เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๙

[เถรี]

ถาม : ถ้าเราสร้างพระและอุทิศส่วนกุศลให้ คนตายจะได้รับไหมคะ ?
ตอบ : ทำบุญอะไรก็อุทิศได้ทั้งนั้น แต่เขาจะรับได้หรือไม่ได้รับ ขึ้นอยู่กับภพภูมิที่เขาอยู่

ถาม : ถ้าเราทำพินัยกรรมไว้ ให้เขาสร้างพระไว้ให้เรา ?
ตอบ : ทิ้งเงินไว้ให้เขาด้วย ถ้าไม่ได้ทิ้งเงินไว้ให้ ปล่อยให้พวกเขาสร้างกันเอง เราก็ต้องโมทนาจึงจะได้รับบุญ

[เถรี]

ถาม : (โยมทำบุญแล้วขอพรให้สำเร็จในพระโพธิญาณ)
ตอบ : ปฏิบัติให้ได้ ไม่ใช่ถวายทานแล้วจะได้ ทานเป็นพื้นฐานขั้นต่ำสุด ยังมีศีล มีสมาธิ มีปัญญา ทานเป็นแค่ปัจจัยส่วนหนึ่งเท่านั้น

[เถรี]

ถาม : ทำบุญด้วยโทสะ ควรแก้ไขอย่างไร ?
ตอบ : ก็ลดลงหน่อย ถ้าหากว่าตั้งสติไม่ทัน ไปเกาะอารมณ์ตอนนั้น ตายก็เป็นอสูร..!

ถาม : ถ้าเราทำแล้วปรับกำลังใจให้ผ่องใส ?
ตอบ : ก็บอกว่าก่อนตาย ฉะนั้น...ก่อนตายห้ามคิดถึงตอนนั้น ความจริงอสูรก็เป็นเทวดาพวกหนึ่ง แต่เป็นเทวดาชั้นต่ำ ทำบุญผสมกับโทสะ ลักษณะที่มีเรื่องให้โกรธในขณะที่ทำบุญนั่นแหละ

ถาม : ถ้าหลายคนสำนึกได้ ?
ตอบ : เขาห้ามคิดตอนก่อนตาย เพราะส่วนใหญ่ก่อนตายถ้าคิดแบบไหนก็ไปตามนั้น

[เถรี]

ถาม : มีคนรู้จักเมายาบ้า แล้วตกลงมาตาย เขาจะไปไหน ?
ตอบ : ไม่ได้ไปไหน ถ้ายังไม่หมดอายุขัย มีวัยรุ่นคนหนึ่งติดยาบ้า ตำรวจไล่จับ แกอยู่แฟลตดินแดงชั้น ๔ พุ่งหลาวลงมาข้างล่าง กะว่าจะหนีตำรวจอย่างเดียว ไม่ได้นึกเลยว่าสูงแค่ไหน สรุปก็คือตายคาที่ ด้วยความที่เมาจนเคย แม้กระทั่งตายแล้วก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองตาย ไม่รู้ว่าจะสงสารดีหรือเปล่า ?

ถาม : ถ้าเขามีจิตนึกถึงหลวงพ่อวัดท่าซุงบ้าง เขาจะได้ไปดีไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ต้องห่วงหรอก รอเวลาหมดอายุก็ไปเอง

ถาม : ถ้ายังไม่หมดอายุขัยแล้วเราทำบุญไปให้ ?
ตอบ : ถ้าเขามีสติโมทนาได้ก็สบาย โมทนาแล้วก็มีความสุขเหมือนกับเทวดา รออย่างเดียวว่าหมดอายุก็ไปตามบุญของตน

[เถรี]

ถาม : ไปปากีสถานเอาวัตถุมงคลไปได้ไหมครับ ?
ตอบ : วัตถุมงคลชิ้นสองชิ้นได้ แต่พระเนื้อผงอย่าเอาไป บางทีเขากลัวว่าเป็นยาเสพติดขึ้นรูป

ถาม : พวกงาช้างละครับ ?
ตอบ : ไปต่างประเทศอย่าเสี่ยงเป็นอันขาด เพราะว่างาช้างเดี๋ยวนี้ผิดกฎหมายไปเกือบทั่วโลกแล้ว มีดหมอปากกายังต้องเอาออกเลย ปกติอาตมาพกติดตัวตลอด มีดหมอปากกางาช้างนิดเดียวเท่านั้น แต่ในเมื่อโลกเขารังเกียจก็ต้องเอาออก

