เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๖๑

[เถรี]

ถาม : ขอเทคนิคให้นอนหลับน้อยลงค่ะ ?
ตอบ : กินให้น้อยลง

ถาม : ก็น้อยแล้วนะคะ ?
ตอบ : ยังไม่น้อยพอ ถ้ากินน้อยเมื่อไรจะหลับน้อยลง เพราะว่าร่างกายไม่โดนสารอาหารถ่วงอยู่

ถาม : ขับรถจากวัดท่าขนุนทีก็ลงเขื่อนลงคลองไปเลย ?
ตอบ : อาตมาพาโยมไปเชียงราย นั่งรถตะลอน ๆ อยู่ ๕-๖ วัน กลับมาถึงวัดประมาณเกือบเที่ยงคืน ตี ๒ ต้องไปส่งเขาขึ้นรถทัวร์ ก็ยังตื่นได้ ไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุกด้วย เพราะฉะนั้น..ขึ้นอยู่กับการปฏิบัติของเรา ถ้าสั่งร่างกายว่าไหวก็ต้องไหว เพราะว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา ในเมื่อไม่ใช่ของเราต้องสั่งได้

ถาม : สมมติเราเคยสั่งได้อาทิตย์หนึ่ง พอวันต่อมาก็ร่วงไปเลย ต้องพักชดเชยเอาคืน ?
ตอบ : ดูความพอเหมาะพอดีของแต่ละคน ความพอเหมาะพอดีของแต่ละคนไม่เท่ากัน มัชฌิมาปฏิปทานี่ไม่มีมาตรฐาน ๕๐%

[เถรี]

ถาม : ตอนนี้จับภาพพระ ตัวก็หายไปหมดเลย รู้สึกเบื่อที่เป็นแบบนี้ เราน่าจะเห็นกายไม่ใช่หรือคะ เราจึงจะพิจารณาได้ ?
ตอบ : เขาเรียกว่าอยากจนทุกข์ เราไม่รู้สึกเลยหรือว่าจริง ๆ แล้วร่างกายนี้ไม่มีอยู่แล้ว ต้องไปทะลึ่งเห็นแล้วค่อยพิจารณาทำไม นั่นเลยการพิจารณาไปแล้ว เหลือแค่สรุปรวบยอดว่าร่างกายนี้ไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเราจริง ๆ

ต่อไปฉลาดให้มากกว่านี้หน่อย คนอื่นเขาตะกายแทบตายกว่าจะทำถึง เราทำถึงแล้วดันไปไม่เป็น

[เถรี]

ถาม : เราเสพอารมณ์อยู่ตลอดเวลา ?
ตอบ : เขาเรียกเสวยอารมณ์ กิเลสก็จะพยายามลากเราไปด้วย เพราะว่าเขาขาดอาหารไม่ได้ พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าเรามีกวฬิงการาหาร ก็คืออาหารที่กินทั่ว ๆ ไป มีผัสสาหาร อาหารคือลมหายใจเข้าออก มีวิญญาณาหาร ก็คืออาหารที่เป็น รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์

วิญญาณาหารทำให้เราสูญเสียพลังงาน เราปฏิบัติมาแล้วแทนที่จะสั่งสมกำลังให้เพียงพอในการตัดกิเลส เราไปให้ไหลออกทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ รั่วหมดทุกทางเลย แล้วกำลังเราก็ไม่พอตัดกิเลส ทำอย่างไรที่เราจะปิดไป ๖ ประตูนี้เสีย เพื่อให้กำลังเราเพียงพอในการตัดกิเลส ไม่รั่วไหลไปไหน นี่คือปัญหาที่ต้องไปหาทางทำ สะสมพอเมื่อไรแล้วเราจะได้ก้าวข้ามไปได้เลย เขาเรียกว่ามาถูกทางแล้วแต่ไปต่อไม่เป็น

ส่วนใหญ่แล้วพวกเราไม่รู้ตัวกัน นั่งภาวนา ๓๐ นาที หูย...อารมณ์ใจดีมาก จะเหาะจะบิน แล้วก็ไปเขี่ยไลน์อยู่ ๓ ชั่วโมง...ตาย...! หามาได้ ๓๐ ใช้ไป ๓๐๐ แล้วจะไปเหลืออะไร ? ขาดทุนอีกต่างหาก

