เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๐

[เถรี]

สนทนากับพระ "หลวงพี่อาจินต์เพิ่งจะสอบพระอุปัชฌาย์ได้ ตอนแรกท่านจะสอบรุ่นเดียวกับผม แต่เตรียมตัวไม่ทัน ก็เลยกลายเป็นรุ่นน้องไป ถ้าไม่ได้พระอุปัชฌาย์นี่อยู่ต่างประเทศจะลำบาก เพราะที่นั่นหาพระอุปัชฌาย์ยากมาก ต้องเข้ามาบวชเมืองไทยแล้วค่อยกลับไป

อย่างหลวงพ่อวัดท่าซุง หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสามพระยาบอกว่า "ให้ไปนั่งฟังเขาก็พอ ไม่ต้องสอบหรอก" ท่านบอกว่า เวลานั่งฟังยังไม่มีให้เลย เพราะว่ามีหลายระดับ อย่างของผมระดับอำเภอ ๕ วัน ระดับจังหวัด ๕ วัน ระดับภาค ๗ วัน ระดับหน ๓ วัน แล้วก็ทั่วประเทศ ๗ วัน คิดดูสิ...ปาเข้าไปเท่าไรแล้ว ? หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกว่าท่านไม่มีเวลาไป ท่านก็เลยนิมนต์หลวงพ่อวัดสังกัสรัตนคีรีกับหลวงพ่อมหาประชุม มาเป็นพระอุปัชฌาย์ตอนบวชเป็นขาประจำ

หลวงพ่อวัดสังกัสรัตนคีรีสุดยอดจริง ๆ บวชพระ ๙๐ รูป นั่งไม่พลิกเลย โอ้โฮ...สมาธิไม่ถึงนี่ทำไม่ได้จริง ๆ ท่านอาจารย์มหาประชุมลุกไปเข้าห้องน้ำ ๒ รอบแล้ว ท่านก็ยังนั่งเฉยอย่างนั้น

ท่านอาจารย์มหาประชุมบอกว่า “๒ ทุ่มแล้ว...เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยมาบวชต่อ” ที่ไหนได้...หลวงพ่อวัดสังกัสฯ ใส่รวดเดียวจบเลย แบ่งกันคนละ ๙๐ รูป ปรากฏว่าพระแก่อยู่ได้ พระหนุ่มขอพักไป ๒ รอบแล้ว ยังมีต่อรอบเช้าวันรุ่งขึ้นอีกด้วย"

[เถรี]

ถาม : แม่ผมเสียแล้ว การที่จะทำบุญอุทิศไปให้แม่ เขาจะได้รับหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ได้รับหรือไม่ได้รับนี่ไม่แน่นอน เขาต้องอยู่ในเขตที่โมทนาได้จึงจะได้รับ ถ้าอยู่ในเขตที่โมทนาไม่ได้ก็รอไปก่อน จนกว่าจะพ้นออกมาได้ แต่ในลักษณะของความเป็นลูก โดยหน้าที่ของเราแล้วก็ควรจะทำให้ท่าน

ถาม : แม่เขานับถือผีครับ ?
ตอบ : พอตายแล้วฉลาดทุกคน เป็นผีแล้วฉลาด ตอนเป็นคนบางทีก็โง่ ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอก นับถือนั่นนับถือนี่ไปเรื่อย พอตอนตายแล้วฉลาดทั้งนั้นแหละ อาตมาไปอินโดนีเซีย พวกอิสลามมาขอส่วนบุญบานตะเกียงเลย ถามว่า อ้าว...ส่วนใหญ่แล้วพรรคพวกของแกนี่ไม่รอดข้างล่างทั้งนั้น แล้วแกมาได้อย่างไรวะ ? เขาบอกว่า ส่วนใหญ่ที่มาได้นี่ตายก่อนหมดอายุ ถ้าตายตามอายุก็คงจะไปข้างล่างเหมือนกัน

ไปเข้าใจทีหลังว่าคนที่สร้างบุญสร้างบารมีไว้เหมือนกับอยู่ในที่สว่าง ส่วนพวกที่ไม่มีบุญเขาอยู่ในที่มืด เขามองมาเมื่อไรจะเห็นเราทันที แล้วเขารู้ว่าคนนี้อาศัยได้ เขาก็จะมาเลย เพียงแต่ว่าเวลาขอแล้วเราจะรู้เรื่องหรือไม่เท่านั้นเอง

[เถรี]

ถาม : น้องสาวเปิดร้านขายอาหาร ?
ตอบ : ทำเองหรือเปล่า ?

