เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๑๓

[คิมหันต์]

ลุกไปล้างหน้าที่ลำธารตอนตีสี่ มันมืดมองอะไรไม่ถนัด ปีนขึ้นไปบนก้อนหินริมน้ำ ดันลื่นตกน้ำเปียกโชกไปครึ่งตัว ท่านชาไข้จับทั้งคืน ท่านนาวินท้องเสียอีกคน อาตมาจะจับไข้ตามไปหรือไม่นี่..? อากาศไม่เย็นเท่าไร แต่พอเปียกน้ำเข้าทำไมหนาวจัง..?

รอจนสว่าง หวังจะฉันเช้าที่นี่ เชื่อหรือไม่ว่าไม่มีร้านอาหารเปิดขายสักร้าน ทิดจิตรจะไปทวงค่าที่พักคืนจากคุณตา แต่ทั้งตาและยายนกรู้กว่า หลบหน้าหายเงียบไปทั้งคู่ ต้องปล่อยให้เสียแล้วเสียไป ลุยฝุ่นออกมาหาอาหารเช้าฉันกันบนถนนด้านนอก...

พระเจดีย์วัดเจ้าดอยาที่เชื่อว่าสร้างครอบพระคันธกุฎีเอาไว้

จ่ายแค่ ๖๕๐ จั๊ต ถ้าฉันข้างในโดนไม่ต่ำกว่าพันหกแน่นอน เมื่อคืนทิดจิตรสามคนโดนไปหัวละ ๒๐๐ จั๊ต...นั่งบริหารไส้พุงย้อนทางกลับมาท่าแพ แล้วเลี้ยวซ้ายมาเมืองสุกุ๊ ๒๐ ไมล์ มาถึงวัดเจ้าดอยา บ้านปุ้นพิว มีพระเจดีย์ที่สร้างครอบพระคันธกุฎี ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้...

สมัยพระเจ้าอลองซีตูของอาณาจักรพุกาม ค้นพบร่องรอยของพระคันธกุฎี จึงทรงสร้างพระเจดีย์ครอบไว้ ที่วัดนี้มีของแปลกคือ หน้าเข้าพรรษาชาวบ้านจะลงเรือนำฆ้องกลองไปตี แล้วจะมีปลาตระกูลปลาสวายตามมาอยู่บริเวณหน้าวัด ปลานี้กินแต่อาหารมังสวิรัติ และหลังเที่ยงไปแล้วจะไม่กินอาหารซะด้วย..!

[คิมหันต์]

หม่องโซยามของวัด นำไม้ซันดากูหรือไม้จันทน์หอม ที่ใช้สร้างพระคันธกุฎีถวายท่านตู่มา ๑ ชิ้น และพาไปดูแปลงเพาะต้นซันดากู เจ้าหน้าที่แปลงเพาะถวายกล้าต้นซันดากูมา ๘ ต้น หม่องโซให้เมล็ดมาเพาะอีกกำมือ อาตมาจึงขอไม้จันทน์หอมมาอีกคนละชิ้น

กลับทางเดิมมาถึงเมืองแลกาย แวะวัดซันดากูพะยา วัดนี้มีพระพุทธรูปแกะจากไม้จันทน์หอม ซึ่งเหลือจากไม้ที่สร้างพระคันธกุฎีถวายพระพุทธเจ้า มหาปุณณะกับจุลปุณณะ ชาวเมืองสุนาปรันตะปะคือเมืองแลกายนี้ เป็นผู้สร้างแทนองค์พระพุทธเจ้า (สุนาปรันตะปะ คือ เพชรบุรีรวมกับราชบุรีของเรา ตำนานนี้ของเขาผิดแน่ ๆ..!)

ภาพหลวงพ่อซันดากูพะยา (หลวงพ่อจันทน์หอม) ที่พระวัดซันดากูมอบให้คนละรูป

สองพี่น้องสร้างพระคันธกุฎีถวายองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงพักฉลองศรัทธา ๗ วัน แล้วเสด็จไปประทับรอยพระพุทธบาทที่เมืองมินบู แลกายเป็นเมืองเก่าแก่ มีวัดเก่า ๆ หลายวัด วัดซันดากูพะยานี้ก็เก่าแก่ผุพัง มีสภาพเหมือนกับวัดร้าง...

หอพระที่เก็บพระไม้จันทน์หอมสกปรกรุงรัง ล่ามกุญแจดอกใหญ่ ลูกกุญแจอยู่ที่ทายกซึ่งเข้าไปในหมู่บ้าน ทำให้เปิดเข้าไปไม่ได้ พระท่านเอารูปพระไม้จันทน์หอมมาให้คนละรูป พวกเราทำบุญกับท่าน แล้วกราบลากลับออกมาฉันเพลที่เมืองเศรษฐีน้ำมันมินบู เจอเข้าไป ๑,๖๕๐ จั๊ต แฮ่...เลือดซิบ ๆ..!

[คิมหันต์]

เที่ยงตรงพอดี เมื่อเราเดินทางไปชมปล่องพญานาคของชาวเมืองมินบู เป็นบ่อโคลนเดือดขนาดเล็ก ๆ ใหญ่ ๆ ๗ – ๘ บ่อด้วยกัน ขนาดเล็กกว้างไม่ถึงฝ่ามือ ขนาดใหญ่กว้างร่วมสองวา เดือดผลุบผลับ ปล่อยโคลนเหลวไหลล้นทับถมจนคล้ายปล่องภูเขาไฟ...

มินบูเป็นเมืองน้ำมัน แท่นเจาะและโรงกลั่นเห็นได้ทั้งเมือง ความร้อนใต้ดินที่เผาผลาญจนเกิดน้ำมันนี่เอง ที่เป็นตัวดันโคลนเดือดผุดขึ้นมา แต่ชาวบ้านเขาเชื่อกันว่าเป็นปล่องของพญานาค ก็แล้วแต่จะว่ากันไป...

บ่อโคลนเดือนเมืองมินบู พม่าเรียกว่านากาป้วด (นาคผุด)

มีหลายปล่องที่แห้งไปแล้ว กลายเป็นเนินดินสูง ขณะที่อีกหลายบ่อเพิ่งจะผุดขึ้นมา เวลาเดินอยู่ในบริเวณนั้น เสียวว่าดินจะทรุดฮวบพาคณะของเราหายลงไปใต้บาดาล มีเด็ก ๆ วิ่งตามมาขอเงิน อาตมาขู่ว่าพญานาคจะโผล่แล้ว มันบอกว่าจ้างก็ไม่กลัวหรอก..!

เพิ่งออกปากประตูก็เจอของดี เขาเอาโคลนจากบ่อพญานาคมาปั้นเป็นพระนาคปรก ฝีมือประณีตทีเดียว ราคาองค์ละสามร้อยจั๊ต ต่อเหลือร้อยเดียว เขาบอกว่าขอสามร้อยเถอะ ปั้นอยู่ตั้งเจ็ดวัน ต่อไปต่อมาเหลือร้อยห้าสิบ เดือดร้อนต้องอุ้มเอาไว้ตลอดเวลา ถ้าเผลอมีหวังไม่แตกก็หักแน่ ๆ..!

[คิมหันต์]

เลี้ยวเข้าพระเจดีย์แซ็กเก็งเต ซึ่งมีพระพุทธรูปประจำทั้ง ๘ ทิศ กราบพระแล้วเดินวนรอบพระเจดีย์ เขาออกแบบได้ดีมาก ทางเดินทุกชั้นเดินทะลุถึงกันได้หมด สร้างสมัยเดียวกับพระเจดีย์เมียะตะลูน (มรกตบรรจถรณ์) ที่เห็นเด่นอยู่ฝั่งมณฑลมะกูย ซึ่งเราจะไปพักกันคืนนี้...

ย้อนรอยมาจอดรอแพขนานยนต์ จ่ายห้าร้อยเท่าเดิม ถ้าข้ามวันละรอบมีหวังจนสนิท และไม่ต้องห่วง ต้องรอจนหลับเหมือนเดิม ท่านนาวิน ท่านป๊อป ท่านตู่ สั่งกาแฟมาผสมเลือดผาฉันกัน...