ถาม : เคยพกตะกรุดเมรุ่นห้าไปเข้าคูเวต บอกว่าเป็นเครื่องรางของศาสนาพุทธ ก็เอาเข้าได้ ?
ตอบ : ถ้าเป็นรูปพระอาจจะไม่ผ่าน แต่ตะกรุดยังพอได้อยู่

ถาม : ยาละครับ ?
ตอบ : ยาเอาเข้าไปได้ แต่ให้โหลดไปใต้ท้องเครื่อง อาตมาจะติดคุกเนปาลหัวโตก็เพราะยาซองเดียว ผ่านทีไรก็ร้อง เขาปลดของจนหมดตัวก็ร้อง ที่ตลกที่สุดก็คือวัตถุมงคลเขาเอาถาดมาให้ใส่ ยกผ่านไปยกผ่านมาไม่ร้องสักแอะ ท้ายสุดล้วงไปล้วงมาเหลือยาอยู่เม็ดหนึ่งในซอง เลยส่งให้เขาดู เขาเอาไปรูดผ่านร้องเลย เขาบอกอันนี้แหละ ก็เลยนั่งหัวเราะกันอยู่ตรงนั้นทั้งเขาและเรา ปลดตูซะหมดตัวเลย ที่แท้ดังเพราะไอ้นี่เอง ดังเพราะซองใส่ยาซองเดียว ตูจะบ้า..!

เลยเก็บซองเอาไว้เป็นที่ระลึกจนทุกวันนี้ ไอ้ซองยาบ้า ๆ เกือบจะทำให้ตูต้องแก้ผ้าแล้ว หยิบอะไรออกมาเดินผ่านก็ดังทุกที ยาอมของมหาโรจน์เขาแบ่งมาให้ตอนนั่งอยู่บนเครื่องบิน ไม่ใช่ของอาตมาด้วย ท่านถามว่า หลวงพ่อเอายาอมไหม ? เออ...ก็ได้ ที่ไหนได้...จะพาตูติดคุกเสียแล้ว

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "งานบวชถวายหลวงพ่อวัดท่าซุง อาตมาทำเป็น ๒ ขยัก ขยักแรกคือบวชเณรถวายในหลวงก่อน ตอนแรกให้เข้าวัดวันที่ ๙ แล้วบวชวันที่ ๑๕ เลยตัดสินใจว่า เข้าวัดวันที่ ๙ ก็บวชเณรถวายในหลวงไปเลย แล้ววันที่ ๑๕ ค่อยมาบวชพระถวายหลวงพ่อวัดท่าซุง ก็คือบวชเณรถวายในหลวงไป ๗ วัน บวชเณรแค่พักเดียวก็เสร็จ แต่บวชพระจะช้า บวชพระชุดหนึ่งประมาณ ๒๐ นาที ชั่วโมงหนึ่งได้แค่ ๓ ชุด ตอนนี้ได้ ๒๐ กว่าชุดแล้ว ก็คงบวชกันเช้ายันค่ำ

อยู่ ๆ ทางราชการอยากจะจัดงานถวายในหลวง ในวโรกาสครองราชย์ครบ ๗๐ ปี แล้วก็แจ้งด่วนมาทางพระว่า ช่วยจัดโครงการถวายในหลวงให้ด้วย ยังโชคดีที่อาตมานัดนาคเข้าวัดวันที่ ๙ เพราะเป็นวันที่พระองค์ท่านครองราชย์ครบ ๗๐ ปีพอดี เลยตัดสินใจให้เข้าวัดก่อนเที่ยง ไปถึงโกนหัว โกนเสร็จก็บวชเณรเลย อาจจะต้องมีการนำกล่าวขานนาคสักหน่อย แต่ก็จำเป็น...เพราะว่าไปถึงยังไม่มีเวลาซักซ้อมเลย ไม่อย่างนั้นต้องซ้อมขานนาคก่อน ๗ วัน"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านฉายาถาวโร แต่ท่านใช้นามปากกาว่าฤๅษีลิงดำ แล้วหลวงปู่บุดดาก็ฉายาถาวโร เพราะเกิดวันเสาร์เหมือนกัน เขาก็เลยเรียกหลวงปู่บุดดาว่าฤๅษีลิงขาว คนก็เลยมั่วกันอยู่พักหนึ่ง

ก่อนหน้านี้บรรดาลูกศิษย์สร้างสำนักสงฆ์ถวายหลวงปู่บุดดาที่สรรคบุรี ชื่ออาศรมฤๅษีลิงขาว ใครไปวัดท่าซุงรุ่นแรก ๆ สมัยสร้างโบสถ์จะรู้จักดี ตอนหลังก็ย้ายวัด หลวงปู่เย็นเอาไปไว้ที่วัดกลางชูศรีเจริญสุข แล้วหลวงปู่เย็นท่านก็ไปสร้างวัดเองใหม่"

