นักบวชต้องอาบัติปาราชิก แต่เราไม่มีหลักฐาน ต้องทำอย่างไรครับ ?

[นักเดินทางสังสารวัฏ]

๑.ในด้านกฎหมายทางโลก เวลาคุณทำผิด คุณจะเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าจะมีข้อพิสูจน์หรือหลักฐานว่าคุณผิดจริง แต่ทางธรรมนั้นไม่ใช่ถ้าคุณทำผิด คุณผิด ณ ตอนนั้นเวลานั้น แต่ผมสงสัยว่าถ้ามีนักบวชทำอาบัติร้ายแรงอย่างปาราชิก หรือสังฆาทิเสส แต่ไม่มีใครมาพิสูจน์หรือมีหลักฐานว่านักบวชองค์นั้นผิด ผมอยากทราบว่าในด้านการปกครองของสงฆ์ ท่านจะทำอย่างไรหรือครับ

๑.๑ ผมอ่านข่าวแล้วไปเจอ นักบวชที่บวชมานานเกิน ๑๐ กว่าปี แต่สุดท้ายท่านโดนจับได้ว่ามีอะไรกับผู้หญิงและดื่มสุรา สมมุติว่านักบวชคนนี้ทำผิดครั้งแรกตั้งแต่ ๕ ปีก่อนแปลว่าตอนนั้นนักบวชคนนั้นก็มีสถานะเป็นคนธรรมดาแต่แต่งกายเป็นพระ แปลว่าการทำบุญกับคนแบบนี้ก็ไม่เป็นผล หรือเวลาการทำพิธีกรรมทางศาสนาก็ไม่ได้ ใช่หรือเปล่าครับ

๒.๑ ผมอ่านไตรภูมิ และไปเจอว่าถ้าคนตกนรก โทษที่คนทำผิดมาตั้งแต่ชาติก่อน ๆ โดนคิดบัญชีหมด และพอสิ้นจากนรก ต้องไปเกิดเป็น อสุรกาย เปรต สัตว์เดรัจฉาน จนได้เกิดเป็นมนุษย์ ผมสงสัยว่าสมมุติว่ามีคนหนึ่งเขาเกิดมาเป็นร้อย ๆ ชาติ เขาก็ทำบุญ ทำบาปปะปนกันไป แต่เขาหนีนรกได้เป็นร้อย ๆ ชาติ แต่ครั้งนี้เขาพลาดและลงนรก แปลว่าเขาต้องโดนลงโทษทั้งหมด หรือชาติที่แล้วที่เขาทำผิดหรือครับ

๒.๒ ผมชอบทำอานาปานสติตอนเวลาจะนอน ซึ่งทำให้ผมหลับไวมาก ๆ แต่ผมไปอ่านเจอว่าคนที่ได้มโนมยิทธิ เขาสามารถถอดจิต และไปนอนที่วิมานบนพระนิพพานได้ และผมเคยฝึกมโนมยิทธิจากฆราวาสตอนอยู่เมืองไทย แต่ก็ได้ถวายเครื่องบูชา ธูปเทียน แต่ปัจจุบันผมอยู่ที่ประเทศเดนมาร์ก ผมสงสัยว่าต้องถวายเครื่องบูชาตลอดก่อนจะฝึกหรือเปล่าครับ เพราะเคยอ่านเจอว่าเวลาฝึกทุกครั้ง ควรจะถวาย ไม่อย่างงั้นเหมือนไม่เคารพและพระท่านจะไม่ช่วย

๒.๓ สมัยที่ผมเข้าฌานได้ตอนอายุ ๑๕ และทรงฌานได้เกือบเดือน ตอนนั้นผมรู้สึกมั่นใจในตนเองมาก และคิดอะไรก็ทะลุปรุโปร่งหมด คิดอะไรเป็นเหตุเป็นผลไปหมด นอกเหนือจากนั้นผมคิดว่าตนเองเป็นพระอรหันต์ และผมอยากจะสอนคนอื่น แต่หลังจากฌานผมเสื่อม ผมก็ศึกษาพระกรรมฐาน จากหนังสือหลวงพ่อวัดท่าซุงเลยเข้าใจว่าผมได้เข้าฌาน และผมไปอ่านเจอเรื่องของอุปกิเลส ๑๐ และผมก็เทียบว่าเจอตัวไหนบ้างเลยสรุปได้ว่าเจอหมดทุกข้อกับตนเอง แต่ที่น่าสนใจมาก ๆ คือ ข้อญาณ ที่ทำให้ผมฉลาดขึ้นคิดอะไรเป็นเหตุเป็นผลหมด และอีกข้อของอุปกิเลสคือปัคคาหะ ที่แปลว่ามีความเพียรมาก ในช่วงนั้นผมนั่งสมาธิได้สบาย ๆ เป็นชั่วโมง คำถามคือ ปัจจุบันถ้าจะให้ผมนั่งเกิน ๑๐ นาทีผมรู้สึกจะขาดใจตาย อยากจะไปทำอย่างอื่นมากกว่า แต่ผมสงสัยว่าที่ผมนั่งได้ไม่นานเหมือนเมื่อก่อน เพราะว่าผมไม่โดนอุปกิเลสตัวปัคคาหะ ครอบงำใช่ไหมครับ หรือว่าฉันทะผมมีนิดเดียว

