เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

[เถรี]

ถาม : อย่างคำว่าเกจิ ของไทยเราจะหมายถึงว่าพระท่านโดดเด่นในเรื่องของการปลุกเสกอะไรทำนองนี้ แต่ของบาลีคืออาจารย์บางพวก ไปคนละทางเลย ?
ตอบ : ความหมายเพี้ยนไป เขาถึงได้ต้องมีบาลี เพราะว่าบาลีกี่ปีกี่ชาติก็แปลอย่างนั้น แต่ว่าภาษาทั่ว ๆ ไปเขาเปลี่ยนไปเรื่อย

[เถรี]

ถาม : หนูเห็นเวลาเด็กผู้ชายคนหนึ่งมากราบหลวงพ่อ ท่าทางเวลาเข้าไปหาหลวงพ่อเหมือนกับเข้าเฝ้าเลย ไม่ใช่แค่คลานเข่าธรรมดา แสดงว่าติดมาจากชาติที่แล้วใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ไม่แน่ ถ้าอย่างท่านอาจารย์กระโจมทองนั้นติดจากชาตินี้ เพราะว่าท่านเป็นพระเอกลิเกมาก่อน ท่านอาจารย์กระโจมทอง วัดเขาสามชั้น กับท่านอาจารย์บูรพา วัดถ้ำเสือดาว เล่นลิเกวงเดียวกันมา ท่านอาจารย์กระโจมทองเป็นตัวเอก ท่านอาจารย์บูรพาเป็นตัวโกง แล้วไม่รู้นึกอย่างไร ท้ายสุดก็ไปบวชทั้งคู่ แล้วก็กลายเป็นเจ้าอาวาสทั้งคู่ แต่ท่านอาจารย์กระโจมทองติดเป็นนิสัย พอเจอหน้าผู้บังคับบัญชา ท่านจะถวายบังคมก่อนเลย ถามท่านว่ากราบธรรมดาได้ไหม ? ท่านว่า “ชินแบบนี้ครับ” ถึงได้บอกว่าไม่แน่ว่าจะเป็นของเก่า อาจจะเป็นของใหม่ก็ได้

ท่านอาจารย์บูรพาท่านเป็นศิษย์หลวงพ่อวัดท่ามะขาม เป็นฐานานุกรมคู่กันกับอาตมา ท่านเป็นพระครูวินัยธร อาตมาเป็นพระครูธรรมธร เป็นสัญญาบัตรก็เป็นปีเดียวกัน แล้วราชทินนามก็สลับกันด้วย เพราะว่าของท่านฉายา กาญจนธโร ก็คือพระครูวิลาศกาญจนธรรม ของอาตมาฉายา สุธมฺมปญฺโญ คือพระครูสุธรรมกาญจนาภรณ์ เสร็จแล้วเจ้าหน้าที่เขาทำราชทินนามสลับกัน ก็เลยกลายเป็นว่า คู่นี้มีเวรมีกรรมผูกพันกันมาแต่ชาติไหนก็ไม่รู้..!?

เจ้าหน้าที่เขามาขอโทษ เขาบอกว่า “พระอาจารย์ ไม่ได้ผิดแค่คู่นี้หรอก ผิดหลายคู่ด้วย” ถามว่าทำไม ? เขาบอก “ขนของหนีน้ำ ข้อมูลก็เลยสลับกันมั่วไปหมด” เพราะว่าไปรับ พ.ศ. ๒๕๕๔ เป็นรุ่นน้ำท่วม

[เถรี]

ถาม : สมมติถ้ามีเพื่อนยืมเงินเราระหว่างที่เป็นพระด้วยกัน ไม่ได้มีเจตนาที่จะโกง แต่เขามีเหตุให้สึกไป แล้วเกิดเปลี่ยนใจภายหลังไม่คืนเรา จะปรับอาบัติปาราชิกได้ไหมครับ ?
ตอบ : ปรับไม่ได้ ปาราชิกนั้นเถยยจิตต้องเกิดก่อน ตอนนั้นจิตเขาไม่เกิด เขาไม่ได้คิดที่จะทำ ก็กลายเป็นฉ้อโกงตอนฆราวาสแทน ท่านบอกแล้วว่า มีเถยยจิตคิดจะขโมย

