กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


กลับไป   กระดานสนทนาวัดท่าขนุน > ห้องธรรมะพระอาจารย์ > เรื่องเล่าต่าง ๆ โดยพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ) > อีหรอบเดียวกัน

Notices

อีหรอบเดียวกัน อีหรอบเดียวกัน โดยพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

ตอบ
 
คำสั่งเพิ่มเติม
  #41  
เก่า 20-06-2017, 13:37
สุธรรม's Avatar
สุธรรม สุธรรม is offline
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,751
ได้ให้อนุโมทนา: 268,230
ได้รับอนุโมทนา 837,224 ครั้ง ใน 12,756 โพสต์
สุธรรม is on a distinguished road
Default


ร้านอาหารไทยในกรุงปารีส

เดินย้อนกลับไปทางเดิม คิดว่าจะไป “สร้างหนี้ใหม่” ด้วยการให้เงิน “ตาลุง” นั่นสักหน่อย ถึงไม่มีกรรมสัมพันธ์มาก็สร้างบุญสัมพันธ์เสียใหม่ แต่..ไปถึงมีแต่ป้ายรถเมล์ว่างเปล่า เออหนอ... องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า “การที่คนเราได้มาเจอกันในชาตินี้ ในอดีตไม่มีความสัมพันธ์กันมานั้นไม่มี” แต่การเจอ “ตาลุง” แบบนี้ แสดงว่าในอดีตเป็นแค่คนเคยเห็นหน้ากันมาเท่านั้น ทำให้เหมือนกับ “บุญมีแต่กรรมบัง” ขนาดตั้งใจมาหาอย่างนี้ยังไม่ได้เจอ ถ้าไม่ถึงกับ “ดวงแตก” มากนัก ชาตินี้เราอาจจะได้เจอกันอีกสักครั้งนะลุงนะ...

ไหน ๆ ก็มาแล้ว จึงทนเจ็บสะโพกเดินถ่ายรูปไปเรื่อยเปื่อย ไปเจอร้านอาหารไทยเข้า เป็นร้านในตึกแถวสวย ๆ บริเวณนั้นแหละ แต่ตอนนี้ปิดอยู่ บริเวณหน้าร้านทำเป็นกันสาดผ้าใบสีแดง ยื่นออกมาคลุมประตูกระจกเอาไว้ ที่ข้างกันสาดเขียนว่า RESTAURANT THAILANDAIS อีกบรรทัดคือ SALON DE THE ซึ่งน่าจะเป็นร้านน้ำชาอีกด้วย มีตราซึ่งออกแบบโดยใช้ตัว T ใหญ่ตัวเดียว ต่อด้วย hai ซ้อนกัน อ่านได้ความว่า Thai Thai น่าเสียดายที่ร้านปิดเงียบ อาจจะเป็นเพราะยังไม่มีลูกค้า หรือเป็นวันหยุดก็ไม่รู้ ?

มีหนุ่มวัยรุ่นเรียกขอถ่ายรูปด้วย พออาตมาอนุญาตกลับเรียกคนที่เดินผ่านไปผ่านมาช่วยถ่ายให้ ได้พ่อหนุ่มผิวหมึกเป็นตากล้องจำเป็น เสร็จแล้วอาตมาเดินกลับไปที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งตอนนี้มีคนนั่งอยู่สองคน นั่งลงที่ริมสุดติดผนังใส หยิบเอาสมุดบันทึกออกมาเขียนบันทึกประจำวัน เพิ่งจะเขียนไปได้หน่อยเดียว หญิงสาวที่นั่งอยู่อีกด้านก็ล้วงเอาบุหรี่ออกมาจุดสูบ ทำเอาอาตมาต้องลุกเดินหนีควันบุหรี่ ข้ามถนนกลับไปที่ร้านลาฟาเย็ตต์ ที่ด้านข้างประตูกระจกมีขั้นเหมือนกับบันไดอยู่สองขั้น ด้านบนกว้างทีเดียว น่าจะเป็นบริเวณโชว์สินค้าที่เคยกั้นเป็นห้องกระจก แต่ตอนนี้เลิกใช้งาน จึงมีคนจีนกลุ่มหนึ่งยึดเป็นที่นั่งพัก กินขนมและดื่มน้ำกันอยู่ตรงนี้...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg IMG_5085.jpg (92.8 KB, 249 views)

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-06-2017 เมื่อ 21:34
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 58 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ สุธรรม ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #42  
เก่า 21-06-2017, 01:49
สุธรรม's Avatar
สุธรรม สุธรรม is offline
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,751
ได้ให้อนุโมทนา: 268,230
ได้รับอนุโมทนา 837,224 ครั้ง ใน 12,756 โพสต์
สุธรรม is on a distinguished road
Default


ขนาดตึกแถวยังสวยไปหมด แล้วจะเขียนรายงานอย่างไร ?