[เถรี]

ถาม : เหล็กขนันผี ?
ตอบ : เหล็กที่เขาตอกอัดเลย..พูดง่าย ๆ ว่าตรึงเอาไว้ คือผีบางตัวแรงมาก ก็เลยต้องใช้ตะปูตอก โดยเฉพาะตอกหน้าผาก ตรึงไว้ด้วยคาถา เหล็กที่ตอกเขาเรียกว่า “เหล็กขนัน” สมัยนี้เห็นฝรั่งใช้ตอกแดร็กคูลา ..(หัวเราะ).. นั่นแหละ..เหล็กขนัน

ตำราบอกว่า “เหล็กขนันผีพรายตายทั้งกลม เหล็กตรึงโลงตรึงปั้นลมสลักเพชร หอกสัมฤทธิ์กริชทองแดงพระแสงหัก เหล็กปฏักสลักประตูตะปูเห็ด อีกทั้งเหล็กเบญจพรรณกัลเม็ด เหล็กบ้านพร้อมเสร็จทุกสิ่งแท้” เหล็กบ้านคือของใช้โลหะภายในบ้าน โดยเฉพาะผานไถ

ถาม : ที่ไถนาหรือครับ ?
ตอบ : ใช่ ผานไถสำคัญมาก เพราะว่าสามารถพลิกธรณีได้ เขาว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสามโลกก็คือแม่ธรณี ผานไถยังพลิกแม่ธรณีได้ อาถรรพ์ขนาดไหน ? อยู่ในลักษณะว่ากลับร้ายกลายดีได้เลย

[เถรี]

ถาม : เวลาเอามาตีเป็นมีด จุดหลอมละลาย ?
ตอบ : เขามาหลอมเป็นเนื้อเดียว

“เอาเหล็กไหลเหล็กหลอมบ่อพระแสง เหล็กกำแพงน้ำพี้ทั้งเหล็กแร่” สมัยก่อนแสดงว่ากำแพงเพชรต้องมีบ่อเหล็ก “อีกทองคำสัมฤทธิ์นากอแจ เงินที่แท้ชาติเหล็กทองแดงดง” รู้จักนากอแจไหม ? ทองแดงชวา สมัยก่อนมาจากชวา เขาออกเสียงไม่ถูก เลยอ่านว่า ‘อแจ’ เด็กรุ่นหลังไม่รู้ศัพท์ หาไม่เจอสักที สมัยก่อนสีนั้นเขาเรียกนากหมด ส่วนของบ้านเราก็คือทองแดงเถื่อน ทองแดงดง

[เถรี]

ถาม : เหล็กหล่อคืออะไรครับ ?
ตอบ : เหล็กหล่อก็พวกโลหะที่ทุบแตกได้ คือเนื้อเหล็กหล่อจะพรุน ๆ เหล็กหล่อส่วนใหญ่เขาทำแม่พิมพ์ แต่ว่าเนื้อค่อนข้างกรอบ ถ้าหากว่าไปปั๊มกระแทกนี่แตกเลย ได้แต่เป็นพิมพ์ขึ้นรูปอย่างอื่น แต่ว่าเหล็กไหลนี่ต้องดูว่าเขาเอาระดับไหน ถ้าเอาโคตรเหล็กไหลโกฏิปีชนิดหนีได้มาได้ไปได้ กว่าจะได้นี่ก็ตายกันไปข้างหนึ่ง ..(หัวเราะ)..

