เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๓

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงปู่เมฆ วัดลำกระดาน ให้หันหัวลง คุณห้อยไม่เหมือนชาวบ้านเขา รู้ไหมอาตมาพูดเรื่องอะไร ? คนอื่นเขาไม่รู้หรอก แต่เจ้าตัวจะรู้

สมัยก่อนแถวบ้านอาตมา คนอิสลามแห่ไปหาหลวงปู่เมฆ วัดลำกระดานกันหมด ช่วงนั้นแถวประเวศ หนองจอก มี "แชแดง" เป็นหมอไสยศาสตร์อิสลามโด่งดังมาก เสกผ้ายันต์แดง ลองได้เลย ยิงไม่ออก ฟันไม่เข้า ไปลองของกับหลวงปู่เมฆ หงายหลังตึงกลับมา ตั้งแต่นั้นมาอิสลามแถวนั้นแห่ไปวัดหลวงปู่เมฆกันหมด

เหตุที่เขาไปได้ เพราะว่าหลวงปู่เมฆส่วนใหญ่ท่านทำปลัดขิก ไม่มีรูปพระ พวกนี้ก็อ้างว่าไม่มีรูปพระ ความจริงก็คืออยากได้นั่นแหละ ปกติเขาไม่เอาของพวกนี้หรอก"

[เถรี]

"เพื่อนอิสลามลากอาตมาไป “ไป ๆ ๆ พี่ หลวงปู่เก่งจริง ๆ เลย แชแดงยังหงายหลังกลับมา” ปรากฏว่าไปพอดีเหลือเกิน เป็นช่วงเวลาที่ไม่มีใคร โผล่เข้าไป หลวงปู่เมฆท่านก็นั่งอยู่บนเตียง ควาน ๆ ใต้เตียง ดึงเอาห่อผ้าอาบเก่า ๆ ออกมา โห...ปลัดขิก ๒๐ - ๓๐ ตัว เอามาเสกใหม่ให้เลย ต่อหน้าต่อตา ความจริงท่านบอกว่าของกูเสกไว้ดีแล้ว แต่พวกมึงไม่ค่อยเชื่อกัน ต้องเสกให้เห็น เสร็จแล้วท่านให้มาคนละตัว

อาตมามีเพื่อนเป็นอิสลามเยอะมาก อย่างปัจจุบันนี้ที่อยู่ใกล้ที่สุดก็บังนิด โต๊ะอิหม่าม มัสยิดทองผาภูมิ ชื่อนรินทร์ อายุบเคน บังนิดบอก “อาจารย์..ถ้าผ่านไทรโยค แวะฉันน้ำชาที่บ้านผมก่อนนะ” พวกเราส่วนใหญ่พอเห็นผู้ชายไว้หนวดไว้เคราเฟิ้มเลยก็มักจะกลัว ความจริงแล้วท่านใจดีจะตาย"

[เถรี]

"อาตมาไปปากีสถาน เจอแต่แบบนี้ทั้งนั้น ผู้ชายอิสลาม โดยเฉพาะปากีสถาน ไว้หนวดไว้เครากันทุกคน อาตมาผ่านสนามบินอิสลามาบัด เจ้าหน้าที่ผู้หญิงต้อนไปห้องผู้หญิงเลย ไปค้นตัว เพราะว่าอาตมาใส่ชุดแบบนี้ก็เหมือนกระโปรง แล้วไม่มีหนวด ไม่มีเครา เขาต้อนเข้าห้องผู้หญิงไปเลย เป็นผู้หญิงซะหน่อยก็ดี..ใช่ไหม ?"

[เถรี]

"แต่ว่าจริง ๆ แล้ว เขาเองก็เหมือนกับพวกเรานั่นแหละ ถามเขาแล้วว่าเป็นความเชื่อทางศาสนาที่ผู้ชายจำเป็นต้องไว้หนวดไว้เคราใช่ไหม ? เขาบอกไม่ใช่ ไม่มีคำสั่งเรื่องนี้ในพระคัมภีร์อัลกุรอ่าน แต่เนื่องจากว่าท่านนบีมูฮัมหมัดต้องต่อสู้เพื่อพี่น้องอิสลาม จนกระทั่งไม่มีเวลาจะโกนหนวดโกนเครา ก็เลยเห็นดูเท่ ทำให้ไว้ตามกัน

ต้องบอกว่าท่านนบีเป็นสุดยอดต้นแบบ เพราะว่าผู้ชายอิสลามกี่ร้อยล้านก็ทำตามท่านหมดเลย คราวนี้พอเราเห็นผู้ชายไว้หนวดไว้เคราก็ไปตีว่าโหดร้าย ทารุณ ความจริงเขาก็เหมือนกับเรานี่แหละ แต่ละคนนิสัยแตกต่างกันไป ส่วนใหญ่ค่อนข้างจะอ่อนโยนและเป็นมิตรเสียด้วยซ้ำ

อาตมาไปปากีสถานเขากุลีกุจอช่วย บางคนดุแรงหน่อย...เหี่ยวเลย แม้แต่ในบ้านเราก็เหมือนกัน เจ้าโสขับรถตู้ พอเสียงพระอาจารย์เล็ก "ไอ้โส...!" หน้าเหลืออยู่ ๒ นิ้ว ทั้ง ๆ ไว้หนวดยาวเกือบศอก หน้าตามึงโหดมากเลยนะ..!"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันนี้เอาเบญจภาคีพระปิดตามาลงตู้ โดยเฉพาะปรมาจารย์ใหญ่ คือ หลวงปู่จีน วัดท่าลาด มีมา ๒ องค์เลย ก็คือพิมพ์แข้งหมอนกับไม้ค้ำเกวียน

หลวงปู่จีน วัดท่าลาด เป็นอาจารย์ใหญ่สายพระปิดตา แม้แต่หลวงปู่แก้ว วัดเครือวัลย์ที่ดังระเบิดเถิดเทิงก็เป็นลูกศิษย์ท่าน

หลวงปู่เจียม วัดกำแพง หลวงปู่ภู่ วัดนอก หลวงปู่ครีพ วัดสมถะ หลวงปู่โต วัดเนิน ลูกศิษย์ของท่านทั้งนั้น

ส่วนอาตมาว่าหลวงปู่ไข่ วัดเชิงเลนน่าจะใช่ด้วย เพราะว่าพระหลวงปู่ไข่ ถ้าเอายันต์ข้างหลังออกนี่เหมือนกันแม้กระทั่งพิมพ์ เนื้อเหมือน พิมพ์เหมือนอย่างเดียวไม่ว่า ทั้งแม่พิมพ์น่าจะเป็นตัวเดียวกันอีกด้วย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลังเพลจะเอาพระวัดปากน้ำรุ่น ๑ เคลือบแชลแล็คมาลงตู้ให้ ใครอยากได้เตรียมไว้ ๕๐,๐๐๐ บาท

สมัยก่อนยายแจวเรือไปวัดปากน้ำ ถึงเวลาทำบุญทีหนึ่งได้องค์หนึ่ง ยายมีลูก ๗ คน จะทำบุญเผื่อ หลวงปู่ไล่กลับ ถามว่า "ทำไม ?" "เก็บเงินไว้เลี้ยงลูกบ้าง" สมัยก่อนค่าเงินแพง

ใช้วิธีผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป ถึงเวลาวันพระ หิ้วปิ่นโต ลงเรือ ไปวัด ถวายเพล จากตรงสามแยกไฟฉาย จำไม่ได้ว่าไปลงเรือด้านไหน เพราะเดี๋ยวนี้ถนนหนทางมาแทนคลองหมดแล้ว จำได้แต่ว่าบ้านยายเป็นสวน มีลำประโดงชักน้ำเข้า ก็พายเรือออกไป ไปดักเรือเมล์ เรือก็ผูกไว้แถว ๆ ปากลำประโดง ลงคลองภาษีเจริญ ขึ้นเรือเมล์ไป

อยากได้หลายองค์ หลวงปู่ไม่ให้ ต้องผลัดกันไป บางคนได้มา ด้วยความเคารพศรัทธามาก แขวนติดตัวไว้ อาบน้ำแล้วเหลือครึ่งองค์ พระละลายหมด ต้องไปขอท่านใหม่ หลวงปู่วัดปากน้ำก็เลยต้องแก้ไขใหม่ พระของท่านสร้างด้วยผงวิเศษ ไม่ได้ผสมตังอิ๊วด้วย ก็เลยต้องเอาแชลแล็คมาเคลือบ"

[เถรี]

พูดถึงโครงการวิ่งไล่ลุง "วิ่งไล่ลุงเขาไปกันถึงไหนแล้ว ? อาตมาแค่ได้ยินว่ามีกิจกรรมวิ่งไล่ลุง ไม่ได้ติดตามข่าวก็เลยไม่รู้ว่าเขาจัดกันตอนไหน อยากจะบอกว่าไม่ต้องเสียเวลาไปวิ่งไล่หรอก อะไรที่ทำแล้วไม่ถูกใจชาวบ้าน เดี๋ยวเขาก็ออกมากันเองแหละ ไปวิ่งไล่ให้เหนื่อยทำไม ? แต่ถ้าจะวิ่งเพื่อสุขภาพก็วิ่งไป

สถานการณ์บ้านเมืองเราไม่ค่อยจะดี หลวงปู่หลวงพ่อทิ้งสังขารไปหลายต่อหลายองค์

หลวงปู่ทอง วัดพระธาตุศรีจอมทอง พระวิปัสสนาจารย์ใหญ่ของภาคเหนือเลย

หลวงปู่ชุ้น วัดวังตะกู ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม องค์นั้นก็สุดยอดพระตงฉิน จบนักธรรมเอก อาศัยผลงานเข้าสู้ กลายเป็นเจ้าคุณชั้นธรรมได้ ยุคสมัยที่ท่านอยู่นี่ บรรดาพระอีเหละเขละขละไม่มีใครกล้าเข้านครปฐม เพราะว่ามีเสือร้ายอยู่ที่วัดวังตะกู..!

หลวงปู่พระครูสุนทรกาญจนคุณ (หลวงปู่มหาพล) ที่พวกเราเรียก หลวงปู่แก่น วัดเขื่อนท่าทุ่งนา มรณภาพอายุ ๙๓ ปี เอาพระเถระระดับวัตถุโบราณไปทั้งนั้นเลย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลายคนติดตามเพจชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน บ่นว่าทำไมอาตมางานเยอะมาก ต้องบอกว่า อยู่ที่การที่ไม่เกี่ยงงาน ตั้งแต่เด็กมา อาตมาไม่เคยเลือกงาน งานหนักงานเบาอะไรทำหมด โดยเฉพาะงานที่ยากจะชอบมาก คือถ้าทำสำเร็จเท่ากับเราได้แสดงฝีมือ ดังนั้น...บางคนบอกว่าตกงาน อาตมาไม่ค่อยเข้าใจ คือไม่เข้าใจว่ามึงตกงานได้อย่างไร ? งานจะท่วมหัวตาย ยกเว้นว่าเราจะเลือกงาน

คราวนี้ในส่วนที่บอกพวกเราอย่างนี้ ก็เพราะว่าการงานในปัจจุบันนี้จะหายากขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะในเมืองหลวงคือกรุงเทพฯ และปริมณฑล สาเหตุเพราะว่าการจราจรจะทำให้เรื่องของการทำงานนั้นไปยาก ต่อให้เหลื่อมเวลากันขนาดไหน รถก็ยังติดสาหัส

พอมายุคหลัง ๆ ระบบการสื่อสารไร้สายดีขึ้นเรื่อย ๆ งานการต่าง ๆ สามารถทำที่บ้านแล้วส่งไปได้ งานที่ต้องอาศัยคนอยู่ประจำสำนักงาน อยู่ประจำตำแหน่งก็จะน้อยลงเรื่อย ๆ ก็แปลว่า ถ้าหน้าที่การงานของเรามีอะไร ก็ต้องใช้ความพยายามทำให้เต็มที่ เพื่อให้พวกเราเป็นบุคคลที่มีคุณค่า เป็นที่ต้องการของหน่วยงานต่าง ๆ ไม่อย่างนั้นแล้ว ถึงเวลาเขาก็จะเขี่ยเราออก"

[เถรี]

"หลายคนบอกว่าตกงานสมัยนี้ไม่มีอะไรน่ากลัว ขายของทางอินเตอร์เน็ตก็ได้ อาตมาอยากจะถามแค่ว่า ถ้าทุกคนเป็นคนขาย แล้วใครจะเป็นคนผลิตสินค้า ? โดยเฉพาะถ้าการผลิตสินค้าไม่ได้เกิดขึ้นในประเทศ แต่เป็นสินค้าของต่างประเทศ ก็ยิ่งจะมาทำลายงานในบ้านของเราลงไปอีก

ปัจจุบันนี้ปัญญาประดิษฐ์ คือ AI แทบจะมาทำงานแทนคนหมดแล้ว สมัยนี้ขับรถไม่จำเป็นต้องรู้จักว่าถนนอยู่ที่ไหน ถึงเวลากดถาม กูเกิ้ลแมพบอกได้ แต่บางทีก็อ่านแบบบ้า ๆ บอ ๆ ก็คือเขาพยายามอ่านแล้ว แต่ด้วยความที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา ก็เลยอ่านชื่อถนนพิลึกพิลั่นออกมา

อาตมาออกไปทางรามอินทรา รามคำแหง มีถนนสุคนธสวัสดิ์ อ่านแบบถูกต้องคือ สุ-คน-ทะ-สะ-หวัด คราวนี้ คนธะ ที่แปลว่ากลิ่นหอม ค-น-ธ เครื่องเลยอ่านว่า คะ-นด

ภาษาอังกฤษเขาอ่านว่า ถนนเลียบคลองประปา เครื่องอ่านว่า ไล-แอ๊บ-คลอง-ปรา-ป้า อาตมาก็...ไลแอ๊บก็ไลแอ๊บวะ กูก็บ้าไปกับมึงด้วย...!"

[เถรี]

"เทคโนโลยีมากขึ้นเท่าไร สมรรถภาพของคนจะน้อยลงเท่านั้น ที่น้อยลงเพราะว่าเครื่องทำหน้าที่แทนหมด เราไม่ต้องจำถนนแล้ว ก็เลยทำให้คนที่ไม่มีถนนหนทางอยู่ในความจำ ขับรถตกคลองบ้าง เข้าไปในซอยตันบ้าง

อาตมาก็เคยโดนพาไปที่เขาปิดถนน แต่คราวนี้ตรงที่เขากั้น ดาวเทียมมองไม่เห็น เห็นว่าถนนไปได้ เขาก็ชี้ทางให้ไป ปรากฏว่าต้องถอยกลับยาวเลยกว่าที่จะหาที่กลับรถได้"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เตรียมภาชนะสำรองน้ำไว้ด้วย ถ้าน้ำประปาขาด จะได้มีใช้มากขึ้นอีกสักหลายวัน หาถังพลาสติก ๓๐ ลิตร หรือ ๕๐ ลิตรก็ได้ อย่างน้อย ๆ สัก ๔ -๕ ใบ บรรจุน้ำให้เต็ม ปิดฝา ตากแดดทิ้งไว้สักอาทิตย์หนึ่ง แล้วก็เอาน้ำไปรดต้นไม้ เพราะว่าน้ำจะละลายกลิ่นพลาสติกออกมา หลังจากนั้นก็เปิดฝา ตากแห้งแล้วค่อยใส่น้ำใหม่ ไม่อย่างนั้้นน้ำแรกบรรจุไปนี่มีแต่กลิ่นพลาสติก ถ้าเป็นอาตมานี่ใช้การไม่ได้เลย เพราะว่าทนกลิ่นไม่ได้

รุ่นของอาตมานี่มีประสบการณ์ ก็เลยไม่กลัวขาดน้ำ เพราะว่าสมัยนั้นรองน้ำตั้งแต่ตี ๓ พอไปหุงข้าวตอนตี ๕ ยิ่งถ้าบ้านอยู่ปลายถนนและอยู่ปลายซอยของถนนอีกก็สาหัสเลย เพราะว่าสมัยนั้นท่อประปาเล็ก แรงส่งน้ำน้อย เมื่อทุกบ้านเปิดพร้อมกัน กว่าจะมาถึงเราท้ายซอยนี่ บางคนเขาบอกว่าเยี่ยวแมวยังแรงกว่า..!"

[เถรี]

"อาตมาเตรียมการเสร็จมา ๓ ปีแล้ว วัดท่าขนุนตอนนี้ทั่วทั้งวัด ใครเปิดก๊อกน้ำกรุณาปิดช้า ๆ ถ้าท่านเปิดแล้วปิดเร็ว แรงดันน้ำจะกระแทกหัวก๊อกปลิวไปเลย เพราะว่าอาตมาสร้างถังประปาใบใหญ่เท่ากับที่เขาใช้กันทั้งอำเภอ แต่ของเราใช้แค่ที่วัดเท่านั้่น เวลา ๔ ทุ่มถึงตี ๒ เครื่องอัตโนมัติจะดูดน้ำขึ้นถัง จะได้ไม่รบกวนชาวบ้านที่เขาใช้อยู่ ถึงเวลาหลังตี ๒ ชาวบ้านเริ่มตื่นแล้ว ก็ได้ใช้น้ำตามปกติ บางทีทางด้านเทศบาลก็มาขอร้อง "หลวงพ่อ..เปิดวาล์วเผื่อในหมู่บ้านหน่อยครับ" ถามว่าทำไม ? "น้ำน้อย..แรงดันไม่ค่อยพอ ต้องอาศัยหอประปาของวัดช่วยครับ"

[เถรี]

"ปีนี้ที่หนักใจที่สุดก็น่าจะเป็นผู้อำนวยการเขื่อนวชิราลงกรณ คุณไววิทย์ แสงพาณิชย์ เพราะว่ากรุงเทพฯ อาศัยน้ำจากกาญจนบุรี เนื่องจากว่าทางด้านเหนือ เขื่อนภูมิพลน้ำน้อย ไม่สามารถจะส่งเข้าโรงกรองน้ำสามเสนได้

พวกเราคงไม่รู้ว่าเป็น ๑๐ ปีมาแล้วที่กาญจนบุรีเป็นแหล่งน้ำของกรุงเทพฯ จากเขื่อนวชิราลงกรณของทองผาภูมิและเขื่อนศรีนครินทร์ของอำเภอศรีสวัสดิ์ น้ำจาก ๒ เขื่อนเทลงมาที่เขื่อนแม่กลองที่ท่าม่วง จากเขื่อนแม่กลองมีคลองส่งน้ำกว้าง ๒๐ เมตรยิงตรงเข้าโรงกรองน้ำธนบุรี ที่อาตมาไปวิ่งรถ "ไลแอ๊บ คลอง ปราป้า" มานั่นแหละ เขาเขียนว่าเลียบคลองประปา "สิริ" พยายามอ่านจากกูเกิ้ล แต่ไม่รู้ว่าคำนี้ภาษาไทยอ่านว่าเลียบ เลยอ่านว่า ไล-แอ๊บ"

[เถรี]

"ยังโชคดีว่าสองเขื่อนปีนี้กักน้ำได้มาก แต่เขาก็ประหยัดกันสุดชีวิต นอกจากปริมาณที่ใช้ในการปั่นไฟตามปกติแล้ว ก็ยังพยายามประหยัดด้วยการไม่เปิดน้ำเลย

คราวนี้จะมีการสร้างเขื่อนวชิราลงกรณตอนล่าง พอถึงเวลาปล่อยน้ำปั่นไฟ แล้วมีการสูบคืน ก็ปรากฏว่าชาวบ้านไม่ได้เห็นใจ ไม่ได้เห็นแก่ส่วนรวม เอาแต่เห็นแก่ส่วนตัว โก่งราคาค่าที่ดินจนกระทั่งการไฟฟ้าไม่สามารถจ่ายค่าเวนคืนให้ได้ เพราะว่าที่ดินแถวนั้นไร่หนึ่งสามสี่หมื่น โก่งราคาสุด ๆ ไม่น่าจะเกินสองแสน แต่เขาจะเอาไร่ละสามล้าน..! อาตมาเองด่าเจ้าหน้าที่เขื่อนยับเยินไปไม่รู้เท่าไรแล้วว่า "พวกมึงทำงานกันแบบโง่ ๆ ถ้าเป็นกูจะซื้อที่ให้ครบก่อน แล้วค่อยประกาศโครงการ" นี่ดันไปประกาศโครงการก่อนแล้วค่อยไปซื้อที่ ทุกคนรู้ว่าต้องใช้พื้นที่ตรงนี้ ก็ช่วยกันโก่งราคา"

[เถรี]

"ส่วนหลังวัดท่าขนุน มีสะพานแขวนหลวงปู่สายที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวประจำอำเภอ เขามาขออนุญาตว่า ถ้าทำเขื่อนช่วงล่างแล้วน้ำจะท่วมสะพาน อาตมาบอกว่ายินดีให้รื้อทิ้งไปเลย พระเราเดินอ้อมได้ เขาบอกว่าไม่รื้อทิ้ง จะทำสะพานใหม่ ยกให้สูง พ้นระดับน้ำขึ้นมา อาตมาบอกว่าเต็มที่ได้เลย เพราะว่าถ้าเพื่อส่วนรวมแล้ว ทางวัดสละให้ได้

แต่คนอื่นไม่ใช่ สำหรับคนอื่นเป็นเวลาที่เขาจะฉวยโอกาสทำเงิน เราจะเห็นว่าส่วนใหญ่แล้วจะมีคนเห็นแก่ตัวมากกว่าที่จะเห็นแก่ส่วนรวม ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องแก้ไขอย่างมาก พอถามว่าจะให้อาตมาแก้ไขใช่ไหม ? ก็คงไม่ใช่ เพราะว่าเรื่องอย่างนี้ต้องบ่มเพาะตั้งแต่เด็ก ก็แปลว่าต้องครอบครัวก่อน ต่ำสุด ๓ ปีถึงจะส่งไปเข้าศูนย์เด็กเล็ก เข้าโรงเรียนอนุบาล เรียนประถม เรียนมัธยม กว่าจะมาถึงมือพระเพื่อบวชก็อายุ ๒๐ ไปแล้ว ฉะนั้น...พระบ่มเพาะไม่ไหวแล้ว"

[เถรี]

"ในเรื่องของการบ่มเพาะคุณธรรมจริยธรรม น่าจะต้องเป็นวาระแห่งชาติ ให้ทุกหน่วยงานร่วมมือกัน ไม่อย่างนั้นแล้วคนของเราก็จะเห็นแก่ตัวมากขึ้นไปเรื่อย ๆ เสียสละเพื่อส่วนรวมกันน้อยลง

ญี่ปุ่นเขาทำกันจนประสบความสำเร็จ เพราะเขาทำมา ๔๐ กว่าปี บ่มเพาะเด็กตั้งแต่รุ่นนั้นมาจนถึงรุ่นปัจจุบัน ใครทำข้าวของอะไรสูญหายตกหล่น เด็กเจอจะเก็บส่งตำรวจ เขาทดสอบเท่าไรก็ไม่สามารถที่จะทำให้เด็กเกิดความโลภแล้วเก็บเป็นของตัวเองได้ บ้านเราก็มี..แต่น้อย เกิดจากจิตสำนึกของตัวเขาเองหรือการอบรมจากครอบครัว อาตมาก็ไม่แน่ใจ"

[เถรี]

วันก่อนเด็กเก็บเงินได้เกือบแสน เอาไปส่งคืนตำรวจให้หาเจ้าของ เวลาเห็นทุกคนก็ชื่นชม ข่าวออกโซเชียลก็กดไลค์ กดแชร์กันกระจาย แต่ไม่คิดที่จะทำเอง..!

เพราะฉะนั้น..ก็เหลือแต่พวกเรา พอที่จะรู้อะไรดีอะไรชั่วบ้าง ให้พยายามบ่มเพาะลูกหลานของเราเอง อย่างน้อยไม่ได้มากก็เอาเฉพาะในครอบครัวของเรา ลดความเห็นแก่ตัว ลดความเอาแต่ใจตนเองลงบ้าง"

[เถรี]

"ปัจจุบันนี้เวลาไปกิจนิมนต์ตามวัดต่าง ๆ บางทีก็เจอคนจอดรถชนิดที่เห็นแก่ตัวสุด ๆ ก็คือแม้แต่ทางที่จะให้รถวิ่ง ก็จอดเต็มแล้วก็ขวางเขา ช่วงเดือนปีที่แล้วมีข่าวในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่มีรถไปจอดขวางเขา เจ้าของบ้านติดต่อเจ้าของรถตั้งแต่ทุ่มกว่าจนถึงสามทุ่มกว่า ไม่มาขยับให้เสียที ทนไม่ได้..ขับรถพุ่งชนเลย ถ้าเป็นอาตมาก็ลงไปเผาซ้ำด้วย..! นั่นก็คือความเห็นแก่ตัว จอดรถหน้าบ้านคนอื่น เขาติดต่อตั้งแต่ทุ่มกว่าจนสามทุ่มยังไม่มาขยับ คุณยังอยู่ต่างประเทศหรืออย่างไร ? ถ้าจะจอดรถลักษณะอย่างนั้น อย่าไปเข้าเบรกมือ อย่าเข้าเกียร์ ต้องให้เขาเข็นขยับได้ ต้องบอกว่าไร้มารยาทสุด ๆ

แล้วก็มาอีกรายหนึ่ง ยืนจองที่ ก็คือจองที่ให้รถของตัวเองมาจอด รถที่มาถึงก่อนก็พุ่งเข้ามาจอดไม่สนใจคนยืนจอง ต้องโดดหลบแทบไม่ทัน จะไปด่าเขาก็ไม่ได้ ก็คุณไม่มีรถอยู่ แล้วคุณจะมายืนทำอะไรเกะกะตรงนี้ ?"

[เถรี]

"คนเราใจร้อนใจเร็วขึ้นทุกวัน สิ่งสำคัญก็คือทำอย่างไรที่จะรักษากำลังใจของเราให้มั่นคง ให้ถึงจุดเดือดช้าหน่อย อย่างน้อย ๆ ก็รู้จักนับ ๑ ถึง ๑๐ นับ ๑ ถึง ๑๐๐ เด็กก็บอกพ่อแม่ว่า "ไม่ทันแล้วครับ ผมนับไม่ทันถึง ๑๐ เลย เพื่อนก็ชกแล้ว..!"

เอ้า...เลิกบ่น บ่นแล้วสำนึกผิดกันหมด บรรยากาศชักจะซึมเศร้า..!"

[เถรี]

ถาม : สวดมนต์แล้วได้ยินเสียงในห้อง ผีหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ทำบุญอุทิศให้เขาไปก็จบแล้ว จะเป็นอะไรก็ช่างหัวมัน บอกว่าช่วยเฝ้าบ้านให้ด้วย ถ้าจะให้ดีก็ช่วยบอกหวยด้วย

ถาม : บางทีก็มาเคาะ ?
ตอบ : ถ้าเคาะมาก ๆ จะด่า อย่าไปกลัวอะไรง่าย ๆ กับของทั้งหลายเหล่านี้