เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนสิงหาคม ๒๕๖๐

[เถรี]

"อีกส่วนหนึ่งก็คือ หลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สอนให้ทุกคนมีพรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา รักผู้อื่นเสมอตัวเอง กรุณา สงสารอยากให้เขาพ้นทุกข์ มุทิตา พลอยยินดีเมื่อเขาอยู่ดีมีสุข และอุเบกขา ถ้ายากเกินความสามารถก็ปล่อยวาง

คราวนี้การช่วยคนน้ำท่วมไม่เกินความสามารถ พอที่จะทำได้ ทำได้แค่ไหนก็ทำได้แค่นั้น หลาย ๆ รูป หลาย ๆ แห่งรวม ๆ กันทำ ก็บรรเทาความเดือดร้อนให้กับประชาชนไปได้ส่วนหนึ่ง จะมัวแต่ไปรอรัฐบาลก็ไม่ได้ เพราะว่ารัฐบาลมัวแต่หาทางว่า ทำอย่างไรตัวเองจะอยู่ให้ได้นานที่สุด แม้กระทั่งเรื่องการช่วยชาวบ้านก็ลืมไปชั่วคราว พระจึงต้องไปช่วย"

[เถรี]

"ประเด็นที่สองคือ ผิดศีลหรือไม่ ? พระพุทธเจ้าเองบัญญัติว่า ห้ามภิกษุหุงต้มอาหารด้วยตัวเอง ห้ามภิกษุเก็บอาหารเอาไว้เอง ห้ามภิกษุเก็บอาหารไว้ในที่อยู่ คราวนี้ห้ามหุงต้มด้วยตัวเองเพราะอะไร ? เพราะว่าถ้าหุงต้มด้วยตัวเอง ก็จะทำแต่อาหารที่ตัวเองชอบ แทนที่จะเป็นการละกิเลสก็เป็นการเพิ่มกิเลสไป

ห้ามเก็บอาหารไว้เอง เพราะว่าพระไม่ควรเป็นผู้สะสม แต่เราจะเห็นว่าหลายวัดมีโรงครัว มีคลังพัสดุ มีการเก็บข้าวสารอาหารแห้งไว้ ถามว่าผิดหรือไม่ ? ขอยืนยันว่าไม่ผิด เพราะว่าผู้เก็บไม่ใช่พระ แต่เป็นเด็กวัดหรือแม่ชี

ห้ามเก็บอาหารไว้ภายในที่อยู่ของตน เพราะกลัวว่าจะแอบไปฉันนอกเวลา หรือว่าเลือกอาหารที่ตัวเองชอบเก็บเอาไว้ แล้วฉันสนองกิเลสของตัวเอง คราวนี้สิ่งนี้ที่พระองค์ท่านห้าม ก็ยังมีการอนุญาตให้ในบางวาระ อย่างเช่นว่าเกิดทุพภิกขภัย เวลาข้าวยากหมากแพง หาอาหารได้ยาก ถ้าหากว่าไม่มีเก็บเอาไว้บ้าง ถึงเวลาไปบิณฑบาตไม่ได้ แล้วจะฉันอะไร แต่พระองค์ท่านก็ยกเลิกข้อห้ามนี้เวลามีความอุดมสมบูรณ์

คราวนี้เรามาดูว่าเวลาน้ำท่วมถือว่าเป็นวาระที่ไม่ปกติ เหมือนกับเวลาข้าวยากหมากแพงที่ไม่ใช่วาระปกติ ถ้าดูตามข้ออ้างในมหาปเทส ๔ พระพุทธเจ้าให้ไว้เพื่อตีความพระธรรมวินัยว่า สิ่งที่ไม่สมควร ถ้าพิจารณาแล้วว่าสมควร สิ่งนั้นย่อมสมควร ก็แปลว่าพระไม่ควรทำอาหารด้วยตัวเอง แต่ถ้าในวาระที่ไม่ปกติ อย่างเช่นว่า ข้าวยากหมากแพง น้ำท่วม ไฟไหม้ ถ้ามัวแต่ไปพึ่งญาติโยมก็ไม่ได้ เพราะว่าเขาหมดเนื้อหมดตัวไปตาม ๆ กัน ก็ต้องทำเอง สิ่งที่ไม่สมควรเพราะว่าขัดกับสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงห้าม แต่พิจารณาแล้วว่าสมควร สิ่งนั้นย่อมสมควร ถ้าอย่างนี้ก็ถือได้ว่าไม่ผิดศีล"