เห็นด้านบนที่กว้างมากยังไม่มีใครนั่ง “ปู้ห่าวอี้ซือ” อาตมากล่าวขอโทษแล้วเดินแหวกขึ้นไปนั่ง พิงผนังได้ก็เข้าสู่สมาธิในพริบตา เพื่อระงับอาการปวดตุบ ๆ ที่สะโพกของตน จึงไม่ได้สนใจสายตาที่มองแปลก ๆ ของบรรดาพี่น้องชาวจีน กำหนดใจนิ่งอยู่พักใหญ่ รู้สึกว่ามีคนมานั่งข้าง ๆ จึงลืมตาขึ้นมาดู เห็นเป็นพระครูปรีชากับท่านไพฑูรย์ จึงส่งเสียงแหบ ๆ ถามว่าไปถึงไหนมา ? ทั้งสองคนบอกว่าเดินวนอยู่รอบ ๆ แถวนี้แหละ แค่บรรดาตึกแถวอย่างเดียวก็ถ่ายรูปกันไม่รู้เบื่อแล้ว ท่านไพฑูรย์พูดเหมือนกับรำพึงกับตัวเองว่า “มีแต่ของน่าสนใจสวยงามมากมายอย่างนี้ ต้องไปเขียนสรุปการดูงานหนาเป็นเล่มเลยมั้ง ?”...

“เอาอย่างนี้สิครับ สรุปไปสั้น ๆ ว่า ถ้าเรารักษาของเก่าจนขายได้แบบอิตาลี รักษาธรรมชาติจนขายได้เหมือนกับสวิส สร้างแบรนด์จนขายได้เหมือนกับฝรั่งเศส ก็น่าจะเพียงพอแล้ว” อาตมา “ไกด์ไลน์” ให้เพื่อนตามความเคยชิน ทั้งที่ไม่มีเสียงจะพูด “พูดน่ะง่าย...อีตอนเขียนคงต้องอดตาหลับขับตานอนกันอีกนาน” อาตมาส่งน้ำดื่มไปให้ ทั้งสองแบ่งกันซดจนเกลี้ยง เมื่อคิดว่าเรากำลังรอรถเพื่อไปยังที่พัก จึงไม่คิดที่จะไปเติมน้ำใหม่ เพื่อน ๆ เริ่มทยอยกันออกมา เมื่อเห็นว่ามีคน “ยึดหัวหาด” ไว้ให้ ก็ลุยเข้ามากองรวมกันเป็นกระจุก ในที่สุดบรรดานักท่องเที่ยวจีนก็สู้กำลังของเหล่า “ไต้ซือ” ไม่ได้ ต้องถอนสมอออกไปจากบริเวณนี้จนหมด เหลือแต่พวกเราล้วน ๆ...

รออยู่เกือบชั่วโมงอาตมาจึงนับพวกเราแก้เซ็ง รวมแล้วได้แค่ ๑๘ รูป ขาดใครไปบ้างวะ ? “ขาดพระครูกล้า พระครูญาณฯ พระครูโจ กับหลวงพ่อท่ายาง” องปลัดที่มองอยู่ก่อนแล้วบอกมาโดยไม่ต้องถาม “ท่านหายไปไหนกัน ?” อีกฝ่ายแถลงอย่างคล่องแคล่วไม่เหมือนตอน “พรีเซนต์” งานหน้าห้องว่า “ให้โอ๋พาขึ้นไปถ่ายรูปบนชั้น ๗ เห็นบอกว่ามาทั้งทีก็อยากได้เห็นวิวเมืองปารีสด้วย” สรุปว่าการถ่ายวิวเมืองปารีส ทำเอาพวกเรานั่งรอจนตูดด้าน กว่าพ่อเจ้าประคุณทั้งหลายจะมาถึง “กล้าอีกแล้ว” เสียงพระครูวิสุทธฯ แซวเมื่อเห็นหน้า แต่อย่าหวังว่าพวกจะสะดุ้งสะเทือน มีแต่หลวงพ่อพระครูญาที่รู้ว่าพรรคพวกรอนาน เลยตีหน้าปูเลี่ยน ๆ เนื่องจาก “ติดหลังแห” ไปด้วย...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg IMG_5066.jpg (78.3 KB, 207 views)
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 53 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ สุธรรม ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #43  
เก่า 21-06-2017, 14:55
สุธรรม's Avatar
สุธรรม สุธรรม is offline
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,751
ได้ให้อนุโมทนา: 268,230
ได้รับอนุโมทนา 837,224 ครั้ง ใน 12,756 โพสต์
สุธรรม is on a distinguished road
Default


ไข้จับจนมึนไปหมด มาถึงโรงแรมได้อย่างไรก็ไม่รู้ ?