๒.๔ อยากทราบว่า ตัวผมที่อยากจะถอดจิตไปแดนพระนิพพาน และกราบพระพุทธองค์ และอยากจะเสวยสุขจากแดนพระนิพพาน เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่านิพพาน ปรมังสุขัง แต่ขณะเดียวกันผมก็มีนิสัยเจ้าชู้ และมีกิเลสเยอะ อยากทราบว่าความต้องการทั้ง ๒ มันขัดกันเองซึ่งผมคิดว่าเป็นไปไม่ได้แน่ เหมือนกับว่าอยากจะไปเที่ยวเชียงใหม่ แต่ดันขับรถลงภาคใต้ แปลว่าถ้าผมอยากจะไปแดนพระนิพพาน ผมต้องตัดใจและตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติใช่หรือเปล่าครับ และฆราวาสที่มีภรรยาและก็อยู่กันแบบสามีภรรยา สามารถถอดจิตไปแดนพระนิพพานได้หรือเปล่าครับ เพราะเท่าที่ผมทราบคนที่จะถอดจิตไปแดนพระนิพพานจิตใจต้องสะอาดแบบพระอรหันต์

๓. ผมอ่านเรื่องท่านพระยายม ที่จริง ๆ ท่านเป็นพระพรหม ท่านมีหน้าที่คือกันคนจะลงนรก และวันหนึ่งในจักรวาลนี้มีคนตายมากเป็นล้าน ๆ คน เลยสงสัยว่าการเป็นพระยายมเป็นงานหนัก เลยอยากทราบว่าการจะเป็นพระยายม ต้องสมัครใจเป็นเองเพราะสงสารไม่อยากให้คนลงนรก หรือว่าเป็นตำแหน่งที่ใครมีคุณสมบัติผ่านก็ต้องมาเป็นครับ

๓.๑ ผมอ่านแล้วทราบว่าเทวดา ท่านก็ต้องทำงานตามความสั่งของหัวหน้าเทวดาอีกที ผมอยากทราบว่าเทวดาที่ต้องทำงาน ท่านได้อะไรเป็นการตอบแทนหรือครับ

[เถรี]

ถาม : ถ้ามีนักบวชทำอาบัติร้ายแรงอย่างปาราชิก หรือสังฆาทิเสส แต่ไม่มีใครสามารถพิสูจน์หรือมีหลักฐานว่านักบวชองค์นั้นผิด อยากทราบว่า ในด้านการปกครองสงฆ์ ท่านทำอย่างไรครับ ?
ตอบ : ถ้าพิสูจน์ไม่ได้ก็ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไป แต่ในเรื่องของทางธรรม ทันทีที่ทำโทษก็เกิดแล้ว

ในส่วนนี้ต้องชื่นชมพระสมัยโบราณ โดยเฉพาะในสมัยพุทธกาล เราก็รู้ว่าแขกแต่ละคนกะล่อนขนาดไหน ถึงขนาดมีภาษิตว่า ถ้าเจองูกับแขก ให้ตีแขกก่อน แต่เมื่อท่านทั้งหลายเหล่านี้เป็นนักบวชแล้ว มีความตรงไปตรงมามาก ถึงเวลาทำผิด พระพุทธเจ้าตรัสถามว่า "ดูก่อน..โมฆบุรุษ เธอทำอย่างนั้นจริงหรือ ?" "จริงพระเจ้าข้า" ยอมรับตรง ๆ

แต่สมัยนี้ต่อให้ทำผิดก็ไปรอศาลพิสูจน์ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับศาลเลย เรื่องการทำผิดตัดสินกันด้วยพระธรรมวินัย ไม่ใช่ตัดสินด้วยศาลทางโลก ก็แปลว่าการผิดพระวินัย โทษเกิดขึ้นในทันทีที่ทำแล้ว ถ้าขาดความเป็นพระก็ขาดไปแล้ว คุณจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ ศาลจะพิสูจน์หรือไม่พิสูจน์ โทษนั้นก็เกิดขึ้นแล้ว

ฉะนั้น...หากยังหน้าด้านหน้าทนอยู่ในผ้าเหลืองต่อไป ก็จะเกิดวิปฏิสารคือความเดือดเนื้อร้อนใจ เนื่องจากตัวเองรู้อยู่เสมอว่าศีลไม่เท่ากับเพื่อนพระ ไปกินไปนอนร่วมกันก็เกิดโทษมากขึ้นไปเรื่อย ๆ เพราะว่าไปทำให้ผู้อื่นต้องอาบัติและสังฆกรรมเสียหาย ก็แปลว่าหาโทษหนักใส่ตัวเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ โอกาสที่จะรอดอเวจีกลายเป็นศูนย์ไปเลย

[เถรี]

ถาม : ผมอ่านไตรภูมิไปเจอว่า ถ้าคนตกนรก โทษที่คนทำผิดมาตั้งแต่ชาติก่อน ๆ จะโดนคิดบัญชีหมด และพอสิ้นจากนรกต้องไปเกิดเป็นอสุรกาย เปรต สัตว์เดรัจฉาน จนได้เกิดเป็นมนุษย์ สมมติว่ามีคนหนึ่งเกิดมาเป็นร้อย ๆ ชาติ ทำบุญทำบาปปะปนกันไป แต่ว่าหนีนรกได้ตลอด ครั้งนี้เขาพลาดและลงนรก แปลว่าจะต้องโดนลงโทษทั้งหมดที่เขาทำผิดหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : เป็นไปตามนั้น

[เถรี]

ถาม : ผมเคยฝึกมโนมยิทธิตอนอยู่เมืองไทย และได้ถวายเครื่องบูชาธูปเทียน ปัจจุบันผมอยู่ที่ประเทศเดนมาร์ก ผมต้องถวายเครื่องบูชาทุกครั้งก่อนฝึกหรือเปล่าครับ ? เพราะเคยอ่านเจอว่าเวลาฝึกทุกครั้ง ควรจะถวาย ไม่อย่างนั้นเหมือนไม่เคารพและพระท่านจะไม่ช่วย
ตอบ : ถ้าจะทำตามกติกาก็ต้องถวายทุกครั้ง

[เถรี]

ถาม : พระยายมท่านเป็นพระพรหม มีหน้าที่คือกันคนลงนรก และในจักรวาลนี้แต่ละวันมีคนตายมากเป็นล้าน ๆ คน เลยเข้าใจว่าการเป็นพระยายมเป็นงานหนัก อยากทราบว่า การจะเป็นพระยายมต้องสมัครใจเป็นเอง เพราะสงสารไม่อยากให้คนลงนรก หรือว่าเป็นตำแหน่งที่ใครมีคุณสมบัติผ่านก็ต้องมาเป็นครับ ?
ตอบ : ถึงเวลาก็จะมีการคัดเลือกผู้ที่เหมาะสม บางท่านคุณสมบัติเหมาะสม แต่ไม่มีใจให้ ก็ไม่สามารถที่จะเป็นได้ บางคนมีใจให้ แต่คุณสมบัติไม่พอก็เป็นไม่ได้อีกเช่นกัน เพราะฉะนั้น..ตำแหน่งทั้งหลายเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นกันได้ง่าย ๆ ขอบอกว่าคุณสมบัติที่เหมาะสมนั้นหาได้ยากเย็นมาก

[เถรี]

ถาม : เทวดาท่านต้องทำงานตามคำสั่งของหัวหน้าเทวดาอีกที อยากทราบว่า เทวดาที่ต้องทำงาน ท่านได้อะไรเป็นการตอบแทนหรือครับ ?
ตอบ : ได้หน้าที่เป็นการตอบแทน ถ้าทำในขอบเขตกองบุญการกุศลก็ถือว่าได้ผลบุญนั้นไปด้วย อย่างเช่นว่ารักษาสถานที่ที่สำคัญทางพระพุทธศาสนา รักษาพระที่เป็นพระอริยเจ้า เป็นต้น แต่ถ้าในส่วนอื่น ๆ แล้ว ถือว่าทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ในเมื่อคุณมาอยู่ตรงนี้ คุณก็ต้องทำหน้าที่นี้ เหมือนกับทหารตำรวจหรือครูบาอาจารย์ บรรจุเข้าไปก็ต้องทำหน้าที่ ส่วนที่ได้ตอบแทนก็คือคุณได้เสวยสุขในสถานภาพนั้น ๆ อยู่แล้ว เหมือนกับฆราวาสรับเงินเดือน ถ้าต้องการโบนัสพิเศษ ก็พยายามไปหาที่ทำให้ได้กุศลเพิ่มขึ้น แล้วไปทำแถวนั้นก็แล้วกัน