[เถรี]

"การตีความพระธรรมวินัยตามหลักที่พระพุทธเจ้าให้ไว้ ก็ยังสามารถที่จะตีความได้ว่าเป็นการกระทำที่ถูก ศีลไม่ขาด และประการที่สุดท้าย พระท่านทำอาหารไปแจกโยม ไม่ได้ทำฉันเอง เพราะฉะนั้น...จึงไม่ผิดเลย ที่พระองค์ท่านห้ามก็คือห้ามทำฉันเอง เพราะกลัวว่าท่านที่มีฝีมือ จะเลือกทำแต่อาหารที่มีรสชาติถูกปากถูกกิเลสตัวเอง

ถ้ามีใครเขาถามปัญหาพวกนี้ ชี้แจงเขาให้ชัดเจนด้วยว่า เรื่องทั้งหลายเหล่านี้จริง ๆ แล้วเป็นกิจของสงฆ์ เป็นสิ่งที่ทำได้โดยไม่ผิดอยู่แล้ว โดยเฉพาะพระพุทธเจ้าสอนเราให้ ปฏิบัติตามหลักธรรมของพระองค์ท่าน มีพรหมวิหาร ๔ เป็นปกติ ถ้าเห็นคนเดือดร้อนแล้วไม่ช่วยเหลือ นั่นต่างหากที่ทำไม่ถูกต้องตามหลักพระธรรมวินัย ก็คือไม่ถูกทั้งทางโลกและไม่ถูกทั้งทางธรรม

สมัยนี้คนที่คิดว่าตัวเองเก่งกว่าพระมีมาก พอถึงเวลาก็มักจะคิดว่าสิ่งนี้ไม่ใช่หน้าที่ของสงฆ์ อาตมาขอถามคืนประโยคเดียวว่า ในเมื่อไม่ใช่หน้าที่ของสงฆ์ ก็แปลว่าเป็นหน้าที่ของคุณ แล้วคุณได้ทำอะไรช่วยเหลือเขาบ้างแล้วหรือยัง ?"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วัดในประเทศจีน ในเวียดนาม ในฮ่องกง ในสิงคโปร์ ในมาเลเซีย เท่าที่พบมา ทุกวัดทางออกจะอยู่ตรงร้านขายของที่ระลึก ต้องบอกว่าเป็นเส้นทางบังคับเลย ก็คือทางเข้ากับทางออกเป็นคนละจุดกัน ทางออกต้องผ่านร้านขายของที่ระลึกเสมอ แม้กระทั่งการก็ไปไหว้พระขอพรต่าง ๆ ของทุกอย่างต้องจ่ายสตางค์ซื้อทั้งหมด พูดง่าย ๆ ว่าของเขาพยายามที่จะเอาเงินในทุกวิถีทาง

ส่วนของไทยเราส่วนใหญ่วัดจะตั้งอยู่บนพื้นฐานความศรัทธาของญาติโยม ให้ควักกระเป๋าบริจาคกันเอง"

[เถรี]

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : เลิกชั่วแล้วทุกอย่างจะดีเอง

เคราะห์กรรมทุกอย่างมาจากการกระทำของเราก็คือกรรมเก่า เพราะฉะนั้น...อะไรเกิดขึ้นก็ทำใจรับได้ก็รับไป อาตมาเองระยะนี้ตาอักเสบตลอด เกิดจากเป็นต้อหิน ไปหาหมอแล้วคุณหมอบอกว่า “ไม่ต้องเสียเวลารักษาหรอกครับ อย่างไรก็บอดแน่นอน” ก็เลยปล่อยให้เป็นไปเอง เพราะว่าเราทำเอาไว้เราถึงได้ ถ้าหากว่าเราไม่ได้ทำเอาไว้เราก็จะไม่เป็นอย่างนี้ ผลงานของตัวเองก็จงรับไปแต่โดยดี ถ้าเราดิ้นรนจิตใจก็จะเป็นทุกข์

คุณหมอบอกว่า “ผมบอกตรง ๆ แบบนี้อย่าเครียดนะครับ” ก็ได้แต่ถอนใจว่า ดีที่คุณหมอบอกอาตมา ถ้าบอกคนอื่นป่านนี้เขาเครียดหัวหงอกไปแล้ว ไปบอกเขาได้ว่าตาบอดแน่นอน ไม่ต้องเสียเวลารักษา หมอช่างมีจิตวิทยาดีเหลือเกิน ตรงไปตรงมาจนน่าตื้บ...!

ถ้าตามที่หมอของโรงพยาบาลรัตนินบอก ว่ารักษาไม่หายหรอกเพราะต้อหินกินประสาทตา ก็ได้แต่รอวันที่หมดไป ระยะนี้ก็เห็นบ้างไม่เห็นบ้างสลับกันไปสลับกันมา เป็นทั้งสองข้าง แต่ไปหนักอยู่ข้างหนึ่ง แล้วหนักไปข้างที่ถนัดเสียด้วย

มองไม่เห็นภาระก็ลดไปเยอะ ยังขำ ๆ ตอนที่ถามหลวงพ่อวัดท่าซุงว่าจะแก้ไขได้ไหม ? ท่านบอกว่าข้าก็ไม่ได้ดีกว่าแกหรอก เล่นเขาเอาไว้เยอะพอกันนั่นแหละ เหมือนกับว่าเราทำเองเราก็ต้องรับ ผลงานออกมาเฮงซวยห่วยแตกอย่างไรก็ต้องรับ ยถากัมมุตาญาณมีประโยชน์ตรงนี้แหละ เห็นว่าเราเล่นเขาไว้เยอะ ถึงเวลาเราใช้คืนแค่หน่อยเดียว แต่หน่อยเดียวนี่สำหรับคนอื่นก็เยอะอยู่นะ

[เถรี]

พระอาจารย์สนทนากับพระลูกศิษย์ "ปีนี้หนักจริง ๆ เมื่อครู่เพิ่งจะพูดเรื่องที่เขามาเถียงกันว่า พระไปช่วยโยมถูกต้องตามพระธรรมวินัยหรือเปล่า ? ใช่กิจของสงฆ์หรือไม่ ? อธิบายไปชัดเจนแล้วว่าเป็นกิจของสงฆ์เลย พระพุทธเจ้าท่านสั่งเอาไว้ชัดว่า พหุชน หิตาย พหุชน สุขาย โลกานุกมฺปาย ปฏิบัติในพรหมวิหารแล้วมานั่งดูชาวบ้านเขาเดือดร้อนก็ไม่ใช่ผู้ปฏิบัติธรรม

ที่ห้ามทำอาหารด้วยตนเองนั้น พระพุทธเจ้าท่านห้ามพระทำเพื่อฉันเอง ไม่ได้ห้ามทำให้คนอื่น เรื่องพวกนี้ส่วนใหญ่แล้วโยมก็ไม่ชัดเจน เขาก็จับมาโยงกันมั่วไปหมด วันก่อนมีโยมจากการไฟฟ้าฝ่ายผลิตบางกรวย เป็นแผนกสื่อสาร ไปทำบุญด้วย เอายาไปถวายเป็น ๑๐ กล่องเลย จึงบอกว่าพระไม่ได้ใช้อย่างเดียวนะ เพราะว่าของเรานอกจากแจกเพื่อนพระวัดต่าง ๆ แล้ว พวกหน่วยทหารตำรวจ และหน่วยตำรวจตระเวนชายแดน หรือหน่วยป่าไม้เราก็แจกเขาด้วย เด็กนักเรียนเราก็แจกด้วย เพราะฉะนั้น...สิ่งที่โยมถวายมาได้ใช้ประโยชน์จริง ๆ เขาก็สงสัยว่าพระก็ทำบุญด้วยหรือ ? พระนั่นแหละต้องทำบุญ"

[เถรี]

"พวกเราถ้ามีใครชี้แจงได้ชัดเจนแล้ว เราต้องเอาไปเผยแพร่ต่อ ไม่อย่างนั้นแล้วกลายเป็นว่าเขาตีเราอยู่ฝ่ายเดียว แล้วตีผิด ๆ ด้วย แต่คนทั่วไปที่ไม่รู้ความจริงก็คิดว่าใช่

ไม่เป็นไร...เดี๋ยวเขาถอดเทปเสร็จแล้วค่อยเอาไปแชร์ก็แล้วกัน ผมแจงไปทุกประเด็นแล้ว ไม่ว่าจะทางโลก ไม่ว่าจะทางธรรม จะตะแคงข้างหรือจะตรง ไม่ผิดทั้งนั้นแหละ ตะแคงข้างก็อ้างมหาปเทส ๔ ได้ พระพุทธเจ้าอนุญาตเวลาที่มีทุพภิกขภัย หุงต้มเองได้ เก็บไว้เองได้ เก็บไว้ในที่อยู่ได้

คำว่า ทุพภิกขภัย ก็คือ เหตุการณ์ที่นาน ๆ เกิดที ก็เหมือนกับพวกอุทกภัย วาตภัย อัคคีภัย อะไรพวกนั้น ก็แปลว่าในวาระที่ไม่ปกติ พระสามารถทำอาหารเองได้ เป็นสิ่งที่ไม่สมควรเพราะท่านห้ามเอาไว้ แต่ถ้าหากพิจารณาแล้วว่าสมควรสิ่งนั้นก็สมควร ถ้าเราจะตะแคงข้างก็อ้างมหาปเทส ๔ แต่ถ้าไม่ตะแคงข้างไปก็คือ ท่านห้ามทำฉันเองเพราะกลัวติดรส แล้วที่ทำให้ญาติโยมเกี่ยวอะไรกันด้วยเล่า ?"

[เถรี]

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : ไม่มีประโยชน์เพราะว่าพระเรามีสมณสารูปบังคับอยู่ จะไปเถียงกันแบบชาวบ้านร้านตลาดไม่ได้ ถ้าเถียงกันก็อยู่ในลักษณะของตรรกะวิภาษหรือธรรมสากัจฉา เพราะฉะนั้น...แค่ชี้แจงเขาให้ชัดเจนก็จบแล้ว

ภาพที่พระไปทำความดีเหล่านี้เขาไม่ค่อยแชร์กันหรอก แต่ภาพชั่ว ๆ นี่ แหม...แชร์กันกระจาย แชร์กันเป็นหมื่นเป็นแสนครั้ง แต่ทำความดีเป็นหมื่นเป็นแสนครั้งไม่รู้ว่าเขาจะแชร์ให้สักครั้งหรือเปล่า ?

[เถรี]

ท่านอาจารย์เปี๊ยก วัดโป่งโก มีหน่วยกู้ภัยอยู่ในวัด เมื่อคราวน้ำท่วมด่านมะขามเตี้ย โยมสองแม่ลูกติดอยู่กลางน้ำ บ้านเป็นทางน้ำไหล พวกกู้ภัยถอดใจกันหมดแล้ว ท่านอาจารย์เปี๊ยกเอาเชือกผูกเอวว่ายข้ามไปช่วย แล้วให้โยมขี่หลังข้ามมา คนก็ถามว่าพระแบกผู้หญิงได้ด้วยหรือ ? ท่านอาจารย์เปี๊ยกบอกว่า "คนกำลังจะตายห่...กูไม่คิดหรอกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย กูช่วยเอาไว้ก่อน"

แบบเดียวกับในนิทานเซ็นที่เล่าว่า พระเดินไปเจอผู้หญิงกำลังยืนลังเลอยู่ เพราะว่าชุดกิโมโนของผู้หญิงยาวลากพื้น จะเดินข้ามแอ่งน้ำก็ไม่ได้ เดี๋ยวจะเลอะ พระท่านก็อุ้มเดินข้ามมาเลย พอพ้นแอ่งน้ำก็วางลงแล้วก็ไปต่อ พระที่ไปด้วยกันทนไม่ได้ กลับถึงวัดแล้วก็บ่นว่า "ท่านไปทำอย่างนั้นได้อย่างไร ?" พระที่ท่านอุ้มผู้หญิงข้ามน้ำตอบว่า “อ้าว...คุณยังแบกอยู่อีกหรือ ? ผมวางตั้งแต่ข้ามน้ำเสร็จแล้ว” โอ้โฮ...แสบมากเลย คุณแบกกลับมายังวัดเลยหรือ ? ผมวางตั้งแต่ข้ามน้ำเสร็จแล้ว

[เถรี]

ศาสนาอื่นเขาเจตนาจะเล่นงานให้พระพุทธศาสนาหมดกำลัง เพื่อที่จะได้ยึดครองแทน แล้วพวกที่เป็นแนวร่วมแบบโง่ ๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรนี่เยอะมากเลย

[เถรี]

"น้ำท่วมครั้งนี้ก็จะเห็นว่ารัฐบาลขยับตัวช้ามาก จนป่านนี้ยังไม่มีความช่วยเหลืออะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันเลย เราไปดูว่าบรรดานักการเมืองที่เขาเรียกว่านักเลือกตั้ง ประเภทที่หาความดีไม่ได้ในสายตาของเขา จนต้องเอาคนดีมาครองประเทศจนเละเทะกันอยู่ทุกวันนี้

นักการเมืองของเราเวลาชาวบ้านเดือดร้อนเมื่อไรต้องลงไปช่วย เพราะว่าเป็นฐานเสียงของเขา คราวนี้นักการเมืองของเราไม่เหลือแล้ว เหลือแต่คนดีที่ขึ้นมาครองประเทศชาติ ก็นั่งดูพวกเราจมน้ำกันต่อไป พวกเรื่องแบบนี้คนดีเขาไม่ทำกัน...ใช่ไหม ?"

[เถรี]

ถาม : (เรื่องสายตา)
ตอบ : ผมไม่ได้หนักใจหรอก ก็คือรักษาตามหน้าที่ ถ้าหายก็ทำงานต่อ ถ้าไม่หายก็ทำเท่าที่ทำได้ แล้วงานชิ้นสุดท้ายที่คิดจะทำก็จะจบลงปีหน้านี้ สายตาก็พลอยแย่ไปด้วยเลย เพราะว่าบันไดขึ้นรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน เซ็นสัญญาการทำงานเอาไว้ปีหนึ่ง จะเสร็จประมาณต้นเดือนกรกฎาคมปี ๒๕๖๑

[เถรี]

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : ไม่เป็น...ถามว่าผิดศีลไหม ? ไม่ผิด...ก็เลยไม่มีบาป เพียงแต่ว่าในส่วนของธรรมะยังพร่องอยู่ เพราะว่าขาดพรหมวิหาร ก็คือไม่มีเมตตากรุณา เห็นเขาอยู่ในอันตรายก็ไม่คิดที่จะช่วยเหลือ แปลว่าในเรื่องของศีลไม่ผิด ไม่ได้มีบาปมีกรรมอะไร แต่ในเรื่องของหลักธรรมแล้วยังพร่องอยู่

[เถรี]

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : ไม่เกี่ยวกัน การเงินไม่ดีเกิดจากบริหารไม่เป็น เขาเรียกว่าใช้เงินไม่คิดเสียส่วนมาก

[เถรี]

ถาม : ธาตุรู้คืออะไรคะ ?
ตอบ : ธาตุรู้ก็คือจิตดั้งเดิมของเรา

ถาม : จิตมีสภาพจำหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ไม่ได้จำเฉย ๆ ต้องรู้ก่อนถึงจะจำ

ถาม : ต่างกันอย่างไรคะ ?
ตอบ : ต่างกัน...เพราะจิตเป็นตัวรู้ สมมติว่าความรู้เป็นลูกบอล ตัวรู้ก็คือคนที่จะรับลูกบอลนั้น ต่างกันไหมเล่า ? ประเภทใช้ภาษาแล้วแยกไม่ออก งงกันตายเลย

ถาม : แล้วเราจะทำให้ธาตุรู้ขึ้นมาได้ ?
ตอบ : ธรรมชาติมีเป็นปกติอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าถ้าปัญญาเราถึงระดับหนึ่ง สามารถรับรู้ความรู้ในระดับที่สูงขึ้นมา ก็เกิดจะอาการตื่นรู้

รู้เหมือนกับคนลืมตาตื่นแล้วเห็นโลกโว้ย...! เดี๋ยวเตะเลย...ภาษาไทยยังไม่รู้ แล้วดันมาถามของยาก

รู้ตามปกติ รู้มากขึ้นกว่าเดิมก็คืออาการตื่นรู้ เพียงแต่ว่ารู้แล้วเอามาใช้ประโยชน์ได้หรือเปล่านั่นอีกเรื่องหนึ่ง ถ้าหากว่ายังใช้ไม่ได้ก็เป็นเพียงแค่การรู้เห็น ถ้าหากว่าใช้ได้เมื่อไรก็รู้จริง แล้วรู้เห็นนั้นส่วนใหญ่จะเป็นแค่มรรค ถ้ารู้จริงจะเป็นผล โอ้โฮ...แยกแยะไปไกลเลย

ถาม : รู้จริงเอามาใช้งานได้ รู้ไม่จริงก็ยังใช้งานไม่ได้ ?
ตอบ : รู้ไม่จริงก็แค่ประเภทเห็นสมบัติอยู่ตรงหน้า รู้จริงจะเอามาเป็นสมบัติของเราเอง

[เถรี]

ถาม : เรามีกรรม เช่น เราจะประสบอุบัติเหตุ กุมารมาช่วยเรา การที่เรารอดมาได้ ?
ตอบ : ก็รอดแค่ตรงนั้น ถ้าพ้นวาระไปก็รอด ถ้ายังไม่พ้นวาระก็รอจังหวะต่อไป เพราะว่ากรรมนั้นมีวาระ มีระยะเวลาของตัวเองอยู่ สมมติว่าภายใน ๗ วันนี้ ถ้ากุมารสามารถป้องกันได้ตลอด ๗ วันก็พ้นไป เขาก็ต้องไปรอสนองรอบใหม่

ถาม : มีเลื่อนวาระไปได้ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้ากรรมดีกรรมชั่วมีสูงมากก็เลื่อนวาระ ถ้ากรรมดีสูงก็เลื่อนช้าลง ถ้ากรรมชั่วสูงก็เลื่อนเร็วขึ้น

[เถรี]

พระมาเบิกค่าเรียน "อาตมานั่งรับสังฆทานเป็นวัน มาถึงเบิกจนเกลี้ยงเลย เข้าเนื้ออีกต่างหาก ตอนช่วงนี้เฉพาะค่าใช้จ่ายของพระนักเรียนเดือนหนึ่งประมาณ ๒๐๐,๐๐๐ บาท ถ้าเป็นวัดอื่นมีรายจ่ายเดือนละ ๒๐๐,๐๐๐ บาทก็ตายแล้ว แต่ของวัดท่าขนุนนี่แค่ค่าเรียนนะ ถ้าเดือนไหนค่าเทอมออกก็เป็นล้าน พระเณร ๔๐ กว่า ๕๐ รูป เรียนไปเกินครึ่ง"

[เถรี]

ถาม : ไปเป็นกรรมการ เจอทั้งนักการเมือง เจอทั้งใต้โต๊ะ ?
ตอบ : ทำหน้าที่ของเราให้ดีก็พอ ไปสนใจอย่างอื่นทำไม ? ใครให้เงินก็รับ ใครให้สัญญาก็รับ แต่ตูจะทำหน้าที่ของตู...จบ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "โยมเอาข้าวสารอาหารแห้งมาถวายอย่างกับวัดท่าขนุนโดนน้ำท่วมไปแล้ว ยังไม่ท่วม ต่อให้เขาบอกว่าน้ำท่วมทองผาภูมิ วัดท่าขนุนก็ท่วมไม่ได้หรอก ที่เคยมีข่าวน้ำท่วมทองผาภูมินั้น เป็นแค่น้ำป่าหลากชั่วคราว ไม่ถึงชั่วโมงก็ลดตามปกติแล้ว ถ้าน้ำท่วมทองผาภูมิแปลว่ากรุงเทพฯ ต้องอยู่ใต้ทะเลไปครึ่งกิโลเมตรเป็นอย่างน้อย เพราะทองผาภูมิสูงกว่ากรุงเทพฯ ๖๐๐ กว่าเมตร ถึงเวลานั้นก็คงต้องใช้เรือดำน้ำมารับสังฆทานที่นี่...!