ถาม : แล้วฉ้อโกงตอนฆราวาส กับตอนเป็นพระอันไหนหนักกว่ากันคะ ?
ตอบ : ทำในขณะเป็นผู้บริสุทธิ์ก็บาปหนักกว่าอยู่แล้ว

[เถรี]

ถาม : ช่วงนี้จะรำคาญเสียงค่ะ ?
ตอบ : รำคาญเสียงก็อุดหูสิ ทรงสมาธิไว้ ถ้าสติสมาธิอยู่กับลมหายใจตรงหน้า จะไม่รำคาญอะไรสักอย่างหนึ่ง ถ้าหลุดออกไปเมื่อไรก็รำคาญ

ถาม : การที่กายเรา ..(ไม่ชัด).. ?
ตอบ : ก็อยู่ที่ว่าเรายึดว่าเป็นเราหรือเปล่า

ถาม : บางครั้งแยกไม่ออกว่าเป็นจิตหรือเป็นกาย ?
ตอบ : จิตเป็นตัวรู้ ดังนั้น..ส่วนใหญ่แล้วเขาแสดงอาการรับรู้โดยผ่านทางร่างกายคือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ คราวนี้พอตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นของร่างกาย เราก็พลอยไปยึดว่าเป็นเราไปด้วย ต้องแยกให้ออก ร่างกายส่วนร่างกาย ใจส่วนใจ ไม่ได้เกี่ยวกัน

[เถรี]

ถาม : หนูพยายามถือศีล ๘ แต่ก็ชอบดูหนัง ถ้าเราดูหนังแล้วพิจารณา ?
ตอบ : ถ้าไม่ไหวก็ถือเป็นเวลา ตอนดูหนังก็กองไว้ชั่วคราวเหลือ ๗ ข้อ

ถาม : ทำไมเวลาถือศีล ๕ แล้วไม่สบาย แต่พอกลับไปถือศีล ๘ แล้วหายเป็นปกติ ?
ตอบ : แสดงว่าเหมาะกับเรามากกว่า เพราะฉะนั้น..เลิกดูหนังได้แล้ว..!

[เถรี]

ถาม : ช่วงนี้จับภาพพระแล้วบางทีก็สลับกับภาพคนที่หนูไม่ชอบหน้า ?
ตอบ : ถึงเวลาก็นึกถึงพระแทน ก็คือพวกนี้เขาลักษณะเป็นกสิณโทษหรือไม่ก็ความฟุ้งซ่านของเรา ลักษณะเหมือนกับขันธมารหรือกิเลสมารเขาตั้งใจมากวน ดังนั้น..ถึงเวลาถ้าภาพเขามาก็นึกพระ เดี๋ยวกำลังเราสูงกว่าก็จะนึกถึงพระได้ตลอดไปเอง

ถาม : แล้วสลับกับคนที่ตอนนี้หนูไม่ค่อยถูกชะตาด้วย ?
ตอบ : ก็นั่นแหละ บอกแล้วว่าพยายามนึกถึงพระเอาไว้ ถึงเวลาก็เปลี่ยนมานึกถึงพระแทน

[เถรี]

ถาม : เทวดาวันหนึ่ง ๆ ท่านทำอะไรบ้างครับ ?
ตอบ : เยอะแยะไปหมด รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ ของท่านมีความประณีต ละเอียดกว่าเรานับเท่าไม่ได้ แค่เพลินอยู่กับความสุขพวกนั้นก็หมดวันแล้ว ส่วนบรรดาท่านที่มีหน้าที่ท่านก็ทำหน้าที่ของท่านไป บางชั้นอย่างเช่น ชั้นยามาท่านก็นั่งสมาธิไป สวดมนต์ของตัวเองไป ไม่ได้อยู่ว่าง ๆ เหมือนกับเราหรอก..!