ถาม : ค่ะ
ตอบ : ถ้าทำเองก็แล้วไป อย่าไปอาศัยคนอื่นนะ ประเภทเปิดร้านแล้วต้องอาศัยคนอื่น ถ้าเขาทิ้งไปเมื่อไรก็น้ำตาเล็ดเมื่อนั้นแหละ

[เถรี]

สนทนากับพระ "หลวงพี่วิรัชอยู่ไกล แต่สร้างวัดได้ใหญ่โตมโหฬารมาก วัดธรรมยานปัจจุบันนี้ไม่หนีวัดท่าซุงเลย ผมไปช่วยตอนแรก ๆ มีแต่ที่ดิน จนกระทั่งเริ่มสร้างศาลากับพระชำระหนี้สงฆ์ ผมไปร่วมหล่อพระกับท่าน เผลอไม่กี่ปีท่านสร้างวัดจนใหญ่โต ตอนนี้ญาติโยมไป สงสัยจะไปพักได้เป็นพันเลย ห้องพักปรับอากาศแทบทั้งนั้น"

ถาม : บ้านเดิมท่านอยู่นั่นหรือเปล่า ?
ตอบ : ท่านไปซื้อที่บ้านเดิม ตอนแรกให้ผมไปหาที่ให้ แต่ท่านก็บอกว่ากลัวมาลาเรีย เห็นผมเป็นมาลาเรียทรมานอยู่หลายปี

[เถรี]

พรรคพวกเวลาออกจากวัดแล้วจะไปหาผม ที่ผมเหมือนสถานีพักครึ่งทาง ใครมาก็แวะไปพักที่นั่นก่อน แม้กระทั่งอาจารย์ติงลี่ออกไปก็ไปอยู่กับผมก่อน แล้วผมค่อยหาวัดให้เป็นเจ้าอาวาส

ถาม : ตอนนี้อยู่ไหนครับ ?
ตอบ : เป็นเจ้าอาวาสวัดประตูด่าน อยู่ทางด้านอำเภอเมืองกาญจนบุรี แต่ออกไปทางพุน้ำร้อนที่ข้ามไปฝั่งพม่า ส่วนใหญ่ไปหาผม ผมหาวัดให้ได้ทั้งนั้นแหละ เพราะว่าในจังหวัดเวลาเขาหาพระเป็นเจ้าอาวาสไม่ได้ เขาก็มาเอากับผม

[เถรี]

ถาม : หลวงพี่สุรจิตเป็นโรคหัวใจหรือครับ ?
ตอบ : หลวงพี่สุรจิตผ่าตัดเส้นเลือดหัวใจ ต้องบอกว่าวัดท่าซุงยังมีหลวงพี่สุรจิตอยู่ก็ยังมีหลักอยู่ เรื่องการปฏิบัติผมยอมรับท่านเลย

ตอนท่านผ่าตัดอยู่ ผมเข้าไปเยี่ยม หมอบอกว่าอย่ารบกวนคนไข้นาน ผมบอกว่าไม่นานหรอก เข้าไปถามว่า “หลวงพี่ครับ ตอนนี้อยู่ก็ได้ตายก็ดี ใช่ไหมครับ ?” ท่านอึ้งไปพักแล้วก็พยักหน้า “แค่นั้นแหละครับ ผมไม่ต้องการอะไรแล้ว” ถวายช่อดอกไม้ท่านเสร็จก็ถอยกลับออกมา ต้องการสอบถามว่า ที่ผมรู้ว่าอารมณ์ใจท่านเป็นอย่างนี้จริงหรือเปล่า ? ท่านเห็นโยม ๒-๓ คนอยู่ข้าง ๆ ท่านก็พยักหน้ารับแบบเงียบ ๆ

