การพิจารณาอสุภะ

[เถรี]

ถาม : พิจารณาอสุภะ โดยการจินตนาการถึงภาพศพ ?
ตอบ : ไม่ทันกิน รับรองได้ว่าเสร็จกิเลสแน่ ถ้าพิจารณาแบบนั้นจะต้องฝึกมาในแบบคล่องตัว คล่องขนาดเห็นผู้หญิงสวย สามารถที่จะเอาอสุภกรรมฐานซ้อนไปได้เลย ถ้าเห็นแล้วค่อย ๆ ไปผ่าดู รับรองได้ ไม่กล้าผ่าหรอก ใจไม่แข็งพอ ได้แต่ตะลึงมองตาค้าง..!

อันนี้เรื่องจริงขอยืนยัน ช่วงอาตมาฝึกอสุภกรรมฐานแรก ๆ ไปดูศพที่สถาบันนิติเวช พอเห็นศพและได้กลิ่นก็อาเจียน จนเฉาสนิทไปเลย แต่พอหลาย ๆ ครั้งเข้าเกิดความเคยชิน ทีนี้ดันไม่ดูที่เขาผ่า ไปเลือกดูที่เหลือดี ๆ นั่น...จิตเราด้านได้ขนาดนั้น

เพราะฉะนั้น..จะต้องฝึกให้ได้ขนาดที่ว่าติดตา จนสามารถยกขึ้นมาใช้งานได้ในทุกขณะ และขณะเดียวกัน ถ้าเราเห็นแล้วให้หยุดความคิดของเราทั้งหมดอยู่ที่ลมหายใจในเดี๋ยวนั้นได้ วินาทีนั้นได้จะสุดยอด คือให้สักแต่ว่าเห็นก่อน อย่าไปคิดว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย อย่าไปคิดว่าสวยหรือไม่สวย อย่าไปคิดว่าชอบหรือไม่ชอบ ถ้าคิดเมื่อไรอันตรายจะเกิดขึ้นทันที แล้วก็จะพาเราเดือดร้อนมาก ๆ

เพราะว่าการคิดทุกอย่าง ทำให้ รัก โลภ โกรธ หลง เกิดได้ ถ้าเราสักแต่ว่าเห็น (หยิบปากกาขึ้นมา) ปากกาอันนี้ก็สักแต่ว่าเป็นรูปนามหรือวัตถุที่ก่อเกิดมาจากธาตุสี่ แต่ถ้าเราไปคิดว่าเป็นปากกา เราจะเริ่มรู้เลยว่าใช้ประโยชน์อย่างไร ? ใช้เขียนได้ ถ้าเกิดอยากได้เงิน เกิดโลภขึ้นมาก็เขียนจดหมายไปเรียกค่าไถ่ นั่นเป็นโลภะ เห็นสาวสวยเขียนไปจีบสักหน่อย อ้าว..เป็นราคะไปอีกแล้ว

เพื่อนบ้านเขาทำไม่ดีกับเรา ปล่อยหมามาอึข้างรั้ว ว่าเท่าไรก็ไม่ฟัง เขียนจดหมายไปด่าเลยดีกว่า ก็เป็นโทสะอีก เพราะปากกาแท่งเดียว..ใช่ไหม ? รัก โลภ โกรธ หลง ไปได้สารพัด..ก็เหมือนกัน ของทุกอย่างถ้าตาเห็นแล้วหยุดไม่ได้ จมูกได้กลิ่นแล้วหยุดไม่ได้ ลิ้นได้รสแล้วหยุดไม่ได้ กายสัมผัสแล้วหยุดไม่ได้ ก็จะเกิดโทษทันที แต่ถ้าเราหยุดได้ ก็จะไม่สามารถสร้างทุกข์สร้างโทษให้เราได้ เพียงก็สักแต่ว่าเห็น สักแต่ว่าได้ยิน สักแต่ว่าได้กลิ่น สักแต่ว่าได้รส สักแต่ว่าสัมผัส หยุดอยู่ตรงนั้นให้ทันโดยไม่ไปปรุงแต่งคิดต่อ

แล้วถามว่าจะเอาอะไรไปหยุด...ก็สติ สมาธิและปัญญาของเรานั่นเอง กลับไปซ้อมสมาธิให้หนัก ๆ เข้าไว้ สามารถเข้าออกฌานได้ตามที่ต้องการทุกอย่าง ก็ไม่ต้องเสียเวลาไปฝึกอสุภกรรมฐาน

ขอบอกว่าไปดูศพไม่ค่อยมีประโยชน์ เพราะศพดิ้นไม่ได้ พูดไม่ได้ พอถึงเวลา เห็นสาวเดินพริ้วมาทั้งตัว ของชอบล้วน ๆ รับรองสมาธิแตกซ่าน..พังกระจาย..! เพราะฉะนั้น...ดิ้นได้นี่อันตรายกว่าหลายล้านเท่า


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ที่บ้านอนุสาวรีย์
๓ พฤษภาคม ๒๕๕๒