[เถรี]

ถาม : ตอนสวดพระคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบ เวลาสวดแล้วรู้สึกว่า ๒๔ ชั่วโมง การรับรู้ตัวเหมือนกับว่าเวลาหายไป ?
ตอบ : ถ้าหากว่าสติสมาธิเราอยู่กับปัจจุบันตรงหน้า ไม่ใช่แต่เวลาอย่างเดียว บางทีภาพและเสียงก็หายไปด้วย เพราะว่าเราไม่ได้สนใจ ยิ่งสมาธิลึกเท่าไร เวลาจะผ่านไปโดยที่เราไม่รู้ตัว เราจะรู้สึกว่าพักเดียวทำไมนานแท้ บางทีเรารู้สึกว่าเดี๋ยวเดียว อย่างอาตมาสวดจบหนึ่งใช้เวลา ๒ ชั่วโมงครึ่ง

ถาม : เวลามานั่งช่วงกรรมฐาน เมื่อก่อนรู้สึกว่านาน ?
ตอบ : ถ้าเราไม่ได้ใส่ใจ เวลาจะผ่านไปไม่รู้ตัว ถึงนานก็รู้สึกเหมือนกับครู่เดียว

[เถรี]

ถาม : ทำงานเป็นนักจิตวิทยา มีผู้มารับบริการบอกว่าเขาย้อนอดีตไปได้ตั้งแต่ตอนคลอด อาการเหมือนกับถูกเบ่งคลอดออกมา แล้วเขาบอกว่าย้อนไปได้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว โยมเลยตกใจค่ะ ?
ตอบ : มีอะไรน่าตกใจ ให้เขาเล่ามาเราก็บันทึกไว้ ถึงเวลาก็เก็บไว้เป็นตัวอย่าง เป็นเรื่องปกติ

ถาม : กลัวค่ะ ?
ตอบ : มีอะไรกลัว เจ้าของเรื่องเขายังไม่กลัวเลย

เป็นเรื่องที่ถ้าหากว่าใคร ๆ ทำถึงก็ได้ทุกคนแหละ จะว่าไปแล้วเป็นเรื่องธรรมดาเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ว่าคนที่ทำได้มีน้อย ก็เลยกลายเป็นเรื่องแปลก

ถาม : แปลว่าเขาทำได้จริงใช่ไหมคะ ?
ตอบ : จริงหรือไม่จริงก็บันทึกเอาไว้ ถึงเวลาจะได้เปรียบเทียบกับคนอื่น ๆ เขาได้

เจอเรื่องแบบนี้ก็คือแหล่งข้อมูลชั้นดี โดดใส่ไปเลย ถามเขาไปสิ อดีตอยู่ที่ไหน ใครเป็นพ่อ ใครเป็นแม่ มีญาติพี่น้องกี่คน แต่งงานมีครอบครัวหรือเปล่า มีลูกกี่คน ก่อนตายตายอายุเท่าไร ถึงเวลามีโอกาสก็ลองไปสืบหาดู ถ้าหากว่าใช่ก็แปลว่าจริง ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไป

ใช้ข้อมูลให้เป็นประโยชน์ก็จะทำให้เห็นว่า สิ่งที่พระพุทธเจ้าพูดถึงการเวียนว่ายตายเกิดเป็นเรื่องจริง ความศรัทธาในพระพุทธศาสนาของเราก็จะมีมากขึ้น ไม่ใช่ว่าถึงเวลาเขาเล่าให้ฟังเราก็ไปตกใจกลัว น่ากลัวตรงไหน ? ตัวเองยังตายเกิดมานับชาติไม่ถ้วน ดันไปกลัวเรื่องของคนอื่น

ถาม : จำได้ว่า หลวงพ่อเคยแนะนำให้ผนวกเอาพระพุทธศาสนากับจิตวิทยาเข้าด้วยกัน ?
ตอบ : ของพระพุทธศาสนาจริง ๆ เป็นเรื่องของจิตเกือบทั้งหมด อย่าลืมว่าสมาธิและปัญญาก็คือส่วนของจิต มีแต่ศีลเท่านั้นที่เป็นเบื้องต้น แต่ก็ต้องอาศัยจิตไปควบคุมอยู่ดี

[เถรี]

ถาม : เมื่อก่อนผมไม่สนใจพระพุทธศาสนาเท่าไร มาเจอแม่ชีทศพร ท่านสอนเรื่องละความชั่ว สร้างความดี ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ ผมจึงลองเลิกความชั่วและอบายมุขต่าง ๆ ตามที่ท่านบอก ปรากฏว่าชีวิตดีขึ้นจริง ๆ ถูกหวย นอนอยู่ก็เห็นเลขสามตัวตรง ๆ เอาไปใช้หนี้ได้หมด ชีวิตเปลี่ยนเลย ผมเลยรักพระพุทธศาสนามากขึ้น เวลามีคนมาถามว่าทำไมชีวิตดีขึ้น ผมเลยบอกให้เขาละความชั่ว สร้างความดี แต่ว่าเวลาบอกไปเขาก็ไม่ค่อยทำตามกัน ผมเลยเข้าใจที่แม่ชีเคยบอกว่า หนึ่งพันคน ขอคนดีแค่คนเดียว ยากมากเลยครับที่จะไปสอนคนให้เป็นแบบนี้ ?
ตอบ : ทำตัวเราให้ดีก่อน พอตัวเรามีการเปลี่ยนแปลงทาง กาย วาจา ใจ อย่างชัดเจน คนอื่นที่สนใจเขาจะมาเอง อย่าไปยัดเยียดให้เขา การไปยัดเยียดให้เขา ถ้าเขาทำตามก็เสมอตัว ถ้าเขาปรามาสขึ้นมา โทษใหญ่จะเกิดขึ้นกับเขาด้วย ดังนั้น..ต้องค่อยเป็นค่อยไป แต่อย่างที่บอกนั่นแหละ หนึ่งพันคนขอคนเดียว ส่วนคนที่หนึ่งพันนี้จะมาเมื่อไรก็เรื่องของเขา

ถาม : ผมยกตัวอย่างให้เขาดูว่า ผมทำแบบนี้มาแล้วมีผล เปลี่ยนชีวิตผมได้ขนาดไหน ?
ตอบ : บางคนวาระเขายังมาไม่ถึง ยังเสียดาย กลัวความชั่วจะเศร้าหมอง ขอทำต่ออีกหน่อย ก็ปล่อยเขาไปเถอะ..!

เรามีเมตตา มีกรุณาแล้ว อุตส่าห์แนะนำแล้ว ถ้าเขาไม่ทำตามเราก็อุเบกขา รอคนที่หนึ่งพัน ก็แปลว่าแนะนำไป ๙๙๙ คน ถ้าเขาไม่สนใจ เราก็แนะนำคนที่หนึ่งพันต่อไป

ถาม : แนวทางการทำให้ชีวิตดีขึ้น โดยการละความชั่ว สร้างความดี รักษาศีล แบบนี้ถูกต้องแล้วใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าทำได้จริง ๆ ก็ทำอย่างพระอรหันต์ เพียงแต่ว่าเราทำได้ดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น

[เถรี]

ถาม : ถ้าเรามีรายได้เพิ่มขึ้นเยอะ สมมติว่าจากห้าหมื่นบาทเป็นแปดแสนบาทต่อเดือน ถ้าเราได้ทุกเดือนจะเหมือนเป็นการดึงบุญในสต็อก คลังสินค้าของเราจะหมด แล้วต้องรีบเติม แบบนี้ไหมครับ ?
ตอบ : คล้าย ๆ กัน แต่ว่าบุญเป็นสินค้าหมุนเวียน ถ้าของเก่าไม่ออกไป ของใหม่ก็ไม่มา เพราะฉะนั้น..ต้องมีการหมุนเวียน จ่ายออก รับเข้า คนที่ฉลาดเขาถึงได้มีการต่อบุญอยู่เสมอ

ถาม : เคยเห็นเพื่อนเขาทำธุรกิจแล้วไหว้แม่ตานี เอากล้วยแม่ตานีมาไหว้หน้าบริษัท ผมเลยคิดว่าเขาขอแม่ตานีอย่างเดียว แม่ตานียังเอาตัวไม่รอด แล้วถ้าหมดขึ้นมา ไม่มีบุญเสริมมาต่อ ต้องหมดลู่ทางแน่ ๆ เลย เพราะแม่ตานีคงจะช่วยไม่ได้ตลอดไป ?
ตอบ : ก็เหมือนกับคนที่รับเงินเดือนมาแล้วใช้ไปเรื่อยเปื่อย ไม่ทำงานเพิ่มแล้วจะเอาอะไรมากิน ?