หลวงพี่สุรจิตตอนแรกที่บวช ก็อย่างที่ว่าแหละ หลวงพ่อของเราไม่ได้เป็นพระอุปัชฌาย์ ท่านบวชให้ไม่ได้ ท่านก็เลยบอกว่า แกไปบวชทางบ้านแก ได้แล้วก็มาอยู่ด้วยกัน ท่านก็ไปบวชมาเรียบร้อย ขออนุญาตพระอุปัชฌาย์อาจารย์มาอยู่วัดท่าซุง

อยู่กันมาจนปี ๒๕๓๒ เห็นจะได้ จะตั้งท่านเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส ปรากฏว่าดูหนังสือสุทธิแล้วท่านบวชที่วัดอาวุธฯ เป็นพระธรรมยุต ทางจังหวัดจึงไม่ตั้งให้ พอทางจังหวัดไม่ให้พวกเราก็เลยจับท่านญัตติใหม่เป็นมหานิกาย แต่พวกเราญัตติใหม่แล้วก็ยังให้ท่านนับพรรษาเดิม ถ้าเป็นที่อื่นเขาให้นับพรรษา ๑ ใหม่เลยนะ แต่ของเรานี่ด้วยความเคารพนับถือ แล้วท่านเองท่านไม่ได้ทำผิดอะไร บอกให้ท่านไปบวชท่านก็บวช ท่านจะไปรู้หรือว่าวัดท่าซุงเป็นมหานิกายหรือธรรมยุต เลยกลายเป็นธรรมยุตมาญัตติเป็นมหานิกาย แล้วหลวงพ่อก็ตั้งให้ท่านเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส

ด้วยความที่ท่านทำความดีไว้เยอะ พวกเราก็ไม่ได้รังเกียจ ญัตติใหม่ก็นับพรรษาให้เหมือนเดิม

[เถรี]

สนทนากับพระเรื่องการเรียนปริญญา "ถ้าฝึกวิชาหลวงพ่อมาจริง ๆ นะ เรื่องเรียนไม่มีอะไรยากเลย ผมยืนยัน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ พูดได้เต็มปากเต็มคำ"

ถาม : สาธุ...สุดยอดเลยวิชาที่หลวงพ่อให้ ?
ตอบ : ผมทำคะแนนเต็ม ๑๐๐ จนอาจารย์ต้องหักคะแนน ท่านบอกว่า “พระครูเล็กท่านได้เยอะแล้ว” อาจารย์ก็เลยหักผม ๒ คะแนน เหลือแค่ ๙๘ คะแนน

ถาม : ผมเห็นด็อกเตอร์แอน ลูกศิษย์หลวงพ่อเราที่อยุธยา ได้มโนมยิทธินี่แหละช่วย
ตอบ : ถ้าได้จริงไม่มีอะไรยาก ผมเรียนปริญญาตรีอยู่ ๒ ปีกว่านิดหน่อย ปริญญาโท ๑ ปีกับ ๑ เดือน ปริญญาเอก ๒ ปีครึ่ง ความจริงแค่ ๒ ปีผมก็ขอสอบจบแล้ว อาจารย์ท่านบอกว่าไม่ได้ เพราะกติกาเขามีว่าต้อง ๓ ปีขึ้นไปถึงให้สอบ

คราวนี้ผมก็สบายใจ ยังไม่ถึง ๓ ปี ที่ไหนได้...พอเขาเข็นรุ่นพี่ไม่ไป เขาเห็นผมไหวเขาก็เอาเฉยเลย ผมต้องเร่งทำวิทยานิพนธ์แทบกระอักเลือด มีเวลาแค่ ๒ เดือน โอ้โฮ...ใจเย็น...เห็นว่าอีกตั้งปีหนึ่ง ใครจะไปนึกว่า จากปีหนึ่งกลายเป็นเหลือแค่ ๒ เดือน เล่นเอาปางตายเลย

อาจารย์สอบวิทยานิพนธ์ผม ๒๒ นาที ตั้งแต่ต้นจนปรึกษาแล้วว่าให้จบโดยไม่มีเงื่อนไข คนแรกท่านถาม ผมก็ตอบให้ว่าเป็นอย่างนั้น ๆ ข้อมูลอยู่หน้านั้น พอคำถามที่ ๔ แกปิดเล่มเลย บอกว่าขนาดข้อมูลอยู่หน้าไหน ลูกศิษย์ยังบอกได้ ผมมั่นใจว่าท่านทำเองกับมือจริง ๆ ผมหมดคำถามแล้ว ให้ผ่านโดยไม่มีเงื่อนไข

[เถรี]

ถาม : (พระถาม) พระอาจารย์บวชปีไหนครับ ?
ตอบ : ผมบวชปี ๒๕๒๙ หลวงตาวัชรชัยบวชปี ๒๕๒๕ หลวงตาชลอบวชปี ๒๕๒๓ ถ้ารุ่นที่ผมทัน ผมจำได้ทุกคนว่าบวชปีไหน หลวงตาเจริญบวชก่อนเพื่อน ปี ๒๕๑๓ แล้วก็มาหลวงพี่โอปี ๒๕๑๔ ท่านเจ้าคุณอนันต์ ๒๕๑๖

[เถรี]

ถาม : (สัมภาษณ์ข้อมูลผู้เชี่ยวชาญเพื่อทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับเรื่องพระพุทธรูปทรงเครื่อง) พระพุทธรูปในปัจจุบันถ้าอ้างอิงเรื่องท้าวชมพูบดี คือ การยกเรื่องพระเจ้าจักรพรรดิมาเป็นหลักการ พระพุทธเจ้าทุกพระองค์สามารถทรงเครื่องได้หมดไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าว่าโดยทั่วไปแล้วเป็นเรื่องที่ต้องใช้ความรู้พิเศษ โดยความเคยชินของเรา มักจะคิดว่าพระพุทธเจ้าคือพระ แต่เวลาที่ท่านแสดงออกมาเต็มบุญญาบารมี ในโลกเรานับถือว่าผู้ใดมีอำนาจมากที่สุด ก็จะแสดงออกในลักษณะอย่างนั้น เพื่อให้คนอื่นเห็นและเชื่อถือศรัทธา คราวนี้ในโลกเราผู้ที่นับถือว่ามีอำนาจมากที่สุด ก็คือพระเจ้าจักรพรรดิราช ซึ่งปกครองทวีปทั้ง ๔

ในความเชื่อของคนยุคนั้น เขาว่าพระเจ้าจักรพรรดิราชจะมีเครื่องทรงลักษณะไหน พระพุทธเจ้าท่านก็จะแสดงออกให้เห็นในลักษณะอย่างนั้น ต้องบอกว่าเป็นส่วนหนึ่งของสัพพัญญูวิสัยที่พระองค์ท่านทราบ ในเมื่อทราบโดยสัพพัญญุตตาญาณ ถึงเวลาพระองค์ท่านก็แสดงออกให้เป็นไปตามนั้น

[เถรี]

ถาม : แล้วคติเรื่องสมเด็จองค์ปฐมที่ทรงเครื่อง ก็เป็นหลักเรื่องของสัพพัญญุตญาณใช่ไหมครับ ?
ตอบ : เรื่องของสมเด็จองค์ปฐมทรงเครื่องนั้น เราต้องเข้าใจว่าการทรงเครื่องไม่ได้มีแต่พระในเมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นของจีน ของทิเบต หรือของทางด้านพม่าก็ตาม จะมีพระทรงเครื่องด้วยกันทั้งนั้น

ตรงจุดนี้เราพอที่จะสรุปได้ว่า บุคคลท่านที่มีความสามารถพิเศษ คือ มีทิพจักขุญาณก็ดี สามารถรู้เห็นเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ก็ดี ท่านสามารถรู้เห็นได้เหมือน ๆ กัน ว่าพระพุทธเจ้าท่านมีเครื่องทรง ในเมื่อรู้เห็นได้เหมือน ๆ กัน แล้วทำไมเครื่องทรงจึงไม่คล้ายคลึงกัน ? เหตุเพราะว่าติดอุปาทานเก่า ๆ ว่า บุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดที่ตนเองพบมา ท่านทรงเครื่องแบบไหน พระองค์ท่านก็แสดงออกให้เป็นลักษณะนั้น