สมัยที่หลวงปู่มั่นไปปราบเหล็กไหลภูเขาควาย นั่นขนาดเขาดึงมันยืดเท่าเส้นด้ายแล้วยังไม่ขาด ถึงเวลารัดกลับ ทั้งพระทั้งเณรโดนตัดตัวขาดเลย

ถาม : พวกนี้เป็นอสุรกายหรือครับ ?
ตอบ : ต้องบอกว่าเป็นโลหะธาตุที่มีประสาทคือวิญญาณ ยังไม่มีจิตคือตัวรู้ ของพวกนี้บางคนเขาบอกว่าเป็นที่อาศัยของบรรดาผู้ทรงฌาน ทรงสมาบัติ เอาไว้สำหรับบ่มเพาะบำเพ็ญตบะของตน อยู่ ๆ เราก็ไปเอาของเขามา เขาก็คงจะไม่ยอม

[เถรี]

ถาม : แล้วพวกนักสิทธิ์วิทยาธรอยู่ชั้นไหนครับ ?
ตอบ : พวกนี้ส่วนใหญ่อยู่ในระดับเทวดาชั้นต่ำ มักจะอาศัยอยู่ตีนเขาพระสุเมรุกับป่าหิมพานต์

นักสิทธิ์ก็คือฤๅษีหรือว่านักบวชประเภทหนึ่ง แต่ว่าเป็นโลกียอภิญญา ไม่ค่อยเคร่งครัดในเรื่องศีล ส่วนพวกวิชาธรนี่พวกเทวดาที่เจ้าชู้ ..(หัวเราะ).. วิทยาธรหรือวิชาธรตัวเดียวกัน คือผู้ทรงความรู้ เป็นความรู้ที่เกินคนทั่วไป อย่างเช่นว่าเหาะได้ หายตัวได้ เป็นต้น

ถาม : เวลาไปขุดว่าน หลวงปู่ให้ใช้ตัวนี้กำกับ ?
ตอบ : ป้องกัน ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเข้ามาขโมยลูกสาว พวกนี้บ้าผู้หญิง เจอลูกสาวบ้านไหนสวย บุกเข้าบ้านนั้น คนโบราณเขาเลยมียันต์ มีคาถา ลงรอด ลงขื่อ ลงเสากันพวกนี้ไว้

[เถรี]

ถาม : ทั้ง ๆ ที่เป็นเทวดาก็ยังทำ ?
ตอบ : เขาอยู่ในภูมิกึ่งทิพย์ ต้องเรียกว่าวิบากทำให้ไปเกิดที่นั่น แต่ว่าสันดานแก้ไม่ได้ ก็ต้องอยู่ไปจนกว่าจะหมดอายุขัยของตรงนั้น เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าละเมิดศีลละเมิดธรรมแล้ววิชาจะเสื่อม เพราะว่าไม่ใช่วิชา แต่เป็นฤทธิ์โดยกรรมวิบากติดตัวมา เหมือนอย่างกับเสือต้องฆ่าสัตว์ ใครจะทำให้เสือเสื่อมได้ จนกว่าจะตายไปเอง

ถาม : แต่ว่าในภูมินั้น เขาก็สร้างวิบากกรรมที่เป็นอกุศลกรรมเพิ่ม ?
ตอบ : ส่วนใหญ่ก็ ๕๐๐ ชาติ..! ..(หัวเราะ).. กรรมที่ทำแล้วทำอีก

ป่าหิมพานต์ถ้าตบะไม่ดีจริงอย่าไปเลย นอกจากพวกนักสิทธิ์วิทยาธรอะไรแล้ว แม้กระทั่งมักกะลีผล เจอแม่เจ้าประคุณเข้าจะเอาตัวไม่รอดเอา แต่ละคนมานี่สวยถูกกิเลสล้วน ๆ ..(หัวเราะ)..

[เถรี]

ถาม : แต่มักกะลีผลไม่ใช่ผลไม้ ?
ตอบ : เป็นผลไม้ อายุของเขาคืออายุผลไม้ พอถึงเวลา ๗ วันก็หลุดจากขั้วไป

ถาม : อันนี้ก็เป็นกัมมวิปากชาฤทธิ์เหมือนกัน ?
ตอบ : ต้องเรียกว่าวิบากเขาสร้างมาเพื่อคนอื่น แต่คราวนี้ถ้าเราหลงไป ถ้ารัก โลภ โกรธ หลง เรายังไม่หมด เราก็เสร็จไปด้วย

ถาม : แสดงว่ามีวิญญาณ แต่ไม่มีจิต ?
ตอบ : ก็ลักษณะแบบต้นไม้กินคน เคลื่อนไหวได้ ร้องเพลงได้

[เถรี]

ถาม : เคยเจอปลัดขิกเป็นหิน ว่ายน้ำได้ ผู้ชายไปจะไม่เข้าหา แต่ถ้าผู้หญิงไป จะว่ายเข้ามาหา ?
ตอบ : ก็ไม่ต้องใครหรอก ตาแดง (มงคล จอมผา) เห็นว่ายน้ำอย่างกับปลา จะไปจับ เขาบอกว่าพอก้มลงจะจับ เหมือนอย่างกับมีใครเป่าลมใส่หน้า แต่ลมมาแรงเต็มถ้ำเลย โอ้โฮ..ขนาดนี้แล้วตัวใหญ่แค่ไหน ? ท้ายสุดต้องตัดใจเดินหนี

ถาม : ในถ้ำหรือครับ ?
ตอบ : ใช่ เล่นน้ำอยู่ในถ้ำ เป็นถ้ำที่มีน้ำไหล อยู่ ๆ ไปเห็นปลัดหินว่ายน้ำ บางที่เขาเรียกแท่งยาพระฤๅษี

หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ เอาผ้าอาบไปช้อนอยู่เป็นวัน ช้อนไม่ติด จนกระทั่งชาวบ้านเขาบอกว่าให้ผู้หญิงมาช้อน เลยช้อนได้มาตัวหนึ่ง พวกนี้เจ้าชู้โดยสันดานจริง ๆ ผู้ชายช้อนเท่าไร เหมือนอย่างกับเป็นน้ำ ลอดผ้าไปได้ แต่พอผู้หญิงช้อน กลับยอมอยู่ ได้มาต้องดีดหูให้เข็ด..! ..(หัวเราะ).. ของพวกนี้เป็นโลกจินไตย ความเป็นไปของโลก

ของบางอย่างพอพลังงานลงไปจับ ก็เคลื่อนไหวได้ มีความรู้สึก กินได้ อะไรได้ แต่ว่าไม่มีจิต คือตัวรู้เท่านั้น

ถาม : แต่ว่าเขาก็มีอายุของเขา ?
ตอบ : ก็อยู่จนกว่าพลังงานจะย้ายที่หรือว่าเสื่อมไป เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าลองจับวัตถุบางอย่าง ก็แปรสภาพจากที่ของเสื่อมได้ เสียได้ กลายเป็นหิน กลายเป็นแก้ว อย่างที่เขาเรียกว่า “คด” ไม่ว่าจะสัตว์หรือว่าพืช

[เถรี]

เอาไว้ว่าง ๆ จะเอาไข่งูเป็นแก้วมาลงให้ดู ที่เขาไปขายเจ็ดล้านบาท แต่ซื้อมาสามร้อยเอง น่าฆ่าให้ตาย..! คือเขาเป็นเถ้าแก่รับซื้อของเก่าแถวแก่งกระจาน คราวนี้คนที่ไปหาของเก่ามาขาย ถึงเวลาวางของลง ไข่งูเป็นหินอยู่ในกระเป๋าร่วงลงมา ถามว่าอะไร ? เขาบอกว่าได้มาจากปากงู เจองูจงอางตัวใหญ่ตาย เขาสงสัยเข้าไปดูใกล้ ๆ เห็นในปากอมไข่นี้ไว้ ก็เลยเอาใส่กระเป๋าออกมา

รายนี้ส่องดูบอกว่า เห็นแม้กระทั่งลูกงูตัวเล็ก ๆ อยู่ข้างใน ก็เลยถามว่าขายไหม ? เขาบอกว่า “ถ้าเถ้าแก่จะเอา ผมคิดห้าร้อย” ไอ้นี่ก็ไปต่อเขาสามร้อย เอาไปขายต่อเจ็ดล้าน น่าตายมากเลย..! สันดานพ่อค้าจริง ๆ จะให้เขาสักหมื่นสองหมื่นก็ยังได้ คนเขาหาของป่าเหนื่อยแทบตาย ได้มาแทนที่จะประเภทแบ่งเขาบ้าง กินคนเดียวเลย เขาขอห้าร้อย ให้เขาสามร้อย

ของพวกนี้วันดีคืนดีจะเปล่งแสงได้ ที่ทางภาคเหนือเขาเรียกแสงโน่น แสงนี่ อย่างแสงนกคุ้ม แสงกล้วย เป็นต้น แสงกล้วยก็คือ “แก้วกัทลี” แก้วที่เกิดขึ้นในต้นกล้วย ในปลีกล้วย แสงนกคุ้มก็คือไข่นกคุ้มเป็นหิน ไข่ไก่ป่าเป็นหิน บางทีไข่ไก่ป่าแท้ ๆ ก็เรียกแสงนกคุ้มเพราะว่าเขาไม่รู้จัก เห็นว่าอยู่กับรังที่พื้น ไม่ได้สังเกตว่าใหญ่กว่านกคุ้มตั้งเยอะ..!”

[เถรี]

ไม่ได้แวะไปดูที่ศาลาจำหน่ายวัตถุมงคลวัดหลวงป๋าเลย ไม่รู้ว่าคดขนุนยังอยู่หรือเปล่า ? เม็ดหนึ่งเป็นแสน คือท่านจะเอาไปสร้างเจดีย์ ท่านก็เลยต้องการคนมีกำลัง จึงตั้งราคาไว้สูง

ถาม : มีเปลือกอยู่ ?
ตอบ : คุณจะเอาเปลือกออกก็ได้ แต่คนเขาจะไม่เชื่อ ก็เลยต้องเก็บเปลือกไว้ด้วย เขาเรียกว่าเยื่อหุ้มเม็ด

ถาม : น่าจะเป็นของคู่บุญของท่าน ?
ตอบ : ท่านบอกว่าขนุนต้นนั้นเป็นเกือบทั้งต้น คือท่านภาวนาไปภาวนามา ท่านบอกว่าเขาลงมาเอง ในเมื่อลงมาเองท่านก็เลย เอ้า..ในเมื่อจะมาช่วยก็ขายเลย ..(หัวเราะ).. พี่อรรณพซื้อไปเม็ดหนึ่ง ถามว่าเท่าไรพี่ ? “สองแสน ผมตั้งใจสร้างพระเจดีย์”

ถาม : มีตั้งแต่ทอง นาก ?
ตอบ : มีชมพูนุทกับสีทองแดง

[เถรี]

ถาม : กราบขอขมาหลวงพ่อครับ ?
ตอบ : อย่าบ่อย ไปขอขมาพระหน้าหิ้งพระโน่น

คนเราตราบใดที่ยังไม่ถึงพระนิพพาน โอกาสคิดผิด พูดผิด ทำผิดมีอยู่แล้ว จริง ๆ แล้วพระท่านไม่ได้ถือสาหาความอะไรหรอก แต่โทษที่ตัวเองทำผิดนั่นแหละที่ลงโทษเอง เหมือนกับเราขว้างลูกเทนนิสใส่ฝาผนัง ก็เด้งกลับไปเอง คนอื่นเขาขว้างเสียเมื่อไรเล่า ? เด้งกลับเอง เราก็เดือดร้อนเอง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “ไปอ่านประวัติหลวงปู่ละมัย หลวงปู่ละมัยทำปรอทเสร็จ วิทยาธรมาขโมยอยู่เรื่อย เขาว่าถ้าทำก็เสียเวลาเขา คนอื่นทำกูเอาด้วย ..(หัวเราะ).. แล้วก็มีมารยาทนะ ไม่ได้ขโมยตรง ๆ ก็ไปใส่มือให้เขาเอง ท่านก็ไม่รู้ นึกว่าชาวบ้านธรรมดา ๆ มาขอ เห็นกระมอมกระแมมมา หย่อนแตะมือปั๊บ เขาหัวเราะก๊าก เปลี่ยนรูปต่อหน้าต่อตาให้เห็นเลยว่าเสร็จเขาแล้ว สมควรตายจริง ๆ..!