[เถรี]

ถาม : เวลาเราสวดภาวนา เราต้องพยายามคิดว่า เราจะไม่หวังอะไรหรือคะ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าตอนแรกหวังก็คือหวัง แต่ถ้าว่าสวดภาวนาไปเรื่อย ๆ สมาธิเริ่มทรงตัว เรื่องนั้นจะลืมไป จะจดจ่ออยู่กับงานเฉพาะหน้าเท่านั้น

ถาม : ไม่ค่อยรู้ความหมายของบทสวดมนต์ ก็เลยไม่ค่อยอยากสวดมนต์ ?
ตอบ : กิเลสกลัวเราจะไปจากมัน เลยทำให้เราไม่อยากจะทำ ปกติสวดมนต์ก็คือสวดมนต์ ถ้าอยากรู้ความหมายไปศึกษาเวลาอื่น ไม่ใช่ศึกษาตอนสวดมนต์

ถาม : ก็คือสวดเราไม่ต้องแปลหรือคะ ?
ตอบ : ว่ายาวไปเลย สวดมนต์สร้างสมาธิให้เกิดก่อน หลังจากสวดมนต์เสร็จค่อยไปแปลเอาความหมาย

ถาม : อย่างนี้ถ้าเราแปล เรียกว่าเป็นวิปัสสนาหรือเปล่า ?
ตอบ : มะเหงกแน่ะ...! ถ้าเป็นวิธีการปฏิบัติทั่ว ๆ ไป ก็เป็นสมถกรรมฐานล้วน ๆ แต่ถ้ากล่าวถึงวิปัสสนา เราพิจารณาตามแล้วเห็นจริงตามนั้นจึงเป็นวิปัสสนา ถ้ายังไม่เห็นจริงตามนั้นก็ยังเป็นวิปัสสนึกเท่านั้นแหละ

ถาม : ก็แสดงว่าวิปัสสนามีบุญมากกว่า ?
ตอบ : อยู่ที่ว่าเราทำเพื่ออะไร โดยปกติขอให้เริ่มลงมือทำเท่านั้น ก็เป็นส่วนของบุญกุศลอยู่แล้ว แต่สำคัญตรงสุดท้ายในส่วนของวิปัสสนาทำให้เราหลุดพ้นจากกองกิเลสได้ ถ้าวิปัสสนาจะมีบุญมากกว่า ก็ตอนหลุดพ้นจากกองกิเลสได้ แต่ถ้าลงมือทำก็ราคาเท่ากัน

[เถรี]

ถาม : (ปรามาสพระ)
ตอบ : การปรามาสพระมีเป็นปกติ บุคคลที่เริ่มปฏิบัติในศีล สมาธิ ปัญญา มารเขาจะรู้ว่าเราจะพ้นมือเขาแล้ว เขาใช้วิธีหลอกให้เราปรามาสพระ ถ้าหากว่าเราปรามาสพระ เราก็ไม่สามารถเข้าถึงมรรคผล ก็จะหลุดพ้นจากมือเขาไม่ได้ ฉะนั้นก็มีวิธีเดียวคือ อยากจะปรามาสก็ปรามาสไป เราก็กราบขอขมาพระไปเรื่อย ๆ

สิ่งที่เขาหวังผลก็คือทำให้เราวุ่นวายใจ ไม่เป็นอันปฏิบัติอย่างหนึ่ง และทำให้เรารู้สึกว่าเป็นเพราะมาปฏิบัติก็เลยเกิดอารมณ์อย่างนี้ แล้วเลิกปฏิบัติอีกอย่างหนึ่ง ฉะนั้น...ไม่ต้องไปใส่ใจ ตั้งหน้าตั้งตาขอขมาไป มีปัญญาจะปรามาสอย่างไรก็ปรามาสไป พอเขาเห็นเราไม่หวั่นไหว ขอขมาเป็นปกติก็เลิกของเขาไปเอง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนแรกที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านตั้งฉายา "สุธมฺมปญฺโญ" ให้ ท่านบอกว่าเป็นผู้มีปัญญาในการปฏิบัติธรรมดีมาก ก็ยังงง ๆ ว่าดีตรงไหน อะไร ๆ ก็ต้องพึ่งท่านตลอด พอมาเจอระยะหลัง ๆ ถึงรู้ว่า อ๋อ...เราหาทางไปของเราได้เอง ถ้าไม่อับจนจริง ๆ ไม่ยุ่งกับครูบาอาจารย์หรอก"