ดังนั้น...พระพุทธรูปพม่าก็ทรงเครื่องแบบกษัตริย์พม่า พระพุทธรูปทิเบตก็ทรงเครื่องแบบกษัตริย์ทิเบต พระพุทธรูปไทยก็ทรงเครื่องแบบกษัตริย์ไทย สมเด็จองค์ปฐมที่ทรงเครื่องลักษณะนั้น เราจะเห็นว่าถ้าพระมหากษัตริย์ของเราทำพิธีบรมราชาภิเษก ก็จะทรงเครื่องใกล้เคียงแบบนั้น

ถาม : คตินี้องค์พระวิสุทธิเทพและพระศรีอาริย์ก็จะอยู่ในลักษณะเดียวกัน ?
ตอบ : ลักษณะเดียวกัน

ถาม : เป็นการสื่อภาพออกมาให้ตาเนื้อได้เห็น ?
ตอบ : ถูก...แต่อันนี้ต้องขึ้นอยู่กับความเชื่อ คือต้องมีศรัทธาด้วย ถ้าเราจะเอาประเภทเอกสารหรือรูปภาพเป็นหลักฐานอ้างอิง จะหาได้ยาก

[เถรี]

ถาม : สมัยหลวงพ่อฤๅษีท่านมีการสร้างเป็นพระทรงเครื่องไหมครับ นอกจากพระวิสุทธิเทพและพระศรีอาริย์ครับ ?
ตอบ : เท่าที่ทราบมาก็ยังไม่มี

ถาม : สมเด็จองค์ปฐมที่ท่านสร้างก็ไม่ได้ทรงเครื่องใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ได้ทรงเครื่อง ท่านทำในลักษณะของพระพุทธชินราช ถ้าเราสังเกตจะเห็นว่า พระพุทธชินราชจะมีซุ้มเรือนแก้ว ความจริงซุ้มเรือนแก้วก็คือฉัพพรรณรังสี ที่เปล่งออกมาจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งในปฐมสมโพธิกถากล่าวว่า มีลักษณะเหมือนกับเปลวไฟ

คราวนี้บรรดาช่างยุคโบราณของเราก็จินตนาการถึงเปลวไฟว่า ถ้าแผ่ออกมาจะมีลักษณะอย่างนี้ ก็เหมือนอย่างกับเราจุดกองไฟขึ้นมากองหนึ่ง ลักษณะเปลวจะเป็นอย่างไร ช่างก็ทำออกมาตามจินตนาการ จึงกลายเป็นเรือนแก้วของพระพุทธชินราชไป

[เถรี]

ถาม : พระพุทธรูปที่เราเรียกว่า สมเด็จองค์ปฐมปางนิพพาน กับพระวิสุทธิเทพ เหมือนกันไหมครับ ?
ตอบ : เหมือนกัน ตามความเชื่อของสายเถรวาทของเรา บุคคลที่อยู่บนพระนิพพานก็คือ พระอรหันต์ พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระพุทธเจ้า ในเมื่อท่านทั้งหลายเหล่านี้อยู่ข้างบน ในความรู้สึกเราก็คือ พระควรที่จะเป็นพระ แต่สิ่งที่ทำมาก็คือการสร้างบุญสร้างบารมี ลักษณะที่ปรากฏเต็มบุญเต็มบารมีนั้นเป็นแบบใด บุคคลที่สามารถเข้าถึงตรงนั้นก็จะรู้เห็นได้ว่า ต่างจากความคิดของเราทั่ว ๆ ไปว่า ท่านเป็นพระก็ควรจะครองตัวเป็นพระ

ผู้ที่ไปพบเห็นจะเห็นว่า ท่านมีเครื่องทรงเหมือนกัน แต่เป็นเครื่องทรงในลักษณะที่มีความอลังการ หรือเหนือกว่าในระดับของพรหมเทวดาทั่วไป

[เถรี]

ถาม : ท่านมีความเห็นอะไรเพิ่มเติมไหมครับเกี่ยวกับพระทรงเครื่องในปัจจจุบันนี้ ?
ตอบ : ในเรื่องของพระทรงเครื่องนี้ ส่วนที่อยากออกความเห็นอย่างหนึ่ง คือ นอกจากเราเชื่อว่าท่านที่รู้จริงพบเห็นมาแล้ว หรือเกิดจากศรัทธาในตัวบุคคลที่มีอำนาจในโลกของเรา ว่าอยู่ในชุดแบบไหนที่แสดงออกซึ่งอำนาจแล้วทำตาม อีกส่วนหนึ่งคืออยากจะเชื่อว่า เครื่องทรงนั้นเกิดจากการสร้างเพื่อเป็นพุทธบูชา ก็คือฉวยโอกาสถวายสิ่งนี้บูชาพระ จึงทำเสียเต็มที่ แบบเดียวกับพระแก้วมรกตของเรา ที่มีเครื่องทรงต่างหากถึง ๓ ชุด

ถาม : เป็นการผสมกันว่า เป็นการแสดงความเป็นทิพย์ด้วย และผู้สร้างก็ได้ถวายเป็นพุทธบูชาไปด้วย ?
ตอบ : ถูก...นี่คือส่วนที่อยากจะเพิ่มให้

[เถรี]

ถาม : แก้วขนเหล็กกับแก้วโป่งขาม ?
ตอบ : แก้วขนเหล็กก็เป็นโป่งขามนั่นแหละ แต่เป็นโป่งขามแบบมีเส้นอยู่ข้างใน

ถาม : มีความศักดิ์สิทธิ์ไหมคะ ?
ตอบ : ก็เขาเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ว่าจะเป็นโป่งข่ามลักษณะไหน แต่เขาก็มีว่าลักษณะดีเป็นอย่างไร ลักษณะร้ายเป็นอย่างไร พวกที่เขาหา ๆ กันอยู่ ก็อย่างโป่งข่าม แก้วปวก แก้ววิฑูรย์ ฯลฯ

ถาม : มีเทวดารักษาอยู่ไหมคะ ?
ตอบ : ก็มีบ้างไม่มีบ้างแล้วแต่ดวง อยากจะให้มีก็เอาไปเข้าพิธีที่วัดท่าขนุนได้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับโยม "ไปปล่อยนกสักตัวสองตัว จะได้พาเคราะห์พากรรมไป ๆ เสีย เอาประเภทบินเก่ง ๆ นะ ถ้าอาตมาไปวัดเชียงมั่นเมื่อไร จะปล่อยนกเขาอย่างเดียวเลย เพราะว่านกเขาบินเร็วมาก แต่เขาขายแพง ตัวละตั้ง ๑๕๐ บาท

อาตมาบอกว่า ๑๕๐ ไม่ซื้อหรอก เพราะว่าขนาดเขาทอดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตัวหนึ่งก็ไม่เกิน ๕๐ บาท ไปจนกระทั่งแม่ค้าเขาจำได้ เขารู้ว่าแกล้งต่อไปเรื่อย แต่ถ้าไม่ได้ราคาที่ต้องการก็ไม่ซื้อ ท้ายสุดเขาก็ต้องให้ เพราะอาตมาเหมาหมด ดีกว่าไปนั่งขายอยู่เป็นหลายวัน"

[เถรี]

ถาม : หลายครั้งที่ผ่านมาหลวงพ่อลดตัวมาพูดเล่นกับผม ผมก็เลว เขย่งตัวขึ้นไปเล่นกับหลวงพ่อ ต่อไปนี้ผมจะระวังเป็นผู้ใหม่อยู่เสมอครับ ขอให้หลวงพ่อคิดว่า เล่นกับหมาหมาเลียปากก็แล้วกันครับ
ตอบ : อ๋อ...ไม่ต้องบอก คิดอย่างนั้นมานานแล้ว...!