อาตมาได้ยินโฆษกรัฐบาลพูดทีไรก็สงสัย เขาเห็นว่าชาวบ้านโง่มากใช่ไหม ? เขาบอกว่าน้ำท่วมครั้งนี้เกิดจากฝนมาก ไม่ใช่น้ำท่วมแบบปี ๒๕๕๔ ที่เกิดจากงานบริหารผิดพลาด ก็ต้องเกิดจากบริหารผิดพลาดนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นน้ำจะท่วมได้อย่างไร ?

เรื่องของระบบการจัดการน้ำ ต้องมีวางแผนระยะสั้น ระยะกลาง ระยะยาว มีแผนการว่าถ้าน้ำมากจะจัดการอย่างไร น้ำน้อยจะจัดการอย่างไร ไม่ใช่ปล่อยตามเวรตามกรรม แล้วก็มาบอกว่าฝนตกมากแก้ไขไม่ได้ แต่ไม่ใช่เกิดจากการบริหารผิดพลาดแบบปี ๒๕๕๔ ฟังแล้วประเภทนี้ ถ้าเป็นฆราวาสด้วยกันอาตมาจะไม่คบเลย เพราะถือว่าเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น"

[เถรี]

"โดยเฉพาะกรุงเทพฯ ของเรา จะช้าจะเร็วน้ำก็ท่วมแน่นอน เพราะว่าตอนนี้อยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเลปานกลางมากแล้ว ก็แปลว่าน้ำมีโอกาสท่วมได้ทุกวัน เนื่องจากว่าพื้นที่กรุงเทพฯ เป็นดินตะกอนปากแม่น้ำเจ้าพระยา จึงเป็นที่ที่อุดมสมบูรณ์มาก ประกอบกับฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล แต่คราวนี้พื้นที่ตั้งแต่สมัยโบราณบรรพบุรุษของเราเอาไว้ปลูกข้าว เป็นแหล่งอาหารของประเทศ เรากลับเอามาสร้างตึกแทน น้ำหนักตึกที่กดลงไปทุกวัน ดินก็ยุบลงไปทุกวัน

ยิ่งสมัยก่อนมีการขุดน้ำบาดาลมาใช้กันแบบไม่บันยะบันยัง เมื่อน้ำบาดาลหมดไปสภาพดินก็ยิ่งทรุดตัวได้ง่าย เพราะว่าไม่มีน้ำรองรับ ถ้าใครอยากจะมีบ้านในกรุงเทพฯ ก็หาคอนโดมีเนียมสัก ๑๐ ชั้นแล้วก็อยู่ชั้นบนสุด อย่างไรก็ปลอดภัยหน่อย ถึงเวลาน้ำท่วมฉับพลันอย่างน้อยก็มีเรือมารับได้...! ถ้าอยู่ชั้นล่าง ๆ อาจจะหายไปใต้น้ำเลย

อาตมาเคยพูดตั้งแต่ปี ๒๕๕๔ ตอนน้ำท่วมหนัก ๆ ว่า โครงการบ้านจัดสรรสมัยนี้ควรที่จะคิดสร้างบ้านลอยน้ำได้แล้ว ทำบ้านเรือนแพ ก็คือมีลูกทุ่นช่วยในการลอยตัวได้ แล้วก็แค่ปักเสาสี่มุม ติดโซ่เอาห่วงคล้องไว้ ถ้าน้ำสูงก็ลอยตามน้ำขึ้นไป โฆษณาได้เต็มปากเต็มคำว่า "หมู่บ้านปลอดน้ำท่วม ซื้อบ้านแถมเรือ" คาดว่ายังหากินได้อีกเยอะ"