ถาม : ต้องเติมบุญอยู่ตลอด ?
ตอบ : ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไปเรื่อย ๆ ยิ่งให้ยิ่งได้ อย่างที่หลวงพ่อคูณท่านบอกนั่นแหละ

[เถรี]

ถาม : ที่บ้านไม่จำเป็นต้องมีศาลพระภูมิก็ได้ใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ถามว่าไม่จำเป็นใช่ไหม ? ไม่ใช่....ควรจะมี เราเผลอได้แต่ว่าเทวดาท่านไม่เผลอ ถ้าหากเราให้ความเคารพ ถึงเวลาก็สามารถที่จะได้รับการสงเคราะห์จากท่าน ถ้าใช้แต่กำลังของเราเอง เดี๋ยวสักวันหนึ่งก็เดี้ยง..!

[เถรี]

ถาม : ถ้าเราเอามวลสารไปพุทธาภิเษก แล้วเราก็เอามวลสารมาทำเป็นพระ หรืออะไรก็แล้วแต่ ความศักดิ์สิทธิ์นี่ ต้องเสกอีกรอบหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วใช้ได้เลย ยกเว้นอย่างเดียวคือพวกที่เป็นโลหะ พวกโลหะถ้าหลอมแล้วก็ต้องเสกใหม่

ถาม : แต่ถ้าเป็นมวลสารโลหะก็ได้อยู่ ?
ตอบ : ได้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สงสัยว่ารองเท้าพม่าเขาทำด้วยอะไร ? พื้นรองเท้าแข็งดีแท้ ตอนแรกอาตมาก็ไม่รู้ เห็นก็ไปซื้อใส่ พระพม่าเห็นก็หัวเราะ บอกว่านี่รองเท้าผู้หญิง อาตมาก็สงสัยว่าต่างกันตรงไหน ? เขาชี้ให้ดูหัวรองเท้า รองเท้าผู้หญิงหัวจะลีบเข้ามาหน่อย รองเท้าผู้ชายหัวจะบาน อาตมาก็ว่าหน้าตาเหมือนกันหมดทุกอย่าง ใส่ได้พอดีก็ซื้อมาใส่ แต่ถ้าเราไม่ใช่คนพม่า จะรู้ไหมว่าอันไหนของผู้หญิง อันไหนของผู้ชาย ?

พื้นรองเท้าก็เป็นหนังธรรมดานี่แหละ แต่แข็งแรงมากเลย ใส่เดินธุดงค์เป็นปีก็ยังไม่พัง อาตมาก็ว่าพระพม่าท่านเดินกันมาก เขาก็เลยทำรองเท้าแข็งแรงทนทานออกมา บ้านเรานี่ลงน้ำหน่อยก็พื้นหลุด เพราะของบ้านเราใช้อัดกาว ลงน้ำพื้นหลุด พอแห้งขึ้นมาก็กัดอีก หนังพอโดนน้ำแล้วแห้งนี่กัดเท้าสะเด็ดเลย

ไป ๆ มา ๆ ท้ายสุด มีคนแนะนำรองเท้าธุดงค์ ๒ ยี่ห้อ ถ้าไม่นันยางก็ตราช้างดาว จะขึ้นเขาลงห้วยได้หมด รองเท้ายี่ห้ออื่นไปก็พังกระจาย มีบางเที่ยวนี่อาตมาเดินเท้าเปล่าเป็นครึ่งค่อนเดือน กว่าจะหลุดออกมาเจอบ้านคนแล้วซื้อรองเท้าได้"

[เถรี]

