เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๑

[เถรี]

"ที่เห็นสวย ๆ ไม่ใช่ที่หล่อโลหะ แต่เป็นไม้แกะแล้วปิดทองล่องชาด บางคนถ้าหาไม้โพธิ์ไม่ได้ก็หาไม้มงคลอื่น ๆ อย่างเช่นว่าไม้จันทน์หอม แกะเป็นพระพุทธรูปประจำวันเกิดของตัวเอง แล้วก็ให้ท่านที่มีความรู้เกี่ยวกับโหราศาสตร์ เขียนแผ่นดวงของตัวเอง ที่ภาษาชาวบ้านเรียกง่าย ๆ ว่าดวงอีแปะ ก็คือดวงที่เป็นวงกลม ๆ มีขีดช่องสำหรับลงนวางค์ แล้วก็ลงตัวเลขไปตามวันเดือนปีเกิด

ฉะนั้น...ถ้าใครจะทำอะไรในลักษณะหนุนดวงเสริมดวง ถ้าทำลักษณะนี้ อาตมาเห็นด้วย ที่เห็นด้วยก็เพราะว่าเราต้องยกพระรัตนตรัยมาก่อนเสมอ ต้องเอาพระรัตนตรัยเป็นใหญ่"

[เถรี]

ถาม : มีวิธีชำระหนี้สงฆ์และขอขมาพระรัตนตรัยแทนผู้ล่วงลับไปแล้วหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ไม่มี คนตายไปแล้ว ถ้ายังไม่ได้ทำไว้ก็จบกัน ไปรับโทษแน่นอน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระสีวลีที่แจกไป ถ้าญาติโยมอยากได้คาถายาว ๆ ก็ไปค้นหาเอาในอินเตอร์เน็ต ถ้าไม่อยากได้คาถายาวก็ใช้แค่ เอตัง คุณัง สีวลี ลาภัง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของเครื่องรางของขลัง ส่วนใหญ่หมายถึงวัตถุมงคลที่ไม่ใช่รูปพระ อย่างเช่นว่าตะกรุด ผ้ายันต์ สายคาดเอว แหวนพิรอด เหล่านี้เป็นต้น แม้กระทั่งเครื่องรางที่เป็นรูปสัตว์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นหนุมาน เป็นลิง เป็นสิงห์ เป็นเสือ

สมัยก่อนคนเราไม่นิยมในการห้อยพระแขวนพระ เพราะถือคติดว่า "พระต้องอยู่วัด คนถึงอยู่บ้าน" คราวนี้ในเมื่อพระต้องอยู่วัดก็เลยไม่กล้าเอาพระเข้าบ้าน กลัวว่าจะเป็นบาปเป็นกรรม จึงพกแต่พวกเครื่องรางของขลังแทน

ฉะนั้น...ในส่วนนี้ครูบาอาจารย์สมัยก่อนจึงสร้างเครื่องรางของขลังเอาไว้มาก เมื่อเช้าสีกาอ่างของไทยรัฐฉบับวันอาทิตย์ลงเครื่องรางของขลังที่เป็นรูปสัตว์ อย่างเช่นว่า หนุมานหลวงพ่อสุ่น วัดศาลากุน องคตหลวงปู่ปาน วัดบางกระสอบ เป็นต้น ถ้าใครเห็นราคาแล้วก็คงสะอึก เพราะว่าต่ำสุดห้าแสนบาท สูงสุดสิบกว่าล้านบาท..!

อาตมาเอาออกในเว็บเต็มที่ก็แค่ห้าหมื่นบาท แล้วพวกเราก็บ่นกันว่าแพง ถึงได้บอกว่าบางอย่างให้ศึกษาราคาในท้องตลาดก่อน อย่างหนุมานหลวงพ่อสุ่นตัวที่เอามาลง เขาบูชามาสิบล้าน ไม่ต้องหรอก...เขามาเอาแสนเดียว พระอาจารย์เล็กก็ยอมให้ทั้ง ๒๐ ตัวเลย"

[เถรี]

ถาม : ผมโดนเพศเดียวกันทำท่าหื่นกามใส่ ผมขยะแขยง เป็นมานะทิฏฐิหรือสักกายทิฏฐิครับ ?
ตอบ : เป็นด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ

ถาม : แล้วต้องมีปัญญาขนาดไหนจึงจะปล่อยวางได้ ?
ตอบ : ต่ำสุดต้องเป็นพระอนาคามี ปฏิฆะถึงจะไม่เกิด ไม่อย่างนั้นสิ่งที่เรากระทบเข้าแล้วเกิดอารมณ์ขึ้นมา ภาษาบาลีเรียกว่า ปฏิฆะ

ในส่วนนี้ไม่ว่าจะเกิดรัก เกิดโลภ เกิดหลงก็ตาม เป็นส่วนของปฏิฆะทั้งนั้น เพียงแต่ว่าปฏิฆะส่วนใหญ่เขาไปหมายเอาเรื่องของความโกรธอย่างเดียว

เรื่องของความโกรธ เรื่องของความรัก จะมาจากสักกายทิฏฐิก่อน ก็คือเอาตัวเราเป็นใหญ่ หลังจากยึดมั่นตัวเราแล้ว ก็ไปยึดคนอื่นด้วย ขณะเดียวกัน ถ้าบางคนทำอะไรให้เราไม่พอใจ ส่วนของมานะก็เกิดขึ้น ถ้าอยากจะลดจะละได้ ต่ำสุดต้องเป็นพระอนาคามีขึ้นไป ไม่อย่างนั้นเอาไม่อยู่

ถาม : เอาที่ปัญญาแค่ระดับผมพอจะทำได้ครับ ?
ตอบ : หนีไปจากที่นั้นก็แล้วกัน มี ๒ อย่าง อย่างแรกก็คือหนี อย่างที่สองก็คือ "ตื้บ" เขาซะ หรือไม่ก็ให้เขา "ตื้บ"..!

[เถรี]

ถาม : อย่างท่านสิริมา น้องสาวท่านปู่ชีวกฯ ท่านทำใจยอมรับในอาชีพโสเภณีได้อย่างไร ?
ตอบ : ท่านเป็นพระโสดาบัน ไม่ใช่พระอนาคามี

[เถรี]

ถาม : พระพุทธเจ้าท่านเกิดเป็นมหาทุคตะ ท่านตั้งใจลงมาเกิดเป็นคนจนเพื่อบำเพ็ญบารมีใช่หรือไม่ครับ ?
ตอบ : จะเกิดเป็นอะไรก็ได้ ถ้ามีโอกาสสร้างบุญสร้างบารมีกลับขึ้นไปแล้วดีกว่าเดิม ท่านเอาทั้งนั้น ไม่ใช่ต้องเกิดมารวยอย่างเดียว

ถาม : ผมเข้าใจว่า ก่อนที่ท่านจะเกิดเป็นมหาทุคตะ ท่านสร้างทานบารมีมาไม่รู้ตั้งเท่าไร อย่างนี้ก็ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันได้เลยว่า ที่เราทำทานจะไม่เกิดมาจน ?
ตอบ : อาจจะเป็นชาติแรกที่ท่านสร้างบารมีก็ได้ ต่อให้สร้างมาขนาดไหน ถ้าเผลอขาดอธิษฐานบารมีก็ตัวใครตัวมัน..!

[เถรี]

ถาม : ที่หลวงพ่อบอกว่า ให้ยอมรับกฎของกรรม ถ้าไม่ดิ้นก็ไม่เจ็บ แล้วถ้าเราไม่ดิ้น เรายอมเขา เขายิ่งทำเราหนักขึ้นละครับ ?
ตอบ : ก็ยอมไปเรื่อย ๆ บอกแล้วว่าให้ไปดูขันติวาทีดาบส

ถาม : ตายเลยนะครับ ?
ตอบ : นั่นขนาดตายเลย ของเรายังไม่ถึงตายสักหน่อย

[เถรี]

ถาม : ทำไมพุทธภูมิหลาย ๆ คน ดูไม่ค่อยจะเต็มเหมือนชาวบ้าน จะล้น ๆ เกิน ๆ ?
ตอบ : ก็รู้ตัวเหมือนกันนี่..! พุทธภูมิกำลังใจอย่างน้อยต้องล้นเกินชาวบ้านไป ๔ เท่า คุณจะให้เหมือนชาวบ้านได้อย่างไรวะ ?

ถาม : ถือว่าเป็นเรื่องปกติของพุทธภูมิหรือไม่ครับ ?
ตอบ : เป็นเรื่องปกติ เวลาทดสอบก็ต้องโดนหนักกว่าชาวบ้านอย่างน้อย ๔ เท่าเหมือนกัน ถ้าไปเจอมากกว่า ๑๖ เท่าก็ซวยไป..!

[เถรี]

ถาม : อย่างเวลาไปเจออารมณ์กระทบให้ขุ่นข้องหมองใจ ความรู้สึกของผมคือเป็นหลวงปู่หลวงพ่อที่ผมเคารพ เป็นเพราะฝีมือมารใช่ไหมครับที่ทำให้เราคิดว่าเป็นครูบาอาจารย์ ?
ตอบ : ไม่จำเป็น บางทีท่านก็อาจจะมาลองเราเองจริง ๆ ก็ได้ อยากจะรู้ว่าทำมาจนป่านนี้จะมีอะไรก้าวหน้าบ้างหรือเปล่า ? ปรากฏว่าลองเมื่อไรก็ห่วยแตกเมื่อนั้น..!

ถาม : อย่างนี้ครูบาอาจารย์ก็ลองของลูกศิษย์กันเป็นปกติเลยสิครับ ?
ตอบ : ปกติ...ไม่มีครูที่ไหนไม่ออกข้อสอบให้ลูกศิษย์หรอก

ถาม : เรียนแล้วยังไม่พร้อม ยังไม่สอบไม่ได้หรือครับ ?
ตอบ : โง่เองก็ไม่พร้อมสักที ถึงเวลาครบเทอมก็ต้องออกข้อสอบเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เราเองประเภทเรียนบ้างหลับบ้าง ไม่พร้อมสักที พอถึงเวลาสอบดันไปโทษครูอีก

ถาม : ถ้าครูบาอาจารย์ของผมเป็นพระอรหันต์ แล้วท่านสั่งท่านสอน แล้วผมไม่ทำตาม ผมจะต้องเจออะไรบ้างครับ ?
ตอบ : เดี๋ยวก็รู้เอง..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับลูกศิษย์ "มีโอกาสถามครูให้ด้วยว่าหลวงพ่อกวยเคยทำสีผึ้งเขียวไหม ?" (มีสีผึ้งออกดำที่ท่านทำครับ) ก็ยังสงสัยอยู่ว่าหลวงพ่อกวยทำสีผึ้งเขียวเป็นเหมือนกันนะ

(พูดถึงสีผึ้งว่าเขียวเพราะอะไร) ถ้าเป็นผม ผมว่าเขียวเพราะเสก เพราะว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสอนให้เสกสีผึ้งทาโป ก็คือเทียนปิดหน้าผีธรรมดา แต่เสกเสร็จแล้วเขียวปี๋เลย แสดงว่าอยู่ที่พลังจิตมากกว่า ถ้าคนทั่ว ๆ ไปก็คิดว่า หลวงปู่ทาบเอาว่านใส่ลงไปเลยทำให้เขียว แต่ปรากฏว่าคนเลียนแบบเท่าไรก็ไม่สำเร็จ

ผมว่าน่าจะเป็นที่เสกมากกว่า ขอเชื่อตามแบบของเราว่าเขียวเพราะการเสกมากกว่า เพราะว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเสกเขียวปี๋เลย ทั้ง ๆ ที่เป็นขี้ผึ้งธรรมดา"

[เถรี]

"อย่างหลวงปู่ทาบ หลวงปู่อ่ำ ท่านตั้งใจเรียนอย่างหนึ่งแล้วได้อีกอย่างหนึ่ง หลวงปู่อ่ำตั้งใจไปเรียนวิชาแกะเขี้ยวเสือจากหลวงปู่ปาน วัดบางเหี้ย หลวงปู่ปานบอกว่าแกไปไม่รอดหรอก เรียนเอาวิชาแพะไปแล้วกัน กลายเป็นแพะมหาเสน่ห์ ส่วนหลวงปู่ทาบเสกแพะไม่สำเร็จ ก็เลยต้องเรียนวิชาสีผึ้งแทน แล้วก็ไม่มีใครสู้ท่านได้ จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นใครทำได้ พวกเราเองก็ยังได้แต่เอาของท่านมาเติมต่อกันมา

สีผึ้งหลวงปู่ทาบแข็งเป็นหินเลย เป็นเรื่องอัศจรรย์ดี สีผึ้งแข็งขนาดนั้นเคยเห็นมีของหลวงปู่จง วัดหน้าต่างนอก ถึงเวลาต้องแงะออกจากตลับ ไม่รู้ท่านทำของท่านได้อย่างไร ทั้งที่เป็นขี้ผึ้งธรรมดา ไม่น่าจะแข็งได้ถึงขนาดนั้น

สมัยก่อนส่วนใหญ่ท่านเรียนวิชากันในป่าช้า ถ้าไม่มีเพื่อนแล้วใครจะไปอยู่ไหว ? รุ่นหลวงพ่อเริ่ม วัดจุกเฌอ หลวงพ่อลัด วัดหนองกระบอก ไปเรียนวิชาแพะ โดนจับมัดคว่ำอยู่ในป่าช้า ภาวนาไปเถอะจนกว่าจะหลุดออกมาได้ ถ้าหลุดไม่ได้ก็ไม่ให้เรียน บังคับว่าต้องมีสมาธิ แล้วโดนมัดอยู่ในป่าช้าแบบนั้นมีหวังผีหลอกตายชัก ถ้าไม่มีเพื่อนไปก็กลัว บางคนกลัวมาก ๆ ถึงกับเสียสติแล้วบ้าก็มี สมัยนี้ถ้าให้ทำอย่างนั้น คนได้ยินก็หนีกันหมดแล้ว ..(หัวเราะ)..."

[เถรี]

"แต่ก็แปลกว่าสีผึ้งของหลวงพ่อกวยไม่เขียวทั้งตลับ เขียวปนอยู่ในตลับเป็นวง ๆ ของผมเองก็มีแบบนั้น แต่ฝาตลับแตกแล้ว จะเปลี่ยนฝาก็ไม่ได้ ถ้าเปลี่ยนแล้วคนจะไม่เชื่อเลยว่าเป็นของท่าน"

ถาม : เป็นตลับสีแดงหรือครับ ?
ตอบ : ตลับแดงฝาเริ่มดำ ๆ แล้ว เก็บนานเกินไป แล้วของท่านข้างในไม่ต้องพูดถึงเลยนะ ๗-๘ ตลับไม่เหมือนกันสักตลับ อันนี้สาลิกา อันนั้นองค์พระ อันโน้นตะกรุด ก็ว่าดีเหมือนกัน ไม่เหมือนกันสักตลับเลย มีบางตลับข้างในก็ยัดลงไปทุกอย่างจนแทบจะไม่มีสีผึ้งเลย ...(หัวเราะ)...

บางคนไปเกี่ยงตรงราคาแพง อาตมาจับสีผึ้งหลวงปู่ทาบมา ตลับเงินโบราณราคาหมื่นห้า ใครว่าแพงก็แพง กูว่าไม่แพง ตลับเก่ายืนยันได้ว่าแท้ เจ้าของหวงจะตายชัก ไม่ได้ราคาก็ไม่ให้ คิดดูว่าสมัยหลวงปู่ทาบท่านให้แค่หัวไม้ขีด ไปผสมเอาเองแล้วกัน ท่านก็คงกลัวว่าถ้าให้เยอะลูกศิษย์จะใช้มั่วไปหมด ไปได้สาวมาเยอะแยะแล้วไม่มีปัญญาเลี้ยงก็ผิดครูเขา เพราะว่าวิชาพวกนี้จริง ๆ แล้ว ท่านทำเพื่อสงเคราะห์ลูกศิษย์ แต่ต้องรับสัจจะไว้ว่า ได้เขาแล้วต้องรับเลี้ยงเขาด้วย ห้ามทิ้งห้ามขว้าง ไม่อย่างนั้นตัวเองจะวิบัติเอง

สมัยนี้ไม่เห็นต้องอะไรเลยนะ ให้ดูนิสัยก็ไปกันได้แล้ว ถ้า "นิสัยรวย" ก็ไปกันได้ทุกคน อาตมาก็เพิ่งจะรู้ว่าความรวยสมัยนี้เรียกว่านิสัย รุ่นตูเรียกว่าฐานะ...!

[เถรี]

ก็ยังสงสัยอยู่ว่า ทำไมหลวงพ่อกวยท่านใส่วัตถุมงคลลงในสีผึ้งไม่เหมือนกันสักตลับ ? ผ่านมือมาเป็น ๑๐ ตลับแล้วไม่เหมือนกันเลย แต่ว่ามีบางตลับต้องเก็บไว้เองเพราะว่าใส่เต็มจริง ๆ พระปิดตาก็มี นางกวักก็มี สาลิกาก็มี ตะกรุดก็มี ปลาตะเพียนก็มีอีกต่างหาก โอ้โห...ใส่ไปได้อย่างไร ? ใส่เสียจนขี้ผึ้งแทบจะไม่มี

พระปิดตาส่วนใหญ่ที่เจอเป็นเนื้อชิน ยังคิดขำ ๆ ว่า "ตลับนี้กูต้องเก็บเองแล้ว"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อเดือนที่แล้วมีโยมผู้หญิงสองคนมาหา บอกว่าไปสำนักหมอดูมา โดนเขาใช้ผีคุม มาขอให้อาตมาช่วยหน่อย อาตมาเองก็บอกว่า ถ้าจะให้ช่วยก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไร เพราะว่าเลิกรบกับพวกนี้มานานแล้ว มีอย่างเดียวคือถ้าที่วัดมีงานเป่ายันต์เกราะเพชรเมื่อไร ก็ให้ไปร่วมงานที่วัด

ปรากฏว่าคืนนั้นอาตมาก็โดนผีกวน มา ๓ รอบ ๔ รอบ มาแบบไม่เก่งจริง เพราะว่าเมื่อเราตั้งท่าจะหวดเขาก็เผ่น แต่ก็โดนกวนจนไม่ได้นอน เดือนที่แล้วโยมจะเห็นว่ามีอยู่วันหนึ่งอาตมาลงมาเกิน ๖ โมงเย็น เพราะว่าไปเผลอหลับตอนที่ขึ้นไปพักรอบบ่าย หลังจากนั้นก็คิดว่า ถ้าแบบนี้ก็ต้องขับไล่กัน ในเมื่อไล่ เขาก็ไม่สามารถที่จะมาที่นี่ได้ ไม่กี่วันที่ผ่านมาผีดันไปถึงวัดแทนอีก ตื้อดีแท้โว้ย...!

พวกนี้ที่อาตมาไม่อยากยุ่งด้วยก็เพราะว่าไปทำให้เขาเสียประโยชน์ ที่เขาเอาผีคุมไว้เพื่อที่จะให้เป็นเครื่องมือหาเงินให้เขา พอไปหาพระไปหาหมอ ไม่ว่าจะเป็นครูบาอาจารย์พระหรือฆราวาส ผีจะรายงาน เจ้านายก็จะรู้ว่าจะไปแก้ไขที่สำนักไหน แล้วก็จะเล่นสำนักนั้นเลย เป็นเรื่องที่ไม่สนุกเพราะว่าอาตมาเคยโดนมาจนเบื่อแล้ว"

[เถรี]

"จึงอยากจะเตือนญาติโยมว่า เรื่องพวกนี้เขายังหากินกันอยู่เป็นปกติ พวกเราจะไปประมาทไม่ได้ เที่ยวไปสำนักทรง ไปสำนักหมอดู ถ้าไปเจอที่เขามีศีลมีธรรมก็แล้วไป แต่ส่วนใหญ่ไปเจอที่เขาตั้งใจให้เราเป็นเครื่องมือผลิตเงินให้เขา ก็จะเดือดร้อนอย่างที่อาตมาเจอมานี่แหละ

ถึงเวลาอยากจะหลุดจากการครอบงำ ไปหาพระเขาก็เล่นงานพระแทน เดี๋ยวจะดูว่าเดือนนี้สองคนนี้จะมาไหม ? ซึ่งอาตมามั่นใจว่าไม่มาแน่ เพราะผีที่คุมอยู่รู้ว่าเข้าบ้านนี้ไม่ได้แล้ว

ไม่ว่าอะไรก็ตามขอให้เชื่อเรื่องที่พระพุทธเจ้าสอน พระพุทธเจ้าสอนเราให้เชื่อกรรม ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกเราก็มักจะนอกลู่นอกทาง ไปเชื่อหมอดูบ้าง ร่างทรงบ้าง เมื่อครู่นี้ก็มีโยมมาบอกว่า "เขาทักว่าดิฉันโดนสวรรค์สาป" อาตมาบอกว่า "เออ..ดี เขาสาปไม่ให้ไปสวรรค์ บังคับว่าต้องไปพระนิพพานอย่างเดียว"

พวกนี้มักจะทักให้เราตกใจแล้วค่อยบอกวิธีแก้ ซึ่งเป็นวิธีที่เราต้องเสียเงินให้เขาทั้งนั้น แล้วพวกเราก็ฉลาดพอที่จะไปให้เขาแก้เหมือนกัน...!"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ธนบัตรรัชกาลที่ ๙ รุ่นสุดท้ายใบละ ๒๐ บาทเป็นพระบรมสาทิสลักษณ์พ่อขุนรามคำแหงมหาราช
ใบละ ๕๐ บาทเป็นพระบรมสาทิสลักษณ์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช
ใบละ ๑๐๐ บาท เป็นพระบรมสาทิสลักษณ์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
ใบละ ๕๐๐ บาทเป็นพระบรมสาทิสลักษณ์สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช
ใบละ ๑,๐๐๐ บาทเป็นพระบรมสาทิสลักษณ์สมเด็จพระปิยมหาราช

คราวนี้ธนบัตรที่ระลึกล่าสุดที่ออกมาเป็นรูปในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทั้งหมดเลยทุกราคา ใครเจอใบใหม่ ๆ ให้เก็บไว้อย่างละใบสองใบเพราะว่านานไปเขาจะค่อย ๆ เก็บคืนคลัง แล้วออกของในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ มาแทน

ของบางอย่างถ้าไม่เก็บก็ไม่เป็นภาระ ถ้าเก็บก็จะมีภาระ การสะสมธนบัตรต้องใส่เมาท์ ใส่เล่ม สมัยก่อนอาตมาเคยสะสมแสตมป์ พอสะสมแสตมป์จนไม่มีให้สะสม ก็มาสะสมตราประทับ มาสะสมป้ายลงทะเบียน ท้ายสุดก็ต้องขยับมาสะสมพวกเหรียญ พวกธนบัตร พอมาบวชแล้วก็เลิก สมัยโน้นสะสมถึงขนาดสามารถเขียนคู่มือการสะสมไปลงวารสารให้เขาได้

พอสะสมไปสะสมมา จนไม่มีอะไรจะให้สะสม ก็ต้องเล่นพวกของตลก ของตลกคือพวกที่พิมพ์ผิด เจาะรูผิด จริง ๆ แล้วนับเป็นของเสีย แต่เนื่องจากว่าเป็นของที่มีน้อย ก็เลยกลายเป็นของที่แย่งกัน จนราคาแพงกว่าของดี ๆ หลายเท่า"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ญาติโยมส่วนหนึ่งปฏิบัติธรรมแล้วเจอการทดสอบหนัก ๆ มีแรงกระทบมารอบด้าน อาจจะกลายเป็นมิจฉาทิฏฐิ คิดว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้เกิดขึ้นเพราะว่าเรามาปฏิบัติธรรม ถ้าเราไม่ปฏิบัติธรรมสิ่งเหล่านี้ก็ไม่เกิดขึ้น

จะว่าไปแล้วก็ใช่ เหมือนอย่างกับว่าถ้าโยมไปเรียนหนังสือก็ต้องสอบ ถ้าไม่เรียนก็ไม่ต้องสอบ แต่คราวนี้ถ้าเรียน โอกาสที่จะจบก็มี ถ้าไม่เรียนก็ไม่ต้องจบกันเสียที จึงต้องตัดสินใจเอาเองว่าจะเอาอย่างไร ? อยากจะไปพระนิพพาน ไม่เจออุปสรรคขวากหนามเลยย่อมเป็นไปไม่ได้ เจอนิดเจอหน่อย โปรดอย่าร่ำร้องมากนัก"

[เถรี]

ถาม : ไม่แน่ใจว่ามีดหมอเล่มนี้ของท่านใดครับ ?
ตอบ : เป็นของหลวงพ่อกวยยุคแรก ๆ ที่ยังเป็นโลหะผสม เนื้อดี เพราะว่ารุ่นหลัง ๆ บางทีก็ใช้โลหะทั่วไป รุ่นแรก ๆ ท่านเอาโลหะอาถรรพ์มาผสม บางทีเก็บมาทั้งชีวิตก็ตีได้แค่ไม่กี่เล่ม

อย่างหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว ทำทีหนึ่งก็ได้แค่ ๒ เล่ม ๓ เล่ม เพราะว่าโลหะผสมหายาก เหล็กยอดพระเจดีย์ เหล็กยอดปราสาท ศาตราวุธที่หัก ส่วนผสมได้ครบทีหนึ่งก็ทำทีหนึ่ง แล้วท่านก็ทำได้ครั้งละไม่กี่เล่ม เพียงแต่ว่ามีดหมอสายหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัวนี่ดูง่ายอยู่อย่างหนึ่ง ก็คือถ้ารักษาดี ๆ โลหะเกือบจะไม่เป็นสนิมเลย แสดงว่าท่านผสมแล้วหลอมได้เก่งมาก ๆ

อาตมามีมีดหมอหลวงปู่ยิ้มอยู่เล่มหนึ่ง สีเหมือนเมฆพัตรเลย เป็นสีปีกแมลงภู่ คือ สีดำเหลือบน้ำเงิน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมาพกแหวนจักรพรรดิหลวงพ่อวัดท่าซุง เผลอเอาไปใกล้เบี้ยแก้หลวงพ่อคำ วัดโพธิ์ปล้ำ ปรากฏว่าปรอทในเบี้ยแก้กินแหวนจักรพรรดิจนกระดำกระด่างดูไม่ได้เลย เรื่องปรอทกินทองนี่เป็นความจริงแน่นอน"

ถาม : จะมีผลร้ายไหม ?
ตอบ : ไม่มีอะไร ก็ปล่อยให้กินไปก็เท่านั้นเอง ของอาตมาโดนกินไปวงทองจนกระดำกระด่างหมด เหลือแต่หัวเพชรเท่านั้นที่ยังใสเป็นปกติ