ถาม : ที่หลวงพ่อบอกให้ผมเลิกปรารถนาพุทธภูมิย้อนหลัง ความหมายเดียวกับลาใช่ไหมครับ ?
ตอบ : มีใครเขาย้อนหลังได้วะ ? มีแต่ปัจจุบัน ไม่เอาก็ไม่เอา เอาก็เอา

[เถรี]

ถาม : ผมมีความรู้สึกว่า ถ้าใจเราถึงพระจริง ๆ พระบนพระนิพพานก็สามารถแทรกกฎของกรรมมาช่วยเราได้ เป็นมิจฉาทิฏฐิหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : เป็น....อย่าลืมว่าพระอริยเจ้าตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป ท่านยอมรับเรื่องกฎของกรรมทุกองค์ ท่านไม่มายุ่งกับกรรมของคุณหรอก ยกเว้นอย่างเดียวว่ากระแสบุญยังเพียงพออยู่ ก็สามารถที่จะช่วยได้บ้าง ถ้าเหลือแต่กรรมล้วน ๆ ก็รับไปเถอะ

ถาม : ที่หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกว่าจะพาคนของท่านไปพระนิพพานให้หมด ท่านอยู่บนพระนิพพานแล้ว ท่านจะทำอย่างไรได้ครับ ?
ตอบ : ทำอย่างไรได้ ? ก็นั่งลุ้น...พอออกนอกทางมากก็ถีบกลับเข้ามาหน่อย แค่หกล้มหกลุกนิดก็ทำเป็นน้ำตาเล็ด..!

การช่วยก็อย่างที่บอก ช่วยด้วยการแนะนำ แนะนำแล้วถ้าไม่ทำก็นั่งมองให้ตะเกียกตะกายต่อไป เดี๋ยวเข็ดก็เลี้ยวกลับมาเอง

[เถรี]

ถาม : ผมขึ้นไปบนพระนิพพานแล้วผมโดนพระท่านตบหัวเอา ผมไม่ทราบว่าเป็นมารแกล้งหรืออย่างไร แต่ครั้งต่อไปผมขึ้นไปก็ชักเสียว ๆ สันหลังครับ ?
ตอบ : ทำไมต้องเสียว ? มีใครเคยโดนแบบนี้บ้าง ? ถ้าไม่มีก็ถือเป็นเกียรติอย่างสูงสุดในชีวิต รับ ๆ ไปเถอะ

ถาม : แสดงว่าเป็นมารแทรกหรือครับ ?
ตอบ : ไม่รู้เหมือนกันว่ะ...ตูไม่ได้ไปด้วยนี่

ถาม : เคยได้ยินว่า หลวงพ่อฤๅษีหรือหลวงพ่อท่านไหนสั่งสอนลูกศิษย์แบบลงไม้ลงมือแบบนี้ไหมครับ ?
ตอบ : ดูท่าว่ายังไม่เคยได้ยินนะ มีแต่ให้ส้นตีนเฉย ๆ...!

[เถรี]

ถาม : ถ้าผมไม่ใช่คนพาล ผมก็โดนคนอื่นเขารังแก แต่ผมก็เจ็บปวดทุกครั้งที่ทำให้คนอื่นเป็นทุกข์ จะใช้สมาธิรั้งก็เหมือนกับหนังสติ๊กที่โดนดีดกลับ ไม่รู้จะไปต่ออย่างไร ?
ตอบ : ก็นั่นแหละ เพียงแต่ว่าถึงเวลาให้ดีดกลับช้าลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งท้ายสุดก็เลิกดีดไปเอง

[เถรี]

ถาม : (จับคู่อุเบกขากับตัวอื่น ๆ ในพรหมวิหาร)
ตอบ : อุเบกขามีแทรกอยู่ในทุกตัว ถ้าเมตตาเกินประมาณเราก็เจ๊งเอง กรุณามากเกินไปบางทีก็ประสาทรับประทาน มุทิตาก็ต้องให้มีขอบเขตอยู่ด้วย ไม่ใช่ทำจนอลังการ เพราะฉะนั้น...อุเบกขามีอยู่ในทุกตัวนั่นแหละ