"เรื่องของรองเท้า ในบาลีมีอยู่ ๒ ประเภท ก็คือ ปาทุกา รองเท้าพื้นบาง กับอุปาหนา รองเท้าพื้นหนา บางคนเขาบอกรองเท้าพื้นหนาน่าจะเป็นพวกเกี๊ยะ แต่คราวนี้ถ้ามาดูอีกที พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตให้ปัจจันตประเทศใช้รองเท้าพื้นหลายชั้นได้ ปัจจันตประเทศก็คือบรรดาบ้านนอกไกล ๆ ถนนหนทางไม่ดี ใช้รองเท้าพื้นบางจะพังง่าย ก็เลยสงสัยว่าอุปาหนานี่น่าจะเป็นรองเท้าพื้นหลายชั้นหรือเปล่า ถ้าเป็นสมัยนี้ก็ประมาณว่าเสริมพื้นเสริมส้น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เดือนที่แล้วมีลูกศิษย์อยู่คนหนึ่ง ก็คือคุณนรินทร์ อัครโชติกวนิชย์ ที่ไปโดนพระปลอมฟันตาย อาตมากำลังวิ่งลงใต้ขึ้นเหนืออยู่อุตลุด จึงไม่ได้ไปงานศพ เขารู้ว่าเป็นพระปลอมแล้วไปตามถ่ายคลิป จึงโดนเขาฟันตาย

นักท่องเที่ยวฝรั่งที่เข้าไปช่วยด้วยเจตนาดี แต่ไม่มีความรู้ทางกายวิภาค ถ้าเขาไม่ไปอุดที่หัวแล้วไปอุดที่คอ ยังอาจจะรอด เขาโดนฟัน ๒ ที่ โดนฟันหัวกับคอ ก็คือบริเวณเส้นเลือดใหญ่ที่คอ ถ้าอุดข้างล่างเลือดจะไม่เสียมากขนาดนั้น เขาไปอุดที่หัวเพราะว่าเห็นแผลใหญ่ที่หัว ต้องบอกว่าความตายมาถึงเราแน่ ๆ แต่ไม่บอกเลยว่าจะมาตอนไหน ใครจะไปคิดว่าหนุ่ม ๆ อย่างนั้นก็ตายได้

นรินทร์จะว่าไปแล้วก็ตั้งใจสร้างบุญสร้างกุศล คงประเภทเห็นของปลอมแล้วทนไม่ได้ ไปตามถ่ายคลิป กะว่าจะแจ้งตำรวจ เขารู้ตัวก็เลยเจอของมีคมเข้าไป แต่ก็ดี..ส่งพระปลอมเข้าคุกไปเลย..หมดเรื่อง"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับพระใหม่ “ทำอะไรให้ทำตามระเบียบวินัยเอาไว้ เรายังไม่ได้ ๕ พรรษา แล้วเราไปอยู่ที่อื่น เท่ากับอาบัติติดตัวอยู่ทุกวัน เพราะเราฝืนคำสั่งพระพุทธเจ้า ผมเองไม่ใช่ว่าจะหวงพวกคุณเอาไว้หรอก ผมเองก็ ๘ พรรษาถึงจะออกมา เรื่องของพระวินัยเราอย่าไปเห็นว่าเป็นอาบัติเล็กน้อย ถ้าเราเห็นอย่างนั้นแสดงว่าสภาพจิตของเราหยาบ ไม่ควรแก่ธรรมะ”

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า “อาตมาเจ็บตัวตอนไปเชียงราย ยังดีว่าได้น้ำมันมะพร้าวของพระอาจารย์บ๊ะ ไม่อย่างนั้นก็ซวยไม่รู้จบ

ตอนนั้นคนที่นั่งข้างหลังเขาขยับเบาะไม่เข้าที่ อาตมาก็เลยช่วยเขาขยับ มือก็ยังจับประตูค้างอยู่ แล้วเขาก็ปิดประตูปัง...! นิ้วหนึ่งมี ๓ ร่องตามแนวประตูเลย อาตมาก็ “โอ๊ย” ก็ยังไม่มีใครรู้อีก นึกว่าล้อเล่น จนต้องบอกว่า “เปิดประตูก่อน”

