กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


กลับไป   กระดานสนทนาวัดท่าขนุน > ห้องธรรมะพระอาจารย์ > พระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

Notices

พระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ) รวมธรรมะจากพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

ตอบ
 
คำสั่งเพิ่มเติม
  #1  
เก่า 23-09-2010, 09:56
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,120 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default รักษาอารมณ์ตั้งแต่ต้นยันปลาย

สิ่งที่หลวงปู่หลวงพ่อท่านสอนพวกเรามานั้น..เหลือเฟือเกินพอแล้ว เหลืออยู่ตรงที่ว่าเราต้องทุ่มเททำให้ได้เท่านั้น เหลือแค่นั้นจริง ๆ แต่ก็อย่างว่า ภารกิจต่าง ๆ ของฆราวาสมีมากมาย ไม่เหมือนพระ พระมีเวลามากกว่า

แต่ว่าพอขึ้นมาถึงระดับนี้ เวลาก็ไม่มากแล้ว ถูกญาติโยมเขาแย่งเวลาไปหมด จึงต้องอาศัยว่า ต้องปฏิบัติให้ได้ทุกอิริยาบถ ถ้ารักษากำลังใจให้ทรงตัวเท่ากันไม่ได้ ถึงเวลาจะสงเคราะห์โยมได้ไม่เท่ากัน จะไปเลือกที่รักมักที่ชัง

เวลาพระท่านช่วยงานอยู่ใกล้ ๆ อย่างท่านมหาโรจน์หรือท่านกวาง ต้องคอยเตือนท่านอยู่เรื่อย ๆ เพราะว่าพอไปสักพักหนึ่ง กำลังใจท่านจะตก เจอคนที่การแสดงออกไม่เท่ากัน เจอคนที่ศรัทธาไม่เท่ากัน ความเร็วในการทำบุญไม่เท่ากัน ก็จะเริ่มเลือกที่รักมักที่ชัง โทสะจะเกิด ก็ต้องคอยตักเตือนท่าน ให้รู้ตัวแล้วรีบระงับอารมณ์

เรื่องพวกนี้จะต้องรู้ตัวเอง จะไปรอให้คนอื่นเตือนไม่ได้ มัวแต่รอคนอื่นเตือน แล้วจะมีใครสักกี่คนที่เมตตาเตือนให้ ถึงแม้ว่าเมตตาท่านจะเหลือเฟือ แต่ท่านก็ไม่รู้ว่าเตือนไปแล้วเราจะฟังหรือเปล่า ? หรือท่านจะโดนอะไรคืนมา ? ท่านก็เงียบดีกว่า


โบราณเขาบอกว่า จงเตือนตนของตนให้พ้นผิด.....ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน
...................ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน........อย่าแชเชือนเร่งเตือนตนให้พ้นภัย


สมัยที่รับสังฆทานอยู่ใกล้ ๆ หลวงพ่อวัดท่าซุง ยิ่งเวลางานใหญ่ที่วัด คนกำลังใจไม่เท่ากัน แต่กำลังใจของอาตมายังไม่ถึงระดับอัปมัญญา ที่จะสงเคราะห์ทุกคนได้เสมอกัน อาตมาต้องการให้งานหลวงพ่อเสร็จและเรียบร้อย โดยเฉพาะถ้าช้าเท่าไรหลวงพ่อท่านก็ยิ่งต้องนั่งนาน ก็จะเร่งให้คนทำบุญเร็ว ๆ

คราวนี้ไปเจอพวกที่ไม่รู้ภาษา ถึงเวลาเดินมาข้างหน้าแล้วค่อยควักเงินมานับ ทำให้คนอื่นเขาช้ากันไปหมด ก็ต้องเสียงดังใส่ ดังครั้งแรก ๆ ก็ไม่รู้ตัว พอหลาย ๆ ครั้ง "เอ๊ะ..เสียงเราดังเกินไปแล้วนี่" ในเมื่อเสียงดังเกินไป ก็แสดงว่าความเครียดหรือโทสะเกิดแล้ว แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ตัว
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 01-04-2015 เมื่อ 13:08
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 97 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #2  
เก่า 23-09-2010, 10:05
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,120 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

พอรู้ตัวก็ต้องดึงเพื่อนมาทำหน้าที่แทน อาตมาเองก็ไปนั่งทบทวนในห้องน้ำ คนที่รู้ตัวเร็วจะได้เปรียบ ในเมื่อรู้จุดบกพร่องของตนเอง ก็จะต้องแก้ไข วิธีดีที่สุด ก็คือ ทำสมาธิให้กำลังใจทรงตัว แล้วค่อยออกมาสู้กันใหม่

รักษาอารมณ์ไปได้อีกประมาณครึ่งวัน พอเย็น ๆ ก็พังอีก เสียงเริ่มดังอีก จึงจำเป็นที่จะต้องหาวิธีที่จะรักษาอารมณ์ให้ต่อเนื่อง ตั้งแต่ต้นยันปลายให้ได้ พอรักษาอารมณ์ต่อเนื่องตั้งแต่ต้นยันปลายได้ กิเลสก็จะกินเราไม่ได้

แต่ยังเอาไปโกรธในฝันอีก คิดดูก็แล้วกัน..ลืมตาตื่นอยู่กิเลสเล่นงานเราไม่ได้ ก็ไปเล่นงานตอนที่เราหลับ ก็ต้องพยายามดิ้นรน ทำอย่างไรที่หลับกับตื่นความรู้สึกจะเท่ากัน เพื่อที่กิเลสจะเข้ามาไม่ได้

หลับอยู่ก็เหมือนตื่น จะได้ระวังกิเลสเหล่านี้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นก็เหมือนกับเราพายเรือทวนน้ำอยู่วันหนึ่งเต็ม ๆ พอเรารามือตอนหลับก็ไหลตามน้ำไป เพราะกิเลสไปกินเราตอนหลับ เราก็จะไม่ได้งานอะไร กลายเป็นคนขยันทำงานทุกวัน แต่งานไม่มีเพิ่ม

ฉะนั้น..ถ้ารู้ตัวแล้วแก้ไขจุดบกพร่องของตัวเองได้ไวเท่าไรก็ตาม จะมีอะไรให้เห็นหน้าเห็นหลัง เห็นผลการปฏิบัติชัดเจนขึ้น ตราบใดที่เรายังรักษากำลังใจให้เสมอต้นยันปลายไม่ได้ หรือว่าไม่สามารถจะทรงตัวต่อเนื่องได้นาน ๆ ก็ยังเอาตัวไม่รอด เพราะยังไม่พอกิน

พอกินก็แต่ตอนตื่น หลับเมื่อไรกิเลสก็เอาไปกินหมด บางคนตอนกลางวันเรียบร้อยเชียว ตกกลางคืนฝันว่าฆ่าเขาเป็นกองทัพเลย..! กิเลสที่เล่นตอนกลางวันไม่ได้ ก็ไปเล่นตอนกลางคืน กิเลสเล่นงานเราทั้งหลับทั้งตื่น ฉะนั้น..จะต้องหลับและตื่นแล้วรู้เท่ากัน


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงบ่าย ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันเสาร์ที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๓
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 01-04-2015 เมื่อ 13:09
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 93 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
ตอบ


ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน )
 
คำสั่งเพิ่มเติม

กฎการส่งข้อความ
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is ใช้ได้
Smilies are ใช้ได้
[IMG] code is ใช้ได้
HTML code is งดใช้

Forum Jump


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 14:37



ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว