เหตุใดจึงมีผี

[โอรส]

ถาม : ที่ผีมาหานี่ ทำไมถึงมีผีอยู่ ทำไมเขาถึงไม่ลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ครับ ?
ตอบ : ...(หัวเราะ)... ผีในความหมายของเรา อะไรก๊อกแก๊กมาเราเหมาเป็นผีหมด ไล่ตั้งแต่เปรต อสุรกาย สัมภเวสี (คนตายก่อนหมดอายุ) จนกระทั่งเทวดา มาร พรหม พระบนพระนิพพาน

ทีนี้ผีในความหมายของอาตมาส่วนใหญ่เขาจะเป็นเทวดา เป็นเจ้าที่ในที่นั้น หรือไม่ก็บรรดาผีประเภทที่ว่ายังไม่ไปนรกไปสวรรค์ คือพวกสัมภเวสีพวกนี้จะตายก่อนหมดอายุ

ในเมื่อที่ตายก่อนหมดอายุ จะไปรับความดีความชั่วอะไรก็ไม่ได้ ต้องอยู่ไปก่อนจนกว่าจะหมดอายุขัยความเป็นมนุษย์ ซึ่งเวลาของเขาก็แค่เดี๋ยวเดียว สมมุติว่าในระยะนี้อายุขัยของมนุษย์เป็น ๗๕ ปี เกิดเขาตายตอนอายุ ๓๐ เหลือเวลา ๔๕ ปี..ใช่ไหม ? ก็ไม่ถึงวันหนึ่งของเขา

แต่อย่าลืมว่าถึงจะครู่เดียวของเขาก็ตาม ถ้าเขาทำความดีมาน้อย อยู่ในลักษณะอดอยากหิวโหย เขาก็ลำบากมาก ของเราลองหิวข้าวสักวันหนึ่งดูซิ ..จะเป็นลมใช่ไหม ? ของเขาเองเขาก็ลำบากเหมือนกัน อยู่ในสถานะไหนล้วนแล้วแต่มีทุกข์ทั้งสิ้น ไปพระนิพพานดีกว่า...

ถาม : แล้วที่ว่าเขาเห็น ๆ กันละครับ ?
ตอบ : ที่เขาเห็น ๆ กันนั้นมีได้หลายอย่าง อาจจะมีทั้งเปรต มีทั้งอสุรกาย มีทั้งสัมภเวสี มีทั้งเทวดา แล้วแต่ว่าใครจะมา

ถ้าหากว่าเป็นพวกระดับต่ำอยู่ในอบายภูมิอย่าง เปรต อสุรกายหรือสัมภเวสีพวกนี้ ถ้าที่บารมีน้อย ๆ บางทีก็มาได้แต่กลิ่น บางทีก็มาได้เฉพาะเสียง บางทีก็มาให้เห็นได้แต่รูปได้ แต่บอกอะไรเราไม่ได้

ส่วนใหญ่เขาต้องการความช่วยเหลือ แต่พวกเราเองก็มักไปกลัวเขา เขาบุญน้อยบารมีน้อย ที่เขาทำได้สวยที่สุดก็คือที่พวกเราวิ่งอ้าวกันนั่นแหละ นั่นสวยสุดฝีมือของเขาแล้ว บุญเขาน้อยจริง ๆ เขาทำได้แค่นั้น เพราะฉะนั้น..ต่อไปไม่ต้องกลัวผีกันแล้วนะ ส่วนใหญ่ผีน่าสงสารมาก

อาตมาเองเด็ก ๆ นี่กลัวผี ห้องน้ำอยู่นอกบ้าน กว่าจะสว่างอั้นกันจนหน้าเขียว ไม่กล้าไปกลางคืน พอหลังจากฝึกมโนมยิทธิ รู้จักผีดีแล้ว เลิกกลัวไปตอนไหนบอกไม่ถูก คือเห็นแล้วว่าเขาน่าสงสารมาก ส่วนใหญ่เขาต้องการความช่วยเหลือ เขาลำบากมากเลย ถ้าไม่ลำบากเขาไม่มาหาเราหรอก เขาจะเพลินกับความสุขของเขาอยู่ ดังนั้น..หากว่าคราวหน้าคราวหลังผีมาไม่ต้องกลัวนะ เขาทำได้สวยที่สุดแค่นั้นแหละ รีบ ๆ อุทิศกุศลให้เขาไปเลย เขาจะได้สวยขึ้น

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกรกฏาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