มัคคุเทศก์รูปหล่อพาพวกเราเดินย้อนเส้นทางเดิมที่นั่งรถมา เพื่อกลับไปยังจุดที่อนุญาตให้จอดรถรับคนได้ แหม..ตอนยกขบวนเดินข้ามถนนนี่เป็นเป้าสายตาดีแท้ ทั้งกล้องทั้งโทรศัพท์มือถือยื่นมากันให้ว่อน ขนาดในรถที่จอดให้พวกเราข้ามถนนก็ยังมีมือถือยื่นออกมาด้วย ทั้งถ่ายภาพนิ่งและถ่ายคลิปวิดีโอ หวังว่าคงไม่ไปโพสต์ลงยูทูบแล้วให้คำบรรยายว่า “พระวัดเส้าหลิน เดินขบวนประท้วงรัฐบาลฝรั่งเศส” อะไรประมาณนี้ “ที่น่าจะเป็นไปได้มากกว่าคงจะเป็น “แฟชั่นใหม่อินเทรนด์ในกรุงปารีส” มากกว่าครับ” มัคคุเทศก์ล่องหนเล่นด้วย...

พรรคพวกเดินช็อปปิ้งกันจนหมดแรง หรือว่าอาตมาทั้งที่ขาเจ็บแล้วยังเดินเร็วก็ไม่รู้ ? จึงเดินนำหน้าเพื่อน ๆ ไปหลายคน เมื่อเป็นดังนั้นจึงหยุดนั่งบนม้านั่งสาธารณะกลางสะพาน ให้ “หญิงใหญ่” ช่วยถ่ายรูปกับศาลาว่าการกรุงปารีส แล้วยังเดินแซงไปได้อีก “หลายท่านอายุมากกว่าท่าน อีกหลายท่านที่อายุน้อยกว่าแต่ก็แข็งแรงน้อยกว่าท่านครับ” ได้ยินแล้วจะภูมิใจดีไหมนี่ ? ตอนนี้อาการไข้มาลาเรียเริ่มขึ้นสมองตุบ ๆ แล้ว เลี้ยวขวาเลาะไปตามถนนริมแม่น้ำ ถ่ายรูปไปเรื่อยจนมาถึงสี่แยกข้างศาลาว่าการกรุงปารีส ก็ยกขบวนข้ามถนนทีเดียวสองแยกเลย พลขับเอารถมาจอดอยู่ข้างถนนหลังศาลาว่าการ พวกเราที่เข้าใจสภาพการจราจรดี จึงรีบขึ้นรถกันโดยเร็ว...

ขึ้นรถมาเรียบร้อยท่านอาจารย์ ดร.พิเชฐก็ส่งไมโครโฟนให้กับท่านประธานรุ่น เพื่อนำทำวัตรค่ำ ขณะที่นายสันโดษนำรถออก และอาตมาเข้าสู่สมาธิอย่างแนบแน่นเพื่อหนีความเจ็บสะโพก มารู้ตัวอีกทีเสียงมัคคุเทศก์รูปหล่อประกาศว่า “ถึงที่พักแล้วครับ” ปรากฏว่าเป็นโรงแรมชื่อ Holiday Inn เพราะว่าป้ายนีออนสีเขียวใสอยู่ในระดับสายตาพอดี หอบกระเป๋าสะพายลงจากรถแบบมึน ๆ นั่งบื้ออยู่ที่เก้าอี้รับแขกเพราะอาการไข้มาลาเรียกำลังขึ้นเต็มที่ จนกระทั่งรับบัตรกุญแจหมายเลข ๓๑๐ มา แล้วเดินตามพรรคพวกไปสู่ห้องได้อย่างไรก็ไม่รู้ ? จำได้แค่ว่าสรงน้ำร้อนแบบลวก ๆ ขอยาแก้ไข้จากคุณโอเล่ที่มาแจกน้ำปานะฉันลงไป แล้วนอนฟิวส์ขาดไปเลย...
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg IMG_5095.jpg (54.5 KB, 168 views)

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 26-06-2017 เมื่อ 18:15
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 46 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ สุธรรม ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
ตอบ

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน )
 
คำสั่งเพิ่มเติม

กฎการส่งข้อความ
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is ใช้ได้
Smilies are ใช้ได้
[IMG] code is ใช้ได้
HTML code is งดใช้

Forum Jump


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 16:45



ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว