พระผู้ใหญ่ที่ไม่ถือตัว

[เถรี]

ถาม : .........................................
ตอบ : นั่นละ ท่านพระครูพิทักษ์สุวรรณบรรพต คณะ ๑ วัดสระเกศ มาตอนหลังรู้สึกท่านขึ้นเป็นถึงเจ้าคุณชั้นธรรม สุดยอดเลย วัดสระเกศวัดหนึ่ง วัดเทพศิรินทร์วัดหนึ่ง ต้องบอกว่าซ่อนเสือซ่อนมังกร คนดีอยู่มาก จนเรานึกไม่ถึง อย่างของวัดเทพศิรินทร์นี่ตั้งแต่ตั้งวัดมาสมัยรัชกาลที่ ๕ ถึงปัจจุบัน มีพระอริยเจ้าต่อเนื่องกันมาไม่ขาดสายเลย แต่ต้องงมให้เจอว่าองค์ไหน ที่ดีก็แสนดี ที่เละไม่เอาไหนเลยก็เยอะ เพราะฉะนั้นต้องคลำให้เจอ

อย่างของวัดสระเกศปัจจุบันนี้ก็รู้ ๆ อยู่ สุดยอดเลย คนไม่รู้ก็พยายามดิสเครดิตท่าน อยู่ในลักษณะกล่าวโจมตีบ้างอะไรบ้าง แต่ถ้าเราดูวัตรปฏิบัติของหลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสระเกศแล้วจะรู้ เหน็ดเหนื่อยจากข้างนอกมาขนาดไหนก็ตาม คนอายุ ๗๐ กว่าแล้วนะ ท่านไม่เคยทิ้ง พูดง่าย ๆ ก็คือว่า สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนเรื่องการสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต กรรมฐาน ท่านไม่ทิ้ง กลับมา ๓ ทุ่มทุกคืน จะต้องลงมาสวดมนต์ทำวัตรร่วมกับพระลูกวัดก่อน เสร็จแล้วก็รับสังฆทานที่โยมรอกันเป็นแถวยาวเหยียดเลย เมื่อจบจากตรงนั้นเสร็จยังต้องเดินไปเยี่ยมลูกวัดทีละคณะ ไปดูเสร็จ อาตมาแค่ ๔๐ กว่ายังไม่ทันจะ ๕๐ เลย หมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว ของท่าน ๗๐ กว่าแล้วยังทำได้ขนาดนี้ ลองดู..ตายก็ให้ตายไป สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ไม่ใช่มายา เป็นสิ่งที่ท่านทำออกมาจากใจจริง ๆ ถ้าหากว่าเป็นมายา ไม่ได้ทำออกมาด้วยความตั้งใจจริง ไม่ได้ทำออกจากน้ำใสใจจริง นี่จะทำไม่ทน ทำไม่นาน แต่ของท่านนี่ปีแล้วปีเล่าก็อยู่อย่างนั้น

สมัยก่อนท่านยังไม่เป็นสมเด็จ เป็นเจ้าคุณพรหมคุณาภรณ์ ไปวัดท่าซุงประจำ หลวงพ่อวัดท่าซุงจะนิมนต์ทุกงาน เสร็จแล้วของพวกเราถ้าพระผู้ใหญ่ไป ก็จะจัดพวกชุดจะเป็นพวกชามฝา ฝาปิด ชุดแก้ว ๆ อย่างนั้น เพราะดูดีแล้วก็สวย จัดอาหารเพื่อไปถวายท่านจนถึงที่พัก ปรากฏว่าขึ้นไปถึงท่านหายจ้อยไปแล้ว ไม่รู้อยู่ที่ไหน ไปตามเจออีกที โน่น...ไปนั่งฉันก๋วยเตี๋ยวในสวนไผ่กับพวกเรานั่นแหละ ไปปนอยู่กลางกลุ่มนั่นเลย คือพระท่านท่านดีจริงท่านจะไม่ถือตัว ดูกันตรงนี้ น่ากลัวมาก ปัจจุบันนี้อาตมาเจออยู่ ๒ - ๓ องค์ อยู่ในลักษณะนี้ ใหญ่แค่ไหนก็ตาม ไม่เคยถือเนื้อถือตัวอะไรเลย

สมัยก่อนจะบวชก็หลวงพ่อสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ วัดราชผาติการาม หลวงพ่อสมเด็จพุทธโฆษาจารย์ วัดสามพระยา แต่ละองค์ใหญ่คับบ้านคับเมืองเลย เข้าไปเถอะ เมื่อไรก็ได้ เข้าไปท่านก็คือหลวงปู่ หลวงตาของเรา ไม่เคยที่จะออกปากขับไล่ มีการสงเคราะห์เสมอหน้ากันหมด เราทำบุญ ๒๐ บาท พวกสังฆการีที่ทางด้าน กระทรวงเขาส่งไปประจำอยู่ช่วย ๆ งานพระผู้ใหญ่ก็วิ่งเอาพานทองมารับ แหม..ให้ตายเถอะวะ ทำอย่างนี้เราเองก็แทบจะไม่กล้าถวาย แต่ว่าจริง ๆ ท่านไม่มีปัญหาอะไร จะมากจะน้อยอย่างไรก็ได้ บางทีเวลามีกิจนิมนต์ งานหลวงงานราษฎร์พระผู้ใหญ่ท่านไปก็ต้องไปนั่งเรียงแถวอยู่ เราเข้าไปกราบท่านก็ชวนคุยไปเรื่อย สักพักหนึ่งก็เจ้าหน้าที่นี่แหละ ก็จะมาดึงออก ท่านบอกไม่ต้องไปหรอก เขาเห็นพวกข้าไม่มีปากว่ะ จะให้ท่านนั่งเงียบอยู่อย่างเดียว เป็นไปได้ไหมล่ะ ?

กระโถนข้างธรรมาสน์ฉบับที่ ๔๐
เดือนสิงหาคม ๒๕๔๕
สนทนากับพระอาจารย์เล็ก