พระเจดีย์แซ็กเก็งเต เมืองมินบู

เจ้าของร้านยกมันทอดกับคุกกี้มาถวาย เฮ้ย..นี่จะบ่ายสองแล้วนะโว้ย..! เมื่อวานที่รอยพระพุทธบาท เด็ก ๆ มาตื๊อให้ซื้อขนมตอนเย็น ท่านนาวินเค้นถามจนได้ความว่า มีบรรดาเปรตในผ้าเหลืองเขาฉันกันเป็นปกติ พวกเราที่ทำตามพระวินัยกลายเป็นผิดปกติเอง..!

มาถึงพระเจดีย์เมียะตะลูน ตกสี่โมงเย็นพอดี นี่นับเป็นพระเจดีย์ที่อาตมารักที่สุดในพม่า หุ้มทองตั้งแต่พื้นถึงยอดฉัตร เป็นทรงระฆัง องค์เจดีย์เปล่งประกายทองเหลืองอร่ามงามตา...

[คิมหันต์]

ธรรมศาลาข้างพระเจดีย์ เป็นรูปพระพุทธเจ้าโปรดปัญจวัคคีย์ มีมิติกว้างยาวลึกเหมือนมีชีวิต ดวงจันทร์ฉายประกายสีเงินยวง เหมือนเดือนเต็มดวงจริง ๆ ภาพพาหุงแปดบทยิ่งงามอย่างมหัศจรรย์..!

ยอดจิตรกรผู้วาดภาพนี้คืออูละเต็ย วาดไว้ช่วงปี ๒๕๓๐–๒๕๓๑ ตรงทางขึ้นมีภาพพระเจดีย์สวย ๆ ขาย ภาพสีงามหยดขนาด ๑๐ x ๑๒ นิ้ว ราคาภาพละ ๓๐๐ จั๊ต ลดราคาให้ไม่ได้ เพราะเป็นราคาที่กรรมการวัดตั้งไว้ อาตมาเลือกซื้อได้ ๒ รูป...

ที่ประทับใจอีกอย่างคือ ที่พักเป็นตึกสะดวกสบาย ค่าที่พักแล้วแต่จะทำบุญ มีโรงครัวสำหรับผู้นำอาหารมาทำกินกันเองด้วย ห้องส้วม ห้องอาบน้ำ ราคา ๒ จั๊ต ยายหนูแก้มเป็นกระติก บอกเสียงแจ๋วว่า “พระไม่เก็บเงินค่ะ..!”

พระเจดีย์เมียะตะลูน(มรกตบรรจถรณ์) เมืองมะกูย

ลุงขาวได้เวลารับอาหารแล้ว กลืนเอื้อก ๆ ลงไป ๓๐ แกลลอน อิ่มจนแทบเรอ แต่คนจ่ายเจอไปหมื่นสองร้อยจะเป็นลม..! สงสัยมานานแล้วว่า ทำไมมันเติมไม่ครบตามที่เราคำนวณ ที่แท้พม่ามันโกงกันทั้งประเทศ ถังละยี่สิบลิตรมันนับเป็น ๕ แกลลอน..!

มาตรฐานของเราแกลลอนละ ๕ ลิตร ของพม่ามารดามันแกลลอนละ ๔ ลิตร เติม ๓๐ แกลลอนจ่ายเงินเต็ม แต่น้ำมันจะขาดไป ๓๐ ลิตร..! เอาแกลลอนมาตรฐานมาตวงมันก็ไม่ว่า แต่คิดเงินเพิ่มตามจำนวน มีอะไรไหมพี่..!?

ตกลงว่าไอ้น้ำมันห่วยแตก เติมแล้วหัวเทียนบอดบ้าง หัวฉีดตันบ้าง ราคาแพงกว่าเมืองไทยตั้งเยอะ..! ทีแรกหลงคิดตามมาตรฐานไป ชื่นชมว่าน้ำมันเขาราคาถูก กว่าจะรู้ตัวก็เสียท่าไอ้วานรไปแล้ว..!

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป