื่อทำการเป่ายันต์เกราะเพชร บารมีพระที่แผ่ลงมา เท่ากับความสว่างอย่างมหาศาล ไสยศาสตร์ที่เป็นความมืดไม่สามารถที่จะอยู่ได้ ท่านใดที่มีของไสยศาสตร์ติดตัวอยู่ ถ้าเสียดายก็ต้องออกให้พ้นเขตวัดไปเลย แต่ถ้าหากว่าท่านไม่เสียดาย อยู่ในนี้ก็เท่ากับว่าปลุกเสกใหม่ อานุภาพที่ท่านเคยใช้อยู่จะไม่มีอีก เพราะกลายเป็นพุทธานุภาพไปแล้ว"

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
งานบวงสรวงไหว้ครูประจำปีและเป่ายันต์เกราะเพชร
วันเสาร์ที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๐
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)

[ชยาคมน์]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เถรี

ปีหน้าจะมีสถานที่เที่ยวเพิ่มอีกแห่งหนึ่ง ก็คือรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน อยู่ฝั่งตรงข้ามกับวัด ในเขตของเทศบาลตำบลท่าขนุน อาตมากำลังทำทางขึ้นรอยพระพุทธบาทให้ ในราคา ๑๒,๘๐๐,๐๐๐ บาท ต่อไปไม่ต้องตะเกียกตะกายปีนเขาเหมือนกับยุคที่อาตมาขึ้นไป เราสามารถเดินขึ้นบันไดสบาย ๆ ถ้าไม่ไหวตรงไหนก็นั่งพักชมวิวไปก่อน"

กราบขออนุญาตนำเสนอภาพถ่ายทางอากาศ
ความก้าวหน้าการสร้างบันไดขึ้นรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน
ถ่ายเมื่อ ๑๔ กันยายน ๒๕๖๐ (เผื่อหลาย ๆ ท่านนึกภาพไม่ออก)



จัดทำโดยชมรมโมทนาบุญ เว็บพลังจิต

โมทนา