พอดีเขามีน้ำมันของพระอาจารย์บ๊ะอยู่ก็เลยทาให้ ตอนแรกก็ยังรู้สึกตึง ๆ หน่อย พอตอนเย็นก็ยุบเกือบหมดแล้ว เหลือสัก ๒๐ เปอร์เซ็นต์ รุ่งขึ้นทาซ้ำอีกทีก็หาย ไม่มีเจ็บไม่มีอะไร ก็ต้องบอกว่าโชคดีนะที่ไม่แตก นิ้วหนึ่ง มี ๓ ร่องตามรูปประตูเลย เคยโดนหนีบทีหนึ่งเจ็บไปตั้งหลายวัน แสดงว่าน้ำมันของท่านดีจริง”

[เถรี]

ถาม : ลูกชายจะไปบวชที่วัดท่าขนุน ต้องทำอย่างไรบ้างครับ
ตอบ : ก็ดูตามกำหนดการที่ประกาศไว้ในเว็บเป็นระยะ เราก็ลงชื่อสมัครแล้วก็ไปตามกำหนด บอกเขาด้วยว่าวัดท่าขนุนเข้มงวดนะ แต่ไม่ว่าจะเข้มงวดแค่ไหน พอเจ้าอาวาสไม่อยู่ก็ตัวใครตัวมัน ว่าไปหลายครั้งแล้วว่า ต่อหน้าและลับหลังให้ทำเหมือนกัน ส่วนใหญ่ก็ “แล้ว ๆ กันไป”

เขาคิดว่าอาตมาไม่รู้จริง วันก่อนก็เพิ่งจะเตือนบางท่านไป พอเวลาเข้าแถวบิณฑบาต ท่านมาแล้วก็มุดหาที่ตัวเองไม่เจอ ก็เลยถามไปว่า เวลาผมไม่อยู่แล้วคุณไม่บิณฑบาตใช่ไหม ? เขาก็ทำหน้างง ๆ ถึงได้บอกว่า ส่วนใหญ่พวกคุณไม่เชื่อว่าผมรู้ เพียงแต่ว่ารู้แล้ว ถ้าเรื่องไหนไม่เสียหายถึงส่วนรวมผมก็ปล่อยไป ตัวคุณไม่เอาดีก็เป็นเรื่องของคุณ อะไรที่เสียหายถึงส่วนรวมก็จะว่ากล่าวลงโทษ

ส่วนใหญ่แล้วท่านจะให้ครูบาอาจารย์จ้ำจี้จ้ำไช ว่าเขาตรง ๆ เรื่องเดียวคนเดียว ลักษณะนั้นเป็นไปไม่ได้

[เถรี]

ถาม : เอาพระกรุสมเด็จพระนางพญามาถวาย มีกำไลสำริดมาถวายด้วย ว่าจะถวายเข้าพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุนครับ รอหลวงพี่เปิดไหดูครับ ?
ตอบ : ไม่ต้องเปิดหรอก พวกนี้เขาเรียกว่าผียัดกรุ สมัยนั้นจะมีแต่ดินเผา ไม่มีไหเคลือบเผาหรอก ไหพวกนี้เป็นไหหูแล้วเคลือบ ซึ่งผิดยุค

ถาม : (เครื่องสำริดโบราณ)
ตอบ : ไอ้นี่จริง ๆ เป็นแกนปั่นด้ายของเขา เขาจะเอาแกนไม้ใส่ตรงกลางแล้วปั่น คนไม่รู้จะไปนึกว่าเป็นประคำ เรื่องพระกรุนี่พวกเซียนปลอมกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ แล้วก็ยัดกรุ หลายปีค่อยขุดขึ้นมา เขาก็เล่นเป็นกรุวังมะสะ ถ้าเล่นพวกนี้อย่าไปฟัง พวกนี้เขาเรียกว่านิทาน เขาจะเล่านิทานจนเราฟังแล้วเกิดความเลื่อมใส แล้วควักสตางค์ให้เขา อีกอย่างคือปูนสมัยนั้นเป็นปูนเปลือกหอยตำ แต่นี่เป็นปูนซีเมนต์

เล่นวัตถุมงคล "เซียนแท้" เขาบอกว่าต้องเล่นด้วยตา อย่าเล่นด้วยหู คือต้องดูให้เป็น คุณเอาไว้แจกญาติโยมเวลามาทำบุญก็แล้วกัน