[เถรี]

ถาม : เจ้านายใหม่เขาไม่ชอบสไตล์การจัดการของหนูค่ะ เขารับคนเพิ่มในแผนกเดียวกันค่ะ หนูก็หมดทางโตแล้ว หนูเลยไม่อยากทำงานแล้ว เพราะไม่ก้าวหน้า ?
ตอบ : ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เอางานเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาคิดผิด

ถาม : แต่เขาก็เอาคนที่เคยทำงานด้วยมา ?
ตอบ : เรื่องของเขา ยกเว้นว่าเขาจะไล่เราออกตรง ๆ

ถาม : ไม่ต้องไปบอกเจ้านายว่าอย่า...
ตอบ : ถ้าพูดได้ก็พูด ถ้าพูดไม่ได้ก็ทำงานพิสูจน์ตัวเองไป

[เถรี]

ถาม : การให้ที่ตัดความโลภ คือให้ไปเยอะ ๆ ?
ตอบ : ให้อย่างเดียวลดยาก ต้องเห็นประโยชน์ในการให้ เราให้ด้วยความเชื่อมั่นว่าการให้เป็นการสละออก เพื่อตัดความโลภ ทำให้เราหลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้ได้ นี่คือส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งคือการที่เราใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นว่า สิ่งของทั้งหลายทั้งปวงจะมีประโยชน์แก่เราเฉพาะแค่โลกนี้เท่านั้น ถ้าหากเราสละออกให้ผู้อื่นเป็นบุญกุศลของเรา มีประโยชน์แม้ในโลกหน้า เราก็จะสละออกได้ง่ายขึ้น

ในเมื่อเราเห็นในลักษณะนั้น ความอยากมีอยากได้ก็ลดลง จากที่ไม่เคยให้ได้ก็เริ่มให้ จากที่ให้ได้ก็ให้ง่ายขึ้น จากที่ให้ง่ายมีเท่าไรก็ให้หมด

[เถรี]

ถาม : ชีวิตมีแต่วิบากกรรม ?
ตอบ : มีทุกคนนั่นแหละ การจะแก้วิบากกรรมที่ดีที่สุดคือศีล สมาธิ ปัญญา ถ้าหากว่าปฏิบัติอยู่ในศีล สมาธิ ปัญญา วิบากกรรมให้ผลไม่เกิน ๒๕ เปอร์เซ็นต์ เพราะฉะนั้นตั้งหน้าตั้งตารักษาศีล เจริญสมาธิ ใช้ปัญญาพิจารณาวิปัสสนาญาณว่าเกิดมากี่ชาติก็มีแต่วิบากแบบนี้ แล้วยังจะเกิดอีกไหม ? ถ้าใจบอกว่าไม่เกิดแล้ว ก็เกาะนิพพานไว้เป็นหลัก ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาแล้วสบาย ๆ มีวิบากกรรมหรือเจ้ากรรมนายเวรทั้งนั้น จะไปยากอะไร ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย

[เถรี]

ถาม : พวกกระเป๋าที่เป็นของเลี่ยงภาษี ถ้าเป็นพระทำแบบนั้น ถือว่าขโมยไหมครับ ?
ตอบ : เลี่ยงภาษีเขาก็ปรับอาบัติปาราชิกเหมือนกัน ไม่ต้องขโมยหรอก เขาระบุไว้ชัด ๆ เลย ที่เขาซ่อนแก้วมณีไว้ ตั้งใจเลี่ยงภาษีโดนปาราชิกไปเลย

ถาม : สมมติซื้อของแจ้งราคาไปเท่านี้ แต่ว่าร้านลดให้ ไม่ได้มีจิตคิดเอาแต่แรกแล้ว พอกลับมาเราต้องแจ้งโยมและคืนเงินไปไหม ?
ตอบ : โดยปกติแล้วควรทำอะไรที่ตรงไปตรงมา เพราะมันเสี่ยงมาก

[เถรี]

ถาม : ที่ผมเคยถามท่านคราวก่อนเรื่องน้องสาว ท่านตอบผมว่า ถ้าเขาไม่ตายด้วยอาการนี้ก็ด้วยอาการอื่น ก็แปลว่าเขาหมดอายุขัยหรือครับ ?
ตอบ : วาระกรรมมาถึงตอนนั้น เขาเรียกว่าอุปฆาตกรรมมาตัดรอน แต่คราวนี้เป็นอุปฆาตกรรมที่ค่อนข้างจะหนัก