แต่ของพวกนี้บางทีก็ต้องบอกว่าอยู่ที่คน ถ้าอย่างสายหลวงพ่อวัดท่าซุง ถึงเวลาเราอาราธนาบารมีพระ บารมีพรหมเทวดาอยู่ พวกที่ศักดานุภาพน้อยกว่าก็เข้าเขตนั้นไม่ได้ อย่างของหลวงปู่ท่านเล่นอภิญญาแท้ กูมาคนเดียว เผลอเมื่อไรก็โดนเขาสอยเมื่อนั้น

ถาม : แสดงว่าพุทธานุภาพก็กันเทวดาที่มีศักดานุภาพได้ ?
ตอบ : ไม่ต้องถึงพุทธานุภาพหรอก อ้างแค่หัวหน้าเทวดาอย่างท้าวเวสสุวรรณก็เผ่นกันหมดแล้ว

[เถรี]

ถาม : เหมือนอย่างที่หลวงปู่สังข์ วัดป่าอาจารย์ตื้อ ท่านบอกว่านี่หัวหน้านักเลง แล้วชี้แผ่นเหรียญท้าวเวสสุวรรณ แต่ไม่ใช่เหรียญนะครับ เป็นแผ่นที่เข้าพิธีท้าวเวสสุวรรณเฉย ๆ ?
ตอบ : ถึงเวลาท่านสงเคราะห์ คนเห็นก็จะเห็นเป็นรูปท่าน

ถาม : ท่านบอกว่ามากับหัวหน้านักเลงนะ แล้วก็ชี้แผ่นให้ดู แน่นอนจริง ๆ ?
ตอบ : ต้องบอกว่าเป็นความเมตตาของท่านที่สงเคราะห์พวกเรา เดี๋ยวจะหาว่าอาตมาทำแล้วไม่ใช้ ตัวอาตมาเองก็พกเหรียญท้าวเวสสุวรรณเหมือนกัน ..(หัวเราะ).. ท่านตั้งใจสงเคราะห์ก็เอาสักหน่อย

[เถรี]

ถาม : อย่างที่หลวงปู่ละมัยโดน อย่างนั้นไม่ได้ถือว่าเขาขโมย ?
ตอบ : ไม่ใช่ เขาก็มีมารยาท ส่งถึงมือเขานี่ ส่งถึงมือเขาก็ถือว่าให้ “ขอดูหน่อยสิทำไปถึงไหนแล้ว” พวกก็นึกว่ามาลองวิชา มาท้าทายใช่ไหม ? เอาไปดูเลยว่าข้าทำได้สุดยอดแค่ไหน พอหย่อนใส่มือ เขากำได้ก็ไปเลย ถือว่าให้แล้ว

แบบเดียวกับโทณพราหมณ์ โทณพราหมณ์เอาพระเขี้ยวแก้วพระพุทธเจ้าซ่อนไว้ในมวยผม ท่านปู่พระอินทร์ถือพานแก้วรอเลย ถึงเวลาไม่ได้ซุกใส่หัวตามที่ตัวเองคิดนะ ไปวางใส่พาน ท่านก็เอาไปเลย ถือว่าเขาให้แล้ว

[เถรี]

เรื่องของเทวดานี่ถ้าจะเล่นเรานี่รอดยาก อาตมาโดนจนนับครั้งไม่ถ้วน โดนจนเข็ด โดนจนต้องรอบคอบเองโดยอัตโนมัติ มีอยู่เที่ยวหนึ่ง เป็นงานวัด อาตมาขอให้อากาศไม่ร้อน ก่อนงานวันหนึ่งให้ฝนตก วันงานให้มีเมฆมาก แดดไม่ร้อนจะได้สงเคราะห์ญาติโยม

โอ้โฮ..วันงานวัดท่าขนุนร้อนแทบตาย พอกลับเข้าเกาะพระฤๅษีไป คนงานบอกว่า “ฝนตกตั้งแต่เมื่อวานครับ มาวันนี้เมฆทั้งวัน อากาศเย็นสบายดีมาก” ทะลึ่งขอที่เกาะแล้วก็ไม่ได้บอกว่าที่ไหน ท่านก็ให้เต็มที่เลย..!

จำไว้ว่าคราวหน้าบอกให้ชัด ถึงเวลาท่านสอนให้เรารอบคอบขึ้นเรื่อย ๆ ขออะไรไม่รอบคอบท่านก็เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาไปเรื่อย สั่งสอนให้รู้ สอนแบบนี้จำจนวันตาย ..(หัวเราะ)..

[เถรี]

ช่วงนั้นอยู่ในฐานะรองเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน แต่ตัวอยู่ที่เกาะพระฤๅษี พอถึงเวลามีงานบวงสรวงไหว้ครูประจำปีก็ไปขอใช้สถานที่ที่โน่น เพราะว่าตามที่สัญญาไว้กับหลวงพ่อท่าน มีกติกาอยู่ข้อหนึ่ง คืออยู่วัดไหนให้ทำที่วัดนั้น ทีนี้ในเมื่อเป็นรองเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนก็ต้องทำที่วัดท่าขนุน ขออย่างดีตั้งแต่เช้าวันก่อนออกไป ท่านก็ให้ซะเต็มที่เลย แต่ให้ตรงนั้น ตรงที่ขอนั่นแหละ ไม่ได้บอกว่าจะเอาที่ไหน

[เถรี]

ถาม : ปรอทก็เป็นพวกมีวิญญาณ ไม่มีจิตเหมือนกัน ?
ตอบ : เหมือนกัน ถือว่าเป็นวัตถุที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์บางอย่างลงจับ ลงอาศัย ถ้าถามว่าทำไมไม่ลงอาศัยทั่ว ๆ ไป ? ไม่ได้ เพราะว่าวัสดุที่รองรับ ถ้าไม่เหมาะกับกำลังก็จะทนไม่ได้ ลงไปเดี๋ยวก็แตกกระจาย ตัวเองก็อยู่ไม่ได้ ข้าวของอื่นก็พังไปด้วย

ถาม : อย่างปรอท หลวงพ่ออุตตมะที่ท่านบอกว่าเห็น แต่พอไปจับ จับไม่ได้ ?
ตอบ : หลวงพ่ออุตตมะท่านมาสายประคำ ท่านไม่ได้มาสายปรอท ทางด้านโน้นเขาสำเร็จยา สำเร็จปรอท สำเร็จประคำ สำเร็จยันต์ เลือกเอาว่าจะเรียนอย่างไหน เห็นปรอทนิยมกันมาก ที่นิยมกันมากเพราะว่าสุดท้ายเหาะได้ อยากมีฤทธิ์กัน ขั้นสุดท้ายทำเป็นแก้วแล้วจะเหาะได้

ถาม : เรียนแล้วอย่างไรครับ รักษาโรค ?
ตอบ : มหาเสน่ห์ ป้องกันภัย รักษาโรค เป็นทอง เป็นแก้ว

[เถรี]

เดี๋ยวไว้จะเอาปรอททองของหลวงปู่ศรีอ่อง หรือของหลวงพ่อวัดเขาตามะยะมาลงให้ รอตาสุธรรมถ่ายรูปเสร็จก่อน ถ้าขืนลงทีแบบเดือนนี้นี่ปางตาย หาไม่เจอ ขนาดเทเรียงไว้เต็มห้อง ยังหาไม่ค่อยจะเจอ หยิบให้เขาผิดอีกต่างหาก ดูในบัญชีเขียนเอาไว้ ไม่ได้เปิดดูในเว็บ กลายเป็นคนละรุ่นกัน แต่ว่าลูกสะกด ลพ.เดิมเหมือนกัน กว่าจะรู้อาตมาก็หยิบให้เขาไปแล้ว

ถาม : ปรอทที่หลวงพ่อทำ ทำที่เกาะหรือทำที่พม่าครับ ?
ตอบ : ตอนนั้นทำที่ฝั่งพม่าด้วย ที่เกาะด้วย แล้วก็ที่ตะเพินคี่ด้วย ตอนที่ตะเพินคี่มีพื้นที่จับปรอทได้เยอะ เป็นแหล่งของเขา ตรงแถว ๆ ริมลำธารลำห้วยที่มีความชื้นสูง ๆ ให้สังเกตดูถ้าหากว่าต้นไม้ใบหญ้าแถวนั้นมีใบแห้งเยอะผิดปกติก็ใช่เลย เพราะว่าปรอทกินพลังไปหมด