ถาม : แสดงว่าจริง ๆ แล้วอายุขัยยังไม่หมดอายุหรือครับ ?
ตอบ : ยัง

ถาม : แล้วอุปฆาตกรรมเกี่ยวข้องอะไรกับการถูกทำร้ายด้วยครับ ?
ตอบ : ทุกอย่างที่ตายก่อนอายุเกิดจากกรรมเก่าที่เคยฆ่าคนหรือฆ่าสัตว์ใหญ่มาทั้งนั้น

ถาม : คนที่มาทำคุณไสยใส่น้องสาวผม เขายังไม่เคยคุยกับน้องสาวผมเลยด้วยซ้ำ ?
ตอบ : แล้วจำเป็นต้องคุยกันด้วยหรือ ?

ถาม : ไม่ได้มีความขัดแย้ง ไม่ได้มีความเกลียดชังกัน ?
ตอบ : คุณเคยเห็นมือปืนยิงกบาลคนโดยไม่มีความเกลียดชังความขัดแย้งไหมเล่า ? เรื่องของกรรมอย่าไปคิด คิดแล้วบ้าเปล่า ๆ

ถาม : แค่ปีก่อนแฟนของคนนั้นเคยมาชอบน้องสาวผม ผู้หญิงคนนั้นเขาก็เลยทำน้องสาวผมตาย ?
ตอบ : เอาเป็นว่าอาตมาเกือบจะตาย ไม่ได้มานั่งตรงนี้ เพราะว่าไม่ยอมตอบสนองความต้องการของผู้หญิงคนเดียว คุณคิดว่าเหตุผลแค่นี้พอจะฆ่ากันไหมเล่า ?

ถาม : เป็นผม ผมไม่ทำแน่ครับ
ตอบ : เขาไม่ใช่คุณนะสิ ถ้าคนอื่นคิดอย่างพวกเราโลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ

[เถรี]

ถาม : ฌาน ๔ เข้ายากไหมครับ ?
ตอบ : ถ้ารู้วิธีก็ไม่นาน ถ้าไม่รู้วิธีก็นานหน่อย

ถาม : วิธีอะไรครับ ?
ตอบ : วิธีทำ ไปเอาหนังสือคู่มือปฏิบัติกรรมฐานของหลวงพ่อวัดท่าซุง เปิดบทที่ ๗ หน้า ๔๐ ไปอ่านดู วิธีอยู่ในนั้นทั้งหมด

[เถรี]

ถาม : ผมพกเกศาของครูบาอาจารย์เพื่อเป็นอนุสติ แต่มีบางคนบอกว่าไม่เหมาะสม ?
ตอบ : คุณจะเชื่อเขาหรือจะเชื่อผมล่ะ ?

[เถรี]

ถาม : บางครั้งความคิดตัวเองเหมือนแยกออกมาแล้วนั่งเถียงกัน ?
ตอบ : ก็เลิกเถียง ภาวนาแทน

ถาม : เวลาทำอะไรเพลิน ๆ แล้วมีอาการตัวสั่น ตัวโยกโคลง ?
ตอบ : ภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวก็จะไม่เป็นอีก

[เถรี]

ถาม : ท่านสอนว่าบุคคลผู้มีศีลจะมีแต่ความเจริญโดยฝ่ายเดียว ไม่มีตกต่ำ แต่ผมเห็นว่าในสังคมนี้คนมีศีลกลับถูกรังแก หรือไม่ได้ดี ท่านยังยืนยันคำเดิมไหมครับ ?
ตอบ : ยืนยัน ไม่ไปดูตอนเขาตายล่ะ ดันไปดูตอนเขาเป็น

ถาม : ต้องไปดูหลังความตายอย่างเดียวหรือครับ ? หรือว่าตอนมีชีวิตอยู่ก็เห็นผลแล้ว
ตอบ : รักษาศีลจริงหรือเปล่าล่ะ ตัวตายดีกว่าศีลขาดไหม ?

[เถรี]

ถาม : หลาย ๆ อย่างที่คนอื่นเขาได้กันง่าย ๆ แต่ผมกลับได้มาอย่างยากลำบาก หลายครั้งต้องใช้กำลังแบบเอาชีวิตเข้าแลก มีวิธีที่จะทำให้กรรมตรงนี้เบาลงไหมครับ ?
ตอบ : แค่เลิกปรารถนาพุทธภูมิย้อนหลังไปเท่านั้นเอง อยากดังแล้วดันกลัวลำบาก ทำแต่งานง่าย ๆ แล้วจะดังได้อย่างไรวะ ทำงานยากยังเสือกกลัวลำบากอีก...!